Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D..
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn.
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
Ik weet niet wie gij zijt, maar de herinnering aan uw bezwete gezicht kan ik niet vergeten. Gij stond daar zo hoog in het nevelwoud en keek met uw kastanjebruine ogen naar de kruin van de palm. Uw rein-Duitse gezicht was daar op z'n mooist. Zo mooi zelfs dat het me 's nachts achtervolgt en ik hoop daarom dat ge me op een nacht ooit écht vergezelt. Uw zweet zal dan het mijne delen.
Weinig zekerheden zijn onsterf'lijk zoals des eiken eikel die het heden zowel als toekomst verachtend zich vallen laat vanop elk jaar groeiende doch begrensde hoogte.
Dat zij tuimelen is ons dit seizoen als in haar voorvader van vorig jaar verzekerd. Weliswaar bevroedt de zieke mensengeest slimmer voortplantingsmiddel de eik weet niet anders en laat z'n zaad los in duizendvoud.
Duizenden verstouten zich in broos eikenhouten vlees tot droge penetratie in Brabants verzuurde bodem. Maagdelijkheid reeds onteerd verspilden miljarden eikels hun levenskiem voor koudhartig NIETS.
Eén eikel droeg d'onnozelste doch opgelegde naam van mij. Vruchteloos kliefde d'houten top van Brabants levensboom naar uw humusheuvel doch vond daar afwijzing. Kreeg nimmer enige kans. En verteerde als vernederingspotgrond voor de stomkop die uw hartensleuf indook.
Ach, het is met te plezant dat stroop'rig temperament van Portugese voorvaad'ren dat in uw aad'ren brandt. Reeds lang is uw figuurken door m'n ogen verkend van onderen tot boven en boven naar onderen. Laat mij 't vuurken roven dat in uw lijve brent!
Nu wilt gij nog honen over die u beloert, maar als 'k u laat tronen op m'n lijve verbrand -van onderen tot boven en boven naar onderen- In dat onheilig verband is snel ontroerd uw hooghartig schild. Immer afwimpelen maakt u alleen meer gewild!
Ik moet 't bevel voeren van dit stortbeladen schip! Naar ondergang richt ik de steven, de wind van onbegrip zal m'n snelheid nog opvoeren.
De soldaten van IJdelheid zoeken van mijn beklagenswaardig lot d'oorzaak, noch 't gevolg te vernemen. Als samenzweerders in 'n kwaadaardig plot willen zij me liever vervloeken.
Mijn lijf moet van hen ontbinden en nimmermeer 'n obstakel in de weg van hun zelfbegoocheling wezen. Aldus kent hun ijdel gekakel voortaan alleen gelijkgezinden.
Op m'n schip ligt zo geborgen de last van mijn lot en hun vieze schuld. Nergens kan ik dit stort dumpen terwijl alleman onophoudelijk bijvult ...tot het schip zinkt van zorgen.
In 't hemelgespant, schurken wolken tegen d'horizon aan, nooit kunnen ze weerstaan aan de levenswind die -als gestoord verstand- immer rukt en woedt hen naar d'apex voert zoals een moeder haar kind begeleidt bij de hand naïeflijk verwachtend dat 't kind heenwaarts klautert naar moeders aspiraties -weg van 's vaders tradities- waar niets nog loutert en slaafse pronkzucht lijdt onder 't minste gerucht Uw ziel, de tere wattenwolk zal daar vergaan net als uw eerloos volk.
Ik ben blind, doch niet in d'ogen, is 't zicht verzwind, door zwart opgezogen.
Zintuig'lijke smerte, omdat 't niet meer ziet, kent wel m'n herte , sinds cru verdriet.
Een kam'raad, uit gelukkiger jaren, van ondeugdsdaad is weggevaren.
'k Verwachtte van J., dat z'n gitzwarte krollenkruin, tegenstreving neerlee, voor levenslang fortuin.
Doch, nog was 't bedrog! La volonté suprême, velde uiteindelijk toch met onweer en hagelrijm.
De man bracht cool, naar z'n liefste festival, ook nu die poel, hem voerde naar 't dodendal.
Hier leefde exuberant, de man wiens charme, zelfs hatelijken van ergsten trant in hunner hart kon verwarmen.
Waarom maakt zijn dood, mijn gevoelens dan lam, als die zo'n groot, karakterman wegnam?
De dood zal niet doordringen, zolang het geheugen blijft ontwurgen die goedgeluimde herinneringen aan oude kameraad Jurgen.
En...Nu alles verduistert, heeft mijn kloppende hartenpijn dubbel in herinnering gekluisterd: vreugd zal eeuwig d'uwe zijn!
Door u, Jurgen, glinsterde d'aard, bezielde de lucht en verkwikte de zee. Eeuwig dank omdat g'hier waart! Voor u, Jurgen, hef ik 's avonds een glas: santé!
