Na 4 of 5 tyfoons in de Filipijnen op hoop en al 6 of 7 weken (resultaat: ongeveer 1000 rechtstreekse doden, ongeveer 200 doden tengevolge van ziekten opgelopen in besmet water (cijfer nog steeds oplopend), een verlies van honderden miljoenen aan landbouwoogsten en nog eens zoveel verlies door schade aan infrastruktuur, kondigde president Gloria Macapagal Arroyo een staat van calamiteit af. De Verenigde Naties kondigden aan dat zij voor een kleine tachtig miljoen USA-dollars aan steun zullen verlenen en overal ter wereld werden inzamelingsakties gehouden. Olie-maatschappijen trekken zich daarvan niets aan en voeren hun prijzen op alnaargelang de zogenaamde verhoudingen van olieprijzen op internationale markten. Mijns inziens zeer terecht kondigde de president van de Filipijnen af dat olieprijzen dienden bevroren te worden om de honderdduizenden slachtoffers van de verschillende tyfoons niet nog verder in de dieperik te duwen. Een terechte maatregel (ook al kan men argumenteren of deze al dan niet werd ingegeven door politieke motieven: in mei 2010 zullen er immers nieuwe presidentsverkiezingen plaatsvinden in de Filipijnen...). Ongeacht de terechtheid van of de politieke motieven achter het besluit, zijn er vele stemmen die negatief klinken, zoals bijvoorbeeld de Filipijnse journalist Ricky Carandang: "The Arroyo regime continues to force pump prices at levels below the market price, it will eventually lead to a shortage. And that’s what we’re begining to see. Gas stations may not call it that, but they are already rationing fuel and are now threatening to stop importing altogether.How then can one do business in the Philippines when the law says the Oil Industry is a deregulated market and government itself does another?Oil companies are under threat to be sued under economic sabotage. If there is anyone that needs to get sued, under economic sabotage it is Gloria Arroyo and this economic self destructive policy.What if Executive Order 839 isn’t about the price of oil or its supply?EO 839 is a populist move. It is easy enough to see that this is done under the guise of compassion, “to protect the poor” and victims of the recent typhoons from market forces. It is a false oasis. This road leads only to greater hardship down the road. It appeals to shortsightedness and reveal greater uncertainty in the market place. In fact, EO 839 only strengthens the perception that the Philippines is unstable and that the law is bendable at any given time. If the Philippines was at all serious about solving its energy problem, then it should accelerate plans to be less oil dependent. That is what a responsible economic manager ought to be pursuing.What if this has has little to do with the Price of Oil or about rebuilding the damage of the recent typhoons? What if this has nothing to do with improving the lives of Filipinos ravaged by typhoon and poverty? With Arroyo, by law, set to complete her term of office by June 2010, and her party’s candidate trailing surveys, is it a stretch to say that this is a scorch earth strategy to make it difficult for the next president to do anything at all".

Het is juist om te beweren dat een regering (waar ook ter wereld) moet proberen om onafhankelijk te worden van olie-producerende landen en eigen middelen van energie moet helpen kreeren. Dat is een probleem waar in theorie kleine landen een voorbeeld zouden kunnen leveren, maar waarover in praktijk grote landen nog steeds de dienst uitmaken.
Om nu te beweren dat dit enkel een populistische maatregel is (met het oog op de presidentsverkiezingen in 2010) is ongetwijfeld gedeeltelijk waar, maar het is evenzeer waar dat als men niets doet er ook niets gebeurt, tenzij de stijging van olieprijzen op internationale markten.

Wat gebeurt er thans, na de uitvoering van Order 839 ? De oliemaatschappijen in de Filipijnen kondigen gewoon aan dat er eerstdaags een tekort zal zijn van olie aan de pompen. Meerdere tankstations sluiten nu reeds hun toegang voor onbepaalde tijd omdat zij zogenaamd zonder voorraad verkeren. Terzelfdertijd drijven tientallen olietankers, tot de nok gevuld, rond op zeeen en oceanen tot het sein wordt gegeven dat zij de Filipijnen kunnen aandoen en leveren van zodra order 839 opgeheven zal worden en er weer voldoende winst kan gemaakt worden...  Intussen kunnen kleine barmhartige samaritanen doorgaan met het doneren van 5 of 10 EUR op 1 of andere bankrekening van liefdadigheidsinstellingen. Wel, niemand heeft ooit beweerd dat olieproducerende maatschappijen liefdadig waren en elke dag bewijzen zij dat opnieuw. Het is ook niet hun rol, natuurlijk.