Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Als buitenlander (Europeaan) in de Filipijnen krijg ik soms reakties van andere Europenanen die willen vernemen hoe leefbaar het is en indien zij zouden besluiten om naar de Filipijnen te verhuizen of zij hun kinderen kunnen meebrengen en terplaatse enige opvoeding kunnen geven. Leefbaar is het in de Filipijnen natuurlijk zeer zeker (net als ergens anders ter wereld); veel is afhankelijk van individuele middelen, redenen waarom iemand naar het buitenland wil verhuizen en doeleinden die men zichzelf stelt. Verhuis niet als je niet zeker bent dat je je kunt aanpassen aan klimaat, bevolking, taal en omstandigheden. Verhuis niet als je niet zeker bent dat je op iemand hier ter plaatse kunt rekenen om hulp te bieden of althans op iemand die iets weet over de plaatselijke gewoonten. Klimaat, bevolking, taal zijn allemaal nog wel overkoombaar. Wat klimaat betreft: het is tropisch; met andere woorden: ongeveer 25 graden celcius van augustus t/m februari en ongeveer 35 graden celcius van maart t/m juli, althans in Manila en omstreken. De bevolking is overwegend Aziatisch. De spreektaal is Tagalog maar zowat iedereen kent wel een paar woorden Engels. Laat je echter niet misleiden door de vermelding "enkele woorden" ; die enkele woorden bestaan slechts uit goodmorning, how are you, what can I do for you, good afternoon en nog enkele andere en daar blijft het wel zowat bij. In hotels en op vlieghavens valt dit uiteraard minder op, maar eenmaal proberend om te integreren wordt het soms schrijnend. Iedereen beweert hier altijd goed Engels te kunnen praten en verstaan en op televisie aapt men alles na wat er op de Amerikaanse beeldbuis uitgezonden wordt, maar het gewone volk praat echt maar weinig Engels en verstaat het nog minder. De schoolopvoeding van buitenlandse kinderen zal zeker problematisch zijn: lessen zijn, afhankelijk van het soort, gedurende enkele lesuren per week in het Engels en voor de rest in Tagalog. Ik heb het nu over lagere school-modaliteiten. Middelbare school-modaliteiten bevatten meer lesuren in het Engels, maar voor de plaatselijke schoolkinderen is dat vergeefs want zij leerden alreeds te weinig Engels verstaan in het lager onderwijs om mee te kunnen in het middelbare. Heb je officiele dokumenten nodig dan zijn die allemaal in het Engels opgesteld, maar stel je daar een vraag over in het Engels weet hoegenaamd niemand het antwoord, soms omdat men onvoldoende Engels kent om de vraag te beantwoorden maar vaker omdat weinigen de inhoud van de Engelstalige dokumenten begrijpen laat staan een vraag eromtrent kunnen beantwoorden. Men zegt dan meestal: "it's policy, sir" en "sorry for the inconvenience" en daar blijft het bij. Daar sta je dan als Europeaan. In infomercials (je weet wel: een soort van informatieve commercials) op televisie wordt vaak en graag gepraat over hoe men de Filipijnen tot een aantrekkelijk land wil maken voor buitenlandse investeerders. De Amerikanen hebben hier al wat voet aan de grond, louter door Wereldoorlog 2-geschiedenis, Chinezen en Koreanen burgeren zich meer en meer in, Japanners hebben ook een geschiedenis in de Filipijnen door Wereldoorlog 2 maar in tegenstelling tot de Amerikanen in ongunstige zin. De Japanners zijn hier wel vertegenwoordigd, waarschijnlijk niet zo sterk als Chinezen en Koreanen, maar toch aanzienlijk. In Makati City, de hoofdstad van het zakenleven, de beurs enz. is de Engelse taal uiteraard ingeburgerd. Daarbuiten is het taalarmoe troef. Politici mogen dan wel komen aandraven met allerlei boodschappen om buitenlandse investeerders uit te nodigen, als niemand iemand verstaat blijft de boodschap dode letter. Bovendien is de Filipijnse wetgeving zo stroef en log dat weinige buitenlanders zich geroepen voelen om er een zaak te beginnen. In Thailand, Singapore en Indonesie is het veel gemakkelijker om dat te doen. Dus doet men het daar.
Categorie:leven in een ander continent
31-01-2010, 12:49 geschreven door cheverrant1
26-01-2010
Presidentsverkiezingen
In mei 2010 worden er presidentsverkiezingen gehouden in de Filipijnen. Behalve een nieuwe president betekent dat ook een nieuwe vice-president en een nieuwe regering, net zoals in de USA bij voorbeeld. Voor het eerst in de lokale geschiedenis zal de stemming thans per computer gebeuren. In alle mogelijke televisieprogramma's wordt gewag gemaakt van "fully automated elections", maar in werkelijkheid komt het erop neer dat kiezers nog steeds cirkeltjes op papieren formulieren zullen moeten zwartmaken om de namen van hun favorieten aan te duiden en deze formulieren daarna in een machine die wel wat lijkt op een faxtoestel zullen moeten stoppen. De machine leest dan het ingebrachte formulier en houdt de score bij. Lang niet hetzelfde als de fully automated elections in Belgie, maar het is al een hele stap met behulp van technologie, in welke richting zal de toekomst uitwijzen. Sinds een aantal weken heeft de PNP (Philippine National Police) overal op openbare wegen en vooral drukke verkeersaders checkpoints ingesteld om voertuigen te kontroleren op wapens. Men wil geen tweede Maguindanao bloedbad... Onder de mensen hoor ik eigenlijk weinig over politiek praten. In Belgie is de politiek waarschijnlijk, na het weer, het meest besproken onderwerp. Hier verklaren de mensen enkel dat de regering korrupt is en daarmee lijkt alles gezegd.
Categorie:leven in een ander continent
26-01-2010, 11:31 geschreven door cheverrant1
23-01-2010
klimaatverandering en vervuiling in de Filipijnen
Climat change is voor mij, net zozeer als voor de meeste anderen, een belangrijk onderwerp. De Filipijnen is niet bepaald een land waar men er veel aan doet, behalve zogenaamde infomercials uitzenden op radio en televisie (maar dan: men moet ergens beginnen). Jammer genoeg zendt men deze infomercials in het Engels uit en de meeste eenvoudige Filipino's kennen onvoldoende Engels om te begrijpen waar de infomercials over gaan. Dus: ofwel infomercials uitzenden in Tagalog (de lokale taal) of het onderwijsniveau verbeteren... Uiteraard is de eerste optie realistischer op korte termijn. Niet dat ikzelf op beide oren oren slaap omdat ik altijd zo natuurvriendelijk zou geweest zijn, maar alleszins kan ik vermelden nooit een wagen gehad te hebben en sinds ik verhuisde van Belgie naar de Filipijnen hoef ik ook niet meer het huis te verwarmen. Op persoonlijk vlak (en we worden toch allemaal verzocht om eerst bij onszelf te beginnen) betekent dit al heel wat. Ja, in het zomerseizoen laat ik hier elektrische ventilatoren draaien; ja, omdat ik geen wagen heb maak ik gebruik van openbare transportmiddelen. Die dragen ook bij tot vervuiling. Gebruik maken van openbare transportmiddelen is uiteraard taboe, maar deze vehikels rijden sowieso rond, of er nu veel of weinig passagiers aan boord zijn. De elektrische ventilatoren werken uiteraard op elektriciteit: een bron van energie die totdusver nog altijd als relatief proper beschouwd wordt. Zorgvuldige gescheiden afvalophaling is hier nog steeds science fiction, maar wie weet: op een dag...
Categorie:leven in een ander continent
23-01-2010, 10:21 geschreven door cheverrant1
16-01-2010
Nieuwjaar 2010
2010 is begonnen. Geen Nieuwjaarsresoluties voor mij: ik geloof daar niet erg in. Ook dit jaar zal ik niet stoppen met roken. Wel enkele wensen: te doen wat ik van plan was of voortzetten en afmaken wat ik alreeds begonnen was. Hoop ? Om rustig verder te kunnen doen in het gezapige tempo dat in de Filipijnen vanzelfsprekend is. "Een vanzelfsprekend gezapig tempo" geldt in zover het transport betreft alleen voor de spitsuren in de morgen wanneer de mensen hier naar hier werk gaan; of zij daar al dan niet op tijd zullen aankomen schijnt weinig belang uit te maken. Het spitsuur in de avond wanneer de mensen terug naar huis keren is een heel ander beeld: overvolle bussen en metrotreinen, jeepneys die binnenin afgeladen vol zitten met passagiers en waaraan nog wat extra reizigers aan de buitenkant ervan hangen, motorfietsen die tussen andere grotere vehikels manouvreren, mensen die overal straten oversteken bij voorkeur waar er geen zebrapaden zijn. Voor de rest gaat alles in het gebruikelijke gezapige tempo. Als voorbeeld: mijn vriendin had een motorfiets gekocht op krediet; elke maand gingen we langs bij de winkel om de maandelijke aflossing te betalen in cash. De winkel bevindt zich dichtbij het bankkantoor waar ik mijn bankrekening opende en dicht bij een supermarkt waar we hoedanook vaak inkopen doen dus meestal kombineren we onze aktiviteiten: als we toch de motorfietswinkel moeten aandoen om een maandelijkse aflossing te doen passeren we ook langs het bankkantoor als dat nodig is voor een of andere transactie en passeren we vervolgens langs de supermarkt om een voorraadje aan voedsel in te slaan. Elke keer als we de motorfietswinkel betraden, lag ofwel de uitbater ofwel een van zijn assisitenten slapend achter het bureau. Eenmaal gewekt handelde de uitbater of een van zijn assistenten de gebruikelijke formaliteiten af; waarschijnlijk gingen zij terug slapen na ons vertrek. Dat is het soort van gezapig tempo dat in de Filipijnen heerst (ondenkbaar in Belgie of andere Europese landen) en het heeft geen zin om je eraan te ergeren. Wel ergerniswekkend is dat zoveel Filipijnen vaak klagen over de gebrekkige inkomsten... Ja, ik weet het: beambten op stadskantoren in dienst van stad of provincie of federatie hier in Belgie zijn ook niet al te energiek. Maar bedienden in de private sektor in Belgie zijn dat hoegenaamd wel; zij klagen niet zo vaak over hun salaris noch over het werktempo als wel over de belastingen. In de Filipijnen klaagt men zelden over het salaris (in een gesprek alleen om te vermelden dat het onvoldoende is) en noch zeldener over belastingen die in het algemeen gering zijn vergeleken met Belgische of Europese belastingen. In de Filipijnen klaagt men ook zelden over het werktempo (gelukkig maar !) tenzij buitenlanders (Amerikanen, Europeanen, Chinezen, Japanners enz.) opmerkingen hebben hierover. En ik noem hier ook uitdrukkelijk Chinezen en Japanners, omdat dezen ook Aziaten zijn en niet omwille van imperialistische redenen racistisch. Ook onder Aziaten is er een onderling verschil van mentaliteit. Vaak komt de wereld over als een grote chaos waarin alles en iedereen beweegt en lawaai maakt om niet altijd duidelijke redenen. Mensen gaan van huis naar hun werk, of keren van hun werk terug naar huis; sommigen bedelen op straat die tegelijkertijd hun huis en werkvloer is. Als deze laatsten zich de aankoop van wat voetzoekers kunnen veroorloven, ontsteken zij die graag op Oudejaarsavond. Waarschijnlijk maken ook zij geen Nieuwjaarsresoluties.
Als buitenlander (Europeaan) in de Filipijnen krijg ik soms reakties van andere Europenanen die willen vernemen hoe leefbaar het is en indien zij zouden besluiten om naar de Filipijnen te verhuizen of zij hun kinderen kunnen meebrengen en terplaatse enige opvoeding kunnen geven. 
In mei 2010 worden er presidentsverkiezingen gehouden in de Filipijnen. Behalve een nieuwe president betekent dat ook een nieuwe vice-president en een nieuwe regering, net zoals in de USA bij voorbeeld.
2010 is begonnen. 
