Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D..
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn.
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
Stenen scheuren en springen open. Wind, water en ijs wringen ze los, dan merkt men ze in 't gras, al te ros. Dan vervoegen ze afvalhopen.
Aan herstel waagt zich geeneen. Erfenisruzie hangt reeds in de lucht, teveel moed verliest men met elk gerucht. Na de dood blijft het huis dan alleen.
Eeuwen mensengeslachten keken ernaar om: veranderden, herstelden en renoveerden, net zoals ze plichtsgetrouw God eerden. Zo weerstond het tijd, al staan muren krom.
Wee! Nu herkent geen noch grootsheid, tenzij in kastelen en Vlamingenroes. Comfort en moderniteit zijn d'andere smoes. Aldus wint de worm en de rot aan boosheid.
Tranen dringen zich op, onweerstaanbaar. Niemand luistert naar mijn bede voor 't behoud van Brabants laatste stede. Ach, 't geld ligt voor hen al klaar.
Als het dak kraakt en breekt, meubels verdwijnen uit de hallen, zullen de muren eindelijk vallen. Zodat weer een dolk in Brabants hart steekt.
Wie kan het wat schelen? 't Is toch al oude brol en Vlaanderen maakt allen dol. Brabant schemert en slaat aan 't vergelen.
Als een historische voetnoot; obligaat om te vermelden, niets om voor te vergelden. Vlaanderen heeft alles verkloot!
Maar één zal je niet vergeten! Mijn oude, angstige vaderland! En je verdedigen, zelfs met blote hand! Tot maden aan elke Vlaming vreten!
x Kan ik je mijn liefje noemen? - Neen, dat droom je maar. x Mag ik dan je schoonheid roemen? - Neen, zoiets mag enkel mijn minnaar. x Mag ik hem dan zijn? - Neen, nooit zal een vrouw van je houden. x Waarom wens je me zo'n pijn? - Vrouwen zijn geen vrouwen als ze je ooit vertrouwden. x Vanwaar die wrede tijdsbesteding? - Aanvaard: een vrouw is slechts haat in mensenkleding.
Daalt van de trap, naar beneden, even geleden, met zo'n elegante stap.
Eén stap, dan is ze weg. Buiten m'n blik, niets zie ik. Arme ziel, wat 'n pech.
Kon ik het maar zeggen! Hoezeer en hoelang, ben ik al te bang m'n ziel open te leggen, getrouw aan 't hart, dan eindigt deze smart. Vervuld van oprechtheid en trouw: "Ik wil je als mijn vrouw!"
Indien het u interesseert: de Belgische Alliantie houdt op zondag 16 januari een nieuwjaarsreceptie! U kan daarbij aanwezig zijn! Begeef u tegen 11u naar het kasteel van Brasschaat. De entree bedraagt slechts vijf euro.
Ja Heer! Zalig! Dank u! Gij sprak net het woord uit, zo sterk het ook luidt het werd voorspeld tot nu:
"Wees geen parvenu, zo'n bestaan is zonder essen'ce, noch biedt het liefde zo intens, als de stoutmoedige agitator, die het juk van een vreemde, ongenadige en brute dictator, afwerpt van zijn eigen beemde, en zonder weifelen verdergaat, onverleid door eigenbaat, om zijn buur, nog levend of dood, in eigen land wederom recht, en glorie -jawel, voor elke landgenoot-, te schenken. Ja, 't is erg oprecht!"
"Dus moet gij gelijk handelen, en uit het stof van vergetelheid oprichten, -'t is voortaan de eerste van uw plichten- Brabant, zijn volk en zijn edelen."
Een mooie gedachteoefening. Helaas ging het initiatief volledig uit van de Noord-Brabanders en zijn de verwijzingen naar de "Belgische broeders" nogal dood zonder getuigenissen uit België.
Waarom zou een verlangen naar eerder, naar een verleden, ongepast zijn?
Een grondlegger van het cultuurflamingantisme, zei Albrecht Rodenbach reeds: "O wie voor Vlaanderen geleden en gestreden heeft, ontroert 't minste dat aan het verleden herinnert waarvan hij droomt".
Achter een autostrade verborgen. Misschien maar goed ook. Teveel verdween al onder het Vlaamse beton. Teveel leed al onder de geschiedkundige vervalsing. Laat mijn hoeve zoals het is, laat ze daar voor mij alleen. Laat ze daar als mijn laatste houvast.
Eigenaardig toch. Zo vaak promoten Vlaamse propagandamensen de Vlaamse film als "groots, invloedrijk en vooruitstrevend". Toch ondernemen zij geen enkele poging om die films te beschermen. De Hollandse wrek noemt de Vlaamse film openlijk minderwaardig door ze niet te draaien, maar zelf na te maken! Waar zijn de Vlaamse strijders echter? Zij reageren niet? Is de Hollandse -nee, Dietse- broeder dan zonder kritiek?
Kilte kruipt rond de tenen, de koude besluipt het lijf. Begint onderaan de benen, besmet de vingers, telkens vijf. Daarzie: een eerste rilling, doordringt het lichaam, zo stijf. Doch, na 'n seconde bezie'ling, hervat de koude kracht z'n bedrijf.
