Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
De Filipijnse bevolking schijnt momenteel wat onder de indruk te zijn van allerlei gebeurtenissen op politiek vlak. De bevolking koos massaal voor Benigno Aquino III bij de laatste presidentsverkiezingen en op 1 juli 2010 kwam hij officieel aan het bewind als nieuwe president voor een termijn van zes jaar. Intussen hebben er al vele gebeurtenissen plaatsgevonden: - een gijzelneming van een toeristenbus op 23 augustus 2010 waarbij 8 toeristen uit Hong Kong doodgeschoten werden alsook de Filipijnse gijzelnemer en waarna de diplomatieke betrekkingen tussen de Filipijnen en Hong Kong afkoelden omwille van het amateurisme van de afhandeling door de Filipijnse politie van de gijzelneming terwijl zowat alle politieke en politionele verantwoordelijken op hetzelfde moment druk bezig waren zichzelf vol te schransen in een duur restaurant; - het in opspraak komen van de ombudsman (of in dit geval -vrouw) enkele dagen geleden omwille van beschuldigingen van korruptie; - het in opspraak komen van de nieuwe chef van de PNP (Philippine Notional Police) omwille van beschuldigingen van korruptie; - het in opspraak komen van de gouverneur van de regio omwille van beschuldigingen van korruptie (omkoping) door de verantwoordelijken van de massa-moord in Maguindanao op het einde van 2009. Het ziet er niet goed uit momenteel voor de nieuwe, pas aangetreden regering. De populariteit ervan daalt zienderogen. De nieuwe regering en president zijn pas zo'n 75 dagen aan het bewind. In Amerika geeft men 100 dagen aan een nieuwe regering en president om aan te tonen wat ze waard zijn. De nieuwe regering in de USA alsook de nieuwe president zijn alreeds aan de macht sinds begin 2009. Het ziet er daar ook niet goed uit. Wat kunnen we hier in de Filipijnen verwachten ? Waarschijnlijk voorstanders die toegeven: ik had er wat anders van verwacht; en tegenstanders die te kennen geven: had ik het niet gedacht ?
Op de foto: een beeld van het Presidentieel Paleis Malacanyang.
Categorie:leven in een ander continent Tags:a title="Vote the best IX11 blog" href="http://www.lexiophiles.com/english/voting-for-the-ix11-blog-competition-started">
16-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
boekverbranding
Boekverbranding is een verschijnsel waarbij boeken die de verbranders onwelvallig zijn, verbrand worden. Het verschijnsel is van alle tijden. Enkele voorbeelden
Qin Shi Huangdi, de eerste keizer van het verenigde China, liet boeken en geschriften van vorige regimes verbranden om zijn regering te legitimeren.
Boeken van Luther werden verbrand op bevel van de toenmalige paus. De boeken van Luther zouden tegen het gezag van de paus 'en dus tegen Gods wil' ingaan.
Na de Spaanse verovering van Mexico werden vele inheemse codices verbrand door Spaanse missionarissen. Bekend in deze context is vooral Diego de Landa.
in 1817 verbrandden Duitse studenten onwelgevallige boeken en voorwerpen die in verband werden gebracht met de Duitse verdeeldheid en de Napoleontische bezetting op het Eerste Wartburgfest; overigens betrof dit wat de boeken betrof een symbolische verbranding waarbij "Makulaturballen" (gebruikte exemplaren en onbruikbare misdrukken) het moesten ontgelden.
In de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog moesten in Duitsland alle boeken die niet aan de eisen van de Cultuurkamer voldeden verbrand worden. Dit gebeurde onder andere op 10 mei1933 in Berlijn op de Opernplatz. In meerdere Duitse steden gebeurde dit ook. Het ging om boeken van onder andere Thomas Mann, Erich Maria Remarque, Karl Marx en H.G. Wells. In Berlijn staat nu een monument aan de boekenverbranding, namelijk een boekenkast zonder boeken waar je van bovenaf in kan kijken.
Harry Potter boeken van de schrijfster J.K. Rowling werden verbrand door Amerikaanse christenen die de boeken als satanisch beschouwden.
De Da Vinci Code werd verbrand door katholieken, vooral omdat belangrijke figuren van de Bijbel werd bespot en beweerd dat Jezus Christus niet de zoon van God zou zijn.
Het kerkgenootschap Dove World Outreach Center in de Amerikaanse staat Florida bleef tot het uiterste bij zijn plan om op 11 september 2010 korans te verbranden. Het gemeentebestuur had de actie verboden omdat het openbaar in brand steken van boeken in het plaatsje Gainesville niet is toegestaan. De kerk zou ondanks het verbod toch doorgaan met de actie die zij zagen als een herdenking van 9/11 maar zagen er uietindelijk toch maar vanaf.
Boekverbrandingen hebben doorheen de geschiedenis niets anders opgeleverd dan een uiterlijke maifestatie van totalitarisme of van opstand. Diegenen die opstandig waren (of zijn) hebben meestal al andere middelen gevonden om uitdrukking te geven aan hun woede of verontwaardiging. Sommige anderen vinden het nog steeds het beste middel om aandacht te trekken. Waarom ? Iedereen vertelt ons dat boeken steeds minder en minder gekocht worden, laat staan gelezen. Net zoals muziek en speelfilms steeds minder gekocht worden op cd's en op dvd's want mensen kunnen die meer en meer gratis downloaden van het internet. Gratis boeken lezen kan ook al, je dient alleen te weten via welke websites je dat kunt doen; maar boekenlezers voelen zich nog altijd niet erg behaaglijk bij het lezen van een elektronisch boek. Dat zal niet snel veranderen. Dat weten boekverbranders ook wel: juist de reden waarom zij boekverbrandingen aankondigen en er al dan niet mee doorgaan. De symbolische waarde van een boek is veel groter dan een boek op zichzelf en de verbranding van een boek heeft een symbolische en schokkende intensiteit.. Nog maar enkele dagen geleden las ik een bericht op politics.be waarin een kommentator zei: "Islamisten protesteren tegen verbranding van de Koran door zelf de Amerikaanse vlag te verbranden ???" Die vlag is alleen maar een symbool. Door die te verbranden protesteert men. Een boek als de Koran (of de Bijbel of om het even welk boek) verbranden is een misdaad. Dit is de 21ste eeuw... Een tijd waarin, althans volgens sommigen die het zouden moeten weten, er steeds minder boeken gelezen worden. Gaat men nog steeds door met boeken verbranden ?
Categorie:leven in een ander continent Tags:
16-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
15-09-2010
zweten en overleven
Vele Filipinos en Filipinas leven 's nachts, wanneer het donker is. De dagtemperaturen zakken van +30 graden celcius naar +20 graden celcius.(in Metro Manila) en het leven is wat draaglijker 's nachts dan het overdag is. Uiteraard zijn hier konsekwenties aan verbonden: als je werk hebt en overdag je werk moet uitoefenen, en je bent een halve nacht daarvoor opgebleven, heb je weinig energie om die job 's anderendaags uit te voeren. Dat is de reden waarom je hier zoveel mensen ziet slapen overdag wanneer je naar een winkel gaat of naar een shoppingmall of wat dan ook. Misschien is dat zelfs de reden waarom kinderen die naar school gaan zo weinig leren: niet omdat zij niet leergierig zijn, maar gewoon omdat zij geen energie hebben overdag. Kinderen slapen hier 's nachts meestal. Filipino's houden hun kinderen niet met opzet wakker gedurende de nacht omdat de temperaturen dan lager zijn; zij weten ook wel dat lagere temperaturen 's nachts heilzaam zijn voor de kinderen om van een goede nachtrust te genieten zodat die kinderen in de morgen weer naar school kunnen. Maar of die kinderen wel rustig slapen is uiteraard een open vraag, want het muzikaal en publiekelijk lawaai 's nachts is aanzienlijk. Overdag stijgen de temperaturen onvermijdelijk en slinkt de energie van de kinderen. Zij leren niet veel. Zij zweten. De energie overdag van de volwassenen staat alreeds op "laag" omdat zij 's nachts aktief zijn, maar het maakt niet zoveel uit want miljoenen van hen hebben toch geen werk dus moeten ook niet naar fabriek of kantoor.Zij zweten hoedanook. Schoolgaande kinderen 'zien" dit ook wel en zetten niet al te veel energie in, ook al hebben zij die van een regelmatige goede nachtrust, want zij beseffen dat, wanneer zij eenmaal volwassen zullen zijn, zij zich zullen gedragen zoals hun ouders: moe overdag en levendig 's nachts. Een heleboel feesten hier (verjaardagen, rouwrituelen, geboortefeestjes enz.) gaan 's avonds of 's nachts door, omdat het dan koeler is. De deelnemers die toevallig (?) wel een job hebben keren al vroeg naar bed zodat zij de volgende morgen een beetje uitgerust zullen zijn; de anderen gaan door tot in de vroege uurtjes van de morgen want 's anderendaags, na zonsopgang, zal er weer opnieuw een uitputtende zonnige dag zijn die alle energie opslokt.
Categorie:leven in een ander continent Tags:
15-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
14-09-2010
schrijven (2)
In juli 2010 schreef ik al een bericht over het feit dat ik na lange tijd (zo'n dertig jaar !) weer fiktie aan het schrijven ben. Sommige geinteresseerden in deze blog vroegen me al of dit reeds gepubliceerd werd. Neen, tot zover niet. Ik ben nog bezig aan het schrijven van de manuscripten. Elke dag evolueert het en worden er meer pagina's aan de verhalen toegevoegd. Ik heb mezelf een deathline opgelegd: einde van 2010. Dan moeten er een aantal manuscripten afgewerkt zijn. Omdat ik mijn verhalen in handschrift schrijf, dien ik daarna nog enkele weken of maanden te besteden aan het verwerken van de handgeschreven manuscripten naar "word" op computer. Waarna ik ze kan uitprinten en aanbieden aan uitgevers. Ik heb tijd en ik beleef er genoegen aan. Tegen het einde van 2011 hoop ik daar de gepubliceerde resultaten van te zien. Eerst en vooral wil ik een set van drie spionage-romans publiceren. Waarschijnlijk ook een verhalenbundel met enkele novellen waarin de relaties tussen dieren en mensen centraal staan. Er komen alreeds ideeen opzetten voor andere romans en korte verhalen, maar ik noteer deze ideeen als notities en laat deze voorlopig in de koelkast. Men kan niet aan talrijke projekten tegelijkertijd werken en overzicht houden over de eindprodukten. De set van drie spionage-romans komt stelselmatig tot afwerking en, zoals gezegd, tegen het einde van dit jaar, 2010, hoop ik ze te beeindigen. De eerste roman is al zo goed als klaar. De tweede dient nog wat polijsting en de derde nog enkele bijkomende scenes. In de verhalenbundel over dieren is de eerste novelle al kant en klaar en op "word", is de tweede novelle gereed om op "word" gezet te worden en dient de derde novelle nog verder afgewerkt te worden vooraleer er verder iets mee kan gedaan worden. Niet dat veel lezers van dit blog daar van wakker zullen liggen. Dit is in elk geval een opwindende kreatieve tijd voor mezelf..
Categorie:leven in een ander continent
14-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
12-09-2010
vechten tegen de bierkaai
Een bericht op MSN gedateerd 12/09/2010:
"On slow days Philippine tax investigators say they comb through the obituary pages and stacks of sales invoices. On other days they get lucky and get to track the infrequent Porsche or Ferrari. The poorly paid accountants and lawyers are the unlikely shock troops of President Benigno Aquino's anti-corruption campaign, exposing to public shame those accused of cheating the government out of billions of dollars in taxes. Rewards are few and the threat to life and limb is ever-present, but the "Run Against Tax Evaders" team of the Bureau of Internal Revenue is fuelled by civic duty, said its chief prosecutor Claro Ortiz. "It's very exhausting and very dangerous because, you know, we tend to run after big names and big people. There is, of course some sort of risk," he said. His 28-member special team of lawyers is currently handling 155 cases, including that of a pawnbroker who imported a half million-dollar Lamborghini even though he had paid just 600 dollars in taxes in the past 10 years. A luxury car dealer is also in trouble for allegedly cheating the government out of 68.4 million pesos (1.52 million dollars) in duties for a fleet of Lamborghini, Porsche, Mercedes Benz, and Maserati imports. It would take the 49 year-old Ortiz, a father of three, as many more years to earn enough money for a Lamborghini for himself, but he is not fixated on the yawning wealth gap. "We are some sort of a crusader. We try to correct what is wrong," he added. Kim Henares, Ortiz's boss as head of the Bureau of Internal Revenue, estimates just five million of the 38 million working-age Filipinos pay taxes, leaving more than 22 million potential tax dodgers. This has left the Philippines with a wafer-thin revenue base with which to fund its basic operations and provide social services. The government expects a funding gap of nearly 300 billion pesos this year. "We're so creative a race. If they see that they can get away with it, they will try to get away with it," Henares told AFP. The thin ranks of Filipino taxpayers include 1.4 million who describe themselves as self-employed, who may include doctors and other professionals. Finance Secretary Cesar Purisima suspects they may be paying far less than the government is due. "Imagine if we can scare them enough to increase (annual) tax payments by 100,000 pesos each. You do that math. That's 140 billion pesos," Purisima said, musing on the impact of the name-and-shame campaign. "There is nothing wrong with buying luxury cars. Everyone has the right to enjoy their wealth. But the government also has the right to collect taxes and duties," Purisima added. Getting Filipinos to pay the right taxes, however, can expose tax sleuths to danger.Those in the firing line are the revenue bureau's 70-strong team of accountants and lawyers from the National Investigation Division that develops cases out of tips from citizens as well as regular taxpayer audits. Two of the division's chiefs have been assassinated in the past decade. The tax cheats often give themselves away by conspicuous consumption aimed at announcing to the world that they have arrived, according to a member of the division who asked not to be named. The Lamborghini-borne pawnbroker accused of dodging taxes went around in vanity plates and frequented motor shows. "If there is a report of a certain sale and apparently this was not reported, we would try to get documents from third-party sources," the source said. "We pick our battles. We want simple cases," the investigator said. If the tax evasion case involves less than a million pesos, the group, which received some training in the United States, simply sets it aside. The tax investigators also count billboards to compare the tax returns of movie stars and other celebrities to product endorsement contracts that they had signed. But most of their work is routine reading, the source said, both of sales documents and even death notices on daily newspapers. Filipinos' creativity does not end in death, as most appear to evade death taxes. In a sign that the investigators might be having an effect, however, Henares said at least one car dealer has privately complained to her about the impact of the campaign on luxury car sales."
Dus dat is wat de nieuwe regering hier dient op te lossen om de verkiezingsbeloften van korruptie tegen te gaan, waar te maken. Het lijkt niet voor de hand te liggen hoe dat zal aangepakt worden. Vooralsnog worden er nieuwe BTW-tarieven aangekondingd op tabakswaren en alkohol; altijd makkelijke oplossingen op korte termijn; in Belgie worden die ook altijd keer op keer aangepakt samen met petroleumprodukten. Niemand schijnt minder te roken, minder alkohol of benzine te verbruiken omdat de BTW op deze produkten stelselmatig verhoogd wordt. Het is een makkelijke bron van inkomsten voor elke regering en de gezondheid van de belastingbetalers gaat er niet aanzienlijk door vooruit. In Belgie hanteert men het excuus dat men de onkosten voor gezondheidszorgen wil verminderen (onkosten die grotendeels door de overheid worden terugbetaald aan aangeslotenen van de mutualiteiten). In de Filipijnen bestaat er ook wel iets als "mutualiteiten" maar geenszins vergelijkbaar met wat in Belgie en andere Europese landen bestaat. Relatief weinige Filipinos zijn aangesloten bij een mutualiteitsfonds, omdat zij de maandelijkse kontributies toch niet kunnen betalen. Ergo: er gebeuren weinig of geen terugbetalingen vanwege de overheid als er iemand ziek of gehospitaliseerd wordt en verzorging of medicatie nodig heeft. Ergo: dat is geen excuus voor de Filipijnse overheid om BTW te verhogen op tabaks-, alkohol- en benzineprodukten. Maar ze hebben geen excuus nodig; ze doen het toch. Hier en daar zullen er wel goede bedoelingen zijn (de bevolking gezond houden enz); de wegen naar de hel zijn echter geplaveid met goede bedoelingen. En de wegen naar de hel staan vol met verkeer in die richting...
Categorie:leven in een ander continent Tags:
12-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
06-09-2010
arm en rijk
Dat de Filipijnen een derdewereldland is, daarover is iedereen het eens, inclusief de lokale bevolking en de lokale regering. Niemand spreekt dat tegen. Niemand doet er wat aan, inclusief de lokale bevolking en de lokale regering. De nieuwe president Benigno Aquino III heeft weliswaar verklaard dat hij de korruptie in zijn land wil aanpakken en de armoede bestrijden, maar hoe hij dat denkt te doen daar heeft iedereen het raden naar. Op 3 september 2010 verscheen het hiernavolgende artikel op MSN/Philippines (rubriek: nieuws): "About half of the Philippine population considers themselves poor despite robust economic growth, a survey showed on Monday. The independent study by the Social Weather Stations showed that at least 9.4 million families, about 50 percent, considered themselves to be poor, up from 43 percent or 8.1 million in March, a spokesman of the group said. "We asked them to choose between two cards: poor or not poor. We did not ask them why they feel poor," said Leo Larosa, a researcher at polling firm said. This came despite government figures showing that the Philippines recorded a 7.9 percent economic growth rate in the first half of 2010, its best half-year growth record in more than 20 years. The figures were significantly higher than the government's latest poverty study in 2006 showing that 32.9 percent of the population or 27.6 million Filipinos were considered poor. But an economic official said the two sets of data were not comparable as the survey showed people's perception while the government figures were based on income and cost of essential goods. Those surveyed "are comparing their situations. It may be they feel poorer even if they have enough income," said government assistant economic planning director Myrna Asuncion. President Benigno Aquino, who won a landslide election victory on May 10, has vowed to lift the country out of poverty by cracking down on corruption and building much-needed infrastructure. But earlier this month, his government admitted that the country would fail to meet its UN development goal of cutting poverty levels in half by 2015. The Social Weather Stations survey was conducted in June and questioned 1,200 people nationwide. It had a three percent margin of error."
Een bericht zoals dit biedt veel voer voor gedachten en kommentaar. 1) Het onderzoek werd uitgevoerd in juni, maw op het einde van de jaarlijkse grote vakantie in de Filipijnen wanneer velen teruggekeerd zijn van wekenlange bezoeken aan families "in de provincies" en daarbij naar hun normen heel wat geld hebben uitgegeven, en bij het begin van een nieuw schooljaar waarmee onvermijdelijk veel kosten gepaard gaan voor de aankoop van nieuw schoolmateriaal voor de kinderen. 2) Ondanks cijfers van de regering die moeten aantonen dat de economie gegroeid is, blijven die cijfers eigenlijk in het vage over het gemiddelde inkomen van de modale Filipijn. 3) Een opmerking van Myrna Asuncion dat "mensen zich misschien armer voelen zelfs als zij genoeg inkomen hebben" snijdt weinig of geen hout: ik woon hier nu drie jaar en ik stel zelf vast dat vele prijzen van levensmiddelen en andere basisbenodigheden gestegen zijn in die drie jaar; als het inkomen van de modale Filipijn hetzelfde gebleven is, is de levensduurte dus gestegen. Een andere observatie is natuurlijk: wanneer is "genoeg" inkomen genoeg en genoeg voor wat ? Genoeg om te overleven en om dagelijks voedsel te kunnen aankopen ? Als dat het kriterium is voor "genoeg" inkomen, is het geen wonder dat mensen zich arm voelen of armer dan enkele jaren geleden toen zij met eenzelfde inkomen eigenlijk meer konden kopen... 4) Als de regering nu al kan meedelen dat het de ontwikkelingsvoorwaarden van de U.N. om de armoede met 50 % te verminderen tegen 2015 niet zal kunnen halen, bekent de regering eigenlijk dat de toestand erg is er erger dan de vorige regering van presidente Gloria Macapagal Arroyo (van de macht af sinds 1 juli 2010) liet uitschijnen. 5) De nieuwe regering (aan de macht sinds 1 juli 2010) scoort niet erg hoge toppen van populariteit of beter: beantwoordt niet direkt aan de verwachtingen die de kiezers gesteld hadden. Dat is weliswaar een veelvoorkomend fenomeen voor een regering die pas enkele maanden aan de macht is: die dient eerst nog komaf te maken met de "erfenis" van de afgetreden regering en kan slechts stapsgewijze nieuwe dingen verwezenlijken. Het regenseizoen is thans aangebroken en elke maand kunnen we hier nu 1 of 2 tyfoons verwachten. Die zijn uiteraard niet allemaal dodelijk noch desastreus; vele van deze tyfoons gaan gewoon gepaard met hevige regen en dito wind maar trekken al vlug voorbij; 1 tyfoon evenwel van het kaliber van de 2 die in november 2009 op korte tijd elkaar opvolgden is genoeg om het land weer diep in een atmosfeer van verwoesting en wanhoop te dompelen. Na november 2009 kondinge de U.N. aan voor miljoenen dollars aan financiele hulp te zullen bijspringen, maar bijna 1 jaar later is het nog altijd onduidelijk of die fondsen ook aangekomen zijn, waar ze dan wel gebleven zijn en wat er precies mee gedaan werd. Dat zou de taak van journalisten moeten zijn die allerlei nieuwsprogramma's en dokumentaires maken, maar over dat bepaald onderwerp blijven de journalisten hier wel erg stil.
Hieronder volgt een uitreksel uit een Australisch artikel over de Filipijnen: "Poverty is a significant problem, and in combination with high income inequality, it poses a serious threat to stability in the Philippines. The proportion of the population living below US$1.25 a day in 2006 was 23 per cent or around 20 million people. At the same time, about 44 per cent or over 40 million Filipinos were living on less than US$2 a day. While the Philippines was able to reduce poverty incidence from as high as 30 per cent in the early 1990s, the actual number of people living in poverty has increased over the last two decades. The global food and fuel price crises in 2007 and 2008, and the global economic crisis that followed, are estimated to have pushed even more people into poverty.
Economic growth in the Philippines has been unable to lift many of the rural poor out of poverty who traditionally rely on the agricultural sector for employment and typically have less access to basic services, lower levels of education and larger families to support. Even during periods of stronger economic growth, such as 20042008, poverty continued to rise. Various factors have contributed to the lack of progress on poverty reduction in the Philippines. Some of these are:
high population growth, which averaged 2 per cent annually over the past decade, and places additional strain on the cost of household living and demand for basic services
income inequality, which increased in the 1990s and remains relatively highthe poorest 20 per cent of the population accounting for only 5 per cent of total income or consumption
inability of the government to provide sufficient basic services, especially to people in poorer remote regions
vulnerability of poorer communities to natural disasters and civil unrest which adversely affects livelihoods.
The Philippines economy is unique in East Asia for having a large service sector and private consumption comprising around three quarters of the economy. The manufacturing sector is comparatively small and public and private investment is very low. Unemployment and underemployment continue to remain high. The prospect of securing a well-paying job is beyond the reach of many, especially young adults under the age of 25 that comprise about half of the unemployed."
En hieronder een uitreksel van een artikel van Hans Rosling uit Zweden van 2005:
"The Philippines - compared to many other countries is a VERY spoiled country - spoiled by God far more than many other contries in this world. spoiled by having lots of natural recourses readily available for minimum efforts - resources such as - agriculture potential, agriculture resources, agriculture goods - food in all variations grow in abundance with mostly easy work.
the Philippines as much as India are highly fertile for agriculture - resulting in many farmers investing even less or no extra efforts at all to improve harvest or to improve quality of agriculture products and efforts to expand period of possible harvest or increase volume of harvest is widely missing.
farmers in central Europe - such as Switzerland, Germany and other similar countries with though climate, limited period of productive growth in nature need to work hard for every ton of agriculture product harvested - while here in the Philippiens all grows almost on its own without any additional care needed. just sit and wait until mangoes, papaya, banana and other fruits fall down by the tons - into your lap or card box ...
whatever you seed with reasonable care - it grows nicer, faster and bigger than in most other areas of this planet. fruits are more tasty, sweeter and larger than many other places. you find a larger variety of any agriculture product than most places on this planet - almost on any major islands of the Philippines.
but
lack of difficulties made the Philippino people lazy and SPOILED. European farmers had to work hard to have a reasonable harvest of fruits or crop or dairy products - hence once the harvest begins such hard working farmers honor their harvest and remember how much work was involved to get harvest starting and thus such hard working farmers in harsh climate zones keep on working hard to care for their land and keep growth ongoing.
as a result of such extreme laziness among spoiled Philippinos, we have even basic products that COULD grow in abundance HERE in the Philippines - in such abundance to produce for EXPORTS, ... but even such typical local products are still being IMPORTED from OTHER countries. such extreme products do include basic food like RICE - just very recently a shipment of rice imported from USA arrived in the Philippines - a natural rice producing land with plenty of water flooded areas during many months of tropical rainy season - a few ten thousand TONS of rice imported into a rice producing country that has by nature ALL natural condition and weather such as rain, ground water, irrigation facilities form rivers or ground water for EASY rice cultures - still most rice potential is widely UN-tapped all around the country.
another product being IMPORTED despite the fact that we have large UN-used resource potential is sugar cane - brown sugar is imported as a result of insufficient local production."
Deze goeie man vergeet er wel bij te zeggen dat de Filipijnen ongeveer 6 maanden per jaar een droogteseizoen kennen (een fenomeen dat gekend staat onder de naam "El Nino") en een nat seizoen dat dan daaropvolgend heerst en waarin de meeste tyfoons en andere buitengewone weersomstandigheden voorkomen. Koudweg beweren dat Filipijnse boeren lui zijn en niet genoeg werk verrichten op hun land is dus wel erg kortzichtig.
Indien gewenst kan men deze artikels in hun volledigheid nalezen op volgende www: ausaid.gov.au/country/country.cfm?CountryID=31 (voor het artikel uit Australie) en kriyayoga.com/love_blog/post.php/374 (voor het artikel van Rosling).
Categorie:leven in een ander continent Tags:
06-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
03-09-2010
landbouw en moderne technologie
Zopas weer een bericht op MSN: "The mobile phone may soon replace the centuries-old straw hat as the Filipino rice farmer's must-have accessory. Already responsible for helping to topple a government in the Southeast Asian archipelago, mobile phone text messaging could now help launch a neat little agricultural revolution. "Precision agriculture could become available to small-scale farmers at their fingertips within a few minutes," says Roland Buresh of the International Rice Research Institute (IRRI). The institute develops new rice varieties and crop management techniques aimed at reducing poverty and ensuring that rice production is sustainable, has minimal environmental impact and can cope with climate change. The non-profit organisation, which has its headquarters at Los Banos near the Philiipines capital Manila, now hopes to harness the country's mobile-phone mania to bring cutting edge techniques to an ancient system. The Philippines has been called the texting capital of the world, with some 70 million mobile phone users sending up to 300 million messages a day." Ik ondervind elke dag wat voor soort berichten de lokale Filipijnen de wereld insturen naar elkaar: How are you ? I am fine. You are fine too ? That's nice." Niet direkt van wereldbelang en zeker niet een reden waarom mensen een zaktelefoon zouden moeten hebben. Het hoeft niet allemaal van wereldbelang te zijn, dat geef ik toe, maar dien je voor hogervermeld soort berichten geld te verspillen dat je beter zou kunnen gebruiken om voedsel voor jezelf en je familie te kopen ? "In 2001, texting was credited with helping topple then-president Joseph Estrada when it was used to bring tens of thousands of demonstrators onto the streets in protest over corruption. From this month, IRRI scientists led by Buresh plan to use text messaging to send precise management advice and fertilizer recommendations to local farmers by Interactive Voice Response (IVR). All the farmer has to do is dial a number on his mobile phone, toll free. An automated voice message will then ask him a series of questions to which he should respond by pressing a number on the phone keypad. Once he has answered all the questions he will receive a text message with recommendations on the amounts, sources and timings of fertilizer applications for his specific rice paddy. The automated voice recording is available in English and Filipino and asks questions about the season, size of field, harvesting times and water supply. Project scientist Rowena Castillo says small-scale Philippines rice farmers have relied mainly on a trial-and-error approach to crop management. "In the past they've asked technicians (for advice) and (learnt from) their own experience," Castillo told AFP in an interview. But rice farmers are seldom visited by agricultural technicians, Castillo said, while information via text message can reach even the most remote farmers immediately and directly. Although Castillo thinks many young Filipino farmers are already relatively tech-savvy, she admits that the older generation may struggle a bit with the IVR technology. "Sometimes farmers are hesitant to use (the programme), especially old farmers because they are not used to cellphones, but their sons and daughters could help them." However, during initial trials of the programme, most feedback from the farmers had been positive, Castillo said. "Most of them are very enthusiastic because they said that instead of asking the technicians they would use their phones." Rice is the staple food of the Philippines but the country is not self-sufficient and last year it was the world's largest importer of the grain" Men vergeet wel hierbij te vermelden dat ingevolge allerlei misverstanden er in 2009 meer rijst werd ingevoerd dan noodzakelijk, zodat men nu, in 2010, met een teveel zit aan rijst. Geen probleem, de regering kondigde alreeds aan dit teveel aan rijst gratis (?) te zullen uitdelen aan de armen (ongeveer 1/3 van de bevolking). Het zal vechten worden om aan deze gratis rijst te komen... Misschien heeft men dit niet bewust vergeten te vermelden; het maakt gewoon geen deel uit van de kontext van het bericht op MSN. De Filipijnse boeren en rijsttelers gaan nu ook aan het texten via hun zaktelefoons voor advies omtrent de uitoefening van hun beroep. Laten we ons hart almaar vasthouden. Tot zover is de hele SMS-hype 1 grote oplichting geweest waarbij men mensen eerst nieuwsgierig, daarna belust en daarna verslaafd maakte om eraan toe te geven. Het heeft de kommunikatiemaatschappijen fortuinen opgeleverd op kosten van mensen die zich dat eigenlijk niet kunnen veroorloven, maar die men eerst zo gek klaargestoomd heeft dat ze niet zonder dat meer kunnen voortbestaan.Hopelijk kunnen de rijsttelers nog wel verderleven met of zonder, want indien alleen met, ziet de toekomst er maar hongerig uit.
Categorie:leven in een ander continent Tags:
03-09-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
02-09-2010
meer merkartikelen en reklame
In aansluiting met een vorig bericht: Nestea komt van Nestle. Tang (ook een ijstee, of poederdrank met allerlei fruitsmaken) komt van Kraft. Head & Shoulders shampoo komt van Procter and Gamble; Clear shampoo komt van Unilever. Coca-Cola komt gewoon van The Coca-Cola Company, maar ook Royal (in Belgie heet dat dan: Fanta), Sprite, Eight O'clock icetea, -ijskoffie enz in poedervorm komen van dezelfde firma. Allemaal populair in de Filipijnen. Auto- en bromfietsmerken: Honda, Toyota, jazeker, maar dat zijn dan ook Aziatische merken (van Japan) net zoals Kawasaki en Isuzu. Lijkt me nogal logisch dat die populair zijn in Aziatische landen. Bovendien betaalbaar in aankoop, al dan niet op krediet. Mercedes-Benz, BMW en Porsche zie je hier niet vaak over straat rijden, want gewoon te duur voor lokale mensen om aan te kopen, zelfs tweedehands. Ook de Amerikaanse Fords, Chevrolets en Chryslers zie je hier weinig of nooit. De wetgeving in de Filipijnen is enerzijds erg ingewikkeld, maar anderzijds ook erg eenvoudig waar het geld lenen van een bankinstelling betreft: geen vast werk of geen regelmatig inkomen via een andere bron, dan ook geen banklening. Tenzij je een eigendom hebt of iemand anders borg voor je wil en kan staan. Maar dat is ook al zeldzaam. Als je geen lening kunt bekomen wordt de aankoop van een dure auto algauw onmogelijk. Een heleboel bekende merkprodukten komen van zogenaamde Amerikaanse of Europese giganten, maar niemand heeft nog een duidelijk beeld of deze Amerikaanse of Europese giganten nog wel degelijk in Amerikaanse of Europese handen zijn. Vele grote merken, banken enz. zijn alreeds in handen van Arabische, Latijns-Amerikaanse of Aziatische multi-miljonairs die makkelijk allerlei legale firma's en vennootschappen konden oprichten om verdere aktiviteiten te verwezenlijken, belastingsvoordelen overal ter wereld te genieten en allerlei lokale wetgevingen te kunnen omzeilen of naar eigen voordeel te kunnen gebruiken of misbruiken. Uiteindelijk komt het in vele gevallen hierop neer dat wij, komsumenten, allemaal in het verre of recente verleden betaalden om bepaalde firma's groot te maken, groot genoeg om na een twijfelachtig en illegaal begin volkomen legaal te worden; nu rijden wij, konsumenten, naar de shoppingmalls van deze giganten via benzine die ook al eigendom is van deze firma's om nog meer van hun produkten te konsumeren en slaan nog eens vreugedekreetjes als 1 van deze giganten aankondigt enkele miljoenen te zullen besteden aan "arme landen", wat die giganten alleen doen als zij hierdoor van een niet onaanzienlijk belastingvoordeel kunnen genieten of een korting kunnen genieten op hun vennootschapsbelastingaangifte. Uiteindelijk zijn er alleen maar arme landen, in Europa, Amerika, Afrika, Azie of waar dan ook, en zijn en erkele gigantisch rijke firma's in de wereld. Daartussen is eigenlijk niets. Een vacuum. Dit alles maar om te zeggen dat we ons niet blind moeten staren op televisiereklames voor bepaalde merken, waar ook ter wereld. Dat is onderdeel van de wereldstrategie van deze merken. Iedereen gelooft in die strategie, arme Filipijnen, arme Kenianen en alle anderen in Europa, Amerika, Australie en waar dan ook. Wij leven in de wereld die wij zelf hebben helpen kreeren.
De Filipijnse bevolking schijnt momenteel wat onder de indruk te zijn van allerlei gebeurtenissen op politiek vlak.
In aansluiting met een vorig bericht:
