Over mijzelf
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D. .
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn .
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
27-11-2010
Tombe
Stil en onbeweeglijk slapen, twee mannen in het Koor, uit schaduw en marmer geschapen, dringt hun wil nergens door. Allen lopen hen voorbij, en negeren hun grootsheid. Dat geldt niet voor mij, ik voel niets dan medelijd'. Plots roept hun verdriet; "Wat eens gold als heerlijk en wel, doet de Vlaming teniet, voor ons luidt de doodsbel." Hun weegezang groeit snel, teder en onweerstaanbaar, enkel een Brabander verstaat hen wel; "Treed nader en raak ons daar". Beslist en onverschrokken, stap ik naar voren en waag, mijn hand tussen ijzeren stokken. Een ziel roert in de sarcofaag. E.D.
27-11-2010 om 14:09
geschreven door E.D.
24-11-2010
Onvoltooid
Hij brengt dapper en onverschrokken, Vlaamse wijsheid voor ieder mens, om ons Brabants ras te verlokken, zo vergeten wij onze wens. Wie luistert en eert, doet geen kennis op, maar handelt verkeerd; giet leugens in zijn kop. E.D.
24-11-2010 om 13:09
geschreven door E.D.
Mortsel
Man, vrouw of allen gelijk, iedereen kijkt hoopvol rechts, geeneen neemt de wijk, doch blaast de wind slechts. Wat kan één uitrichten, zolang hij 't perron bezoekt? Zonder zijn vele plichten, had hij reeds de trein vervloekt. E.D.
24-11-2010 om 13:08
geschreven door E.D.
23-11-2010
Lied 2
Hollander; gesel, pest en tiran! Maak ons leven niet een hel! Want voor je 't beseffen kan, volgt jouw dood, vreselijk en snel! E.D.
23-11-2010 om 00:10
geschreven door E.D.
Lustige luiken
Blauwe luiken knipperen, van trots vervuld, een mens wil schilderen. Het gras aan de kant verguld, verlangen bomen naar het water, dat sierlijk de slotgracht vult. De hemel draagt getater, daar maken vogels een krans, voor het eeuwige later. Hier dreigt de gracht als een lans, verdedigt mensen sinds lang, valsaards maken geen kans. Neen, nooit 'n waterig gevang', al verdrijft kilte de morgenglans, en maken kale bomen gauw bang. Tegen tal van oprukkend kwaad, rest hier heil en weerstand; eerst voor boer' en adelraad, Nu voor mijn lief'lijke Brabant. E.D.
23-11-2010 om 00:00
geschreven door E.D.