Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
In Belgie komt zowat iedereen uit Rooms-Katholieke kringen. Ook al is religie sterk afgekalft in de laatste veertig jaar jaar ofzo, niemand kan ontkennen dat Belgie en vooral Vlamingen grotendeels Rooms-Katholiek opgevoed werden. Islam was nauwelijks bekend in Belgie, veertig jaar geleden. Stelsematig kwamen er meer en meer Arabieren in Belgie wonen en gezien de wet op de godsdienstvrijheid konden zij hun religie vrijelijk uiten en beleven. Dat is nu in Belgie, Vlaanderen, en overal elders in Europa, een probleem geworden. Want elke erkende godsdienst heeft recht op bepaalde subsidies en het gewone Vlaamse volk kan geen onderscheid meer maken tussen moskeeen waar gewoon aan gebed en aan onderricht wordt gedaan of waar opgeroepen wordt tot extremisme en, niet helemaal onterecht, maakt de gewone Vlaamse burger zich zorgen over het feit dat de staat subsidies voorziet voor een religieuze gemeenschap die extremisme predikt en daarmee probeert dezelfde staat die het van subisidies voorziet van binnenuit af te breken. In de Filipijnen is de situatie geheel anders. Tussen vijfentachtig en negentig procent van de bevolking is Rooms-Katholiek en tussen tien en vijftien procent is Islamistisch. Een bijna te verwaarlozen minderheid heeft andere religieuze overtuigingen. De Islamieten hier komen echter niet van andere landen; zij zijn volbloed-Filipijnen, hier geboren en getogen en afkomstig van generaties die hier eveneens geboren en getogen werden. Het zijn allen Aziaten die toevallig of niet een verschillende godsdienst beleven. En ja, het verschil in godsdienstige overtuiging leidt ook hier tot konflikten. Er wordt wekelijks wel op televisie gemeld dat er aanslagen gebeurden van moslim-extremisten op andere burgers of organisaties of gebouwen en infrastruktuur. Af en toe worden burgers (meestal buitenlanders) ontvoerd door moslim-extremisten en na betaling van losgeld weer vrijgelaten of gedood. Het Filipijnse leger heeft troepen in de moslimgebieden en bindt ermee de strijd aan, gewapenderhand. De moslims willen een zekere mate van onafhankelijkheid van de rest van het land. In eerste plaats willen zij gelijke rechten voor gelijke burgers, wat nooit voordien en nog altijd niet evident is. Maar ondanks het okkasionele geweld wordt het gekrakeel meestal in de senaat gehouden waar het thuishoort. Gewone mensen (of die nou Rooms-Katholiek of Islamistisch zijn of wat dan ook) kunnen meestal wel met elkaar opschieten hier. Niet dat zij de drempels bij elkaar platlopen, maar wel gewoon tolerantie tegenover elkaar vertonen.
Categorie:leven in een ander continent
14-08-2010, 11:51 geschreven door cheverrant1
13-08-2010
racisme en onverdraagzaamheid toch niet overal
Pas vanmorgen kwam ik weer een bericht tegen ingezonden door een kommentatator op MSN (kennelijk een reaktie van een Vlaming op een mededeling van een vreemdelinge): "ok pakistanigirl je hebt gelijk. Geef iedereen gelijke kansen zeg je? Wij belgen geven elke allochtoon een ZEE van kansen. Inderdaad het kan nog steeds beter! Als de allochtonen eens beginnen met alle kansen dat ze krijgen, kans op school, uitkeringen, genieten van onze verzorgingsstaat, van onze sociale zekerheid enzovoort want zo kunnen we blijven zeveren, te benutten dan... "Als" dit gebeurt zou er al een pak minder racisme zijn. Een groot deel kan nog niet eens NEDERLANDS nadat ze hier al jaren wonen. Je hebt gelijk dat racisme verkeerd is en haat en woede strooit, maar stillaan word het terecht dat we een afkeer krijgen van de allochtonen, vind je niet!? Ken je het verhaal van de werkende en van luie mensen!? Er zijn allochtonen die meer dan hun steentje bijdragen in onze maatschappij maar een TE GROTE groep niet nadat ze alle kansen krijgen. De meeste blijven GENIETEN EN PROFITEREN van onze hangmat van de sociale zekerheid! Ik kan nog uren blijven doorgaan maar ik stop want via internet is het nogal dom om zo'n discussie te voeren. Toch wil ik je mening is weten! Groeten uit Mechelen"
Ik leef hier nu zowat drie jaar in de Filipijnen en spreek nog steeds geen Tagalog (het Filipijnse ekwivalent van ABN in Belgie want er zijn hier honderden verschillende dialekten). Waarom niet ? Als mensen mij dat vragen, zeg ik vaak dat de taal moeilijk aan te leren is, dat ik al in mijn vijftiger jaren ben en het aanleren van een taal niet meer zo vlot gaat als wanneer iemand in zijn tiener-of twintiger jaren is. Allemaal juist, maar ik zal ook niet ontkennen dat ik eigenlijk te lui ben om Tagalog aan te leren. Waarschijnlijk zal ik de taal hoedanook wel aanleren: als je lang genoeg tijd in een bepaald land doorbrengt leer je de plaatselijke taal sowieso, min of meer. Ik versta nu meer woorden in het Tagalog dan pakweg drie jaar geleden. Over nog eens drie jaar zal ik er nog een pak meer verstaan. Over dan nog eens drie jaar zal ik het waarschijnlijk zelfs een beetje kunnen spreken.Wat ik in elk geval vaststel is dat de plaatselijke bevolking niemand met de vinger wijst omdat ze de lokale taal niet spreken. Ja, ik weet het wel: vele Europeanen en Amerikanen denken: zolang we maar EUR en USD blijven rondstroooien, maalt niemand er in dat bepaald land om of Europeanen en Amerikanen de lokale taal kennen of niet. Dat is waar, maar slechts gedeeltelijk. EUR en USD zijn uiteraard welkom, maar lokale mensen hier ontvangen je heus wel warm ook al strooi je je geld niet zomaar rond. Eigenlijk is IEDEREEN hier welkom in de Filipijnen want mensen zijn mensen, waar ze ook vandaan komen. Als een buitenlander Filipijnen behandelt als mensen en niet als derdewereldburgers, is de buitenlander ook erg welkom bij Filipijnen. Uiteraard zijn er verschillen met buitenlanders die in Belgie of Europa komen wonen (voornamelijk met Arabieren omdat die de talrijkste buitenlandse groep in Belgie uitmaken). Velen genieten van allerlei voordelen die ze niet of nauwelijks in hun eigen landen kennen. Dat is iets wat de moderne sociale samenleving mogelijk heeft gemaakt in zogenaamde eerstewereldlanden. In derdewereldlanden zoals de Filipijnen genieten buitenlanders ook wel voordelen (zoals goedkope prijzen voor zowat alles, van A alles eten tot W winkelen over relatief goedkope brandstof voor de wagen, geen verwarmingskosten, huizen te koop aan werkelijk aantrekkelijke prijzen enz). De Filipijnse bevolking zou daartegenover ook kunnen protesteren wanneer Europeanen en Amerikanen daarvan gebruik maken, maar doen het niet. Ik leef hier, zoals gezegd al zowat drie jaar nu en heb een goede relatie met buren, familieleden van mijn Filipijnse vriendin enz. Gedurende de laatste tien jaar of wat dat ik in Belgie woonde had ik ook een goede relatie met Marokkaanse buren. Niet dat we elke week bij elkaar op bezoek gingen, maar dat is ook niet noodzakelijk nodig; enkel al het feit dat je op vriendschappelijke en niet denigrerende basis met elkaar kunt omgaan, ongeacht taal en gewoonten en religie, is al heel veel. In de Filipijnen, een derdewereldland, kan dat, in Belgie, een eerstewereldland, kan dit blijkbaar niet en hoe langer hoe minder. Ik ben blij dat ik Belgie kon verlaten om ergens anders op de aardbol te gaan wonen waar het samenleven toch wel prettiger is. Zonder onnodige romantiek te verkondigen, is het hier toch wel aangenamer vertoeven.
Categorie:leven in een ander continent
13-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
11-08-2010
Casino en korruptie
Volgens een recent bericht gepubliceerd via AFP overweegt de Filipijnse regering voorstellen van belangrijke zakenlui om het land tot 1 van de top Aziatische trekpleisters te maken voor casino-toeristen. "The Philippines aims to become Asia's next big gambling hub with casino and entertainment resorts to be built in tourist spots across the country, the nation's gaming regulator told AFP Tuesday. An "Entertainment City" in Manila to rival boom towns Macau and Singapore is at the heart of the plan and will hopefully be finished by 2014, Philippine Amusement and Gaming Corporation (PAGCOR) chairman Cristino Naguiat said. "The casino industry here in the Philippines has a very huge potential in terms of revenues," Naguiat, who took over as chairman a month ago, said in an interview with AFP. "We are way behind Macau and Singapore in terms of the casino industry... (but) we would like to be positioned right at the top." Like other Asian gambling industries, the Philippines wants to tap into the vast mainland Chinese market, Naguiat said. "We are maybe not even getting 0.01 percent of what is the potential market there," he said. Naguiat said the government eventually hoped to build integrated casino and entertainment resorts in other parts of the Philippines, including picturesque Palawan island and Cebu, the nation's second biggest city. PAGCOR was open to hearing from foreign players interested in participating, he said. "We would like to receive their proposals," Naguiat said. However he emphasised that only proposals incorporating other entertainment aspects besides gambling, such as amusement centres and museums, would be considered. "It has to be an integrated resort, not just a casino and a hotel." Four licenses to build Entertainment City on reclaimed land along Manila Bay were awarded in 2008 under the previous government of president Gloria Arroyo. Japanese gambling firm Aruze Corp and a Philippine joint venture with an arm of Malaysia's Genting Group won two of the contracts to build casinos at the resort. Local high-end property developer Belle Corp and Bloombury, headed by Philippine business magnate Enrique Razon, won the other contracts. Naguiat acknowledged delays in starting construction, partly because the companies did not want to proceed during the final phase of Arroyo's government. "They were scared of doing it during the previous government because they were pretty sure that the new government would review all of these contracts," he said. He said the new government of President Benigno Aquino, which took office on June 30, was indeed reviewing the situation and PAGCOR would ensure the licensees build a fully integrated resort including museums, amusement parks and shopping centres. "It should be more than the casino. That's what we are trying to emphasise, that the casino is the money earner for the project but we would like to see more than the casino," he said. Naguiat said Pagcor was aiming to present Aquino with a review of Entertainment City and other aspects of the gaming industry by the end of the month. The four Entertainment City licensees would then be given the government's requirements in September. Each licensee was required to spend at least one billion dollars in developing the resort, he added. However he indicated that some big-ticket items promoted by PAGCOR under the Arroyo government would likely be scrapped, among them one of Asia's tallest observation towers, a sports stadium, a race track and a nursing home. Naguiat said PAGCOR was also meant to build a rail link between the resort and Manila's international airport, but the body would not go ahead with this. Either the developers would build the link or it would not be built, he said. Naguiat also repeated PAGCOR statements in recent days that the company, which operates a dozen other casinos in the Philippines, was looking to be privatised during Aquino's six-year term. However Pagcor would remain the industry regulator, he said."
In overweging nemend dat het de bedoeling zou zijn van de nieuwe regering onder leiding van pasverkozen president Benigno Aquino III, om de korruptie in de Filipijnen een halt toe te roepen, lijkt het niet direkt een goed idee om het land in een trekpleister voor buitenlandse toeristen die in casino's willen spelen, om te toveren. Dat kan korruptie alleen maar aanwakkeren in plaats van afzwakken.
Categorie:leven in een ander continent
11-08-2010, 10:09 geschreven door cheverrant1
05-08-2010
Dienstverlening 2
Vervolg van het artikel op internet vanwege www.spainexchange.com: "There are 3 international airports in Metro Manila and several others in some provincial key cities such as in Clark, Cebu and Davao. A domestic airport also in Metro Manila links the rest of the provinces. The Philippine Airline (PAL), Asias first airline, is the countrys national flag carrier. Other major airlines that offer international and domestic flights are Air Philippines, Cebu Pacific and Asian Spirit.
Luzon, the biggest island in the Philippines connects Metro Manila with the rest of the cities of the island by 2 major expressways: the North Luzon Expressway (NLEX) is the gateway to Northern provinces such as Bulacan, Pangasinan, Pampanga, etc. While the South Luzon Expressway (SLEX) is the entry point for Laguna, Cavite, Batangas, Bicol region, etc.
A system of railways also connects major thoroughfares of the Metro Manila. The Manila Light Rail Transit (LRT) consists of the Yellow Line (LRT-1) and Purple Line (LRT-2) with 29 stations. The Metro Rail Transit System (MRT) includes the Blue Line (MRT-3) and another proposed line.
Formerly dubbed as the Texting Capital of the World, the Philippines is updated with the latest technologies in communication, entertainment, and music. There are 3 major telecommunications offering services for various wireless applications Globe, Smart and Sun Cellular. Cable TVs are also popular in local households especially for those who prefer foreign programs."
Het vliegtransport in de Filipijnen verloopt grotendeels rimpelloos althans naar mijn ervaring. Recentelijk zijn er problemen met de piloten van PAL (Philippine Airline) over salaris en arbeidskondities, maar dat hoort men wel vaker overal ter wereld. Doorgaans worden die zaken opgelost door de stakers wat meer salaris te beloven en omdat de huidige regering pas is aangetreden zal die dat ongetwijfeld beloven en misschien zelfs uitvoeren.
Het systeem van railways (een stukje ondergronds en een stukje bovengronds, iets als de metrosystemen in Belgie) werkt ook wel degelijk. De LRT-lijnen zijn meestal minder bevolkt dan de MRT-lijnen. Opstappen, meerijden en weer uitstappen met de LRT verloopt meestal probleemloos en zonder geduw en gesleur. Hetzelfde doen met de MRT is wat moeilijker, want er reizen beduidend meer passagiers met dat systeem die allen een plaatsje willen vinden om te zitten of om zich staande te houden; men stapt uit in talrijke drommen en stapt in met even talrijke drommen en elleboogt zich een weg naar een plaats in de voertuigen of weer naar buiten.
Het tekstverkeer via zaktelefoons (oftwel SMS) is een ware plaag door de alomtegenwoordigheid ervan. Mensen die elkaar dagelijks persoonlijk zien en met elkaar persoonlijk kommuniceren, gaan enkele ogenblikken later toch weer met elkaar teksten via hun zaktelefoons. Meestal om te vragen hoe het ermee gaat. Want als men elkaar in geen vijf minuten meer gesproken heeft, is de behoefte om te weten hoe het met de ander gaat groot geworden... Het is een typisch verschijnsel van een samenleving die gekonditioneerd is door zogenaamde modere technologie die eigenlijk alleen maar gebruikt wordt om naar elkanders welzijn te informeren. Het is een miljarenbron van inkomsten voor de providers van telefoon- en SMS-technologie dus goed voor de ekonomie. Ad en toe hoor je wel eens kommentaren op de televisie vanwege anonieme verbruikers die verklaren iets meer voorzichtig met hun budget voor SMS-verkeer te zullen gaan omspringen, meestal wanneer er prijsverhogingen van voedsel of energie worden aangekondgd. Daarna hoort men er nooit meer iets opnieuw over (daarom waren die verbruikers dan ook anoniem, veronderstel ik) en gaat men gewoon door met teksten.
Categorie:leven in een ander continent
05-08-2010, 10:02 geschreven door cheverrant1
Loon naar werken
Er is een reele en diepe crisis aan de gang in de Filipijnen voor wat werk en loon aangaat. Vooral wat betreft de zogenaamde "beter betaalde" jobs zoals in de luchtvaart, geneeskunde, architektuut enz. Een recent bericht van AFP:
"The
Philippines is suffering a crippling brain drain with many of its most
talented and qualified workers heading overseas for higher-paid jobs and
better lifestyles, employers say.
The
shock resignations last week of 25 Philippine Airlines pilots, who left
for bigger salaries abroad, highlighted a trend that is changing the
stereotype of overseas Filipinos being simply maids, sailors and
labourers.
Scientists, engineers, doctors, IT specialists,
accountants and even teachers are among the English-speaking talent
heading to foreign lands, leaving the government and private companies
scrambling to find replacements.
"There is a skills haemorrhage.
We are losing workers in the highly professional and skilled
categories," Vicente Leogardo, director-general of the Employers'
Confederation of the Philippines, told AFP.
The pilots who quit for jobs in the Middle East and elsewhere in Asia
would have in some cases nearly tripled their salaries, Airline Pilots
Association of the Philippines president Elmer Pena told AFP.
"The salary here is a lot smaller than in other countries. You can't really compare it," he said.
Civil
engineer Paris Chuchana joined the exodus two years ago when he moved
his family to Singapore so he could take a job earning about 1,600 US
dollars a month, five times more than the maximum salary he could expect
at home.
Like many expatriates, Chuchana enjoys the lifestyle
outside his homeland, which suffers from pervasive corruption, poor
infrastructure and frequent natural disasters.
"I was just on
vacation, visiting my aunt here, but I found I liked it, so I resigned
from my job in the Philippines and came over," Chuchana told AFP by
telephone from Singapore, adding he had no intention of returning home
soon.
"My first kid is entering high school so I am already preparing for college."
The
nine million Filipinos who work overseas -- about one tenth of the
nation's population -- in both high and low-skilled sectors undoubtedly
play a crucial role in propping up the nation's spluttering economy.
Last
year they sent home 17.3 billion dollars to relatives or for
investment, making up more than 10 percent of the nation's gross
domestic product, according to government data.
But Philippine Airlines' recent woes have highlighted the costs.
The
carrier said its hopes for turning a profit this financial year had
sky-dived because the pilot walk-out had forced some flights to be
cancelled.
Other organisations recently reported similar brain-drain pain.
The government weather station was heavily criticised last month
after it failed to predict the full force of Typhoon Conson that killed
dozens of people.
In its appeal for understanding, it said it did
not have enough qualified meteorologists because 24 staff had gone
abroad for better-paying jobs in recent years.
And just this week,
the environment department announced it had lost 83 geologists to
overseas work over the past three years, hampering government programmes
for mapping earthquake threats and mineral resources.
A Labour
Department study in 2008 found that despite a huge domestic workforce,
many positions for skilled workers were going unfilled because there
were not enough qualified applicants.
Amid this shortfall, 22
percent of the roughly 330,000 Filipinos who went abroad to work last
year were technical, managerial or clerical workers, according to
official data.
The government has been seeking ways to upgrade
salaries and benefits, according to Myrna Asuncion, assistant director
of the government's Economic Planning Department.
"But local
salaries can only go up by so much before they start hurting the
competitiveness of local industries," Asuncion told AFP.
"We want
to provide employment opportunities in the Philippines but there are
some sectors that say salaries are already too high," she said.
With no solution in sight, business groups hold little hope of keeping the nation's top talent at home.
"You cannot stop these people from seeking greener pastures," said
Jesus Varela, a committee chairman with the Philippine Chamber of
Commerce and Industry.
Midwife Chae Reviso returned to the
Philippines after eight years working tax and rent-free in Saudi Arabia
because she wanted to live again with her husband.
But barely a year later, the 39-year-old is preparing to leave again because her homeland offered her too few opportunities.
"I felt I owed my husband some time but I cannot afford to build a house on my salary in the Philippines," Reviso said."
Een punt dat moeilijk te begrijpen is, is waarom Pilipinos naar het buitenland trekken om daar meer te verdienen... Het feit dat ze daar meer kunnen verdienen is er ongetwijfeld, maar de levensomstandigheden zijn er ook heel wat duurder. Als het salaris voor een OFW (Overseas Foreign Worker) geniddeld 3 keer hoger is dan in de Filipijnen maar de levensomstandigheden zijn gemiddeld 10 maal duurder, wat is dan eigenlijk het voordeel ? De gezondheidszorgen ?
In de meeste plaatsen op de Filipijnen dient men nooit verwarming aan te zetten en dus ook geen hoge stookoliekosten te betalen.. De prijs van waterverbruik is belachelijk in vergelijking met Europa. De prijzen van voedsel zijn eveneens in vergelijking stukken goedkoper. De prijzen van kledij varieren uiteraard (alnaargelang wat soort van kledij men wil aankopen) maar je dient hier nooit winterkleding of -schoeisel aan te schaffen. De huishuren liggen beduidend lager dan in Europa en wil je een degelijk huis aankopen is ook daarvan de koopprijs met een vergelijkbaar huis in Europa ongelooflijk goedkoop.
Regelmatig komen Europeanen en anderen in de Filipijnen wonen omwille van de lage levenskosten. Filipijnen gaan vaak naar het buitenland omdat ze daar meer salaris kunnen verdienen maar nooit hoort men iets zeggen over hun onkosten aldaar... Er klopt iets niet, volgens mij.
Categorie:leven in een ander continent
05-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
04-08-2010
Dienstverlening in winkeltjes en in grootwarenhuizen
Recent kwan ik het volgende bericht over de Filipijnen tegen op een webiste die www.spainexchange.com geheten is: "The metropolitan cities of Manila, Cebu and Davao are the heart of major services in the Philippines. If a new service or product is tested before distributing to the public market, it is initially launched in one of these key areas.
As of 2007, 3 out of the 10 largest shopping malls in the world are located in Metro Manila. Shopping malls are very popular amongst the Filipinos. Business tycoon Henry Sy reportedly envisions having an SM shopping mall for every 15-minute travel around Metro Manila."
Als je dat zo leest lijken de Filipijnen zowaar het hart van Azie waarin alles glad en probleemloos verloopt en waar iedereen zich gek kan kopen in al de shoppingmalls. Ik zie inderdaad vele shoppingsmalls opduiken, sinds de drie jaar dat ik woon. Men bouwt shoppingmalls waar men maar kan of waar men denkt dat het lukratief zou kunnen zijn. Als er op vijfhonderd meter of een kilometer afstand een is die succesvol is, gaat men al snel een nieuiwe bouwen, ervan uitgaande dat wanneer er een publiek is voor die eerste shoppingmall, er ook wel publiek zal zijn voor een tweede in de omgeving. Dat publiek vindt het misschien niet zo leuk om vijfhonderd meter of een kilometer af te leggen om de eerste shoppingmall te bereiken dus als een tweede shoppingmall wat dichter in de omgeving van dat publiek ligt, zal het vlug geneigd zijn om regelmatig naar de tweede te komen... Men schijnt wel te negeren dat Filipijnen in het algemeen over een beperkt maandelijks budget beschikken om te winkelen. Men schijnt te negeren dat er overal, in elke straat, zoiets bestaat als sari-sari stores, hetgeen kleine kruidenierswinkeltjes zijn die van alles verkopen, van rijst (het basisvoedsel) tot wasmiddelen en schoonheidsprodukten. Voor de kleine dagelijkse aankopen gaan Filipijnen meestal naar die kleine winkeltjes. Men schijnt te vergeten dat er overal, in zowat elke straat, restaurantjes zijn, kleine apotheekjes, haarkappers, kledingswinkels die meestal goedkope kledij aanbieden, snuisterijenwinkeltjes, bakkertjes, internetcafes, schoenmakers, reparatiewinkels voor elektrische toestellen en noem maar op. Voor een beperkt aantal pesos kun je daar terecht. Bij voorbeeld: een haarknipbeurt voor een man kost gemiddeld 40 pesos (of 2/3 van 1 EURO). Geen knoeiwerk, maar een degelijke knipbeurt. Een maaltijd vindt je al voor 50 pesos (kant en klaar en bestaande uit gekookte rijst, met wat vlees of vis en wat groenten en saus). Niet altijd even hygienisch bereid dus hier dient men wel wat op te letten. Wat hier vooral leeft is het kleine lokale gevoel wat vijftig jaar geleden ofzo ook in Belgie bestond: winkel lokaal en goedkoop in je eigen buurt. In Belgie bestaan niet zoveel kleine lokale winkeltjes meer want zijn weggekonkurreert door de grote supermarkten en shoppingsmalls, ten koste van kleine zelfstandige initiatieven. In de Filipijnen bestaat het nog, en ondanks de aanwezigheid van vele shoppingmalls en de bouw van nog meerdere, zie ik de kleine lokale winkeltjes niet snel verdwijnen. Weliswaar winkeltjes zonder air-conditioning in de meeste gevallen, zonder luxe-aankleding en met een minimum aan personeel. Precies de dingen die de grote supermarkten en shoppingmaals hier veel geld kosten om uit te baten: air-conditioning, marmer, graniet en andere dure materialen om de winkels een leuk uitzicht te verschaffen en talloze personeelsleden op enkele vierkante meters die vaak niets te doen hebben en maar wat lantenfanten, een dutje doen en zo verslaafd geraakt zijn aan dat gedrag dat wanneer je hen een vraag stelt of service verlangt zij soms eerder zullen verwijzen naar een kollega dichtbij die wat meer werkwillig is om klanten verder te helpen, dan om dat zelf te doen. Al die dingen moeten natuurlijk betaald worden: air-conditioning werkt op elektriciteit dus de maandelijkse elektro-rekening dient vergoed te worden, de huur van enkele vierkante meters winkelruimte dient betaald te worden en bedraagt in een shoppingmall heus wel meer dan enkele vierkante meters voor een klein winkeltje ergens in een onopvallend straatje, personeel kost geld (of die nou een klap uitvoeren of niet) dus wanneer de uitbater zelf de zaak openhoudt en mogelijk geassisteerd wordt door echtgenote, zoon of dochter, scheelt dat al een aardig stuk in de exploitatiekosten.
Categorie:leven in een ander continent
04-08-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
02-08-2010
geschiedenis en aktualiteit
De Filipijnen (of gewoon Filippijnen)zijn een republiek in Zuidoost-Azië. De archipel bestaat uit 7107 eilanden, waarvan de grootste twee Luzon en Mindanao zijn. Deze beide eilanden beslaan samen zo'n twee derde van de oppervlakte van het land, dat met ongeveer 300.000 km² ruim 7 maal zo groot is als Nederland en ruim 9 maal zo groot als België. De Filipijnen hebben thans ongeveer 90 miljoen inwoners en er wordt verwacht dat dit aantal in het jaar 2015 100 miljoen zal bedragen..
De Filipijnen waren ruim 300 jaar lang een Spaanse kolonie tot de archipel in 1898 aan het eind van de Spaans-Amerikaanse Oorlog in Amerikaanse handen kwam. Hoewel de Filipijnse revolutionaire beweging onder leiding van Emilio Aguinaldo al op 12 juni1898 de onafhankelijkheid uitriep zou het nog tot 4 juli1946 duren voor het daadwerkelijk zover was. De Filipijnen hebben door de langdurige kolonisatie door Spanje en de Verenigde Staten veel westerse kenmerken. Het is bijvoorbeeld het enige overwegend katholieke land in Zuidoost-Azië en is bovendien op de Verenigde Staten na het land, met het grootste aantal inwoners, met Engels als officiële taal.
De Filipijnen kennen een scherpe tegenstelling tussen arm en rijk. Er is sprake van een kleine, rijke elite en een groot arm deel van de bevolking dat veelal onder het bestaansminimum leeft. De elite heeft zowel op economisch als op politiek gebied de touwtjes in handen. In de jaren 70 werd het land op dictatoriale wijze geregeerd door president Ferdinand Marcos. Diens opvolger Corazon Aquino, de eerste vrouwelijke president van het land, bracht de democratie weer terug, maar economisch herstel bleef uit. Ook werden belangrijke problemen, zoals de corruptie, de ongelijke verdeling van rijkdom en het grondbezit tijdens haar regeerperiode en die van haar opvolgers niet aangepakt. De huidige president is Benigno Aquino III. Hij werd in 2010 gekozen als opvolger van Gloria Macapagal-Arroyo die net als voorganger Joseph Estrada werd geteisterd door beschuldigingen van corruptie.
Het land dankt zijn naam aan Ruy López de Villalobos, die tijdens zijn mislukte expeditie in 1543 de eilandengroep naar de toenmalige kroonprins van SpanjeFilips II noemde.
Vooraleer de Spanjaarden het land koloniseerden was het grotendeels islamgelovig. De Spanjaarden veranderden dat tot het meest rooms-katholieke land in Azie. Rooms-katholiscisme is nog steeds, heden ten dage, de meest vooraanstaande godsdienst in het land. Door traditie en godsdienst is het ook een land dat snel in bevolking aangroeit. De meerderheid leeft al in armoede en de bevolkingsaangroei zal daar niet vlug verandering in brengen, integendeel. Werk is schaars tenzij voor hooggeschoolden, maar dat is iets wat men ook in Europa en Noord-Amerika ervaart. Eerst technologiseert men alles en vooral fabrieken, daarna konkurreert men kleine zelfstandigen weg door het ontwikkelen van supermarkten en daarnaast gaan vele firma's voornamelijk in de financiele sektor samen om zogenaamd het hoofd te kunnen bieden aan konkurrentie. De eerste maatregel is altijd het afdanken van overtollig personeel. Enkele bedenkingen daarbij: - is er nog konkurrentie ? Zo ja, van wie tegenover wie ? - hebben grote firma's er echt belang bij om kleine personeelsleden te ontslaan ? Als ze dat allemaal doen blijven er op termijn geen kleine klanten meer over voor de grote firma's... - als de grote firma's er niet van wakker liggen of zij nog kleine klanten kunnen vinden met wat geld in een of andere broekzak om een tube tanspaste te kopen of een flacon haarshampoo, waarom blijven zij dan hardnekkig commercials op alle media plaatsen ? Toch om nog steeds die kleine klanten die eerst overal aan de deur waren gezet, niet in laatste instantie door de grote firma's zelf, te verleiden om produkten te blijven kopen die deze mensen zich eigenlijk hoe langer hoe minder kunnen blijven veroorloven te kopen...
In Europa en Noord-Amerika wordt de mentaliteit steeds maar grimmiger en somberder. In de Filipijnen wordt er overal gezongen en gedanst dat het een lust is. Het lijkt er wel op alsof men hier allen zingend en dansend het laatste oordeel afwacht. Er zijn saaiere manieren natuurlijk om dat oordeel af te wachten.
Categorie:leven in een ander continent
02-08-2010, 13:42 geschreven door cheverrant1
30-07-2010
Toespraak tot de bevolking door de nieuwe president
De nieuw verkozen president van de Filipijnen, Benigno Aquino III, zoon van voormalig presidente Corazon Aquino, heeft op 26 juli laatstleden zijn eerste officiele toespraak tot de bevolking gehouden, de zogenaamde SONA oftewel State of Nation Adress. Wat leren we hieruit ? Dat het land zich allesbehalve in het rooskleurige klimaat bevindt waarin de regering onder leiding van de voormalige presidente, Gloria Macapagal Arroyo, wou laten uitschijnen dat het land zich bevond. Er is groot tekort op het BNP, er is een indrukwekkende korruptie ingeburgerd in alle lagen van de regering en daaraan verbonden administraties, edukatie laat meer dan te wensen over, het leger heeft eigenlijk te weinig middelen om zijn taken uit te voeren (1 van die taken is het bestrijden van allerlei kommunistische en islam-groeperingen), de misdaad rijst de pan uit omwille van allerlei redenen: honger die geleden wordt door de bevolking en dus gelegenheidskriminelen kreert en georganiseerde misdaad vanwege goed gestruktureerde bendes, de energie-leveranciers kunnen niet of nauwelijks voldoende energie (elektriciteit, water) leveren door slecht management, omwille van onvoldoende inkomsten, de werkloosheid swingt de pan uit enzovoorts. Als je dat allemaal overschouwt lijkt het land zich eigenlijk in een dal te bevinden waaruit het nauwelijks kan oprijzen. Enige relativering is natuurlijk wel geboden. Omdat het de eerste toespraak in zijn soort is vanwege de nieuwe president worden vele dingen somberder afgeschilderd dan ze zijn, alleen maar om de vorige regering en vorige presidente (niet toevallig van een andere partij...) nog een stevige trap na te geven en meteen een reeks maatregelen aan te kondigen die dat zullen veranderen en dus de nieuwe administratie en regering prestige en geloofwaardigheid kunnen opbrengen. De idee om de korruptie aan te pakken was eigenlijk het voornaamste thema in de verkiezingsstrijd van de liberale partij onder leiding van de thans verkozen president. Nu blijken er zovele veranderingen nodig te zijn (in veiligheid, onderwijs, gezondheidszorg, defensie...) dat het thema van korruptie verworden is tot een van vele thema's. Wil men de korruptie hier daadwerkelijk aanpakken, dan moet het hele politieke en sociologische systeem veranderd worden. Alle andere dingen, zoals ekonomie, leger, veiligheid, onderwijs, gezondheidszorg enz.) bestaan zoals ze nu bestaan door of ondanks korruptie. Als men dus korruptie wil gaan aanpakken, dient men alles aan te pakken. Een ambtstermijn van 6 jaar lijkt dan erg kort om al die plannen uit te voeren. Zelfs als de bevolking er voorstander van is. Uiteindelijk is het systeem ontstaan en stelselmatig gegroeid door een aantal verkozenen in allerlei echelons (partijen, president, senaat, kamer, hoogste gerechtshof enz.) een zekere mate van vrijheid van handelen te geven waarbij misbruik werd gemaakt. Die misbruiken zijn zodanig ingeburgerd dat iedereen het als normaal beschouwt, ook al keurt niet iedereen het openlijk goed. Zelfs degenen die er zich schuldig aan maken keuren het niet altijd goed, en menen dat soms zelfs oprecht, maar graaien in de til net als alle anderen niet alleen om zichzelf te verrijken maar im de hoop om toch nog ergens iets met de opbrengsten van het gegraai te kunnen verwezenlijken want als ze het niet doen graaien anderen dieper en maken de til leeg. Het verschilt allemaal niet zo erg van wat gebeurt in Europa en in Noord-Amerika, of waar dan ook ter wereld. De beloftes en doelstellingen vanwege een nieuw staatshoofd en een nieuwe regering staan altijd weer opnieuw bol van gezwollen woordenkracht. Daden zullen moeten aantonen of de uitgesproken woorden enige betekenis hadden of alleen maar holle klanken waren.
Categorie:leven in een ander continent
30-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
29-07-2010
Verbieden van sex-operaties
Nog een recent nieuwsbericht vanuit Indonesie:
"Another fatwa passed at an MUI meeting late Tuesday forbade receiving or conducting a sex-change operation unless there is a good medical reason. The council is the top Islamic authority in Indonesia and while its edicts are usually ignored, they can be cited by religious hardliners to justify vigilante-style crackdowns on "un-Islamic" activities. It has recently issued a steady stream of fatwas including bans on inter-faith marriages, smoking and yoga. It was forced into an embarrassing apology earlier this month when it corrected a fatwa ordering Muslims to pray to the west, when in fact the Islamic holy sites in Saudi Arabia are northwest of Indonesia".
In de Filipijnen liggen nogal wat mensen in de knoop met hun hormonen. Net als in vele andere Aziatische landen leven hier talloze transeksuelen-in-spe. Meestal hebben die geen geld om chirurgische ingrepen zoals sex-change operties te laten uitvoeren. Wat ze wel doen is borsten aankweken door gebruik van bepaalde vrouwelijke hormonen stimulerende medikamenten, hun hoofdharen laten groeien tot vrouwelijke kapsels en make-up opdoen om er vrouwelijk uit te zien. In een land als Thailand bijvoorbeeld zijn dergelijke chirurgische ingrepen dagelijkse kost en niet eens zo duur, zelfs niet voor de plaatselijke bevolking. Dat is ondermeer een onmiskenbare reden waarom vele Europese en Amerikaanse transeksuelen-in-spe daarheen trekken om het nodige knipwerk te laten verrichten. In Europa en Noord-Amerika zijn dergelijke operaties erg duur.
Het verbieden ervan in een land zoals Indonesie is erg drastisch en verraadt weer eens de ontoegeeflijkheid en diskriminatie van een Islamistische overheid tegenover en van alles wat niet "als normaal" wordt beschouwd. Die onverdraagzaamheid is niet zo hevig voelbaar in de Filipijnen. Het is een overwegend katholiek land en alhoewel de Rooms-Katholieke kerk nou ook niet bepaald bekend staat als de meest verdraagzame godsdienst, laat men alles hier nogal betijen. Let wel: er is diskriminatie tegenover homoseksuelen en transeksuelen. Er zullen ongetwijfeld drastische maatschappelijke veranderingen moeten gebeuren vooraleer die dingen volledig aanvaard worden. Maar de levenswijze van vele Filipijnen is er een van "laissez faire".
Categorie:leven in een ander continent
29-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
28-07-2010
Ban op zogenaamde reality shows
Volgens recente nieuwsberichten wordt het volgende van kracht in Indonesie:: "Indonesia's highest Islamic body has issued a fatwa banning Muslims from watching gossip shows or having sex-change operations, an official said Wednesday. The increasingly assertive Indonesian Ulema Council (MUI) said gossip shows about the intimate details of people's private lives - a popular genre on Indonesian television - were immoral and threatened society. "We considered it important to pass the fatwa as infotainment programmes may contain immoral material and violate the journalistic code of ethics," MUI official Asrorun Niam Soleh said. "We're not against all infotainment programmes... What's haram (forbidden) is material that's gossipy and exposes shameful details about people. "When people start spreading rumours, the joints holding a nation together will be crushed." Profiting from infotainment shows is also forbidden under the edict, posing a theological conundrum for the media industry in the world's most populous Muslim-majority country. Gossip shows are allowed only if they "uphold the law, warn the public and help people", Soleh said. The ruling will be presented to the Indonesian Broadcasting Commission as a guideline for future infotainment programmes, he added. Rajawali Citra Televisi Indonesia programming head Banardi Rachmad said the edict on celebrity gossip shows was confusing and the station would continue to produce and broadcast such content. "We'll continue broadcasting infotainment programmes but we'll evaluate the content and see how to improve it," he said. "What's fact to us could be deemed as lies by others, how do we know for sure what constitutes a rumour?"
Al die zogenaamde reality- en schandaaltjes-shows over al dan niet bekende mensen verdienen inderdaad geen plaats, noch op televisie noch ergens anders. Wie daaraan tijd wil en kan besteden, zou beter doen met een eigen leven op te bouwen. Men kan uiteraard zeggen dat als men er niet naar wil kijken men maar moet zappen naar een ander kanaal, want er is zoiets als persvrijheid enzovoorts. Dat is zo, of zou zo moeten zijn. Maar of die persvrijheid nou nog echt iets te maken heeft met het persoonlijke leven van celebriteiten zoals bijvoorbeeld Mel Gibson die nu verwikkeld is in een bittere strijd met zijn vriendin over het hoederecht over hun kind en over hun leven gedurende de voorbije jaren, iets wat thans wereldwijd wordt uitgesmeerd op elk internationaal televisiekanaal en via andere media openbaar wordt gemaakt, is betwijfelbaar. Het lijkt allemaal meer op de distributie van een goedkope drug waaraan de mediaverslaafde gemeenschap verslaafd is en verslaafd moet aan gehouden worden. Uiteraard kan men stellen dat als men begint met het censureren van dat soort dingen, men niet kan inschatten waar de censuur zal ophouden. Eerst censureert men dingen waarvan velen eigenlijk wel denken dat het overbodig is (wat het inderdaad is) maar nooit durfde zeggen. Daarna censureert men dingen die eigenlijk wel belangrijk zouden kunnen zijn (politiek nieuws, kritiek, oorlogvoering enz.). Er is dus een eminent gevaar aawezig met het censureren van die dingen. Als er echter een ernstig beleid gevoerd wordt over wat men al dan niet kan en wil vertonen op televisie, is het geen slechte zaak. Er is ook een eminent gevaar aanwezig dat het publiek onnodig afgestompt raakt door allerlei schandaalberichtjes die eigenlijk niemand wat aangaan. In de Filipijnen is men daar inderdaad verslaafd aan. Het soort van programma's waar Indonesie een eind aan wil maken, is schering en inslag hier. Enkele dagen geleden pas deed men verslag op televisie van de eerste SONA (State of Nation Adress) door de pas verkozen president Benigno Aquino III. Na een overzicht van zijn toespraak ging men over naar het volgende onderwerp: SONA fashion... Welke celebriteiten waren er aanwezig en wat voor jurken en kleding hadden vooral de dames aan ? Is dat nieuws ? Is iemand daarin geinteresseerd ? Kennelijk velen hier... Niet direkt schandaaltjes-nieuws maar het is er wel gerelateerd aan, want als er bepaalde celebriteiten niet aanwezig waren kan men beginnen spekuleren waarom die afwezig bleven, of die misschien gevoelens van animositeit koesteren tegen de nieuwe president of zijn familie enz. Dat wordt echt allemaal surrealistisch.
Categorie:leven in een ander continent
28-07-2010, 17:49 geschreven door cheverrant1
23-07-2010
toespraak van de president tot de bevolking
Op 26 juli 2010 geeft de nieuwe president van de Filipijnen, Benigno Aquino III zijn eerste State of Nation Adress oftwel SONA, amper 26 dagen na zijn officiele inzwering als president. Wat kan er daarvan verwacht worden ? Stoere verklaringen allicht over hoe de korruptie zal worden aangepakt en hoe de leefomstandigheden van de bevolking zal worden verbeterd. Intussen zullen er dan duizenden demonstranten in open lucht manifesteren en luidkeels schreeuwen om hun eisen te verkondigen aan de wereld. Eisen voor meer werk, meer loon, betere service van allerhande publieke sektoren zoals water- en elektriciteitsleveranciers enz. Duizenden politie-agenten worden weer op pad gestuurd om na te gaan wie deelneemt, om fotos te nemen van de aanwezigen en identiteiten te achterhalen en om de gang van zaken in goede banen te houden.
Meestal bij dit soort evenementen komt er minstens tienduizend man op straat. Het programma bestaat vooral uit speeches van de leiders van verschillende volksorganisaties, ambtenaren, politici, zakenmensen, leraren en verplegers. Er worden culturele voorstellingen gegeven die meestal bestaan uit optredens van zangers en zanggroepen die doen wat zij het beste kunnen: luidkeels schreeuwen. Het duurt tot in de vroege uurtjes van de morgen maar geen zorg: 's morgens zullen de aanwezigen toch niet op het werk verwacht worden als zij al een job hebben om naar toe te gaan.
De politici hebben wel een job, namelijk debatteren over allerlei al dan niet belangrijke onderwerpen. Zij zijn tenminste zeker van een vette looncheque op het einde van de maand... Allemaal vrij identiek aan wat er in andere landen gebeurt, met inbegrip van Belgie. De kontrasten tussen arm en rijk zijn hier groter want er is nauwelijks een kategorie die daartussen valt. Alles of niets is hier de regel. En dus zijn de maatregelen die door de nieuwe regering moeten genomen worden niet zozeer maatregelen om de korruptie tegen te gaan (wat zeker dient te gebeuren) maar vooral om omstandigheden te realiseren die een middenklasse kan mogelijk maken.
Categorie:leven in een ander continent
23-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
22-07-2010
schrijven
Sinds ongeveer 1 jaar ben ik terug aan het schrijven. Fiktie: korte verhalen en romans. Omdat ik hier terug tijd en rust heb daarvoor. Rust mag relatief klinken, want de Filipijnen is een eerder lawaaierig land met veel motorgeronk, geschreeuw en gezang. Buitenlandse korrespondenten noemen dat weleens de "karaoke-terreur"... Desondanks speel ik hier in mijn huis mijn eigen favoriete muziek: vaak klassiek, soms wat rock, soms wat kleinkunst, of wat dan ook waarvoor ik in de stemming ben. Niemand heeft hier ooit eerder Boudewijn De Groot gehoord. Zelfs David Bowie is zo goed als onbekend. Hoedanook, ongeveer 1 jaar geleden schreef ik een kort verhaal van ongeveer 35 pagina's in handschrift. Daarna hetzelfde op de computer, op word. Ongeveer 20 pagina's. Het lijkt pas goed als het in gedrukte vorm verschijnt. Het leek erg goed. Sinds 1983 was ik gestopt met schrijven. Daar waren redenen voor. Persoonlijke redenen waarmee ik u niet ga lastig vallen en daarnaast een vaste job die alsmaar meer energie eiste. Na enige tijd stopte ik zowat kompleet met schrijven, behalve bij een of andere gelegenheid uitgaande van het werk: als er een oudere kollega met pensioen ging of een jongere kollega in het huwelijk trad of daarna een nakomeling ter wereld bracht werd mij gevraagd om een tekstje te schrijven dat kan worden voorgelezen. Dat waren meestal karamellen-verzen, maar goed. Thans heb ik terug opgevat wat ik gedurende zovele jaren onderbroken heb. Het lijkt aardig te gaan. Na het eerste kortverhaal waarmee ik eigenlijk mijzelf wou testen of ik "het nog wel steeds kon" en dat positief was, schreef ik een tweede langer kortverhaal (al een beetje het midden tussen een kort verhaal en een novelle) en toen dat ook positief was, begon ik aan een roman. Die is inmiddels voltooid, en ik schrijf nu simultaan aan twee andere romans die een trilogie moeten vormen met de eerste. Tegen het einde van 2010 wens ik die te voltooien. Daar hebt u ongetwijfeld weinig boodschap aan, want het betekent niets voor een toevallige lezer van dit blog. Wat ik graag toegeef. Het heeft ogenschijnlijk niets te maken met een blog dat handelt over impressies van een Belg die woont in de Filipijnen. Waarom ik het dan toch aanhaal, is omdat als ik niet hier woonde ik er hoogstwaarschijnlijk niet mee zou bezig zijn. Ik had er gedurende bijna dertig jaar in Belgie geen tijd of energie voor; hier heb ik beide. Mijn doel is om de trilogie te voltooien en te publiceren. Het gaat niet om literaire zelfbespiegelingen waarvan er al te veel gepubliceerd worden en waarin slechts weinigen belangstelling hebben, reden waarom dat soort boeken na enkele maanden in de ramsj ligt bij De Slegte...Het gaat om een drietal actie- en spionageverhalen. Het is mijn bedoeling om die aan Belgische of Nederlandse uitgeverijen aan te bieden. Zien wat voor resultaat dat geeft. Zien of het wat zin heeft. Een andere zin dan dit artikel op het blog over een Belg in de Filipijnen. Ik weet dat dit daar niet op thuishoort. Maar wat dondert het ?
Categorie:leven in een ander continent
22-07-2010, 09:11 geschreven door cheverrant1
18-07-2010
laatste ontwikkelingen
Twee dagen na mijn vorige bericht over de tyfoon Basyang (internationale naam: Conson) die over de Filipijnen raasde, is het officiele dodental al opgelopen tot 68. Let wel: dit was maar een "klein tyfoontje" zoals men er minstens 20 heeft per jaar vanaf pakweg juli tot pakweg december, gedurende het zogenaamde regenseizoen. Van die twintig zijn er enkele erg dodelijk en zoals altijd worden ze allemaal wel op voorhand aangekondigd door het PAGASA (vergelijkbaar met het KMI) maar wordt er om niet duidelijke redenen weinig aandacht aan besteed. De aandacht komt altijd naderhand, wanneer balansen worden opgemaakt. Balansen van doden, balansen van schade aan huizen en aan landbouwgewassen en aan infrastruktuur. Enkele dagen geleden was er nog een onderdeel van het nieuws gewijd aan mogelijke aardbevingen in de Filipijnen. We moeten ten allen tijde waakzaam zijn voor eventuele aardbevingen... Dat is goed om weten. Maar is het ook nuttig om dat te vermelden op het nieuws als niemand er aandacht aan schenkt ? Jazeker, want als er iets gebeurt kan niemand de officiele instanties die voor de verwittiging hiervan instaan verwijten dat zij niet hun taak hebben gedaan. Iedereen is alweer gedekt en nadien, als de schade zich heeft voorgedaan, kunnen de buitenlandse hulporganisaties bijspringen met financiele ondersteuning. Het lijkt mij allemaal nogal makkelijk. In eerdere berichten vermeldde ik al dat volgens regeringskommentaren op het einde van 2009, begin 2010 (na erg hevige tyfoons en bijgevolg na toezegging van hulpverlening vanwege de UN en andere organisaties) het BNP gestegen was mede dankzij die financiele steun... Het is moeilijk indenkbaar dat een BNP wordt ingeschat met inbegrip van financiele steun omwille van orkanen of andere natuurfenomenen...Normaal gezien zou ik zeggen dat als er bijvoorbeeld voor 10 miljard aan schade is en het buitenland voor 5 miljard hulp verleent, dit niet helpt om het BNP van het land te helpen opkrikken. Maar misschien is mijn kennis van ekonomie niet groot genoeg om het te vatten... De Filipijnen liggn in de zogenaamde "tyfoongordel" in de Stille Oceaan. Die oceaan is stil genoeg maar de weersomstandigheden erboven zeker niet, maar dat zal wel misplaatste humor heten.
Categorie:leven in een ander continent
18-07-2010, 14:24 geschreven door cheverrant1
16-07-2010
de eerste dodelijke tyfoon van het jaar
Juli 2010 wordt alvast gekenmerkt door de eerste dodelijke tyfoon van het jaar: Basyang (internationale naam: Conson). Voorlopige balans op 16 juli 2010: 53 doden en vele vermisten, voor miljoenen aan landbouwschade enz. alweer.
Dit was een bericht van AFP van enkele dagen geleden toen de voorlopige balans nog op 39 doden stond: "Power was finally restored throughout the Philippine capital on Friday, more than two days after a typhoon hit the country with unexpected ferocity, killing at least 39 people. However the search continued for up to 47 people, most of them fishermen, still missing in the wake of Typhoon Conson, which slammed into the archipelago late Tuesday and then cut through the main island of Luzon on Wednesday. The storm, packing wind gusts of 120 kilometres (74 miles) an hour, knocked out electrical services for the 12 million residents of metro Manila, bringing the country's capital and economic centre to a near standstill. Manila and surrounding areas were still forced to endure rotating blackouts on Thursday, but the Manila Electric Co (Meralco) said Friday that power was back to all parts of the city. "All mainline circuits have been restored," said Meralco spokeswoman Dina Lomotan. Business groups welcomed the end to the power outages, which had cost the country's economy hundreds of millions of dollars. "The businessmen are all very glad that things are being acted upon very quickly and that the (outages) did not last too many days," said Jose Alejandro, head of the energy committee of the Philippine chamber of commerce. Lengthy power interruptions would have had a serious impact as exporters were already working to fill orders for the Christmas season, he told AFP. Alejandro said businesses were caught unprepared after the government weather station predicted the storm would largely miss Manila and hit the northern provinces instead. The National Disaster Coordinating Council said in its latest bulletin on Friday morning that 38 people had been confirmed dead, with 47 missing. The coast goard reported a few hours later that another floating body had been retrieved, bringing the death toll to 39. Coast guard personnel said they could not identify the body, found in the waters northwest of Manila, and so could not tell whether it was one of the 47 listed as missing. Vessels are still at sea, scouring the waters for the missing. The Philippines is in the so-called typhoon belt of the Pacific. Up to 20 typhoons sweep through the country each year, killing hundreds of people".
Het was niet allemaal zo rooskleurig als bovenstaand bericht er doet uitzien (als we al van rooskleurig mogen spreken...).. De toelevering van stroom (elektriciteit) werd nog dikwijls onderbroken , zij het soms maar voor een uur of meerdere uren en hoe de zakenwereld daarmee omging is nog niet bekend en zal wellicht ook niet bekend worden. Twee dagen na de tyfoon gingen mijn vriendin en ik naar een zakelijk complex in de buurt (Gate 2 in Antipolo City) en nog steeds waren gedeelten ervan zonder elektriciteit. Supermarkten proberen in die dagen en uren te overleven zelfs al werken hun diepvriezers niet meer, banken en betaalcentra sluiten gewoon hun deuren want zonder elektriciteit kunnen zij geen computertransacties uitvoeren. Ook al is er internetverbinding, als er geen elektriciteit is werken de computers niet... Zelf zaten wij thuis onze avonden door te brengen bij kaarslicht. Geen televisie, geen radio, geen computer... Na 24 uur begon de ijskast bij gebrek aan elektriciteit te ontdooien en dooiwater over de vloer te verspreiden, maar gelukkig werd stroomvoorziening enkele uren later terug een realiteit. De vloer wat droogmoppen is dan een kleine moeite. Behalve wat kleine schade in de tuin aan de beplantingen viel het hier ter plaatse alweer mee. De bomen en planten groeien wel weer terug. Een beetje zonlicht, een beetje water, een beetje wind is alles wat nodig is om de beplantingen er weer door te helpen. PAGASA (het Filipijnse KMI) waarschuwt intussen al echter voor een volgende tyfoon op het einde van deze maand juli. We zullen maar afwachten.
Categorie:leven in een ander continent
16-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
09-07-2010
toerisme hier te lande
"The Philippines' once pristine island of Boracay has become extremely overdeveloped, with its famous beach now choked by sewage and too many bars, the country's new tourism minister said Friday".
Ditmaal een bericht over toerisme in de Filipijnen. Als er al 650.000 toeristen in Boracay alleen kwamen opdagen, om dan nog niets te zeggen over de honderdduizenden die elders in de Filipijnen hun logement zochten, dan stel ik mij de vraag waarover zovelen in Belgie klagen dat zij geen geld hebben om hun maandelijkse leefomstandigheden te bekosteigen... Uiteraard waren die 650.000 in Boracay niet alleen Belgen. Europeanen in het algemeen komen niet zo vaak naar de Filipijnen. Omdat er geen georganiseerd sex-toerisme is zoals dat wel het geval is in Thailand, omdat het al met al vrij duur uitvalt om vanuit Europa naar de Filipijnen en terug te vliegen en omdat er, bij gebrek aan georganiseerd toerisme, weinig te ontdekken valt tenzij men, goed en degelijk gedokumenteerd, bereid is om op eigen houtje rond te trekken. De meeste toeristen komen uit andere Aziatische landen, uit de USA, Canada en Australie. Wat die allemaal komen doen op een strand zoals Boracay is natuurlijk vanzelfsprekend: zonnekloppen, surfen en wat aan andere strandsporten doen. Zedelijk gekleed in strandkledij en geen naakzonnen, want dat is verboden in de Filipijnen.
"In a candid interview with AFP, Tourism Secretary Alberto Lim suggested it was time tourists visited equally beautiful beaches in the country other than Boracay, which the government said drew 650,000 tourists last year. "If you go to Boracay you'd love the beach, you'd love the night life and the good restaurants. But it's so dense, it's so dense," Lim said. "It is now, you know, too commercial. It's become Phuket," he said, referring to the much larger Thai beach resort island. Lim, who joined President Benigno Aquino's cabinet when it took power on June 30, said the 10.3-square-kilometre (four-square-mile) central Philippine island of Boracay was a different place a generation ago. The sprawl that followed the tourist dollars caused the seawater off the four-kilometre (2.5 mile) white-sand beachfront to sprout algae, which was fed by sewage from the hotels and restaurants, he said. "Thirty years ago they tried to set the rules but they were not successful. The local government did not cooperate... so people started overbuilding," Lim said. "Of course, bad sewage -- that's why (you are seeing) algae at certain times of the year. It's green. It's the result of the sewage seeping out. The algae there is not yucky, it's moss. Maybe fish eat it. But it's an indication that there's a problem below the surface." Asked if the problem, which first made world headlines in the mid-1990s, had been solved, Lim said: "I'm not sure. I don't think so, that's why at certain times of the year the algae forms." Lim said environmental and zoning regulations were not being enforced, leading to structures even being built inside the high-water mark. "And they continue to build. They're building huge hotels in the mountains." Lim suggested the government may in the end be unable to halt overdevelopment. "We have world-class laws but nobody follows them," he said, adding tourists may just have to look elsewhere. "The thing about Boracay is the quality of the sand. But there are other places that have better quality sand, but (they are) very expensive," Lim said. Lim also voiced concern about a project approved by the previous government under then president Gloria Arroyo to extend Caticlan airport, just across a small strait from Boracay, so that it can take international flights.
"It will compound the problem because it is meant to lengthen the airport, bring in more tourists and there are too many tourists (already)," he said. Environmentalists oppose the seven-year, 54-million-dollar project, which would more than double the runway length to 2.1 kilometres, because they believe it will damage the area's ecosytem and lead to sand erosion on Boracay. Local lawyer Augusto Macam, who represents a number of Boracay tourist establishments, told AFP Lim was not giving the complete picture about the situation on Boracay. "Maybe the secretary should take a look at the place first," Macam said. "The responsible stakeholders are addressing the sewage problem and other environmental concerns," he said. The problem, he said, was that the local government had allowed certain businesses to flout the rules. "It's a problem of regulation and that is the duty of the government."
Het is weer een probleem van enerzijds te veel toeristen op 1 plaats en anderzijds een behoefte om toeristen aan te trekken en dus inkomsten voor het arme land binnen te halen. Hoe die toeristen te verspreiden over het land is een vraagstuk, want weliswaar zijn er ontelbare stranden in de Filipijnen maar zelden met een fijn wit zand als in Boracay (daaraan dankt het dan ook zijn faam). Een ding is zeker: het zal nog lang duren vooraleer men Boracay zal aanduiden met een spotnaam zoals Benidorm: het Spaanse Antwerpen.
Categorie:leven in een ander continent
09-07-2010, 16:56 geschreven door cheverrant1
aanwezig in de Filipijnen
Soms vraag ik mezelf af: wat doe ik hier nu in de Filipijnen. Voel ik mij hier thuis ? Ben ik gelukkig hier ? De ondertitel van dit blog is: impressies van een Belg in Zuid-Oost Azie. Alhoewel ik het zelf amper besefte toen ik er die ondertitel aan gaf, dekt dit zowat de komplete lading. Impressies van een Belg in een ander continent. Voortdurend trek ik vergelijkingen tussen het leven hier en het leven in Belgie. Het zou vreemd zijn moest ik dat niet doen. Dit is geen blog waarin ik ervaringen beschrijf over bezoeken aan allerlei bezienswaardigheden in de Filipijnen; daar bestaan genoeg boeken en andere artikelen over op internet. Ik heb geen zin om op mijn beurt nog eens te gaan vertellen: op die datum, omstreeks dat uur, bezocht ik dit of dat monument; de omwonenden waren erg vriendelijk en onthaalden mij op gastvrije manier... Zonder dat te willen minimaliseren, wil ik toch wel aanstippen dat het niet precies is wat ik wil vertellen en de lezers die behoefte hebben aan minitieuze reisverslagen hebben vele andere bronnen om uit te putten. Dit blog gaat over leven en overleven als een buitenlander in de Filipijnen. Dat overleven valt wel mee. Als men kan overleven in Belgie, kan men overal overleven... Wat mij vooral interesseert zijn de internationale ontwikkelingen die op korte of lange termijn ook invloed hebben op een land zoals dit en daarnaast de doodgewone dagelijkse beslommeringen. De reizen van eiland tot eiland die mijn vriendin en ik soms maken zijn leuk, maar mijns inziens niet belangrijk voor wie dan ook behalve onszelf. Af en toe lees ik in blogs van anderen die ergens ter wereld een reis maken: om 9 uur 's morgens namen wij de trein ergens heen... om 11 uir kwamen wij daar aan en ondertussen hadden wij al vele velden met bloemen of andere gewassen gezien. .. Tegen 12 uur kwamen wij uit het station en was het tijd om te middagmalen... Leuk voor toeristen en een heel avontuur voor mensen die dit soort dingen graag doen en vooral voor mensen die dit graag lezen op een of ander blog. Het komt mij allemaal nogal saai voor en hetzelfde kan ook gezegd worden voor iemand die gewoon ergens leeft en zijn gedachten erover weergeeft in een blog zoals dit. Het gras is niet groener aan de andere kant van de heuvel, zoals velen al wel kunnen vermoeden; het gras is daar even groen. Wat het observeren betreft van mensen en leefgewoonten hier in vergelijking met het observeren van mensen en leefgewoonten in Belgie, is er wel een wereld van verschil. Al ergens eerder in dit blog vermeldde ik dat "mensen mensen zijn, overal ter wereld" en dat is nog steeds mijn mening. Leefomstandigheden en -gewoonten verschillen natuurlijk. Mijn gedachten over samenleving verschillen ook al in vergelijking met toen ik nog in Belgie woonde. In volgende artikels zal ik proberen daar dieper op in te gaan. Ben ik nu gelukkig hier in de Filipijnen ? Ja, althans gelukkiger dan ik was in Belgie. Er is weer tijd om na te denken, dingen te relativeren of andere dingen belangrijk te vinden. Ondanks de oppervlakkige gejaagdheid van het leven hier (veel lawaai, veel pollutie, vele imitaties van hoe het leven er zogenaamd aan toe gaat in de USA en andere eerste wereldlanden) is er toch een onmiskenbare tranquiliteit hier aanwezig. Mijn verleden laat mij niet los; ik denk nog altijd elke dag aan bepaalde dingen van twintig of dertig jaar geleden. Aangename zowel als treurige herinneringen. En er is tijd om die in beschouwing te nemen en om er een betekenis aan te geven en om ze te gebruiken voor wat ze waard zijn.
Categorie:leven in een ander continent
09-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
07-07-2010
honger en oorlog
De Verenigde Naties hebben enkele dagen een nieuw bericht de wereld ingestuurd: "Big investments needed to halt new Asia food crisis: UN
Nearly 650 million Asians are suffering from hunger and the situation will continue to worsen unless spending on the farm sector is dramatically increased, United Nations food experts warned Wednesday.
Although food prices have dropped since the height of the global food crisis in 2008, the problem of malnourishment is worsening and governments are not investing enough in agriculture, they warned.
Over 60 million Asians became malnourished last year, raising the regional total to 642 million, Jacques Diouf, head of the UN's Food and Agriculture Organisation, told an international food security conference in Manila.
"The sheer magnitude of food insecurity is the result of the low priority that has been given to agriculture in economic development policies," Diouf said in a video address to the conference.
Food prices in Asia remain between 20 and 30 percent higher than 2007 levels, FAO Asia Pacific director Hiroyuki Konuma told reporters on the sidelines of the conference.
The world as a whole needs annual farm investments of 200 billion dollars over the next 40 years to feed the world's human population, which is expected to grow to 9.1 billion by 2050, Konuma said.
In Asia alone, 120 billion dollars are needed every year, according to Konuma.
"We have a shortfall of 40 billion dollars for this region," he said.
Konuma said governments had been lulled into complacency by farm-yield breakthroughs from the 1960s that gave rise to the "Green Revolution" and raised farm outputs three-fold, lifting hundreds of millions out of poverty.
But he said in the decade leading to the 2007-2008 global food crisis, annual output growth around the world stagnated for rice and wheat -- two of the most important cereals.
"We have to triple the pace of production (for rice and wheat) in the next 20 years," Konuma said.
Asian Development Bank president Haruhiko Kuroda, the forum's host, said global food prices were still 85 percent higher than 2003 levels.
More than 25 percent of Asian children aged five or younger are moderately to severely underweight, more than a third are moderately or severely stunted, and 18 percent of infants are born with a low birth weight, he said.
"These statistics belie a crisis that will only get worse in the years to come unless immediate action is taken," he said.
"Add to this rapid population growth, climate change and water shortages, and the need for action is blindingly apparent."
Intussen gaan de Verenigde Staten van Anerika en bondgenoten door met oorlog voeren in Irak, Afghanistan en Pakistan. Biljoenen dollars zijn er al aan besteed en nog meer biljoenen dollars zullen er nog aan besteed worden. Hoe langer die troepen daar blijven, hoe meer het kost. Anderzijds stuurt ook de nieuwe administratie van kersverse president van de Filipijnen Noynoy Aquino een bericht in de wereld:
"Philippine celebrities targeted in new tax campaign
Philippine celebrities are to be leaned on by inland revenue officials who said Tuesday they will begin targeting stars as part of a new crackdown on tax evasion.
Although the campaign will cover other high earners, there will be a special focus on celebrities to set an example to the showbiz-crazed Philippine public.
"For celebrities, it's easier (to check) if they are reporting (earnings) or not. You just watch the TV, look at billboards or the magazines," tax commissioner Kim Henares said in an interview with ABS-CBN television.
A staffer from Henares' office told AFP they would focus on "those in the media who are earning quite a big amount".
"They will be used as examples to highlight the activities the bureau of internal revenue is undertaking in this area," said the staffer who asked not to be identified.
The details of the campaign are still being thrashed out as part of a wider effort to cut down on rampant tax evasion, said aides of Henares.
President Benigno Aquino, who took office on June 30, has said the government will control its ballooning deficit with improved collections rather than resorting to new taxes.
Celebrities like movie and sports stars are held in high regard in the Philippines, with many being elected to high office"
Uiteraard betaalt niemand graag belastingen. Het is een noodzakelijk kwaad. Als het belastinggeld in de Filipijnen zal worden aangewend voor het lenigen van de nood van velen, is het goed besteed. Als het belastinggeld in de USA aangewend wordt om oorlogen te financieren, dan is dat zonder meer schandalig.
Categorie:leven in een ander continent
07-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
eten in de filipijnen en vertalingen op internet
In de eerste plaats wou ik nog eens iets schrijven over Filipijns eten. Ik scharrelde wat rond op internet en vond onderstaande tekst die zogenaamd een vertaalde tekst heet te zijn. Uit welke taal die vertaald werd mag Joost weten (misschien uit het Engels en dan zal John Bull het weten) maar kennelijk is de vertaling bedoeld voor Nederlandstalige lezers... Hoedanook, dit gaat niet meer over eten (Filipijns of wat dan ook) maar over taal... http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/nl/Cuisine_of_the_Philippines "Filippijnse cuisine over verscheidene eeuwen van zijn heeft geëvolueerdg Malay wortels aan cuisine van hoofdzakelijk Spaans basis, wegens velen Mexicaans en Spaanse schotels die aan de eilanden tijdens worden gebracht koloniale periode. Het heeft ook invloed van ontvangen Arabier, Indisch, Chinees, Japans, en Amerikaans het koken. Filipijners eten traditioneel drie belangrijke maaltijd een dag - almusál (ontbijt), tanghalían (lunch), en hapúnan (diner) plus een geroepen middagsnack meriénda (een andere variant is minandál). De schotels strekken zich van een eenvoudige maaltijd van gebraden vissen en rijst uit aan rijken paellas en cocidos. De populaire schotels omvatten lechón (geheel geroosterd varken), longgonisa (inheemse worst), tapa (schokkerig rundvlees), torta (omelet), adobo (kip en/of varkensvlees gesmoord in knoflook, soja saus, en azijn of gekookt tot droog), kaldereta (geit in tomatenhutspot), mechado (rundvlees of varkensvlees dat in tomatensaus wordt gekookt), pochero (rundvlees in bananen en tomatensaus), afritada (varkensvlees of rundvlees dat in een tomatensaus wordt gesudderd met groenten), kare-kare (ossestaart en binnen gekookte groenten pinda saus), knapperige pata (het gefrituurde been van het varken), hamonado (varkensvlees dat in ananassaus wordt gezoet), sinigang (varkensvlees, vissen, of garnalen binnen tamarinde stoof), pancit (be*wegen-gebraden noedels), en lumpia (verse of gebraden de lentebroodjes)". Wat voor broodjes ???
Longgonisa bestaat niet; dit zou moeten zijn: "Longganisa"
Longaniza (Philippine language: longganisa) are Philippine chorizos flavoured with indigenous spices. Longaniza-making has a long tradition in the Philippines, with each region having their own specialty. Among others, Lucban is known for its garlicky longanizas; Guagua for its salty, almost sour, longanizas. Longganisang hamonado (Spanish: longaniza jamonada), by contrast, is known for its distinctive sweet taste. Unlike Spanish chorizos, longanizas can also be made of chicken, beef, or even tuna.
While longanizas are fresh sausages, there are also cured sausages in the Philippines which are called chorizos. They are available either in the Spanish style, and Chinese, and are used in dishes which have Spanish and Chinese influences, such as Philippine-style paella, and pancit Canton".
Voor de aandachtige, gekoncentreerde lezer zal die zogenaamd Nederlandstalige tekst alsnog enige betekenis hebben al zal ook die (de aandachtige lezer dan) wel ergens het spoor bijster raken, maar voor de modale, altijd in haast verkerende lezer niet. Dit soort van vertaalde teksten is schering en inslag op internet. Vol spellings- en zinbouwkundige fouten. Is dat het internet waar men alles kan vinden wat men wil in om het even welke taal ? Men kan zogenaamd speelfilms, muziek en bijna om het even wat (al dan niet onschuldigs) downloaden van het internet, maar dit is dan een voorbeeld van een onschuldige vertaling van (waarschijnlijk) Engels naar Nederlands... Inhoudelijk onschuldig, maar taalkundig een perversie. In scholen overal ter wereld maakt men zich zorgen dat de leerlingen geen degelijke basistaal meer kennen omwille van het internet, omwille van tekstjes schrijven via mobiele telefoons enz. en dat de kennis van leerlingen achteruit gaat... Geen wonder.
Categorie:leven in een ander continent
07-07-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
05-07-2010
moeilijke vragen
Slechts enkele dagen geleden interviewde Brian Williams, de bekende Amerikaanse reporter en gastheer van de nieuwsuitzending NBC Nightly News de nieuwe Amerikaanse president voor BP, Robert Dudley, over de gigantische milieuramp in de golf van Mexico. Althans 1 belangrijke vraag werd door Williams gesteld, mijns inziens: "hoe komt het dat BP zoevele mijlen onderzee naar olie kan boren, pijpleidingen kan aanleggen op de oceaanbodem, maar niet in staat is om een lek in diezelfde pijpleidingen te dichten" ? Robert Dudley verklaarde uiteraard dat dit een tragedie is, dat alle oliemaatschappijen er veel van kunnen leren en dat BP er alles aan doet om de schade te beperken. De gebruikelijke nonsens van een woordvoerder (het mag dan al een president zijn) van een belangrijke firma. Op geen enkel moment gaf deze mijnheer Dudley evenwel een verklaring laat staan een antwoord op de vraag. We kunnen veronderstellen dat mijnheer Dudley daar persoonlijk geen flauw benul van heeft en alleen maar in zijn funktie werd aangeworven om wat geruststellende verklaringen aan de media te doen. Dat zegt al veel over de mentaliteit van deze multicorporations: dat zij snel een nieuw gezicht (met een belangrijk klinkende titel verbonden aan zijn naam) te voorschijn toveren en hem publieke verklaringen laten maken voor de pers; dat het "oude gezicht" wie dat dan ook was afgevoerd werd want niet langer welkom voor pers en publiek omwille van niet langer geloofwaardig; maar dat ook het nieuwe gezicht geen zinnig woord kan zeggen over wat er nu eigenlijk aan de hand is of kan antwoorden op direkte vragen. Hoelang het zal duren vooraleer het lek gedicht wordt, hoevele miljoenen liters olie in de oceaan zullen terechtkomen (en alreeds terecht gekomen zijn) is allemaal van sekundait belang. Mijnheer Robert Dudley berichtte met quasi-definitiviteit dat het lek in de maand augustus zal gedicht zijn... Hoe kan hij dat met zekerheid aankondigen ? Zijn er geen tropische stormen in de omgeving te verwachten dan voor die tijd ? Ah neen, wel, er is er al 1 nu, tropische storm Alex. Meer tropische stormen zullen, zoals elk jaar, volgen... Misschien een bijkomende vraag: waren er geen tropische stormen toen BP daar aanvankelijk ter plaatse aan het boren was en wat later pijpleidingen aanlegde ? Hoe komt het dat zij dat allemaal ongehinderd konden doen ? Hier in de Filipijnen is er ook wel wat geharrewar tussen Japan, China en de Filipijnen over een aantal mogelijke aardolie-voorraden onderzee en wie nu eigenlijk het recht heeft om dat aan te boren. Hier zijn ze nog pas aan het bakkeleien over wie recht heeft om wat te doen... Vooraleer er daadwerkelijk wat gebeurt, zullen er alweer decennia verstreken zijn. Pas daarna gaat men aan de slag om pijpleidingen te plaatsen en olie naar boven te pompen. Dat duurt nog wel enkele decennia. Leuk om weten voor het vogel- en visbestand... Jullie hebben nog wat jaartjes respijt, makkers...
Categorie:leven in een ander continent
05-07-2010, 13:14 geschreven door cheverrant1
03-07-2010
gewoonten van een nieuw staatshoofd
Een bericht over de nieuw verkozen president verscheen op 02 juli op MSN: "New Philippine President Benigno Aquino may already be rueing his inaugural pledge to suffer Manila's congested roads alongside his compatriots, after his limousine got stuck in traffic on Friday.
On his second day in office Aquino ordered his driver to stop for red lights and declined to use lanes set aside for public buses and as a result arrived 40 minutes late for a military parade.
"He refused to go into the yellow (bus) lane. We got stuck in traffic," a journalist who was part of the official convoy from Aquino's northern Manila home, five kilometres (three miles) away, told AFP.
Police escorts were also barred from using their sirens, and members of his security detail jumped out of their vehicles to secure the presidential car every time the heavy mid-morning traffic stopped the limousine, he said.
Aquino, son of the late democracy icon and former leader Corazon Aquino won a landslide election victory in May on a pledge to fight corruption and end a culture of impunity enjoyed by many Filipinos in positions of power.
At his inaugural speech on Wednesday he brought the crowd of half a million people to their feet when he declared: "No sirens, no counter-flow (driving on the wrong lane), no bribes."
Presidential spokesman Edwin Lacierda admitted on Thursday that Aquino's insistence that he be treated like every other Filipino in traffic was causing a massive headache for his bodyguards.
"That's a concern. Either he wakes up earlier and just observe all these traffic rules or, since he's allowed to use sirens, he can use the sirens," Lacierda said.
"I don't think anybody will fault him for using the sirens."
Under the law, only the president, the vice president, the heads of the two chambers of parliament, the Supreme Court chief justice, police, military and emergency vehicles can use sirens and drive through."
Het punt is natuurlijk niet dat het presidentiele voertuig overal KAN doorrijden en evenmin of iemand dit de president zal euvel duiden wanneer het zou gebeuren; het punt is dat de nieuwe president alreeds demonstreert dat hij bepaalde principes heeft. Kleine dingen om te demonstreren wie hij is. Hopelijk belooft dat grotere dingen in de toekomst.