Avde=================================

DE TELLER STAAT OP NUL

Met het WK te Rosmalen kwam er een einde aan het show seizoen 2014 en werd de teller weer op nul gezet. Met de kweek nemen we een nieuwe aanvang naar het nieuwe show seizoen 2015 dat ditmaal zal eindigen op het WK te Portugal. Voor de bultjes naar het WK vertrokken werden deze opgelicht zodat eens ze terug zijn zij direct kunnen starten met de kweek.

De eerste nestjes zijn dan ook al gevuld met eitjes en sommige popjes zijn al aan het broeden zodat we binnen een tien tal dagen de eerste bultjes mogen verwachten. De voorbereiding verliep voorbeeldig zonder enige strubbeling laat ons hopen dat dit de voorbode is van een goede kweek.

Voor mij bestaat een goede kweek uit 200 à 250 jonge bultjes, de 48 koppels welke ik samenstelde moeten de klus maar klaren en deze verwachting inlossen. Maar de weg naar een goede kweek is bezaaid met vallen en schietgeweren, er kan 1000 en 1 dingen mislopen.

De eerste vereiste om alles vlot te laten verlopen  is dat de vogels gezond zijn bij de aanvang van de kweek.  We mogen niet vergeten dat kweken voor onze kanaries een zware inspanning is en dat vooral de popjes de meeste offers dienen te brengen. Zoals steeds ga ik een 8 tal weken voor de aanvang van de kweek op bezoek bij de dierenarts voor mij is dat bij Trigenio te Nijlen. Na een onderzoek door Peter Coutteel werden men bultjes als gezond verklaard en was behandelen niet nodig.

De normale voorbereiding met wat vitaminen en mineralen ter ondersteuning voor de nakende kweek werden toegediend dus moeten ze er klaar voor zijn. Voor wat het eivoer betreft ga ik dit jaar een nieuwe toepassing uitproberen bij een aantal koppels en als de resultaten goed zijn gaat de vernieuwing zich doorzetten naar al de koppels. Het uiteindelijke doel is van tegen het einde van de kweek zonder commercieel eivoer te gaan kweken. Als het waar is dat de uiterst kleine hoeveelheden chloor in leidingwater of de verwaarloosbare hoeveelheden van nitriet of wat dan ook in sla of appels een slechte invloed hebben op de kweek resultaten van onze kanaries. Wat moet ik dan denken van de stoffen die worden toegevoegd aan commercieel eivoer on dit tot 18 maanden houdbaar te maken na fabricatiedatum?

Zoals elk jaar komt er weer wat nieuw op de markt  dit jaar is het  Perle Morbide  . Het was al een twee tal jaar aan het sluimeren maar dit jaar is het hot dankzij een goede setting in de markt en de nodige reclame. Op fluisterende toon en met geheimzinnige papiertjes die de naam vermelden zo gaat men met dit nieuwe wonderkind om, kweken was nog nooit zo gemakkelijk als men maar Perle Morbide voedert. Als we de samenstelling eens onder de loep nemen is er niets nieuw onder de zon, geen enkel ingrediënt laat een betere kweek verwachten. Maïs, gemalen tarwe, gemalen haver, maïsglutenmeel, kokosolie, sojaolie, aardappeleiwit zijn geen wondermiddelen en de rest zijn kunstmatige kleur stoffen en wat vitaminen of aminozuren die in elk vitaminepreparaat voor vogels zijn terug te vinden.  Wie het zich wil aanschaffen moet er naar op zoek aangezien het op niet veel plaatsen te verkrijgen is dit ondersteund natuurlijk de wonderbaarlijke geheimzinnige kwaliteiten die men er aan toe dicht.

Zo nieuw is het trouwens niet het is al een aantal jaren op de markt, oorspronkelijk komt het uit Amerika de firma Pretty –Bird van de pellet voeding heeft het al lang in haar gamma en voor de helft van de prijs.

 Dat het kiemzaden zou vervangen is een commerciële leugen en slaat nergens op het is totaal onwaar en dan al zeker naar voedingswaarde toe het kan hoogstens de rusk of couscous vervangen in het eivoer door het rul te maken. Dat ze het graag eten is waar maar de meeste mensen eten ook graag friet en taarten die zijn lekker, maar of het goed is?

Welke weg ik moet gaan en welk type bult ik moet kweken is nog een raadsel aangezien enkele wijze zich gaan buigen over de toekomst van de bult. Men denkt er aan de standaard aan te passen, met het argument dat de hedendaagse bult is geëvolueerd. Is deze evolutie dan wel in de goede richting geweest? Is het niet zo dat men vogels moet trachten te kweken welke naar de standaard toe evolueren. Als de standaard niet meer beantwoord aan de hedendaagse bult zijn er dan in het verleden foute keuzes gemaakt? Zijn er toen zaken extra beloond die niet gevraagd werden en zo de bult liet evolueren van de standaard weg. Moet ik nu van die kleine bultjes met een werkhouding in cijfer 1 gaan kweken, of net die lange smalle met gestrekte Gibber poten. Er moeten ook meer punten komen op de bevedering stelt men voor, en bij één andere houdingvogel schaft men juist de rubriek bevedering af, ofwel zijn al de neges zwart of wel geen enkele. Men moet wel weten wat men wil natuurlijk anders word vogels kweken naar de standaard moeilijk.

We zien wel waar het schip strand misschien zit er wel meer toekomst in de Parijse Frisé die in bestelling zijn en maak ik volgend jaar een volledige overstap naar dit ras zodat dit kweekjaar wel eens men laatste zou kunnen zijn als Belgische Bult liefhebber.

AVDY++++++++++++++++++++++++++++++++++++

963 IS BINGO

Het 963^ste  van in het totaal 992 gekweekte bultjes in de vijf jaar dat ik nu terug bezig ben met men hobby,
zorgde er voor dat ik één van men vooropgestelde doelen kom waarmaken. Het behalen van een gouden en zilveren medaille op één WK.  Het schenkt me dan ook veel voldoening in mijn hobby en geeft me nog meer motivatie om het in de komende jaren nog beter proberen te doen. Nog één doel te gaan maar dan wel eentje dat 1313 maal moeilijker is dan een gouden medaille behalen op het WK te Rosmalen. Het zal niet eenvoudig zijn om dit doel te treffen aangezien het goed verscholen zit in een Antwerps fort, en men elk jaar maar één poging mag doen om de oppergaai te bemachtigen.

Als voorbereiding op dit WK werden men bultjes ingestuurd voor de Gouden ring show in Roeselare, met driemaal goud, tweemaal zilver en drie maal brons keerden ze huiswaarts. Dit resultaat stemde mij optimistisch en liet uitschijnen dat alles goed zat. Eens temeer daar dit behaald werd door een eerder beperkte ploeg bultjes, aangezien ik zelf verstek moest geven wegens het bezoek aan een show in Istanbul.

Tussen Roeselare en Rosmalen trachtte ik ze een optimale verzorging te geven zodat ze in topconditie konden vertrekken naar Nederland. Zelden verliep een voorbereiding zo onvoorspelbaar als nu, en hoe korter hun vertrek zich aankondigde hoe slechter ze er uitzagen. Nog nooit zat de bevedering week na week losser op de borst dan nu, ik stelde mij dan ook de vraag wat ik nu toch mis kon doen?  Een van de taken in de laatste jaren van men werkverleden was “troubleshooting” of met andere woorden uitzoeken hoe of waarom iets mis gaat of kon gaan. Met deze ervaring voor ogen wist ik dat de eerste vraag was “wat veranderde er ten opzichte van toen het nog goed ging?”

Wat veranderde ik in de laatste weken wat invloed kon hebben op de bevedering? De gedachte was nog niet koud of het vermoeden kwam bij me op dat de manier van baden totaal was veranderd en wel eens de boosdoener kon zijn. Ten gevolge van een besmetting met trichomonas  ergens half oktober stelde ik mij ook weer de vraag wat ging er mis. Trichomonas was me als ex-duivenmelker maar al te goed bekend, duiven hebben hier vaak last van, maar bij kanaries komt het zelden voor. Ik kwam tot de conclusie dat het badwater wel eens de oorzaak kon zijn van deze besmetting. Ik bied hen steeds regenwater aan om een bad te nemen dit kon de oorzaak zijn van de besmetting. Ik schakelde dan ook over op kraantjeswater waaraan ik Borat en glycerine toevoegde en verder wat Serinol. Deze Serinol is het enige wat ik normaal toevoegde aan het regenwater maar de rest niet.

 Voor Roeselare liet ik men TT-vogels +- één maand rusten in een buitenvlucht waar ze konden baden als de hemelsluizen opengingen en verder niets. In de voorbereiding op Roeselare werden ze terug opgekooid en kregen ze kraantjeswater aangeboden met borat en glycerine als badwater en dit tweemaal per week. Ik besloot van terug over te schakelen op regenwater maar ditmaal werd het eerst aan de kook gebracht om elke besmetting te voorkomen, en zie na een badje met regenwater beterde de bevedering terug en toen ze afreisden naar Rosmalen was alle weer bijna bij het oude.

Met het gekende resultaat als gevolg, van niets in vijf jaar naar een gouden en zilveren medaille op het WK. De naam dat ik wereldkampioen ben(geweest) draag ik mee tot het einde der dagen, tot spijt van wie het benijde, en wees maar zeker dat die er zijn. Maar nu komt het moeilijkste, namelijk bevestigen en bewijzen dat het geen toevalstreffer was.

Rosmalen bracht de bevestiging van wat we al gans het show seizoen konden vaststellen  de nieuwe grootmeester met de Belgische bult draagt de naam Dick Van Brenk en komt uit Nederland. Hij wist dan ook de meeste medailles weg te kapen met de Belgische bult, wie ook weer terug aanknoopt met zijn verleden als wereldkampioen is Wim Hofman hij wist een gouden medaille te behalen met stam. Verder werden er nog door Tomas Hernandez (zilver) en Princen J (goud stam) medailles behaald.

Zielig was ook om vast te stellen dat vroegere pseudo kampioenen hun verdere afgang niet konden stoppen en met een totaal voorbijgestreefd type Belgische bult probeerden hun wil op te leggen aan anderen. De keurmeesters van dienst trapten niet in deze val en beloonden dan ook dit totaal achterhaald type van Belgische bult maar matig met punten zoals het hoort, nu nog afwachten tot de Belgische keurmeesters de durf kunnen opbrengen om dit ook op de Belgische shows te doen. Nog zieliger waren de beschimpende opmerkingen ten opzichte van de keurmeesters die tot Pipo werden bevorderd, en de beloonde Belgische bultjes die in zijn ogen werden gedegradeerd tot onwaardige kampioenen. Of hoe rancuneus kan een klein mensje zijn die denkt dat alleen hij de waarheid in pacht heeft of bultjes kan keuren?