Om 8.30 vertrokken we met de brommer. Binh was dus komen opdagen, oef. We waren uiteindelijk met 8: drie motorrijders met telkens 1 toerist (een Amerikaan en 2 Deense meisjes) maar wij hadden geluk en wij mochten met ons twee samen rijden. Onze bagage werd achter op de brommer/motor gebonden. We hadden echter te veel bagage dus de rugzak van Pieter werd met de bus al naar Dalat gevoerd. Spannend of we die binnen 3 dagen zouden terugzien. Er stond vandaag een tocht van ongeveer 200km op het programma. Eerst stopten we aan een niet-afgebouwd resort, blijkbaar had de eigenaar wegens stijgende prijzen geen geld meer over om het resort af te bouwen. Even verder stopten we aan een vissersdorp. We verlieten de kust en reden de bergen in. Daar stopten we aan een bergpas waar tijdens de Vietnamoorlog hevig gevochten werd. De Amerikanen werden er in een hinderlaag gelokt door de VC die in de jungle in de heuvels verstopt zat. Als we het goed begrepen hebben, hebben de Amerikanen vervolgens gif gebruikt om de VC uit de jungle te lokken. Resultaat is dat bomen op die plaats nu nog steeds max 3 jaar kunnen worden omdat ze nadien met hun wortels in het gif komen en afsterven. Nadien reden we verder en stopten we bij maïsboeren, een steenbakkerij en een lokaal huis. ’s Middags kregen we een lekkere lunch en als dessert een watermeloen van op de markt en suikerriet vers geplukt van het veld. In de namiddag stonden ook nog enkele bezoeken op het programma. We bezochten een houtatelier, een plaats waar ze geplukte koffiebonen ut hun schil haalden, een cacaoplantage en een rubberplantage. Tijdens 1 van deze stops kwamen twee locals met een watermeloen naar 1 van de Deense meisjes. Ze gaven hem af en reden weg. Bizar maar wel leuk zo’n gratis meloen. Het werd ondertussen stilaan donker dus het werd tijd om naar het hotel te rijden. ’s Avonds zijn we met z’n allen iets gaan eten in een lokaal restaurantje. De gidsen vertelden over de oorlog en over alternatieve geneeskunde: tijgerbalsem wordt voor van alles en nog wat gebruikt en als je astma hebt moet je levende gecko’s eten. Omdat we dat laatste echt niet geloofden heeft een van de gidsen er 2 opgegeten. Iuw! Dat hebben we toch maar niet geprobeerd. Na dat dessert kregen we enkele gocheltruks te zien. De gidsen zijn rare mannen maar zeker niet saai!

30-11-2012 om 02:47 geschreven door Marlies & Pieter  

Van de regen van gisteren was vanmorgen niets meer te merken. De zon scheen terug en de straten waren droog. We besloten langs de zee naar de monding van de rivier te wandelen en vervolgens naar de Cham towers. Toen we net vertrokken waren, werden we aangesproken door een zekere Binh, een motorrijder die ons een 3-daagse motortocht naar Dalat aanbood voor 40 dollar,per persoon per dag. Raar want we waren al eerder aangesproken door Easy Riders die telkens 60 dollar vroegen. Dat was ver boven ons budget dus we hadden hen elke keer afgewezen. 40 dollar was natuurlijk een betere prijs en de tocht leek zo mooi dat we het toch riskeerden om de tocht bij Binh te boeken. We betaalden een voorschot en hoopten dat hij ‘s anderendaags ging opdagen. Nadien wandelden we verder. De Cham towers, vier oude tempels die nog steeds gebruikt worden, zijn niet echt impossant maar mooi gerestaureerd. ’s  Namiddags hebben we terug wat gerust op het strand om ’s avonds een stevige workout te kunnen doen. Omdat we gisteren zo lekker gegeten hadden in het restaurant zijn we daar terug gaan eten. Marlies bestelde tegen alle regels in geen local food maar een pizza en verbazingswekkend genoeg smaakte die even goed als thuis. De avond hebben we afgesloten met een drankje in een fancy bar op het strand.

30-11-2012 om 02:45 geschreven door Marlies & Pieter  

Deze morgen hebben we terug wat gerelaxed op het strand maar dat was van korte duur. Het begon te regenen. We hebben even in de regen gezwommen maar toen het na de middag harder begon te regenen zijn we toch maar in het hotel gebleven. De regen kwam eigenlijk wel van pas want we moesten terug een serieus waske doen. ’s Avonds zijn we een super lekkere chicken curry gaan eten in een klein restaurantje in onze straat en toen we daar vertrokken zagen we dat het zo hard geregend had dat onze straat onder water stond. Op sommige plaatsen tot aan onze knieën. We zagen verschillende brommers proberen door te rijden maar stil te vallen. Best wel grappig, voor 1 keer was de straat van de voetganger.

30-11-2012 om 02:43 geschreven door Marlies & Pieter  

Om half 6 kwamen we aan. Het was nog donker maar de Vietnamezen waren al wakker. Met vijftien stonden ze aan de bus te drummen om toeristen mee naar hun hotel te lokken. No thank you verstaan ze niet. Ze blijven u maar aanspreken. Wij ergerden ons mateloos, vooral omdat we ’s nachts niets geslapen hadden. We hebben ze uiteindelijk toch kunnen afschudden en zijn zelf op zoek gegaan naar een hotel en dat hebben we snel gevonden. Marlies was zo moe dat zij nog 2 uurtjes een dutje heeft gedaan. Nadien hebben we fietsen gehuurd en hebben we wat in de stad rond gefietst. ’s Avonds zijn we gaan joggen langs het strand en hebben we als afsluiter een zalig zwemmeke in de zee gedaan. 

30-11-2012 om 02:41 geschreven door Marlies & Pieter  

Pas om 6u s’ avonds vertrok onze bus naar Nha Trang dus hadden we nog een hele dag in Hoi An. ’s Ochtends hebben we ons een Old Town Ticket gekocht waarmee we 5 historische gebouwen konden bezoeken. We bezochten een oud huis, twee Chinese tempels, het museum over de handel van keramiek en woonden een traditionele show bij. Het was een mooie voormiddag maar veel te warm! We waren allebei wat slapjes maar na een goede lunch waren we terug fit genoeg om met de fiets naar het strand te rijden. Daar hebben we nog genoten van een leuke namiddag. ’s Avonds vertrokken we met een sleeper bus naar Nha Trang. De weg zat vol putten dus veel geslapen hebben we echter niet. 

24-11-2012 om 09:41 geschreven door Marlies & Pieter  

Na ons lazy dagje van gisteren was het tijd voor wat actie. We huurden opnieuw fietsen en besloten naar Danang te fietsen, een stad 30km verder aan de zee. Rond de middag kwamen we aan. Aangezien Danang een grote stad is, dachten we dat er wel een supermarkt zoals in Hue ging zijn zodat we ons opnieuw een heerlijk stokbroodje konden kopen. Na 2u door de stad te hebben gefietst, zijn we eindelijk een supermarkt tegen gekomen. Ofwel hebben we de verkeerde straten gekozen, ofwel hebben ze maar heel weinig supermarkten in Danang. Na onze lunch was het al tijd om terug aar Hoi An te vertrekken want om 6u hadden we onze massage geboekt. Gelukkig hadden we goed gegeten want in het teruggaan was het windop. Aangekomen in Hoi An hebben we eerst een verfrissende duik in de zee genomen en nadien genoten van een 90 minuten durende full body massage. Zalig!

24-11-2012 om 08:49 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag was het eindelijk terug stralend weer en aangezien Hoi An maar 5km van de kust ligt, hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar het strand gefietst. Het was een perfecte dag voor ons beiden: Voor Marlies dutjes op het strand en voor Pieter plezier in de golven. Na een maand en een half rondreizen was het een zalige dagje vakantie op een exotisch strand! Rond de middag zagen we vissers met kleine, ronde bootjes terugkeren uit de zee. Ze hadden het moeilijk om hun zware bootjes op het strand te dragen en Pieter besloot hun te gaan helpen. Ze waren hem zeer dankbaar en gaven hem een verse krab cadeau. In het restaurant op het strand hebben we ze de krab voor ons gekookt. Een heerlijk voorgerechtje! ’s Avonds zijn we teruggekeerd naar Hoi An en hebben we een Vietnamese massage voor ’s anderendaags geboekt. We hebben de avond afgesloten met een wandeling in het centrum. Langs het water zijn de bruggen, bomen en restaurants versierd met Lamponnekes. Heel gezellig! 

24-11-2012 om 08:48 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen vertrokken we met de bus naar Hoi An. We hadden genoeg van het slechte weer en wouden meer zuidelijk de zon gaan opzoeken. Eventjes hadden we schrik dat onze bus niet ging opdagen maar met een beetje vertraging zijn we toch goed vertrokken. ’s Middags kwamen we aan in Hoi An. Een heel mooi stadje! Het is 1 van de enige steden die gespaard is gebleven van de oorlog waardoor er nog veel historische gebouwen staan. Het is dan ook opgenomen in het werelderfgoed. Het is gekend om zijn cuisine en vooral kleermakers. De ene na de andere klerenwinkel met allemaal dezelfde kleren. Het zijn wel mooie kleren. Spijtig dat Marlies haar inkopen al in Hue had gedaan. Nadat we een hotel hadden gevonden (niet direct de mooiste kamer maar wel de goedkoopste J) zijn we de stad gaan verkennen. Het goede weer liet echter op zich wachten dus het was opnieuw een wandeling met de paraplu. 

24-11-2012 om 08:46 geschreven door Marlies & Pieter  

Gisteren vroeg gaan slapen dus weer vroeg wakker gemaakt door onze biologische klok. Geen schitterend weer vandaag, maar voorlopig wel droog. Lekkere baguetten gehaald in de supermarkt en deze opgegeten aan de citadel. Nadien een bezoek gebracht aan de citadel. Vroeger was dit de keizerlijke stad. Ten gevolge van de oorlog en enkele natuurrampen staan er niet zoveel gebouwen meer recht. Ze zijn wel bezig met alles te renoveren en sommige gebouwen worden volledig opnieuw gebouwd. We denken dat het het plan is om heel de stad opnieuw te bouwen, maar daar is wel nog veel werk aan. Wel interessant om binnen enkele tientallen jaren hier nog is terug te komen J. Na het bezoek aan de citadel hadden we (vooral Pieter) zin in avontuur. In de supermarkt hadden we een typisch Aziatische vrucht zien liggen: de durian. Marlies had ooit al Chinese snoepjes gegeten die van deze vrucht zijn gemaakt. Het meest walgelijke dat ze ooit gegeten heeft. Sommige mensen vinden het blijkbaar heel erg slecht en anderen vinden het zo lekker dat ze er de bijnaam “the king of fruit” aan hebben gegeven. Ook de geur is vrij herkenbaar. We citeren wikipedia: rotte ajuinen, gymsokken, overgeefsel, ... De geur is zo fel dat heel de winkel naar deze vrucht rook. Op sommige plaatsen is de durian om deze reden dan ook verboden J. Kort samengevat: Pieter kon niet in Azië zijn geweest zonder er van geproefd te hebben... Het was veel minder slecht dan hij gedacht had. Misschien zelfs lekker voor een klein stukje, maar na een tijd ging de smaak wel wat tegen. Pieter heeft de helft van de vrucht opgegeten, een zeer verdienstelijke poging J. Aangezien Marlies niet wou helpen hebben we de rest maar weggegooid. ’s Avonds nog een mooie wandeling in de stad gemaakt en voor Marlies 2 T-shirts in de solden gekocht. Eindelijk eens een ander kleurtje voor op de foto’s.   

24-11-2012 om 08:41 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn ’s morgens wakker geworden met felle regen. Het regenseizoen is hier blijkbaar nog niet gedaan. Het plan om met een fiets de stad te verkennen viel dus letterlijk in het water. We hebben eerst onze vuile was is onder handen genomen in afwachting van beter weer. Maar aangezien het nadien nog steeds aan het regenen was, hebben we voor de eerste keer deze reis de KW’s boven gehaald en zijn we toch de stad ingetrokken. Het had ’s nachts blijkbaar heel veel geregend, want in sommige straten stond het water tot boven onze enkels. De eerste indruk van Hué is een mooie, maar drukke stad. Die drukte levert af en toe wel problemen op wanneer we de straat proberen over te steken. Er zijn wel lichten voor de voetgangers, maar zelfs wanneer het voor ons groen is om over te steken dan hebben de auto’s en brommers in bepaalde richtingen ook nog groen ... heel bizar. Het gezegde “zwakke weggebruiker” is hier echt nog wel van toepassing. In het centrum is er een grote citadel. Hier woonden de keizers van de Nguyen dynastie van 1802 tot 1945. We hebben een mooie wandeling rond de citadel gemaakt. Hopelijk morgen iets beter weer om de citadel zelf te gaan bezoeken.

24-11-2012 om 08:40 geschreven door Marlies & Pieter  

16-11-2012 om 16:39 geschreven door Marlies & Pieter  

16-11-2012 om 16:29 geschreven door Marlies & Pieter  

Donderdagochtend werden we al om 6u wakker. Logisch aangezien we de vorige avond al om 21u in slaap gevallen waren. Het kwam goed uit want we moesten pas om 12u uit ons hotel uitchecken en hadden dus nog de hele voormiddag vrij. We zijn een stevige workout gaan doen op een pad langs de zee en als afsluiter hebben we een verfrissende duik in het water genomen. Zalig!  Om 13 vertrok de bus die ons naar de speedboat bracht. Daarmee werden we terug naar het vaste land gebracht. Daar stond een bus ons op te wachten om ons naar het busstation van Haiphong te brengen. Haiphong is de derde grootste stad van Vietnam en dus heel druk. Daar moesten we drie uur wachten op de volgende bus dus tijd genoeg om kleine wandeling door te stad te maken en om wat te eten. Om 18.30u konden we dan eindelijk met een slaapbus naar Hue vertrekken. Bij het boeken van de tickets hadden ze ons gezegd dat we rond 9u ’s morgens in Hue gingen aankomen. Het was gelukkig een comfortabele bus want we arriveerden pas om 15u. Aangekomen in Hue hebben we nog een hotel gezocht, wat aan onze (vele) foto’s gewerkt en een lekkere baguette aan de oever van de perfume river gegeten.

16-11-2012 om 15:40 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 5.30 werden we wakker en zagen we dat het stillaan licht werd. We waren nog wat moe maar wouden de zonsopgang niet missen. Van in ons bed op het dak van de boot hadden we een prachtig zicht op de opkomende zon. Na het ontbijt vertrok onze boot verder de baai in. Het was minder bewolkt en dus aangenaam warm. De boot bracht ons naar een mooie plek om te kayakken. We kayakten door verschillende grotten en kwamen in mooie, afgelegen stukjes van de baai. We konden er ook klimmers zien die aan het deep water soloing waren. In de namiddag hebben nog wat gezwommen en schelpjes geraapt op een idyllisch strand. ’s Avonds werden we terug gebracht naar Cat Ba Island en zat onze tocht er spijtig genoeg op. 

16-11-2012 om 15:39 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn weer eens vroeg opgestaan. Dit keer om op een boottocht door Halong Bay te vertrekken. Het was spijtig genoeg wat bewolkt dus we hadden wat koud op de boot. Eerst hebben we wat rondgevaren om andere toeristen op te pikken aan afgelegen resorts. Nadien zijn we naar een grot gevaren. Daar was eigenlijk niet zo veel te zien. ’s Middags kregen we een lekkere lunch op de boot. Krachtvoer voor de kayaktour in de namiddag. Na het kayakken was er wat tijd om te zwemmen. We sprongen van de boot in het water om te zwemmen naar een prachtig expeditie Robinson eilandje. Heel erg leuk maar het mocht wel een paar graden warmer zijn. ’s Avonds wordt het hier vroeg donker en op de boot valt niet super veel te beleven dus zijn we maar vroeg gaan slapen. Het was de mooiste slaapplaats die we ooit hebben gehad. Op het dak van de boot onder een prachtige sterrenhemel in een baai omgeven door karstrotsen.

16-11-2012 om 15:38 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben goeie mountainbikes gehuurd en zijn rond een stuk van Cat Ba Island gereden. Onze eerste stop was Hospital Cave. Het is een grot die de Vietcong tijdens de Vietnamoorlog als schuilplaats gebruikte.Het is een betonnen bunker verscholen in een grot met 17 kamers, een zwembad en een cinemazaal. Ongelooflijk hoe ze dat gemaakt hebben. De engelstalige gids leek niet Engels te kunnen, maar hij had zijn tekstje goed van buiten geleerd. Na de grot zijn we doorgefietst naar het nationaal park van Cat Ba. We hebben daar een wandeling gemaakt naar de top van een heuvel waar we een prachtig uitzicht hadden. Op de heuvel stond een hoge veroeste toren, maar aangezien Marlies er niet opdurfde, moest Pieter alleen van het uizicht gaan genieten. Pieter was wel blij toen hij terug beneden was. Nadien zijn we teruggefietst naar Vat Ba town. De fietstocht was ongeveer 50 km en dat op een baan die alleen maar bergop en bergaf ging. Het was een leuke tocht, maar lang genoeg voor Marlies want ze had slechte benen. We hebben dringend is ne goeie biefstuk friet nodig om op krachten te komen J. Dat vinden we hier niet dus zijn we op de markt maar een heerlijk stukje fruit gaan kopen. Dat hebben we op het strand opgegeten met zicht op de prachtige baai.

16-11-2012 om 15:36 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag gingen we het er is goed van pakken. Na goed te hebben uitgeslapen, waren we van plan om heel de dag aan het strand te liggen en in de zee te zwemmen. Maar dat was buiten de weergoden gerekend. De eerste dag van onze reis dat het slechter weer is. Heel de dag bewolkt, regelmatig een bui en iets te koud om aan het strand te gaan liggen. Dan maar terug een mooie wandeling langs het strand gemaakt. We zijn enkele perfecte klimrotsen gepasseerd en konden het niet laten deze is te testen. ’s Avonds nog een mooi looptochtje langs het water.

16-11-2012 om 15:35 geschreven door Marlies & Pieter  

Om half 7 aangekomen met de nachtbus in Hanoi. De bus is eerst een stuk door de stad gereden voordat ze ons hebben afgezet dus we hebben al wat sightseeing kunnen doen. Het ziet er op het eerste zicht een super grote stad uit en zelfs op dit uur al super druk. We besloten om hier niet te blijven en onmiddellijk een bus te nemen richting Halong Bay, want na de voorbije dagen hadden we nood aan wat vakantie. Enige probleem was dat de bus ons niet afzette aan een groot busstation. We werden ergens in de stad afgezet, maar aangezien we absoluut geen idee hadden waar we waren, we geen kaart hadden en de stad zo groot is, besloten we een taxi te nemen. Om kwart voor 7 met de taxi aangekomen aan het grote busstation. Onmiddellijk tickets gekocht richting Halong Bay en om kwart na 7 zaten we al op de volgende bus. Alles liep vlot vandaag. We hadden in de reisgids gelezen dat de verplaatsing naar Halong Bay wel vaak problemen oplevert. Je hebt het vaste land waar de bussen stoppen. Daar moet je dan een boot nemen naar het eiland (Cat Ba). En op het eiland moet je dan nog is de bus nemen, want het centrum ligt 40 km van de haven waar de boten stoppen. Het probleem dat zich hier vaak voordoet is dat de boot met opzet toekomt wanneer de laatste bus al vertrokken is zodat je verplicht bent van een taxi te nemen. Ze weten dat je dan geen keuze hebt en durven hiervoor tot 50 dollar aanrekenen. Maar aangezien wij dit goed hadden opgezocht, hebben we in Hanoi een gecombineerd ticket gekocht: bus – boot – bus, en dit is zonder problemen verlopen. Rond de middag aangekomen in Halong Bay. We hebben snel een goede kamer gevonden waar we onszelf en onze kleren eindelijk konden wassen J. Nadien zijn we nog een mooie wandeling langs de stranden gaan maken. Eindelijk aan de zee waar Liesje zo lang naar heeft uitgekeken.

16-11-2012 om 15:34 geschreven door Marlies & Pieter  

Zo goed als onze dagen op het eiland waren, zo slecht (nog veel slechter!) waren deze dagen!! Om 11u vertrok onze boot naar het vaste land. Onze bus vertrok daar om 11.40 dus tijd genoeg. Gelukkig want het was zo’n chaos om de boten gevuld te krijgen dat we pas een kwartier later vertrokken. We zijn nog op tijd aan de overkant geraakt. Daar vertrok onze bus naar Pakse. Het was een klein busje zonder airco en dus super warm binnen. We zaten presies in Thermen Londerzeel. Toen de bus na een kwartier moest stoppen om een band te vervangen, waren we al licht argwanend  over de organisatie maar ach ja een kapot wiel kan iedereen overkomen. De verdere reis naar pakse verliep redelijk vlot. In Pakse werden we met een Songtaew naar het noordelijk busstation gebracht waar we om 15u aankwamen.Tot daar was alles vrij vlot verlopen, maar de miserie moest toen nog beginnen. Ze hadden ons op voorhand gezegd dat we hier 2 uur zouden moeten wachten op de bus richting Vietnam, maar hier kregen we te horen dat de bus pas om half 8 zou vertrekken. In plaats van 2u moesten we dus 4u en een half wachten. Op zich geen probleem waren het niet dat het noordelijk busstation van Pakse meer weg heeft van een stort dan van een busstation. Maar oke, wij zijn geen klagers en wat is nu 4u en een half wachten. We hadden nog 61 000 kip op zak en aangezien we hierna niet meer in Laos komen, hebben we alles gespendeerd aan een lekker maaltijd. In het busstation kwam nog een Oostenrijks koppel toe die ook de bus richting Vietnam moesten hebben. Op het eerste zicht waren ze wel vriendelijk, maar een beetje raar en roken gelijk nen Turk... Echt de een sigaret na de ander. We hebben daar geen problemen mee zolang we zelf niet in den doemp moeten zitten. Rond 18u kwam de bus aan. We moesten ons haasten om onze bagage in te laden alsof we onmiddelijk zouden vertrekken. Maar nadien ging de buschauffeur op zijn gemak eten en hebben we daar toch nog tot 19u 30 staan zanahorias schieten. De bus zag er van buitenaf ongelooflijk slecht uit, maar ja het is het innerlijke dat telt J. De carrosserie leek ver uiteen te vallen, maar het raarste van al was dat alle achterste ruiten geblindeerd waren... We zagen de bui al hangen en gingen een kijkje nemen in de bus. Bleek dat de ruiten niet geblindeerd waren... de achterste helft van de zetels waren eruit gehaald en ze hadden de bus achteraan vol gestoken met zakken steenkool. De zetels die er wel nog in stonden waren verschrikkelijk vuil en vielen ver uit elkaar om nog maar te zwijgen over de ongelooflijke stank in de bus. ... Je kan je dus al voorstellen dat we niet veel zin hadden om met deze bus naar Vietnam te gaan, maar ja we hadden niet veel keuze. Tot overmaat van ramp waren we de enige niet rokers op de bus ... de ene na de andere sigaret werd opgestoken. We werden precies vergast. Gelukkig hadden we naast ons nog een klein raampje om door te ademen. Toen de vrouw voor ons begon te klagen over het openstaande raampje hadden we het wel helemaal gehad en hebben duidelijk gemaakt dat dat raampje van heel de nacht niet toe ging! We waren licht in ons gat gebeten. Een van de lokals begon wat aan de kapotte radio te prutsen, want ja wat heb je nu aan een busreis ’s nachts zonder Aziatische tsjingel tsjangel muziek J. Hij kreeg de radio aan de praat, maar toen er een paar minuten later vonken uit kwamen besloten ze toch om de radio uit te laten. Dat leek ons geen slecht idee met al die steenkool op de bus. Om 3 uur ’s nachts stopte de bus. Een aantal mensen stapte uit, dus we dachten dat het plaspauze was. Onze kans om een luchtje te scheppen J. Na een uur was de chauffeur nog lang niet van plan om terug te vertrekken, dus besloten we om nog een doke te gaan doen. Om 5 uur werden we wakker gemaakt door een man die zei dat we onmiddellijk moesten opstaan. Hij vertelde ons dat we kort bij de grens met Vietnam waren en dat we onmiddellijk onze stempel van Laos moesten gaan halen om het land te kunnen verlaten. Wij vonden dat nogal verdacht omdat in de Lonely Planet stond dat de grens pas om 7u open gaat. Nog half in slaap zijn we met hem meegegaan. Onze bagage moest op de bus blijven, want rond 7u zou de bus ons dan oppikken aan de grens. Hij toonde ons waar de grenspost was. Daar was nog niets open ... daar stonden we dan op meer dan een km wandelen van de bus. We hadden echt het gevoel dat de man ons compleet aan het bedriegen was en dachten dat het opgezet spel was om onze bagage te stelen. De 2 Oostenrijkers die nog bij ons waren trokken zich daar niets van aan. Wij voelden ons zo slecht dat we snel terug naar de bus zijn gegaan. Gelukkig was onze rugzak nog ter plaatse. We hebben onze zak genomen en zijn zo aan de grens gaan wachten. Daar bleek dat we om het land te kunnen verlaten ieder 1 dollar of 10.000 Kip moesten betalen. We hebben geen dollars bij ons en onze Kip hadden we allemaal al uitgegeven. Raar dat de euro hier nog steeds niet aanvaard wordt. Gelukkig wouden de Oostenrijkers die 2 dollar voor ons betalen. Maar dat was wel het minste dat ze konden doen voor ons heel de nacht in de rook te zetten. Nadat we onze stempel hadden om Laos te verlaten gingen we naar de grenspost van Vietnam. Daar moeten Westerlingen eerst naar een “health quarantine”. Ze maten met een toestel op ons voorhoofd onze lichaamstemperatuur en deze bleek ok dus we mochten verder naar de visumcontrole. Geen idee wat ze hadden gedaan als we daar stonden met hevige koorts. Aan de visumcontrole was het een en al gedrum en toen de locals Marlies er niet wouden tussenlaten heeft Pieter ze is goed op hun plaats gezet. Na is goed van mijn oren te hebben gemaakt waren ze plots supervriendelijk. Na nog anderhalf uur wachten vertrokken we dan terug met onze smoking bus richting Dong Ha. Dong Ha ligt slechts 85 km van Lao Bao (de grenspost met Laos) dus we dachten er eindelijk snel geraken. Maar aangezien de bus nog op verschillende plaatsen moest stoppen om pakketjes (onder andere steenkool) af te leveren en om ergens een boomstronk op zijn dak te laden zijn we nog wel een tijdje onderweg geweest. Rond 12u dan eindelijk aangekomen in Dong Ha. We werden niet aan het busstation, maar ergens in de middle of nowhere gedropt. We werden onmiddellijk aangeklampt door enkele locals om ons met de brommer te voeren, maar we hadden het ondertussen wel compleet gehad en besloten te voet verder te gaan. Verderop werden we aangesproken door een touragent. Hij vertelde ons dat hij een slaapbus naar Hanoi kon regelen voor 320.000 dong (of 15 dollar). Hij leek ons nogal loech en we hadden al meer dan onze buik vol van georganiseerde bussen. Dus te voet naar het busstation dat 1,5 km verder lag. Daar werden we van het kastje naar de muur gestuurd... er vertrokken daar geen bussen naar Hanoi. We besloten het er dan toch maar op te wagen en wandelden naar het bureau van de touragent om bij hem de bus naar Hanoi vast te leggen. De bus vertrok om 17u30 dus we hadden nog tijd genoeg om iets te eten en te drinken. Ruimschoots op tijd terug naar zijn bureau gegaan, want we vertrouwden het toch niet helemaal. De man was er nog steeds aanwezig en was super vriendelijk. We kregen een heel interessante uiteenzetting over de Vietnam oorlog. Nadien was het tijd om naar de bus te gaan ... SPANNEND. We moesten 2 min. wandelen en kwamen bij de chikste bus die we ooit al gezien hebben. Een super chicke slaapbus met airco en lederen slaapzetels. Ook water en verfrissingsdoekjes ter beschikking voor iedereen. ... Met andere woorden: in 1 dag van hel naar de hemel. Omdat we ons na de vorige busreis nog niet hadden kunnen douchen hebben we met de doekjes dan maar snel een heel erg klein waske gedaan.    

11-11-2012 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag zijn we op stap gegaan met Griet en Julie, de twee Belgische meisjes die we gisteren op de bus hebben ontmoet. We hebben samen de boot genomen naar het vaste land en hebben daar onze bus voor morgen vastgelegd om naar Vietnam te gaan. We waren eerst van plan om een van de andere eilanden te bezoeken maar aangezien het praktisch niet goed geregeld was zijn we maar op het vaste land gebleven. We hebben daar een kleine wandeling gemaakt en een verfrissende duik in de Mekong genomen. Het water mocht iets kouder zijn maar het heeft toch deugd gedaan. We moesten alletwee een pieke doen maar dat was niet zo evident. We hadden ons laten vertellen dat er parasieten in het water zitten die in je urinebuis kunnen komen als je in het water plast. (misschien kunnen de artsen onder jullie ons hier meer info over geven J) In het water plassen was dus geen optie. Op de oever een struikje vinden was ook niet zo evident aangezien we veel bekijks hadden van de lokale kinderen. Het is uiteindelijk toch gelukt. Na de lunch zijn we terug naar ons eilandje gevaren en hebben we een fiets gehuurd om nog wat tussen de rijstvelden te fietsen. Het was adembenemend mooi. ’s Avonds lekker gegeten en nadien nog een spelletje hartenjagen op ons terrasje aan de riverside. Het was een topavond ondanks het feit dat we verloren hebben (maar dat lag misschien aan het feit dat we afgeleid werden door kakkerlakken.) Aangezien Griet en Julie morgen naar Cambodja vertrekken en wij naar Vietnam, moesten we spijtig genoeg afscheid nemen. We hadden graag nog wat met hen verder gereisd. Hopelijk in Equador.

10-11-2012 om 16:30 geschreven door Marlies & Pieter