Twee knapen voelen hun harten bonzen
bij 't aanschouwen van hun kloeke
borstkassen, armen en schouderhoeken.
Het zij alsof zij in levenslange spiegels
zichzelf zien pronken, zelfs vereren
om de gespierde spanning hunner kleren.

Trekt Can zijn wasbord bijeen,
spant Amar zijn boomstronkdikke biceps op,
dan stijgt de begeestering naar hun kop.
Maar zien stelt hen niet tevree,
zoveel bekoorlijks tenteert aan te raken.
Is helaas toch voor macho's taboe,
al worden zij die curiositeit nooit moe.

Wat gedaan?

Can zou geerne de hand reiken
naar Amars forse porstpezen
mocht het niet zo verdacht wezen
of zoveel argwaan verwekken
over hun seksuele preferenties
Ach! Zulke man-ego-excellenties
hebben het nooit klaar en simpel.

Hoe trekt de ontwetendheid intern!
Hoe verrukt Can Amars zinnen
als hij douchenat blinkt zoals tinnen
theeservies, vers uit de wasmachine?
Hoe verzeilt de minneverteerde Can
in Amars zinneverblindende ban?
Konden ze maar even strelen!

Mannelijke tragedies zijn d'heetste
...althans voor wie ze doorstond
en tijdig stopte die brandende lont
met koud water, afscheid of rede.
Zoniet gaven ze even toe aan zonde
en deden elkaar hunner liefde konde
voor een aanraking zonder slot.

Want...ze verzeilden in Satans slot:
de helle waar vrouwen ophielden
een rol te spelen en niet langer bezielden.
Het is gewis erg klaar:
Can en Amar zijn heden vriend,
maar hebben heimelijk op meer gezind:
Van vriend vro tot minnaar.

Amar spendeert ganse stonden
in Cans vrouwengevuld liefdesnest.
Daar toont hij zich op z'n best:
Amar, de ijdele haarkrultangbezitter
aan Can, de worstelende Turk
in een beslist ravissante jurk
van maatschappijcontrole ontbonden.

Daarna gebeurt iets of niets.
Dat kan ik u met beste wil niet verklappen,
al circuleren reeds vieze grappen.
Zo één kan 'k u wel ontbloten:
"Hoe vinden Can en Amar steeds lustig plezier?
Eén staat op twee poten, den anderen op vier."
't Is ranzig, maar 't zijn dan ook idioten.

E.D.

31-01-2012 om 00:25 geschreven door E.D.