Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D..
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn.
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
Ongelooflijk zielig bericht heb ik eergisteren geproduceerd! Dergelijks moet ik wel niet herhalen, zeker? Of toch? Als ik dat soort schrijfsels voortaan mijd, zou ik tegemoet komen aan úw wensen en niet de mijne. Dat is het tegengestelde van wat ik hier nastreef. Maar hoe weet ik wat u wilt?
Wat wilt u hier eigenlijk? Beter nog: waarom komen jullie überhaupt naar deze blog? Lezen jullie dan niet liever over amoureuze belevenissen, grootse verwezenlijkingen of de zoveelste politieke commentaren?
Conversatie in de redactieruimte (met toestemming van Rg.)
"Plenty of fish left in the sea, but none of it is meant for you. All you are entitled to is a bucket of eyes, guts and sailor's spit." * That is -apparantly- my fate and I have no choice but to accept. "Are you really willing to persevere in your quest for absolute isolation?" * Yes. "I find that hard to believe. After all, you are constantly talking about how well you long to embrace a woman, run your hand through her hair and all that emotional nonsense!" * Again the very truth. I am certainly glad to be straight since it has given me the opportunity to long for women. Longing for women is definitely the most profound mental sensation I have yet experienced. Nonetheless, I have no desire to compromise on my principles or crawl through the mud just to please them. None of my goddesses hold any real power over me...although they constitute a particular preoccupation of my mind. "Who says you should submit to her whims or become a subordinate?" * It is what all men seem to do nowadays. Such men are so desperate to have a girl on their arm, they are willing to dispose of all their ideas and values. The only men -it seems- who are exempt from that despicable rule are tough guys with shaven heads and swollen muscles, they always find the 'girlz'. "No no no. All you have to do is learn how to smile and be cheerful so..." * Cheerful? You mean as in 'learn to lighten up and forget about politics'?! "Well, maybe not entirely, but you should not talk about it as much." * Forget it, you Flemish swine! Hitler is reported to have said 'I cannot love a woman until my work is finished'. A distasteful work that might have been, but he was right about putting your country before women. "You mean: 'bro's before ho's'?" * I never talk about women in a disrespectful manner. "Still...that is what you are implying." * Okay, maybe. But do you not see there is practical reason for my behaviour? "Which is?" * My political goals are as yet not fully defined. My personal goals are not either. How can I truly love a girl if I am still wandering on many roads at once? "Hmmm..." * You know I adore [censored] and you also know women want men with popular goals. Who knows, maybe I will give up some day and forfeit the fruit of all my ideas and adopt a 'Zweck' that is considered popular enough. Maybe then someone will appreciate my approaches. "You can do that now, so why don't you?" * I love [censored], but she utterly despises me. It's no use to throw anything away for her. She would still hire a strangler to perform his art on me. "You are one paranoid dick! Then why do keep writing about her?" * She's not using me. I'm using her. As a motive, a perpetual subject, a constant topic. "That does not make any sense..." * If I cannot have her, then at least allow me to sing her praise. 'Gloria in excelsis deo, mia [censored]!' Someday, when yet another asshole has broken her heart, she will then realise that the guy she hated to most, loved her for all she is and ever will be. That guy might not have lived up to the expectations her mother and the entire female world had indoctrinated her with, but his love was true. He loved her for her being, not her flesh. "Well, I guess you know best what's in your heart. Let's get on with your business as usual." * Let us. Let us write some more rubbish.
Martha! Zagen alle twintigjarige vrouwen er maar uit zoals gij toen! En konden ze dan evengoed piano spelen, dan was de fantasie compleet..."dats minen wil volcomen".
Ten zeerste werd ik getroffen door het bericht van het plotselinge overlijden van Uw echtgenoot. Met dit zware verlies betuig ik U van harte mijn warme deelneming. Het heengaan van Uw man, die ik reeds tweeëntwintig jaren tot mijn goed vrienden reken, betekent voor mij een zware slag. Hij was immer aanwezig en altijd daar. Elke tegenslag of teken van voorspoed heeft hij zonder aarzelen met mij gedeeld. Ik had echter verwacht dat hij eerder zou sterven -met eer- voor Brabant en de Kempense bodem, de heilige zaak waar hij zijn zes laatste levensjaren aan wijdde. Het kwam mij als een vreselijke onheilstijding te vernemen dat U hem met ontbreken hebt gedood. Een schandelijke zaak, maar waarvoor U als geen ander gekwalificeerd bent. Ik hoop, dat U de nodige kracht zult vinden om dit gewetensleed te dragen. Mocht ik U met het een of ander tot steun kunnen zijn, aarzelt U niet een beroep op mij te doen. Ik zal het op grond van onze langdurige vriendschap met Uw gezin een voorrecht achten U, waar mogelijk, ter zijde te staan.
Pardon, humeurige lezers, 'k wilde vandaag "Een meihoeve" voltooien maar vond de tijd niet. Als u altijd identieke volumes tekst begeert, mag u gerust naar een andere blog uitwijken.
E.D.
Zo 't schijnt, 's mensen plein begeert economisch genot op blauwe dauwnatte weîn, waar de knoestigen wilg bot.
Schuur noch den vromen landman zijn ingedeukte woonstede -muren krom en mos op de pan- ontsnappen d'industrieparkenrede.
Zoals de grote Metaxas het ooit zei: uw persoonlijke ambities berokkenen het volk en de staat teveel schade. Wat hebt u er bovendien aan? Zij bezorgen uw vrienden en naasten alleen ellende.
E.D.
"We must subordinate our appetites, our passions and our egoism to the wholeness of the National interest. This way we will be a really free people, otherwise anarchy and indiscipline will reign over us under the false mask of freedom."
Om terug te komen op de vorige mare: waar hebben de klagers het trouwens over? Ik heb reeds twee weken niets meer geschreven over Brabant of "Vlaanderen", laat staan dat ik maar iemand beledigde. (Vrouwen, weet u wel...)
Dat jullie nu pas reageren op oude berichten, bewijst dat Vlaams-nationalisten wel degelijk in het verleden leven.
Het is zeer courageus om me -ondanks waarschuwingen- toch reacties te sturen, maar ik laat me er geenszins door beïnvloeden. Zeker niet als u me van het juiste pad wilt afbrengen door me "Vlaming" te noemen. Hoe vaak moet ik het nog herhalen? Ik ben geen "Vlaming" en zal het nooit zijn, alleen Brabant is mijn echte Heimat. Voor mijn part mag u de tiran uithangen en die gele pisvlag op de kathedraal laten wapperen, maar het zal mij nooit bekoren.
Toch bedankt voor de vriendelijke e-mails en lofuitingen à la "Go suck donkey balls, loser!". Zoiets houdt me wakker en bewijst dat de strijd tegen Vlaamse verdrukking nog steeds een rechtvaardige is. Mijn werk is uw ontevredenheid wel waard: "Het is onmogelijk de toorts der waarheid in een menigte te dragen, zonder den baard van iemand te verbranden".
Rustig en kalm gemoed, waren mijns levens, dierbaarst karakteristiek. Toen verscheen uwen kliek, die driftig wilden weven, Uw schunnig zustergebroed!
Zij wieven 'n zijden snoer, grashalmdun, dus delicaat, en telden m'n stonden. Klotho heeft afgewonden, al 'n ferm stuksken draad, dan doet Lachesis haren toer.
Haar zilveren telrek, vervult kundig zijn plicht, tot hij zoetjes declameert: "'t Is vandaag dat crepeert, en dooft het licht, van de minnebezeten gek."
Dan rukt de moment na, dat verschijnt uw schaar, het subtiele doodswerktuig, waarmee ge stout en vuig, doorknipt de liefdessnaar, gewrocht voor u, m'n Atropa!
Vooruit dan maar. Ik zal een bericht toevoegen en nieuwsgierigen wegjagen met mijn lamlendig taalgebruik. Tot in de Poesta!
Iedereen bespeelt z'n instrument, wees alert als gij er zo één kent! Zij vinden zichzelf zeer subliem, slaat 't ontzag in u zijn kiem, dan ontpopt gij tot de slaaf, waar grootheidswaan zich aan laaft.
E.D.
of:
Ei! Mijn oogskens sloegen, op de linoleum neer, dat geweten wilde wroegen, 't herteken deed zeer, Toen gij passeerde!
Adieu! Gaat vro welgezind, naar uw huisken heen, naar uwen vriend welbemind, hier treurde er één, Toen gij passeerde!
Zonde! Had ik gedemonstreerd, 'n zoete en grote glimlach, was ik spontaan opgeveerd, opdat gij maar m'n liefde zag! Toen gij passeerde!
Wie het ook interesseert, als het ook maar interesseert: ik zal tot zondagavond geen tijd vinden voor deze blog. Tot dan zal u niets meer van mij lezen.
Het spijt me niet. Er bestaan immers betere blogs om te lezen.
Cramoisi-rood automobiel! Eind verleden eeuw, werd ge van ons, met 't motorig geschreew dat wel zeer beviel en zetels zacht als dons.
Product van Italiaanse autostiel! Deze stralende Alfa Romeo, moeten we nu verkopen, aan 'n pretentieuze bonobo, met een loden hiel, om tegen 'n muur aan te lopen.
Spel en genot alom rond! 'n Citaat van Pol de Mont!
Om de gaatjes op te vullen bied ik jullie een extract uit de "Bloemlezing" (1932) die ik gisteren aankocht:
E.D.
Uit: "Daer wonen voghelkens vele..." [...] "Ghi sijt bi daghe die sonne, die soet up mijn aenscijn lacht, ghi sijt die goudine sterre, die licht in miner nacht...
Ghi sijt mine soete Minne, die werelt ende alles veur mi... Des singhen ooc alle die voghelkens mijns herten alleen veur di."
