Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D..
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn.
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
Pardon, humeurige lezers, 'k wilde vandaag "Een meihoeve" voltooien maar vond de tijd niet. Als u altijd identieke volumes tekst begeert, mag u gerust naar een andere blog uitwijken.
E.D.
Zo 't schijnt, 's mensen plein begeert economisch genot op blauwe dauwnatte weîn, waar de knoestigen wilg bot.
Schuur noch den vromen landman zijn ingedeukte woonstede -muren krom en mos op de pan- ontsnappen d'industrieparkenrede.
Zoals de grote Metaxas het ooit zei: uw persoonlijke ambities berokkenen het volk en de staat teveel schade. Wat hebt u er bovendien aan? Zij bezorgen uw vrienden en naasten alleen ellende.
E.D.
"We must subordinate our appetites, our passions and our egoism to the wholeness of the National interest. This way we will be a really free people, otherwise anarchy and indiscipline will reign over us under the false mask of freedom."
Om terug te komen op de vorige mare: waar hebben de klagers het trouwens over? Ik heb reeds twee weken niets meer geschreven over Brabant of "Vlaanderen", laat staan dat ik maar iemand beledigde. (Vrouwen, weet u wel...)
Dat jullie nu pas reageren op oude berichten, bewijst dat Vlaams-nationalisten wel degelijk in het verleden leven.
Het is zeer courageus om me -ondanks waarschuwingen- toch reacties te sturen, maar ik laat me er geenszins door beïnvloeden. Zeker niet als u me van het juiste pad wilt afbrengen door me "Vlaming" te noemen. Hoe vaak moet ik het nog herhalen? Ik ben geen "Vlaming" en zal het nooit zijn, alleen Brabant is mijn echte Heimat. Voor mijn part mag u de tiran uithangen en die gele pisvlag op de kathedraal laten wapperen, maar het zal mij nooit bekoren.
Toch bedankt voor de vriendelijke e-mails en lofuitingen à la "Go suck donkey balls, loser!". Zoiets houdt me wakker en bewijst dat de strijd tegen Vlaamse verdrukking nog steeds een rechtvaardige is. Mijn werk is uw ontevredenheid wel waard: "Het is onmogelijk de toorts der waarheid in een menigte te dragen, zonder den baard van iemand te verbranden".
Rustig en kalm gemoed, waren mijns levens, dierbaarst karakteristiek. Toen verscheen uwen kliek, die driftig wilden weven, Uw schunnig zustergebroed!
Zij wieven 'n zijden snoer, grashalmdun, dus delicaat, en telden m'n stonden. Klotho heeft afgewonden, al 'n ferm stuksken draad, dan doet Lachesis haren toer.
Haar zilveren telrek, vervult kundig zijn plicht, tot hij zoetjes declameert: "'t Is vandaag dat crepeert, en dooft het licht, van de minnebezeten gek."
Dan rukt de moment na, dat verschijnt uw schaar, het subtiele doodswerktuig, waarmee ge stout en vuig, doorknipt de liefdessnaar, gewrocht voor u, m'n Atropa!
Vooruit dan maar. Ik zal een bericht toevoegen en nieuwsgierigen wegjagen met mijn lamlendig taalgebruik. Tot in de Poesta!
Iedereen bespeelt z'n instrument, wees alert als gij er zo één kent! Zij vinden zichzelf zeer subliem, slaat 't ontzag in u zijn kiem, dan ontpopt gij tot de slaaf, waar grootheidswaan zich aan laaft.
E.D.
of:
Ei! Mijn oogskens sloegen, op de linoleum neer, dat geweten wilde wroegen, 't herteken deed zeer, Toen gij passeerde!
Adieu! Gaat vro welgezind, naar uw huisken heen, naar uwen vriend welbemind, hier treurde er één, Toen gij passeerde!
Zonde! Had ik gedemonstreerd, 'n zoete en grote glimlach, was ik spontaan opgeveerd, opdat gij maar m'n liefde zag! Toen gij passeerde!
Wie het ook interesseert, als het ook maar interesseert: ik zal tot zondagavond geen tijd vinden voor deze blog. Tot dan zal u niets meer van mij lezen.
Het spijt me niet. Er bestaan immers betere blogs om te lezen.
Cramoisi-rood automobiel! Eind verleden eeuw, werd ge van ons, met 't motorig geschreew dat wel zeer beviel en zetels zacht als dons.
Product van Italiaanse autostiel! Deze stralende Alfa Romeo, moeten we nu verkopen, aan 'n pretentieuze bonobo, met een loden hiel, om tegen 'n muur aan te lopen.
Spel en genot alom rond! 'n Citaat van Pol de Mont!
Om de gaatjes op te vullen bied ik jullie een extract uit de "Bloemlezing" (1932) die ik gisteren aankocht:
E.D.
Uit: "Daer wonen voghelkens vele..." [...] "Ghi sijt bi daghe die sonne, die soet up mijn aenscijn lacht, ghi sijt die goudine sterre, die licht in miner nacht...
Ghi sijt mine soete Minne, die werelt ende alles veur mi... Des singhen ooc alle die voghelkens mijns herten alleen veur di."
Stilaan daagt het me dat ik eigenlijk een romanticus ben. (In de 19de-eeuwse zin weliswaar.) Ik bewonder en verlang de grootsheid van een verleden dat ik zelf nooit meemaakte en dat ik waarschijnlijk idealiseer. Ik geloof daarenboven alleen in de waarachtigheid van gevoelens. Gevoelens zijn namelijk persoonlijk en moeten nooit verantwoord worden tegenover derden. Alsdusdang leef ik helaas in de verkeerde tijd. Vandaag moeten je interesses en gevoelens steeds gerechtvaardigd worden door anderen door ze voor hen 'interessant' te maken. Het is een spijtige tendens die -zoals eerder gezegd- menigeen de dood indreef. Wat je zelf wilt of verlangt is niet van belang tenzij anderen het belangwekkend vinden. Wie er niet in meegaat, verliest zodoende elke vorm van respect (of waardering). Dan rest er je niet veel keuzevrijheid meer buiten jezelf verhangen of anderen neerschieten...
Het zijn echter niet de individuen die mij hier interesseren. Veel erger zijn de gevolgen voor Europa en het vaderland. De vrijheid die onze landgenoten zogezegd veroverden op de greep van 'grote ideologieën', hebben ze allang ingeruild voor dwaze zelfverheerlijking waarmee ze uiteindelijk alle macht overleverden aan walgelijke mannen met dubbele kinnen wiens enige politieke leidmotief de welvaart van amorele bedrijven is. Hoe tragisch is het niet dat we deze beleidskeuzes zelfs toejuichen! Wanneer mensen als BDW de creatie van een 'volgzame "domme" klasse' en een 'leidende "slimme" klasse' propageren ten bate van de industriële welvaart en economische groei, vinden we dat fantastisch. Hoeveel vrienden hoorde ik al zeggen ; 'Daar heb ik geen mening over, laat dat maar over aan de opgeleide mensen'!
Miljoenen Europeanen hebben zich genesteld in de gedachte dat zij niet geschikt zijn en geen recht hebben op politieke inspraak. Neen, dat laten ze aan de ondermensen met hun diploma's, doctoraten, "couch surfing"-ervaringen en mondaine hobby's die er zoveel interessanter door lijken. Aldus ontstaat een nieuwe adellijke bevolkingslaag die met plezier neerkijkt op de "arme sukkels die niet even op reis kunnen naar het Oosterse Keizerrijk". Aldus ontstaat een nieuwe bevolkingslaag die haar greep op 's lands instellingen vanzelfsprekend acht en iedereen 'dom' noemt die er niet in kan opklimmen. Aldus wordt Europa geleid door mannen en vrouwen die zichzelf interessant maken en de grootsheid van het continent laten verkrachten door geldbeluste vetzakken. Waarom zouden zij zich immers voor het verleden of grootsheid interesseren? Dat is toch niet interessant?
Afschuwelijke dingen schrijf ik tegenwoordig. Gisteren probeerde ik een zesdelige logische wisselvers, doch zonder succes. Hoewel het dichtwerk mathematisch klopte, lagen de verzen niet goed in de mond. Hopelijk kan de lezer me vergeven voor dat ongelukkige experiment.
Vandaag beperk ik me tot een korte strofe.
Ma chérie, vergeef dit pover gerijm. Nu gij ontbreekt, bezorgt ge nog immer leed, u zien was de bron van mijn dichtgeheim. Keer dus terug, genees uw constvloedig poëet! E.D
