Vandaag zijn we vroeg opgestaan.we gingen de Glenn Pass
oversteken, het hoogste punt van deze trektocht. Aangezien Marlies niet zo goed
kan stijgen in de warmte, wouden we er vroeg aan beginnen. Om 8 uur waren we al
op weg. Het was een super mooie tocht naar boven. Rondom ons lagen prachtige
bergtoppen en 12 meren. Om 9u 40 waren we boven op de pas. Toen we daar waren
begon het lichtjes te druppelen, maar gelukkig was het snel gedaan. We daalden
aan de andere kant af. Na 15 minuten begon het echter terug te regenen en dit
keer harder dan voordien. Marlies had gelukkig snel een grote rots gevonden
waaronder we konden schuilen. We hebben daar wat snacks gegeten en na een half
uurtje daalden we verder af tot aan Charlotte Lake. We vroegen daar aan iemand
wat de weersvoorspelling voor de komende dagen was... regen vandaag, woensdag
en donderdag... Dat is balen, want dat zijn de laatste 3 dagen van onze
trektocht. Aan Charlotte Lake hebben we nog wat gesnosterd en begonnen dan aan
onze laatste sidewalk van vandaag. We zouden kamperen aan de Kearsarge Lakes.
We besloten de langere van de 2 trails te nemen zodat we morgen via de kortere
konden terugnemen. Het pad ging vrij veel omhoog zodat we een prachtig uitzicht
hadden over Bullfrog Lake. Om 15u kwamen we aan. Marlies vond een goed plekje
om te kamperen terwijl Pieter het eten bewaakte tegen aanvallen van eekhoorns J. Bij het opzetten van
de tent zagen we opnieuw donkere wolken komen. De tent stond net op tijd op zodat
we konden schuilen. We hebben dus heel de dag geluk gehad met de regen, behalve
toen Pieter begon te koken... Hij had alles klaargezet toen het opnieuw begon
te regenen. Met een poncho aan en met assistentie van de sous-chef vanuit de
tent is hij er toch in geslaagd een lekker soepje en spaghetti te maken.
Typisch stopte het met regenen toen alles klaar was. Maar zo hebben we toch in
het droog kunnen eten. Na het eten hebben we nog een mooie kleine wandeling
gemaakt tussen de meertjes en hebben we op een prachtige plek nog een dessertje
gegeten. Marlies had nog maar gezegd dat de wolken er opnieuw donker uitzagen
of het begon terug te regenen. We spurtten terug naar onze tent en besloten er
voor vandaag niet meer uit te komen.
Marlies geraakte geraakte vanmorgen niet goed uit haar
nestje. Pieter is dan maar alleen opgestaan en is ontbijt gaan klaarmaken. Om
8.30 u hebben we dan samen ontbeten. David en Chris hadden ons aangeraden om
verder in het Sixty Lakes Basin te wandelen en dat was inderdaad super mooi. De
zon op het water gaf de meertjes mooie kleuren. We zijn helemaal tot het einde
van het basin gewandeld. Daar aten we een snack voor we terugkeerden naar onze
kampplaats. Rond 12u waren we terug. We moesten onze tent nog opbreken en
middageten. We hoopten om 13u terug te kunnen gaan naar Rae Lakes. We kwamen
echter David en Chris terug tegen en andere mensen bleven maar met ons babbelen
zodat we pas om 14u weg geraakten. Rond 16u waren we terug aan de Rae Lakes. We
hadden gisteren al een plaatsje gespot maar aangezien het vandaag drukker was,
vreesden we dat iemand anders er al zou opstaan. We staken de laatste 200m nog
mensen voorbij en Yes! Ons plaatsje was nog vrij. 2 min later passeerden die
mensen. Oef, juist op tijd. Marlies kroop in haar nestje terwijl Pieter nog
mooie fotos van de zonsondergang ging nemen.
Vanmorgen zijn we lang in ons tentje blijven liggen (allé
maar tot 8u) want vandaag moesten we niet veel wandelen. We gingen een sidewalk
maken tot aan het Sixty lakes basin, slechts 2,5 mijl. We gingen daar
overnachten. Tijdens ons ontbijt kwam Sam, van wie Pieter eergisteren een
biertje had gekregen, afscheid nemen. Hij ging vandaag al de Glenn Pass
oversteken, wij pas overmorgen. Rond 10.30u vertrokken we. We passeerden de
andere Rae Lakes. Super mooi. We zochten ook al een kampeerplekje voor morgen.
Daarna begonnen we aan de klim van 300m richting de Sixty lakes. Rond 13u
vonden we een heel mooi plaatsje aan 1 van de vele meren. We aten ons
middageten, zetten onze tent op en relaxten aan het meer. We lazen wat, deden
een dutje en zwommen in het meer. In de zon was het lekker warm maar als de
wind op stak was het toch maar koud. Na het avondeten was het nog wat vroeg om
te gaan slapen dus we gingen nog een klein wandelingske maken. Ver zijn we niet
geraakt want na 10 minuten kwamen we David en Chris tegen. Een leuk ouder
koppel. Ze zijn al in de 60 maar gaan nog steeds backpacken. Hij werkt in
Hollywood dus ja we hebben nu connecties in de filmwereld J. Toen het donker werd,
keerden we terug naar ons tentje en gingen we slapen.
Hoewel de wekker om 6u stond, zijn we toch tot 7u blijven
liggen. Zalig! We maakten oatmeal en vertrokken om 8.30u. Het was een prachtige
wandeling vandaag. We stegen tot 3110m en hadden een super mooi zicht op de
omliggende bergen. Vandaag moesten we maar 7 mijl wandelen dus we deden het op
ons gemakske. Iets voorbij halfweg kwamen we aan het eerste meertje. Dollar
lake. We deden een kort zwemmeke in het koude water. Heerlijk! We droogden op
in het zonneke en vertrokken nadien verder. We passeerden nog enkele prachtige
meertjes en om 3u besloten we aan het eerste meer van de Rae Lakes een
kampplaats te zoeken. We vonden het perfecte plekje en zetten snel ons tentje
op zodat we wat aan het meer konden relaxen. Marlies las een beetje in haar
boek, deed een powernap en nadien hebben we nog wat gezwommen. We hadden zoveel
honger dat we al om 5u begonnen koken. De enchillada saus was niet echt een succes
maar de snickers als dessert maakten veel goed.
Vandaag hebben we ons een beetje overslapen. De wekker stond
om 6u maar omdat het vanacht zo koud was, waren we zo ingeduffeld dat we de
wekker niet hebben gehoord. Om 7u werden we wakker maar het was zo zalig in
onze slaapzak dat we nog een halfuurtje langer zijn blijven liggen. We maakten
oatmeal maar spijtig genoeg waren er nu geen hertjes te bespeuren. Toen we onze
tent wouden opbreken, bleek dat Pieter gisteren iets te ambitieus de nieuwe
piketten in de grond had geslagen. 1 zat zo diep in een wortel dat we hem pas
na 10 minuten koeffelen eruit kregen. (Hij heeft hem er met een andere piket
moeten uitbijtelen). Om 9.20u vertrokken we. Het was vandaag een tocht van 9
mijl. Na anderhalf uur hadden we de eerste 3 mijl al gedaan en kwamen we aan de
camping waar we gisteren dachten te slapen. Iets verder namen we onze eerste
pauze. We aten nootjes en terwijl heeft Pieter zich laten waksen. J Toen zijn short wou
aandoen was hij met zijn onderbroek in hars gaan zitten en zijn broek plakte
vast aan zijn billen. J. Het was vandaag een hele mooie wandeling. Bij
het stijgen was het wel heel warm. We kwamen sympathieke mensen tegen en 1
daarvan had juist een beer gezien. Wij niet L.
Rond 4u kwamen we aan op de camping. We verfristen ons in de rivier en Pieter
dronk samen met onze buren een biertje.
Vanmorgen hadden we de wekker gezet om 6.30u zodat we op
tijd aan onze trektocht konden beginnen. We lagen echter zo zalig op onze
luchtmatras dat we nog een uurtje hebben gesnoozed. Om 7.30u kropen we dan toch
maar uit ons tentje. We hebben op ons gemakske gegeten onze zak gemaakt en de
bearcanisters gevuld. We zijn in Bear Country. Dat betekent dat we al het eten,
tandpasta, zonnecreme, enz. in die canisters gaan moeten bewaren. Wat een
miserie. Geef ons toch maar een park zonder beren. Al het eten geraakte er niet
in dus we gaan vandaag goed moeten eten. Het eten dat we niet meenamen, bergden
we op in de bear locker op de camping. We zouden niet willen dat er een beer
in onze auto kruipt. Om 10.45u vertrokken we op onze trektocht. Onze rugzakken
wogen zwaar maar het was nog te doen. Het was een mooie wandeling die gelukkig
vaak in de schaduw was. Alleen de vliegen waren super irritant. Hopelijk blijft
dat niet zo de komende dagen. We
lunchten op een leuk plekje aan het water waar we spijtig genoeg 1 van onze
appels verloren. Hij rolde recht de rivier in. Hij bleef weliswaar rondspinnen in een draaikolk maar het leek ons iets te gevaarlijk om hem te gaan halen.
Een beer zal er blij mee zijn. We passeerden even later aan de Mist fall en
genoten daar van het prachtige uitzicht. Er was gelukkig meer water dan op de
Upper Yosemite fall. Rond 4u kwamen we aan de eerste camping. Normaal gingen we
door wandelen tot aan de 3e camping maar aangezien hier een bear
locker stond en niet al ons gerief in de canister geraakte, besloten we hier te
blijven. We hebben ons gewassen in de rivier en zijn op tijd beginnen koken.
Tijdens het eten keken we naar national geografic. 3 hertjes wandelden
voortdurend rond ons en stoorden zich niet aan onze aanwezigheid. Prachtig! Om
8u was het tijd om een doke te doen.
Vandaag zijn we op ons gemakje opgestaan, hebben lekker
ontbeten en zijn dan naar het visitor center vertrokken. We hadden namelijk
totaal geen idee wat we hier gingen doen en gingen dus info vragen over
mogelijke wandelingen. Aangezien we nog tot volgende week donderdag hier kunnen
blijven, hebben we tijd genoeg om een meerdaagse wandeling te doen. Een ranger
gaf ons een tip voor een trektocht. We moesten alleen in het andere deel van
het park (waar we de trekking zouden doen) een permit gaan aanvragen. De ranger
dacht dat we waarschijnlijk pas een permit voor vrijdag zouden krijgen. Voor we
naar het permit station vertrokken, bezochten we eerst nog de Grant Tree Sequoia.
De derde grootste boom te wereld wat betreft volume. Wat een boom! Het deed ons
wel wat denken aan de Kauris in Nieuw-Zeeland. Waar is de tijd! De weg naar
het andere deel van het park was super mooi. We hadden een mooi zicht op de
vallei van Kings Canyon. In de vallei reden we naar het einde van de weg waar
we de permit gingen aanvragen. We geluk want we konden al een permit krijgen om
morgen te vertrekken. De ranger gaf ons veel informatie en gaf ons een
trekkingsschema. We zouden 8 dagen wandelen maar het is niet zon een zware
trektocht. We hebben enkele lichte dagen om aan de meertjes te relaxen. We zijn
benieuwd! Het nadeel is wel dat we opnieuw in Bear Country zijn. Dat betekent
dat we Bear Canisters moeten huren om al ons eten en onze toiletries in op te
bergen. Nadien reden we naar de dichtsbij gelegen camping, Moraine. 111
plaatsen ... en wij zijn de enige kampeerders. Enerzijds leuk om de hele
camping voor ons alleen te hebben, anderzijds wel wat spooky. Maar ja we moeten
wennen voor de volgende dagen in de wildernis. We probeerden al ons eten in de
Bear Canisters te steken maar het paste er niet allemaal in. We zullen morgen
goed moeten eten. We gingen op tijd een doke doen om morgen op tijd te kunnen
vertrekken.
Vanmorgen bracht Kevin ons naar Fox Rental Cars. Normaal
zouden we de auto huren voor 200 dollar maar dat was zonder verzekering. In
California ben je zoals in België verplicht om je te verzekeren voor als je
schade toebrengt aan derden dus we besloten die verzekering er toch maar bij te
nemen. We waren immers al eens tegen gehouden door de politie J. We reden terug naar
het appartement van Kevin, laadden al ons gerief in en we vertrokken opnieuw op
roadtrip. De bestemming: Kings Canyon. Normaal gezien zouden we terug gaan naar
Yosemite maar Kevin had ons Kings Canyon aangeraden. Een heel mooi park,
gelegen tussen Yosemite en Sequoia national park. Aangezien dit park minder
druk is zou het geen probleem moeten zijn om een slaapplaats te vinden en om
een backcountry permit te krijgen. Onderweg kochten we eten voor de komende
week en gingen we op zoek naar fuel voor ons vuurtje. We vroegen het in een
tankstation en die mensen hadden totaal geen idee waar we het over hadden. Na
eens goed rond te kijken in hun shop, bleken ze het toch te verkopen J. Na een hele mooie
rit, kwamen we rond 6u aan in Kings Canyon. We reden naar de eerste camping.
Hier was plaats genoeg. Waar is de tijd dat we ons in Yosemite moesten haasten
voor een plaatsje. We maakten rijst met cocos-curry zoals we het van Annelies
geleerd hadden en kropen op tijd ons tentje in. Niet op de ontplofte mattekes
maar op de queensize luchtmatras J.
Wij hadden voorgesteld om vanavond voor Kevin en Laetitia te
koken dus we gingen inkopen doen. Het zou een Leuvense ovenschotel op zusters
wijze worden. 1 van onze persoonlijke favorieten en al geleden van in België.
Terug thuis deden we de mis en place en boekten we een huurauto om s
anderendaags naar King Canyon te vertrekken. We boekten bij Fox maar aangezien
het veel goedkoper was dan bij andere bedrijven hadden we wel wat twijfels. We
moesten nog niet betalen dus we gingen morgen zien of alles in orde was. Nadien
hadden we nog tijd om naar het strand te gaan. Het weer was niet ideaal maar
het water was redelijk warm. Onbewust heeft Pieter in deze stad van de filmindustrie
een filmscene nagespeeld. Net toen hij uit het water begon te komen, zag
Marlies dat er vlak achter hem 2 zwaren vinnen boven het water kwamen. Zoals in
Jaws, riep ze dat hij snel uit het water moest komen. We wisten niet zeker of
het dolfijnen of haaien waren, maar aan de hand van de foto heeft Kevin
achteraf gezegd dat het waarschijnlijk haaien waren. HAAI! Terug in het
appartementje heeft de ovenschotel ons meer dan gesmaakt. We keken wat grappige
filmpjes en Kevin gaf ons wat info over Kings canyon
Vanmorgen hadden we in tegenstelling wel een wekker gezet
maar die hebben we snel terug afgezet. Het is nog steeds vakantie! We hebben
uitgeslapen en hebben tijdens ons ontbijt opnieuw een aantal afleveringen van
Game of Thrones gekeken. We hebben onze vlucht naar Dallas geboekt maar merkten
dat Pieter zijn kredietkaart ook bij online betalingen niet werkte. Wij dachten
dat het lag aan de magnetische strook maar nu bleek dus dat de kaart helemaal
niet werkte. We hebben dan maar een mailtje naar thuis gestuurd om eens bij de
bank na te gaan hoe dit mogelijk was. s Namiddags kwamen Kevin en Laetitia
terug van hun weekendje en begonnen ze de BBQ voor te bereiden. Ze gingen
ribbetjes voor ons maken en die moeten een twee tal uur in de oven rusten. We
hadden dus tijd om ondertussen in een outdoorstore wat gerief te gaan kopen. Zo
vriendelijk als hij is, stelde Kevin voor om met ons naar de outdoorstore te
gaan. Pieter zijn schoenen hebben het spijtig genoeg net niet lang genoeg
volgehouden, dus Pieter is een nieuw paar trekkingsschoenen gaan kopen. We
kochten ook 2 camalbacks, nieuwe piketten en een lakenzak voor Pieter. De
prijzen waren niet veel lager dan bij ons maar gelukkig is onze euro nog sterk
genoeg. Terug thuis konden we aan de BBQ beginnen. MMM, we hebben nog nooit
zon lekkere ribbetjes gegeten. Voor de meisjes met bijpassende sangria en
Argentijnse wijn, voor de mannen een ruime selectie van Amerikaanse bieren. Na
een heel gezellig avond ging Kevin terug naar Laetitia zodat wij het
appartementje voor ons alleen hadden. Net alsof hij te gast was bij ons J. Heel erg moet maar
toch al een beetje verslaafd hebben we toch nog een Game of Thrones gekeken
voor we gingen slapen.
Vandaag hadden we eens geen wekker gezet. Zalig! We hebben
uitgeslapen tot 10u 30. Kevin was dit weekend weg, dus we hadden het appartement voor ons alleen. We hebben opgezocht hoe we naar Dallas konden geraken
en Pieter heeft nog eens met thuis kunnen bellen. Marlies was nog zo moe van de
voorbije maand dat ze nog een dutje heeft gedaan. Toen ze eindelijk wakker was,
zijn we inkopen voor onze spaghetti gaan doen en hebben we wat rondgewandeld in
Hermosa Beach. We aten een super lekkere spaghetti en keken terwijl naar de
eerste aflevering van Game of Thrones. Goede tip, Wannes en Annelies!
Vanmorgen hebben nog een uurtje aan het zwembad
doorgebracht. Dit is vakantie! Rond 11u vertrokken we naar Hollywood. Daar
hebben we wat op de Walk of Fame rond gelopen en fotos van de sterren genomen.
Na de middag gingen we naar de Taco Bell. We wouden er al lang naar toe gaan
maar vonden er nooit een als we er een zochten. Het was lekker maar niet veel. Er
was ook geen wifi en Wannes en Annelies moest zich nog inchecken. We zijn dan
nog maar eens naar een McDonalds gegaan. Nadien reden we door naar Venice
Beach. We zagen er een leuke straatshow en wandelden over het strand. Het was
spijtig genoeg snel tijd om te vertrekken. Onze auto moest om 8u ingeleverd
worden en Wannes en Annelies gingen ons eerst afzetten bij Kevin. Die was zo
vriendelijk om ons zijn auto te lenen zodat we nog met Wannes en Annelies voor
de laatste keer konden gaan eten. Marlies mocht voor de eerste keer in de VS
rijden J. Nadat
we onze KIA hadden afgegeven, gingen we pizza afhalen en aten die op in hun
hotelkamer. Het was nog een gezellig avond en dan moesten we afscheid nemen. Het
was een hele leuke maand samen! Het afscheid was wel anders dan bij onze vorige
bezoekers. Het is maar voor 2 weken. Op de terugweg was er politiecontrole. We
vonden Marlies haar rijbewijs niet onmiddellijk maar gelukkig liet de
vriendelijke politieman ons doorrijden. Terug bij Kevin thuis hadden we nog een
leuke avond met Kevin en een vriend van hem. Doodmoe gingen we om 2u slapen.
We zijn opgestaan om 5u 30. Que temprano! Snel opgebroken en ontbeten zodat we voor de hitte
nog een wandeling konden maken. We hebben een wandeling gemaakt van 3u. We
deden een mooie panorama trail in de woestijn tussen de Joshua Trees (soort van
Yucca bomen). We hebben heel veel sporen van dieren gezien, maar niet erg veel
dieren gespot. We zagen wel een hertje op het pad en Annelies heeft in een
struik een kleine slang gevonden. We dachten dat sommige sporen van de mountain
lion waren, maar die hebben we niet gezien. Waarschijnlijk komen die alleen s
nachts buiten. Na de wandeling gingen we verder richting LA, we hadden het wel
gehad met de woestijn. We stopten onderweg voor een KFC. Al een heel jaar komen
we die tegen en denken we: dat zouden we toch eens moeten proberen. Maar wat
een tegenvaller!. Niet superlekker en heel erg weinig. Dus KFC belandt na ons
uitgebreid fastfoodonderzoek overduidelijk onder aan de lijst. Pieter had een mailtje in verband met zijn sollicitatie
aan de KUL. De prof vroeg of het mogelijk was om te bellen. We besloten dan in
de Mc Donalds nog een Mc Flurry te gaan eten zodat Pieter van daar kon skypen. Spijtig
genoeg was de verbinding niet optimaal
en lukte het niet om te bellen. Pieter heeft dan nog vanaf een Public Phone
geprobeerd maar die bleek ook niet te werken. Hij heeft dan met de prof
afgesproken om s avonds (morgen vroeg Belgische tijd) te bellen. We reden
verder naar de campground, die we na even zoeken vonden. Het bleek een heel
goede camping te zijn met super mooie badkamers, een zwembad en wifi op de
tentplaats. Het enige nadeel was dat de piketten weer moeilijk in de grond
geraakten. Ach ja, ze stonden toch al schots en scheef.Terwijl we de tenten aan
het opzetten waren, kwam een oud vrouwtje in een karretje vragen of we een luchtmatras
nodig hadden. Blijkbaar hadden toeristen vandaag twee queensize matrassen
achter gelaten omdat ze het vliegtuig gingen nemen. Het zou wel tof zijn om niet elke nacht op de
grond te moeten slapen J!
Toen we de matras zagen, betwijfelde we of ze wel in onze tent ging geraken
maar we konden maar proberen. Pieter begon ze op te blazen maar dat zou uren
duren.We hadden een pomp nodig. Terwijl Wannes en Annelies gingen zwemmen,
gingen wij naar de winkel. We kochten eten voor vanavond en vroegen aan een
medewerker of ze daar geen pompen verkochten. Hij zei van niet en dat het
waarschijnlijk ook moeilijk in andere winkels te vinden ging zijn. Maar, hij
had er 1 thuis en gebruikte ze toch niet. Hij zei dat hij een uurtje later zijn
pomp voor ons kon gaan halen. Hoe sweet! We kochten een telefoonkaart en
zochten een public phone om te testen of Pieter vanavond kon bellen. Het is
duidelijk dat bijna alle mensen een gsm hebben. De eerste die we vonden, werkte
niet en pas na een kwartier zoeken vonden we de volgende. Die werkte gelukkig
wel maar blijkbaar moesten we betalen ook al gebruikten we een telefoonkaart.
Raar, bij de vorige telefoonkaart moest dat niet. We reden terug naar de
camping zodat Marlies, Wannes en Annelies konden beginnen koken. Pieter reed
terug naar de winkel om de pomp te gaan halen. Om 22u 45 was het tijd om te vertrekken
naar de public phone. Wij dachten dat je een dollar moest insteken om het
nummer van de kaart te kunnen bellen en dat nadien enkel geld van de kaart
ging. Dat was echter niet het geval. Elke 3 minuten moesten we 4 quarters
insteken. Wat een slechte kaart! Terwijl Pieter belde, zocht Marlies naar alle
quarters die we hadden. Dat waren er niet genoeg zodat ze in de McDonalds geld
moest gaan wisselen. Na 45min bellen en dus vele quarters later, begaf de
telefoon het. Tot zover de sollicitatie. Het gesprek was nog niet helemaal
afgesloten maar gelukkig heeft Pieter de rest via mail kunnen regelen. Al bij
al een duur telefoontje maar hopelijk loont het de moeite.
We hebben uitgeslapen tot 8u, een douche genomen en zijn vertrokken
richting Joshua Tree. Het was superwarm in de Mojave woestijn: 115 °F. Niet te
doen! In de woestijn zijn we op de route 66 gaan tanken. Niet te veel want het
was superduur. Om 19u kwamen we aan in Joshua Tree bij een mooie zonsondergang.
We hadden hier niets gereserveerd, maar het was geen probleem om een plaats te
vinden. Er was een supergrote camping en er was bijna niemand. Blijkbaar zijn
er niet veel mensen die hier in de zomer komen kamperen. Het office was dan ook
gesloten deze tijd van het jaar. We snappen wel waarom. We hebben onze tenten
opgezet, gelukkig was de grond hier iets zachter, want onze haringen (piketten)
beginnen stilaan allemaal krom te staan J.
Het was heerlijk om zonder buitentent te slapen. Dan kan je de mooie
sterrenhemel gewoon vanuit je bed zien.
Nadat de mannen nog een laatste duik in het meer hadden
genomen, vertrokken we naar de Grand Canyon. De normale weg was afgesloten maar
gelukkig was de omleiding niet onmenselijk lang. Rond 11u kwamen we aan. Het
was super warm dus we hadden geen zin om nu al een wandeling in de canyon te
gaan doen. We gingen naar een aantal uitzichtpunten, aten onze lunch en rond 17u
vertrokken Pieter, Wannes en Annelies op een wandeling. Marlies bleef boven om
in alles rust een boekje te kunnen lezen en het dagboek te schrijven. Het was
een mooie wandeling. We daalden een stuk af in de Grand Canyon wat heel erg
mooie uitzichten opleverde. Na de wandeling namen we de shuttle bus naar een
uitzichtpunt waar we een prachtige zonsondergang zagen. Het was zo mooi dat we
zelfs even vergaten dat het daar vol toeristen stond J. Rond 8u vertrokken we naar
Flagstaff. Tegen 10u 30 stonden de tenten opgesteld op de kampplaats, maar we
hadden niet echt zin meer om nog te koken dus zijn we nog maar is naar de McDo
gegaan.
Vanmorgen werd Marlies wakker door Pieter die zei: Liesje,
ik heb vannacht een ongelukje gehad. Het ongelukje was niet was ze verwachtte.
Blijkbaar was zijn tand midden in de nacht afgebroken. No!! Not again!! We
reden naar de Lodge om daar op internet te kunnen gaan en om te kunnen bellen. Pieter
regelde alles voor de verzekering en we vonden op internet een Dentist Centre. Daar
kon hij direct geholpen worden en na een halfuurtje was hij weer zo goed als
nieuw. De tandarts was wat minder raar dan in Cambodja maar het prijskaartje
was ook wel iets anders. Niet 15 dollar maar 164 dollar. Meer dan het tienvoud.
Het geld dat we gespaard hadden met de geldboete was direct goed besteed J. Tot zover onze
internationale vergelijkende studie over tandartsen. Normaal gingen we vandaag
de Antilope Canyon bezoeken. Rond 11u zouden er in de canyon prachtige kleuren
te zien zijn. Het was echter veel te duur voor ons budget dus we besloten een
kayak te huren en op Lake Powell te kayakken. Nadat Pieter een arrogante Fransman
eens goed op zijn plaats had gezet, vertrokken we. We kayakten een uurtje tot
als we bij een afgelegen strandje kwamen. Super mooi! We aten onze lunch en
zwommen wat. Het water was zalig warm. We brachten er de rest van de namiddag
door en kayakten rond 17u terug naar de haven. s Avonds maakten we een lekkere
BBQ, al was dat in het begin niet zo evident met de hevige wind.
Onze eeste stop vandaag was the Valley of the gods. Een
soort Monument valley maar niet toeristisch. Het was super mooi om er door te
rijden. Het was ook de perfecte plaats om wat groepsfotos te maken. Geen
andere toeristen betekent zelfontspanner en dat is niet zo gemakkelijk als we
springfotos willen maken. Na lang proberen is het ons gelukt om een goede foto
te nemen maar de probeersels waren wel hilarisch. Tegen de middag reden we door
naar Monument valley. In het visitor centre trokken we enkele John Wayne fotos
en nadien vertrokken we met de auto de vallei in. In tegenstelling tot Valley
of the gods, is het hier super toeristisch maar de weg was disproportioneel
slecht. Nu pas snapten we waarom sommige mensen hier rondrijden met pick-up
trucks die een meter hoger zijn. Via een zandweg met diepe putten reden we
stijl naar beneden. De uitzichten waren mooi maar het geschok was zo
oncomfortabel dat we besloten om niet de hele 17km te rijden. Marlies mocht van
de anderen terug rijden. In echte Paris-Dakarstijl reed ze naar de uitgang. De
wielen draaiden een paar keer zot maar we zijn gelukkig goed boven geraakt.
Been there, done that, maar niet direct voor herhaling vatbaar. Na de middag
reden we verder naar Page, waar we zouden overnachten aan Lake Powell. We
hadden niet deftig geluncht dus besloten even in de Burger King te stoppen. Het
verbaasde ons hoeveel mensen er om 15u 30 hamburgers gaan eten. Maar ja, wij
waren niet veel beter J.
Rond 6u kwamen we aan in Page. We reden de National Recreation Area binnen om
naar onze camping te gaan. Net voor we aankwamen, moesten we een kruispunt
oversteken. Voorrang van rechts geldt in Amerika niet. Iedereen moet aan het
kruispunt stoppen en de eerste mag als eerste vertrekken. Pieter was dat even
uit het oog verloren en dacht dat de Park ranger die uit de andere straat kwam,
zo vriendelijk stopte om ons door te laten. Woop woop. Ohoh, dat klinkt niet goed! Zoals in de films
moesten we aan de kant gaan en in de auto blijven zitten. De ranger vroeg
Pieter zijn gegevens en bleef een tijdje weg. Zenuwen! Toen hij terugkwam, zei
hij dat hij nog nooit zoveel stempels in een paspoort had zien staan J. Hij zei dat we geluk
hadden want normaal kregen we een boete van 150 dollar. Fiuw! Spijtig genoeg
zijn niet alle mensen in Page zo vriendelijk. De vrouw aan de balie van de
camping had duidelijk een slechte dag maar gelukkig kregen we een goed plaatsje
met zicht op het meer. s Avonds bezochten we nog de dam waardoor het meer
gevormd is. Het meer bestaat namelijk uit super veel canyons die door de dam
zijn ondergelopen. In totaal duurde het 17 jaar vooraleer de Coloradoriver al
deze canyons vol met water kreeg. Het resultaat is een super mooi meer. Het
feit dat je weet dat dit niet natuurlijk is, geeft wel wat bedenkingen wat
betreft de impact op de natuur hier...
Vandaag gingen we opnieuw naar Canyonlands maar deze keer
naar het deel The Needles. We reden naar Elephant Hill om daar een loop van 18km
tussen the Needles te wandelen. Het was een mooie wandeling en we waren
helemaal alleen. Het was eerst 5km wandelen tot aan Chesler Park Viewpoint. De
wandeling er naar toe was heel mooi maar het viewpoint zelf was niet anders dan
wat we voordien hadden gezien. We aten onze bokes en wandelden verder richting
Joint Trail. Dit was een heel leuk stuk, in smalle Canyons. Er was slecht weer
voorspeld maar we hebben geluk gehad. Het heeft maar een beetje gemieserd en
nadien klaarde het op en was het opnieuw een te warm. Het stuk na Joint Trail
was ook heel mooi. De rotsformaties waren heel speciaal en er zat ook wildlife,
weliswaar anders dan we gewoon waren. Pieter heeft namelijk 2 slangen op onze
trail gevonden. Marlies was er al over gelopen. Het was dan ook even schrikken
toen Pieter zei dat de slangen er zaten. Het waren kleintjes maar het zagen er
gifslangen uit. Rond 17u waren we terug aan de auto, juist zoals we gepland
hadden. We reden nog 2u en kwamen om19u aan in Bluff. Daar hadden we een goede
camping gereserveerd. We hadden wel wat problemen met het opzetten van de tent.
De grond was steenhard, onze piketten zijn dringend aan vervanging toe en er
stond veel wind. Het is uiteindelijk toch gelukt. We maakten puree met
appelmoes en worstjes. MMM! Nadien zorgden we dat onze blog eindelijk nog
eens bijgewerkt was.
Vandaag gingen we het nationale park Canyonlands bezoeken,
meer bepaald het deel Island in the sky. We reden naar de Upheaval Dome om
daar de Syncline trail, een wandeling van 13km, te wandelen. Wel 3 keer stonden
er borden dat dit een very strenous wandeling is en dat je dus goed moest
nadenken voor je aan de wandeling begon. We besloten het er toch op te wagen en
het was de moeite waard. Het eerste stuk was niet zo speciaal maar na een
aantal kilometer kwamen we in een Canyon. Heel mooi. We hadden lunch op een
mooi plekje in de schaduw waar we niet alleen waren... Na 10min vroeg Annelies
of wij hetzelfde zagen als zij. Er zat iets verderop een black horne sheep naar
ons te kijken. Toen het naar boven begon te wandelen waren we niet echt op ons
gemak maar hij ging de andere kant op en had presies genoeg van ons gebabbel. Na
de lunch begon het leuke stuk van de wandeling. We moesten over rotsen klimmen
met een prachtig zicht op een grote canyon. Voor Pieter zijn schoenen was het net
te veel want 1 van de zolen is er nu definitief afgevallen. Blijkbaar is die
niet broodnodig want zonder zool gaat het wandelen nog even goed. We daalden af
in de canyon, wandelden een tijd beneden en klommen nadien terug naar naar het
plateau waar we begonnen zijn. Tijdens die klim was het door de zon super warm,
waardoor het wel wat lastig was om te stijgen. Gelukkig kwamen na een tijdje de
wolken terug en was het in totaal maar 400m stijgen. Boven aangekomen dronken
we een heerlijke colaatje zodat we terug sterk genoeg waren om nog even naar de
zichtpunten van de Upheavel Dome te gaan. De Upheavel Dome is een enorme krater
met mooie kleuren waarvan men eigenlijk niet weet hoe die is ontstaan. Men
denkt aan een meteorietinslag of een zoutmeer. Van geen enkele theorie zijn
echter bewijzen gevonden. Het was een mooie krater maar we waren wel blij dat
we vandaag niet enkel naar deze zichtpunten waren gekomen maar ook de wandeling
hadden gedaan. Rond 6u vertrokken we terug naar Moab. Door de avondzon hadden
we onderweg nog prachtige zichten op de canyons. Aangezien we gisteren zo een
lekkere pasta waren gaan eten, besloten we vandaag naar het zelfde restaurant
te gaan. Never change a winning team. Terug op de kampplaats heeft Pieter nog
wat kleren gewassen terwijl de anderen de wandeling voor morgen hadden gepland.
Vandaag bezochten we het nationale park Arches. Eerst deden we de very strenous
walk to Delicate Arch. In feite een heel erg makkelijke wandeling. Ze
kunnen hier wel wat overdrijven J.
De Delecate Arch was een heel mooie boog, maar wel erg toeristisch. We hadden
wel geluk dat het in de voormiddag wat bewolkt was, daardoor was het dan toch
iets minder warm. Nadien gingen we door naar Devils Garden. Een mooie wandeling
van +/- 10 km. Toch hebben we er ongeveer 5 uur over gedaan. Dat kwam vooral
door de vele tussenstops aan de mooie bogen, de warmte, de vele toeristen en
het feit dat het af en toe klim- en klauterwerk was op het pad. We zagen de Tunnel Arch, Pine Tree Arch, Landscape Arch, Navajo Arch,
Partition Arch, Double O Arch en de Private Arch. De meest bekende is de
Landscape Arch. Dit is de grootste ter werleld, maar wij vonden vooral de Double
O het mooiste. Na de wandeling maakten we nog een tussenstop aan de South Window,
North Window en de Balancing Rock. Terug in Moab zijn we inkopen gaan doen en
zijn we een lekkere pasta gaan eten. Nadien reden we naar de camping en hebben
we onze tenten opgezet. Blijkbaar zijn de campings even duur als het hostel
gisteren dus achteraf bekeken hadden we beter in het hostel gebleven. We hebben
wel wat kleren kunnen wassen. Aangezien het warm genoeg was, hebben we de
buitentent niet over onze tent gedaan. Super mooi geslapen onder de mooie
sterrenhemel.
