The British Society for Ecological Medicine: "Ons standpunt over verbrandingsovens is heel eenvoudig. Wij kunnen geen technologie erkennen die onvermijdelijk mensenlevens kost. Wij kunnen geen techno-logie ondersteunen die leidt tot degradatie van het milieu. Wij hebben geen vertrouwen in de huidige controlesystemen. Wij herhalen dat we geen plaats zien voor verbrandingsovens in een modern afvalbeleid! Respect human life!" (Drs. J. Thompson & H. Anthony)
Nieuwsbrief
Geef je e-mail adres op als je informatie wil ontvangen over de stand van zaken van de afvalverbrandingsoven aan Kampenhout-Sas
Nieuws en informatie over industriële activiteiten op Kampenhout-Sas en omgeving
30-08-2011
Ierland weigert vergunning voor bouw van afvaloven door het Belgische Indaver
De Belgische afvalgroep Indaver, die in het Oost-Vlaamse Doel (bij Beveren) een afvalverbrandingsoven van 383.000 ton uitbaat en een aanvraag heeft ingediend voor een bijkomende ovenlijn met een capaciteit van 200.000 ton per jaar (zie blog van 28 mei 2010 "Indaver: een oven te veel?"), kan in Ierland haar plannen voor de bouw van een afvalverbrandingsoven in het Ierse County Cork opbergen. Na een bitse strijd die 10 jaar aansleepte, besliste de Ierse planningscommissie "An Bord Pleanála" op 10 juni 2011 om de vergunningsaanvraag van Indaver te weigeren.
Indaver wou in het Ierse plaatsje Ringaskiddy, vlak tegenoven het National Maritime College of Ireland - een school voor scheepvaart- en andere maritieme opleidingen - een verbrandingsoven met een lijn van 100.000 ton voor gevaarlijk afval en een lijn van 100.000 ton voor huishoudelijk afval bouwen. Tegen deze plannen die dateren van april 2001 werd al van in het begin fel geprotesteerd, onder andere door het actiecomité CHASE ('Cork Harbour Alliance for a Safe Environment'). De zaak leidde eerder dit jaar al tot een veroordeling van Ierland door het Europees Hof van Justitie op basis van een klacht van CHASE (lees de uitspraak in zaak C-50/09 hier).
Met de uitspraak van "An Bord Pleanála" lijkt het doek over de verbrandingsoven van Indaver in het Ierse County Cork dus definitief gevallen. De planningscommissie motiveerde haar weigering onder meer met de volgende redenen:
- de plannen voor de verbrandingsoven zijn niet compatibel met het afvalbeleid in de regio; - de layout en de beperkte oppervlakte van de voorgestelde site is niet geschikt voor de bouw en exploitatie van een afvaloven; - het project is niet in overeenstemming met de ruimtelijke planning en duurzame ontwikkeling van het gebied; - het project zou schade toebrengen aan de voorzieningen en eigendommen in de omgeving van de site; - er is risico op wateroverlast in de straat waar de site zich bevindt en de impact van het verhogen van het straatniveau op de omliggende eigendommen werd onvoldoende onderzocht door de ovenbouwer.
Bovendien werd Indaver veroordeeld tot het betalen van alle kosten van de vergunningsprocedure voor een bedrag van bijna een half miljoen euro. Het actiecomité CHASE en andere buurtbewoners die klacht hadden ingediend ontvangen een schadevergoeding voor geleden kosten van 69.000. Je kan de volledige motivering van de vergunningsweigering hier lezen.
De beslissing van de planningscommissie in Ierland is ook interessant met betrekking tot de plannen van Recover Energy om een verbrandingsoven te bouwen op de Leuvensesteenweg aan Kampenhout-Sas. Sommige van de aangehaalde argumenten zijn namelijk ook bij ons van toepassing. Zo is de site van Recover Energy amper iets meer dan 2 hectare groot voor een afvaloven van 150.000 ton, terwijl een afvaloven van 200.000 ton in Ierland op een terrein van 12 ha groot geweigerd werd "wegens de beperkte oppervlakte van de voorgestelde site". Volgens de Ierse planningscommissie zouden de voorgestelde plannen leiden tot "overontwikkeling van de site". Recover Energy beweert echter dat ze met hun 2,27 ha totale oppervlakte nog ruimte over hebben voor een groene buffer van 0,6 ha én nog eens 0,4 ha voor verdere toekomstige ontwikkeling. Hopelijk ziet de Vlaamse regering de waanzin van dit project in en wordt, net als in Ierland, geen vergunning afgeleverd voor de bouw van deze nutteloze en vervuilende afvaloven in Kampenhout.
Zondag 3 april 2011 heeft het gebrand in de afvalverbrandingsoven van IMOG in Harelbeke. Het was even voor 19.30 uur toen de brand werd ontdekt door werknemers van IMOG. Vermoedelijk lag zelfontbranding aan de basis.
Gezien de oven een tweetal weken niet actief was door onderhoudswerkzaamheden, werd al het aangevoerde vuil verzameld in de vuilkuil van de verbrandingsoven. Daardoor is de temperatuur vermoedelijk zodanig gestegen dat het afval spontaan vuur vatte. De rookpluim was goed te zien. De brandweer van Harelbeke was vlug ter plaatse en haalde water uit de speciaal daartoe aangelegde vijver. Het blussen lukte aanvankelijk niet zo makkelijk. De bluswerkzaamheden zullen vermoedelijk nog enkele dagen in beslag nemen.
"Voor de omgeving was er in feite niets aan de gang", verzekert Koen Delie, directeur Externe Zaken. "Er kwam niets giftigs vrij." Burgemeester Rita Beyaert (CD&V) kwam zich ter plekke vergewissen van de toestand en ook enkele kijklustigen kwamen de grote rookontwikkeling bekijken.
Opnieuw emissieoverschrijdingen in verbrandingsoven Knokke-Heist
Tijdens de halfjaarlijkse evaluatie van de afvalverbrandingsoven van Dalkia aan de Sluisstraat in Knokke-Heist werden de emissiewaarden van de verbrandingsgassen onder de loep genomen. Hieruit blijkt dat de oven meestal binnen de regels opereert, maar toch werden ook deze keer weer overschrijdingen vastgesteld.
Tussen 1 mei en 31 oktober 2010 werden dagelijks waterstofchloride (HCl), zwaveldioxide (SO2), koolstofmonoxide (CO), stikstofoxiden (NOx) en stofdeeltjes gemeten. Er vielen 2 afwijkingen te melden: in september 2010 lag de oven gedurende een 3-tal weken stil voor onderhoudswerk. De heropstart ging gepaard met een overschrijding van de norm voor koolstofmonoxide gedurende één meetdag begin oktober. Koolstofmonoxide is een uiterst gevaarlijk, kleurloos, reukloos en giftig gas dat vrijkomt door de onvolledige verbranding van fossiele brandstoffen. Verder werd er nog één overschrijding gemeld van de norm voor waterstofchloride wegens een algemene kortsluiting op de doorlaatklep van de bicarbonaatsilo's.
De overschrijdingen moeten volgens de uitbater overigens geen bezorgdheid opwekken bij de bevolking: "Ondanks de pieken, die duidelijke oorzaken hadden, werkte de oven gemiddeld ruim binnen de wettelijke grenzen."
Begin 2009 was er in de afvalverbrandingsoven in Knokke-Heist ook al een ernstig probleem met de uitstootgassen. Er werd toen niet minder dan 30 keer een te hoge uitstoot van koolstofmonoxide gemeten. Dat gebeurde gedurende 9 dagen in januari en 21 dagen in februari 2009. In die maand werd zelfs de maandnorm voor de uitstoot van CO-gassen overschreden. Volgens de gemeentelijke milieudienst van Knokke-Heist was deze stijging meer bepaald het gevolg van de kwaliteit van het aangevoerde afval. "Soms wordt afval aangevoerd dat niet onmiddellijk wordt verwacht, zoals grote stukken beton of metaal. Dat zorgt dan voor meer CO."
Om de 14 dagen wordt ook de dioxine-uitstoot gemeten. Die bleef de laatste tijd wel steeds onder de norm, met uitzondering van een piek in de tweede helft van september 2008.
Personeel afvaloven Ivago had een zwendel in schroot
Bij de Gentse afvalintercommunale Ivago is een grootschalige zwendel ontdekt. Dat schrijft Het Laatste Nieuws op vrijdag 10 september. Acht werknemers, onder wie een directeur, verkochten schroot van de verbrandingsoven voor eigen rekening. Het handeltje bracht hen tienduizenden euro's op. De directeur is intussen ontslagen, er loopt een tuchtonderzoek tegen de werknemers.
"De bal ging aan het rollen toen de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) een controle deed bij een grote schroothandelaar in de Gentse haven", zegt Ivago-voorzitter Tom Balthazar. "Alle chauffeurs die schroot afleveren, krijgen cash geld mee. Daartussen zaten ook leveringen van de verbrandingsinstallatie van Gent." Bij nazicht van de BBI bij Ivago bleek echter dat de verbrandingsoven minder leveringen had gedaan dan er bij de ijzerhandelaar waren ingeschreven.
"Door de data en de nummerplaten van de vrachtwagens te vergelijken, kwamen we erachter dat acht chauffeurs betrokken waren in het handeltje", aldus nog Balthazar. "Het ging telkens om schroot dat afkomstig was uit de resten van het verbrande afval en om materiaal uit de ovens, zoals roosters en plaatwerk dat geregeld vervangen moet worden. Niet om materiaal uit de containerparken."
Gerecht onderzoekt steekpenningen bij toewijzing contract Luikse afvaloven
De Luikse PS-politicus en burgemeester van Seraing Alain Mathot is vorige week twee keer verhoord door het gerecht. Hij moet zich verantwoorden in het dossier-Intradel rond corruptie en witwassen van geld.
Intradel is de Luikse afvalintercommunale. Het gerecht vermoedt dat er bij de bouw van een afvalverbrandingsoven door het Franse Inova smeergeld werd betaald.
Mathot werd maandag 28 juni verhoord door de financiële sectie van de gerechtelijke politie. Woensdag 30 juni werd het verhoor afgenomen door rechter Richard, die belast is met het dossier.
Mathot moest de onderzoekers informeren over bepaalde financiële operaties. Er werd hem niets ten laste gelegd.
Eerder hadden speurders al een aantal huiszoekingen verricht naar aanleiding van een anonieme brief aan de krant La Meuse eind 2008. Daarin is sprake van steekpenningen via Inova France aan de directeur-generaal van Intradel, Roger Croughs, om de bouw van een nieuwe afvalverwerkingsfabriek in de wacht te slepen, goed voor een contract van 170 miljoen euro.
De speurders hebben de beschuldigingen in de brief onderzocht en stuitten op verdachte financiële transacties. Bij de huiszoekingen werden documenten in beslag genomen op de zetel van Intradel in Herstal, thuis bij Croughs, bij twee consultants van de intercommunale, maar ook op verschillende plaatsen in Seraing, Esneux, Beyne-Heusay en in het Brusselse. De brief vernoemt de burgemeester van Seraing Alain Mathot, maar ook andere Luikse politici zoals de burgemeester van Herstal Frédéric Daerden en diens vader, de Waalse minister Michel Daerden, die ontkent.
Het afvalverwerkingsbedrijf Indaver, dat in Doel bij Beveren een afvalverbrandingsoven uitbaat bestaande uit drie roosterovens met een totale capaciteit van 383.000 ton per jaar (waarmee het nu al de grootste afvaloven in Vlaanderen is), wil een vierde roosteroven met een capaciteit van 200.000 ton afval bouwen en kreeg daarvoor groen licht bij de Bestendige Deputatie van de provincie Oost-Vlaanderen. Zowel de Bond Beter Leefmilieu (BBL) als de Vlaamse Openbare Afvalstoffenmaatschappij (OVAM) tekenden beroep aan tegen deze beslissing. Ze wezen er op dat het afval dat Indaver wenst te verbranden in de nieuwe installatie, niet bestáát. Er is namelijk vandaag reeds voldoende afvalverbrandingscapaciteit in Vlaanderen voor het Vlaamse afval, net als in de buurlanden trouwens. De Bestendige Deputatie koppelde haar vergunning wel aan een aantal stringente randvoorwaarden op vlak van energierendement, NOx-uitstoot en mobiliteitsimpact van de nieuwe installatie.
Fundamenteel is echter dat deze beslissing zal leiden tot een ernstige overcapaciteit aan afvalverbranding in Vlaanderen. Met het voorspelbare gevolg dat recycleerbaar afval eerder goedkoop verbrand dan gerecycleerd zal worden. De tien bestaande afvalverbrandingsinstallaties in Vlaanderen kunnen nu al 120.000 tot 156.000 ton meer brandbaar afval aan dan ze vandaag toegeleverd krijgen.
Naast de uitbreiding van de afvalverbrandingsoven van Indaver met 200.000 ton, liggen er ook plannen op tafel om in Houthalen-Helchteren een "superoven" te bouwen met een capaciteit van 290.000 ton, wat 212.000 ton méér is dan de bestaande installatie waarvan de vergunning in 2011 afloopt. En natuurlijk is er het project van de firma Recover Energy om in Kampenhout een afvalverbrandingsoven te bouwen met een capaciteit van 150.000 ton per jaar. Als al deze projecten zouden verwezenlijkt worden, komt er in Vlaanderen zo'n 562.000 ton extra verbrandingscapaciteit op de markt, en dit terwijl Vlaanderen nu al met een aanzienlijke overcapaciteit kampt.
De West-Vlaamse afvalbeheerder IVBO, die in Brugge een afvalverbrandingsoven uitbaat van 195.000 ton per jaar, tekende overigens ook beroep aan tegen de bouw van een vierde oven op de site van Indaver in Beveren. IVBO vreest immers dat de afvalverwerking op die manier gecommercialiseerd wordt. De afvalbeheerder wil de aanvoer van afval veilig stellen. Omwille van het huidige tekort aan afval, werd bij IVBO zelfs al een oven stilgelegd.
Ontploffing in afvalverbrandingsoven in de provincie Henegouwen
Vorige maand heeft zich een ontploffing voorgedaan in de afvalverbrandingsoven van de intercommunale Ipalle in Thumaide, een deelgemeente van het Henegouwse Beloeil. Er viel een lichtgewonde. De werking van de verbrandingsoven werd niet onderbroken.
Dakwerken
Een arbeider die roofing op een dak aan het plaatsen was met behulp van een lasbrander, stak de dakbedekking in brand. Door oververhitting ontplofte er een gasfles. De arbeider werd ter plaatse verzorgd en kon naar huis. De brandweer had de brand na een uur blussen volledig onder controle.
Uitbreidingen
De centrale van Ipalle werd in 1980 in dienst genomen. Aanvankelijk hadden de ovens een capaciteit van 60.000 ton per jaar. In 2001 werden de twee bestaande ovens vervangen door twee nieuwe waarmee de totale capaciteit fors werd opgetrokken tot 300.000 ton per jaar. In 2006 werd een vergunning verleend voor een derde oven en zijn er plannen voor een vierde oven die de capaciteit van de centrale verder zou verhogen tot 400.000 ton per jaar, veel meer dan oorspronkelijk werd overeengekomen.
Vragen
Intussen rijzen ook ernstige vragen over de impact van de centrale op de gezondheid van de omwonenden en voor het milieu. Verschillende verenigingen hebben hierover vragen gesteld aan de Waalse regering. Volgens Ipalle zijn de nieuwe ovens minder schadelijk dan de originele ovens uit 1980.
Institut de Veille Sanitaire: "Er is een significant statistisch verband tussen leven in de nabijheid van een verbrandings-oven en kanker, zowel bij mannen als bij vrouwen." (Frans ministerie van Volksgezondheid)
