Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D..
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn.
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
Let niet op de verrassingsgezinde "Ê"; qwerty-toetsenborden zijn niet voorzien van de gewenste tekens. Of mis ik hier een stijluitwas van de romaanse wereld?
E.D.
Meisken zoet en angeliek waarheen voerde gij uw liefdés-tragiek?
Uw moederken teerbemind educeerde toch beter haar schoonste kind dan 'n wreÊe hertenvreter?
Mannen groot besteld en markant gespand geraakten -och!- uitgeteld in uw brisant drijfzand.
Meisken zoet en angeliek waarheen voerde gij uw liefdés-tragiek?
Begeerte regeerde de pol zodra gij in 't zicht geriet Hoe draaiden min geester dol bij de blik van zulker griet!
Toen bevroedde 't knolgewas alras uw koene leden Hola! Z'n zwakte plots'ling genas en 'em zinde op losse zeden.
Meisken zoet en angeliek waarheen voerde gij uw liefdés-tragiek?
ij lippen brandden rood als 't vuur van 't hellefornuis alwaar na de dood wij boeten voor de daad onkuis.
FORNICATIE! COPULATIE! Geenen buur onder of boven of dienen nam audionotatie Getril voelde zelfs den doven.
Meisken zoet en angeliek waarheen voerde gij uw liefdés-tragiek?
'k Gedenk uw basalten lokken op mijn tronie waar zweetparels trokken naar uw twijschat cronies.
God helpe dat 't gedacht blijft nu en in de kist zodat verzwindt het tragisch bedrijf toen 'n ander u weggrist'
Meisken zoet en angeliek waarheen voerde gij uw liefdés-tragiek?
In de koude kribbe mis ik 't vingergestreel over uw deinzende ribben naar uw elegante keel.
Ziehier! Nu hang ik grauw! Op de grond 'n stoel aan 't plafond 'n touw en de kamer bleef koel.
Meisken zoet en angeliek waarheen voerde gij uw liefdés-tragiek?
Ik weet niet wie gij zijt, maar de herinnering aan uw bezwete gezicht kan ik niet vergeten. Gij stond daar zo hoog in het nevelwoud en keek met uw kastanjebruine ogen naar de kruin van de palm. Uw rein-Duitse gezicht was daar op z'n mooist. Zo mooi zelfs dat het me 's nachts achtervolgt en ik hoop daarom dat ge me op een nacht ooit écht vergezelt. Uw zweet zal dan het mijne delen.
Weinig zekerheden zijn onsterf'lijk zoals des eiken eikel die het heden zowel als toekomst verachtend zich vallen laat vanop elk jaar groeiende doch begrensde hoogte.
Dat zij tuimelen is ons dit seizoen als in haar voorvader van vorig jaar verzekerd. Weliswaar bevroedt de zieke mensengeest slimmer voortplantingsmiddel de eik weet niet anders en laat z'n zaad los in duizendvoud.
Duizenden verstouten zich in broos eikenhouten vlees tot droge penetratie in Brabants verzuurde bodem. Maagdelijkheid reeds onteerd verspilden miljarden eikels hun levenskiem voor koudhartig NIETS.
Eén eikel droeg d'onnozelste doch opgelegde naam van mij. Vruchteloos kliefde d'houten top van Brabants levensboom naar uw humusheuvel doch vond daar afwijzing. Kreeg nimmer enige kans. En verteerde als vernederingspotgrond voor de stomkop die uw hartensleuf indook.
Ach, het is met te plezant dat stroop'rig temperament van Portugese voorvaad'ren dat in uw aad'ren brandt. Reeds lang is uw figuurken door m'n ogen verkend van onderen tot boven en boven naar onderen. Laat mij 't vuurken roven dat in uw lijve brent!
Nu wilt gij nog honen over die u beloert, maar als 'k u laat tronen op m'n lijve verbrand -van onderen tot boven en boven naar onderen- In dat onheilig verband is snel ontroerd uw hooghartig schild. Immer afwimpelen maakt u alleen meer gewild!
Ik moet 't bevel voeren van dit stortbeladen schip! Naar ondergang richt ik de steven, de wind van onbegrip zal m'n snelheid nog opvoeren.
De soldaten van IJdelheid zoeken van mijn beklagenswaardig lot d'oorzaak, noch 't gevolg te vernemen. Als samenzweerders in 'n kwaadaardig plot willen zij me liever vervloeken.
Mijn lijf moet van hen ontbinden en nimmermeer 'n obstakel in de weg van hun zelfbegoocheling wezen. Aldus kent hun ijdel gekakel voortaan alleen gelijkgezinden.
Op m'n schip ligt zo geborgen de last van mijn lot en hun vieze schuld. Nergens kan ik dit stort dumpen terwijl alleman onophoudelijk bijvult ...tot het schip zinkt van zorgen.
In 't hemelgespant, schurken wolken tegen d'horizon aan, nooit kunnen ze weerstaan aan de levenswind die -als gestoord verstand- immer rukt en woedt hen naar d'apex voert zoals een moeder haar kind begeleidt bij de hand naïeflijk verwachtend dat 't kind heenwaarts klautert naar moeders aspiraties -weg van 's vaders tradities- waar niets nog loutert en slaafse pronkzucht lijdt onder 't minste gerucht Uw ziel, de tere wattenwolk zal daar vergaan net als uw eerloos volk.
Ik ben blind, doch niet in d'ogen, is 't zicht verzwind, door zwart opgezogen.
Zintuig'lijke smerte, omdat 't niet meer ziet, kent wel m'n herte , sinds cru verdriet.
Een kam'raad, uit gelukkiger jaren, van ondeugdsdaad is weggevaren.
'k Verwachtte van J., dat z'n gitzwarte krollenkruin, tegenstreving neerlee, voor levenslang fortuin.
Doch, nog was 't bedrog! La volonté suprême, velde uiteindelijk toch met onweer en hagelrijm.
De man bracht cool, naar z'n liefste festival, ook nu die poel, hem voerde naar 't dodendal.
Hier leefde exuberant, de man wiens charme, zelfs hatelijken van ergsten trant in hunner hart kon verwarmen.
Waarom maakt zijn dood, mijn gevoelens dan lam, als die zo'n groot, karakterman wegnam?
De dood zal niet doordringen, zolang het geheugen blijft ontwurgen die goedgeluimde herinneringen aan oude kameraad Jurgen.
En...Nu alles verduistert, heeft mijn kloppende hartenpijn dubbel in herinnering gekluisterd: vreugd zal eeuwig d'uwe zijn!
Door u, Jurgen, glinsterde d'aard, bezielde de lucht en verkwikte de zee. Eeuwig dank omdat g'hier waart! Voor u, Jurgen, hef ik 's avonds een glas: santé!
