Zwart haar neemt vrede
weg! Uit het oord beneden.
Wat kan baten,
als 'k niet kan laten,
u aan te staren,
zonder wenken
zonder je me kan verdenken?
Zo geschiedt de minnelust,
ontdaan van alle geesterust.
Ik, onnozele zielepoot,
die z'n tijd zielig verkloot,
met denken, wensen, hopen
zal je steeds ontlopen.
Zo blijf ik eenzaam,
niet zeldzaam,
achter 'n raam,
waar 'k aanschouw,
hoe anderen u vervoeren
Beroeren
Ontvoeren
Hoort! De Lolovogel roept
"Heio! Die heeft hij u afgesnoept!
Wat richt gij er tegen uit?
Wie vraagt gij nog uit?"
Ach nu! Ik ben geen vent
die 't versieren deftig kent.
Ik verwijf
-niet het lijf-
doch de status
van grijze heggemus
wordt de mijne.
Zo wegkwijnen
drijft 'n man naar 't koord
daar hij niet op aard behoort.
Zo triest
Die mij kiest
heeft toch iets goed.
Hij draagt 'n hoed
is deftig
seksueel heftig
elegant
-niet charmant-
doch galant.
Hau ab! Es reicht!
U gedicht is weêrom verslapt.
Verdammt! Ertappt!
De concentratie vliedt.
De wanhoop geschiedt.
Tot het dodenlied
weerklinkt en de nacht zich biedt.
Dood
Verrot
Vermolmd
Ontbeend
Van vlees en bloed gespeend.
Zo is het wonder:
allen kunnen zonder.
Niemand mist de knul,
sociaal stuk onbenul!
Lolo, Froufrou, bekoorlijke schepsels:
mag ik uw benen bepotelen
en een suikerstok voorschotelen?
Lolo, Froufrou, bekoorlijke schepsels:
mag ik uw halzen strelen
en extra vochtigheid bedelen?
E.D.
08-02-2012 om 00:00
geschreven door E.D. 
|
