Vandaag stond een lange busrit op het programma en een grensovergang ... dat doen we niet graag. We vertrokken om 8u (nadat we voor de laatste keer lekkere baguetten hadden gekocht L ) en een uurtje later moesten we overstappen op een andere bus. Deze bus ging dan tot aan de grens, maar heeft eerst nog een half uur in panne gestaan. Gelukkig zijn buschauffeurs hier handige harry’s want de bus is nadien zonder problemen aan de grens geraakt. Daar hebben we heel lang moeten aanschuiven en toen we eindelijk de grens waren overgeraakt, moesten we nog een uur wachten op de volgende bus (een minivan). Gelukkig kwam die want je weet nooit op voorhand of er aan de andere kant wel een bus gaat opdagen. De minivan reed ontzettend hard, maar de chauffeur zorgde er wel voor dat we nog voor het donker in Bangkok aankwamen. Daar hebben we een busje genomen richting Ayutthaya (ongeveer 50 km ten noorden van Bangkok) aangezien we niet opnieuw in de drukke stad wouden verblijven. Ayutthaya is vooral bekend van een oud tempelcomplex dat hier nog staat. We hebben al een kleine wandeling gemaakt langs de tempels. Het was toevallig ook net de laatste dag van een tiendaags festival dat hier heeft plaatsgevonden.

19-12-2012 om 05:56 geschreven door Marlies & Pieter  

We hadden gelezen dat de omgeving van Battambang heel erg mooi is dus we huurden een fiets en reden naar een tempel op een heuvel 28km verderop. De tempel dateerde uit de periode net voor Angkor Wat, maar was minder spectaculair. Het waren wel veel trappen om aan de tempel te geraken (360). Nadien zijn we terug gefietst en hebben we een tussenstop gemaakt bij een wijnboer. Daar hebben we een glaasje wijn en druivensap geproefd. Het druivensap was heel erg lekker, ook al vond Marlies dat het naar rode kool smaakte J. De wijn was heel speciaal, heel anders dan de wijnen die we gewoon zijn, maar het was niet slecht. Daarna zijn we naar een tweede heuvel met tempels gefietst. Het was een mooie weg in the middle of nowhere. Om aan de tempel zelf te geraken moesten we opnieuw trappen doen. Deze keer hadden we ze niet geteld maar we denken dat het er ongeveer 1000 waren. De moeite loonde wel want het uitzicht over de omgeving was prachtig. Op deze heuvel was ook een killing cave: een grot waar tijdens de periode van de Rode Khmer vele mensen zijn vermoord ... Na het bezoek zijn we terug gefietst naar Battambang, hebben we opnieuw lekker gegeten in het rooftop restaurant en hebben we een bus geboekt om morgen terug naar Bangkok te vertrekken. Onze rondreis in Azië zit er bijna op. 

19-12-2012 om 05:50 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u zijn we met de bus vertrokken richting Battambang. Toen we daar aankwamen was er weer een hele zwerm tuk tuk drivers die ons lastig viel. Met minstens 10 stonden ze rond ons en ze bleven maar aandringen dat we een tuk tuk moesten nemen. Het was toch wel 2 minuten stappen tot aan de hotels dus onmogelijk te voet te doen. Nadat Pieter zich eens boos gemaakt had, zijn we te voet vertrokken en hebben we snel een goede hotelkamer voor maar 4$ gevonden. In de namiddag hebben we een wandeling gemaakt in Battambang. Volgens de Lonely Planet een leuk stadje, volgens ons niet zoveel te beleven. Pieter is dan maar naar de kapper geweest. ’s Avonds zijn we gaan lopen en hebben we iets gegeten in het rooftop restaurant van ons hotel.

19-12-2012 om 05:47 geschreven door Marlies & Pieter  

Onze laatste dag in Siem Riep hebben we een dagje uitgerust in de guesthouse. Deze rustdag kwam van pas want na drie dagen Angkor moesten we dringend aan onze foto’s en blog werken. De Australiër heeft ons ook wat tips gegeven voor onze citytrip naar Sydney. ’s Avonds zijn we naar de Night Market gegaan. Daar hebben we een lekker cocktail gedronken en heeft Marlies een kleedje gekocht zodat ze met de feestdagen iets heeft om aan te doen J

19-12-2012 om 05:45 geschreven door Marlies & Pieter  

13-12-2012 om 11:02 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u 30 zijn we met de fiets vertrokken richting Banteay Srei, een kleine maar heel mooie tempel. De tempel lag wel wat verder, ongeveer 35 km van onze guesthouse. Het was een mooie fietstocht langs palmbomen, rijstvelden, waterbuffels, kleine dorpjes ... We zagen onderweg veel tuk tuks maar geen toeristen met de fiets, we zijn blijkbaar de enigen die dat in ons hoofd halen ;-) Na Banteay Srei hebben we de Big tour gemaakt. We bezochten  Eastern Mebon, Ta Som, Preah Neak Poan (een kleine tempel op een eilandje) en Preah Khan (het grootste tempelcomplex van Angkor waar je uren in kan ronddwalen). Het was al donker toen we terug in het guesthouse waren. Met de 80km in de benen hebben we lekker gegeten, een waske gedaan en zijn we gaan slapen.Spijtig genoeg zat ons bezoek aan Angkor er op.

13-12-2012 om 10:09 geschreven door Marlies & Pieter  

Een echte must bij een bezoek aan Angkor Wat, is een zonsopgang meemaken. Daarom  hadden we de wekker gezet om kwart na 4 en zijn we rond 4u40 met de fiets vertrokken naar Angkor Wat. Aangezien we de dag ervoor op de bus zo slecht geslapen hadden, waren we nog heel moe, maar het was zeker de moeite waard. De zonsopgang was prachtig (dat resulteerde in wel 100 foto’s waar we goed in gaan moeten selecteren). Blijkbaar hadden veel mensen het idee om daar naar de zonsopgang te komen kijken want we stonden er niet alleen. Toen de zon op was, hebben we een bezoek gebracht aan Angkor Wat. Het was super mooi. Aangezien we zo vroeg opgestaan waren, hadden we nog een hele dag om andere tempels te bezoeken. We besloten om de small tour te doen, een tour door het park met de bekendste tempels:  Phnom Bankheng (een tempel op een berg van waaruit je een mooi uitzicht hebt maar van de tempel staat niet veel meer recht), Bayon (een hele mooie tempel met torentjes versierd met gezichten), Baphuon, Phimeanakas, Terrace of the elephants, Chau Say Tevoda, Ta Keo, Ta Prohm (de tomb raider tempel) en Banteay Kdei. Onderweg hebben we wat apen gezien die zich kostelijk aan het amuseren waren. De ouders zaten op de grond, maar de kindjes zaten in een boom. Van in de boom sprongen ze in een riviertje en dan terug de boom in ... eentje durfde niet goed, dus kwamen de andere kleintjes hem een handje helpen door met alle geweld op de tak te springen waar de andere op zat. Het was zo grappig om naar te kijken! Bij een van onze stops werden we aangesproken door een Indier (dat denken we toch). Hij vroeg of Marlies met zijn zoon op de foto wou ... achteraf bedachten we dat we er geld voor hadden moeten vragen, dat is hier toch de gewoonte. Rond 5u was onze tour beeïndigd en fietsten we terug naar het guesthouse waar we een waske hebben gedaan en lekker gegeten.

13-12-2012 om 10:08 geschreven door Marlies & Pieter  

Na een humpy bumby road en bijgevolg een nacht met weinig slaap, zijn we om 5u 20 aangekomen Siem Reap. We werden weer ergens in the middle of nowhere gedropt en aangezien het nog donker was, besloten we om samen met 2 andere toeristen (Charlie, een Australiër, en Wouter,een Nederlander) een tuk tuk te delen die ons naar een goedkoop guesthouse zou brengen. We gingen naar Happy guesthouse, een super goed en goedkoop guesthouse. We besloten nog even uit te rusten en dan samen met de 2 andere toeristen al een stukje van de Angkor tempels te bezoeken. We gingen met de tuktuk naar de 68 km verder gelegen tempel Beng Mealea, een echte Indiana Jones tempel,  en naar het oudste gedeelte van Angkor: de Rolous groep ...  Deze laatste groep tempels was wel mooi, maar van het echte Angkor Wat verwachten we toch nog iets meer. Het was goed dat we met de minst impressionante tempels begonnen zijn want dan zou het de komende dagen alleen maar beter worden.

13-12-2012 om 09:52 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben de hele dag gerelaxed aan het strand en dat kwam wel van pas aangezien Pieter een beetje ziek was (dankzij de vele stemmen op de blog heeft hij de poll gewonnen). ’s Avonds hebben we de bus genomen richting Siem Reap.

13-12-2012 om 09:45 geschreven door Marlies & Pieter  

10-12-2012 om 12:47 geschreven door Marlies & Pieter  

‘s Morgens uitgecheckt want om 8 uur kwamen ze ons ophalen om te gaan ontbijten en om nadien op onze boottocht te vertrekken. Na het lekker ontbijt kwam een tweede tuk tuk chauffeur ons halen want we moesten met hem mee naar de boot ...Na 5 minuten in de tuktuk werd de chauffeur gebeld. Hij stopte en we moesten onze tickets tonen. Blijkbaar had hij de verkeerde mensen opgepikt J. Hij bracht ons terug. Blijkbaar vertrok onze boot op de plaats waar we ontbeten hadden. Onderweg met de tuktuk hebben we wel een paar tandartspraktijken gezien, misschien kunnen we daar na onze 2-daagse eens langs gaan. Na een uurtje varen was het tijd om te gaan snorkelen. We hebben veel zee-egels gezien en wat vissen, maar het koraal stelde niet veel voor. Dat van die zee egels hadden ze wel kunnen zeggen voor we in het water sprongen want op sommige plaatsen was het niet echt diep. Nadien vaarden we verder naar een eilandje waar we hebben gegeten. Daar vroegen we aan onze kapitein of wij op dit eiland moesten blijven of op een ander aangezien wij ook een nacht hadden geboekt. Hij sprak geen woord Engels en toen we het met handen en voeten uitgelegd hadden gekregen, hoorde hij het precies in Keulen donderen. Het was blijkbaar niet echt goed georganiseerd. Hij heeft de organisator opgebeld en Marlies heeft het via de telefoon dan toch kunnen regelen. De man bracht ons door de jungle naar de andere kant van het eiland, naar het resort, maar ook daar wisten ze niets van de gereserveerde en betaalde kamer ... daar moesten ze opnieuw naar de organisator bellen om het uit te leggen. In ieder geval wij betalen niet bij. Aangezien iedereen daar in het resort ofwel zal ofwel stoned leek, niet direct ons type van reizigers, hebben we een wandeling langs het strand gemaakt en ons alletwee met een Dan Brown op het strand geïnstalleerd. Een stukje expeditie robinson-strand alleen voor ons 2 ... zalig. We zijn heel de namiddag op het strand gebleven totdat de zon onder ging ...  het was prachtig! Hoe het mogelijk is, weten we echt niet maar op dat eiland met maar 50 gasten kwamen we opnieuw Loes tegen. We hebben met haar een leuk kaartspel gespeeld en zijn nadien met een pillamp gaan wandelen langs het pikdonkere strand. Blijkbaar komen in het donker alle heremietkreeften uit het water. Wel grappig om al die wandelende slakkenhuisjes te zien.

10-12-2012 om 12:45 geschreven door Marlies & Pieter  

10-12-2012 om 12:41 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we de bus genomen richting de zee (Sihanoukville). Om kwart voor 2 kwamen we aan. Naar goede gewoonte gingen we te voet naar het centrum op zoek naar een guesthouse. De tuktuk drivers verklaarden ons voor zot. “Het is veel te ver! Zeker 5 km!!” Wel 50x moesten we “no thank you” zeggen. Marlies kreeg had er even genoeg van en antwoordde dat ze al eens 100km had gewandeld dus dat 5km ook wel zou lukken. Halverwege de weg stopte Marlies plots met wandelen ... het was onze lucky day ... ze had een briefje van 100 dollar gevonden. Naarmate we verder wandelden, vonden we nog verschillende briefjes. Het een al slechter nagemaakt dan het andere ;-) We hebben snel een goedkoop guesthouse gevonden en zijn naar het strand gegaan. Daar hebben we van een prachtige zonsondergang genoten en een lekkere biefstuk friet gegeten.

06-12-2012 om 15:32 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben een fiets gehuurd en zijn naar de Killing Fields 15 km uit de stad gereden. Het was gruwelijk maar wel interessant. In 1975 heeft de Rode Khmer de macht gegrepen, op 3 dagen was heel Phnom Penh geëvacueerd, iedereen moest naar het platteland om daar als slaven te gaan werken. In totaal zijn er over heel het land meer dan 300 Killing Fields verspreid. In de Killing fields nabij Phnom Penh zijn naar schatting 20000 mensen vermoord en begraven in 129 massagraven. Onder andere alle mensen die in S21, het museum waar we gisteren zijn geweest, zijn daar vermoord. Kogels waren te duur, dus werden de mensen doodgeslagen, de keel over gesneden. Er is zelfs een “Killing Tree” waar baby’s werden vermoord door ze met hun hoofd tegen de boomstam te slaan. Op de Killing Fields hebben ze een pagoda gebouwd waar ze de overblijfselen van een deel van de slachtoffers hebben ondergebracht. Maar lang niet iedereen is opgegraven. Er liggen nog duizenden mensen begraven. Ze vonden het te gruwelijk om iedereen op te graven. Aangezien er nog zoveel mensen in de massagraven liggen komen er af en toe, vooral in het regenseizoen, nog kledingstukken en botstukken aan de oppervlakte. Hier en daar hebben we er ook nog zien liggen. We waren niet goed van het bezoek maar we zijn wel blij dat we het bezocht hebben. Nu hebben we toch iets meer een idee van wat de mensen hier hebben meegemaakt. In 1979 hebben de Vietnamezen Cambodja bevrijdt van de Rode Khmer en kwam er een einde aan de genocide. De Rode Khmer is gevlucht naar de grens met Thailand. Maar aangezien na de oorlog de Vietnamezen geen goede contacten hadden met het westen, werd de nieuwe Cambodiaanse regering niet door het westen erkend. Straffer nog: het westen beschouwde de Rode Khmer nog steeds als de officiële regering. Dit hield onder andere sponsoring en een plaats in de VN in. Nu is er nog steeds maar 1 persoon terechtgesteld voor wat er toen allemaal gebeurd is. Vier anderen wachten nog op hun vonnis. De leider Pol Pot is nooit opgepakt geweest en heeft nog een goed leven gehad kort bij de grens met Thailand. Nadien zijn we terug gefietst naar Phnom Penh. We zijn gaan lopen en hebben een kleine workout gedaan. 

06-12-2012 om 15:31 geschreven door Marlies & Pieter  

Nieuw land dus terug een nieuwe munteenheid en terug wennen aan de prijzen. Heel erg raar. De munteenheid hier is de Riel (1 Euro is ongeveer 5000 Riel), maar je kan hier overal in dollar betalen. Straffer nog: in de ATM krijg je dollars in plaats van Riel. We hebben de indruk dat ze de dollar gebruiken voor iets grotere bedragen en dat de Riel gebruikt wordt als klein geld. Vaak als je in dollar betaalt, krijg het wisselgeld dan in Riel terug. Waarom de dollar hier zo ingeburgerd is dat weten we niet. Het is niet dat de amerikanen hier zoveel goed gedaan hebben. Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan een museum: een oude school die de rode Khmer heeft omgevormd tot gevangenis waar mensen werden opgesloten, gefolterd en sommigen werden vermoord. De meesten werden na de folteringen getransporteerd naar een plaats 15 km uit de stad en werden daar dan vermoord. Dit massagraf wordt ook wel the killing fields genoemd en dat staat morgen op het programma. Het was een interessant maar wel gruwelijk en aangrijpend museum. De Rode Khmer hield van iedere gevangene een dossier bij met foto’s. Je kan er nu nog de foto’s van vele slachtoffers bekijken. In totaal zijn er in de school ongeveer 20000 mensen opgesloten van 1975 tot 1979. Hiervan hebben er 7 mensen de gruwel overleefd. Aangezien de Rode Khmer ook in Zuid Vietnam mensen begon te vermoorden, zijn de Vietnamezen hun er is mee komen moeien. Die waren blijkbaar goed getraind van de lange oorlog tegen de VS en brachten een einde aan de genocide. In totaal zijn er tijdens de oorlog ongeveer 3000000 miljoen mensen vermoord: vooral ouderen, zieken, gehandicapten en intellectuelen. Resultaat is dat er hier nu een heel erg jonge bevolking is. Je ziet hier praktisch geen ouderen. Ongeveer 40% van de bevolking is onder de 18 jaar. Na het bezoek aan het museum zijn we nog naar een grote boekenwinkel gegaan. We hadden al snel door dat de boeken kopies waren en besloten dan toch maar niks te kopen. Onder andere de Vliegeraar (normaal gezien een dik boek) was hier opvallend dun J. 

06-12-2012 om 15:22 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens om 8 uur vertrokken we met de bus richting Cu Chi (eigenlijk om 9 uur want we hebben een uur moeten wachten). Onderweg hebben we eerst een stop gemaakt aan een soort beschutte werkplaats. Hier werken allemaal oorlogsslachtoffers die heel mooie kunst maken met parelmoer. Spijtig dat we geen plaats meer hebben in onze rugzak, anders hadden we zeker iets gekocht. Cu Chi ligt ongeveer 50km uit de stad. Hier hadden de VC een ingenieus systeem van tunnels waar ze zich verstopten voor de VS. 100m van de ongeveer 200km lange tunnels, is toegankelijk voor het publiek. Ze hebben de tunnel iets groter gemaakt voor de toeristen maar het was nog maar 1m hoog en 0,5m breed. Wij zijn er in gegaan maar waren toch blij als we na 100m er terug uit konden. Ongelooflijk dat de VC hier dagen in konden verblijven. Over heel het terrein waren ook ingenieuze vallen verspreid. Deze waren eenvoudig maar effectief. Bijvoorbeeld een put in de grond met beneden bamboestokken op een punt geslepen. Oorspronkelijk een val om wilde dieren te vangen, maar even effectief voor Amerikanen. Het ijzer van de Amerikaanse bommen werd ook gerecycleerd. Ze maakten er ijzeren pinnen mee om tal van vallen mee te maken. Hun schoenen vormden ze om zodat ze ze achterstevoren konden aandoen. Als de Amerikanen dan hun spoor volgden, gingen ze de verkeerde richting uit en kon de VC in de rug aanvallen. Van terreinvoordeel gesproken. Ik zou niet graag in de Amerikanen hun plaats geweest zijn. Je kon in dit museum ook zelf is met de geweren uit de oorlog schieten. Je moest dan wel bijbetalen voor de munitie. Maar aangezien we niet zo een wapen fans zijn en onze oren al pijn deden van de schoten van ver te horen hebben we toch maar niet zelf geschoten. Kort na de middag gingen we terug met de bus richting HCMC en daar namen we om 3u in de namiddag de bus naar Phom Penh (Cambodia). We hadden stress want we moesten weer een grens oversteken. Het visum kostte ons 25 dollar. Aangezien ze hier nergens euro’s accepteren (komaan Herman doe daar iets aan) maar wel dollars dachten we in Ho Chi Minh City in een bank dollars af te halen. Heel erg raar. Je kan hier overal met dollar betalen, maar je kan het nergens afhalen. We hebben bij verschillende banken geprobeerd en overal hetzelfde antwoord. Je moet Dong afhalen en dan naar een wisselkantoor. Op die manier moet je dus 2x betalen. Je betaalt eerst al een tax als je Dong afhaalt aan de ATM en dan betaal je nog wat aan het wisselkantoor wanneer je het geld gaat wisselen. Maar ja we hadden niet veel keuze. Gelukkig verliep de grensovergang zeer vlot. Wij moesten de buschauffeur 25 dollar betalen en hij regelde het visum voor ons .(Normaal gezien is het wel maar 20 dollar om de grens over te steken, maar we hadden niet veel keuze en op deze manier verliep het zonder problemen) Vietnam buiten geraken was veel makkelijker dan binnen gaan. Om 22u kwamen we aan in Phnom Penh. Aangezien het al donker was en we niet direct een idee hadden waar we waren of waar we naartoe moesten hebben we maar een tuktuk genomen naar een hotel.

06-12-2012 om 15:21 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 5 uur ’s morgens kwam onze bus aan in Ho Chi Minh City (het vroegere Saigon). Het was nog donker dus we hebben gewacht totdat het licht werd en zijn dan op zoek gegaan naar een hotel. Nadat we een kamer hadden gevonden (iets duurder dan normaal, maar nog altijd goedkoop) en ons hadden opgefrist, trokken we de stad in. Eerst brachten we een bezoek aan het war remnants museum, een museum over de Vietnam-Amerika oorlog. Buiten waren Amerikaanse helicopters, vliegtuigen en tanks te bezichtigen en binnen verschillende tentoonstellingen over onder andere de historische feiten, folteringen in de gevangenissen, de gevolgen van agent orange en de heropbouw van het land. Er waren heel veel burgerslachtoffers tijdens de oorlog en omdat de Amerikanen chemische wapens gebruikten, worden nog steeds gehandicapte kinderen geboren. Het waren zeer interessante tentoonstellingen maar het was soms wel moeilijk om naar de foto’s te kijken. Na het museum zijn we naar het Independence Palace gegaan, het oude presidentieel paleis van toen Saigon nog de hoofdstad was van Zuid-Vietnam. Daar kregen we een geleid bezoek en kwamen we onder andere in de map room van waaruit de oorlog werd gevolgd. De tijd heeft sinds 1975, toen de VC het paleis binnen vielen, stilgestaan. Met de oude bureaus, telefoons, radio’s en typmachienen was het precies of terug in seventies waren.   

06-12-2012 om 15:19 geschreven door Marlies & Pieter  

- De lange trap die jullie op de foto konden zien telde 233 trappen. Marlies haar mama was er het dichtste bij met 250 als antwoord en gaat opnieuw met de prijzen lopen

30-11-2012 om 15:03 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanavond om 11u vertrekken we met een sleeper bus naar Saigon/Ho Chi Minh City dus we hadden nog de hele dag om Dalat te bezoeken. We hebben wat uitgeslapen en zijn daarna vertrokken naar het “Crazy House”. Een heel bizar huis maar wel mooi. Kleine, gezellige kamertjes verbonden met trappen. De eigenares is het beginnen bouwen in 1990 maar nu nog wordt er aan verder gewerkt. We zullen binnen 20 jaar dus nog eens moeten terug komen. Nadien zijn we door de stad gewandeld op zoek naar brood en dat hebben we opgegeten aan het meer. We zaten daar rustig in het zonneke wat te lezen tot we werden aangesproken door een Vietnamees. Eerst begon hij gewoon met ons te praten, nadien vroeg hij of we zin hadden om iets te gaan drinken... ach waarom ook niet. We gingen met hem mee. Aangezien we hem toch niet echt vertrouwden vroegen we eerst hoeveel het drinken kostte. Zo dachten we dat we zeker niet in het zak gezet konden worden. Ondertussen had hij ons ook al uitgenodigd om deze avond samen met hem te gaan eten. Zeer goedkoop en lekker volgens hem. Toen we de rekening vroegen, bleek dat hij zelf geen geld bij had en dat wij voor zijn drank en pakje cigaretten moesten betalen... Dan dachten we is dat we een oprecht vriendelijke Vietnamees waren tegengekomen, maar dus niet. We waren fameus in ons gat gebeten, hebben ons eigen drankje betaald en hebben hem daar met de rest van de rekening laten zitten.

30-11-2012 om 11:34 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens namen we afscheid van Juan de Texaan en de gids Binh. Zij vertrokken terug met de motor, maar wij blijven in Dalat. We maakten in de voormiddag een wandeling rond het meer van Dalat en bezochten de flower garden met mooie orchideën, rozen, ... Marlies had echter een valling overgehouden aan de motortocht en had dringend nood aan een doke. Ze is in de namiddag een dutje gaan doen en ondertussen kon Pieter wat verder lezen in Deception Point van Dan Brown. Het is echt een super goed boek! Na het dutje was Marlies terug redelijk fris zodat we zijn gaan joggen rond het meer en nadien zijn we iets gaan eten met Kerstmuziek op de achtergrond. Ze zijn er hier vroeg bij!

30-11-2012 om 11:32 geschreven door Marlies & Pieter