Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Macht wordt door velen begeerd en diegenen die het zich kunnen veroorloven zijn bereid fortuinen te besteden om macht te verwerven. Een fortuin hebben betekent ook macht hebben, maar op een gegeven noment blijkt de macht omwille van het fortuin niet meer genoeg voor velen. Zij willen ook het prestige dat aan macht gekoppeld is, de bewondering van anderen, het op eenzelfde niveau verkeren als internationale machtigen. Manuel "Manny" Villar (Nacionalista Party) schijnt er zo eentje te zijn. Hij bekleedt de 9de plaats in de top-10 van rijkste mensen in de Filipijnen. Door fabrieken, kantoren, investeringen. In elke belangrijke maatschappij schijnt hij wel een vinger in de pap te hebben of lid te zijn van de raad van bestuur. Hij besteedde iets tussen 1.3 biljoen en 3 biljoen Filipijnse pesos aan zijn campagne (afhankelijk van verschillende media-bronnen). Uiteindelijk won hij ongeveer 5 miljoen voorkeurstemmen bij de verkiezingen op 10 mei jl. Zijn voornaamste tegenstanders Benigno Aquino III (Liberal Party) kon er ongeveer 14 miljoen achter zijn naam krijgen (en is dan ook de winnaar) en Joseph Estrada (voormalig president tussen 1999 en 2001, maar afgezet wegens korruptie) kreeg en ongeveer 9 miljoen. Kiezers blijven in het laatste geval en tegen beter weten in toch stemmen voor misdadigers, lijkt het wel... Volgens vele bronnen betaalde Villar zijn campagne uit eigen zak, zonder sponsors ! Of dat waar is of niet, zal ooit wel aan het licht komen. Als het waar is, ben ik benieuwd om te vernemen op welke plaats hij zal staan in de volgende samenstelling van de top-10 van rijkste mensen in de Filipijnen...
Intussen is men hier te lande voor een tweede keer binnen een maand begonnen met het opruimen van de verkiezingstroep (posters, affiches, folders, armbandjes enz.). Men had al een eerste poging tot opruiming gedaan enkele weken geleden, om welke reden is mij nog altijd onduidelijk want toen was de verkiezingsstrijd nog in volle gang... Hoe dan ook, tonnen papier en afval worden nu opgeruimd. Of al dat papier zal gerecycleerd worden voor nieuw gebruik, is nog maar de vraag. De kans is groot dat het papier zodanig besmet is met lijnresten, dat het niet meer kan hergebruikt worden. Earth Day 2010 vond plaats in de Filipijnen op 2 mei jl. De 40ste verjaardag van dit evenement. Weinig doelstellingen werden realiteit, als we die bekijken in het licht van al de verspilling met de verkiezingen. Hoeveel tonnen afval werden er opgeruimd na de Amerikaanse verkiezingen op het einde van 2009 ? Er zullen wel vele artikelen bestaan daarover op internet... De recentste Amerikaanse verkiezingen waren de duurste ooit in de geschiedenis van de USA; de recenste Filipijnse verkiezingen waren dat ook in de Filipijnse geschiedenis... Zoals immer: geld in overvloed voor verkiezingscampagnes, altijd maar beloften maar daarna nooit geld in kas om beloften waar te maken en intussen een afvalberg die alsmaar groeit. Als die afvalberg ooit begint te branden zal de aswolk in Ijsland slechts een "klein, klein kleutertje" zijn en zal niet alleen het Europese luchtverkeer erdoor gehinderd worden... Wat er precies zal gehinderd worden kan niemand voorspellen. Maar voorspellingen zijn ook niet aan de orde, is het wel ? Al die universitair wetenschappelijk opgeleide genieen zouden beter eens blijk geven van hun kennis en van mogelijke oplossingen. Al die universitair opgeleide politici zouden eveneens beter eens blijk geven van hun inzicht en geld uittrekken voor die oplossingen. Maar dat zal wel weer als naief bestempeld worden...
Categorie:leven in een ander continent
19-05-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
12-05-2010
nieuwe leider
Het is bekend wie de nieuwe pangulong (president) wordt van de Filipijnen:
A graduate of Ateneo de Manila University, he was wounded by rebel soldiers in a failed coup attempt during his mother's presidency. In 1998, he was elected to the House of Representatives as Representative of the 2nd district of Tarlac province in the 11th Congress of the Philippines. In 2007, he was elected to the Senate of the 14th Congress of the Philippines.
Zijn vader: Benigno Servillano "Ninoy" Aquino Aquino, Jr. (November 27, 1932 August 21, 1983) was a PhilippineSenator, Governor of Tarlac, and an opposition leader against President Ferdinand Marcos. He was assassinated at the Manila International Airport (later renamed in his honor) upon returning home from exile in the United States. His death catapulted his widow, Corazon Aquino, to the limelight and subsequently to the presidency, replacing the 20-year Marcos regime. In 2004, the anniversary of his death was proclaimed as a national holiday now known as Ninoy Aquino Day.
Zijn moeder: Corazon Aquino (Paniqui, 25 januari1933 - Makati City, 1 augustus2009 was van 1986 tot 1992 de elfde president van de Filipijnen.Aquino kwam aan de macht toen Ferdinand Marcos, die het land jarenlang op dictatoriale wijze regeerde, moest vluchten na een massale geweldloze volksopstand. Bij deze opstand kwamen een deel van het leger en honderdduizenden burgers in opstand naar aanleiding van de zeer omstreden verkiezingsuitslag van 1986. Aquino, wier echtgenoot Benigno Aquino jr. in 1983 werd vermoord bij terugkeer uit ballingschap, was bij deze verkiezingen de belangrijkste kandidaat van de oppositie geweest. Corazon Aquino was de eerste vrouwelijke president in de geschiedenis van de Filipijnen en zou haar termijn, ondanks diverse couppogingen, weten uit te zitten. In het buitenland werd Aquino veelvuldig geprezen voor het terugbrengen van de democratie in de Filipijnen. Veel Filipino's raakten echter gedurende haar termijn teleurgesteld toen de hoge verwachtingen niet werden waargemaakt. Ze werd in 1992 opgevolgd door minister van Defensie Fidel Ramos, een van de hoofdrolspelers bij de EDSA-revolutie en de belangrijkste steunpilaren van de regering. Na haar presidentschap trok ze zich terug uit de politiek, maar toonde zich op diverse momenten nog wel politiek betrokken. Zo riep ze zowel president Joseph Estrada als diens opvolger en huidige president Gloria Macapagal-Arroyo op af te treden na diverse aantijgingen van corruptie.
Zowat het belangrijkste onderwerp van het huidige verkiezingsprogramma van Aquino III was het bestrijden van de korruptie in de Filipijnen (het land wordt volgens sommige bronnen genoemd als het meest korrupte in Azie en als nummer 3 in de wereld-top10 van meest korrupte landen). We zullen zien en ondevinden of hij zijn belofte kan waarmaken. Er is een legende verbonden aan zijn naam (of hij het nu wil of niet) en het volk gelooft in hem.
Categorie:leven in een ander continent
12-05-2010, 08:37 geschreven door cheverrant1
07-05-2010
Aquino for president ?
Alweer een bericht van ww.msn.com (ditmaal van 7 mei 2010):
Frontrunner Aquino warns of Philippine election cheating
Philippine presidential frontrunner Benigno Aquino warned Friday that poll cheating could rob him of victory, as a survey showed he could achieve the biggest election win in the nation's history.
Just three days before up to 50 million Filipinos go to the polls, the son of national democracy heroine Corazon Aquino said he was buoyed by the latest survey results but urged his supporters to be vigilant against skullduggery.
"We are very grateful to our countrymen. They saw the validity of our message and they saw that we were sincere," Aquino said after the survey showed 42 percent of Filipinos intended to vote for him to be their next president.
"(But) those who are thinking of cheating may be more active... so we should be more determined that the will of the people will be triumphant on Monday."
Aquino, 50, is a balding bachelor who spent the past decade as a low-key congressman and senator.
But he has defied his rivals' attempts to portray him as an uncharismatic political lightweight by tapping into popular sentiment for his revered mother, who died of cancer last year.
Corazon Aquino led the "people power" revolution that overthrew dictator Ferdinand Marcos in 1986, then served as the nation's president for six years.
She earned a reputation for being above much of the corruption that plagues the Philippines, and her son has similarly campaigned on a platform of clean governance.
His main rival in the election appears to be former president Joseph Estrada, 73, who was deposed in 2001 amid graft allegations for which he was later convicted.
Estrada climbed past business titan Manny Villar with 20-percent support, according to the survey released on Friday by polling body Social Weather Stations.
Villar, who had long been seen as Aquino's main rival, slumped to 19 percent from 26 percent recorded in the previous survey carried out in mid-April. Aquino's numbers were up from 38 percent.
The survey was the last major opinion poll to be released ahead of Monday's election to choose a new president, members of parliament and thousands of other government posts for the Southeast Asian nation of 90 million people.
Philippine presidential elections are decided simply by whomever receives the largest amount of votes.
Estrada secured the most emphatic win in Philippine electoral history in 1998 when he received 39 percent of the vote.
Aquino, who was set to make his final campaign rally on Friday night to tens of thousands of people in Manila, said efforts to steal the election from him were his greatest concern, and not any legitimate challenge from his rivals.
"If the people are allowed to vote and their votes are counted properly, I think I will win," he said.
Philippine elections have long been tainted by cheating and violence.
Critics of President Gloria Arroyo, who is required by constitutional term limits to step down on June 30, accused her of using illegal means to win the last election in 2004, charges that she denies.
Concerns about the credibility of this year's election were fuelled by a technical blunder from the election commission this week which forced it to recall faulty memory cards for the nearly 80,000 vote counting machines.
The commission has insisted it can replace the cards in time for the election, but Aquino and the other presidential candidates have all said they fear the nation's first attempt at using computers to count votes could fail.
Estrada filed a motion with the Supreme Court on Friday to delay the election so there would be more time to ensure all the technical glitches were ironed out.
It was not clear if the court would look at his motion before the elections.
Het is klaar dat er veel gemoeid is met "aan de macht komen" zelfs in een derdewereldland, of vooral daar.
Categorie:leven in een ander continent
07-05-2010, 12:25 geschreven door cheverrant1
06-05-2010
Kopen van stemmen
Vandaag 6 mei 2010 op www.msn.com volgend artikel ivm de komende verkiezingen:
Empty promises, vote-buying in Philippine slums
Colourful campaign banners hanging from decrepit cardboard walls lend a lively contrast to the filth of Manila's North Triangle slum as a candidate presses dirty palms for crucial votes.
As the politician's yellow-clad volunteers spread leaflets around, community organiser Teodosia Gacer ambushes them with a list of what she claims are undelivered promises to the slum's more than 30,000 residents.
"We have not seen you around here since the last election three years ago -- when we helped you win!," Gacer tells the sweating politician, who is obviously embarrassed as a small crowd gathers around.
"You people only come here whenever you need our votes, but disappear on us once you win."
The politician stammers an apology, and whips out a two-page resolution he authored temporarily stopping an impending eviction as proof he had been working on their behalf after all.
Squatting under the shadow of a huge mall and the Philippine capital's overhead railway, the 37-hectare (91-acre) North Triangle in suburban Quezon city is one among many sprawling shanty towns blighting the metropolis.
About 35 percent of Manila's 12-million population live in these colonies, according to the World Health Organization.
Often cursed as a haven for petty criminals and outcasts, these slums are rich in votes and turn into a political force during election season that could make or break a candidate's career.
Politicians have been braving the slums weeks ahead of Monday's national election, when 50 million voters are eligible to pick a new president, members of congress and thousands of other government posts.
In North Triangle, candidates kiss the cheeks of babies swathed in dirty clothes and mingle with men stroking the feathers of their fighting cocks.
"We allow them to come here and hang their campaign materials, regardless of party affiliation. But of course, we vote for those who can protect us," Gacer told AFP.
"Others vote for those who bring blessings," she said, using a euphemism for monetary bribes offered by candidates.
A 54-year-old mother of two adult children, Gacer heads a non-profit organisation that provides basic services and conducts voter education campaigns for North Triangle residents.
She said it was no secret that many slum dwellers sold their votes because money remained their only tangible and immediate benefit.
"The political strategy of (candidates') coordinators is to go on last-minute house to house on the eve of elections," Gacer said.
"They will knock and go inside homes to make sure they get their votes. They place money inside sample ballots. The smallest amount is 500 pesos (11 dollars)."
That is a kingly sum that will go a long way in an area where eating three square meals a day is a luxury.
"That is democracy at work for you. These politicians steal the money from public funds anyway, and we just take a small amount back on election day," Gacer said.
For 53-year-old Rosalinda Caspe the bribe money brings much needed nourishment to her 15 children and grand-children, who live with her in a small, windowless shack.
"Of course I've taken money... life is so hard. I used the money to buy rice and food," the jobless widow said. "My reasoning is, it is the public's money anyway, why should I not accept it?"
She said that in the local elections three years ago, she was paid twice by just tagging along caravans of opposing politicians.
While no politician will openly admit to buying votes, they acknowledge the importance of slum-dwellers to their election hopes.
"I rely on my voters in the squatters depressed areas," Manila mayor Alfredo Lim told AFP while on the campaign trail in the city's Tondo slums.
He said he had never bribed a voter, but estimated that "about 90 percent" of those who will vote for him will likely come from the slums. Het is niet zozeer dat inwoners van die sloppenwijken (kiezers dus) hun omgeving willen verlaten. Misschien zullen ze dat wel doen als ze de mogelijkheid krijgen. Maar wat ze vooral willen is verbetering van de leefomstandigheden. Als politici eindelijk eens begonnen met het opknappen van sloppenwijken, zou dat al heel wat betekenen. Nu echter wordt volstaan met af en toe zogenaamde "opruimingsakties" houden wat zoveel inhoudt als mensen uit hun krotten verdrijven uit "humanitaire" overwegingen (gebrekkige elektriciteitsvoorziening, brandgevaar, overstromingsgevaar...) en geen alternatief bieden om ergens anders onderdak te krijgen. De mensen die uit hun krotten verdreven worden moeten maar op eigen houtje zien verder te raken.
Categorie:leven in een ander continent
06-05-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
05-05-2010
Bedelkinderen, luiheid, armoede
Wat is er nu echt waar of onwaar over de spreekwoordelijke luiheid van mensen in kansarme landen zoals de Filipijnen ? Het is niet omdat een land kansarm is, dat de bewoners ervan lui zijn. Het is niet omdat de bewoners van een land vol energie zijn om te werken, dat een land tot de wereldtop van de ekonomie behoort. Het is niet omdat een land tot de wereldtop van arbeidsintensiteit behoort dat bewoners ervan allemaal zo energiek zijn. Alles heeft zijn redenen, achtergrond, oorsprong en motieven. In de Filipijnen komstateer ik dat velen lui zijn. Men valt vaak en graag terug op steun van derden: op het buitenland dat ekonomische en financiele steun biedt, op de binnenlandse regering die genoeg inkomsten verkrijgt door het innen van belastingen enz. om dit geld effektiever te besteden dan voorheen gebeurde, op[gewone mensen die voorbijrijden in een auto (buitenlanders of niet) en die ergens aan een rood verkeerslicht moeten stoppen en die op hun portierramen worden aangeklopt door kansarmen die om een almoes vragen aan de inzittenden die, omdat zij in een auto rijden, verondersteld worden beter gesitueerd te zijn. Uiteraard is dat niet altijd het geval. Het is niet omdat iemand in een auto rijdt, dat die rijk is. De auto kan een firmawagen of een persoonlijke wagen zijn die men probeert af te betalen middels een autolening van de bank, kan gestolen zijn. kan een wagen zijn die men ergens met wat geluk voor een prikje kon kopen enz. Het is niet omdat iemand een huis koopt, dat die meteen rijk is. Het huis kan aangekocht zijn middels een lening van de bank en na tien of twintig jaar afbetalen zal het jouw eigendom zijn; het huis kan aangekocht zijn met een beetje geld als voorschot en daarna dient men de buikriem aan te snoeren om verdere afbetalingen te kunnen doen of men leeft gewoon boven zijn stand en is na enkele jaren bankroet. Het principe is nochtans eenvoudig: als men werkt, kan men sparen. Als men een beetje spaargeld heeft, kan men dingen aankopen. Als je een beetje spaargeld hebt en een vaste job met vooruitzichten kan men desgewenst leningen afsluiten om duurdere aankopen te doen zoals een wagen of een huis. De reaktie op dat eenvoudige principe zou dan ook moeten zijn: werk hard en spaar en koop dingen (op afbetaling of niet). Hier in de Filipijnen werken velen niet graag, sparen niets maar geven wel graag veel uit. Vaak geven zij veel uit om familie en vrienden te helpen. Dat kan bewonderenswaardig lijken, maar uiteindelijk houdt men niets over voor zichzelf. Als men niets overhoudt voor zichzelf geraakt men zelf in een slop waarin je zelfs je eigen rekeningen niet meer kan betalen en keer je terug tot een staat van armoede waarin je honger hebt. Diegenen die je eerder hebt geholpen kunnen niets terugdoen want hebben eigenlijk nooit opgehouden met honger lijden... Werken is er vaak niet bij: daar wordt men moe van. Er wordt graag energie gespaard voor zingen en dansen. Zingen en dansen kan erg prettig zijn. Mijns inziens is het al veel minder prettig als je ondertussen rekeningen te betalen hebt en niet weet hoe je die ooit zult kunnen betalen. Van werken wordt je inderdaad moe en de uitspraak van zuster nonneke van honderd jaar geleden of meer dat men van werken zalig wordt is nog altijd voor diskussie vatbaar. Maar als men niet werkt omdat men liever niets doet, dan blijven inkomsten ook uit. Sociale voorzieningen zijn hier zowat onbestaande; ben je werkloos, ziek, invalide, arbeidsonbekwaam: de overheid komt niet te hulp; kindergeld bestaat hier niet al heeft iedereen, of juist omwille daarvan, wel vele kinderen. Er bestaat zoiets als een mogelijkheid om goedkope rijst aan te kopen en enkele andere basisingredienten. Om niet van honger te hoeven sterven ergens langs de straat. Wel degelijk goedkope rijst (in kwaliteit)... ook goedkoper om aan te kopen dan andere rijstsoorten die soms alleen maar duurder zijn omdat er meer profijt getrokken wordt door die duurder te verkopen terwijl het in realiteit eigenlijk dezelfde soort is als de goedkope... Als men honger heeft eet men alles. Natuurlijk zijn er mensen hier die wel willen werken en dat ook doen; ik konstateerde dat persoonlijk toen ik een aannemer nodig had om mijn huis te renoveren. De aannemer kwam langs, ik vertelde hem wat ik wou gerenoveerd zien, hij naakte een prijsofferte, ik was daarmee akkoord en daags daarna ging hij aan de slag met een team van arbeiders. Wekelijks betaalde ik hem en zijn team uit, tot de klus was geklaard. Hij was tevreden met het salaris, ik was tevreden net de kwaliteit van het werk en ik veronderstel dat zijn arbeiders ook tevreden waren omdat zij inkomsten hadden gedurende die weken. Klinkt dat imperialistisch of als de toon van een slaven-werkgever ? Ik vind van niet: ik betaalde die mensen wekelijks, in verhouding tot de prijsofferte en tot het volledige werk erop zat. De aannemer en zijn team van arbeiders werkten snel, goed en nauwkeurig en tot ieders voldoening. Bovendien legden zij het werk nergens halverwege stil omdat zij ergens anders ook een klus hadden te klaren zoals je dat wel vaak tegenkomt in Belgie... Dit is een klein voorbeeld van hoe het wel kan, ook hier in de Filipijnen. Ik weet niet wat de aannemer en zijn team van arbeiders met hun salaris gedaan hebben: gespaard, onmiddellijk uitgegeven, gefeest of wat dan ook. Daar waren zij vrij in. De aannemer noch zijn team van arbeiders waren lui. Ik verschafte hen werk en zij waren bereid om te werken. Dat is beter dan iemand een almoes geven en weten dat die almoes niets zal bijdragen aan algemeen of individueel welbehagen.
Categorie:leven in een ander continent
05-05-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
03-05-2010
Peetvader
Op 21 maart jl. werd een dochtertje geboren bij een zuster van mijn vriendin: Chloe Akeisha Briones. Op 9 mei zal zij het christelijke doopsel ontvangen en ik ben gevraagd om peetvader te zijn. Natuurlijk heb ik dat aanvaard. Het betekent voor een buitenlander om aanvaard te zijn door de lokale familie. Maar het gaat niet over mij, over deze buitenlander; het gaat over het doopsel van een boreling. Ik kan mij al de kommentaren indenken van schrijvers op allerlei Belgische websites: "men vraagt je alleen maar om meteen geld te spenderen en nog meer geld in de volgende jaren...", men vraagt je alleen maar omdat zij je al vele keren in het verleden hebben overgeslagen en thans aan het einde van hun lijstje zijn...". Het typische denken van Belgen in Belgie en van westerlingen in het Westen. Alles is cynisch en grotesk, alles is een leugen, een verzinsel en een illusie. Laat veel maar een illusie zijn. Ik kan daar mee leven, zolang ik genoeg onderscheidingsvermogen heb om waar van onwaar te ontwarren. Ondanks alle schandalen die momenteel, en eigenlijk al vele jaren, de Katholieke kerk overschaduwen in het westen, minimaliseer ik een doopsel niet, noch alles wat ermee gepaard gaat en alles wat er in latere jaren op volgt. Het is nog steeds (en zal dat altijd zijn) een belangrijk element in het katholiek geloof. Schandalen worden wel overleefd, belangrijke elementen worden beleefd en herleefd.
Categorie:leven in een ander continent
03-05-2010, 11:59 geschreven door cheverrant1
01-05-2010
Dinosaurussen die willen terugkomen
Imelda Romualdez Marcos (Manilla, 2 juli1929) is de weduwe van voormalige president van de FilipijnenFerdinand Marcos. Zij is in de Filipijnen een invloedrijk politiek figuur. Ze staat wel bekend als de "Steel butterfly" (stalen vlinder) en werd over de hele wereld berucht na de ontdekking van haar enorme verzameling schoenen, jurken en juwelen na de vlucht van de familie Marcos uit Malacañang Palace na een volksopstand in 1986. Na enkele jaren in ballingschap op Hawaï, overleed Ferdinand. Kort daarna mocht ze terugkeren naar de Filipijnen. In de jaren negentig toonde ze haar politieke ambities door zich zowel in 1992 als in 1998 - zonder succes - verkiesbaar te stellen voor het presidentschap. Van 1995 tot 1998 was ze bovendien lid van het Filipijns Huis van Afgevaardigden. Thans, voor de verkiezingen in 2010, stelt zij zich opnieuw kandidaat.
Vandaag, 1 mei 2010, heeft MSN volgend bericht over haar weer te geven op internet: Philippines to put Marcos jewels on display. Former Philippine first lady Imelda Marcos' multi-million dollar jewellery collection is to be put on display for the first time, decades after it was seized, a Philippine official said Friday. The public will be able to see the jewels, which the government once said were worth about 336 million dollars, before President Gloria Arroyo leaves office on June 30, said the head of a state agency that recovered the hoard.The jewels are now kept in the central bank vaults."The planned public exhibit would prove that the collection has remained intact under the Arroyo administration," said Ricardo Abcede, of the Presidential Commission on Good Government. Arroyo, who has battled corruption allegations and election fraud since winning the 2004 election, is to hand power to the winner of the May 10 vote. The Marcos collection includes a ruby pendant as large as a thumb, a 100-carat diamond necklace and other valuable pieces, Abcede told reporters.
The jewels were seized after a popular revolt in 1986 toppled Ferdinand Marcos from power, sending him, his wife Imelda and their family into exile in the US. The dictator died in Hawaii 21 years ago.
The government has charged that during the 20 years he was in power, Marcos and his family stole billions from the state, spending much of it on jewellery, expensive artwork and high-priced US real estate.
Imelda Marcos became famous for her jet-setting lifestyle during her husband's presidency, amassing a huge collection of shoes and spending large amounts on luxuries while her country sank into poverty.
Despite numerous charges filed against her, she has never been convicted and is running for a seat in Congress.
The government had earlier considered auctioning the jewels but political opposition halted the plan.
Imelda Marcos is een overblijfsel van oude, en niet zo gelukkige, tijden in de Filipijnen. Van een regime dat door de USA gesteund wordt tot het moment dat het voor de USA niet langer aanvaardbaar was... Waar hebben we dat nog gehoord ? In Irak met Saddam Hussein ? In Zuid-Amerika ? Gaat er nog echt iemand voor haar stemmen hier ?
Alweer een bericht van ww.msn.com (ditmaal van 7 mei 2010):
Op 21 maart jl. werd een dochtertje geboren bij een zuster van mijn vriendin: Chloe Akeisha Briones. Op 9 mei zal zij het christelijke doopsel ontvangen en ik ben gevraagd om peetvader te zijn. 
