Niemand wil het zeggen, niemand durft het zeggen, iedereen draait rond de hete brij.
Wat is het probleem ? Het is toch overduidelijk: VIER is een grandioze flop, een slag in het water, een catastrofe, een onverbiddelijke afgang.
Dat Woestijnvis af en toe eens bericht dat VIER ongeveer evenveel kijkers heeft als het vroegere VT4 ( en dan nog in het juiste segment ! ) is op zich al de bekentenis van de totale mislukking.
Om dit resultaat te bereiken was gewoon doorgaan met de programma's van VT4 voldoende. Om dit te bereiken heeft Wouter Vandenhaute geen televisiestations gekocht. Om dit resultaat te bereiken heeft men niet, tegen veel geld, de crème de la crème van de televisiepersoonlijkheden bijeengebracht of massaal geïnvesteerd in nieuwe eigen producties.
Het is een grote flop, die de cumul is van tientallen afzonderlijke flops. Om ook maar één positiefs iets te kunnen zeggen over het 'succes' van VIER moet je bijzonder selectief en subjectief zijn in je beoordeling.
Het is catastrofaal slecht begonnen en daarna is het alleen maar bergaf gegaan. Het is onwaarschijnlijk hoe snel men is overgegaan naar paniekvoetbal, en het paniekvoetbal is nooit meer verdwenen. Het is onwaarschijnlijk hoe snel men alle eenvoudige basisregels heeft vergeten of over boord heeft gegooid. De grote seigneurs van het Vlaams televisielandschap lopen rond als kiekens zonder kop.
Feiten: - na zoveel maanden zendt VIER slechts vier avonden per week uit, a rato van drie uur per avond ( plus een toemaatje van een uur op vrijdag ). Met andere woorden, die hele machine produceert, ocharme, 13 uur televisie per week. Nieuws, journaal ? Nada. - het tot nu toe meest succesvolle programma was " De slimste mens ". Het programma had wel een miljoen kijkers verloren tegenover de vorige jaren op één. Het programma had ook geen enkel aanzuigeffect voor de programma's ervoor of erna ( zelfde fenomeen bij andere zogezegde toppers ). - ook andere toppers uit de één periode ( De Pappenheimers bijvoorbeeld ) lijden een ongelooflijk groot verlies aan kijkers ( de helft, twee derde, drie vierde ). - de genieën van VIER slagen er zelfs in om kleine toppertjes van VT4, zoals Komen Eten, naar de knoppen te helpen. - 'Man bijt hond', tien jaar pronkstuk van Woestijnvis en één, wordt in enkele maanden tijd recht naar de dieperik geprogrammeerd. - Het etalageprogramma, 'De Kruitfabriek' haalt nauwelijks 200.000 kijkers ( als Pamela Anderson de gaste is ! ). Daarvoor werd een ploeg zwaargewichten samen gebracht, voor een groot deel ook samen gekocht: Tom Lenaerts, Gilles De Coster, Sofie Lemaire, Christophe Deborsu, Lieven Scheire, met een invallersbank om u tegen te zeggen: MarkUytterhoeven, Philippe Geubels, Kamagurka, enz. Als je de loonmassa van deze ploeg vergelijkt met de resultaten, dan heb je Anderlecht dat laatste staat in het klassement. - Deze week startte 'Rasters', nieuw spelletje van Steven Van Herreweghe, met licht bevredigende kijkcijfers op dag één. De tweede dag waren bijna de helft van die kijkers reeds weg. En dat is met meerdere programma's gebeurd. - Philippe Geubels en Martin Heylen samen in een reis- en avonturenprogramma. Een topper ? Op één zou het programma een miljoen kijkers meer hebben gehad... - 'Met man en macht', nieuw pronkstuk, zwaar gepromoot ( zelfs op de VRT ) en met uiterst positieve persrecensies vooraf, start 'veelbelovend' voor VIER ( van VRT kijkcijfers wordt niet eens meer gedroomd ). Levensbelangrijke hamvraag: krijgen we voor aflevering twee opnieuw een duik van de cijfers, of een behoud, misschien zelfs een toename ?
Het paniekvoetbal heeft er toe geleid dat het programmaschema reeds zesendertig keer werd door elkaar gegooid. ' Man bijt Hond' werd op elke van de vier dagen van de week getoond en op vijf verschillende tijdstippen. 'De Kruitfabriek' idem dito. 'Komen eten'... Als er één ding is dat de kijker, gewoontedier bij uitstek, haat, dan is het dat. Goe bezig !
En dan is er nog een belangrijk probleem: de reclame.
Opdat de kijkers niet zouden wegzappen, zou men de reclame opvrolijken. Mark Uytterhoeven zou daar voor zorgen. 'De snelle quiz'. Het effect was blijkbaar gering en bovendien werd VIER teruggefloten. Ontoelaatbaar procédé. Gedaan ermee. Stilaan groeit de fundamentele vraag: wat doet reclame met programma's en, als gevolg daarvan, met de kijkers ? Annemie Struyf steekt het vuur aan de lont in verband met haar programma ' Bleekweide ', en vertrekt, samen met haar programma, terug naar één. Nu zit het spel echt op de wagen. 'Met man en macht' wordt niet onderbroken door reclame. Goede en moedige beslissing. Het nieuwe ( oude ) 'Scheire en de schepping' start deze week met slechts één reclameblok. Goede en moedige beslissing.
MAAR... Moet VIER zijn voornaamste inkomsten niet precies uit die reclame halen ? Hoe ga je de boekhouding nog in evenwicht krijgen, wanneer je de reclameblokken in je toppers - dus de duurste reclameblokken - schrapt. Ik zou het businessplan en vooral het financieel plan goed in de gaten houden.
Vergeet niet dat Woestijnvis zijn ideeën, formats en programma's voorlopig nergens elders meer kan slijten aan dure prijzen.
Is dit de zoveelste illustratie van 'schoenmaker, blijf bij je leest' of is Wouter Ikaros dit keer te dicht bij de zon gevlogen ?
- Jan Briers wordt de nieuwe Gouverneur van Oost-Vlaanderen. Absoluut geen verrassing. De N-VA heeft haar Gouverneur en het pruilmondje heeft haar eerste French cancan gedanst.
- De vakbonden worden nog maar eens gelinkt aan fiscale fraude onder de vorm van belastingontduiking. Geen verrassing. Het ACV ontkent. Geen verrassing. Mia De Vits kan het zich niet meer herinneren. Geen verrassing.
- De gemeenteraad van Schaarbeek wordt beschuldigd van pooierschap. Geen verrassing.
- N-VA schepen van Mechelen wordt beticht van belangenvermenging als provinciaal gedeputeerde. Geen verrassing. Minister van Financiën Steven Vanackere wordt niet beticht van belangenvermenging. Geen verrassing.
- Procureur-Generaal Liégeois van Antwerpen gaat vrijuit voor het Hof van Cassatie ( diamantoorlog ). Geen verrassing.
- Felix De Clerck ( zoon van ) heeft vandaag niets debiels getwitterd. Grote verrassing.
- Didier Bellens, topman van Belgacom, veegt Brussels Gewest de mantel uit. Gezien de aangekondigde loonsverlaging, geen verrassing. Gebruik van de woorden " fuck you", wel een verrassing. Inhoudelijk heeft hij wel gelijk. Geen verrassing.
- Onderwijswereld schiet plan van Minister Smet alweer af. Geen verrassing.
- Waalse metallo's verbouwen tijdens betoging grondig het centrum van Namen. Geen verrassing.
- Geen enkele socialist en geen enkele liberaal heeft vandaag naar het begin van de jaren 30 verwezen. Grote verrassing.
- Beatrix wil een zuinig feestje; een gierig feestje dus. Geen verrassing.
- Een echte verrassing. In het cynisch voetbalwereldje heeft Anderlecht beslist om haar vroeger supertalent Anthony Vanden Borre, de laatste jaren op de dool geraakt en met een virtueel dode voetbalcarrière, een nieuwe kans te geven. Roger Vanden Stock en Herman Van Holsbeeck: " De directie heeft beslist om Anthony te helpen. De club vergeet zijn oud-spelers, die het moeilijk hebben, niet. " Voor zij die beide heren en de traditie van Anderlecht kennen, misschien toch geen verrassing.
Geef toe, eigenlijk leven wij in een saaie wereld zonder veel verrassingen.
De discussies over een mogelijke troonsopvolging verlopen zeer bizar. Men gooit verschillende elementen, argumenten en bedenkingen op tafel die mekaar doorkruisen, mekaar blokkeren of mekaar opheffen.
De kern van de zaak is dat niemand de perfecte oplossing heeft en dat, bij gebrek daaraan, de politieke moed ontbreekt om knopen door te hakken en beslissingen te nemen. Men hoopt dat het zich wel vanzelf zal oplossen. Ik vrees dat dat een illusie zal blijven en dat men toch door de zure appel zal moeten bijten, wat mij betreft eerder vroeger dan later.
Enkele elementen:
- Albert II wordt 79 jaar en zal er 80 zijn in 2014. - Onze koning heeft en paar lastige jaren achter de rug en lijkt zowel fysiek als mentaal vermoeid. - De koning kijkt er wellicht zelf naar uit om er een punt achter te zetten. - De twijfels over Philippe blijven bestaan, zowel bij de brede lagen van de bevolking als bij de zwaargewichten in de politiek. - De vraag is niet meer: is hij er klaar voor, maar: is hij er bekwaam voor ? - Je kan er, met veel soep en boterhammen, misschien klaar voor worden, maar kan je er bekwaam voor worden ? - Kan men dus de regie van een regeringsvorming na de verkiezingen van 2014 aan Philippe toevertrouwen ? - Wat met de omvorming van onze monarchie naar een protocollaire monarchie ? - Wanneer gebeurt die omvorming het best ?
Het is duidelijk dat, indien je op geen enkele van de vragen een klaar en duidelijk antwoord geeft, nergens een duidelijke keuze maakt, je in de patstelling zal blijven zitten.
De regering moet dringend een lijn uittekenen.
Als je gaat voor Albert tot na de verkiezingen van 2014, dan moet je nu de rol van de koning niet inperken tot een pure ceremoniële functie. Indien je van de stelling uitgaat dat in 2014 Philippe op de troon zal zitten, dan is het misschien nu het uitgelezen moment om de politieke rol van de koning te neutraliseren Indien je blijft aarzelen, dan kan je in 2014 Philippe op de troon hebben, nog altijd met de politieke rol, scenario dat iedereen lijkt te willen vermijden Het scenario dat Philippe in 2014 op de troon zit is niet vergezocht, gezien onder meer de leeftijd en de vermoeidheid van koning Albert.
Mijn conclusie is: vorm onmiddellijk de monarchie om tot een protocollaire monarchie en vervang het initiatiefrecht en de invloed van de koning bij de regeringsonderhandelingen door het initiatiefrecht van iemand anders: de grootste partij, de Kamervoorzitter, nog iemand anders.
De N-VA onder andere pleit voor de Kamervoorzitter, waarop de Eric Van Rompuy's van deze wereld infantiel opmerken: zij willen af van het initiatiefrecht van de koning omdat die te veel onder de invloed staat van de PS en ze willen het initiatief geven aan de Kamervoorzitter, Flahaut, een PS'er. Wat verandert er dan? Dit is een intellectueel oneerlijke en debiele opmerking. Men wil het initiatiefrecht leggen bij de functie van Kamervoorzitter, bij het instituut Kamervoorzitter. Vandaag is dat toevallig een PS'er, maar morgen kan het een CD&V'er zijn, of iemand van om het even welke andere partij.
Maar waarom aarzelen de Franstaligen om nu de rol van het koningschap te veranderen ? Opnieuw omdat ze niet durven kiezen: als je nu de rol van de koning inperkt en Albert zit in 2014 nog op de troon, dan is ook hij op dat moment zijn rol als initiatiefnemer en regisseur kwijt.
Daarbij is een tweede ongerustheid zeer uitdrukkelijk aanwezig. Voor de Franstaligen is de koning nog altijd de voornaamste burcht tegen het uiteenvallen van ons land. Indien het er in 2014 zou om spannen, dan zal een uitgeklede koning, als burcht, niet veel meer voorstellen.
Catch-22, de kwadratuur van de cirkel. Hoe er uit geraken ? Keuzes maken en beslissen.
Hak de knoop door, nu, en ga voor de toekomst op middellange en lange termijn.
Het is weinig waarschijnlijk dat de toestand na de verkiezingen van 2014 nog precies dezelfde zal zijn als vandaag. Het zal hopelijk een ander, moderner en transparanter België zijn dat beter uitgerust is voor de uitdagingen die op ons afkomen. Een België dat bijeengehouden wordt door een protocollaire monarchie.
1. Regel deze zomer de koningswissel en geef Philippe de functie. 2. Vorm die functie tezelfdertijd om tot een protocollaire monarchie. 3. Laat Philippe, ondanks die gereduceerde functie, omringen door bekwame, dynamische, moderne, jonge mannen en vrouwen die hem uit zijn wereldvreemdheid halen en helpen om aan zijn gewijzigde functie een nieuwe inspirerende inhoud te geven.
Er is geen andere positieve keuze naar de toekomst toe mogelijk.
Wat ga je doen indien Albert in de komende maanden zou overlijden. Het verzwijgen, hem mummificeren, en hem op de troon zetten tot in 2014, om zo te proberen het land bijeen te houden ?
Eeuwige twijfelaars. Neem jullie verantwoordelijkheid, leg jullie ei en bereid ons voor op de toekomst.
Fabiola heeft zich verontschuldigd en heeft intussen haar Stichting opgeheven.
Astrid heeft zich bereid verklaard om gedetailleerd aan te tonen waarvoor haar dotatie wordt aangewend. Zij heeft er aan toegevoegd dat, indien haar dotatie zou worden geschrapt, zij zich daarbij neer zal leggen.
Het paleis heeft in een mededeling laten weten dat het Hof meer transparantie en controle aanvaardt over de aanwending van de dotaties.
Ik denk dat de doorsnee Belg daarmee kon leven en bereid was om de koekjesdozenmonarchie nog wat verder te steunen en te onderhouden, mits transparantie, controle en enkele beperkingen.
Dat Koning Albert, in zijn toespraak tot de gestelde lichamen, door het stof ging kruipen en zijn broek afstak, was onnodig, ongepast, overdreven en zelfvernederend.
Ik denk niet dat de doorsnee Belg dit heeft gevraagd of gewild. Er werd in de huiskamers gebloosd en er was een beetje plaatsvervangende schaamte.
Dit bewijst voor de zoveelste keer dat de fout, de schuld, de onbehouwenheid, de wereldvreemdheid van de leden van de koninklijke familie niet zozeer bij henzelf liggen, maar bij de meute wereldvreemde, elitaire, adellijke, geconstipeerde heren en dames van stand, die hen omringen, begeleiden (?), raad geven (?), beschermen ( ?).
Vervang verdorie die donkergrijze pakken met een borstelsteel in hun gat door een aantal jonge, vlotte, dynamische gasten en vrouwen die hebben gewerkt, gereisd, die de wereld kennen, die weten wat er in die dagdagelijkse wereld omgaat.
Waarom zijn die koninklijke gasten altijd geïnteresseerd in Cultuur, Kunst, Architectuur, Klimaat, Archeologie ? Waarom is Albert niet bij een biljartclub ? Waarom gaat Philippe op zaterdagmorgen niet fietsen met de Lakense Losse Pionnen ? Waarom doet Paola niet aan zumba ? Waarom gaat de familie nooit eens iets eten in de Colmar ?
Ik maak mij wellicht illusies, maar soms denk ik dat, indien je Paola ( of zelfs Fabiola ) eens één dag de wereld in zou sturen met Astrid Bryan, zij misschien wel de beste dag van haar leven zou hebben, en Mathilde met Lesley Ann, en Astrid met Tanja Dexters, en Albert met Jacques Vermeire, Philippe met Urbanus en Laurent met de ex van Véronique De Kock ( gelieve Véronique op afstand te houden van Laurent en van haar ex ).
Uiteindelijk hebben zij al lang genoeg geleefd als paters en nonnen.
Allez, changez... Hop met de beentjes... Albert, un petit verre on a soif... Mathilde, you can leave your hat on...
LC
P.S.: Voor Albert geldt echter één voorafgaande voorwaarde: we nemen hem niet mee naar de Oude Markt in Leuven of de Carré in Willebroek, zolang hij Delphine niet heeft erkend. Conditio sine qua non.
In HUMO 3754/33 van 14 augustus 2012 stond op de cover een verwijzing naar een sensatie artikel binnenin, met als titel: Tweede slachtoffer van Roger Vangheluwe.
Dit bericht is overgenomen door alle geschreven media en door radio en televisie.
Het artikel was geschreven door toenmalig HUMO journalist Jan Antonissen en co-auteur Meester Walter Vansteenbrugge.
Het sensationele in het artikel was dat ene ' Freddy ' een klacht had neergelegd tegen Vangheluwe wegens seksuele mishandeling en verkrachting een twintigtal jaar geleden. Freddy zat op dat moment in de gevangenis. Er was op dat moment nog geen enkele onderzoeksdaad verricht.
Desalniettemin is er in het artikel geen enkele keer het woord 'zou' of 'vermeend slachtoffer' te vinden.
Er is een klacht, niets meer. In het artikel klagen Antonissen en Vansteenbrugge, Vangheluwe aan, ze beschuldigen hem en ze veroordelen hem. Indien mogelijk zouden ze zelf, op de markt van Brugge, het mes van de guillotine hebben laten vallen. Vansteenbrugge noemt Vangheluwe zo maar een 'veelpleger'.
De enige bron is...de klacht die Vansteenbrugge zelf heeft ingediend. Die klacht is voor beide heren voldoende om te veroordelen.
Antonissen schendt elke mogelijke regel van de journalistieke methodiek en deontologie. Over de ethiek zullen we het niet eens hebben. Walter Vansteenbrugge schendt elke mogelijke regel van de deontologie van de advocaat. Over de ethiek zullen we het niet eens hebben.
De dag zelf van de publicatie van HUMO heb ik geblogd: hier klopt iets niet. Dit artikel stinkt.
De dag erna heb ik uitgebreid, gemotiveerd en geargumenteerd, het artikel gefileerd en afgedaan als pure riooljournalistiek.
Ik heb aan HUMO gemeld dat ik op mijn blog dit artikel had becommentarieerd.
Sindsdien heb ik vier maal aan de hoofdredactie en aan de redactie van HUMO gevraagd: - hoe ver staat het met dit dossier - hoe ver staat het met het onderzoek - is het onderzoek nog lopende - wanneer komt er een vervolgartikel
Beleefdheid staat niet in het woordenboek bij HUMO. Ik heb dus nooit enige reactie ontvangen. Niets. Nada.
De laatste paar weken heb ik zelf een aantal mensen opgebeld, kennissen, contacten met de vraag: hoe staat het met dit dossier ?
Niemand kon mij direct zo maar antwoorden, maar iedereen zou navraag doen en mij iets laten weten.
Nergens is er iemand die op de hoogte is van enig lopend onderzoek in dit dossier !
Ik heb dit aan HUMO gemeld. Aan Vansteenbrugge niet, want ik ben een lomperik in het opzoeken en heb tot nu toe geen email adres van hem kunnen vinden.
Tot nu toe van HUMO geen reactie.
Dilemma: laat ik de zaak gewoon vallen of ga ik door ?
Voor mij is het duidelijk ' Freddy ', die in de gevangenis zat, is een fantast of iemand die dacht door dat soort onthulling op enige welwillendheid te kunnen rekenen. De zaak is vrij snel geseponeerd. Antonissen en Vansteenbrugge wisten dat de klacht van Freddy geen grond van waarheid had, of hadden het vanuit hun beroepsethiek moeten weten. Zij weten, net als HUMO, dat de zaak geseponeerd is. HUMO heeft de onbetwistbare plicht om, indien ze hallucinant in de fout zijn gegaan, dit aan hun lezers mee te delen en zich daarvoor te verontschuldigen.
Mijn houding vandaag is: indien de betrokkenen aantonen dat ik fout ben, dan zal ik me zo verontschuldigen. Indien zou blijken dat ik gelijk heb, dan ga ik door, met rustige vastberadenheid.
Korte opmerking voor iedereen: wat HUMO, Antonissen en Vansteenbrugge hier hebben geconstrueerd tegen Vangheluwe kunnen zij morgen ook tegen elk van jullie doen.
Stel dat de Raad van State over een paar maanden uitspraak doet en de staatswaarborgen die werden gegeven aan de deelbewijshouders van ARCO onwettig en nietig verklaart.
Stel je Vanackere voor die geïnterpelleerd wordt in het Parlement. " Mijnheer de Minister, wat vindt u van deze uitspraak " " Wat nu, Mijnheer de Minister ? " Vanackere staat daar op dat moment - zowel als topman van het ACW en ARCO die absoluut pissed-off is, omdat zijn leden in de kou zullen blijven staan en eventueel klacht zullen neerleggen tegen ARCO en co - als, als Minister van Financiën die juist vernomen heeft dat de schatkist ontsnapt aan het uitbetalen van zowat 1,5 miljard euro aan waarborgen.
" Entre les deux mon coeur balance..."
Wat kan Vanackere op dat moment in godsnaam zeggen en met welke geloofwaardigheid ? Op dat moment zal hij de grootste paljas zijn die ooit op het spreekgestoelte van de kamer heeft gestaan.
- De financiële omvang van de affaire
Ik heb gisteren reeds aangegeven dat het hier niet om knikkers gaat, maar om enorm veel geld.
Nog een kleine aanwijzing:
De Gemeentelijke Holding, is naast ARCO nog een van de grote slachtoffers van het DEXIA debacle. De Holding had op een bepaald moment 13% van DEXIA.
La follie des grandeurs. In 2007, wanneer er reeds verraderlijke rukwinden rond DEXIA draaien, beslist de Holding dat het tijd wordt om zichzelf een prestigieuze hoofdzetel cadeau te doen. Zij kopen een statisch gebouw in de Staatsbladstraat in het centrum van Brussel voor 2,7 miljoen euro. In 2009, wanneer DEXIA reeds op zijn grondvesten davert, beslist de Holding om de hoofdzetel te renoveren voor een kost van ongeveer 3 miljoen euro. Lijkt mij perfect gezond bestuur op het moment dat de wereld rondom aan het instorten is...
In december 2011 gaat de Gemeentelijke Holding in vereffening. Gisteren werd de hoofdzetel te koop gesteld voor 4,5 miljoen euro. Goed initiatief, maar een druppel op een hete plaat. De put van de Holding bedraagt op vandaag 1,2 miljard euro...!!!
Dit is geen verhaal van een boer en zijn kleine patatjes...
Ik ben terug van weggeweest, na een paar dagen retraite.
Normaal schrijf ik vanuit verontwaardiging, omdat je vanuit deze gemoedsgesteltenis, tot vrij klare analyses komt en scherpe conclusies kan trekken, rationeel, maar toch ook een beetje vanuit de buik..
Eind vorige week voelde ik dat de verontwaardiging aan het omslaan was naar pure woede, koleire zelfs. Het was dus tijd om even terug te schakelen.
De omslag werd veroorzaakt door het zeer actuele dossier CD&V, ACW, ARCO en DEXIA / Belfius.
Het dossier gaat al een aantal jaren mee, en kende vorige week het zoveelste crisismoment. Persoonlijk vind ik dit het grootste politiek en financieel schandaal uit de na-oorlogse Belgsche geschiedenis. Je moet alleen maar naar de bedragen kijken om te beseffen dat zelfs 'Agusta' hiermee in het niets verdwijnt. Het gaat hier over tientallen, honderden miljarden euros. Het gaat bovendien over een schandaal dat zich afspeelt binnen de top van de Belgische politiek, bij één van de grootste politieke partijen van ons land, bij de grootste maatschappelijke zuil in ons land, in de haute finance en met onvoorzienbare financiële en juridische gevolgen. Dit is even erg als 'Salamander'. Erger zelfs, want het is geen fictie, maar realiteit.
Wat in dit dossier allemaal gebeurd is, tast de essentie van ons systeem aan, zowel van onze democratie als van onze rechtstaat. Grondwetsregels, wetten allerhande, fundamentele rechtsbeginselen worden hier op de meest machiavellistische en cynische manier met de voeten getreden. Het gelijkheidsbeginsel wordt meermaals geschonden ten voordele van de eigen zuil.. Er worden, in serie, wetten op maat gemaakt enkel en alleen ten voordele van de eigen zuil. En van onpartijdigheid is al jaren geen sprake meer. Men is zo laag gezakt dat men zelfs de schijn van onpartijdigheid niet meer ophoudt. Ik heb het al meerdere keren gezegd: het belangenconflict van Steven Vanackere in deze is zo schokkend dat hij zich niet alleen moet terugtrekken uit dit dossier ( daar is het al veel te laat voor ), maar dat hij gewoon moet aftreden als Minister van Financiën en eventueel moet worden vervolgd voor het vermengen van particuliere belangen met het algemeen belang.
Vergeet tenslotte niet dat alle giften, gunsten en waarborgen ten voordele van de vrienden uiteindelijk zullen worden betaald door wij allen, de belastingbetalers. Kan je je voorstellen dat juist de Minister van Financiën daar geen rekening mee houdt... Hij en zijn medeplichtigen zijn ons verdorie aan het oplichten !
In elke andere democratische rechtstaat zou dit dossier de val van de regering en een crisis van het regime tot gevolg hebben.
De auditeur bij de Raad van State heeft enkele weken geleden reeds de waarborgen voor de ARCO deelbewijshouders als onwettig en nietig bestempeld. Hij heeft gesuggereerd dat er misschien ook iets mis zit met het gelijkheidsbeginsel.
Vorige week was er, na een zoveelste slinks manoeuvre ( winstbewijzen ), een vrij scherp debat in de Kamer. Alle politieke partijen, ook coalitiepartners, hadden bijzonder zware kritiek op het gefoefel en gesjoemel van de CD&V in dit dossier, meer bepaald ook op de onaanvaardbare belangenconflicten. In de media was de afkeuring vernietigend.
En hoe meer er gesjoemeld wordt, hoe meer dat zal leiden tot toekomstige rechtszaken.
Je kan dus stellen dat de behandeling van dit dossier bloot staat aan algemene en zeer zware kritiek. En wat doen de sjoemelaars zelf ? Ze sjoemelen gewoon verder, alsof er geen vuiltje aan de lucht is.
Indien jullie dachten dat het cynisme hier ophoudt, dan zijn jullie mis.
Dit weekend had de CD&V haar nieuwjaarsreceptie. Daar zou nogal wat wrevel geweest zijn rond Rik Torfs en Pieter Marechal, twee CD&V'ers die het aangedurfd hadden ( kan je je voorstellen, ze hebben het aangedurfd ! ) om hardop vragen te stellen over de steun van de CD&V voor de christelijke arbeidersbeweging ACW in het dossier rond ARCO en Belfius... Volgens Eric Van Rompuy, democraat en verzoener tot in het diepste van zijn zijn, was er alleen misprijzen voor de twee. 'Als ze er niet meer in geloven, dan moeten ze maar opstappen'.
Een foefel is een foefel, een doofpot is een doofpot en ein Befehl ist ein Befehl.
Dit dossier deed mijn verontwaardiging omslaan naar woede. Vandaar de korte retraite.
De woede is weg, maar de verontwaardiging is er niet minder om.
Hoeveel keer denken het ACW en ARCO een hold up te kunnen plegen op ons, de belastingbetalers ? Aandeelhouders, houders van deelbewijzen, houders van winstbewijzen, geen schuld, geen fout, geen verantwoordelijkheid. Eigen schuld dikke bult ? Geen sprake van. De belastingbetaler zal opdraaien voor de machinaties van de top van de katholieke zuil.
ACW en ARCO werden door de CD&V gedwongen om bepaalde transacties te doen ( investeren en kapitaalsverhogingen bij Dexia ). Die liepen verkeerd af. Hoe lang nog zullen ACW en ARCO hun verliezen bij ons komen halen, in plaats van bij hun opdrachtgevers ?
Minister Vanackere zit midden in het grootste belangenconflict in de Belgische politieke geschiedenis. Een belangenconflict heeft nooit zoveel criminele aspecten gehad als in dit geval.
Leterme, Vanackere, Dehaene, Mevrouw Swiggers en anderen zijn de grootste witteboordcriminelen die België ooit heeft gekend.
Iedereen is verontwaardigd: de andere politieke partijen, de journalisten en waarnemers, de financiële analisten, de honderdduizenden gewone Dexia aandeelhouders.
Is het dan toch voorstelbaar dat de tsjeven, in de grootste tsjevenoperatie uit de geschiedenis, er toch weer zullen mee weg komen ?
Is er dan niemand, individueel of in groep, die zal opstaan en zeggen: nu is het genoeg geweest. Als de politici niet in hun eigen pot nat willen roeren, dan moeten wij het maar eens doen. Tous azimuts: administratief, politiek, juridisch, via de pers, via Facebook.
Iemand moet tegen elke beslissing van de regering of van de Minister van Financiën in dit dossier klacht indienen bij de Raad van State, het Grondwettelijk Hof en overal elders, wegens grotesk belangenconflict en belangenvermenging.
Ik zal het niet allemaal alleen doen. Waar blijven de politieke partijen, waar blijven de belangenverenigingen van Dexia aandeelhouders ?
Vanackere zegt: " De deal rond de winstbewijzen van het ACW is 'koosjer'..." Over de houding van het ACW zegt hij: " Ik hoef daar geen waardeoordeel over te hebben. Dat is iets tussen het ACW en Belfius. "
Dit wordt gezegd door iemand die - tezelfdertijd - één van de topmannen is van het ACW die meebeslist over de strategie en verdere stappen die de belastingbetaler miljoenen euro zullen kosten, en iemand die, als Minister van Financiën, de schatkist en de belastingbetaler moet beschermen en verdedigen, en die bovendien als verantwoordelijke minister aan de onderhandelingstafel moet gaan zitten recht tegenover zijn ACW alter ego aan de andere kant van de tafel.
Als niemand anders de moed heeft, dan zal ik, als Vanackere nog één woord zegt in dit dossier, als belanghebbende, namelijk als belastingbetaler, klacht indienen tegen de Minister, wegens het miskennen van het meest evidente belangenconflict ooit. Ik zal klacht indienen, overal en bij iedereen, tot bij het Oorlogstribunaal in Den Haag indien nodig.
Ik wil geen Don Quichot zijn tegen de windmolen Vanackere. Alstublieft, kom en help. Anders zal ik door de ( ecologische/financiële ) voetstap van de CD&V en het ACW worden platgetrapt.
Het is een versleten cliché, maar: als alle gedegouteerden weggaan, blijven alleen de degoutanten over.
Eén van dé thema's van de week, was de publicatie van een onderzoek naar de kennis van toekomstige leraars en leraressen.
De resultaten zijn zonder meer angstaanjagend, zeer verontrustend. Als het gebrek aan kennis, aan wat men vroeger 'algemene cultuur' noemde, zo erg is, hoe kan je dan verwachten dat de leerlingen uit de middelbare school zullen afzwaaien met een grote en brede algemene kennis. Het wordt natuurlijk een vicieuze cirkel.
Helemaal verrast was ik niet, maar dat het zo erg was en zo algemeen, was toch onthutsend. - 70% weet niet dat Aarlen de hoofdstad van de provincie Luxemburg is - 85% weet niet dat Herman Van Rompuy Voorzitter is van de Europese Raad - 20% herkent Nelson Mandela niet op een foto - 45% weet niet wat inflatie is.
Als je een beetje attent bent kan je dat gebrek aan kennis geregeld vaststellen vanuit je luie zetel. Nogal vaak zijn (jonge ) leraars/leraressen of universiteitsstudenten kandidaat in allerhande televisiespelletjes: Blokken, 2 tot de 6de macht, de Pappenheimers, de Premiejagers, enz. Het verbaast mij telkens weer hoe eng hun kennis is. Bij vragen over geschiedenis, actualiteit, internationale politiek, cultuur blijken zij zeer vaak te moeten passen. Zelfs in hun eigen vakgebied durft het nogal eens verkeerd lopen ( Frans bijvoorbeeld )
Het strafste geval heb ik een paar maanden geleden reeds vermeld: een universiteitsstudente architectuur was kandidaat in Blokken. Toen Ben Crabbé vroeg in welk jaar Wereldoorlog 2 was geëindigd, moest zij het antwoord schuldig blijven. Daarna bleek dat zij gewoon niet wist wat WO II was. Crabbé probeerde nog even met: Allez, WO I en WO II. Toen hij zag dat dit nog altijd geen lichtje deed branden, gaf hij het op, de depressie nabij. Je zou voor minder.
Wat je ook voortdurend opmerkt is dat jongeren in zo'n programma's om de haverklap antwoorden met: dat is van voor mijn tijd. Caesar, Karel de Grote, Rubens, Churchill, Hiroshima, Kennedy, de Spaanse Burgeroorlog...van voor mijn tijd ! Hallucinant !
Iedereen is het er bovendien over eens dat ook het niveau in specifieke domeinen er enorm op achteruitgegaan is, denk maar aan het Nederlands en het Frans. Kennen jullie nog jongeren die kunnen hoofdrekenen...?
Ook de Minister van Onderwijs Pascal Smet, zegt niet echt verrast te zijn door deze resultaten. Hij doet er bovendien heel luchtig over: " Het is gewoon de afspiegeling van deze tijd, de weerspiegeling van de maatschappij. De mensen interesseren zich aan filmsterren en muziek. Het is de veramerikanizering van de samenleving. Aan tafel thuis wordt niet meer over politiek gepraat..."
Dit is echt onrustwekkend: het is de schuld van de maatschappij, van Amerika, van de muziek, van de media, van de ouders en daar kan je nu eenmaal niets aan doen. Het is zo, en tegen dergelijke overmacht moeten wij ons neerleggen... Een schande.
Iedereen ziet en weet dat het niveau van ons onderwijs, de kennis van onze leerkrachten, de kennis van de leerlingen en de bagage waarmee ze de school verlaten er snel op achteruit gaan.
De verantwoordelijken staan er bij en kijken er naar. Er zijn belangrijker dingen: nog een formuliertje erbij, nog wat meer administratieve taken, nog wat meer gekibbel over vaste benoemingen, nog maar eens een aanpassing van de leerplannen, nog een hervorming waarmee de Minister de geschiedenis wil halen...
Ik ben het niet altijd eens met Etienne Vermeersch, maar als hij een vlammend pleidooi houdt voor de prioriteit van kennis over vaardigheid, dan krijgt hij mijn stem.
Het feit dat Mieke Van Hecke en Pascal Smet, als twee gniffelende lachebekjes, meewarig het gezaag van 'den ouden ' aan zich laten voorbij gaan, maakt mij alles behalve gerust.
By the way, wat was er verkeerd met Latijn, geschiedenis, aardrijkskunde, hoofdrekenen, dictie en dictee ?
Hieronder vinden jullie een hele reeks citaten uit een interview. Deze citaten komen allemaal van dezelfde persoon in één en hetzelfde interview.
Lees ze eens rustig door en denk dan eens twee minuten na. Van wie zouden deze citaten zijn ?
- " Krabbelt u nu al terug ? "
- " U maakt er zelf nog altijd een karikatuur van... "
- " Geen enkele discussie is gebaat met het zoveelste cliché over de noeste West-Vlaming en de luie Waal. Zo maakt u een discussie op Vlaams niveau bijna overbodig. "
- " Pardon ? "
- " Iets in mij doet vermoeden dat u als ondernemer een persoonlijke aversie heeft tegen vakbonden. "
- " U bent in wezen een anti-syndicalist. "
- " Dat zegt elke West-Vlaamse bedrijfsleider als hij 's morgens een verse délégué tussen zijn boterham legt. "
- " Iemand gelukkig maken tegen zijn goesting: dat klinkt pas paternalistisch. "
- " Dat durf ik toch te betwijfelen, want uw visie verandert blijkbaar geregeld. "
- " Dat is flauw. "
- " In het Franstalige weekblad Le Vif/L'Express werd u omschreven als ' un chien fou'. "
- " U bent uw loopbaan begonnen als consultant bij McKinsey. Dat zijn per definitie ijskoude analytici. "
- " Dat is inderdaad pathetisch. "
- " U bent geen neoliberaal, maar een confederalist. "
- " Zijn er nog leden van uw partij die zo openlijk de splitsing van de sociale zekerheid propageren ? "
- " Dat vind ik oprecht jammer voor iemand die zich positioneert als de man van de harde analyse. "
- " Tot slot, bent u er zich van bewust hoeveel bezwarende filmpjes er over u de ronde doen op het internet ? "
Ik zweer u dat het hier niet gaat om citaten uit een politiek debat. Het gaat ook niet om citaten uit een requisitoir van de Procureur des Konings. Het gaat niet over citaten uit een vonnis voorgelezen door de strafrechter. Het gaat ook niet over citaten uit een verhoor van een Taliban in de Abu Ghraib gevangenis.
Het gaat wel degelijk over een interview. Een interview waarin bijna alle vragen, geen vragen zijn, maar statements. Een interview waarin alle vragen 'geladen' of 'gekleurd' zijn. Een interview waarin de geïnterviewde beter een grote dosis masochisme heeft. Een interview waar in geen enkele vraag een spoor te vinden is van objectiviteit of enig respect. Een interview waarin een jager zo veel mogelijk op zijn prooi wil schieten.
Deze citaten komen uit een interview in HUMO met Staatssecretaris Hendrik Bogaert. Na drie vragen wist ik 100% zeker wie de 'vragensteller' was: de ene ware Godalmachtige Eric Goens.
Eric Goens is een man ( een journalist kan je hem bezwaarlijk noemen ) die 'kritisch' verwart met 'agressief ', die objectiviteit uit zijn woordenschat en zijn deontologische regels geschrapt heeft, die zijn frustraties en mislukkingen afreageert in een respectloze en beledigende interviewmethode, die geen enkele aandacht heeft voor wat de geïnterviewde zegt. Een man voor wie elk interview een egotrip is.
'Freelancer' kan je in dit geval best vertalen als 'ongeleid projectiel'.
Sinds pakweg 25 jaar zijn wielrennen en doping Siamese tweelingen. Als je over het één praat, denk je aan het ander.
Tot vandaag was voor mij het startpunt de Festina Tour ( 1998 denk ik. ) Sinds deze morgen is de tijdslijn verlegd naar 1988 ( de PDM- schriftjes ). Het is bang afwachten of en wanneer de tijdslijn nog verder in het verleden zal doorgetrokken worden.
Vanaf eind van de jaren 80 tot op vandaag is doping nooit uit het peloton verdwenen, en is het dopingdebat nooit uit het wielrennen verdwenen.
De culminatie, de etterbuil die moest en zou openbarsten, is er vorige week gekomen: de bekentenis(sen) van Lance Armstrong, de verpersoonlijking van de dopingzondaar, manipulator, leugenaar en bedrieger. Aan dit verhaal hangen nog veel staartjes. Andere verhalen staan ons zeker nog te wachten
De VRT sportredactie was, lang voor het ontstaan van Sporza, de autoriteit op het vlak van de koers. Fred De Bruyne, Marc Stassijns, Mark Van Lombeek, en sinds mensenheugenis Michel Wuyts. In principe weet niemand in Vlaanderen meer dan Wuyts over Franse kastelen, Franse wijnen, de koers, en de Ronde van Frankrijk. Hij zit pakweg twintig jaar in de buik van het peloton, van begin maart tot eind september, van de voorjaarsklassiekers, over de drie grote ronden tot aan het wereldkampioenschap en de Ronde van Lombardije.
Hij slaapt, bij manier van spreken, vaker bij de coureurs, ploegleiders, ploegdokters, mecaniciens en soigneurs dan bij zijn eigen vrouw.
Iedereen weet dat Michel Wuyts, telkens hij het woord doping hoorde, zijn handen in zijn zakken stak, begon te fluiten, en de andere kant opkeek.
Doping was voor Wuyts, op de tippen van zijn tenen over eieren lopen. Zelfs in de hevigste stormen, herinner ik mij geen interview, waarin Michel Wuyts één van de hoofdrolspelers ( renner, ploegleider, enz. ) met zijn gezicht midden in de kaka heeft geduwd. Nooit. Geen sprake van. Hoogstens een omfloerste vraag, een voorzichtige insinuatie, met de mogelijkheid voor de geïnterviewde om zich te verschonen, om te minimaliseren. Goed. Passons.
Vorige week ontploft de bom. De VRT sportredactie moet alle zeilen bijzetten. In elk journaal, in elk praatprogramma, komt het onderwerp aan bod.
Iedereen wordt gemobiliseerd: wielrenners, oud wielrenners, dokters, en natuurlijk wielerkenners en -journalisten, van buiten uit of van de eigen stal. Wij hebben Luc Vanwalleghem gezien, directeur van het Centrum Ronde van Vlaanderen, Hans Vandeweghe, de enige journalist, denk ik, die reeds twintig jaar de dopingproblematiek open en bloot heeft aangekaart, Carl Berteele, de man op de moto, Christof Vandegoor, de man van de radio, Maarten Vangramberen, de supersub, enz.
Waar was in godsnaam Michel Wuyts. Dit kan toch niet. De man die het allemaal heeft meegemaakt, gezien en gehoord was in geen velden te bespeuren.
Dit is, voor ons kijkers, onverklaarbaar en onaanvaardbaar.
Hier is stront aan de stok.
Ofwel komt Michel Wuyts ook in het reine en komt hij vertellen wat hij wist en wat hij weet. Hij kan dan meteen uitleggen waarom hij tot nu toe heeft gezwegen.
Ofwel blijft Michel Wuyts gewoon een medeplichtige aan de grote dopingleugen.
Hij was de laatste weken niet te zien. Hou het dan ook zo voor de toekomst. De geloofwaardigheid van de journalist Michel Wuyts is absoluut nul geworden. Nul ? Onder nul.
Jullie zullen wel iemand anders vinden die iets weet over Franse Châteaux, Toscaanse wijnen, en Spaanse Sherry.
Maar zoek alstublieft ook een wielerverslaggever die weet dat doping bestaat in het wielrennen, die zijn kop niet in het zand steekt, en die de kijker niet bedriegt.
Journalistiek is meer dan het mooie vertellen en het minder mooie verzwijgen...
Het is absoluut mijn bedoeling niet om hier televisie criticus te spelen en het programma te beoordelen en een score te geven.
Ik heb gekeken, niet omdat het een gala was, niet voor de decolletés van de voetbalvrouwen, maar gewoon omdat het een jaarlijks belangrijk moment is voor de voetbalwereld.
Ik heb gekeken tot het einde, zonder mij te hebben moeten dwingen om te blijven kijken. Leuk, lichtjes, kabbelend. Weinig uitschieters, weinig afknappers.
Eén spijtig schoonheidsfoutje, schoonheidsfout.
De toch symbolisch belangrijke prijs van fairste speler van het jaar, gekozen door de scheidsrechters, gaat naar Tom Van Imschoot. Ik veronderstel dat die keuze gebaseerd is op een paar specifieke feiten of gedragingen van de speler, tegenover de ref of tegenover zijn tegenspelers ( toegeven aan de ref dat het wel degelijk een strafschopfout was, toegeven dat het een schwalbe was, zeggen dat de tegenstander hem niet heeft geraakt en dus geen geel verdient ??? ) .
Ik weet het dus niet en ik vind dat bijzonder spijtig. Tom Van Imschoot is niet de meest bekende speler, en hier lag een schitterende opportuniteit om hem toch volop krediet te geven voor zijn verkiezing als fairste speler. Topprioriteit voor de Voetbalbond en hier afgehandeld als een vluggertje...
Het echte emo moment van de avond moest nog komen.
Het was uiteraard afgesproken. Het was zeker geënsceneerd. Maar gezien we met goede acteurs te maken hebben, leek de verzoening tussen Bondsvoorzitter François De Keersmaecker en George Leekens oprecht en gemeend, en misschien is dat wel zo.
Op het moment van de handshake en de zedige omhelzing tussen de twee, switchte de regisseur naar een close up beeld van Kathleen, de levensgezellin van George Leekens.
Kathleen weende tranen met tuiten, tranen van vreugde , geluk, en opluchting.
Kathleen kan niet leven in ruzie en spanning, Kathleen kan niet leven met onopgeloste conflicten, Kathleen kan niet verdragen dat haar geliefde afziet, en met deze verzoening viel meteen een ongelooflijke last van haar schouders. Voor ons misschien onbelangrijk, voor Kathleen misschien een van de mooiste momenten uit haar leven.
Ik voel dat ik begin te klinken als Hilde Sabbe van HLN.
Dus is het tijd dat ik stop, maar het was wel een onverwacht feel good moment.
Ik sta echt niet te springen om elke dag te berichten over de kinderachtige spelletjes van onze politici, maar je kan er gewoon niet naast kijken.
In Wallonië bereiden de partijen zich voor op de verkiezingen van 2014 en het gevecht tussen de P.S. en de MR zal hard zijn. Dat betekent echter niet dat ze nu al vechtend en tierend over de vloer rollen. Vooraleer de onderlinge strijd te beginnen, bereiden zij eerst samen een gezamenlijke strategie en tactiek voor om, na de verkiezingen, één blok te vormen tegenover de Vlaamse partijen. Dit lukt hen telkens opnieuw, wij slagen daar nooit in. Wij verschijnen altijd aan de onderhandelingstafel in verspreide slagorde en met melige standpunten.
Als je het Vlaamse circus de laatste weken bekijkt, dan kan je nu al bijna voorspellen, dat wij, ook na de verkiezingen van 2014, aan tafel zullen zitten als een coalitie van aartsvijanden.
Socialisten tegen liberalen, liberalen tegen N-VA, Groen tegen CD&V, CD&V tegen liberalen, Vlaamse regering tegen Federale regering en omgekeerd. Als ze zo doorgaan zal het binnenkort niet meer mogelijk zijn om nog een wetsontwerp of decreet door de regeringen goedgekeurd te krijgen. Jij schiet naar mij, ik schiet naar jou. Jij viseert één van mijn ministers, ik één van jou. Jij keldert mijn wetsvoorstel, ik het jouwe.
De discussies worden scherper en persoonlijker. Men speelt vaker de man dan de bal.
Hier en daar vind je nog iemand die probeert te verzoenen, maar die tezelfdertijd dan toch ook een sneer uitdeelt. Zo zegt Johan Vande Lanotte vandaag in het HLN in verband met de gouverneursbenoeming: "...Waarom maken Rutten en De Wever daar zo'n spel over ?" Ik vergis me misschien, maar ik dacht niet dat De Wever hierover spel heeft gemaakt. Zijn voordracht werd door de Vlaamse regering unaniem tot de hare gemaakt en Kris Peeters lijkt niet van plan om met de spelletjes van het pruilmondje mee te spelen.
Aan de andere kant heb je de geboren ruziemakers die altijd klaar staan om olie op het vuur te gooien. Eric Van Rompuy was vandaag nog maar eens vergeten om zijn Clozan te nemen. Zonder Clozan krijgt hij, van zodra hij de naam N-VA hoort, ongecontroleerde woede aanvallen, waarbij het schuim hem op de lippen staat.
Doe de mensen dit alstublieft geen anderhalf jaar aan. Kleine politiek, spelletjes, pesterijen, de mensen zijn het beu. Ze begrijpen er niets van, maar ze weten wel dat het niet over hun dagdagelijkse problemen gaat, niet over de vergrijzing, niet over armoede, niet over Ford Genk, niet over onderwijs, enz.
Er zijn er te veel die op een ongeoorloofde manier met vuur spelen, en dus met ons en onze toekomst.
De kiezers zullen het zich in 2014 nog wel herinneren.
Eén van de onderwerpen deze avond bij Pauw en Witteman ( Ned. 1 ) was het euthanasieverhaal van de Belgische tweelingbroers een tiental dagen geleden.
Rond de tafel: Dokter Wim Distelmans, de autoriteit op dit gebied in Vlaanderen, een Nederlandse cabaretier die blind geboren is en nu doof aan het worden is ( het omgekeerde van de tweelingbroers ), en toevallig ook Dries van Agt, ex CDA premier en een christelijk mens.
Gedurende twintig minuten werd een zeer sereen, hoogstaand en emotioneel debat gevoerd; geen debat eigenlijk, maar een gesprek.
Naar het einde van het programma toe, krijgt iedereen nog een slotwoord.
De Nederlandse cabaretier zegt: zoveel hangt af van je persoonlijke situatie, van je omgeving ook. Ik begrijp ten volle de beslissing van de twee broers, maar ikzelf zou het niet doen.
Dries van Agt zegt heel ernstig: ik heb de grootste bewondering voor de mensen die de broers hebben begeleid.
Omdat Wim Distelmans eerder had gezegd: ik praat alleen maar over de situatie in Vlaanderen, stelt Paul Witteman hem een tricky laatste vraag: wat zou er gebeurd zijn indien het zou gegaan zijn om twee Waalse broers in plaats van twee Vlaamse ?
En Distelmans antwoordt onmiddellijk en spontaan: dan zouden wij veel minder lang hebben getwijfeld.
De hele studio, Jeroen Pauw en Paul Witteman inbegrepen, lagen in een deuk.
Dit stomme inside mopje op de rug van de Walen werd hier plots een ontlading - er werd echt hartelijk gelachen - omdat het zeer intiem, serieus, emotioneel gesprek werd afgerond met een lichte noot en een gulle lach.
Schitterend televisiemoment !
LC
P.S.: Pauw en Witteman van maandag tot vrijdag op Ned 1, om 23 uur, net na Reyers Laat. Hoogst aanbevolen.
Gisteren in de Zevende Dag, vandaag in het nieuws.
Ik denk inderdaad ook dat het hoogdringend is, dat alle vakbondsmensen rond de tafel gaan zitten om de plooien glad te strijken en een einde te maken aan een onoverzichtelijke en chaotische situatie.
Vooral het Revolutionair Arbeiderscomité zou moeten leren " to know when to hold it and to know when to fold it ". Volgens mij zijn ze tot nu toe duidelijk hun hand aan het overspelen. Dat moet je vooral niet doen wanneer je geen wettelijke poot hebt om op te staan.
Vorige week klonk het nog dat de beslissing en het dwangbevel van de Voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg, op basis van een éénzijdig verzoekschrift, niet wettig is. De deurwaarder die zich zou aanbieden zou dat beter doen beschermd door de Special Forces... Deze morgen bleek dat een eenvoudig bezoek van een deurwaarder voldoende was om, met de staart tussen de benen, de barricades te verwijderen en werkwilligen binnen te laten. Wat bleef er over ? Een zielig groepje van honderd man dat honderden werkwillige collega's ' kakkerlakken ' toeriep. Echt zielig.
Natuurlijk heb je in zo'n situatie altijd een klare zot of een passonaria die volledig door de rooie gaat. Dit keer een vrouwelijke vakbondssecretaris. Bewuste mevrouw heeft voor de media officieel verkondigd, dat de verplichting om werkwilligen toe te laten afbreuk doet aan het stakingsrecht, meer zelfs, een einde maakt aan het stakingsrecht. En nog een erbij; stakingspiketten worden nu verboden !
Stakingspiketten werden nooit verboden, zijn ook nu niet verboden, en ook in de toekomst niet. Mevrouw kent het verschil niet meer tussen een piket dat de vrijwilligers met discussie en pamfletten probeert te overtuigen om solidair te zijn, en een piket dat manu militari werkwilligen de toegang ontzegt. Dit laatste werd af en toe eens oogluikend toegestaan gedurende een korte periode, maar is desalniettemin altijd verboden geweest. Dit maakt geen deel uit van het stakingsrecht.
Naast het wettelijk aspect, is er in deze zaak bovendien een ethisch aspect. Hoe kan je verantwoorden dat 100 radicalen 5.900 mensen het recht ontzeggen om te werken ?
Hoe je met zo'n actie goodwill denkt te creëren bij de Ford arbeiders en bij de meerderheid van je collega's is voor mij een volkomen raadsel.
Het Revolutionair Actiecomité zou er ook even moeten aan denken dat zij niet alle macht in handen hebben. Hebben ze al eens nagedacht hoe ver de werknemers van de toeleveranciers van huis zullen zijn, indien de vier bedrijven in de komende dagen de boeken zouden neerleggen ?
Ook een ander utopisch punt moet, volgens mij, dringend uitgeklaard worden. De Ford vakbonden engageren zich om hetzelfde sociaal plan uit de wacht te slepen voor de arbeiders van de toeleveranciers als voor de Ford werknemers. Dit is een engagement dat zij niet kunnen hard maken.
Wettelijk hebben zij geen poot om op te staan. Tussen Ford en de werknemers van de toeleveranciers bestaat geen enkele arbeidsrelatie.
Een paar punten:
- de bedragen waarover hier wordt gepraat ( werkloosheid met bedrijfstoelage, opzegvergoedingen, premies ) zijn naar Amerikaanse normen astronomisch. Je moet dus opletten om de elastiek toch niet te hard te rekken. - indien Ford iets zou doen voor de werknemers van de toeleveranciers, dan is dit puur caritatief. Dit kan je, volgens mij, van Ford niet vragen. Dit zou een ongelooflijk precedent scheppen voor Ford en voor veel andere multinationals, precedent dat ze absoluut willen vermijden. - de enige dreiging die ik van de vakbonden tot nu toe heb gehoord is: als Ford niet ingaat op onze eisen, dan rolt er hier de komende twee jaar geen auto meer van de band.
Opnieuw: let op om je hand niet te overspelen !
Met dit scenario blijven 6000 arbeiders de volgende twee jaar werkloos. Dit scenario zou voor Ford ongetwijfeld een probleem creëren. Maar indien ze zich gechanteerd voelen of indien ze de indruk hebben dat er met hen wordt gesold, dan zijn zij bekwaam om de sleutel onder de vloermat te leggen, en hun probleem op een andere manier op te lossen. Geld is er en de technische productiemogelijkheden elders zijn er ook.
Vergeet niet: de sluiting van Ford Genk is voor ons een economisch en menselijk drama. Op de radar van de Ford Directie in Amerika is het een minuscule , bijna onzichtbare, bliep...
Ik roep op tot eensgezindheid, een keihard dossier, harde onderhandelingen, maar alstublieft realistische en haalbare eisen.
Je moet er absoluut het maximum uithalen, maar "you have to know when to fold it".
Ik zou er naar streven om met Ford en de toeleveranciers tot een overeenkomst te komen. Ik zou passen voor een partijtje armworstelen met Ford.
Dit weekend had de nieuwjaarsreceptie van de SP.a plaats.
Altijd iets om naar uit te kijken, want de Vlaamse bevlogen en inspirerende redenaar, Bruno ' de kleine' Tobback, zal traditioneel de preekstoel bestijgen voor een redevoering waar Cicero en Martin Luther King een punt kunnen aan zuigen.
De voorzitter van de SP.a is de enige politicus die een applausmeester mee heeft om aan te duiden wanneer het publiek moet lachen of applaudisseren.
Ik geef toe, het is niet gemakkelijk voor Bruno. Een toespraak geven met zinnen van maximum vijf woorden, is niet evident.
Eén keer was hij ongewild grappig. " Ik wil komaf maken met het imago van België als belastingparadijs voor de rijken ! "
Dit soort uitspraken doe je alleen als je elk perspectief overboord hebt gegooid en alle zin voor relativiteit hebt verloren.
Ik heb al honderden lijstjes gezien met belastingparadijzen. Ik heb er nog nooit een gezien waar België op stond.
Een vraag voor Bruno: als België een belastingparadijs voor de rijken is, waarom zitten dan 75% van de tienduizend rijkste Belgen met hun geld en hun fortuin in het buitenland, juist, in belastingparadijzen ?
Die mensen zijn gek: ze lopen van een veilig paradijs weg naar een ver en obscuur paradijs. Waarom ?
Veronderstel dat je een paar miljoen euro zwart geld hebt ( ontsnapt aan John Crombez ), waar vlucht je dan met je fortuin heen ? Naar het belastingparadijs België of naar Zwitserland, Jersey, de Kaaiman eilanden, Monaco, Curaçao, Guernsey, Gibraltar, Antigua, Liechtenstein, de Britse Maagdeneilanden, de Bahama's, Mauritius, Gibraltar, de staat Delaware ( VS ), enz
Overigens heb ik nog een probleem met de Bernard Arnault - Gerard Depardieu fobie.
Ik ben ten eerste honderd procent voorstander van een belasting op de grote vermogens ( Frankrijk kan als model dienen; we hebben het wel over de 'Taxe sur les grosses fortunes' en niet over de superbelasting van 75% op de hoogste inkomensschijf ). Ik denk overigens dat zowat 80% van de Belgen achter zo'n belasting staan, want wij zullen er toch nooit last van hebben. Ik ben wel principieel voor die belasting, zonder enig verband met Arnault of Depardieu.
Nog een vraag voor Bruno: - Arnault en Depardieu en nog een paar duizend landgenoten verhuizen van Frankrijk naar België om minder belastingen te moeten betalen. Schande, schandaal, jamais de la vie , gangsters, zakkenvullers. Jullie willen van die mensen niet weten. Indien je ze zou kunnen terugsturen naar Parijs met de Thalys, dan zou je het morgen doen. Brengen die mensen iets bij aan België ? Ja, kapitaal, business, enkele jobs, waardevolle contacten, enz. Kosten die mensen iets aan België ? Absoluut niets, nada.
- Duizenden mensen vanuit de hele wereld komen, sinds jaren, elk jaar naar België afgezakt om puur economische redenen. We zullen niet in detail treden, maar velen komen om hier te leven op kosten van ons systeem van sociale zekerheid, meer bepaald ook gezondheidszorg, werkloosheid, onderwijs. De praktijken en de misbruiken zijn bekend. Voor jullie zijn die mensen welkom, ze moeten met open armen worden ontvangen en wie kritiek heeft op de uitwassen is een racist. Brengen die mensen iets bij aan België ? Niets, nada. Kosten die mensen iets aan België ? Fortuinen.
Eerlijk zelfbeschermend ? Ik zou liever wat meer mensen van die eerste groep aantrekken en wat minder van de tweede groep. Moet ik daarvoor beschaamd zijn ? Neen. Daarom stem ik ook niet voor de SP.a van de kleine korporaal.
De Open VLD houdt haar absurde spelletje in verband met de Gouverneur van Oost-Vlaanderen nog even vol. Zij heeft verhinderd dat de federale regering tot een unaniem advies kon komen, zodat de benoeming voorlopig is geblokkeerd. Dit is een van de meest onnozele politieke spelletjes van de laatste jaren.
De Open VLD betwist de voordracht door de N-VA van Jan Briers, een hooggeachte personaliteit, burger boven alle verdenking en daarbij partijloos, politiek onbevlekt. Daarbij geeft de Open VLD aan, dat zij vindt dat zij recht had op de voordracht van de kandidaat-gouverneur, en dat zij daar één van haar donkerblauwe mannetjes wou droppen. Ik denk dat iedereen er kan inkomen dat, gezien de huidige politieke machtsverhoudingen in Vlaanderen, de N-VA duizend keer meer recht heeft op de voordracht dan de Open VLD. Dat de N-VA bovendien op de korrel genomen wordt voor een niet-politieke benoeming tart de verbeelding, als je weet dat de CD&V een jaar geleden een super tsjeef naar Brugge heeft gestuurd, met de volledige instemming van diezelfde Open VLD.
Wat ik in deze bijzonder erg vind, is dat de Open VLD eigenlijk vrij openlijk de bekwaamheid van Jan Briers in vraag stelt ( toen zij begonnen waren Denys, Stevaert en Decaluwé blijkbaar allemaal rampenspecialisten en overstromingsdeskundigen ? ). Ik vind dit ronduit beledigend tegenover iemand die in zijn leven en carrière duizend keer meer heeft bewezen dan het pruilmondje, iemand die bovendien zijn lievelingsjob opgeeft om, op vraag van de N-VA, gedurende een aantal jaren zijn provincie, zijn gewest en zijn land te dienen.
Uiteindelijk is mijn vraag een politieke vraag: bij wie denkt de Open VLD met dit stukje cinema sympathie te halen ?
De overgrote meerderheid van de mensen begrijpt er niets van. Zij die het wel begrijpen bestempelen de Open VLD als slechte verliezer en als herriestokers zonder enige reden of motief. Iedereen vindt het spelletje irritant.
Jan Briers heeft een enorme kennissenkring, vooral ook in Oost-Vlaanderen, van bedrijfsleiders, ondernemers en zelfstandigen. Hij heeft in die kringen enorm veel respect en vriendschap opgebouwd. Dit bijna ex Open VLD kiezerspubliek zal dus waarschijnlijk de aanval van de Open VLD op iemand die zij bijzonder appreciëren, zeer leuk vinden. Goed gescoord, Gwendolyntje !
En nu komt nog het meest cynische van de zaak: achter de schermen zeggen Open VLD intimi nu reeds dat het verzet van de partij nog maar enkele uren, hoogstens een paar dagen, zal duren. De motivering zal zijn: wij hebben overleg gevraagd, dat is er nu gekomen en dus scharen wij ons achter de voordracht. De werkelijke uitleg is: het was maar voor de 'leute', zoals ze bij ons zeggen, om mensen te kloten.
Nieuwe politieke Open VLD cultuur.
LC
P.S.: Tiens, ik heb een nieuw woord gevonden voor de politiek van de Open VLD onder Rutten. Wat dachten jullie van kleuterschoolpolitiek ?
Als de Open VLD iets zegt, moet de SP.a papegaaien. Als de Open VLD iets stoms zegt, moet de SP.a iets stoms papegaaien.
Na Tommelein gisteren, vindt nu ook Mevrouw De Minister Ingrid Lieten dat ze de VRT moet interpelleren en op de vingers tikken, naar aanleiding van de beslissing van de Omroep om het wereldkampioenschap veldrijden en Salamander, beide na elkaar, op één uit te zenden.
In plaats van met Slangen te gaan lunchen, zou ze beter eens aan de mensen in de straat vragen wat zij erover denken.
Mevrouw Lieten weet, als authentieke socialiste, blijkbaar toch niet goed wat pakweg 1,5 miljoen kijkers op die zondagavond willen: naar beide toppers kunnen kijken, ofwel moeten kiezen tussen de twee.
Ik krijg hoe langer hoe meer het gevoel, dat Mevrouw Lieten het absoluut dieptepunt is op het vlak van de kennis en vooral van de bekwaamheid van onze ministers, een absoluut historisch dieptepunt.
Niemand weet wat ze doet, niemand weet waar ze verantwoordelijk voor is ( weten jullie het ? ). Als ze iets zegt, is het stom, als ze iets doet, zit het verkeerd en als ze iets intern mailt, verschijnt het op de worldwideweb. Sympathiek is ze niet en een stemmenkanon al helemaal niet.
Ok, iedere regering moet een dorpsidioot, een clown of een troela hebben, maar moeten wij dat stilzwijgend blijven aanvaarden ?
Vergeet niet, Mevrouw Lieten heeft wel 'media' in haar portefeuille en is dus inderdaad de voogdijminister van de VRT !
Op gebied van nieuws, duiding en infotainment is de VRT absolute top.
Niettemin vind ik dat de openbare omroep, in Reyers Laat op donderdag 17 januari, journalistiek en deontologisch zeer zwaar uit de bocht is gegaan. Beroepsfout ?
Die avond was de hoofdgast TARIQ RAMADAN. De rode loper werd voor hem uitgerold en hij werd met lovende woorden voorgesteld: Islamist, één van de voornaamste vertegenwoordigers van een moderne en verdraagzame islam, zeer populair bij de moslimjongeren. Meyrem Almachi zat erbij om met Ramadan in discussie te gaan.
Met dit moeten de kijkers het stellen en Lieven Van Gils geeft het woord aan Tariq Ramadan. Elke zichzelf respecterende journalist die Tariq Ramadan ooit al eens bezig heeft gezien in een debat ( er staan er duizenden op internet ) zou moeten weten dat deze aanpak faliekant zal aflopen. Als je aan Tariq Ramadan het woord geeft, pakt hij het, hij loopt er mee weg en je krijgt het terug aan het einde van de uitzending.
De man wordt beschouwd als één van de beste debaters in de wereld; hij heeft de methodes geperfectioneerd, kent alle truken van de foor en past ze extreem toe: - de man is een spraakwaterval, hij stopt niet, in die mate dat de inhoud naar de achtergrond verdwijnt omdat zijn debiet zo hoog is. - mensen die hem een vraag stellen of een opmerking maken worden binnen de tien seconden het woord afgenomen en hij loopt er opnieuw mee weg, zonder overigens ook maar een moment te antwoorden op de vraag ( Almachi heeft een drietal keer moedig geprobeerd om een concrete vraag te stellen; op het antwoord zit ze nog te wachten ). - Tariq Ramadan domineert elk debat, zet het naar zijn hand en schuwt daarbij geen enkele brutaliteit. Ik heb hem bezig gezien tegenover de meest gerenommeerde Franse historici. Ramadan beledigt en vernedert ze en legt aan hen de Franse Geschiedenis en haar betekenis uit. Niet slecht voor een moslim van Egyptische origine die Zwitser is en in Zwitserland woont. Aan Franse literatuurexperten legt hij de betekenis van de Franse literatuur uit ! - Tariq Ramadam beschouwt zichzelf als intellectueel superieur aan iedereen en wordt niet gehinderd door enige zelfrelativering, nederigheid of humor. Mijn grootmoeder zou niet veel woorden nodig gehad hebben om Ramadan te beschrijven. " Charlatan, " zou ze gezegd hebben.
Tot zover de vorm. Nu iets over de inhoud. Waarom is Tariq Ramadan al twintig jaar over de hele wereld zeer controversieel ? ( De VRT is dus schromelijk laat met haar plotse ontdekking van het personage.)
- Tariq Ramadam heeft een boodschap voor het Westen, boodschap die hij formuleert in het Frans of het Engels, in honderden toespraken en tientallen geschriften. In die boodschap zit een zweem van modernisme en tolerantie, een klein bovenlaagje. In Reyers Laat hebben ze een fragment getoond uit een debat met Sarkozy. Daarin zie je dat je Ramadan er niet kan toe brengen om zelfs maar de meest gruwelijke excessen van de Sharia ( steniging )ondubbelzinnig te veroordelen. Geen erg, hij zal er zich wel uit lullen. - Tariq Ramadan heeft ook een boodschap voor de moslims, een andere boodschap, dit keer in het Arabisch. Die boodschap, de toespraken en teksten worden massaal onder de moslimjongeren verdeeld, onder meer nog via goedkope ouderwetse 'ondergrondse' cassetjes. Hier spreek geen modernistische moslimleider; hier spreekt een moslimfundamentalist. - Ramadan creëert bovendien bewust Babelse taal- en begripsverwarring. Als voor een westers begrip of woord geen directe vertaling bestaat in het Arabisch, dan maakt Tariq Ramadan zijn eigen vertaling die in zijn kraam past. Hij doet hetzelfde omgekeerd, van het Arabisch naar het Frans/Engels. Op die manier ontstaat er in een debat een enorme spraakverwarring en kan hij met zijn 'eigen' definities alles uitleggen en goed praten. - Hij is ook controversieel omdat hij zichzelf voortdurend tegenspreekt; hij zegt om het even wat, zolang het ritme en het debiet van zijn discours maar voort dendert. - Ramadan verandert op essentiële punten geregeld van standpunt zonder daarvoor ook maar enige uitleg of motivering te geven, en niet op de minste punten. Vijf jaar geleden was dé westerse boodschap van Tariq Ramadan: integratie, integratie, integratie. Twee jaar geleden was dat plots agressief omgeslagen naar: waarom zouden wij ons moeten integreren ? Geen sprake van. Wij zijn evenveel waard als jullie, onze godsdienst is evenveel waard als die van jullie, onze cultuur en onze taal zijn evenveel waard als die van jullie, onze wetgeving is evenveel waard als die van jullie. Integratie impliceert superioriteit van jullie kant. Nooit. Ik weet het niet, maar volgens mij is dat een eindje verwijderd van een modernistische en verdraagzame Islam... - Tariq Ramadan is zeer populair bij de moslimjongeren over heel de wereld. Eerlijk, zou dat zijn omwille van zijn vreedzame oproepen tot verdraagzaamheid, of zou dat zijn omwille van zijn weigering te integreren en zijn vasthouden aan radicale Sharia en andere principes ? - Een laatste punt van controverse betreft zijn afkomst. De familie van Tariq Ramadan is afkomstig uit Egypte. Zijn grootvader was de stichter van het Moslimbroederschap in Egypte !!! Zijn vader was een notoir lid van het Broederschap en heeft Egypte moeten verlaten.Hij is uitgeweken naar Zwitserland, waar Tariq geboren is. De broer van Tariq Ramadan, waarmee hij vaak samen gaat spreken, is een bekende moslimfundamentalist en is bovendien een hevige antisemiet die geregeld de meest gore uitspraken doet tegen de Joden en tegen Israël. Tariq Ramadam zelf is professor, docent of lector geweest aan een tiental scholen en universiteiten, maar is er na verloop van tijd bijna overal buitengebonjourd. Niet zo lang geleden is hij een tijdje raadgever geweest van de Stad Rotterdam. Ook daar werd hij vrij vlug gevraagd om op te stappen.
Ik kan nog uren doorgaan, maar ik heb mijn punt gemaakt. Op Internet kan je honderden debatten en toespraken van Tariq Ramadan vinden. Zij die eens willen gaan kijken daag ik uit om het langer dan een halfuur vol te houden.
Een figuur als Tariq Ramadan kan je onmogelijk in Reyers Laat met de rode loper ontvangen, voorstellen als een idool, en hem daarna het vrije woord geven, terwijl je aan zijn voeten ligt, aan zijn lippen hangt en hem bewonderend in de ogen kijkt. Een serieuze kritische voetnoot bij de man plaatsen, is hier deontologisch absoluut noodzakelijk !
Gelukkig bestond Reyers Laat niet in het begin van de jaren 30.
- Een paar dagen geleden heb ik voorspeld, dat het Revolutionair Arbeiderscomité van de toeleveranciers van Ford Genk hun gezond verstand en hun redelijkheid zouden tonen, door van hun bazen te eisen dat alle dagen waarop zij niet hebben gewerkt, moeten worden uitbetaald. Een gekke voorspelling ? Helemaal niet, als je de mentaliteit binnen een Revolutionair Arbeiderscomité een beetje kent.
Ondanks een referendum, een tiental dagen geleden, waarin een meerderheid van de Ford arbeiders en van de arbeiders van de toeleveranciers hebben beslist om het werk te hervatten, heeft het Comité geweigerd om zich bij de uitslag neer te leggen.
1. Bij de toeleveranciers werden alle toegangen en uitgangen geblokkeerd en gebarricadeerd. 2. Geen enkele van de arbeiders van de vier bedrijven mocht binnen om te werken. 3. Door het platleggen van de toeleveranciers, konden enkele duizenden arbeiders van Ford zelf niet aan het werk wegens gebrek aan onderdelen. 4. Het Comité formuleert de meest extravagante eisen, zowel qua vorm als qua inhoud als qua...eindresultaat van de onderhandelingen. 5. De klassieke vakbonden van Ford zijn gisteren beginnen onderhandelingen met de Directie, en lijken op het vlak van de brugpensioenen een eerste succes te hebben geboekt. 6. Nog gisteren heeft het Revolutionair Arbeiderscomité van mijn voorspelling een feit gemaakt: het eerste wat men eist is de uitbetaling van de lonen voor de dagen waarop niet werd gewerkt, waarop de fabrieken werden gebarricadeerd en voor de dagen waarop duizenden arbeiders bij Ford de kans om te werken werd ontnomen.
Welke filosofie zit hierachter ? Voor wat hoort wat ? De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen om ons heen...
- Gisteren heb ik geconcludeerd dat de Open VLD blijkbaar op alle slakken zout wil leggen, wat zurig en chagrijnig overkomt. Vandaag kwam de bevestiging.
Over twee weken heeft het wereldkampioenschap veldrijden plaats in Louisville ( VS ). Uiteraard wil/moet de VRT dit rechtstreeks uitzenden. Dit zal gebeuren in prime time, tussen acht en tien uur 's avonds. De VRT heeft meegedeeld dat de wereldkampioenschappen op zondagavond zullen worden uitgezonden op één, gevolgd door het andere zondagavond kijkcijferkanon: Salamander. Dit is een uitstekende beslissing van de VRT, enkele en alleen genomen in het belang van de kijker. Indien ze beide tezelfdertijd uitzenden ( op één en op canvas, op canvas en op 12, bvb ), dan is zowat iedereen in Vlaanderen misnoegd ( toch zeker de miljoenen die geen digitale opnamemogelijkheid hebben ). Je wil als verantwoordelijke en klantvriendelijke zender je kijkers niet dwingen om te kiezen tussen twee top aanbiedingen. Je wil hen beide aanbieden in de meest comfortabele omstandigheden. Perfecte beslissing.
Deze morgen - het wordt ziekelijk - Bart Tommelein van Open VLD. Geen positief woord voor de goede beslissing, maar een zak kritiek. " Door de beslissing om het wereldkampioenschap veldrijden op één uit te zenden, bewijst de VRT zelf dat het derde kanaal totaal zinloos en overbodig is. " Absolute nonsens, er met de haren bij gesleurd en zonder enig verband met de terechte beslissing van de VRT. Een stok zoeken om de hond te slaan.
Natuurlijk mag en moet er kritiek komen van de oppositie, maar denk toch alstublieft effen na. Tommelein suggereert hier dus dat de VRT wel degelijk beide programma's tezelfdertijd op twee verschillende zenders had moeten uitzenden. Beseft hij wel dat hij met een dergelijk standpunt ingaat tegen de wens van een paar miljoen Vlamingen ?
Een klein beetje niveau, een klein beetje logica, als het even kan...
