|
Welke is de reden waarom het dichtwerk mij heden zo zwaar valt? Is de zomertijd met z'n grillige plakwarmte en buien niet standvastig genoeg om een gemoedstoestand vol te houden? Moet ik te lang wachten op mijn inschrijving in Duitsland (u moet weten: anderhalve maand wachten brengt serieuze stress mee). Had ik me niet vro moeten voelen nu de keten met LVD gebroken is?
Waaraan ligt het?
Geen van de bovenstaande redenen reikt een bevredigende verklaring aan. In 's leven mêlée moet men schoonheid ervaren om etwas te voelen. Welnu, het enige schone is me ontvloden. Toen het bemint rosier dagelijks voorbij schreed, bestond er 'n bodemloze inspiratiebron om kwatrijnen uit te putten. Bij de aanblik van haar creatuur, schoon van leden en hoog bemind, kon men niet anders dan dichten.
Haar innig voosken zal ik echter niet meer horen, noch ooit meer een reden hebben om haar naam in de mond te vormen. "Minne die minne die eeuwelic mint", zei Ruusbroec. Ik kan zijn wet niet naleven aangezien ik haar liet ontglippen. Ik was te laf om haar ooit te benaderen en die schande zal uiteindelijk mijn hart het langst kwellen...terwijl haar herinnering wegdeemstert en een deel mijnes levens sneeft.
Adieu, pracht'ge morgenster. Een leven, van zorgen vrij, wens ik u. Opdat uw minnaars teder en uw kinderen schoon als hun moeder mogen zijn!
E.D.
08-07-2011 om 22:34
geschreven door E.D. 
|
