Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D..
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn.
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
Uwen ouden dag is gearriveerd! 'n Gelukkige verjaardag wens ik u toe, al hebt gij uw heup weer bezeerd met artrose, jicht en al dat gedoe.
De dertien jaar dat gij over ons waakt, maakten u lid van onzer familie, ge hebt nooit aan uw plichten verzaakt, toch grillig luisterde als 'n echte Bordercollie.
Geboren werd gij niet van afstamming puur, noch hebt gij ooit schapen moeten hoeden in Yorkshire, naast 'n pittoreske muur. Ons wilt gij niettemin voor onheil behoeden.
Dus houdt gij wacht aan 't portaal, klaar om te laten schrikken die niet verwacht uw blafkabaal bij 't passeren langs onze fabrieken.
Nog steeds kunnen weinigen voorspellen: een wit creatuur met vlekken zwart als SS, verschijnt wanneer zij aan de deur willen bellen, zich enkel verwachtend aan lauwe busi-ness.
Gij vindt het 'n plezier eerder dan 'n plicht, daarom 'n gesloten deur u ook ontstemt, want het ontkent u de blik op 's werelds zicht, gij voelt u dan tezeer in uw vrijheid geremd.
Vrijheid hebt gij nochtans in grote mate, gij kunt ons volgen in ons dagelijks labeur -wat zou gij ons storen, kon gij praten!- u strelen verlicht weleens de serviele sleur.
Gij hebt 't alleraardigst karakter, zodoende met uw leven onze levens verblijd. Helaas maakt d'ouderdom u des te verzwakter, uw dood zal ons brengen 'n zeer tragische tijd.
"[...] Ik schreef immers dit boek, u niet. Daarom heeft de auteur het gezag en het recht zijn lezers verboden op te leggen. Als u uw volk respecteert, weet u dat God u te stom maakte voor het auteurschap. Hij veroordeelde u welzeker tot het madenbestaan van 'lezer'. Als u uw volk gehoorzaamt, weet u dat zulks de natuurlijke orde is en dat deze hiërarchie nooit doorbroken kan worden. Verveel me dus niet met zielige brieven over sociale mobiliteit en democratische vrijheid. Een groot man, de beste van zijn volk, schreef immers 'Echte vrijheid is niet doen wat je wilt doen, maar doen wat je behoort te doen.' Welnu, u behoort te blijven een domme lezer en de raad te volgen van de man die het beste met u voorheeft."
Bovenstaand citaat vormde een onderdeel in het boek waar ik tot voor kort aan werkte. Nu ik het wederom lees, komt dit enigszins streng over. Zulks is nu eenmaal eigen aan beginnend schrijven. Ik zal het in de herwerkte versie niet gebruiken en vervangen door behaagzieke vormelijkheden.
Tijdens een klammige lentenacht gunde t schuwe zandmanneken schitt'rendste geestesfilm ooit gedroomd.
Speels had gij mij toegelacht! Ik wilde verzilveren in 'n panneken uw gezicht, met onyx en chrysocoliet omzoomd.
Vond ik het leven een kwelling, dan richtte ik d'ogen op uw portret, van glorie machtiger dan Jezus aan 't kruis.
Een verkwikkende kracht, niet gering, waarmee ik wederom bergen verzet heeft in uw gezicht zijn thuis.
Doch, alleen is 't in 'n droom gebeurd, nooit gunde gij mij het plezier, nooit gaf gij 'n teken van accord.
Spijtig, de geestesfilm was dra opgefleurd: wij maakten na 't moment grote sier, jolijt en gelukzaligheid, al was 't wreed kort.
Niets schunnigs of typisch Hagenees -daarmee viert geeneen teder beminnen- In mijn droom hield ik u omarmd.
Vreugdevolle warmte ruisde door m'n vlees, liefdevol sentiment vervulde ook u van binnen, daar had onze verkleefdheid beiden verwarmd.
Ik hoopte vurig op 'n eeuwig lengen: dat moment mocht nooit sterven, 't was helaas 'n droom, nu moet ik tranen plengen, ik ontwaak en weet dat ik u moet derven.
Tranen collectiveren m'n innerste, hun druk vergroot nog ongestuit, weldra breken ze naar buiten uit en hoort de wereld huilen in de verte.
Ze brengen reeds lijden in m'n werk, -zelfs dit gedicht komt moeilijk klaar- de minste gedachte weegt te zwaar, gun me eind'lijk eens rust, hemelklerk!
De Morgenster mijnes kwelt, enkel vanwege m'n oprechte liefde. Waarom hebben vrouwen drieste vergeldingmaten graag geveld tegen eenieder met oprecht sentiment? Zachte, vriend'lijke en lieve kerels winnen alleen 't strelen van de gesel, want hun geliefde wil 'n brute vent.
Ik wil hier geen seconde meer verpozen, maak dus snel een eind aan dit lijf, en gooi me van 'n verdieping of vijf: doe wat 't vergt om dit leven te lozen!
Ik mag wel eens ophouden mezelf te vervloeken. Zoals de lezer misschien opmerkt, heb ik gisteren een triomfantelijk bericht geplaatst. Het was echter niet gerechtvaardigd.
De zaken blijven zoals ze voordien waren...troosteloos en zonder liefde.
