Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D..
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn.
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
Ik moet 't bevel voeren van dit stortbeladen schip! Naar ondergang richt ik de steven, de wind van onbegrip zal m'n snelheid nog opvoeren.
De soldaten van IJdelheid zoeken van mijn beklagenswaardig lot d'oorzaak, noch 't gevolg te vernemen. Als samenzweerders in 'n kwaadaardig plot willen zij me liever vervloeken.
Mijn lijf moet van hen ontbinden en nimmermeer 'n obstakel in de weg van hun zelfbegoocheling wezen. Aldus kent hun ijdel gekakel voortaan alleen gelijkgezinden.
Op m'n schip ligt zo geborgen de last van mijn lot en hun vieze schuld. Nergens kan ik dit stort dumpen terwijl alleman onophoudelijk bijvult ...tot het schip zinkt van zorgen.
In 't hemelgespant, schurken wolken tegen d'horizon aan, nooit kunnen ze weerstaan aan de levenswind die -als gestoord verstand- immer rukt en woedt hen naar d'apex voert zoals een moeder haar kind begeleidt bij de hand naïeflijk verwachtend dat 't kind heenwaarts klautert naar moeders aspiraties -weg van 's vaders tradities- waar niets nog loutert en slaafse pronkzucht lijdt onder 't minste gerucht Uw ziel, de tere wattenwolk zal daar vergaan net als uw eerloos volk.
Ik ben blind, doch niet in d'ogen, is 't zicht verzwind, door zwart opgezogen.
Zintuig'lijke smerte, omdat 't niet meer ziet, kent wel m'n herte , sinds cru verdriet.
Een kam'raad, uit gelukkiger jaren, van ondeugdsdaad is weggevaren.
'k Verwachtte van J., dat z'n gitzwarte krollenkruin, tegenstreving neerlee, voor levenslang fortuin.
Doch, nog was 't bedrog! La volonté suprême, velde uiteindelijk toch met onweer en hagelrijm.
De man bracht cool, naar z'n liefste festival, ook nu die poel, hem voerde naar 't dodendal.
Hier leefde exuberant, de man wiens charme, zelfs hatelijken van ergsten trant in hunner hart kon verwarmen.
Waarom maakt zijn dood, mijn gevoelens dan lam, als die zo'n groot, karakterman wegnam?
De dood zal niet doordringen, zolang het geheugen blijft ontwurgen die goedgeluimde herinneringen aan oude kameraad Jurgen.
En...Nu alles verduistert, heeft mijn kloppende hartenpijn dubbel in herinnering gekluisterd: vreugd zal eeuwig d'uwe zijn!
Door u, Jurgen, glinsterde d'aard, bezielde de lucht en verkwikte de zee. Eeuwig dank omdat g'hier waart! Voor u, Jurgen, hef ik 's avonds een glas: santé!
Op deze dag zette de Vlaming zijn klauwen in het sidderende vlees van Brabant! Dit is de dag waarop gij moet herinneren welk onrechtvaardig regime de Vlaming nog steeds oplegt aan uw volk. Dit is de dag waarop gij het Brabantse verleden vanuit de schaduwen moet slepen! Wek dat verleden om uw volksgenoten hun opgelegde Vlamingendom te doen vergeten en Brabant te laten verrijzen. Haar glorie zal nog nooit zo schitterend gestraald hebben!
Breek dus de Vlaamse vaandels! Knoop hun doctrinairen op, spiets hun vrouwen! Op de volgende 17 augustus zal de Vlaamse verdrukker voor óns knielen en óns dienen!
God zal hen in de verdoemenis werpen voor hun schandelijke arrogantie. En terwijl zij wegkwijnen, zullen de kinderen Brabants op de Kempense heide trekken met de zon in hun gelaat en zich gelukzalig "Brabander" noemen.
Hoe lang zult gij uw voorvaderen en nageslacht nog in schand en slavernij laten?
Liefdadigheidswerk is uiterst strapazierend. M'n heeregeeste heeft reeds te kennen gegeven lucht en inspiratie te willen scheppen in het provinciale Baruchistan. Zoniet zal m'n schrijftempo hier stilvallen. Bovendien vond ik dat m'n gedichten de voorbije week al slap werden. Hoog tijd dus voor een kortstondig verlof.
Als u klaagt over het gebrek aan entertainment, verwijs ik u met plezier naar Vlaanderen. Als u op dergelijke vakantiebestemming aankomt, wordt er van u niets anders verwacht dan zwijgen, volgen en laten entertainen. U moet er zelf niets denken, noch ondernemen.
Als u per se mijn teksten wilt lezen, kunt u het archief doorbladeren. Dat kost u waarschijnlijk echter teveel moeite omdat u nu eenmaal een slaafse Vlaming bent en niet graag over het Oude nadenkt. Pech dan! Er rest u niets anders dan films aanschouwen zoals "My baby done gone left me for some dogface".
En denkt u er alstublieft niet aan naar Baruchistan af te zakken! Ik heb reeds te weinig tijd om vakantie te nemen en wil niet dat uw odium van decadentie de frisse berglucht verpest. Blijft er weg!
Uw haatdragende redacteur,
E.D.
A propos, ik lever hier wel degelijk liefdadigheidswerk. De zieke geesten een spiegel voorhouden verdient zo'n etiket wel.
Wie wir die ersten waren, die sich auflehnten, sind wir auch die letzten, die noch gegen die Flamen kämpfen. Ich halte es für eine besondere Gnade Gottes, dass er uns in den Stand setzt, ehrenvoll als freie Menschen unterzugehen, was anderen, die unversehens überwältigt wurden, nicht vergönnt war.
Du, aber, du bist nichts als ein riesiges Miststück!
Moffel ze weg als mijn blik je deert. Doch, bedriegen doe je enkel jezelf, je wil al te graag iemand die je ronde schelf en je met zijde beklede benen begeert.
Dokter Nadjmi klieft zoals 'n medische Tiëpolo z'n vlijmende scalpel door 't mens'lijk canvasvel, al wordt 't publiek er niet over gebrieft. Roddelboekskes vertellen 't popolo eêr over Phaedra Hoste, hoe zij Nadjmi verleidde, hoe zij van hem scheidde, om hem tranen loste.
Dokter Nadjmi klieft als 'n medische Cupido z'n slagroomzachte hand in 'n gespannen bustehouderband bij eenieder die hem belieft. 't Is een hitsig libido dat zijn charmante présence in 't verborgene bestuurt zodat diens liefde kort duurt: 't is des vrouwen malchance!
Dikke koei, zo ras wordt gij dik! 'k Had geerne u een steak als des hongers welverdiende prijs uitgesneden voor mijn avondspijs. Stom was ik een dommerik dat ik verwachtend uitkeek naar dat bloed'rig tijdstip als ik een mes in u steek en vlees op m'n bord wip.
Geen nood aan mayonaise, béarnaise, pickles of ketchup. Mijn saus heet zure mal-aise!
De smaak ontsnapte mij ter elfder ure bij 'n klare realisatie van m'n eigen divinatie: Wie in uw vlees hapte, moest 'n zure smaak verduren die immer oplapte in 's mensen maagzuren tot zij 't snapten!
Geen nood aan mayonaise, béarnaise, pickles of ketchup. Mijn saus heet zure mal-aise!
'k Eet liever gecompresseerd industrieel vleesafval dan 't verborgen vet achter uw schoon, harig carpet. Schier nipt heb 'k gedivineerd dat gij ras begint aan 't verval hoewel men nu nog adoreert maar vlug ontdekken zal hoe gij uw schoonheid verleert!
Geen nood aan mayonaise, béarnaise, pickles of ketchup. Mijn saus heet zure mal-aise!
Uw vlees zal den beenhouwer afprijzen nog voor de flauwe smaak in iemands mond de papillen van gruwel laat trillen. Adoratiesaus ruilt voor Gravy-afwijzen en dus zult gij aan 'n vleeshaak onbezield, ontevreden ver-grijzen uw schoonheidssaus veranderd in braak. Mijn saus is daarentegen zachte mal-aise!
Beest van git, verzeilde in 'n brouille met 'n krasse ekster en diens veder wit.
Dienen cartouche pikte veel te brutaal naar 't voer des kraaien middels alle truken louche.
Nochtan' kent zo'n vogelkijn geen kwaad genius om hem te dienen, met 'n listig plan van venijn.
Wat gerieft hem el', om van werkers eten te roven dan zijn vederpracht en vel?
Uiterlijk schoonheidsconform, springt 'em "hei hop!" den dakrand op en beloert er andermans worm.
Die pikt hij! Dat stond gebeiteld in Gaia's geschied'nis als 'n onbuigzaam feit van zodra de soort ontstond.
"Anderman", heet de kraai, Die bezit 'n verloren goed: des mannes eer, maar zoiets heet "te saai".
't Blinkende pluimendek, amuseert 'n kronk'lend, achteloos wormken sneller. Tot zelfs in d'eksterbek!
't Wormken zal 't berouwen. En gans gauw ervaren hoezeer dergelijk plezanterik alleen haar vlees wilt kauwen.
Honger bestraft de kraai, met stekend gewoel. Luste beloont d'ekster, voor z'n aanstel'rig lawaai.
Maar al dat pronken vervliedt! 'n Ekster kan huppelen, niet vliegen zoals 'n kraai gracieus door d'hemel schiet.
Vederpracht, noch danspraal verhullen hoezeer d'ekster mist aan genie en kunde. Z'n ziel en eer zijn dan ook schraal!
In 't bange uur van vogelvlucht vindt de kraai aldus wrake, klauwt in dat weke vlees nog voor d'ekster kreten zucht.
Genade is nu even zond'. De kraai scheurt pluimen af, breekt poten, kop en gooit eksterdarmen in 'r rond.
Honger lijdt de kraai, niet langer nu Ekstermans stierf en allen respect betuigen voor d'oprechte "Mr. Saai".
Eksters! Jullie gaan eraan! De kraai komt zonder mededogen jullie zielige ribbenkas breken. Wilt gij dat tegengaan: kweekt dan een eergevoel, want als jullie creperen, plengt niemand een traan.
Oh, the sergeant, the sergeant, The bastard of them all, He gets you up in the morning, Before the bugle call, Squads right, squads left, Front face in that line, And then the dirty son of a bitch, Will give you double time.
-You're a fool to continue this, Egon. * Why is that? -Won't you realise you're already in a cul-de-sac? You continued along a road that will lead you nowhere, but to certain failure. * That sounds awfully cliché. -That's because clichés are often derived from truths...which is also why they succeed at surviving empirical investigation. Anyhow, your pathetic poems and ballads serve neither your career or the duchy. Stop what you're doing and pick up the political inquiries where you left them. It's ok to write politically inspired poems, but leave them bitches alone. * My mind has -unfortunately- been drifting further away from the patriotic discourse, yes. A particularly harmful mental configuration is to blame, although I prefer to embrace that which you impertinently termed a "mental illness". -With good reason. You started writing about a guy who skins people because their love bothers him. * It would appear you do not understand sarcasm. Or satire. -There was nothing funny about it. Only a diseased mind could have written such nonsense. * I consider anything humour that mocks one's own predicament. Humour removes the poison from life, as Mahler once said. -It's therapeutic then? * It amused me. My personal amusement precedes the aesthetic or moral preferences of my readers. Fuck 'em. - You're supposed to draw people to your blog, not insult them. * The purpose of this blog was to gather those political insights and satirical -or even insulting- poems that were overwhelming my facebook account in too great an amount. So I posted them here. Who wishes to read them is free to do so. Who doesn't...well, they can look at porn or anything equally envigorating. -But will you follow my advice? * I must. That well which quenched my thirst for inspiration for over half a year has dried up. Or more precisely, someone else is diverting the creator spiritus away from my well. Let the dogface have it. Let him be overwhelmed by female aesthetics so that he may forget his duties to the Flemish Usurocracy. That way we will have one less soldier to fight. -That's the spirit! Let's get to it! * But may I occasionally write about some broad I saw? -Whatever gets your load off.
Het is vreemd, zo eigenaardig. De één stoer, breed geschouderd. De andere 'n Venuskind, onverouderd. 't Venusdierken heeft 'n figuur, niet onaardig.
Kiest!
Hoewel d'eerste eveneens verlokt, verkiest de lust 'n kort rokje, lange benen en 'n figuur als 'n appelklokje. Spijtig dat ze alle affectie afblokt.
Trekt gevolg!
Zal ik genoegen nemen met dat koene wijf, en tot mij nemen, haar warme, verlangende lijf? 't Schijnt wel dat lijfelijk genot, bij haar te vinden valt, vunzig, vies en rot.
Weersta!
Schande! Ranzige smeerlap! Wie eer kent, spreekt over vrouwen met respect of zal 't weldra berouwen. Gesel dus je tong, alras en rap!
Loutert uzelf!
Sorry, 't is dat ik niet verhelpen mag de waanzinnige drang om te maken, hier snel vervluchtigende, doch sublieme sier. Schoon vrouwen, als er ook maar één in m'n bed lag.
Als ik kom te sterven zal mijn lijk in Brabantse grond begraven worden. Dat is één van schaarse zekerheden. Helaas kan dat niet meer binnen het Belgische territorium aangezien Brabant en haar Brabanders zichzelf verloochenen voor het Vlaamse Kalf. Vernederingen duld ik al genoeg, doch kan nooit toestaan dat mijn lichaam humus wordt in een oord dat haar eigen geschiedenis en voorouders verraadt.
Daarom rest er maar één optie: rotten in Noord-Brabant. De lezer protesteert op dit punt waarschijnlijk tegen de vaststelling dat Noord-Brabant tegenwoordig tot het Hollandse Imperium behoort. Hij/Zij heeft daar gelijk. Herinnert de lezer zich echter niet dat (naast de Friezen en Limburgers) de Nederlandse Brabanders nog steeds een eigen, Brabantse, identiteit huldigen tégen de Hollandse? En herinnert de lezer niet meer dat de Noord-Brabantse provincie als enige het 900-jarige bestaan herdacht van het hertogdom? (Dit terwijl de Antwerpse, "Vlaams"-Brabantse en Waals-Brabantse niets deden.)
Mijn eergevoel noopt me ertoe naar het Noorden te vluchten. Mijn lichaam zal niet rusten tussen 500 andere levenlozen die de Vlaamse gedachte in al zijn dwaasheid omhelsden. Een verrader zal nooit aan mijn zijde een rustplaats vinden.
Ik besluit dit bericht derhalve met een oude kreet: Non habebis ossa ejus, ingrate patria!
Strijk zacht die knieën met je parelwitte handen net nu blikken op je landen van man, dier, lief en ons gedrieën.
Mocht ik maar verpozen, een korte wijl bij haar lijf, en wezen genoeglijk bij dit wijf. Wist zij maar! Zij achteloze!
Doe 't niet!
Of zal ik toch schikken en toegeven aan 't verlangen? Neen, zo wordt ik nog gevangen om in schuldig genot te verstikken.
Van liefde is mijn hart verguld, reeds voor de schoonste bloem wiens onmetelijke hertenroem mijn gedachten in trance hult.
Lang geleden zongen generaties heren over hun "alderliefste boele". Dat is een schoon sentiment om voelen, dus zal ik ook mijn liefste soigneren.
Andere heren zongen 'n rancuneus sonnet: "Vergaap u niet aan 'n wijf, geen is 't waard". Al verlies ik geld en fortuin in een rotvaart, Slechts op één heb ik m'n zinnen gezet.
