Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Sinds 2007 leef ik in de Filipijnen, met andere woorden sinds vier jaar. Nog altijd hou ik mij op de hoogte van het reilen en zeilen in Belgie en Nederland. Eigenlijk hou ik mijzelf op de hoogte van het hele wereldgebeuren, door middel van internet, waarover weinig of geen informatie verstrekt wordt door de Filipijnse nieuwsberichten op televisie. Alles draait om het Filipijnse reilen en zeilen (en een heel klein beetje om het Noord-Amerikaanse). Als er dagelijks vijftig dodelijke slachtoffers vallen bij bomaanslagen in Irak, Pakistan, Afghanistan, Lybie en er dagelijks tienduizenden mensen van honger en dorst omkomen in Somalie en Ethiopie, blijft dat meestal ombesproken in de Filipijnse nieuwsberichten. Enerzijds heeft men hier zelf genoeg lokale problemen en tijd tekort om het ook nog eens over problemen elders in de wereld te hebben, anderzijds ontbreekt het hier niet aan nationalisme oftewel eigen volk eerst en dan de rest van de wereld. Niet zonder reden, vermoed ik, vroeg mij men hier al voordien of Belgie in Londen gesitueerd is, nadat ik de stereotiepe vraag van mijn herkomst beantwoordde met Belgium. Sommigen gaan gewoon niet verder met een gesprek aanknopen omdat zij absoluut geen notie hebben waar Belgie ergens ter wereld kan gelegen zijn; anderen stellen idiote vragen (zoals is Belgie in Londen gelegen ?) en een klein aantal schijnt het misschien wel te kunnen situeren maar is te bescheiden om op het onderwerp door te gaan. Voorzover het niveau van de edukatie hier. Elke laatste maandag van de maand augustus is het hier National Heroes Day oftewel Araw ng mga Bayani (een officiele feestdag); vele helden worden herdacht, zoals o.a. Jose Rizal (1861-1896). Als ik mijn vriendin vraag wat deze Jose Rizal dan wel gedaan heeft om heldenstatus te verwerven, antwoordt zij dat hij een vrijheidsstrijder was, enkele boeken geschreven heeft en buitengewoon intelligent was. Ik zal het zelf op internet moeten uitzoeken wat hij precies gepresteerd heeft gedurende zijn korte leven. Ook weer een voorbeeld van de edukatie hier.
Sinds de vier jaar dat ik hier leef, zijn in Belgie en Nederland al vele bekenden gestorven: - Hugo Claus (2008); - Simon Vinkenoog (2009); - Ramses Shaffy (2009); - Yasmine (2009); - Bob Davidse (2010); - Harry Mulisch (2010); - Bobbejaan Schoepen (2010) en waarschijnlijk nog wel wat anderen. Yasmine was weliswaar "alleen maar" een televisiepresentatrice en daarnaast zangeres; zij pleegde zelfmoord, anders was haar dood vrijwel onopgemerkt voorbij gegaan. Toch was zij wel een hele "madame". Claus, Vinkenoog en Mulisch waren prominente literaire schrijvers. Davidse, Schoepen en Shaffy waren entertainers en ik durf er mijn hand voor in een vuur steken dat meer mensen getroffen waren door hun overlijdens dan door die van de anderen. Shaffy was ontegensprekelijk wel meer dan louter een entertainer, eigenlijk een dichter. Bob Davidse was ook meer dan een entertainer, op een andere manier: hij was een televisie-vaderfiguur voor ontelbare Vlaamse kinderen in de jaren zestig die waarschijnlijk gebrek hadden aan de aanwezigheid van hun eigen vaders die altijd aan het werk waren voor meer inkomen. Wat ook de talenten en tekortkomingen waren van Davidse en Shaffy, zij zijn niet voor niets bekend geworden.
Hoedanook, sinds de vier jaren dat ik in de Filipijnen woon, zijn er al vele min of meer celebriteiten heengegaan in Belgie en Nederland. Jan Theys (bekende Belgische televisiepresentator), ook al overleden sinds 1996, zong het reeds :" ...de tijd van toen, leuke liedjes, melodietjes, uit vervlogen tijd..." Op enkele jaren tijd zijn er vele "oude glories" gestorven in het thuisland en in Nederland.
Heeft dat nu iets te maken met edukatie ? In het geval van Claus, Mulisch en Vinkenoog ongetwijfeld wel, omdat zij belangrijke Nederlandstalige schrijvers waren. In het geval van de anderen ook, omdat zij deel uitmaakten van een bepaalde kultuur. Voor zover ik weet zijn er gedurende de vier jaren dat ik hier woon nog geen belangrijke schrijvers of entertainers van Filipijnse origine gestorven. Ik moet dus nog afwachten of het enige impakt zal hebben onder de mensen wanneer dat gebeurt.
Tyfoon Juaning (internationale naam: Nock-Ten) trok afgelopen week over de Filipijnen en richtte heel wat schade aan. Voor zowat 200 miljoen PHP (oftewel zowat 3,3 miljoen EUR) aan landbouwoogsten en gewassen, ongeveer 40 dodelijke slachtoffers (volgens sommige bronnen zouden het er al meer dan 60 kunnen zijn), honderden gewonden enz. Juaning is inmiddels overgetrokken. De wonden worden gelikt. Nu maakt een nieuwe tyfoon zich klaar: Kabayan (internationale naam: Muifa). Voor het eerst sinds ik hier woon (nu zowat ongeveer 4 jaar) trok een tyfoon (Juaning, in dit geval) over de streek en veroorzaakte merkelijk hevige regenval en was zelfs oorzaak voor het afkondigen van storm-signaal nr. 2 in de omgeving. Voor alle duidelijkheid: er zijn 3 stormsignalen; nr. 1 betekent: wees op je hoede, maar er is nog niets ergs aan de hand; nr. 2 betekent: blijf zoveel mogelijk binnenshuis, schoolklassen worden opgeschort; nr. 3 betekent: bid tot God en bereid je voor op het ergste. Dat is het in een notendop. Internet-connectie viel hier alweer voor zowat een hele week uit, maar de elektriciteitstoevoer bleef ononderbroken. De internet-connectie is intussen alweer hersteld. Scholen werden gesloten (voornamelijk voor lagere klassen met leerlingen jonger dan 12 jaar), alreeds voor de derde maal sinds het nieuwe schooljaar 2011-2012 van start ging begin juni. Schoolvakanties gaan hier namelijk door in de maanden april en mei (hoogzomerseizoen).
De recente pageant (schoonheidswedstrijd) waaraan een nichtje van mijn vriendin meedeed, is inmiddels afgelopen. Het nichtje werd geen winnaar. Zij raakte tot in de kategorie van de laatste 6 deelneemsters, maar moest daarna afhaken. Klaarblijkelijk was haar kennis van de Engelse taal onvoldoende om helder en duidelijk te kunnen antwoorden op de vraag van een jurylid: 'Why do you want to be loved ?". Een vraag die men natuurlijk op allerlei wijzen kan interpreteren. In plaats van de vraag zo eenvoudig mogelijk te interpreteren en er bijgevolg een zo eenvoudig mogelijk antwoord op te geven, werd het meisje erdoor verward.Waarschijnlijk eerder door verwarring door de vraag dan door feitelijke kennis (of onkunde) van de Engelse taal, werd zij naar huis gestuurd. Wie beweerde ooit dat slagen in showbusiness gemakkelijk is ? Maar dan: het meisje in kwestie is amper 18 jaar oud. Dit was haar eerste deelname aan een schoonheidswedstrijd. Als zij er iets van opgestoken heeft, kan zij dit meedragen naar een volgende wedstrijd. Is dit allemaal belangrijk ? Ogenschijnlijk niet. Het hangt ervan af waarmee je het vergelijkt en wat de maatstaf van belangrijkheid is. Als je het belang van een lokale (of zelfs een internationale) schoonheidswedstrijd vrgelijkt met de internationale problemen in de wereld, dan heeft een schoonheidswedstrijd niets te betekenen. Als er dagelijks miljoenen mensen, overal ter wereld, omkomen van honger en ontbering, dan is een schoonheidswedstrijd eigenlijk een vorm van dekadentie. Anderzijds is een schoonheidswedstrijd ook een middel om de wereld bewust te maken dat er wel degelijk in elk land schoonheid aanwezig is en de winnaressen zijn dan ook voorbestemd om als ambassadrices te fungeren voor hun landen. Velen zullen opmerken dat het allemaal nogal triviaal is. Hoedanook, dit meisje in kwestie deed geen gooi naar een internationale titel. Het was alleen maar een lokale gebeurtenis. Als zij er iets van opgestoken heeft, goed voor haar. Ook dwergen zijn klein begonnen...
Enkele dagen geleden vernam ik van mijn vriendin dat een dochter van een van haar zusters volgende week deelneemt aan een beauty-pageant (oftwel schoonheidswedstrijd). Het meisje in kwestie is zowat achttien jaar oud en erg aantrekkelijk.Zij bezit een natuurlijke schoonheid, kleedt zich meestal niet al te opvallend en weet hoe zich op te maken: evenzeer niet al te opvallend maar effektief. Uiteraard is het dus weer een drukte van jewelste, want er moet kledij gevonden worden die zij kan dragen gedurende de verschillende onderdelen van de wedstrijd: een cocktailjurk, een inheemse klederdracht, sportieve kledij, een zwempak of bikini enz. Beauty Pageants zijn erg populair hier in de Filipijnen en gaan om de haverklap wel ergens door georganiseerd door scholen, gemeenten (barangay's), private sponsors en wat al niet. Ik heb wel eens horen beweren dat er hier zowat elke week een beauty pageant doorgaat. Over het hele land land genomen wil ik dat graag aannemen. Ik betwijfel of er inderdaad elke week in deze barangay een schoonheidswedtrijd georganiseerd wordt. Hoe dan ook, vrouwelijke schoonheid is erg belangrijk in de Filipijnen. De makers van reklamespots hebben dat al lang geleden ontdekt en dagelijks kan men dan ook commercials van gezichtscremes, shampoos, haarprodukten, zepen, op televisie zien en op radio beluisteren. Het zijn alweer produkten die de massa van armen zich niet echt kan veroorloven. Uiteraard zijn er alternatieven. Bijvoorbeeld; in plaats van het gelaat met allerlei dure merkprodukten in te smeren om acne en andere weinig geliefde huid-onregelmatigheden te verwijderen, kan men dit ook doen met kalamansi-sap; kalamansi is een soort van citrusvrucht, kleiner dan de citroenen die men in Belgie kent , het heeft de omvang van een kerstomaat en is groen. Het heeft een heleboel pitjes binnenin en het sap is heel zuur, maar smakelijk in thee of longdrinks. Het wordt dus ook gebruikt als gezichtsreiniger en vermoedelijk is het wel effektief. De meisjes en vrouwen krijgen er niet noodzakelijk een wittere huid van (hetgeen hier een van de obsessies is onder meisjes en vrouwen), maar dat krijgen zij evenmin van dure merkprodukten... Laten we hopen dat dit meisje (een nichtje van mijn vriendin dus) een goeie beurt maakt bij de schoonheidswedstrijd.
Alweer een maand voorbij waarin niet minder dan drie tyfoons plaatsvonden. Die kwamen en gingen weer weg. Het leven gaat verder. Enkele weken geleden was er in mijn huis een kortsluiting omwille van een oud stopkontakt in een kamer op de eerste verdieping, waarin wat regenwater was binnengelopen. Via een raam dat zich op korte afstand van het stopkontakt bevindt en ingevolge de windrichting en de hevigheid van de regen, kwam er wat regenwater binnen... Nadat mijn vriendin en ik dit huis aankochten enkele jaren geleden lieten we een schakelbord met automatische zekeringen aanbrengen. De automatische zekering voor de kamer waarin de kortsluiting zich voordeed, sloeg effektief automatisch af en voorkwam erger. Daarna kwam er een elektrieker langs om het bepaalde stopkontakt te herstellen. Voor een ongelooflijk zacht prijsje van 120 PHP (of minder dan 3 EUR)... De maandelijkse elektriciteitsrekening kwam er alweer aan en plotseling is de rekening met zo'n 2.000 PHP verminderd.... Heeft dat iets te maken met het kapotte stopkontakt dat nu hersteld is en bijgevolg geen stroomverlies meer oplevert ? Misschien wel. Ik wacht af tot volgende maand om na te gaan of de maandelijkse elektriciteitsfaktuur opnieuw laag zal uitvallen. Intussen is het leven goed hier, zoals ik al eerder opmerkte.
Vanaf oktober 2011 zal het in de Filipijnen niet meer toegelaten zijn aan winkeliers, openbare en supermarkten om aangekochte goederen in gratis plastieken zakken mee te geven aan de koper. Ofwel brengt de koper herbruikbare draagtassen mee, ofwel kan de winkelier de aangekochte goederen in kartonnen dozen inpakken en meegeven. Tom Lanoye, de titel van die roman was dan toch van helderziende kwaliteit... Men wil het gebruik van plastiekzakken beperken en hergebruik aanmoedigen. Hoe doet men dat hier ? Simpel: door het gebruik van plastiek zakken te verbieden en zelfs boetes op te leggen wanneer je ermee betrapt wordt. Dat is allemaal erg goed nieuws voor de groene jongens overal ter wereld die het gebruik van plastiekzakken afkeuren. Zij schijnen zich er evenwel niet van bewust te zijn dat o.a. de Filipijnen een ontwikkelingsland is. Vele mensen hier, met weinig geld, gaan toch elke dag opnieuw wat voedsel aankopen als zij dat kunnen en dat voedsel wordt traditioneel in plastieken zakken ingeladen. Makkelijk transporteerbaar, zonder extra-gewicht en men kan het snel, zonder tijdverlies en zonder andere reizigers te storen meenemen in een jeepney op weg terug naar huis. Dat gaat dus veranderen. In de plaats gaat men ofwel herbruikbare plastieken tassen moeten aankopen in winkels, supermarkten en openbare markten (en elke aankoop, hoe gering in kostprijs ook. is een extra belasting voor het alledaagse budget), ofwel gaat men zelf zakken of tassen moeten meebrengen die men kan hergebruiken, ofwel kunnen de kopers hun aangekochte goederen laten inpakken in kartonnen dozen ofwel gaat men boetes moeten betalen als men betrapt wordt op het transporteren van aangekochte goederen in nieuwe plastieken zakken. Voor wat dat laatste aangaat: wie gaat dat allemaal kontroleren ? En zelfs bij kontrole wie gaat er beoordelen of een bepaalde plastiekzak helemaal nieuw is en dus herbruikbaar, of alreeds meerdere keren gebruikt, en indien alreeds enkele keren hergebruikt is dat een bewijs van goed gedrag voor wat betreft het hergebruik van plastieken boodschappentassen en -zakken. Dit lijkt mij alweer een maatregel voor niets. Weinige of geen kontroleurs zijn op de baan om al die dingen te kontroleren, want de inspektiediensten hebben toch al te weinig personeel, en de overheid vaardigt weliswaar allerlei verordeningen uit maar werft geen extra-personeel aan om de goede werking ervan te kontroleren. Jaren geleden al merkte ik een gelijkaardig fenomeen op met betrekking tot piraat-dvd's. Vele kleine winkeliers hier verkopen dvd's (met soms 16 langspeelfilms op 1 schijf...) en meestal hebben de covers wel een thema: action movies, horror movies, SF-movies enz. Soms gaat dat zelfs meer gedetailleerder: Chuck Norris Action Movies, Jackie Chan Action Movies, International Cannibal Movies, Slasher Movies, Drama Movies, Romantic Comedy Movies... Men kan het zo gek niet bedenken of het bestaat hier. Als de inmiddels wereldwijd bekende Filipijnse bokser Manny Pacquiao een bokswedstrijd 'doet', dan ligt de piraat-dvd van die wedstrijd de volgende morgen al in de winkels. Als de Filipijnse zangeres Charice (bekend geworden door een optreden in de Oprah Winfrey-show en daarna in de Amerikaanse mucialserie Glee) ergens een optreden doet, dan ligt de dvd van dat optreden de volgende morgen ook al ter 'display' in vele winkels. Allemaal illegale dingen. De overheid treedt er dan ook tegen op. Wegens schending of ontduiking van copyrights. Meestal gebeuren die overheidsoptredens in grote steden: Manila, Cebu, Davao enz. En halen daardoor de nieuwsberichten. Iedereen is weer tevreden (nationaal zowel als internationaal) want de Filipijnen houden zich daarmee aan internationale akkoorden. In realiteit vinden er weinig overheidsoptredens plaatsin grote steden en helemaal niet in kleinere steden (of misschien eens toevallig). Let wel: vele mensen hier hebben geen of weinig geld om legale dvd's aan te kopen die toch al gauw enkele honderden peso's kosten per stuk, en kopen liever piraat-dvd's die amper 75 of minder peso's per stuk kosten (ook al is de beeld- en geluidskwaliteit niet altijd optimaal). Wat is het beste: een volk met weinig geld onthouden van allerlei vormen van kultuur (en dus stom houden) of dat volk verplichten om alleen maar legale dingen te kopen die het zich niet kan veroorloven (en dus evenzeer stom houden) ? In zekere zin gaat het dezelfde richting uit met het verbieden van het gebruik van plastiekzakken bij aankoop van goederen in plaatselijke winkels en supermarkten en wil men het volk dus milieubewust maken. Als men dat hardnekkig gaat doen, zullen er uiteindelijk minder klanten opdagen in die winkels en supermarkten. Als men systemen uitbouwt zoals GB en Delhaize en andere supermarkten in Belgie en Europa al jaren doen, en klanten belonen door toekennen van punten op hun klantenkaarten bij hergebruik van herbruikbare plastiektassen en -zakken, dan zal dit op termijn wel iets opleveren en meer bewustzijn kreeren bij eenvoudige klanten. Zoniet, is het alweer een maat voor niets. Zovele dingen (voornamelijk met betrekking tot het milieu) komen nu te laat, Men dient mensen te belonen, niet te bestraffen. Want uiteindelijk zijn het niet de mensen (eenvoudige konsumenten) die ooit om plastiekzakken vroegen om hun aangekochte goederen mee te transporteren; de plastiekzakken werden gedurende vele jaren gratis en voor niets ter beschikking gesteld. Iedereen is daaraan na vele jaren gewend geraakt en gewoonten afbouwen is altijd moeilijker dan nieuwe gewoonten aankweken... En intussen gaan anderen, die zich vele dingen zoniet alle, kunnen permitteren, door met verkwisten van tijd, geld, materialen en milieu...
Alweer een maand voorbij waarin niet minder dan drie tyfoons plaatsvonden.
