13-12-2012 om 11:02 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u 30 zijn we met de fiets vertrokken richting Banteay Srei, een kleine maar heel mooie tempel. De tempel lag wel wat verder, ongeveer 35 km van onze guesthouse. Het was een mooie fietstocht langs palmbomen, rijstvelden, waterbuffels, kleine dorpjes ... We zagen onderweg veel tuk tuks maar geen toeristen met de fiets, we zijn blijkbaar de enigen die dat in ons hoofd halen ;-) Na Banteay Srei hebben we de Big tour gemaakt. We bezochten  Eastern Mebon, Ta Som, Preah Neak Poan (een kleine tempel op een eilandje) en Preah Khan (het grootste tempelcomplex van Angkor waar je uren in kan ronddwalen). Het was al donker toen we terug in het guesthouse waren. Met de 80km in de benen hebben we lekker gegeten, een waske gedaan en zijn we gaan slapen.Spijtig genoeg zat ons bezoek aan Angkor er op.

13-12-2012 om 10:09 geschreven door Marlies & Pieter  

Een echte must bij een bezoek aan Angkor Wat, is een zonsopgang meemaken. Daarom  hadden we de wekker gezet om kwart na 4 en zijn we rond 4u40 met de fiets vertrokken naar Angkor Wat. Aangezien we de dag ervoor op de bus zo slecht geslapen hadden, waren we nog heel moe, maar het was zeker de moeite waard. De zonsopgang was prachtig (dat resulteerde in wel 100 foto’s waar we goed in gaan moeten selecteren). Blijkbaar hadden veel mensen het idee om daar naar de zonsopgang te komen kijken want we stonden er niet alleen. Toen de zon op was, hebben we een bezoek gebracht aan Angkor Wat. Het was super mooi. Aangezien we zo vroeg opgestaan waren, hadden we nog een hele dag om andere tempels te bezoeken. We besloten om de small tour te doen, een tour door het park met de bekendste tempels:  Phnom Bankheng (een tempel op een berg van waaruit je een mooi uitzicht hebt maar van de tempel staat niet veel meer recht), Bayon (een hele mooie tempel met torentjes versierd met gezichten), Baphuon, Phimeanakas, Terrace of the elephants, Chau Say Tevoda, Ta Keo, Ta Prohm (de tomb raider tempel) en Banteay Kdei. Onderweg hebben we wat apen gezien die zich kostelijk aan het amuseren waren. De ouders zaten op de grond, maar de kindjes zaten in een boom. Van in de boom sprongen ze in een riviertje en dan terug de boom in ... eentje durfde niet goed, dus kwamen de andere kleintjes hem een handje helpen door met alle geweld op de tak te springen waar de andere op zat. Het was zo grappig om naar te kijken! Bij een van onze stops werden we aangesproken door een Indier (dat denken we toch). Hij vroeg of Marlies met zijn zoon op de foto wou ... achteraf bedachten we dat we er geld voor hadden moeten vragen, dat is hier toch de gewoonte. Rond 5u was onze tour beeïndigd en fietsten we terug naar het guesthouse waar we een waske hebben gedaan en lekker gegeten.

13-12-2012 om 10:08 geschreven door Marlies & Pieter  

Na een humpy bumby road en bijgevolg een nacht met weinig slaap, zijn we om 5u 20 aangekomen Siem Reap. We werden weer ergens in the middle of nowhere gedropt en aangezien het nog donker was, besloten we om samen met 2 andere toeristen (Charlie, een Australiër, en Wouter,een Nederlander) een tuk tuk te delen die ons naar een goedkoop guesthouse zou brengen. We gingen naar Happy guesthouse, een super goed en goedkoop guesthouse. We besloten nog even uit te rusten en dan samen met de 2 andere toeristen al een stukje van de Angkor tempels te bezoeken. We gingen met de tuktuk naar de 68 km verder gelegen tempel Beng Mealea, een echte Indiana Jones tempel,  en naar het oudste gedeelte van Angkor: de Rolous groep ...  Deze laatste groep tempels was wel mooi, maar van het echte Angkor Wat verwachten we toch nog iets meer. Het was goed dat we met de minst impressionante tempels begonnen zijn want dan zou het de komende dagen alleen maar beter worden.

13-12-2012 om 09:52 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben de hele dag gerelaxed aan het strand en dat kwam wel van pas aangezien Pieter een beetje ziek was (dankzij de vele stemmen op de blog heeft hij de poll gewonnen). ’s Avonds hebben we de bus genomen richting Siem Reap.

13-12-2012 om 09:45 geschreven door Marlies & Pieter  

10-12-2012 om 12:47 geschreven door Marlies & Pieter  

‘s Morgens uitgecheckt want om 8 uur kwamen ze ons ophalen om te gaan ontbijten en om nadien op onze boottocht te vertrekken. Na het lekker ontbijt kwam een tweede tuk tuk chauffeur ons halen want we moesten met hem mee naar de boot ...Na 5 minuten in de tuktuk werd de chauffeur gebeld. Hij stopte en we moesten onze tickets tonen. Blijkbaar had hij de verkeerde mensen opgepikt J. Hij bracht ons terug. Blijkbaar vertrok onze boot op de plaats waar we ontbeten hadden. Onderweg met de tuktuk hebben we wel een paar tandartspraktijken gezien, misschien kunnen we daar na onze 2-daagse eens langs gaan. Na een uurtje varen was het tijd om te gaan snorkelen. We hebben veel zee-egels gezien en wat vissen, maar het koraal stelde niet veel voor. Dat van die zee egels hadden ze wel kunnen zeggen voor we in het water sprongen want op sommige plaatsen was het niet echt diep. Nadien vaarden we verder naar een eilandje waar we hebben gegeten. Daar vroegen we aan onze kapitein of wij op dit eiland moesten blijven of op een ander aangezien wij ook een nacht hadden geboekt. Hij sprak geen woord Engels en toen we het met handen en voeten uitgelegd hadden gekregen, hoorde hij het precies in Keulen donderen. Het was blijkbaar niet echt goed georganiseerd. Hij heeft de organisator opgebeld en Marlies heeft het via de telefoon dan toch kunnen regelen. De man bracht ons door de jungle naar de andere kant van het eiland, naar het resort, maar ook daar wisten ze niets van de gereserveerde en betaalde kamer ... daar moesten ze opnieuw naar de organisator bellen om het uit te leggen. In ieder geval wij betalen niet bij. Aangezien iedereen daar in het resort ofwel zal ofwel stoned leek, niet direct ons type van reizigers, hebben we een wandeling langs het strand gemaakt en ons alletwee met een Dan Brown op het strand geïnstalleerd. Een stukje expeditie robinson-strand alleen voor ons 2 ... zalig. We zijn heel de namiddag op het strand gebleven totdat de zon onder ging ...  het was prachtig! Hoe het mogelijk is, weten we echt niet maar op dat eiland met maar 50 gasten kwamen we opnieuw Loes tegen. We hebben met haar een leuk kaartspel gespeeld en zijn nadien met een pillamp gaan wandelen langs het pikdonkere strand. Blijkbaar komen in het donker alle heremietkreeften uit het water. Wel grappig om al die wandelende slakkenhuisjes te zien.

10-12-2012 om 12:45 geschreven door Marlies & Pieter  

10-12-2012 om 12:41 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we de bus genomen richting de zee (Sihanoukville). Om kwart voor 2 kwamen we aan. Naar goede gewoonte gingen we te voet naar het centrum op zoek naar een guesthouse. De tuktuk drivers verklaarden ons voor zot. “Het is veel te ver! Zeker 5 km!!” Wel 50x moesten we “no thank you” zeggen. Marlies kreeg had er even genoeg van en antwoordde dat ze al eens 100km had gewandeld dus dat 5km ook wel zou lukken. Halverwege de weg stopte Marlies plots met wandelen ... het was onze lucky day ... ze had een briefje van 100 dollar gevonden. Naarmate we verder wandelden, vonden we nog verschillende briefjes. Het een al slechter nagemaakt dan het andere ;-) We hebben snel een goedkoop guesthouse gevonden en zijn naar het strand gegaan. Daar hebben we van een prachtige zonsondergang genoten en een lekkere biefstuk friet gegeten.

06-12-2012 om 15:32 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben een fiets gehuurd en zijn naar de Killing Fields 15 km uit de stad gereden. Het was gruwelijk maar wel interessant. In 1975 heeft de Rode Khmer de macht gegrepen, op 3 dagen was heel Phnom Penh geëvacueerd, iedereen moest naar het platteland om daar als slaven te gaan werken. In totaal zijn er over heel het land meer dan 300 Killing Fields verspreid. In de Killing fields nabij Phnom Penh zijn naar schatting 20000 mensen vermoord en begraven in 129 massagraven. Onder andere alle mensen die in S21, het museum waar we gisteren zijn geweest, zijn daar vermoord. Kogels waren te duur, dus werden de mensen doodgeslagen, de keel over gesneden. Er is zelfs een “Killing Tree” waar baby’s werden vermoord door ze met hun hoofd tegen de boomstam te slaan. Op de Killing Fields hebben ze een pagoda gebouwd waar ze de overblijfselen van een deel van de slachtoffers hebben ondergebracht. Maar lang niet iedereen is opgegraven. Er liggen nog duizenden mensen begraven. Ze vonden het te gruwelijk om iedereen op te graven. Aangezien er nog zoveel mensen in de massagraven liggen komen er af en toe, vooral in het regenseizoen, nog kledingstukken en botstukken aan de oppervlakte. Hier en daar hebben we er ook nog zien liggen. We waren niet goed van het bezoek maar we zijn wel blij dat we het bezocht hebben. Nu hebben we toch iets meer een idee van wat de mensen hier hebben meegemaakt. In 1979 hebben de Vietnamezen Cambodja bevrijdt van de Rode Khmer en kwam er een einde aan de genocide. De Rode Khmer is gevlucht naar de grens met Thailand. Maar aangezien na de oorlog de Vietnamezen geen goede contacten hadden met het westen, werd de nieuwe Cambodiaanse regering niet door het westen erkend. Straffer nog: het westen beschouwde de Rode Khmer nog steeds als de officiële regering. Dit hield onder andere sponsoring en een plaats in de VN in. Nu is er nog steeds maar 1 persoon terechtgesteld voor wat er toen allemaal gebeurd is. Vier anderen wachten nog op hun vonnis. De leider Pol Pot is nooit opgepakt geweest en heeft nog een goed leven gehad kort bij de grens met Thailand. Nadien zijn we terug gefietst naar Phnom Penh. We zijn gaan lopen en hebben een kleine workout gedaan. 

06-12-2012 om 15:31 geschreven door Marlies & Pieter  

Nieuw land dus terug een nieuwe munteenheid en terug wennen aan de prijzen. Heel erg raar. De munteenheid hier is de Riel (1 Euro is ongeveer 5000 Riel), maar je kan hier overal in dollar betalen. Straffer nog: in de ATM krijg je dollars in plaats van Riel. We hebben de indruk dat ze de dollar gebruiken voor iets grotere bedragen en dat de Riel gebruikt wordt als klein geld. Vaak als je in dollar betaalt, krijg het wisselgeld dan in Riel terug. Waarom de dollar hier zo ingeburgerd is dat weten we niet. Het is niet dat de amerikanen hier zoveel goed gedaan hebben. Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan een museum: een oude school die de rode Khmer heeft omgevormd tot gevangenis waar mensen werden opgesloten, gefolterd en sommigen werden vermoord. De meesten werden na de folteringen getransporteerd naar een plaats 15 km uit de stad en werden daar dan vermoord. Dit massagraf wordt ook wel the killing fields genoemd en dat staat morgen op het programma. Het was een interessant maar wel gruwelijk en aangrijpend museum. De Rode Khmer hield van iedere gevangene een dossier bij met foto’s. Je kan er nu nog de foto’s van vele slachtoffers bekijken. In totaal zijn er in de school ongeveer 20000 mensen opgesloten van 1975 tot 1979. Hiervan hebben er 7 mensen de gruwel overleefd. Aangezien de Rode Khmer ook in Zuid Vietnam mensen begon te vermoorden, zijn de Vietnamezen hun er is mee komen moeien. Die waren blijkbaar goed getraind van de lange oorlog tegen de VS en brachten een einde aan de genocide. In totaal zijn er tijdens de oorlog ongeveer 3000000 miljoen mensen vermoord: vooral ouderen, zieken, gehandicapten en intellectuelen. Resultaat is dat er hier nu een heel erg jonge bevolking is. Je ziet hier praktisch geen ouderen. Ongeveer 40% van de bevolking is onder de 18 jaar. Na het bezoek aan het museum zijn we nog naar een grote boekenwinkel gegaan. We hadden al snel door dat de boeken kopies waren en besloten dan toch maar niks te kopen. Onder andere de Vliegeraar (normaal gezien een dik boek) was hier opvallend dun J. 

06-12-2012 om 15:22 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens om 8 uur vertrokken we met de bus richting Cu Chi (eigenlijk om 9 uur want we hebben een uur moeten wachten). Onderweg hebben we eerst een stop gemaakt aan een soort beschutte werkplaats. Hier werken allemaal oorlogsslachtoffers die heel mooie kunst maken met parelmoer. Spijtig dat we geen plaats meer hebben in onze rugzak, anders hadden we zeker iets gekocht. Cu Chi ligt ongeveer 50km uit de stad. Hier hadden de VC een ingenieus systeem van tunnels waar ze zich verstopten voor de VS. 100m van de ongeveer 200km lange tunnels, is toegankelijk voor het publiek. Ze hebben de tunnel iets groter gemaakt voor de toeristen maar het was nog maar 1m hoog en 0,5m breed. Wij zijn er in gegaan maar waren toch blij als we na 100m er terug uit konden. Ongelooflijk dat de VC hier dagen in konden verblijven. Over heel het terrein waren ook ingenieuze vallen verspreid. Deze waren eenvoudig maar effectief. Bijvoorbeeld een put in de grond met beneden bamboestokken op een punt geslepen. Oorspronkelijk een val om wilde dieren te vangen, maar even effectief voor Amerikanen. Het ijzer van de Amerikaanse bommen werd ook gerecycleerd. Ze maakten er ijzeren pinnen mee om tal van vallen mee te maken. Hun schoenen vormden ze om zodat ze ze achterstevoren konden aandoen. Als de Amerikanen dan hun spoor volgden, gingen ze de verkeerde richting uit en kon de VC in de rug aanvallen. Van terreinvoordeel gesproken. Ik zou niet graag in de Amerikanen hun plaats geweest zijn. Je kon in dit museum ook zelf is met de geweren uit de oorlog schieten. Je moest dan wel bijbetalen voor de munitie. Maar aangezien we niet zo een wapen fans zijn en onze oren al pijn deden van de schoten van ver te horen hebben we toch maar niet zelf geschoten. Kort na de middag gingen we terug met de bus richting HCMC en daar namen we om 3u in de namiddag de bus naar Phom Penh (Cambodia). We hadden stress want we moesten weer een grens oversteken. Het visum kostte ons 25 dollar. Aangezien ze hier nergens euro’s accepteren (komaan Herman doe daar iets aan) maar wel dollars dachten we in Ho Chi Minh City in een bank dollars af te halen. Heel erg raar. Je kan hier overal met dollar betalen, maar je kan het nergens afhalen. We hebben bij verschillende banken geprobeerd en overal hetzelfde antwoord. Je moet Dong afhalen en dan naar een wisselkantoor. Op die manier moet je dus 2x betalen. Je betaalt eerst al een tax als je Dong afhaalt aan de ATM en dan betaal je nog wat aan het wisselkantoor wanneer je het geld gaat wisselen. Maar ja we hadden niet veel keuze. Gelukkig verliep de grensovergang zeer vlot. Wij moesten de buschauffeur 25 dollar betalen en hij regelde het visum voor ons .(Normaal gezien is het wel maar 20 dollar om de grens over te steken, maar we hadden niet veel keuze en op deze manier verliep het zonder problemen) Vietnam buiten geraken was veel makkelijker dan binnen gaan. Om 22u kwamen we aan in Phnom Penh. Aangezien het al donker was en we niet direct een idee hadden waar we waren of waar we naartoe moesten hebben we maar een tuktuk genomen naar een hotel.

06-12-2012 om 15:21 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 5 uur ’s morgens kwam onze bus aan in Ho Chi Minh City (het vroegere Saigon). Het was nog donker dus we hebben gewacht totdat het licht werd en zijn dan op zoek gegaan naar een hotel. Nadat we een kamer hadden gevonden (iets duurder dan normaal, maar nog altijd goedkoop) en ons hadden opgefrist, trokken we de stad in. Eerst brachten we een bezoek aan het war remnants museum, een museum over de Vietnam-Amerika oorlog. Buiten waren Amerikaanse helicopters, vliegtuigen en tanks te bezichtigen en binnen verschillende tentoonstellingen over onder andere de historische feiten, folteringen in de gevangenissen, de gevolgen van agent orange en de heropbouw van het land. Er waren heel veel burgerslachtoffers tijdens de oorlog en omdat de Amerikanen chemische wapens gebruikten, worden nog steeds gehandicapte kinderen geboren. Het waren zeer interessante tentoonstellingen maar het was soms wel moeilijk om naar de foto’s te kijken. Na het museum zijn we naar het Independence Palace gegaan, het oude presidentieel paleis van toen Saigon nog de hoofdstad was van Zuid-Vietnam. Daar kregen we een geleid bezoek en kwamen we onder andere in de map room van waaruit de oorlog werd gevolgd. De tijd heeft sinds 1975, toen de VC het paleis binnen vielen, stilgestaan. Met de oude bureaus, telefoons, radio’s en typmachienen was het precies of terug in seventies waren.   

06-12-2012 om 15:19 geschreven door Marlies & Pieter  

- De lange trap die jullie op de foto konden zien telde 233 trappen. Marlies haar mama was er het dichtste bij met 250 als antwoord en gaat opnieuw met de prijzen lopen

30-11-2012 om 15:03 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanavond om 11u vertrekken we met een sleeper bus naar Saigon/Ho Chi Minh City dus we hadden nog de hele dag om Dalat te bezoeken. We hebben wat uitgeslapen en zijn daarna vertrokken naar het “Crazy House”. Een heel bizar huis maar wel mooi. Kleine, gezellige kamertjes verbonden met trappen. De eigenares is het beginnen bouwen in 1990 maar nu nog wordt er aan verder gewerkt. We zullen binnen 20 jaar dus nog eens moeten terug komen. Nadien zijn we door de stad gewandeld op zoek naar brood en dat hebben we opgegeten aan het meer. We zaten daar rustig in het zonneke wat te lezen tot we werden aangesproken door een Vietnamees. Eerst begon hij gewoon met ons te praten, nadien vroeg hij of we zin hadden om iets te gaan drinken... ach waarom ook niet. We gingen met hem mee. Aangezien we hem toch niet echt vertrouwden vroegen we eerst hoeveel het drinken kostte. Zo dachten we dat we zeker niet in het zak gezet konden worden. Ondertussen had hij ons ook al uitgenodigd om deze avond samen met hem te gaan eten. Zeer goedkoop en lekker volgens hem. Toen we de rekening vroegen, bleek dat hij zelf geen geld bij had en dat wij voor zijn drank en pakje cigaretten moesten betalen... Dan dachten we is dat we een oprecht vriendelijke Vietnamees waren tegengekomen, maar dus niet. We waren fameus in ons gat gebeten, hebben ons eigen drankje betaald en hebben hem daar met de rest van de rekening laten zitten.

30-11-2012 om 11:34 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens namen we afscheid van Juan de Texaan en de gids Binh. Zij vertrokken terug met de motor, maar wij blijven in Dalat. We maakten in de voormiddag een wandeling rond het meer van Dalat en bezochten de flower garden met mooie orchideën, rozen, ... Marlies had echter een valling overgehouden aan de motortocht en had dringend nood aan een doke. Ze is in de namiddag een dutje gaan doen en ondertussen kon Pieter wat verder lezen in Deception Point van Dan Brown. Het is echt een super goed boek! Na het dutje was Marlies terug redelijk fris zodat we zijn gaan joggen rond het meer en nadien zijn we iets gaan eten met Kerstmuziek op de achtergrond. Ze zijn er hier vroeg bij!

30-11-2012 om 11:32 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond er weer een lange tocht op het programma. Ongeveer 170km. Onze eerste stop was in een klein dorpje waar we snoep hebben uitgedeeld aan de kinderen, een olifant hebben zien passeren en voor de eerste keer ooit hebben gezien hoe een ananas groeit. Verder op de weg zijn we gestopt aan een brug over een meer waarop een mini floating village was gevestigd ... kleine, drijvende huisjes met viskwekerijen. 1 van de gidsen heeft er gedroogde vis gekocht. Onze volgende stop was een bezoek aan een lokale imker met wel 250 bijenkasten. Het waren zeer brave bijen ... de imker kon zonder beschermingspak de bijen vastnemen zonder dat ze hem prikten. We zetten onze tocht verder en die verliep niet zonder slag of stoot. Op een bepaald punt lag de weg vol dikke stenen en Binh ’s brommer kantelde om. Hij rolde de gracht in maar gelukkig kon Juan de brommer tegenhouden zodat die niet op Binh rolde. De gidsen vonden het te gevaarlijk voor ons en lieten ons te voet passeren zodat zij onze brommer voorbij het stuk konden brengen. Niemand was gewond en dus konden we verder rijden. Na die aktie konden we wel wat rust gebruiken dus we stopten wat verderop om heerlijke passievruchten en lichees te eten. Na de lunch reden we verder de bergen in richting Dalat. De uitzichten over de heuvels bezaaid met koffieplantages waren prachtig. We stopten nog aan een tempel met een dikke, lachende Chinese Buddha en een mooie, grote waterval. Onze laatste stop van vandaag was een bezoek aan een zijde fabriek. Interessant om te zien maar het stonk er verschrikkelijk doordat ze de coconnen koken om er de zijde draden af te kunnen halen. Het was ondertussen al late namiddag en omdat Dalat redelijk hoog gelegen is, werd het heel koud. Gelukkig konden we onze fleece aandoen maar toch bleef het koud op de brommer. We waren blij dat we in ons hotel een warme douche konden nemen. Nadien zijn we met de groep lekkere verse loempia’s gaan eten en hebben we nog een wandeling door de stad gemaakt. We gingen naar de avondmarkt. Daar hebben we voor het eerst aardbeien gezien maar omdat ze er bij ons toch beter uitzien, hebben we er toch maar geen gekocht. Heel veel mensen hadden een kraampje op straat. Tot we plots iemand ‘police’ hoorden roepen. Binnen een paar seconden waren alle kraampjes op straat verdwenen en stonden ze op de borduur ... blijkbaar mogen ze op straat niet staan, maar doen ze het toch en kramen ze snel op wanneer de politie komt controleren. Na onze wandeling hebben we nog gezellig met de groep iets gedronken en nadien ons caveke in want we waren moe van de tocht.

30-11-2012 om 02:53 geschreven door Marlies & Pieter  

Pieter was gisteren tijdens de motortocht gestoken door een insect op zijn lip ... resultaat deze morgen wakker geworden met een dikke lip. Niets aan te doen, we moesten verder. Hit the road jack ...  het lijflied van onze gidsen. Onze eerste stop was bij een oorlogsmonument waar de VC de Amerikanen hebben verslagen. Nadien reden we naar een veld waar maniok was geoogst ... witte is voor de dieren, paarse is voor de mensen. Onze volgende stop was bij een lokaal noodelfabriekje. Interessant om te zien waar die noodels eigenlijk van worden gemaakt. Blijkbaar rijst. Spijtig genoeg waren de mensen er op dat moment geen aan het maken maar we konden wel de noodels zien die hingen te drogen in de zon. Na de noodels tijd voor vlees. We reden naar de markt om vlees te kopen voor onze lunch. Veel honger kregen we er niet van. Ze verkopen alles van de dieren: hondenkop, varkenskop, hart, longen, maag, varkensoren ... Gelukkig verkochten ze op de markt ook andere dingen zoals lekker vers fruit, koekjes en er was zelfs een apotheek waar Pieter een potje tijgerbalsem heeft gekocht. Na de markt reden we met de brommer naar een perfect plekje voor onze lunch. We zijn gestopt aan een waterval waar we konden zwemmen. Ondertussen staken de gidsen de BBQ aan en grilden ze een stukje beef van op de markt. Met een lekkere sandwich, verse tomaat en nadien een overheerlijke watermeloen was het de perfecte lunch. Na de middag zetten we onze tocht verder. We reden langs kleine, mooie wegen tussen de koffieplantages. De besjes beginnen al rood te zien dus ver tijd om te oogsten. Volgens onze gids is Vietnamese koffie de 2^e beste ter wereld, na Brazilië. We stopten onderweg ergens waar Binh snoepjes kocht. We dachten dat het voor ons was, maar wat verder stopten we om ze aan lokale kinderen uit te delen. Zij waren er super blij mee. Op de volgende stop was het net een aflevering van fear factory. We hebben er een python in onze nek gelegd en een scorpioen op ons hand laten kruipen. Het ziet er angstaanjagender uit dan het is. Op die plaats hebben we ook verschillende soorten planten gezien: bananenbomen natuurlijk, dragonfruit, papayaboom, boom met peperbollen, mini chilipepers. De beste stop kwam echter hierna. We stopten aan een plantage van passievruchten en mochten die natuurlijk ook proeven ... heerlijk. De bomen lijken wat op druivenlaars. Nadien was het hit the road again via een mooie weg tussen de bergen en afgedane rijstvelden naar onze slaapplaats ... Lak Lake ... een mooi resort aan een meer. Prachtige lokatie waar we na een tocht van meer dan 100km wel van kunnen genieten. We hebben er lekker gegeten en happy water gedronken ... rijstwijn. You love it or you hate is. Pieter loves it Marlies doesn’t. De Amerikaan bestelde kip als avondeten, niet wetende dat er alleen maar een volledige kip op de kaart stond … hij kreeg een volledige kip. Kop inclusief. In Vietnam wordt daar dan een spel mee gespeeld. Je legt de kop op een bord met een kom erover. Dan moet je schudden en de kom opheffen. Degene naar wie de snavel van de kippenkop wijst, moet een glaasje happywater drinken. En dan mag die persoon schudden ... Niet echt een aangenaam spel tijdens het eten. Het was wel leuke avond maar we waren zo moe van de tocht dat we om half 10 in ons bedje kropen. Morgen de laatste dag van onze 3-daagse motortocht.

30-11-2012 om 02:50 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8.30 vertrokken we met de brommer. Binh was dus komen opdagen, oef. We waren uiteindelijk met 8: drie motorrijders met telkens 1 toerist (een Amerikaan en 2 Deense meisjes) maar wij hadden geluk en wij mochten met ons twee samen rijden. Onze bagage werd achter op de brommer/motor gebonden. We hadden echter te veel bagage dus de rugzak van Pieter werd met de bus al naar Dalat gevoerd. Spannend of we die binnen 3 dagen zouden terugzien. Er stond vandaag een tocht van ongeveer 200km op het programma. Eerst stopten we aan een niet-afgebouwd resort, blijkbaar had de eigenaar wegens stijgende prijzen geen geld meer over om het resort af te bouwen. Even verder stopten we aan een vissersdorp. We verlieten de kust en reden de bergen in. Daar stopten we aan een bergpas waar tijdens de Vietnamoorlog hevig gevochten werd. De Amerikanen werden er in een hinderlaag gelokt door de VC die in de jungle in de heuvels verstopt zat. Als we het goed begrepen hebben, hebben de Amerikanen vervolgens gif gebruikt om de VC uit de jungle te lokken. Resultaat is dat bomen op die plaats nu nog steeds max 3 jaar kunnen worden omdat ze nadien met hun wortels in het gif komen en afsterven. Nadien reden we verder en stopten we bij maïsboeren, een steenbakkerij en een lokaal huis. ’s Middags kregen we een lekkere lunch en als dessert een watermeloen van op de markt en suikerriet vers geplukt van het veld. In de namiddag stonden ook nog enkele bezoeken op het programma. We bezochten een houtatelier, een plaats waar ze geplukte koffiebonen ut hun schil haalden, een cacaoplantage en een rubberplantage. Tijdens 1 van deze stops kwamen twee locals met een watermeloen naar 1 van de Deense meisjes. Ze gaven hem af en reden weg. Bizar maar wel leuk zo’n gratis meloen. Het werd ondertussen stilaan donker dus het werd tijd om naar het hotel te rijden. ’s Avonds zijn we met z’n allen iets gaan eten in een lokaal restaurantje. De gidsen vertelden over de oorlog en over alternatieve geneeskunde: tijgerbalsem wordt voor van alles en nog wat gebruikt en als je astma hebt moet je levende gecko’s eten. Omdat we dat laatste echt niet geloofden heeft een van de gidsen er 2 opgegeten. Iuw! Dat hebben we toch maar niet geprobeerd. Na dat dessert kregen we enkele gocheltruks te zien. De gidsen zijn rare mannen maar zeker niet saai!

30-11-2012 om 02:47 geschreven door Marlies & Pieter  

Van de regen van gisteren was vanmorgen niets meer te merken. De zon scheen terug en de straten waren droog. We besloten langs de zee naar de monding van de rivier te wandelen en vervolgens naar de Cham towers. Toen we net vertrokken waren, werden we aangesproken door een zekere Binh, een motorrijder die ons een 3-daagse motortocht naar Dalat aanbood voor 40 dollar,per persoon per dag. Raar want we waren al eerder aangesproken door Easy Riders die telkens 60 dollar vroegen. Dat was ver boven ons budget dus we hadden hen elke keer afgewezen. 40 dollar was natuurlijk een betere prijs en de tocht leek zo mooi dat we het toch riskeerden om de tocht bij Binh te boeken. We betaalden een voorschot en hoopten dat hij ‘s anderendaags ging opdagen. Nadien wandelden we verder. De Cham towers, vier oude tempels die nog steeds gebruikt worden, zijn niet echt impossant maar mooi gerestaureerd. ’s  Namiddags hebben we terug wat gerust op het strand om ’s avonds een stevige workout te kunnen doen. Omdat we gisteren zo lekker gegeten hadden in het restaurant zijn we daar terug gaan eten. Marlies bestelde tegen alle regels in geen local food maar een pizza en verbazingswekkend genoeg smaakte die even goed als thuis. De avond hebben we afgesloten met een drankje in een fancy bar op het strand.

30-11-2012 om 02:45 geschreven door Marlies & Pieter