The British Society for Ecological Medicine: "Ons standpunt over verbrandingsovens is heel eenvoudig. Wij kunnen geen technologie erkennen die onvermijdelijk mensenlevens kost. Wij kunnen geen techno-logie ondersteunen die leidt tot degradatie van het milieu. Wij hebben geen vertrouwen in de huidige controlesystemen. Wij herhalen dat we geen plaats zien voor verbrandingsovens in een modern afvalbeleid! Respect human life!" (Drs. J. Thompson & H. Anthony)
Nieuwsbrief
Geef je e-mail adres op als je informatie wil ontvangen over de stand van zaken van de afvalverbrandingsoven aan Kampenhout-Sas
Nieuws en informatie over industriële activiteiten op Kampenhout-Sas en omgeving
13-08-2010
Negatief advies van Ovam voor nieuwe oven Bionerga in Houthalen
Na het negatief advies van de Openbare Vlaamse afvalstoffenmaatschappij (OVAM) over de uitbreiding van de afvalverbrandingsoven van Indaver in Beveren, heeft de OVAM nu ook verzet aangetekend tegen de plannen voor een nieuwe verbrandingsoven die het afvalverwerkingsbedrijf Bionerga wil bouwen op het industrieterrein van Houthalen-Helchteren in Limburg.
De verlenging van de huidige vergunning kan voor OVAM wel, maar Bionerga wil een nieuwe verbrandingsoven van 300.000 ton, terwijl de afvalstoffenmaatschappij dat gezien de huidige overcapaciteit graag beperkt ziet tot maximum de helft daarvan.
Het bestuur van Bionerga bevestigt het negatieve advies, maar voegt er ook aan toe dat het wel een positief advies kreeg van de Vlaamse Milieu Maatschappij en het Vlaamse Agentschap Zorg en Gezondheid.
Al zijn er voor deze instanties wel enkele maatregelen waaraan Bionerga moet voldoen, onder meer voor metingen van toxische stoffen.
Het gemeentebestuur van Houthalen-Helchteren is ook tegen de plannen van Bionerga en gaf daarom eveneens een negatief advies. Tijdens het openbaar onderzoek werden er ongeveer vijfhonderd bezwaarschriften ingediend.
Voorlopig is het wachten op de beslissing van de Provinciale Milieuvergunningscommissie (PMVC) die eind september een uitspraak zal doen.
De voorbije maanden liepen er verschillende openbare onderzoeken naar plannen waarbij Kampenhout betrokken partij was. Er was het onderzoek naar het ruimtelijk uitvoeringsplan lokaal bedrijventerrein. Er was de herziening van het ruimtelijk structuurplan Vlaanderen (Kampenhout-Sas wordt bijzonder economisch knooppunt). En de provincie lanceerde een openbaar onderzoek over de milieu-effecten van de ontwikkeling van Kampenhout-Sas tot bijzonder economisch knooppunt .
Als een lokale, provinciale of gewestelijke overheid plannen heeft in verband met de ruimtelijke ordening, dan worden deze plannen onderworpen aan een openbaar onderzoek. Alle burgers krijgen de mogelijkheid om die plannen in te kijken en er commentaar op te geven. Dat heet inspraak.
Wat er achteraf met die commentaar gebeurt is onduidelijk. Je hoort er niets meer van, geen dankwoordje voor je medewerking en betrokkenheid, laat staan informatie over het definitieve plan dat wordt uitgevoerd.
De verschillende overheden hebben verschillende opvattingen over een openbaar onderzoek. Sommige overheden trekken rond om hun plannen toe te lichten, zodat burgers te weten komen waarover het openbaar onderzoek gaat. Anderen roepen een info-vergadering bij elkaar als blijkt dat de plannen voor beroering zorgen in de buurt van een lokaal bedrijventerrein of afval-energiecentrale bijvoorbeeld. Die vergaderingen kan je klasseren bij de wanhoopsvergaderingen want het is niet zelden een verzameling van verontwaardigde burgers die niet meer (willen) luisteren naar de toelichting van hun bestuurders. Die burgers maken van dergelijke wanhoopsvergadering graag gebruik om hun wantrouwen en ontgoocheling te ventileren. Van dialoog is er niet langer sprake.
Openbare onderzoeken hebben niet zelden de eigenschap van ingewikkeldheid. Dikke dossiers vol vakterminologie, cijfers en vierkleurenplannen. Weinig burgers voelen zich aangetrokken om die dossiers te doorworstelen. Het openbaar onderzoek vervreemdt de burger van zijn bestuur, waardoor de kloof alleen maar groter wordt.
Inspraak is werk van lange adem. Het begint en eindigt bij communicatie. Alle bestuursniveaus beschikken over adviesraden. Raden waar geïnteresseerde burgers advies kunnen geven over bepaalde aspecten van het beleid (cultuur, milieu, ontwikkelingssamenwerking, ...). Wanneer adviesraden van bij het begin van de plannen worden betrokken, vergroot de kans op succes. Als daarnaast van bij de aanvang wordt nagedacht over de communicatie, en de vertaling van die plannen naar de inwoners, vergroot de kans op betrokkenheid. Het is een kwestie van respect. Niemand staat graag voor voldongen feiten. Iedereen heeft graag het gevoel dat men au sérieux wordt genomen.
Dat lijkt evident, maar blijkbaar slagen onze beleidsverantwoordelijken er té weinig in om deze evidenties in te bouwen in hun beleid. De gevolgen zijn er naar. Wantrouwen, achterdocht en gelatenheid nemen de overhand en de kloof tussen burger en bestuur wordt alsmaar dieper.
Julien Dekeyser: 'Bedrijventerrein moet en zal er komen'
Julien Dekeyser, de gedeputeerde die in Vlaams-Brabant verantwoordelijk is voor ruimtelijke ordening, verklaart op maandag 9 augustus 2010 in Het Laatste Nieuws: "Het bedrijventerrein moet en zal er komen. De komst van het terrein nog tegenhouden, daarvoor is het te laat." Waarom voorziet de wet dan een inspraakprocedure voor de bevolking? Kan in een democratisch land een recordaantal bezwaarschriften zomaar naar de prullenmand verwezen worden? Dit kunnen en mogen we niet laten gebeuren! Inspraakformulieren kunnen nog tot zondag 15 augustus ingediend worden. In het artikel hieronder staat uitgelegd hoe je dit kan doen. LAAT NU JE DEMOCRATISCH RECHT OP INSPRAAK GELDEN !!!!
Institut de Veille Sanitaire: "Er is een significant statistisch verband tussen leven in de nabijheid van een verbrandings-oven en kanker, zowel bij mannen als bij vrouwen." (Frans ministerie van Volksgezondheid)
