Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Hier in Antipolo City, waar ik woon, is het thans zo'n dertig graden celcius overdag en 24 graden celcius 's nachts. Aangenaam slapen. Ik hoef zelfs de elektrische fan in de slaapkamer niet op te zetten om rustig te kunnen slapen. 's Morgens slaap ik tot negen of tien uur en ontwaak opgewekt. Het is nu het zogenaamde regenseizoen en het regent inderdaad wel bijna elke dag gedurende enkele uren. Goed voor de planten in de tuin. Goed wanneer het 's nachts regent, dan hebben weinigen er last van en het stopt de muziek die velen hier spelen in het holst van de nacht als ondersteuning voor videoke-apparatuur (bekend als karaoke in Europa en Noord-Amerika) waarbij iedereen wil zingen of kwelen. Het stof wordt van de straten gespoeld als het overdag regent en er is heel wat stof om weggespoeld te worden: want mensen timmeren alle dagen aan hun huizen, straten worden niet of nauwelijks geveegd door vegers van de gemeente, mensen die geen gas kunnen betalen om te koken kopen wat steenkool en steken dat in brand in hun overdekte voortuinen en koken op dat vuur. Dat vuur verspreidt ook wel stof. Gas komt niet uit leidingen hier. Als je gas wilt dien je een fles gas te kopen bij een plaatselijke winkelier en die fles aan te sluiten op een darm van je kookfornuis. Kost ongeveer 600 pesos momenteel of iets minder dan 10 EUR. Vele mensen hier kunnen zich geen gas veroorloven. Dan koken ze maar op een vuurtje gestookt met steenkool. Iedereen behelpt zich zoals het kan. En veroorzaakt stof, uiteraard. Goed dat het vaak regent nu. Wat zei Robert DeNiro alweer in de film Taxi Driver (1976, geregisseerd door Martin Scorsese): Someday a real rain will come and wash all this scum off the streets."
Categorie:leven in een ander continent
23-08-2010, 12:40 geschreven door cheverrant1
de smerigheid en de illusie van netheid
Als ik met mijn vriendin al eens Makati bezoek, waarschuwt zij mij elke keer: gooi je sigarettepeuk niet zomaar op straat. Je kunt wel eens beboet worden door een voorbijwandelende politie-agent. De hoofdstraten van Makati zijn inderdaad erg rein; onophoudelijk zie je straatvegers het weinige vuilnis dat er achtergelaten is opruimen, inklusief sigarettepeuken. Voorbijwandelende politie-agenten doen meestal niets meer dan voorbijwandelen en hun uniform openbaar vertonen en alzo een gevoel van veiligheid kreeren. Ik denk dan vaak: hebben die straatvegers eindelijk eens wat te doen; niets is frustrerenders dan een werk te doen dat je eigenlijk niet hoeft te doen. Als er geen vuilnis of sigarettepeuken op straat zouden liggen, zouden die vegers eigenlijks niets te doen hebben. Makati, het financiele en zakelijke hart van de Filipijnen, ligt er erg proper bij, althans in de hoofdstraten. Er zijn daar ook wel wijken waar arme mensen wonen, maar daar kom je nooit. Mocht je er komen tref je er onvermijdelijk achtergelaten vuilnis en rommel aan. Makati is in eerste plaats een centrum waar veel buitenlanders wonen en werken; het centrum waar de aandelenbeurs is en waar ontelbare hoofdkwartieren van banken gevestigd zijn. De wolkenkrabbers reiken tot in de hemel en iedereen schijnt wel te varen daar, in tegenstelling tot de meeste andere plaatsen in de Filipijnen. Zakenmensen doen daar elke dag hun ding en wensen niet gekonfronteerd te worden met smerigheid. Ik denk dan ook vaak: als het gemeentebestuur van Makati straatvegers kan betalen, waarom kan men het dan niet in andere steden ? In bepaalde wijken van Marikina (niet erg ver gelegen van Antipolo City waar ik woon) kan men eveneens straatvegers bekostigen en je ziet daar geen peukje op de grond liggen. In november laatstleden raasde er weliswaar een tyfoon over de Filipijnen die sommige streken erger trof dan andere; Marikina was 1 van de ergst getroffen regios en achteraf was er smerigheid overal, achtergelaten door de wateroverlast. Toen hadden die straatvegers daar eindelijk weer eens wat te doen.
Categorie:leven in een ander continent
23-08-2010, 09:09 geschreven door cheverrant1
drie babies dood in duitsland... heeft niemand kommentaar ?
Twee recente nieuwsberichten op internet: "In een ziekenhuis in de Duitse stad Mainz heeft het toedienen van een
vervuild voedingsinfuus tot de dood van een derde baby geleid. Het afgelopen weekend stierven
al twee baby's uit een groep van elf, die verontreinigde voeding kreeg
toegediend. Van vier andere baby's is de toestand nog kritiek. Het
ziekenhuis sluit niet uit dat de speciale babyvoeding in de eigen
apotheek besmet is geraakt. Justitie onderzoekt of medewerkers van het
ziekenhuis zich aan strafbare feiten schuldig hebben gemaakt" en "Mainz, Germany - Three newborn babies have died and five were in
critical condition on Sunday after receiving contaminated intravenous
drips at a hospital in Germany. All the children were patients
at Mainz University Hospital in western Germany. Hospital officials
said 11 children had been given nutritional infusions which were
contaminated with an unspecified bacteria. All the babies who died on Saturday had been in an intensive-care ward because they were seriously ill before the infusion.According to the hospital, the infusions had been individually
prepared for each patient in the hospital pharmacy department using
components from a commercial supplier."
Vreemd dat ik daarover geen kommentaren lees van Belgische zanikers. Velen in Belgie menen uiteraard nog steeds dat men geen fouten maakt in Duitsland... Of misschien zijn die babies wel van Arabische oorsprong en vinden velen het wel goed dat die gestorven zijn (zonder dat met zoveel woorden te zeggen, vandaar geen kommentaar...) .
Dit artikeltje heeft niets te maken met impressies van een Belg in Zuid-Oost Azie maar sluit wel aan bij enkele vorige berichten op dit blog die handelen over onverdraagzaamheid vanwege allerlei kommentatoren op het internet...
Categorie:leven in een ander continent
23-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
22-08-2010
uitwisseling van gedachten
Hier een antwoord van mij op een recent bericht van een Belg waarmee ik regelmatig korrespondeer over het internet. De Belg in kwestie had er net enkele weken vakantie opzitten in de Filipijnen en was teruggekomen in Belgie. "Wat ik in je bericht vooral gewaarword is dat je onder de indruk bent van de opgedane ervaringen. Zoals vanzelfsprekend is na een lange reis in het buitenland en vooral in verre streken. Na terugkomst blijft men altijd nog een tijd nazinderen en nadenken over wat men daar gezien en beleefd heeft. Het kontrast tussen arm en rijk is inderdaad erg groot in de Filipijnen. Mijns inziens lijkt het kontrast groter dan het is als je het vergelijkt met Europa of andere westerse landen. Ik bedoel: in Europa (en dus ook Belgie) en in Noord-Amerika en Australie wonen de meeste mensen in min of meer degelijke huizen, hebben werk, hebben een spaarboekje bij de bank of kunnen soms zelfs wat aandelen of staatsobligaties kopen. Pensioenuitkering is er voor later. Het lijkt allemaal goed georganiseerd en met zorg en aandacht voor het welzijn van de gewone mens. Het kontrast met de rijken is evenwel even groot, ook al lijkt het niet zo groot. Pas vorige week las ik een bericht op MSN over de ex-echtgenote van Hemut Lotti; zij schijnen al zo'n acht jaar geleden uiteen gegaan te zijn en hij heeft haar bij de scheiding 1 miljoen EUR gegeven. Acht jaar later leeft die echtgenote in abominabele omstandigheden van voedselpakketten van het OCMW want het geld is op, maar zij leeft wel in een kast van een villa die te koop staat maar niet verkocht raakt ter waarde van 750.000 EUR ! De omstandigheden hoe het zover is kunnen komen zijn ongetwijfeld belangwekkend voor fans van Lotti en voor showbizz-liefhebbers in het algemeen, maar wat mij vooral opvalt is dat een zanger in Belgie zijn echtgenote bij scheiding een bedrag van 1 miljoen EUR kan meegeven. 1 miljoen EUR ? De meeste gewone mensen verdienen dat niet zelfs als zij hun hele leven hard werken. De gewone werkende mens in de Filipijnen verdient ongeveer 10.000 pesos per maand, dat is ongeveer 170 EUR. Onlangs had ik een gesprek met enkele familieleden van mijn vriendin en vroeg hen naar het veronderstelde bedrag van hun pensioen. Deze familieleden zijn ook al in hun vijftiger jaren en kunnen op 60 met pensioen (60 jaar is hier de algemene pensioenleeftijd, zowel voor mannen als vrouwen). De algemene regel schijnt te zijn dat wanneer men regelmatig gewerkt heeft en minstens 10 jaar lang bijdragen heeft gestort aan het plaatselijke pensioenfonds, men kan genieten vanaf 60 jaar van een pensioen van maximum 10.000 pesos. Lijkt goed want het pensioen bedraagt dan ongeveer net zoveel als het maandelijks inkomen voordien. En vergeleken met Europa is het ook goed, in die zin dat wanneer mensen op pensioen gaan ongeveer hetzelfde blijven ontvangen dan wanneer zij nog werkten. 10.000 pesos is natuurlijk maar 10.000 pesos. De prijzen van allerlei dagelijkse dingen en voedsel zijn ook hier aan het stijgen, en er worden alsmaar meer kinderen geboren. De bevolking in de Filipijnen bedraagt momenteel ongeveer 90 miljoen en men schat dat tegen 2015 er 100 miljoen zullen zijn. Twee miljioen aangroei dus elk jaar. Elk jaar verschillende tyfoons die een deel van de landbouw verwoesten... En dus een deel van de rijstvelden die toch de belangrijkste bron van voedsel zijn voor Filipijnen. Het is niet echt nodig dat je over veel geld beschikt om hier comnfortabel te komen wonen als westerling. 'Veel" geld hebben is hoedanook relatief. Met een modaal Belgisch inkomen (hetzij van een zakelijke opbrengst, hetzij van een Belgisch pensioen) kun je hier leven als God in Frankrijk of als Vlaamse leeuw in de Filipijnen. Veel geld hebben hier betekent netzoveel als veel geld hebben in Europa of in Noord-Amerika: dekadent leven met al dat geld, het geld spenderen aan overdreven dure produkten, aan drugs, aan seksuele pleziertjes, aan auto's, huizen met zwembad en golfterrein, aan private jachten en private helicopters enz. Mensen met veel geld hier zijn net als mensen met veel geld overal elders; kompleet egoistisch en levend in een wereld die veraf staat van de gewone werkelijkheid. Ondanks alle berichten over de saamhorigheid van Pinoy's doen ook de rijke Filipijnen niets of weinig aan de verbetering van hun minder fortuinlijke landgenoten en doneren alleen als hen dat belastingvoordeel kan opleveren of ten goede komt aan hun reputatie. Goed, tot zover mijn nogal cynisch oordeel. Wat de toekomst van kinderen betreft als een westerling hierheen verhuist en zijn nageslacht meebrengt, denk ik het volgende: kinderen die afkomstig zijn van een gemengde relatie (half westers, half Filipijns) zullen gevoeliger zijn voor de lokale problematiek dan andere kinderen die volledig westers zijn; toekomst is er zeker voor kinderen die normaal begaafd zijn en die naar de universiteit kunnen gaan. De Filipijnen is een derdewereldland, en derdewereldlanden hebben niet de gewoonte om te verzinken in nog iets diepers dan dat, maar integendeel om zich omhoog te duwen uit het moeras (mogelijk niet in Afrika, maar in Azie alleszins). De ekonomische vooruitgang in China zal ongetwijfeld een enorme inspiratie zijn voor andere Aziatische landen. Wel, tot zover mijn kommentaar. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Zoals je kunt merken: half cynisch en toch ook behoorlijk positief. Ik denk nog altijd positief en er lijkt voorlopig niets aan de horizon op te doemen om mij van gedachten te doen veranderen.
Categorie:leven in een ander continent
22-08-2010, 10:01 geschreven door cheverrant1
21-08-2010
relativiteit van schoonheid en nachtmerrie
De Filipijnen is zowel een land van schoonheid als van nachtmerries. De schoonheid voor toeristen is uiteraard die van hagelwitte stranden geflankeerd door kokosbomen, met airconditioned hotels in de nabijheid en hotelpersoneel dat voortdurend in de weer is om aan de kleinste gril van de toerist gehoor te geven in de hoop enkele pesos te kunnen opstrijken. De nachtmerrie is vaak wat ik dagelijks zie op straat, omdat ik hier leef en dagelijks om me heen kijk. Ik zie schurftige honden met soms kwalijk uitziende gezwellen aan hun lijven over straat kuieren, ik zie de kadavers van katten op straat liggen, half opgevreten door rode mieren en nog amper herkenbaar als kadavers van katten. Ik zie bedelaars met allerlei lichamelijke misvormingen: zonder armen, zonder benen, met tumoren op de plaats van hun neuzen die hen erdoen uitzien als figuren uit Nerostrips (maar niet grappig). Ik zie kinderen met armen die eindigen in handen die gebalde vuisten maken omdat de vingers ingegroeid zijn in de handpalmen. Ik zie mongolen, blinden , kreupelen. Ik zie dingen hier die je nooit of zelden ziet in Belgie, niet omdat die dingen daar niet voorkomen maar omdat ze zoveel mogelijk verborgen worden gehouden. Op televisie wordt er wel elke avond opnieuw aandacht besteed aan een ander geval. Mensen die chirurgisch kunnen geholpen worden, maar die geen middelen hebben om dat te bekostigen. Dat is niet zo uitzonderlijk: ook in Belgie worden dergelijke beelden daarvan vertoond op televisie. Sommige afwijkingen of misvormingen kunnen medisch en/of chirurgisch verholpen worden maar zijn zo duur dat er beroep gedaan wordt op het publiek om stortingen te doen ter hulp. Uiteraard gaat het wel om reele gevallen, vooraleer men die op televisie brengt, ook hier. De bevolking is hier zowat tien keer groter dan in Belgie. Het aantal mensen dat in povere omstandigheden leeft is groter dan de totale Belgische bevolking. Het aantal werkelijk armen (mensen die eigenlijk niets hebben en waarvan het moeilijk in te beelden is hoe die dagelijks overleven) is ongeveer de helft van de Belgische bevolking. Dat laatste is een voorzichtige (officiele) schatting. Wees gerust: als u een toeristisch uitstapje plant naar een van die hagelwitte paradijselijke stranden in de Filipijnen, is er weinig kans dat u de nachtmerrie-achtige kant zult zien. De nachtmerries zijn vooral aan te treffen in de grote overbevolkte steden waar de modale toerist nauwelijks op eigen houtje een wandelingetje maakt buiten het hotel waar hij verblijft. Vooraleer ik hier definitief kwan wonen was ik hier al twee keer als toerist geweest en ook ik zag toen niet of nauwelijks iets van schokkend schrijnende toestanden. Nadat ik hier kwam wonen zag ik ze natuurlijk wel. Wen ik eraan ? Ja en neen. Ja, omdat het dagelijkse kost wordt om te zien. Neen, omdat het altijd schokkend blijft om te zien hoe mensen en/of dieren er bij lopen en niet geholpen (kunnen) worden. Als ik een misvormde bedelaar nu en dan enkele pesos toesteek, is hij verheugd. Met enkele pesos kan die alweer wat voedsel kopen. Ik voel mij er nooit werkelijk verheugd over dat ik in staat ben om enkele pesos toe te steken, want dat zijn druppels die meteen verdampen op een hete plaat. Maar ik leer het te aanvaarden en ondertussen is er natuurlijk de schoonheid van het land, de eeuwige dualiteit van bekoorlijkheid an afkeer dat het leven is.
Categorie:leven in een ander continent
21-08-2010, 11:27 geschreven door cheverrant1
alweer negen doden bij aanvallen van communisten
Vanmorgen, 21 augustus, kwam het alweer tot bloedige konfrontaties tussen communistische rebellen en leger in de Filipijnen.
De inhoud van een persbericht van AFP: "Communist
guerrillas killed eight policemen and a local official in coordinated
attacks in the central Philippines on Saturday, the police commander for
the region said. New People's Army (NPA) gunmen murdered a village official at his
home at dawn and then ambushed a police patrol sent to investigate the
killing, said Chief Superintendent Arnold Revilla, the regional police
chief. The rebels set off a roadside bomb as the patrol approached the
village official's home, then raked it with gunfire, Revilla told
reporters by telephone. He said the dead included the deputy police commander of Catarman city, Senior Inspector Necasio San Antonio. The attackers then stole the victims' firearms, he added. Revilla said police reinforcements were flown by helicopter into
the hamlet, near Catarman on Samar island, amid concern that there were
more unexploded bombs on the village road. The 5,000-member NPA has been waging a Maoist rebellion across
much of the Philippines since 1969 that has left thousands of people
dead."
Vandaag 21 augustus is Ninoy Aquino-day, een speciale feestdag ter herdenking van de moord op de vader van de huidige president en de echtgenoot van voormalig presidente Corazon Aquino. Hij werd vermoord bij zijn terugkeer uit de Verenigde Staten op de luchthaven van Manila op 21 augustus 1983 door daders die nog steeds onbekend en onbestraft zijn, maar waarvan wordt aangenomen dat zij in politieke opdracht werkten. Het zal wel geen toeval zijn dat er nu vandaag weer gewelddadige konfrontaties waren tussen rebellen en leger. Niets is toeval en alles heeft een bedoeling en een motief.
Geen steen wordt op een andere steen gelaten zolang men stenen kan verplaatsen.
Categorie:leven in een ander continent
21-08-2010, 11:16 geschreven door cheverrant1
18-08-2010
bus-ongeval
Alweer een bus-ongeval in de Filipijnen, dit keer is de tol vijfendertig doden. Een bericht van vandaag van AFP: "Thirty-five people were killed when a packed passenger bus plunged into a deep ravine in the northern Philippines on Wednesday, authorities said said.The bus, carrying 47 Filipinos, had just left the mountain resort city of Baguio when its brakes failed, local fire chief Senior Superintendent Richard Villanueva told AFP. National police spokesman Senior Superintendent Agrimero Cruz told reporters that 35 people were confirmed dead. "Six other passengers were rescued seriously injured and unconscious, while the rest (were) rescued with injuries," he said. The bus conductor, John Patrick Flores, said he survived by jumping out of the door before the vehicle plunged into the ravine. "The driver tried to ram the bus into a mango tree to prevent it from falling, but failed," he said. Police Senior Inspector Leo Guay, who led the search and retrieval operations, said the destroyed vehicle rested on its side on shrub-covered ground. He said the steep slope made it difficult for rescuers to retrieve the mangled bodies from inside the wreckage. "There were a few survivors, including the driver and the conductor. It happened very quick, the driver just lost control," Guay said. Guay said police were in the process of informing relatives of the victims, but said no one from the company that owned the bus had so far come forward to help. Baguio is about 200 kilometres (120 miles) north of Manila. Road accidents, often involving old buses and careless drivers, are common in the Philippines. Fifteen people were killed last month when a bus slammed into a concrete wall in Cebu, the Philippines' second biggest city. Twenty-one people, among them Iranian medical students, were killed a month earlier, also in Cebu, when a bus fell off a cliff." Als zoiets in Belgie of in Europa gebeurt, spreekt men nooit onmiddellijk van roekeloze busbestuurders. Als puntje bij paaltje komt spreekt men vaak van bestuurders die door vermoeidheid de kontrole over het stuur verloren. Vermoeidheid van alsmaar weer achter het stuur te moeten kruipen van toeristenbussen en niet genoeg personeel in die busmaatschappijen om elkaar af te wisselen. Hetzelfde hier. Toegegeven, bestuurders van om het even wat voor vehikel rijden wat roekelozer dan in Belgie. Genoeg landen evenwel, zelfs in Europa, staan bekend voor roekeloos rijden: Italie, Frankrijk, Portugal enz. Toerisme is nu eenmaal "big business" en toeristen moeten op hun bestemming worden gebracht. Af en toe gebeuren er daarbij fataliteiten.
Categorie:leven in een ander continent
18-08-2010, 11:57 geschreven door cheverrant1
17-08-2010
hebt u dat ook wel eens ?
Hebt u dat ook wel eens, daar in Belgie ? U kijkt naar een website zoals www.politics.be en u wordt zo depressief van al die kommentaren daar dat u eigenlijk geen zin meer overhoudt om aan diskussies deel te nemen ? Vooraleer ik van Belgie naar de Filipijnen verhuisde, nam ik soms deel aan diskussies op www.politics.be. Maar het is (niet aleen: lijkt) verspilling van tijd. De kommentatoren daar gaan graag een welles/nietes spelletje aan met andere kommentatoren. Niemand heeft begrip voor iemand anders. De onderwerpen zijn allerhande, van binnenlandse politiek naar buitenlandse politiek, over religie, samenleving, ekonomie, groene thema's enz. Het zou erg interessant kunnen zijn voor velen, maar nu lijkt het alleen interessant voor wetenschappers aan een of andere universiteit die statistieken aanleggen over hoe gefrustreerd al die kommentatoren wel zijn en hoeveel percent zij uitmaken van de totaliteit van de bevolking en van het aantal kommentatoren op de site. In de Filipijnen zijn er ook allerlei gelijkaardige sites en de sinds kort nieuw verkozen regering heeft beslist om allerlei nieuwe sites te openen op het web, op Facebook, Twitter en wat al niet, zodat de modale kommentator geen gebrek heeft aan forums waarop het ongenoegen kan kenbaar gemaakt worden. Vooraleer de regering deze websites kreeerde waren er natuurlijk al allerhande mogelijkheden om het algemene ongenoegen via mobiel teksten uit te drukken (niet voor niets worden de Filipijnen aangeduid als de texting capital of the world...). Het feit dat er zoveel armen zijn die eigenlijk geen pesos overhouden voor dagelijks voedsel, laat staan voor het aanschaffen van "load" voor hun mobiele telefoonapparaatjes, heeft de regering er waarschijnlijk toe genoopt om websites aan te maken waarop iedereen die 10 of 15 pesos per uur kan besteden in een lokaal internetcafe kommentaren kan plaatsen. Het gaat zelfs verder dan dat: indien mensen iets konstateren in hun lokale omgeving (of waar dan ook) dat weleens verdacht zou kunnen zijn en misschien zelfs krimineel, worden zij verzocht om dit kenbaar te maken via deze websites. De overheid zal dan onderzoek instellen naar aanleiding van het gerapporteerde en indien nodig ingrijpen. Er wordt benadrukt dat medelingen via internet en mobiele teksten anoniem zijn, wat uiteraard nonsens is want mededelingen via computer kunnen getraceerd worden via IP-adressen en mededelingen via mobiele telefoons kunnen getraceerd worden via het gebruikte telefoonnummer. Dit alles lijkt erg sterk op een variant van Big Brother (dat als showprogramma hier enorm populair is) en dat als informatiebron in Rusland in de jaren vijftig nog populairder zou geweest zijn mocht men toen over internet en mobiel teksten hebben beschikt... De mensen hier zijn verslaafd aan teksten via hun zaktelefoontje en zullen ongetwijfeld ook meer en meer verslaafd raken aan internetten en e-mailen van zodra de mensen daar enigzins de financiele mogelijkheden voor krijgen. Hoedanook kan het soms wel eens nuttig zijn om verdachte kriminele aktiviteiten door te spelen aan de overheid, maar vooral zal het leiden tot allerhande intolerantie vanwege burgers tegenover andere burgers en tot willekeurige verdachtmakingen, en dan ook nog tot kompleet overbodige welles/nietes-kommentaren zoals op Belgische websites.
Categorie:leven in een ander continent
17-08-2010, 11:36 geschreven door cheverrant1
14-08-2010
racisme en vooroordelen vanuit religieuze hoek
In Belgie komt zowat iedereen uit Rooms-Katholieke kringen. Ook al is religie sterk afgekalft in de laatste veertig jaar jaar ofzo, niemand kan ontkennen dat Belgie en vooral Vlamingen grotendeels Rooms-Katholiek opgevoed werden. Islam was nauwelijks bekend in Belgie, veertig jaar geleden. Stelsematig kwamen er meer en meer Arabieren in Belgie wonen en gezien de wet op de godsdienstvrijheid konden zij hun religie vrijelijk uiten en beleven. Dat is nu in Belgie, Vlaanderen, en overal elders in Europa, een probleem geworden. Want elke erkende godsdienst heeft recht op bepaalde subsidies en het gewone Vlaamse volk kan geen onderscheid meer maken tussen moskeeen waar gewoon aan gebed en aan onderricht wordt gedaan of waar opgeroepen wordt tot extremisme en, niet helemaal onterecht, maakt de gewone Vlaamse burger zich zorgen over het feit dat de staat subsidies voorziet voor een religieuze gemeenschap die extremisme predikt en daarmee probeert dezelfde staat die het van subisidies voorziet van binnenuit af te breken. In de Filipijnen is de situatie geheel anders. Tussen vijfentachtig en negentig procent van de bevolking is Rooms-Katholiek en tussen tien en vijftien procent is Islamistisch. Een bijna te verwaarlozen minderheid heeft andere religieuze overtuigingen. De Islamieten hier komen echter niet van andere landen; zij zijn volbloed-Filipijnen, hier geboren en getogen en afkomstig van generaties die hier eveneens geboren en getogen werden. Het zijn allen Aziaten die toevallig of niet een verschillende godsdienst beleven. En ja, het verschil in godsdienstige overtuiging leidt ook hier tot konflikten. Er wordt wekelijks wel op televisie gemeld dat er aanslagen gebeurden van moslim-extremisten op andere burgers of organisaties of gebouwen en infrastruktuur. Af en toe worden burgers (meestal buitenlanders) ontvoerd door moslim-extremisten en na betaling van losgeld weer vrijgelaten of gedood. Het Filipijnse leger heeft troepen in de moslimgebieden en bindt ermee de strijd aan, gewapenderhand. De moslims willen een zekere mate van onafhankelijkheid van de rest van het land. In eerste plaats willen zij gelijke rechten voor gelijke burgers, wat nooit voordien en nog altijd niet evident is. Maar ondanks het okkasionele geweld wordt het gekrakeel meestal in de senaat gehouden waar het thuishoort. Gewone mensen (of die nou Rooms-Katholiek of Islamistisch zijn of wat dan ook) kunnen meestal wel met elkaar opschieten hier. Niet dat zij de drempels bij elkaar platlopen, maar wel gewoon tolerantie tegenover elkaar vertonen.
Categorie:leven in een ander continent
14-08-2010, 11:51 geschreven door cheverrant1
13-08-2010
racisme en onverdraagzaamheid toch niet overal
Pas vanmorgen kwam ik weer een bericht tegen ingezonden door een kommentatator op MSN (kennelijk een reaktie van een Vlaming op een mededeling van een vreemdelinge): "ok pakistanigirl je hebt gelijk. Geef iedereen gelijke kansen zeg je? Wij belgen geven elke allochtoon een ZEE van kansen. Inderdaad het kan nog steeds beter! Als de allochtonen eens beginnen met alle kansen dat ze krijgen, kans op school, uitkeringen, genieten van onze verzorgingsstaat, van onze sociale zekerheid enzovoort want zo kunnen we blijven zeveren, te benutten dan... "Als" dit gebeurt zou er al een pak minder racisme zijn. Een groot deel kan nog niet eens NEDERLANDS nadat ze hier al jaren wonen. Je hebt gelijk dat racisme verkeerd is en haat en woede strooit, maar stillaan word het terecht dat we een afkeer krijgen van de allochtonen, vind je niet!? Ken je het verhaal van de werkende en van luie mensen!? Er zijn allochtonen die meer dan hun steentje bijdragen in onze maatschappij maar een TE GROTE groep niet nadat ze alle kansen krijgen. De meeste blijven GENIETEN EN PROFITEREN van onze hangmat van de sociale zekerheid! Ik kan nog uren blijven doorgaan maar ik stop want via internet is het nogal dom om zo'n discussie te voeren. Toch wil ik je mening is weten! Groeten uit Mechelen"
Ik leef hier nu zowat drie jaar in de Filipijnen en spreek nog steeds geen Tagalog (het Filipijnse ekwivalent van ABN in Belgie want er zijn hier honderden verschillende dialekten). Waarom niet ? Als mensen mij dat vragen, zeg ik vaak dat de taal moeilijk aan te leren is, dat ik al in mijn vijftiger jaren ben en het aanleren van een taal niet meer zo vlot gaat als wanneer iemand in zijn tiener-of twintiger jaren is. Allemaal juist, maar ik zal ook niet ontkennen dat ik eigenlijk te lui ben om Tagalog aan te leren. Waarschijnlijk zal ik de taal hoedanook wel aanleren: als je lang genoeg tijd in een bepaald land doorbrengt leer je de plaatselijke taal sowieso, min of meer. Ik versta nu meer woorden in het Tagalog dan pakweg drie jaar geleden. Over nog eens drie jaar zal ik er nog een pak meer verstaan. Over dan nog eens drie jaar zal ik het waarschijnlijk zelfs een beetje kunnen spreken.Wat ik in elk geval vaststel is dat de plaatselijke bevolking niemand met de vinger wijst omdat ze de lokale taal niet spreken. Ja, ik weet het wel: vele Europeanen en Amerikanen denken: zolang we maar EUR en USD blijven rondstroooien, maalt niemand er in dat bepaald land om of Europeanen en Amerikanen de lokale taal kennen of niet. Dat is waar, maar slechts gedeeltelijk. EUR en USD zijn uiteraard welkom, maar lokale mensen hier ontvangen je heus wel warm ook al strooi je je geld niet zomaar rond. Eigenlijk is IEDEREEN hier welkom in de Filipijnen want mensen zijn mensen, waar ze ook vandaan komen. Als een buitenlander Filipijnen behandelt als mensen en niet als derdewereldburgers, is de buitenlander ook erg welkom bij Filipijnen. Uiteraard zijn er verschillen met buitenlanders die in Belgie of Europa komen wonen (voornamelijk met Arabieren omdat die de talrijkste buitenlandse groep in Belgie uitmaken). Velen genieten van allerlei voordelen die ze niet of nauwelijks in hun eigen landen kennen. Dat is iets wat de moderne sociale samenleving mogelijk heeft gemaakt in zogenaamde eerstewereldlanden. In derdewereldlanden zoals de Filipijnen genieten buitenlanders ook wel voordelen (zoals goedkope prijzen voor zowat alles, van A alles eten tot W winkelen over relatief goedkope brandstof voor de wagen, geen verwarmingskosten, huizen te koop aan werkelijk aantrekkelijke prijzen enz). De Filipijnse bevolking zou daartegenover ook kunnen protesteren wanneer Europeanen en Amerikanen daarvan gebruik maken, maar doen het niet. Ik leef hier, zoals gezegd al zowat drie jaar nu en heb een goede relatie met buren, familieleden van mijn Filipijnse vriendin enz. Gedurende de laatste tien jaar of wat dat ik in Belgie woonde had ik ook een goede relatie met Marokkaanse buren. Niet dat we elke week bij elkaar op bezoek gingen, maar dat is ook niet noodzakelijk nodig; enkel al het feit dat je op vriendschappelijke en niet denigrerende basis met elkaar kunt omgaan, ongeacht taal en gewoonten en religie, is al heel veel. In de Filipijnen, een derdewereldland, kan dat, in Belgie, een eerstewereldland, kan dit blijkbaar niet en hoe langer hoe minder. Ik ben blij dat ik Belgie kon verlaten om ergens anders op de aardbol te gaan wonen waar het samenleven toch wel prettiger is. Zonder onnodige romantiek te verkondigen, is het hier toch wel aangenamer vertoeven.
Categorie:leven in een ander continent
13-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
11-08-2010
Casino en korruptie
Volgens een recent bericht gepubliceerd via AFP overweegt de Filipijnse regering voorstellen van belangrijke zakenlui om het land tot 1 van de top Aziatische trekpleisters te maken voor casino-toeristen. "The Philippines aims to become Asia's next big gambling hub with casino and entertainment resorts to be built in tourist spots across the country, the nation's gaming regulator told AFP Tuesday. An "Entertainment City" in Manila to rival boom towns Macau and Singapore is at the heart of the plan and will hopefully be finished by 2014, Philippine Amusement and Gaming Corporation (PAGCOR) chairman Cristino Naguiat said. "The casino industry here in the Philippines has a very huge potential in terms of revenues," Naguiat, who took over as chairman a month ago, said in an interview with AFP. "We are way behind Macau and Singapore in terms of the casino industry... (but) we would like to be positioned right at the top." Like other Asian gambling industries, the Philippines wants to tap into the vast mainland Chinese market, Naguiat said. "We are maybe not even getting 0.01 percent of what is the potential market there," he said. Naguiat said the government eventually hoped to build integrated casino and entertainment resorts in other parts of the Philippines, including picturesque Palawan island and Cebu, the nation's second biggest city. PAGCOR was open to hearing from foreign players interested in participating, he said. "We would like to receive their proposals," Naguiat said. However he emphasised that only proposals incorporating other entertainment aspects besides gambling, such as amusement centres and museums, would be considered. "It has to be an integrated resort, not just a casino and a hotel." Four licenses to build Entertainment City on reclaimed land along Manila Bay were awarded in 2008 under the previous government of president Gloria Arroyo. Japanese gambling firm Aruze Corp and a Philippine joint venture with an arm of Malaysia's Genting Group won two of the contracts to build casinos at the resort. Local high-end property developer Belle Corp and Bloombury, headed by Philippine business magnate Enrique Razon, won the other contracts. Naguiat acknowledged delays in starting construction, partly because the companies did not want to proceed during the final phase of Arroyo's government. "They were scared of doing it during the previous government because they were pretty sure that the new government would review all of these contracts," he said. He said the new government of President Benigno Aquino, which took office on June 30, was indeed reviewing the situation and PAGCOR would ensure the licensees build a fully integrated resort including museums, amusement parks and shopping centres. "It should be more than the casino. That's what we are trying to emphasise, that the casino is the money earner for the project but we would like to see more than the casino," he said. Naguiat said Pagcor was aiming to present Aquino with a review of Entertainment City and other aspects of the gaming industry by the end of the month. The four Entertainment City licensees would then be given the government's requirements in September. Each licensee was required to spend at least one billion dollars in developing the resort, he added. However he indicated that some big-ticket items promoted by PAGCOR under the Arroyo government would likely be scrapped, among them one of Asia's tallest observation towers, a sports stadium, a race track and a nursing home. Naguiat said PAGCOR was also meant to build a rail link between the resort and Manila's international airport, but the body would not go ahead with this. Either the developers would build the link or it would not be built, he said. Naguiat also repeated PAGCOR statements in recent days that the company, which operates a dozen other casinos in the Philippines, was looking to be privatised during Aquino's six-year term. However Pagcor would remain the industry regulator, he said."
In overweging nemend dat het de bedoeling zou zijn van de nieuwe regering onder leiding van pasverkozen president Benigno Aquino III, om de korruptie in de Filipijnen een halt toe te roepen, lijkt het niet direkt een goed idee om het land in een trekpleister voor buitenlandse toeristen die in casino's willen spelen, om te toveren. Dat kan korruptie alleen maar aanwakkeren in plaats van afzwakken.
Categorie:leven in een ander continent
11-08-2010, 10:09 geschreven door cheverrant1
05-08-2010
Dienstverlening 2
Vervolg van het artikel op internet vanwege www.spainexchange.com: "There are 3 international airports in Metro Manila and several others in some provincial key cities such as in Clark, Cebu and Davao. A domestic airport also in Metro Manila links the rest of the provinces. The Philippine Airline (PAL), Asias first airline, is the countrys national flag carrier. Other major airlines that offer international and domestic flights are Air Philippines, Cebu Pacific and Asian Spirit.
Luzon, the biggest island in the Philippines connects Metro Manila with the rest of the cities of the island by 2 major expressways: the North Luzon Expressway (NLEX) is the gateway to Northern provinces such as Bulacan, Pangasinan, Pampanga, etc. While the South Luzon Expressway (SLEX) is the entry point for Laguna, Cavite, Batangas, Bicol region, etc.
A system of railways also connects major thoroughfares of the Metro Manila. The Manila Light Rail Transit (LRT) consists of the Yellow Line (LRT-1) and Purple Line (LRT-2) with 29 stations. The Metro Rail Transit System (MRT) includes the Blue Line (MRT-3) and another proposed line.
Formerly dubbed as the Texting Capital of the World, the Philippines is updated with the latest technologies in communication, entertainment, and music. There are 3 major telecommunications offering services for various wireless applications Globe, Smart and Sun Cellular. Cable TVs are also popular in local households especially for those who prefer foreign programs."
Het vliegtransport in de Filipijnen verloopt grotendeels rimpelloos althans naar mijn ervaring. Recentelijk zijn er problemen met de piloten van PAL (Philippine Airline) over salaris en arbeidskondities, maar dat hoort men wel vaker overal ter wereld. Doorgaans worden die zaken opgelost door de stakers wat meer salaris te beloven en omdat de huidige regering pas is aangetreden zal die dat ongetwijfeld beloven en misschien zelfs uitvoeren.
Het systeem van railways (een stukje ondergronds en een stukje bovengronds, iets als de metrosystemen in Belgie) werkt ook wel degelijk. De LRT-lijnen zijn meestal minder bevolkt dan de MRT-lijnen. Opstappen, meerijden en weer uitstappen met de LRT verloopt meestal probleemloos en zonder geduw en gesleur. Hetzelfde doen met de MRT is wat moeilijker, want er reizen beduidend meer passagiers met dat systeem die allen een plaatsje willen vinden om te zitten of om zich staande te houden; men stapt uit in talrijke drommen en stapt in met even talrijke drommen en elleboogt zich een weg naar een plaats in de voertuigen of weer naar buiten.
Het tekstverkeer via zaktelefoons (oftwel SMS) is een ware plaag door de alomtegenwoordigheid ervan. Mensen die elkaar dagelijks persoonlijk zien en met elkaar persoonlijk kommuniceren, gaan enkele ogenblikken later toch weer met elkaar teksten via hun zaktelefoons. Meestal om te vragen hoe het ermee gaat. Want als men elkaar in geen vijf minuten meer gesproken heeft, is de behoefte om te weten hoe het met de ander gaat groot geworden... Het is een typisch verschijnsel van een samenleving die gekonditioneerd is door zogenaamde modere technologie die eigenlijk alleen maar gebruikt wordt om naar elkanders welzijn te informeren. Het is een miljarenbron van inkomsten voor de providers van telefoon- en SMS-technologie dus goed voor de ekonomie. Ad en toe hoor je wel eens kommentaren op de televisie vanwege anonieme verbruikers die verklaren iets meer voorzichtig met hun budget voor SMS-verkeer te zullen gaan omspringen, meestal wanneer er prijsverhogingen van voedsel of energie worden aangekondgd. Daarna hoort men er nooit meer iets opnieuw over (daarom waren die verbruikers dan ook anoniem, veronderstel ik) en gaat men gewoon door met teksten.
Categorie:leven in een ander continent
05-08-2010, 10:02 geschreven door cheverrant1
Loon naar werken
Er is een reele en diepe crisis aan de gang in de Filipijnen voor wat werk en loon aangaat. Vooral wat betreft de zogenaamde "beter betaalde" jobs zoals in de luchtvaart, geneeskunde, architektuut enz. Een recent bericht van AFP:
"The
Philippines is suffering a crippling brain drain with many of its most
talented and qualified workers heading overseas for higher-paid jobs and
better lifestyles, employers say.
The
shock resignations last week of 25 Philippine Airlines pilots, who left
for bigger salaries abroad, highlighted a trend that is changing the
stereotype of overseas Filipinos being simply maids, sailors and
labourers.
Scientists, engineers, doctors, IT specialists,
accountants and even teachers are among the English-speaking talent
heading to foreign lands, leaving the government and private companies
scrambling to find replacements.
"There is a skills haemorrhage.
We are losing workers in the highly professional and skilled
categories," Vicente Leogardo, director-general of the Employers'
Confederation of the Philippines, told AFP.
The pilots who quit for jobs in the Middle East and elsewhere in Asia
would have in some cases nearly tripled their salaries, Airline Pilots
Association of the Philippines president Elmer Pena told AFP.
"The salary here is a lot smaller than in other countries. You can't really compare it," he said.
Civil
engineer Paris Chuchana joined the exodus two years ago when he moved
his family to Singapore so he could take a job earning about 1,600 US
dollars a month, five times more than the maximum salary he could expect
at home.
Like many expatriates, Chuchana enjoys the lifestyle
outside his homeland, which suffers from pervasive corruption, poor
infrastructure and frequent natural disasters.
"I was just on
vacation, visiting my aunt here, but I found I liked it, so I resigned
from my job in the Philippines and came over," Chuchana told AFP by
telephone from Singapore, adding he had no intention of returning home
soon.
"My first kid is entering high school so I am already preparing for college."
The
nine million Filipinos who work overseas -- about one tenth of the
nation's population -- in both high and low-skilled sectors undoubtedly
play a crucial role in propping up the nation's spluttering economy.
Last
year they sent home 17.3 billion dollars to relatives or for
investment, making up more than 10 percent of the nation's gross
domestic product, according to government data.
But Philippine Airlines' recent woes have highlighted the costs.
The
carrier said its hopes for turning a profit this financial year had
sky-dived because the pilot walk-out had forced some flights to be
cancelled.
Other organisations recently reported similar brain-drain pain.
The government weather station was heavily criticised last month
after it failed to predict the full force of Typhoon Conson that killed
dozens of people.
In its appeal for understanding, it said it did
not have enough qualified meteorologists because 24 staff had gone
abroad for better-paying jobs in recent years.
And just this week,
the environment department announced it had lost 83 geologists to
overseas work over the past three years, hampering government programmes
for mapping earthquake threats and mineral resources.
A Labour
Department study in 2008 found that despite a huge domestic workforce,
many positions for skilled workers were going unfilled because there
were not enough qualified applicants.
Amid this shortfall, 22
percent of the roughly 330,000 Filipinos who went abroad to work last
year were technical, managerial or clerical workers, according to
official data.
The government has been seeking ways to upgrade
salaries and benefits, according to Myrna Asuncion, assistant director
of the government's Economic Planning Department.
"But local
salaries can only go up by so much before they start hurting the
competitiveness of local industries," Asuncion told AFP.
"We want
to provide employment opportunities in the Philippines but there are
some sectors that say salaries are already too high," she said.
With no solution in sight, business groups hold little hope of keeping the nation's top talent at home.
"You cannot stop these people from seeking greener pastures," said
Jesus Varela, a committee chairman with the Philippine Chamber of
Commerce and Industry.
Midwife Chae Reviso returned to the
Philippines after eight years working tax and rent-free in Saudi Arabia
because she wanted to live again with her husband.
But barely a year later, the 39-year-old is preparing to leave again because her homeland offered her too few opportunities.
"I felt I owed my husband some time but I cannot afford to build a house on my salary in the Philippines," Reviso said."
Een punt dat moeilijk te begrijpen is, is waarom Pilipinos naar het buitenland trekken om daar meer te verdienen... Het feit dat ze daar meer kunnen verdienen is er ongetwijfeld, maar de levensomstandigheden zijn er ook heel wat duurder. Als het salaris voor een OFW (Overseas Foreign Worker) geniddeld 3 keer hoger is dan in de Filipijnen maar de levensomstandigheden zijn gemiddeld 10 maal duurder, wat is dan eigenlijk het voordeel ? De gezondheidszorgen ?
In de meeste plaatsen op de Filipijnen dient men nooit verwarming aan te zetten en dus ook geen hoge stookoliekosten te betalen.. De prijs van waterverbruik is belachelijk in vergelijking met Europa. De prijzen van voedsel zijn eveneens in vergelijking stukken goedkoper. De prijzen van kledij varieren uiteraard (alnaargelang wat soort van kledij men wil aankopen) maar je dient hier nooit winterkleding of -schoeisel aan te schaffen. De huishuren liggen beduidend lager dan in Europa en wil je een degelijk huis aankopen is ook daarvan de koopprijs met een vergelijkbaar huis in Europa ongelooflijk goedkoop.
Regelmatig komen Europeanen en anderen in de Filipijnen wonen omwille van de lage levenskosten. Filipijnen gaan vaak naar het buitenland omdat ze daar meer salaris kunnen verdienen maar nooit hoort men iets zeggen over hun onkosten aldaar... Er klopt iets niet, volgens mij.
Categorie:leven in een ander continent
05-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
04-08-2010
Dienstverlening in winkeltjes en in grootwarenhuizen
Recent kwan ik het volgende bericht over de Filipijnen tegen op een webiste die www.spainexchange.com geheten is: "The metropolitan cities of Manila, Cebu and Davao are the heart of major services in the Philippines. If a new service or product is tested before distributing to the public market, it is initially launched in one of these key areas.
As of 2007, 3 out of the 10 largest shopping malls in the world are located in Metro Manila. Shopping malls are very popular amongst the Filipinos. Business tycoon Henry Sy reportedly envisions having an SM shopping mall for every 15-minute travel around Metro Manila."
Als je dat zo leest lijken de Filipijnen zowaar het hart van Azie waarin alles glad en probleemloos verloopt en waar iedereen zich gek kan kopen in al de shoppingmalls. Ik zie inderdaad vele shoppingsmalls opduiken, sinds de drie jaar dat ik woon. Men bouwt shoppingmalls waar men maar kan of waar men denkt dat het lukratief zou kunnen zijn. Als er op vijfhonderd meter of een kilometer afstand een is die succesvol is, gaat men al snel een nieuiwe bouwen, ervan uitgaande dat wanneer er een publiek is voor die eerste shoppingmall, er ook wel publiek zal zijn voor een tweede in de omgeving. Dat publiek vindt het misschien niet zo leuk om vijfhonderd meter of een kilometer af te leggen om de eerste shoppingmall te bereiken dus als een tweede shoppingmall wat dichter in de omgeving van dat publiek ligt, zal het vlug geneigd zijn om regelmatig naar de tweede te komen... Men schijnt wel te negeren dat Filipijnen in het algemeen over een beperkt maandelijks budget beschikken om te winkelen. Men schijnt te negeren dat er overal, in elke straat, zoiets bestaat als sari-sari stores, hetgeen kleine kruidenierswinkeltjes zijn die van alles verkopen, van rijst (het basisvoedsel) tot wasmiddelen en schoonheidsprodukten. Voor de kleine dagelijkse aankopen gaan Filipijnen meestal naar die kleine winkeltjes. Men schijnt te vergeten dat er overal, in zowat elke straat, restaurantjes zijn, kleine apotheekjes, haarkappers, kledingswinkels die meestal goedkope kledij aanbieden, snuisterijenwinkeltjes, bakkertjes, internetcafes, schoenmakers, reparatiewinkels voor elektrische toestellen en noem maar op. Voor een beperkt aantal pesos kun je daar terecht. Bij voorbeeld: een haarknipbeurt voor een man kost gemiddeld 40 pesos (of 2/3 van 1 EURO). Geen knoeiwerk, maar een degelijke knipbeurt. Een maaltijd vindt je al voor 50 pesos (kant en klaar en bestaande uit gekookte rijst, met wat vlees of vis en wat groenten en saus). Niet altijd even hygienisch bereid dus hier dient men wel wat op te letten. Wat hier vooral leeft is het kleine lokale gevoel wat vijftig jaar geleden ofzo ook in Belgie bestond: winkel lokaal en goedkoop in je eigen buurt. In Belgie bestaan niet zoveel kleine lokale winkeltjes meer want zijn weggekonkurreert door de grote supermarkten en shoppingsmalls, ten koste van kleine zelfstandige initiatieven. In de Filipijnen bestaat het nog, en ondanks de aanwezigheid van vele shoppingmalls en de bouw van nog meerdere, zie ik de kleine lokale winkeltjes niet snel verdwijnen. Weliswaar winkeltjes zonder air-conditioning in de meeste gevallen, zonder luxe-aankleding en met een minimum aan personeel. Precies de dingen die de grote supermarkten en shoppingmaals hier veel geld kosten om uit te baten: air-conditioning, marmer, graniet en andere dure materialen om de winkels een leuk uitzicht te verschaffen en talloze personeelsleden op enkele vierkante meters die vaak niets te doen hebben en maar wat lantenfanten, een dutje doen en zo verslaafd geraakt zijn aan dat gedrag dat wanneer je hen een vraag stelt of service verlangt zij soms eerder zullen verwijzen naar een kollega dichtbij die wat meer werkwillig is om klanten verder te helpen, dan om dat zelf te doen. Al die dingen moeten natuurlijk betaald worden: air-conditioning werkt op elektriciteit dus de maandelijkse elektro-rekening dient vergoed te worden, de huur van enkele vierkante meters winkelruimte dient betaald te worden en bedraagt in een shoppingmall heus wel meer dan enkele vierkante meters voor een klein winkeltje ergens in een onopvallend straatje, personeel kost geld (of die nou een klap uitvoeren of niet) dus wanneer de uitbater zelf de zaak openhoudt en mogelijk geassisteerd wordt door echtgenote, zoon of dochter, scheelt dat al een aardig stuk in de exploitatiekosten.
Categorie:leven in een ander continent
04-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
02-08-2010
geschiedenis en aktualiteit
De Filipijnen (of gewoon Filippijnen)zijn een republiek in Zuidoost-Azië. De archipel bestaat uit 7107 eilanden, waarvan de grootste twee Luzon en Mindanao zijn. Deze beide eilanden beslaan samen zo'n twee derde van de oppervlakte van het land, dat met ongeveer 300.000 km² ruim 7 maal zo groot is als Nederland en ruim 9 maal zo groot als België. De Filipijnen hebben thans ongeveer 90 miljoen inwoners en er wordt verwacht dat dit aantal in het jaar 2015 100 miljoen zal bedragen..
De Filipijnen waren ruim 300 jaar lang een Spaanse kolonie tot de archipel in 1898 aan het eind van de Spaans-Amerikaanse Oorlog in Amerikaanse handen kwam. Hoewel de Filipijnse revolutionaire beweging onder leiding van Emilio Aguinaldo al op 12 juni1898 de onafhankelijkheid uitriep zou het nog tot 4 juli1946 duren voor het daadwerkelijk zover was. De Filipijnen hebben door de langdurige kolonisatie door Spanje en de Verenigde Staten veel westerse kenmerken. Het is bijvoorbeeld het enige overwegend katholieke land in Zuidoost-Azië en is bovendien op de Verenigde Staten na het land, met het grootste aantal inwoners, met Engels als officiële taal.
De Filipijnen kennen een scherpe tegenstelling tussen arm en rijk. Er is sprake van een kleine, rijke elite en een groot arm deel van de bevolking dat veelal onder het bestaansminimum leeft. De elite heeft zowel op economisch als op politiek gebied de touwtjes in handen. In de jaren 70 werd het land op dictatoriale wijze geregeerd door president Ferdinand Marcos. Diens opvolger Corazon Aquino, de eerste vrouwelijke president van het land, bracht de democratie weer terug, maar economisch herstel bleef uit. Ook werden belangrijke problemen, zoals de corruptie, de ongelijke verdeling van rijkdom en het grondbezit tijdens haar regeerperiode en die van haar opvolgers niet aangepakt. De huidige president is Benigno Aquino III. Hij werd in 2010 gekozen als opvolger van Gloria Macapagal-Arroyo die net als voorganger Joseph Estrada werd geteisterd door beschuldigingen van corruptie.
Het land dankt zijn naam aan Ruy López de Villalobos, die tijdens zijn mislukte expeditie in 1543 de eilandengroep naar de toenmalige kroonprins van SpanjeFilips II noemde.
Vooraleer de Spanjaarden het land koloniseerden was het grotendeels islamgelovig. De Spanjaarden veranderden dat tot het meest rooms-katholieke land in Azie. Rooms-katholiscisme is nog steeds, heden ten dage, de meest vooraanstaande godsdienst in het land. Door traditie en godsdienst is het ook een land dat snel in bevolking aangroeit. De meerderheid leeft al in armoede en de bevolkingsaangroei zal daar niet vlug verandering in brengen, integendeel. Werk is schaars tenzij voor hooggeschoolden, maar dat is iets wat men ook in Europa en Noord-Amerika ervaart. Eerst technologiseert men alles en vooral fabrieken, daarna konkurreert men kleine zelfstandigen weg door het ontwikkelen van supermarkten en daarnaast gaan vele firma's voornamelijk in de financiele sektor samen om zogenaamd het hoofd te kunnen bieden aan konkurrentie. De eerste maatregel is altijd het afdanken van overtollig personeel. Enkele bedenkingen daarbij: - is er nog konkurrentie ? Zo ja, van wie tegenover wie ? - hebben grote firma's er echt belang bij om kleine personeelsleden te ontslaan ? Als ze dat allemaal doen blijven er op termijn geen kleine klanten meer over voor de grote firma's... - als de grote firma's er niet van wakker liggen of zij nog kleine klanten kunnen vinden met wat geld in een of andere broekzak om een tube tanspaste te kopen of een flacon haarshampoo, waarom blijven zij dan hardnekkig commercials op alle media plaatsen ? Toch om nog steeds die kleine klanten die eerst overal aan de deur waren gezet, niet in laatste instantie door de grote firma's zelf, te verleiden om produkten te blijven kopen die deze mensen zich eigenlijk hoe langer hoe minder kunnen blijven veroorloven te kopen...
In Europa en Noord-Amerika wordt de mentaliteit steeds maar grimmiger en somberder. In de Filipijnen wordt er overal gezongen en gedanst dat het een lust is. Het lijkt er wel op alsof men hier allen zingend en dansend het laatste oordeel afwacht. Er zijn saaiere manieren natuurlijk om dat oordeel af te wachten.
Categorie:leven in een ander continent
02-08-2010, 13:42 geschreven door cheverrant1
30-07-2010
Toespraak tot de bevolking door de nieuwe president
De nieuw verkozen president van de Filipijnen, Benigno Aquino III, zoon van voormalig presidente Corazon Aquino, heeft op 26 juli laatstleden zijn eerste officiele toespraak tot de bevolking gehouden, de zogenaamde SONA oftewel State of Nation Adress. Wat leren we hieruit ? Dat het land zich allesbehalve in het rooskleurige klimaat bevindt waarin de regering onder leiding van de voormalige presidente, Gloria Macapagal Arroyo, wou laten uitschijnen dat het land zich bevond. Er is groot tekort op het BNP, er is een indrukwekkende korruptie ingeburgerd in alle lagen van de regering en daaraan verbonden administraties, edukatie laat meer dan te wensen over, het leger heeft eigenlijk te weinig middelen om zijn taken uit te voeren (1 van die taken is het bestrijden van allerlei kommunistische en islam-groeperingen), de misdaad rijst de pan uit omwille van allerlei redenen: honger die geleden wordt door de bevolking en dus gelegenheidskriminelen kreert en georganiseerde misdaad vanwege goed gestruktureerde bendes, de energie-leveranciers kunnen niet of nauwelijks voldoende energie (elektriciteit, water) leveren door slecht management, omwille van onvoldoende inkomsten, de werkloosheid swingt de pan uit enzovoorts. Als je dat allemaal overschouwt lijkt het land zich eigenlijk in een dal te bevinden waaruit het nauwelijks kan oprijzen. Enige relativering is natuurlijk wel geboden. Omdat het de eerste toespraak in zijn soort is vanwege de nieuwe president worden vele dingen somberder afgeschilderd dan ze zijn, alleen maar om de vorige regering en vorige presidente (niet toevallig van een andere partij...) nog een stevige trap na te geven en meteen een reeks maatregelen aan te kondigen die dat zullen veranderen en dus de nieuwe administratie en regering prestige en geloofwaardigheid kunnen opbrengen. De idee om de korruptie aan te pakken was eigenlijk het voornaamste thema in de verkiezingsstrijd van de liberale partij onder leiding van de thans verkozen president. Nu blijken er zovele veranderingen nodig te zijn (in veiligheid, onderwijs, gezondheidszorg, defensie...) dat het thema van korruptie verworden is tot een van vele thema's. Wil men de korruptie hier daadwerkelijk aanpakken, dan moet het hele politieke en sociologische systeem veranderd worden. Alle andere dingen, zoals ekonomie, leger, veiligheid, onderwijs, gezondheidszorg enz.) bestaan zoals ze nu bestaan door of ondanks korruptie. Als men dus korruptie wil gaan aanpakken, dient men alles aan te pakken. Een ambtstermijn van 6 jaar lijkt dan erg kort om al die plannen uit te voeren. Zelfs als de bevolking er voorstander van is. Uiteindelijk is het systeem ontstaan en stelselmatig gegroeid door een aantal verkozenen in allerlei echelons (partijen, president, senaat, kamer, hoogste gerechtshof enz.) een zekere mate van vrijheid van handelen te geven waarbij misbruik werd gemaakt. Die misbruiken zijn zodanig ingeburgerd dat iedereen het als normaal beschouwt, ook al keurt niet iedereen het openlijk goed. Zelfs degenen die er zich schuldig aan maken keuren het niet altijd goed, en menen dat soms zelfs oprecht, maar graaien in de til net als alle anderen niet alleen om zichzelf te verrijken maar im de hoop om toch nog ergens iets met de opbrengsten van het gegraai te kunnen verwezenlijken want als ze het niet doen graaien anderen dieper en maken de til leeg. Het verschilt allemaal niet zo erg van wat gebeurt in Europa en in Noord-Amerika, of waar dan ook ter wereld. De beloftes en doelstellingen vanwege een nieuw staatshoofd en een nieuwe regering staan altijd weer opnieuw bol van gezwollen woordenkracht. Daden zullen moeten aantonen of de uitgesproken woorden enige betekenis hadden of alleen maar holle klanken waren.
Categorie:leven in een ander continent
30-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
29-07-2010
Verbieden van sex-operaties
Nog een recent nieuwsbericht vanuit Indonesie:
"Another fatwa passed at an MUI meeting late Tuesday forbade receiving or conducting a sex-change operation unless there is a good medical reason. The council is the top Islamic authority in Indonesia and while its edicts are usually ignored, they can be cited by religious hardliners to justify vigilante-style crackdowns on "un-Islamic" activities. It has recently issued a steady stream of fatwas including bans on inter-faith marriages, smoking and yoga. It was forced into an embarrassing apology earlier this month when it corrected a fatwa ordering Muslims to pray to the west, when in fact the Islamic holy sites in Saudi Arabia are northwest of Indonesia".
In de Filipijnen liggen nogal wat mensen in de knoop met hun hormonen. Net als in vele andere Aziatische landen leven hier talloze transeksuelen-in-spe. Meestal hebben die geen geld om chirurgische ingrepen zoals sex-change operties te laten uitvoeren. Wat ze wel doen is borsten aankweken door gebruik van bepaalde vrouwelijke hormonen stimulerende medikamenten, hun hoofdharen laten groeien tot vrouwelijke kapsels en make-up opdoen om er vrouwelijk uit te zien. In een land als Thailand bijvoorbeeld zijn dergelijke chirurgische ingrepen dagelijkse kost en niet eens zo duur, zelfs niet voor de plaatselijke bevolking. Dat is ondermeer een onmiskenbare reden waarom vele Europese en Amerikaanse transeksuelen-in-spe daarheen trekken om het nodige knipwerk te laten verrichten. In Europa en Noord-Amerika zijn dergelijke operaties erg duur.
Het verbieden ervan in een land zoals Indonesie is erg drastisch en verraadt weer eens de ontoegeeflijkheid en diskriminatie van een Islamistische overheid tegenover en van alles wat niet "als normaal" wordt beschouwd. Die onverdraagzaamheid is niet zo hevig voelbaar in de Filipijnen. Het is een overwegend katholiek land en alhoewel de Rooms-Katholieke kerk nou ook niet bepaald bekend staat als de meest verdraagzame godsdienst, laat men alles hier nogal betijen. Let wel: er is diskriminatie tegenover homoseksuelen en transeksuelen. Er zullen ongetwijfeld drastische maatschappelijke veranderingen moeten gebeuren vooraleer die dingen volledig aanvaard worden. Maar de levenswijze van vele Filipijnen is er een van "laissez faire".
Categorie:leven in een ander continent
29-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
28-07-2010
Ban op zogenaamde reality shows
Volgens recente nieuwsberichten wordt het volgende van kracht in Indonesie:: "Indonesia's highest Islamic body has issued a fatwa banning Muslims from watching gossip shows or having sex-change operations, an official said Wednesday. The increasingly assertive Indonesian Ulema Council (MUI) said gossip shows about the intimate details of people's private lives - a popular genre on Indonesian television - were immoral and threatened society. "We considered it important to pass the fatwa as infotainment programmes may contain immoral material and violate the journalistic code of ethics," MUI official Asrorun Niam Soleh said. "We're not against all infotainment programmes... What's haram (forbidden) is material that's gossipy and exposes shameful details about people. "When people start spreading rumours, the joints holding a nation together will be crushed." Profiting from infotainment shows is also forbidden under the edict, posing a theological conundrum for the media industry in the world's most populous Muslim-majority country. Gossip shows are allowed only if they "uphold the law, warn the public and help people", Soleh said. The ruling will be presented to the Indonesian Broadcasting Commission as a guideline for future infotainment programmes, he added. Rajawali Citra Televisi Indonesia programming head Banardi Rachmad said the edict on celebrity gossip shows was confusing and the station would continue to produce and broadcast such content. "We'll continue broadcasting infotainment programmes but we'll evaluate the content and see how to improve it," he said. "What's fact to us could be deemed as lies by others, how do we know for sure what constitutes a rumour?"
Al die zogenaamde reality- en schandaaltjes-shows over al dan niet bekende mensen verdienen inderdaad geen plaats, noch op televisie noch ergens anders. Wie daaraan tijd wil en kan besteden, zou beter doen met een eigen leven op te bouwen. Men kan uiteraard zeggen dat als men er niet naar wil kijken men maar moet zappen naar een ander kanaal, want er is zoiets als persvrijheid enzovoorts. Dat is zo, of zou zo moeten zijn. Maar of die persvrijheid nou nog echt iets te maken heeft met het persoonlijke leven van celebriteiten zoals bijvoorbeeld Mel Gibson die nu verwikkeld is in een bittere strijd met zijn vriendin over het hoederecht over hun kind en over hun leven gedurende de voorbije jaren, iets wat thans wereldwijd wordt uitgesmeerd op elk internationaal televisiekanaal en via andere media openbaar wordt gemaakt, is betwijfelbaar. Het lijkt allemaal meer op de distributie van een goedkope drug waaraan de mediaverslaafde gemeenschap verslaafd is en verslaafd moet aan gehouden worden. Uiteraard kan men stellen dat als men begint met het censureren van dat soort dingen, men niet kan inschatten waar de censuur zal ophouden. Eerst censureert men dingen waarvan velen eigenlijk wel denken dat het overbodig is (wat het inderdaad is) maar nooit durfde zeggen. Daarna censureert men dingen die eigenlijk wel belangrijk zouden kunnen zijn (politiek nieuws, kritiek, oorlogvoering enz.). Er is dus een eminent gevaar aawezig met het censureren van die dingen. Als er echter een ernstig beleid gevoerd wordt over wat men al dan niet kan en wil vertonen op televisie, is het geen slechte zaak. Er is ook een eminent gevaar aanwezig dat het publiek onnodig afgestompt raakt door allerlei schandaalberichtjes die eigenlijk niemand wat aangaan. In de Filipijnen is men daar inderdaad verslaafd aan. Het soort van programma's waar Indonesie een eind aan wil maken, is schering en inslag hier. Enkele dagen geleden pas deed men verslag op televisie van de eerste SONA (State of Nation Adress) door de pas verkozen president Benigno Aquino III. Na een overzicht van zijn toespraak ging men over naar het volgende onderwerp: SONA fashion... Welke celebriteiten waren er aanwezig en wat voor jurken en kleding hadden vooral de dames aan ? Is dat nieuws ? Is iemand daarin geinteresseerd ? Kennelijk velen hier... Niet direkt schandaaltjes-nieuws maar het is er wel gerelateerd aan, want als er bepaalde celebriteiten niet aanwezig waren kan men beginnen spekuleren waarom die afwezig bleven, of die misschien gevoelens van animositeit koesteren tegen de nieuwe president of zijn familie enz. Dat wordt echt allemaal surrealistisch.
Categorie:leven in een ander continent
28-07-2010, 17:49 geschreven door cheverrant1
23-07-2010
toespraak van de president tot de bevolking
Op 26 juli 2010 geeft de nieuwe president van de Filipijnen, Benigno Aquino III zijn eerste State of Nation Adress oftwel SONA, amper 26 dagen na zijn officiele inzwering als president. Wat kan er daarvan verwacht worden ? Stoere verklaringen allicht over hoe de korruptie zal worden aangepakt en hoe de leefomstandigheden van de bevolking zal worden verbeterd. Intussen zullen er dan duizenden demonstranten in open lucht manifesteren en luidkeels schreeuwen om hun eisen te verkondigen aan de wereld. Eisen voor meer werk, meer loon, betere service van allerhande publieke sektoren zoals water- en elektriciteitsleveranciers enz. Duizenden politie-agenten worden weer op pad gestuurd om na te gaan wie deelneemt, om fotos te nemen van de aanwezigen en identiteiten te achterhalen en om de gang van zaken in goede banen te houden.
Meestal bij dit soort evenementen komt er minstens tienduizend man op straat. Het programma bestaat vooral uit speeches van de leiders van verschillende volksorganisaties, ambtenaren, politici, zakenmensen, leraren en verplegers. Er worden culturele voorstellingen gegeven die meestal bestaan uit optredens van zangers en zanggroepen die doen wat zij het beste kunnen: luidkeels schreeuwen. Het duurt tot in de vroege uurtjes van de morgen maar geen zorg: 's morgens zullen de aanwezigen toch niet op het werk verwacht worden als zij al een job hebben om naar toe te gaan.
De politici hebben wel een job, namelijk debatteren over allerlei al dan niet belangrijke onderwerpen. Zij zijn tenminste zeker van een vette looncheque op het einde van de maand... Allemaal vrij identiek aan wat er in andere landen gebeurt, met inbegrip van Belgie. De kontrasten tussen arm en rijk zijn hier groter want er is nauwelijks een kategorie die daartussen valt. Alles of niets is hier de regel. En dus zijn de maatregelen die door de nieuwe regering moeten genomen worden niet zozeer maatregelen om de korruptie tegen te gaan (wat zeker dient te gebeuren) maar vooral om omstandigheden te realiseren die een middenklasse kan mogelijk maken.
Categorie:leven in een ander continent
23-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
22-07-2010
schrijven
Sinds ongeveer 1 jaar ben ik terug aan het schrijven. Fiktie: korte verhalen en romans. Omdat ik hier terug tijd en rust heb daarvoor. Rust mag relatief klinken, want de Filipijnen is een eerder lawaaierig land met veel motorgeronk, geschreeuw en gezang. Buitenlandse korrespondenten noemen dat weleens de "karaoke-terreur"... Desondanks speel ik hier in mijn huis mijn eigen favoriete muziek: vaak klassiek, soms wat rock, soms wat kleinkunst, of wat dan ook waarvoor ik in de stemming ben. Niemand heeft hier ooit eerder Boudewijn De Groot gehoord. Zelfs David Bowie is zo goed als onbekend. Hoedanook, ongeveer 1 jaar geleden schreef ik een kort verhaal van ongeveer 35 pagina's in handschrift. Daarna hetzelfde op de computer, op word. Ongeveer 20 pagina's. Het lijkt pas goed als het in gedrukte vorm verschijnt. Het leek erg goed. Sinds 1983 was ik gestopt met schrijven. Daar waren redenen voor. Persoonlijke redenen waarmee ik u niet ga lastig vallen en daarnaast een vaste job die alsmaar meer energie eiste. Na enige tijd stopte ik zowat kompleet met schrijven, behalve bij een of andere gelegenheid uitgaande van het werk: als er een oudere kollega met pensioen ging of een jongere kollega in het huwelijk trad of daarna een nakomeling ter wereld bracht werd mij gevraagd om een tekstje te schrijven dat kan worden voorgelezen. Dat waren meestal karamellen-verzen, maar goed. Thans heb ik terug opgevat wat ik gedurende zovele jaren onderbroken heb. Het lijkt aardig te gaan. Na het eerste kortverhaal waarmee ik eigenlijk mijzelf wou testen of ik "het nog wel steeds kon" en dat positief was, schreef ik een tweede langer kortverhaal (al een beetje het midden tussen een kort verhaal en een novelle) en toen dat ook positief was, begon ik aan een roman. Die is inmiddels voltooid, en ik schrijf nu simultaan aan twee andere romans die een trilogie moeten vormen met de eerste. Tegen het einde van 2010 wens ik die te voltooien. Daar hebt u ongetwijfeld weinig boodschap aan, want het betekent niets voor een toevallige lezer van dit blog. Wat ik graag toegeef. Het heeft ogenschijnlijk niets te maken met een blog dat handelt over impressies van een Belg die woont in de Filipijnen. Waarom ik het dan toch aanhaal, is omdat als ik niet hier woonde ik er hoogstwaarschijnlijk niet mee zou bezig zijn. Ik had er gedurende bijna dertig jaar in Belgie geen tijd of energie voor; hier heb ik beide. Mijn doel is om de trilogie te voltooien en te publiceren. Het gaat niet om literaire zelfbespiegelingen waarvan er al te veel gepubliceerd worden en waarin slechts weinigen belangstelling hebben, reden waarom dat soort boeken na enkele maanden in de ramsj ligt bij De Slegte...Het gaat om een drietal actie- en spionageverhalen. Het is mijn bedoeling om die aan Belgische of Nederlandse uitgeverijen aan te bieden. Zien wat voor resultaat dat geeft. Zien of het wat zin heeft. Een andere zin dan dit artikel op het blog over een Belg in de Filipijnen. Ik weet dat dit daar niet op thuishoort. Maar wat dondert het ?
Hier in Antipolo City, waar ik woon, is het thans zo'n dertig graden celcius overdag en 24 graden celcius 's nachts. Aangenaam slapen. Ik hoef zelfs de elektrische fan in de slaapkamer niet op te zetten om rustig te kunnen slapen. 's Morgens slaap ik tot negen of tien uur en ontwaak opgewekt. 
Als ik met mijn vriendin al eens Makati bezoek, waarschuwt zij mij elke keer: gooi je sigarettepeuk niet zomaar op straat. Je kunt wel eens beboet worden door een voorbijwandelende politie-agent.
Twee recente nieuwsberichten op internet: "In een ziekenhuis in de Duitse stad Mainz heeft het toedienen van een
vervuild voedingsinfuus tot de dood van een derde baby geleid. Het afgelopen weekend 
De Filipijnen is zowel een land van schoonheid als van nachtmerries. De schoonheid voor toeristen is uiteraard die van hagelwitte stranden geflankeerd door kokosbomen, met airconditioned hotels in de nabijheid en hotelpersoneel dat voortdurend in de weer is om aan de kleinste gril van de toerist gehoor te geven in de hoop enkele pesos te kunnen opstrijken.
Hebt u dat ook wel eens, daar in Belgie ? U kijkt naar een website zoals www.politics.be en u wordt zo depressief van al die kommentaren daar dat u eigenlijk geen zin meer overhoudt om aan diskussies deel te nemen ?
In Belgie komt zowat iedereen uit Rooms-Katholieke kringen. Ook al is religie sterk afgekalft in de laatste veertig jaar jaar ofzo, niemand kan ontkennen dat Belgie en vooral Vlamingen grotendeels Rooms-Katholiek opgevoed werden.
Pas vanmorgen kwam ik weer een bericht tegen ingezonden door een kommentatator op MSN (kennelijk een reaktie van een Vlaming op een mededeling van een vreemdelinge):
De nieuw verkozen president van de Filipijnen, Benigno Aquino III, zoon van voormalig presidente Corazon Aquino, heeft op 26 juli laatstleden zijn eerste officiele toespraak tot de bevolking gehouden, de zogenaamde SONA oftewel State of Nation Adress.
Nog een recent nieuwsbericht vanuit Indonesie:
Sinds ongeveer 1 jaar ben ik terug aan het schrijven. Fiktie: korte verhalen en romans.
