Stel dat de Raad van State over een paar maanden uitspraak doet en de staatswaarborgen die werden gegeven aan de deelbewijshouders van ARCO onwettig en nietig verklaart.
Stel je Vanackere voor die geïnterpelleerd wordt in het Parlement. " Mijnheer de Minister, wat vindt u van deze uitspraak " " Wat nu, Mijnheer de Minister ? " Vanackere staat daar op dat moment - zowel als topman van het ACW en ARCO die absoluut pissed-off is, omdat zijn leden in de kou zullen blijven staan en eventueel klacht zullen neerleggen tegen ARCO en co - als, als Minister van Financiën die juist vernomen heeft dat de schatkist ontsnapt aan het uitbetalen van zowat 1,5 miljard euro aan waarborgen.
" Entre les deux mon coeur balance..."
Wat kan Vanackere op dat moment in godsnaam zeggen en met welke geloofwaardigheid ? Op dat moment zal hij de grootste paljas zijn die ooit op het spreekgestoelte van de kamer heeft gestaan.
- De financiële omvang van de affaire
Ik heb gisteren reeds aangegeven dat het hier niet om knikkers gaat, maar om enorm veel geld.
Nog een kleine aanwijzing:
De Gemeentelijke Holding, is naast ARCO nog een van de grote slachtoffers van het DEXIA debacle. De Holding had op een bepaald moment 13% van DEXIA.
La follie des grandeurs. In 2007, wanneer er reeds verraderlijke rukwinden rond DEXIA draaien, beslist de Holding dat het tijd wordt om zichzelf een prestigieuze hoofdzetel cadeau te doen. Zij kopen een statisch gebouw in de Staatsbladstraat in het centrum van Brussel voor 2,7 miljoen euro. In 2009, wanneer DEXIA reeds op zijn grondvesten davert, beslist de Holding om de hoofdzetel te renoveren voor een kost van ongeveer 3 miljoen euro. Lijkt mij perfect gezond bestuur op het moment dat de wereld rondom aan het instorten is...
In december 2011 gaat de Gemeentelijke Holding in vereffening. Gisteren werd de hoofdzetel te koop gesteld voor 4,5 miljoen euro. Goed initiatief, maar een druppel op een hete plaat. De put van de Holding bedraagt op vandaag 1,2 miljard euro...!!!
Dit is geen verhaal van een boer en zijn kleine patatjes...
Ik ben terug van weggeweest, na een paar dagen retraite.
Normaal schrijf ik vanuit verontwaardiging, omdat je vanuit deze gemoedsgesteltenis, tot vrij klare analyses komt en scherpe conclusies kan trekken, rationeel, maar toch ook een beetje vanuit de buik..
Eind vorige week voelde ik dat de verontwaardiging aan het omslaan was naar pure woede, koleire zelfs. Het was dus tijd om even terug te schakelen.
De omslag werd veroorzaakt door het zeer actuele dossier CD&V, ACW, ARCO en DEXIA / Belfius.
Het dossier gaat al een aantal jaren mee, en kende vorige week het zoveelste crisismoment. Persoonlijk vind ik dit het grootste politiek en financieel schandaal uit de na-oorlogse Belgsche geschiedenis. Je moet alleen maar naar de bedragen kijken om te beseffen dat zelfs 'Agusta' hiermee in het niets verdwijnt. Het gaat hier over tientallen, honderden miljarden euros. Het gaat bovendien over een schandaal dat zich afspeelt binnen de top van de Belgische politiek, bij één van de grootste politieke partijen van ons land, bij de grootste maatschappelijke zuil in ons land, in de haute finance en met onvoorzienbare financiële en juridische gevolgen. Dit is even erg als 'Salamander'. Erger zelfs, want het is geen fictie, maar realiteit.
Wat in dit dossier allemaal gebeurd is, tast de essentie van ons systeem aan, zowel van onze democratie als van onze rechtstaat. Grondwetsregels, wetten allerhande, fundamentele rechtsbeginselen worden hier op de meest machiavellistische en cynische manier met de voeten getreden. Het gelijkheidsbeginsel wordt meermaals geschonden ten voordele van de eigen zuil.. Er worden, in serie, wetten op maat gemaakt enkel en alleen ten voordele van de eigen zuil. En van onpartijdigheid is al jaren geen sprake meer. Men is zo laag gezakt dat men zelfs de schijn van onpartijdigheid niet meer ophoudt. Ik heb het al meerdere keren gezegd: het belangenconflict van Steven Vanackere in deze is zo schokkend dat hij zich niet alleen moet terugtrekken uit dit dossier ( daar is het al veel te laat voor ), maar dat hij gewoon moet aftreden als Minister van Financiën en eventueel moet worden vervolgd voor het vermengen van particuliere belangen met het algemeen belang.
Vergeet tenslotte niet dat alle giften, gunsten en waarborgen ten voordele van de vrienden uiteindelijk zullen worden betaald door wij allen, de belastingbetalers. Kan je je voorstellen dat juist de Minister van Financiën daar geen rekening mee houdt... Hij en zijn medeplichtigen zijn ons verdorie aan het oplichten !
In elke andere democratische rechtstaat zou dit dossier de val van de regering en een crisis van het regime tot gevolg hebben.
De auditeur bij de Raad van State heeft enkele weken geleden reeds de waarborgen voor de ARCO deelbewijshouders als onwettig en nietig bestempeld. Hij heeft gesuggereerd dat er misschien ook iets mis zit met het gelijkheidsbeginsel.
Vorige week was er, na een zoveelste slinks manoeuvre ( winstbewijzen ), een vrij scherp debat in de Kamer. Alle politieke partijen, ook coalitiepartners, hadden bijzonder zware kritiek op het gefoefel en gesjoemel van de CD&V in dit dossier, meer bepaald ook op de onaanvaardbare belangenconflicten. In de media was de afkeuring vernietigend.
En hoe meer er gesjoemeld wordt, hoe meer dat zal leiden tot toekomstige rechtszaken.
Je kan dus stellen dat de behandeling van dit dossier bloot staat aan algemene en zeer zware kritiek. En wat doen de sjoemelaars zelf ? Ze sjoemelen gewoon verder, alsof er geen vuiltje aan de lucht is.
Indien jullie dachten dat het cynisme hier ophoudt, dan zijn jullie mis.
Dit weekend had de CD&V haar nieuwjaarsreceptie. Daar zou nogal wat wrevel geweest zijn rond Rik Torfs en Pieter Marechal, twee CD&V'ers die het aangedurfd hadden ( kan je je voorstellen, ze hebben het aangedurfd ! ) om hardop vragen te stellen over de steun van de CD&V voor de christelijke arbeidersbeweging ACW in het dossier rond ARCO en Belfius... Volgens Eric Van Rompuy, democraat en verzoener tot in het diepste van zijn zijn, was er alleen misprijzen voor de twee. 'Als ze er niet meer in geloven, dan moeten ze maar opstappen'.
Een foefel is een foefel, een doofpot is een doofpot en ein Befehl ist ein Befehl.
Dit dossier deed mijn verontwaardiging omslaan naar woede. Vandaar de korte retraite.
De woede is weg, maar de verontwaardiging is er niet minder om.
Hoeveel keer denken het ACW en ARCO een hold up te kunnen plegen op ons, de belastingbetalers ? Aandeelhouders, houders van deelbewijzen, houders van winstbewijzen, geen schuld, geen fout, geen verantwoordelijkheid. Eigen schuld dikke bult ? Geen sprake van. De belastingbetaler zal opdraaien voor de machinaties van de top van de katholieke zuil.
ACW en ARCO werden door de CD&V gedwongen om bepaalde transacties te doen ( investeren en kapitaalsverhogingen bij Dexia ). Die liepen verkeerd af. Hoe lang nog zullen ACW en ARCO hun verliezen bij ons komen halen, in plaats van bij hun opdrachtgevers ?
Minister Vanackere zit midden in het grootste belangenconflict in de Belgische politieke geschiedenis. Een belangenconflict heeft nooit zoveel criminele aspecten gehad als in dit geval.
Leterme, Vanackere, Dehaene, Mevrouw Swiggers en anderen zijn de grootste witteboordcriminelen die België ooit heeft gekend.
Iedereen is verontwaardigd: de andere politieke partijen, de journalisten en waarnemers, de financiële analisten, de honderdduizenden gewone Dexia aandeelhouders.
Is het dan toch voorstelbaar dat de tsjeven, in de grootste tsjevenoperatie uit de geschiedenis, er toch weer zullen mee weg komen ?
Is er dan niemand, individueel of in groep, die zal opstaan en zeggen: nu is het genoeg geweest. Als de politici niet in hun eigen pot nat willen roeren, dan moeten wij het maar eens doen. Tous azimuts: administratief, politiek, juridisch, via de pers, via Facebook.
Iemand moet tegen elke beslissing van de regering of van de Minister van Financiën in dit dossier klacht indienen bij de Raad van State, het Grondwettelijk Hof en overal elders, wegens grotesk belangenconflict en belangenvermenging.
Ik zal het niet allemaal alleen doen. Waar blijven de politieke partijen, waar blijven de belangenverenigingen van Dexia aandeelhouders ?
Vanackere zegt: " De deal rond de winstbewijzen van het ACW is 'koosjer'..." Over de houding van het ACW zegt hij: " Ik hoef daar geen waardeoordeel over te hebben. Dat is iets tussen het ACW en Belfius. "
Dit wordt gezegd door iemand die - tezelfdertijd - één van de topmannen is van het ACW die meebeslist over de strategie en verdere stappen die de belastingbetaler miljoenen euro zullen kosten, en iemand die, als Minister van Financiën, de schatkist en de belastingbetaler moet beschermen en verdedigen, en die bovendien als verantwoordelijke minister aan de onderhandelingstafel moet gaan zitten recht tegenover zijn ACW alter ego aan de andere kant van de tafel.
Als niemand anders de moed heeft, dan zal ik, als Vanackere nog één woord zegt in dit dossier, als belanghebbende, namelijk als belastingbetaler, klacht indienen tegen de Minister, wegens het miskennen van het meest evidente belangenconflict ooit. Ik zal klacht indienen, overal en bij iedereen, tot bij het Oorlogstribunaal in Den Haag indien nodig.
Ik wil geen Don Quichot zijn tegen de windmolen Vanackere. Alstublieft, kom en help. Anders zal ik door de ( ecologische/financiële ) voetstap van de CD&V en het ACW worden platgetrapt.
Het is een versleten cliché, maar: als alle gedegouteerden weggaan, blijven alleen de degoutanten over.
Eén van dé thema's van de week, was de publicatie van een onderzoek naar de kennis van toekomstige leraars en leraressen.
De resultaten zijn zonder meer angstaanjagend, zeer verontrustend. Als het gebrek aan kennis, aan wat men vroeger 'algemene cultuur' noemde, zo erg is, hoe kan je dan verwachten dat de leerlingen uit de middelbare school zullen afzwaaien met een grote en brede algemene kennis. Het wordt natuurlijk een vicieuze cirkel.
Helemaal verrast was ik niet, maar dat het zo erg was en zo algemeen, was toch onthutsend. - 70% weet niet dat Aarlen de hoofdstad van de provincie Luxemburg is - 85% weet niet dat Herman Van Rompuy Voorzitter is van de Europese Raad - 20% herkent Nelson Mandela niet op een foto - 45% weet niet wat inflatie is.
Als je een beetje attent bent kan je dat gebrek aan kennis geregeld vaststellen vanuit je luie zetel. Nogal vaak zijn (jonge ) leraars/leraressen of universiteitsstudenten kandidaat in allerhande televisiespelletjes: Blokken, 2 tot de 6de macht, de Pappenheimers, de Premiejagers, enz. Het verbaast mij telkens weer hoe eng hun kennis is. Bij vragen over geschiedenis, actualiteit, internationale politiek, cultuur blijken zij zeer vaak te moeten passen. Zelfs in hun eigen vakgebied durft het nogal eens verkeerd lopen ( Frans bijvoorbeeld )
Het strafste geval heb ik een paar maanden geleden reeds vermeld: een universiteitsstudente architectuur was kandidaat in Blokken. Toen Ben Crabbé vroeg in welk jaar Wereldoorlog 2 was geëindigd, moest zij het antwoord schuldig blijven. Daarna bleek dat zij gewoon niet wist wat WO II was. Crabbé probeerde nog even met: Allez, WO I en WO II. Toen hij zag dat dit nog altijd geen lichtje deed branden, gaf hij het op, de depressie nabij. Je zou voor minder.
Wat je ook voortdurend opmerkt is dat jongeren in zo'n programma's om de haverklap antwoorden met: dat is van voor mijn tijd. Caesar, Karel de Grote, Rubens, Churchill, Hiroshima, Kennedy, de Spaanse Burgeroorlog...van voor mijn tijd ! Hallucinant !
Iedereen is het er bovendien over eens dat ook het niveau in specifieke domeinen er enorm op achteruitgegaan is, denk maar aan het Nederlands en het Frans. Kennen jullie nog jongeren die kunnen hoofdrekenen...?
Ook de Minister van Onderwijs Pascal Smet, zegt niet echt verrast te zijn door deze resultaten. Hij doet er bovendien heel luchtig over: " Het is gewoon de afspiegeling van deze tijd, de weerspiegeling van de maatschappij. De mensen interesseren zich aan filmsterren en muziek. Het is de veramerikanizering van de samenleving. Aan tafel thuis wordt niet meer over politiek gepraat..."
Dit is echt onrustwekkend: het is de schuld van de maatschappij, van Amerika, van de muziek, van de media, van de ouders en daar kan je nu eenmaal niets aan doen. Het is zo, en tegen dergelijke overmacht moeten wij ons neerleggen... Een schande.
Iedereen ziet en weet dat het niveau van ons onderwijs, de kennis van onze leerkrachten, de kennis van de leerlingen en de bagage waarmee ze de school verlaten er snel op achteruit gaan.
De verantwoordelijken staan er bij en kijken er naar. Er zijn belangrijker dingen: nog een formuliertje erbij, nog wat meer administratieve taken, nog wat meer gekibbel over vaste benoemingen, nog maar eens een aanpassing van de leerplannen, nog een hervorming waarmee de Minister de geschiedenis wil halen...
Ik ben het niet altijd eens met Etienne Vermeersch, maar als hij een vlammend pleidooi houdt voor de prioriteit van kennis over vaardigheid, dan krijgt hij mijn stem.
Het feit dat Mieke Van Hecke en Pascal Smet, als twee gniffelende lachebekjes, meewarig het gezaag van 'den ouden ' aan zich laten voorbij gaan, maakt mij alles behalve gerust.
By the way, wat was er verkeerd met Latijn, geschiedenis, aardrijkskunde, hoofdrekenen, dictie en dictee ?
Hieronder vinden jullie een hele reeks citaten uit een interview. Deze citaten komen allemaal van dezelfde persoon in één en hetzelfde interview.
Lees ze eens rustig door en denk dan eens twee minuten na. Van wie zouden deze citaten zijn ?
- " Krabbelt u nu al terug ? "
- " U maakt er zelf nog altijd een karikatuur van... "
- " Geen enkele discussie is gebaat met het zoveelste cliché over de noeste West-Vlaming en de luie Waal. Zo maakt u een discussie op Vlaams niveau bijna overbodig. "
- " Pardon ? "
- " Iets in mij doet vermoeden dat u als ondernemer een persoonlijke aversie heeft tegen vakbonden. "
- " U bent in wezen een anti-syndicalist. "
- " Dat zegt elke West-Vlaamse bedrijfsleider als hij 's morgens een verse délégué tussen zijn boterham legt. "
- " Iemand gelukkig maken tegen zijn goesting: dat klinkt pas paternalistisch. "
- " Dat durf ik toch te betwijfelen, want uw visie verandert blijkbaar geregeld. "
- " Dat is flauw. "
- " In het Franstalige weekblad Le Vif/L'Express werd u omschreven als ' un chien fou'. "
- " U bent uw loopbaan begonnen als consultant bij McKinsey. Dat zijn per definitie ijskoude analytici. "
- " Dat is inderdaad pathetisch. "
- " U bent geen neoliberaal, maar een confederalist. "
- " Zijn er nog leden van uw partij die zo openlijk de splitsing van de sociale zekerheid propageren ? "
- " Dat vind ik oprecht jammer voor iemand die zich positioneert als de man van de harde analyse. "
- " Tot slot, bent u er zich van bewust hoeveel bezwarende filmpjes er over u de ronde doen op het internet ? "
Ik zweer u dat het hier niet gaat om citaten uit een politiek debat. Het gaat ook niet om citaten uit een requisitoir van de Procureur des Konings. Het gaat niet over citaten uit een vonnis voorgelezen door de strafrechter. Het gaat ook niet over citaten uit een verhoor van een Taliban in de Abu Ghraib gevangenis.
Het gaat wel degelijk over een interview. Een interview waarin bijna alle vragen, geen vragen zijn, maar statements. Een interview waarin alle vragen 'geladen' of 'gekleurd' zijn. Een interview waarin de geïnterviewde beter een grote dosis masochisme heeft. Een interview waar in geen enkele vraag een spoor te vinden is van objectiviteit of enig respect. Een interview waarin een jager zo veel mogelijk op zijn prooi wil schieten.
Deze citaten komen uit een interview in HUMO met Staatssecretaris Hendrik Bogaert. Na drie vragen wist ik 100% zeker wie de 'vragensteller' was: de ene ware Godalmachtige Eric Goens.
Eric Goens is een man ( een journalist kan je hem bezwaarlijk noemen ) die 'kritisch' verwart met 'agressief ', die objectiviteit uit zijn woordenschat en zijn deontologische regels geschrapt heeft, die zijn frustraties en mislukkingen afreageert in een respectloze en beledigende interviewmethode, die geen enkele aandacht heeft voor wat de geïnterviewde zegt. Een man voor wie elk interview een egotrip is.
'Freelancer' kan je in dit geval best vertalen als 'ongeleid projectiel'.
Sinds pakweg 25 jaar zijn wielrennen en doping Siamese tweelingen. Als je over het één praat, denk je aan het ander.
Tot vandaag was voor mij het startpunt de Festina Tour ( 1998 denk ik. ) Sinds deze morgen is de tijdslijn verlegd naar 1988 ( de PDM- schriftjes ). Het is bang afwachten of en wanneer de tijdslijn nog verder in het verleden zal doorgetrokken worden.
Vanaf eind van de jaren 80 tot op vandaag is doping nooit uit het peloton verdwenen, en is het dopingdebat nooit uit het wielrennen verdwenen.
De culminatie, de etterbuil die moest en zou openbarsten, is er vorige week gekomen: de bekentenis(sen) van Lance Armstrong, de verpersoonlijking van de dopingzondaar, manipulator, leugenaar en bedrieger. Aan dit verhaal hangen nog veel staartjes. Andere verhalen staan ons zeker nog te wachten
De VRT sportredactie was, lang voor het ontstaan van Sporza, de autoriteit op het vlak van de koers. Fred De Bruyne, Marc Stassijns, Mark Van Lombeek, en sinds mensenheugenis Michel Wuyts. In principe weet niemand in Vlaanderen meer dan Wuyts over Franse kastelen, Franse wijnen, de koers, en de Ronde van Frankrijk. Hij zit pakweg twintig jaar in de buik van het peloton, van begin maart tot eind september, van de voorjaarsklassiekers, over de drie grote ronden tot aan het wereldkampioenschap en de Ronde van Lombardije.
Hij slaapt, bij manier van spreken, vaker bij de coureurs, ploegleiders, ploegdokters, mecaniciens en soigneurs dan bij zijn eigen vrouw.
Iedereen weet dat Michel Wuyts, telkens hij het woord doping hoorde, zijn handen in zijn zakken stak, begon te fluiten, en de andere kant opkeek.
Doping was voor Wuyts, op de tippen van zijn tenen over eieren lopen. Zelfs in de hevigste stormen, herinner ik mij geen interview, waarin Michel Wuyts één van de hoofdrolspelers ( renner, ploegleider, enz. ) met zijn gezicht midden in de kaka heeft geduwd. Nooit. Geen sprake van. Hoogstens een omfloerste vraag, een voorzichtige insinuatie, met de mogelijkheid voor de geïnterviewde om zich te verschonen, om te minimaliseren. Goed. Passons.
Vorige week ontploft de bom. De VRT sportredactie moet alle zeilen bijzetten. In elk journaal, in elk praatprogramma, komt het onderwerp aan bod.
Iedereen wordt gemobiliseerd: wielrenners, oud wielrenners, dokters, en natuurlijk wielerkenners en -journalisten, van buiten uit of van de eigen stal. Wij hebben Luc Vanwalleghem gezien, directeur van het Centrum Ronde van Vlaanderen, Hans Vandeweghe, de enige journalist, denk ik, die reeds twintig jaar de dopingproblematiek open en bloot heeft aangekaart, Carl Berteele, de man op de moto, Christof Vandegoor, de man van de radio, Maarten Vangramberen, de supersub, enz.
Waar was in godsnaam Michel Wuyts. Dit kan toch niet. De man die het allemaal heeft meegemaakt, gezien en gehoord was in geen velden te bespeuren.
Dit is, voor ons kijkers, onverklaarbaar en onaanvaardbaar.
Hier is stront aan de stok.
Ofwel komt Michel Wuyts ook in het reine en komt hij vertellen wat hij wist en wat hij weet. Hij kan dan meteen uitleggen waarom hij tot nu toe heeft gezwegen.
Ofwel blijft Michel Wuyts gewoon een medeplichtige aan de grote dopingleugen.
Hij was de laatste weken niet te zien. Hou het dan ook zo voor de toekomst. De geloofwaardigheid van de journalist Michel Wuyts is absoluut nul geworden. Nul ? Onder nul.
Jullie zullen wel iemand anders vinden die iets weet over Franse Châteaux, Toscaanse wijnen, en Spaanse Sherry.
Maar zoek alstublieft ook een wielerverslaggever die weet dat doping bestaat in het wielrennen, die zijn kop niet in het zand steekt, en die de kijker niet bedriegt.
Journalistiek is meer dan het mooie vertellen en het minder mooie verzwijgen...
Het is absoluut mijn bedoeling niet om hier televisie criticus te spelen en het programma te beoordelen en een score te geven.
Ik heb gekeken, niet omdat het een gala was, niet voor de decolletés van de voetbalvrouwen, maar gewoon omdat het een jaarlijks belangrijk moment is voor de voetbalwereld.
Ik heb gekeken tot het einde, zonder mij te hebben moeten dwingen om te blijven kijken. Leuk, lichtjes, kabbelend. Weinig uitschieters, weinig afknappers.
Eén spijtig schoonheidsfoutje, schoonheidsfout.
De toch symbolisch belangrijke prijs van fairste speler van het jaar, gekozen door de scheidsrechters, gaat naar Tom Van Imschoot. Ik veronderstel dat die keuze gebaseerd is op een paar specifieke feiten of gedragingen van de speler, tegenover de ref of tegenover zijn tegenspelers ( toegeven aan de ref dat het wel degelijk een strafschopfout was, toegeven dat het een schwalbe was, zeggen dat de tegenstander hem niet heeft geraakt en dus geen geel verdient ??? ) .
Ik weet het dus niet en ik vind dat bijzonder spijtig. Tom Van Imschoot is niet de meest bekende speler, en hier lag een schitterende opportuniteit om hem toch volop krediet te geven voor zijn verkiezing als fairste speler. Topprioriteit voor de Voetbalbond en hier afgehandeld als een vluggertje...
Het echte emo moment van de avond moest nog komen.
Het was uiteraard afgesproken. Het was zeker geënsceneerd. Maar gezien we met goede acteurs te maken hebben, leek de verzoening tussen Bondsvoorzitter François De Keersmaecker en George Leekens oprecht en gemeend, en misschien is dat wel zo.
Op het moment van de handshake en de zedige omhelzing tussen de twee, switchte de regisseur naar een close up beeld van Kathleen, de levensgezellin van George Leekens.
Kathleen weende tranen met tuiten, tranen van vreugde , geluk, en opluchting.
Kathleen kan niet leven in ruzie en spanning, Kathleen kan niet leven met onopgeloste conflicten, Kathleen kan niet verdragen dat haar geliefde afziet, en met deze verzoening viel meteen een ongelooflijke last van haar schouders. Voor ons misschien onbelangrijk, voor Kathleen misschien een van de mooiste momenten uit haar leven.
Ik voel dat ik begin te klinken als Hilde Sabbe van HLN.
Dus is het tijd dat ik stop, maar het was wel een onverwacht feel good moment.
Ik sta echt niet te springen om elke dag te berichten over de kinderachtige spelletjes van onze politici, maar je kan er gewoon niet naast kijken.
In Wallonië bereiden de partijen zich voor op de verkiezingen van 2014 en het gevecht tussen de P.S. en de MR zal hard zijn. Dat betekent echter niet dat ze nu al vechtend en tierend over de vloer rollen. Vooraleer de onderlinge strijd te beginnen, bereiden zij eerst samen een gezamenlijke strategie en tactiek voor om, na de verkiezingen, één blok te vormen tegenover de Vlaamse partijen. Dit lukt hen telkens opnieuw, wij slagen daar nooit in. Wij verschijnen altijd aan de onderhandelingstafel in verspreide slagorde en met melige standpunten.
Als je het Vlaamse circus de laatste weken bekijkt, dan kan je nu al bijna voorspellen, dat wij, ook na de verkiezingen van 2014, aan tafel zullen zitten als een coalitie van aartsvijanden.
Socialisten tegen liberalen, liberalen tegen N-VA, Groen tegen CD&V, CD&V tegen liberalen, Vlaamse regering tegen Federale regering en omgekeerd. Als ze zo doorgaan zal het binnenkort niet meer mogelijk zijn om nog een wetsontwerp of decreet door de regeringen goedgekeurd te krijgen. Jij schiet naar mij, ik schiet naar jou. Jij viseert één van mijn ministers, ik één van jou. Jij keldert mijn wetsvoorstel, ik het jouwe.
De discussies worden scherper en persoonlijker. Men speelt vaker de man dan de bal.
Hier en daar vind je nog iemand die probeert te verzoenen, maar die tezelfdertijd dan toch ook een sneer uitdeelt. Zo zegt Johan Vande Lanotte vandaag in het HLN in verband met de gouverneursbenoeming: "...Waarom maken Rutten en De Wever daar zo'n spel over ?" Ik vergis me misschien, maar ik dacht niet dat De Wever hierover spel heeft gemaakt. Zijn voordracht werd door de Vlaamse regering unaniem tot de hare gemaakt en Kris Peeters lijkt niet van plan om met de spelletjes van het pruilmondje mee te spelen.
Aan de andere kant heb je de geboren ruziemakers die altijd klaar staan om olie op het vuur te gooien. Eric Van Rompuy was vandaag nog maar eens vergeten om zijn Clozan te nemen. Zonder Clozan krijgt hij, van zodra hij de naam N-VA hoort, ongecontroleerde woede aanvallen, waarbij het schuim hem op de lippen staat.
Doe de mensen dit alstublieft geen anderhalf jaar aan. Kleine politiek, spelletjes, pesterijen, de mensen zijn het beu. Ze begrijpen er niets van, maar ze weten wel dat het niet over hun dagdagelijkse problemen gaat, niet over de vergrijzing, niet over armoede, niet over Ford Genk, niet over onderwijs, enz.
Er zijn er te veel die op een ongeoorloofde manier met vuur spelen, en dus met ons en onze toekomst.
De kiezers zullen het zich in 2014 nog wel herinneren.
Eén van de onderwerpen deze avond bij Pauw en Witteman ( Ned. 1 ) was het euthanasieverhaal van de Belgische tweelingbroers een tiental dagen geleden.
Rond de tafel: Dokter Wim Distelmans, de autoriteit op dit gebied in Vlaanderen, een Nederlandse cabaretier die blind geboren is en nu doof aan het worden is ( het omgekeerde van de tweelingbroers ), en toevallig ook Dries van Agt, ex CDA premier en een christelijk mens.
Gedurende twintig minuten werd een zeer sereen, hoogstaand en emotioneel debat gevoerd; geen debat eigenlijk, maar een gesprek.
Naar het einde van het programma toe, krijgt iedereen nog een slotwoord.
De Nederlandse cabaretier zegt: zoveel hangt af van je persoonlijke situatie, van je omgeving ook. Ik begrijp ten volle de beslissing van de twee broers, maar ikzelf zou het niet doen.
Dries van Agt zegt heel ernstig: ik heb de grootste bewondering voor de mensen die de broers hebben begeleid.
Omdat Wim Distelmans eerder had gezegd: ik praat alleen maar over de situatie in Vlaanderen, stelt Paul Witteman hem een tricky laatste vraag: wat zou er gebeurd zijn indien het zou gegaan zijn om twee Waalse broers in plaats van twee Vlaamse ?
En Distelmans antwoordt onmiddellijk en spontaan: dan zouden wij veel minder lang hebben getwijfeld.
De hele studio, Jeroen Pauw en Paul Witteman inbegrepen, lagen in een deuk.
Dit stomme inside mopje op de rug van de Walen werd hier plots een ontlading - er werd echt hartelijk gelachen - omdat het zeer intiem, serieus, emotioneel gesprek werd afgerond met een lichte noot en een gulle lach.
Schitterend televisiemoment !
LC
P.S.: Pauw en Witteman van maandag tot vrijdag op Ned 1, om 23 uur, net na Reyers Laat. Hoogst aanbevolen.
Gisteren in de Zevende Dag, vandaag in het nieuws.
Ik denk inderdaad ook dat het hoogdringend is, dat alle vakbondsmensen rond de tafel gaan zitten om de plooien glad te strijken en een einde te maken aan een onoverzichtelijke en chaotische situatie.
Vooral het Revolutionair Arbeiderscomité zou moeten leren " to know when to hold it and to know when to fold it ". Volgens mij zijn ze tot nu toe duidelijk hun hand aan het overspelen. Dat moet je vooral niet doen wanneer je geen wettelijke poot hebt om op te staan.
Vorige week klonk het nog dat de beslissing en het dwangbevel van de Voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg, op basis van een éénzijdig verzoekschrift, niet wettig is. De deurwaarder die zich zou aanbieden zou dat beter doen beschermd door de Special Forces... Deze morgen bleek dat een eenvoudig bezoek van een deurwaarder voldoende was om, met de staart tussen de benen, de barricades te verwijderen en werkwilligen binnen te laten. Wat bleef er over ? Een zielig groepje van honderd man dat honderden werkwillige collega's ' kakkerlakken ' toeriep. Echt zielig.
Natuurlijk heb je in zo'n situatie altijd een klare zot of een passonaria die volledig door de rooie gaat. Dit keer een vrouwelijke vakbondssecretaris. Bewuste mevrouw heeft voor de media officieel verkondigd, dat de verplichting om werkwilligen toe te laten afbreuk doet aan het stakingsrecht, meer zelfs, een einde maakt aan het stakingsrecht. En nog een erbij; stakingspiketten worden nu verboden !
Stakingspiketten werden nooit verboden, zijn ook nu niet verboden, en ook in de toekomst niet. Mevrouw kent het verschil niet meer tussen een piket dat de vrijwilligers met discussie en pamfletten probeert te overtuigen om solidair te zijn, en een piket dat manu militari werkwilligen de toegang ontzegt. Dit laatste werd af en toe eens oogluikend toegestaan gedurende een korte periode, maar is desalniettemin altijd verboden geweest. Dit maakt geen deel uit van het stakingsrecht.
Naast het wettelijk aspect, is er in deze zaak bovendien een ethisch aspect. Hoe kan je verantwoorden dat 100 radicalen 5.900 mensen het recht ontzeggen om te werken ?
Hoe je met zo'n actie goodwill denkt te creëren bij de Ford arbeiders en bij de meerderheid van je collega's is voor mij een volkomen raadsel.
Het Revolutionair Actiecomité zou er ook even moeten aan denken dat zij niet alle macht in handen hebben. Hebben ze al eens nagedacht hoe ver de werknemers van de toeleveranciers van huis zullen zijn, indien de vier bedrijven in de komende dagen de boeken zouden neerleggen ?
Ook een ander utopisch punt moet, volgens mij, dringend uitgeklaard worden. De Ford vakbonden engageren zich om hetzelfde sociaal plan uit de wacht te slepen voor de arbeiders van de toeleveranciers als voor de Ford werknemers. Dit is een engagement dat zij niet kunnen hard maken.
Wettelijk hebben zij geen poot om op te staan. Tussen Ford en de werknemers van de toeleveranciers bestaat geen enkele arbeidsrelatie.
Een paar punten:
- de bedragen waarover hier wordt gepraat ( werkloosheid met bedrijfstoelage, opzegvergoedingen, premies ) zijn naar Amerikaanse normen astronomisch. Je moet dus opletten om de elastiek toch niet te hard te rekken. - indien Ford iets zou doen voor de werknemers van de toeleveranciers, dan is dit puur caritatief. Dit kan je, volgens mij, van Ford niet vragen. Dit zou een ongelooflijk precedent scheppen voor Ford en voor veel andere multinationals, precedent dat ze absoluut willen vermijden. - de enige dreiging die ik van de vakbonden tot nu toe heb gehoord is: als Ford niet ingaat op onze eisen, dan rolt er hier de komende twee jaar geen auto meer van de band.
Opnieuw: let op om je hand niet te overspelen !
Met dit scenario blijven 6000 arbeiders de volgende twee jaar werkloos. Dit scenario zou voor Ford ongetwijfeld een probleem creëren. Maar indien ze zich gechanteerd voelen of indien ze de indruk hebben dat er met hen wordt gesold, dan zijn zij bekwaam om de sleutel onder de vloermat te leggen, en hun probleem op een andere manier op te lossen. Geld is er en de technische productiemogelijkheden elders zijn er ook.
Vergeet niet: de sluiting van Ford Genk is voor ons een economisch en menselijk drama. Op de radar van de Ford Directie in Amerika is het een minuscule , bijna onzichtbare, bliep...
Ik roep op tot eensgezindheid, een keihard dossier, harde onderhandelingen, maar alstublieft realistische en haalbare eisen.
Je moet er absoluut het maximum uithalen, maar "you have to know when to fold it".
Ik zou er naar streven om met Ford en de toeleveranciers tot een overeenkomst te komen. Ik zou passen voor een partijtje armworstelen met Ford.
Dit weekend had de nieuwjaarsreceptie van de SP.a plaats.
Altijd iets om naar uit te kijken, want de Vlaamse bevlogen en inspirerende redenaar, Bruno ' de kleine' Tobback, zal traditioneel de preekstoel bestijgen voor een redevoering waar Cicero en Martin Luther King een punt kunnen aan zuigen.
De voorzitter van de SP.a is de enige politicus die een applausmeester mee heeft om aan te duiden wanneer het publiek moet lachen of applaudisseren.
Ik geef toe, het is niet gemakkelijk voor Bruno. Een toespraak geven met zinnen van maximum vijf woorden, is niet evident.
Eén keer was hij ongewild grappig. " Ik wil komaf maken met het imago van België als belastingparadijs voor de rijken ! "
Dit soort uitspraken doe je alleen als je elk perspectief overboord hebt gegooid en alle zin voor relativiteit hebt verloren.
Ik heb al honderden lijstjes gezien met belastingparadijzen. Ik heb er nog nooit een gezien waar België op stond.
Een vraag voor Bruno: als België een belastingparadijs voor de rijken is, waarom zitten dan 75% van de tienduizend rijkste Belgen met hun geld en hun fortuin in het buitenland, juist, in belastingparadijzen ?
Die mensen zijn gek: ze lopen van een veilig paradijs weg naar een ver en obscuur paradijs. Waarom ?
Veronderstel dat je een paar miljoen euro zwart geld hebt ( ontsnapt aan John Crombez ), waar vlucht je dan met je fortuin heen ? Naar het belastingparadijs België of naar Zwitserland, Jersey, de Kaaiman eilanden, Monaco, Curaçao, Guernsey, Gibraltar, Antigua, Liechtenstein, de Britse Maagdeneilanden, de Bahama's, Mauritius, Gibraltar, de staat Delaware ( VS ), enz
Overigens heb ik nog een probleem met de Bernard Arnault - Gerard Depardieu fobie.
Ik ben ten eerste honderd procent voorstander van een belasting op de grote vermogens ( Frankrijk kan als model dienen; we hebben het wel over de 'Taxe sur les grosses fortunes' en niet over de superbelasting van 75% op de hoogste inkomensschijf ). Ik denk overigens dat zowat 80% van de Belgen achter zo'n belasting staan, want wij zullen er toch nooit last van hebben. Ik ben wel principieel voor die belasting, zonder enig verband met Arnault of Depardieu.
Nog een vraag voor Bruno: - Arnault en Depardieu en nog een paar duizend landgenoten verhuizen van Frankrijk naar België om minder belastingen te moeten betalen. Schande, schandaal, jamais de la vie , gangsters, zakkenvullers. Jullie willen van die mensen niet weten. Indien je ze zou kunnen terugsturen naar Parijs met de Thalys, dan zou je het morgen doen. Brengen die mensen iets bij aan België ? Ja, kapitaal, business, enkele jobs, waardevolle contacten, enz. Kosten die mensen iets aan België ? Absoluut niets, nada.
- Duizenden mensen vanuit de hele wereld komen, sinds jaren, elk jaar naar België afgezakt om puur economische redenen. We zullen niet in detail treden, maar velen komen om hier te leven op kosten van ons systeem van sociale zekerheid, meer bepaald ook gezondheidszorg, werkloosheid, onderwijs. De praktijken en de misbruiken zijn bekend. Voor jullie zijn die mensen welkom, ze moeten met open armen worden ontvangen en wie kritiek heeft op de uitwassen is een racist. Brengen die mensen iets bij aan België ? Niets, nada. Kosten die mensen iets aan België ? Fortuinen.
Eerlijk zelfbeschermend ? Ik zou liever wat meer mensen van die eerste groep aantrekken en wat minder van de tweede groep. Moet ik daarvoor beschaamd zijn ? Neen. Daarom stem ik ook niet voor de SP.a van de kleine korporaal.
De Open VLD houdt haar absurde spelletje in verband met de Gouverneur van Oost-Vlaanderen nog even vol. Zij heeft verhinderd dat de federale regering tot een unaniem advies kon komen, zodat de benoeming voorlopig is geblokkeerd. Dit is een van de meest onnozele politieke spelletjes van de laatste jaren.
De Open VLD betwist de voordracht door de N-VA van Jan Briers, een hooggeachte personaliteit, burger boven alle verdenking en daarbij partijloos, politiek onbevlekt. Daarbij geeft de Open VLD aan, dat zij vindt dat zij recht had op de voordracht van de kandidaat-gouverneur, en dat zij daar één van haar donkerblauwe mannetjes wou droppen. Ik denk dat iedereen er kan inkomen dat, gezien de huidige politieke machtsverhoudingen in Vlaanderen, de N-VA duizend keer meer recht heeft op de voordracht dan de Open VLD. Dat de N-VA bovendien op de korrel genomen wordt voor een niet-politieke benoeming tart de verbeelding, als je weet dat de CD&V een jaar geleden een super tsjeef naar Brugge heeft gestuurd, met de volledige instemming van diezelfde Open VLD.
Wat ik in deze bijzonder erg vind, is dat de Open VLD eigenlijk vrij openlijk de bekwaamheid van Jan Briers in vraag stelt ( toen zij begonnen waren Denys, Stevaert en Decaluwé blijkbaar allemaal rampenspecialisten en overstromingsdeskundigen ? ). Ik vind dit ronduit beledigend tegenover iemand die in zijn leven en carrière duizend keer meer heeft bewezen dan het pruilmondje, iemand die bovendien zijn lievelingsjob opgeeft om, op vraag van de N-VA, gedurende een aantal jaren zijn provincie, zijn gewest en zijn land te dienen.
Uiteindelijk is mijn vraag een politieke vraag: bij wie denkt de Open VLD met dit stukje cinema sympathie te halen ?
De overgrote meerderheid van de mensen begrijpt er niets van. Zij die het wel begrijpen bestempelen de Open VLD als slechte verliezer en als herriestokers zonder enige reden of motief. Iedereen vindt het spelletje irritant.
Jan Briers heeft een enorme kennissenkring, vooral ook in Oost-Vlaanderen, van bedrijfsleiders, ondernemers en zelfstandigen. Hij heeft in die kringen enorm veel respect en vriendschap opgebouwd. Dit bijna ex Open VLD kiezerspubliek zal dus waarschijnlijk de aanval van de Open VLD op iemand die zij bijzonder appreciëren, zeer leuk vinden. Goed gescoord, Gwendolyntje !
En nu komt nog het meest cynische van de zaak: achter de schermen zeggen Open VLD intimi nu reeds dat het verzet van de partij nog maar enkele uren, hoogstens een paar dagen, zal duren. De motivering zal zijn: wij hebben overleg gevraagd, dat is er nu gekomen en dus scharen wij ons achter de voordracht. De werkelijke uitleg is: het was maar voor de 'leute', zoals ze bij ons zeggen, om mensen te kloten.
Nieuwe politieke Open VLD cultuur.
LC
P.S.: Tiens, ik heb een nieuw woord gevonden voor de politiek van de Open VLD onder Rutten. Wat dachten jullie van kleuterschoolpolitiek ?
Als de Open VLD iets zegt, moet de SP.a papegaaien. Als de Open VLD iets stoms zegt, moet de SP.a iets stoms papegaaien.
Na Tommelein gisteren, vindt nu ook Mevrouw De Minister Ingrid Lieten dat ze de VRT moet interpelleren en op de vingers tikken, naar aanleiding van de beslissing van de Omroep om het wereldkampioenschap veldrijden en Salamander, beide na elkaar, op één uit te zenden.
In plaats van met Slangen te gaan lunchen, zou ze beter eens aan de mensen in de straat vragen wat zij erover denken.
Mevrouw Lieten weet, als authentieke socialiste, blijkbaar toch niet goed wat pakweg 1,5 miljoen kijkers op die zondagavond willen: naar beide toppers kunnen kijken, ofwel moeten kiezen tussen de twee.
Ik krijg hoe langer hoe meer het gevoel, dat Mevrouw Lieten het absoluut dieptepunt is op het vlak van de kennis en vooral van de bekwaamheid van onze ministers, een absoluut historisch dieptepunt.
Niemand weet wat ze doet, niemand weet waar ze verantwoordelijk voor is ( weten jullie het ? ). Als ze iets zegt, is het stom, als ze iets doet, zit het verkeerd en als ze iets intern mailt, verschijnt het op de worldwideweb. Sympathiek is ze niet en een stemmenkanon al helemaal niet.
Ok, iedere regering moet een dorpsidioot, een clown of een troela hebben, maar moeten wij dat stilzwijgend blijven aanvaarden ?
Vergeet niet, Mevrouw Lieten heeft wel 'media' in haar portefeuille en is dus inderdaad de voogdijminister van de VRT !
Op gebied van nieuws, duiding en infotainment is de VRT absolute top.
Niettemin vind ik dat de openbare omroep, in Reyers Laat op donderdag 17 januari, journalistiek en deontologisch zeer zwaar uit de bocht is gegaan. Beroepsfout ?
Die avond was de hoofdgast TARIQ RAMADAN. De rode loper werd voor hem uitgerold en hij werd met lovende woorden voorgesteld: Islamist, één van de voornaamste vertegenwoordigers van een moderne en verdraagzame islam, zeer populair bij de moslimjongeren. Meyrem Almachi zat erbij om met Ramadan in discussie te gaan.
Met dit moeten de kijkers het stellen en Lieven Van Gils geeft het woord aan Tariq Ramadan. Elke zichzelf respecterende journalist die Tariq Ramadan ooit al eens bezig heeft gezien in een debat ( er staan er duizenden op internet ) zou moeten weten dat deze aanpak faliekant zal aflopen. Als je aan Tariq Ramadan het woord geeft, pakt hij het, hij loopt er mee weg en je krijgt het terug aan het einde van de uitzending.
De man wordt beschouwd als één van de beste debaters in de wereld; hij heeft de methodes geperfectioneerd, kent alle truken van de foor en past ze extreem toe: - de man is een spraakwaterval, hij stopt niet, in die mate dat de inhoud naar de achtergrond verdwijnt omdat zijn debiet zo hoog is. - mensen die hem een vraag stellen of een opmerking maken worden binnen de tien seconden het woord afgenomen en hij loopt er opnieuw mee weg, zonder overigens ook maar een moment te antwoorden op de vraag ( Almachi heeft een drietal keer moedig geprobeerd om een concrete vraag te stellen; op het antwoord zit ze nog te wachten ). - Tariq Ramadan domineert elk debat, zet het naar zijn hand en schuwt daarbij geen enkele brutaliteit. Ik heb hem bezig gezien tegenover de meest gerenommeerde Franse historici. Ramadan beledigt en vernedert ze en legt aan hen de Franse Geschiedenis en haar betekenis uit. Niet slecht voor een moslim van Egyptische origine die Zwitser is en in Zwitserland woont. Aan Franse literatuurexperten legt hij de betekenis van de Franse literatuur uit ! - Tariq Ramadam beschouwt zichzelf als intellectueel superieur aan iedereen en wordt niet gehinderd door enige zelfrelativering, nederigheid of humor. Mijn grootmoeder zou niet veel woorden nodig gehad hebben om Ramadan te beschrijven. " Charlatan, " zou ze gezegd hebben.
Tot zover de vorm. Nu iets over de inhoud. Waarom is Tariq Ramadan al twintig jaar over de hele wereld zeer controversieel ? ( De VRT is dus schromelijk laat met haar plotse ontdekking van het personage.)
- Tariq Ramadam heeft een boodschap voor het Westen, boodschap die hij formuleert in het Frans of het Engels, in honderden toespraken en tientallen geschriften. In die boodschap zit een zweem van modernisme en tolerantie, een klein bovenlaagje. In Reyers Laat hebben ze een fragment getoond uit een debat met Sarkozy. Daarin zie je dat je Ramadan er niet kan toe brengen om zelfs maar de meest gruwelijke excessen van de Sharia ( steniging )ondubbelzinnig te veroordelen. Geen erg, hij zal er zich wel uit lullen. - Tariq Ramadan heeft ook een boodschap voor de moslims, een andere boodschap, dit keer in het Arabisch. Die boodschap, de toespraken en teksten worden massaal onder de moslimjongeren verdeeld, onder meer nog via goedkope ouderwetse 'ondergrondse' cassetjes. Hier spreek geen modernistische moslimleider; hier spreekt een moslimfundamentalist. - Ramadan creëert bovendien bewust Babelse taal- en begripsverwarring. Als voor een westers begrip of woord geen directe vertaling bestaat in het Arabisch, dan maakt Tariq Ramadan zijn eigen vertaling die in zijn kraam past. Hij doet hetzelfde omgekeerd, van het Arabisch naar het Frans/Engels. Op die manier ontstaat er in een debat een enorme spraakverwarring en kan hij met zijn 'eigen' definities alles uitleggen en goed praten. - Hij is ook controversieel omdat hij zichzelf voortdurend tegenspreekt; hij zegt om het even wat, zolang het ritme en het debiet van zijn discours maar voort dendert. - Ramadan verandert op essentiële punten geregeld van standpunt zonder daarvoor ook maar enige uitleg of motivering te geven, en niet op de minste punten. Vijf jaar geleden was dé westerse boodschap van Tariq Ramadan: integratie, integratie, integratie. Twee jaar geleden was dat plots agressief omgeslagen naar: waarom zouden wij ons moeten integreren ? Geen sprake van. Wij zijn evenveel waard als jullie, onze godsdienst is evenveel waard als die van jullie, onze cultuur en onze taal zijn evenveel waard als die van jullie, onze wetgeving is evenveel waard als die van jullie. Integratie impliceert superioriteit van jullie kant. Nooit. Ik weet het niet, maar volgens mij is dat een eindje verwijderd van een modernistische en verdraagzame Islam... - Tariq Ramadan is zeer populair bij de moslimjongeren over heel de wereld. Eerlijk, zou dat zijn omwille van zijn vreedzame oproepen tot verdraagzaamheid, of zou dat zijn omwille van zijn weigering te integreren en zijn vasthouden aan radicale Sharia en andere principes ? - Een laatste punt van controverse betreft zijn afkomst. De familie van Tariq Ramadan is afkomstig uit Egypte. Zijn grootvader was de stichter van het Moslimbroederschap in Egypte !!! Zijn vader was een notoir lid van het Broederschap en heeft Egypte moeten verlaten.Hij is uitgeweken naar Zwitserland, waar Tariq geboren is. De broer van Tariq Ramadan, waarmee hij vaak samen gaat spreken, is een bekende moslimfundamentalist en is bovendien een hevige antisemiet die geregeld de meest gore uitspraken doet tegen de Joden en tegen Israël. Tariq Ramadam zelf is professor, docent of lector geweest aan een tiental scholen en universiteiten, maar is er na verloop van tijd bijna overal buitengebonjourd. Niet zo lang geleden is hij een tijdje raadgever geweest van de Stad Rotterdam. Ook daar werd hij vrij vlug gevraagd om op te stappen.
Ik kan nog uren doorgaan, maar ik heb mijn punt gemaakt. Op Internet kan je honderden debatten en toespraken van Tariq Ramadan vinden. Zij die eens willen gaan kijken daag ik uit om het langer dan een halfuur vol te houden.
Een figuur als Tariq Ramadan kan je onmogelijk in Reyers Laat met de rode loper ontvangen, voorstellen als een idool, en hem daarna het vrije woord geven, terwijl je aan zijn voeten ligt, aan zijn lippen hangt en hem bewonderend in de ogen kijkt. Een serieuze kritische voetnoot bij de man plaatsen, is hier deontologisch absoluut noodzakelijk !
Gelukkig bestond Reyers Laat niet in het begin van de jaren 30.
- Een paar dagen geleden heb ik voorspeld, dat het Revolutionair Arbeiderscomité van de toeleveranciers van Ford Genk hun gezond verstand en hun redelijkheid zouden tonen, door van hun bazen te eisen dat alle dagen waarop zij niet hebben gewerkt, moeten worden uitbetaald. Een gekke voorspelling ? Helemaal niet, als je de mentaliteit binnen een Revolutionair Arbeiderscomité een beetje kent.
Ondanks een referendum, een tiental dagen geleden, waarin een meerderheid van de Ford arbeiders en van de arbeiders van de toeleveranciers hebben beslist om het werk te hervatten, heeft het Comité geweigerd om zich bij de uitslag neer te leggen.
1. Bij de toeleveranciers werden alle toegangen en uitgangen geblokkeerd en gebarricadeerd. 2. Geen enkele van de arbeiders van de vier bedrijven mocht binnen om te werken. 3. Door het platleggen van de toeleveranciers, konden enkele duizenden arbeiders van Ford zelf niet aan het werk wegens gebrek aan onderdelen. 4. Het Comité formuleert de meest extravagante eisen, zowel qua vorm als qua inhoud als qua...eindresultaat van de onderhandelingen. 5. De klassieke vakbonden van Ford zijn gisteren beginnen onderhandelingen met de Directie, en lijken op het vlak van de brugpensioenen een eerste succes te hebben geboekt. 6. Nog gisteren heeft het Revolutionair Arbeiderscomité van mijn voorspelling een feit gemaakt: het eerste wat men eist is de uitbetaling van de lonen voor de dagen waarop niet werd gewerkt, waarop de fabrieken werden gebarricadeerd en voor de dagen waarop duizenden arbeiders bij Ford de kans om te werken werd ontnomen.
Welke filosofie zit hierachter ? Voor wat hoort wat ? De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen om ons heen...
- Gisteren heb ik geconcludeerd dat de Open VLD blijkbaar op alle slakken zout wil leggen, wat zurig en chagrijnig overkomt. Vandaag kwam de bevestiging.
Over twee weken heeft het wereldkampioenschap veldrijden plaats in Louisville ( VS ). Uiteraard wil/moet de VRT dit rechtstreeks uitzenden. Dit zal gebeuren in prime time, tussen acht en tien uur 's avonds. De VRT heeft meegedeeld dat de wereldkampioenschappen op zondagavond zullen worden uitgezonden op één, gevolgd door het andere zondagavond kijkcijferkanon: Salamander. Dit is een uitstekende beslissing van de VRT, enkele en alleen genomen in het belang van de kijker. Indien ze beide tezelfdertijd uitzenden ( op één en op canvas, op canvas en op 12, bvb ), dan is zowat iedereen in Vlaanderen misnoegd ( toch zeker de miljoenen die geen digitale opnamemogelijkheid hebben ). Je wil als verantwoordelijke en klantvriendelijke zender je kijkers niet dwingen om te kiezen tussen twee top aanbiedingen. Je wil hen beide aanbieden in de meest comfortabele omstandigheden. Perfecte beslissing.
Deze morgen - het wordt ziekelijk - Bart Tommelein van Open VLD. Geen positief woord voor de goede beslissing, maar een zak kritiek. " Door de beslissing om het wereldkampioenschap veldrijden op één uit te zenden, bewijst de VRT zelf dat het derde kanaal totaal zinloos en overbodig is. " Absolute nonsens, er met de haren bij gesleurd en zonder enig verband met de terechte beslissing van de VRT. Een stok zoeken om de hond te slaan.
Natuurlijk mag en moet er kritiek komen van de oppositie, maar denk toch alstublieft effen na. Tommelein suggereert hier dus dat de VRT wel degelijk beide programma's tezelfdertijd op twee verschillende zenders had moeten uitzenden. Beseft hij wel dat hij met een dergelijk standpunt ingaat tegen de wens van een paar miljoen Vlamingen ?
Een klein beetje niveau, een klein beetje logica, als het even kan...
Het pruilmondje van de Open VLD stond er toch weer zo chagrijnig bij in Villa Politica vandaag. Haar peetvader Decroo kwam haar boodskap nog eens versterken met enkele leugens, maar na het non-verhaal twee keer te hebben gehoord, weet ik eigenlijk nog altijd niet wat de boodschap was.
Oost-Vlaanderen neemt op het einde van de maand, met enorm veel sympathie, afscheid van Gouverneur André Denys.
Nagenoeg de hele politieke klasse en alle waarnemers en commentatoren waren het er eigenlijk over eens dat, gezien de huidige politieke verhoudingen, de N-VA aan de beurt was om een kandidaat voor te dragen. De Open VLD bleef volhouden, zonder enige motivering, dat die post haar nog altijd toekomt. Pathetisch eigenlijk. Maar de partij heeft de strategie gekozen: op Vlaams niveau zitten wij in de oppositie en dus zijn we overal tegen, zelfs als we geen been hebben om op te staan en zelfs als we er eigenlijk niet tegen zijn.
De logica wordt gerespecteerd en de N-VA mag de voordracht doen. De partij is scrupuleus consequent met haar visie over het provinciaal niveau en het verdelen van postjes. Haar keuze is verrassend, maar onaanvechtbaar: Jan Briers Jr., Directeur van het Festival van Vlaanderen, een man met duizend talenten en duizend contacten, een hoogstaand en integer man, een burger boven alle verdenking. Jan Briers is geen lid van de N-VA. Zelfs zijn goede vrienden weten niet of hij wel een politieke kleur heeft. Wat een contrast: een jaar geleden stuurde de CD&V nog een rabiate tsjeef als gouverneur naar West-Vlaanderen !
Dit is een goede keuze van de N-VA.
De Open VLD en het pruilmondje, die op alle slakken zout willen leggen, pruilen. Dit is niet correct gebeurd, dit is niet volgens de regels gebeurd. Decroo spreekt zelfs over een schending van de wet ! Waarom? Er werd geen overleg gepleegd met het federaal niveau. Spijkers op laag water en meteen ook een scheet in een fles.
De voordracht van Briers door de N-VA aan de Vlaamse regering is pas vandaag gebeurd. De Vlaamse regering moet die voordracht nog tot de hare maken en pas als dat gebeurd is, moet de voordracht naar het federaal niveau voor advies. Dit kon vandaag nog niet, gezien die voordracht van de Vlaamse regering er nog niet is. Dus, gejammer zonder reden. Morgen bestaat ook nog.
De Open VLD moet opletten, want door permanent spijkers op laag water te zoeken, krijgt ze een chagrijnig en verzuurd imago. Door permanent te klagen over pietluttigheden, zullen haar klachten over belangrijke zaken de mist in gaan.
In dit concreet geval, vervalt de partij bovendien in onbeleefdheid, zeg maar onbeschoftheid. Op geen enkel moment was er een proficiat voor de voorgedragen Jan Briers. Een woordje van respect en lof voor de persoon van de kandidaat kon er niet af. Een minuscuul eresaluutje naar de N-VA voor de kwaliteit en de onpartijdigheid van haar voordracht was vanzelfsprekend ondenkbaar.
Het verschijnsel zet zich door. Hoe meer stemmen de Open VLD verliest, hoe meer ze ook haar goede manieren en haar fatsoen verliest.
Mijn ma heeft net een brief gekregen van de Christelijke Mutualiteit in het kader van de maximumfactuur 2012.
Mijn ma heeft een hooggezegende leeftijd, die ik, op straffe van onterving, niet mag verklappen.
In die brief wordt haar gevraagd om, met het doel uit te maken of zij in aanmerking komt voor de maximumfactuur, haar inkomen van het jaar 2009 mee te delen, via een verklaring op erewoord en..." met de nodige bewijsstukken ( loonstrookjes, pensioenstrookjes, aanslagbiljet 2010, inkomsten 2009 ). "
Voor tachtig- en negentigjarigen kan dat toch geen probleem zijn. Pensioenstrookjes, een aanslagbiljet van drie jaar geleden, in een paar seconden hebben ze ze gevonden...! Vergeet het maar.
Je wordt boos en zegt: waarom vragen ze dat niet gewoon aan Financiën ?
Je leest verder en tot je grote verbazing zeggen ze in de brief dat ze de gegevens aan de fiscus hebben opgevraagd. " De fiscale administratie kon ons echter geen sluitend antwoord geven wat betreft uw persoonlijk inkomen. "
Hallucineer ik, word ik gek, of leven wij in feite allemaal in één groot asielcentrum voor mentaal gehandicapten: België.
Mijn pa is eind 2009 gestorven. Ik heb het dossier successierechten van 2010 opgezocht, waarin ik het aanslagbiljet 2010- inkomsten 2009 heb teruggevonden. Dit is het bewijsstuk dat ik aan de mutualiteit zal voorleggen.
Een aanslagbiljet van de fiscale administratie...!!! Maar de fiscale administratie kon, volgens de brief, geen antwoord geven.
Negentig procent van de mensen die met mijn ma in de serviceflats wonen hebben dezelfde brief gekregen. Niemand van die mensen weet waarover het gaat, niemand begrijpt wat ze moeten voorleggen en waarom, niemand weet op duizend jaar na waar ze gegevens moeten halen uit 2009... En in al die brieven staat: "De fiscale administratie kan geen sluitend antwoord geven."
Van drie zaken één:
- de fiscale administratie kan/wil geen kopie van haar eigen aanslagbiljet, waarvan ik het origineel in mijn bezit heb, aan de mutualiteit doorsturen - de fiscale administratie heeft gewoon dat aanslagbiljet niet meer ( op papier noch digitaal ) - de mutualiteit slaat ons blazen in de nek en heeft nooit iets aan de fiscus gevraagd
Wat er ook van zij, als gevestigde organismen in onze samenleving tachtig- en negentigjarigen beliegen, bedriegen, ongerust maken en angst aanjagen, gewoon maar door het feit aan mensen van die leeftijd inkomensgegevens van drie jaar eerder ( waarover zij reeds beschikken ) op te vragen, dan kunnen die voor mij de klere krijgen.
Vanackere ( Minister van Financiën ) en Justaert ( CM ): een van jullie eerste taken is er voor zorgen dat jullie diensten correct werken, zodanig dat wat hierboven staat nooit, maar dan ook nooit, kan gebeuren.
CD&V en CM: neem alstublieft nooit meer het woord 'respect' in de mond, als jullie nog niet eens in staat zijn om elementair respect te tonen voor mijn ma en al haar leeftijdsgenoten.
Een Mechelse rechtbank heeft Yves Desmet, hoofdredacteur van De Morgen, veroordeeld tot het betalen van één euro morele schadevergoeding aan de echtgenote van de Procureur Generaal in Antwerpen, omwille van, als gevolg van, naar aanleiding van een opiniestuk van Yves Desmet in het kader van de 'diamantoorlog' binnen het Antwerps parket.
Opiniestukken en opiniepagina's zijn essentiële onderdelen van kranten en publicaties en bepalen in hoge mate mee het kwaliteitsniveau van de bewuste kranten. Alle grote kranten in de wereld steunen op twee poten: nieuwsfeiten en op-ed. Beiden moeten top zijn.
Er kan dus niet de minste twijfel over bestaan dat opiniestukken een uiterst belangrijk instrument zijn van de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Indien journalisten, in een specifiek format, hun opinie niet meer mogen ventileren, dan kan je nog moeilijk van persvrijheid spreken.
Dit vonnis is een zoveelste schande voor de Belgische justitie en voor de Belgische democratie.
Kan je je voorstellen dat België in de nabije toekomst zal worden veroordeeld voor het niet respecteren van de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting ? Dit is geen science fiction meer.
Toen ik het vonnis las, brak het angstzweet mij uit. Indien justitie mijn blog op dezelfde manier zou beoordelen als het opiniestuk van Yves Desmet, dan lag ik zeker al aan 678 euros schadevergoeding. Laat maar komen.
Ter attentie van de Mechelse rechtbank: "Le ridicule ne tue pas. "
LC
P.S.: Wat is er gebeurd met het begrip 'persmisdrijf' ? Moeten persmisdrijven, volgens de Grondwet, niet door het Hof van Assisen worden behandeld ?
De sociale partners, die al enkele maanden aan het onderhandelen zijn over een nieuw interprofessioneel akkoord, hebben voor een drietal kleinere dossiers een oplossing gevonden.
Voor de drie hoofdmoten is er tot nu toe weinig vooruitgang geboekt, maar alle betrokkenen hebben zich bereid verklaard om de onderhandelingen voort te zetten. So far, so good.
Maar in de onderbuik van de vakbonden, vooral in de onderbuik van de ABVV ( FGTB ) blijft het rommelen.
- bij de vier toeleveringsbedrijven van Ford Genk, hebben een aantal genieën een Comité opgericht, een 'fronde'. Zij zullen zelf het heft in handen nemen en eisen een plaats aan de onderhandelingstafel, los van de vakbonden, naast de vakbonden. Hun eerste reactie is bijzonder sympathiek en verstandig: ze barricaderen de poorten van hun eigen bedrijven, met als gevolg dat Ford zelf niet kan opstarten en dat de arbeiders van Ford ook niet kunnen werken. Eigenaardige en gevaarlijke strategie: om het onderste uit de kan te halen, moeten ze zorgen dat de solidariteit tussen hen en de Ford arbeiders onverbreekbaar is. Of ze dat zullen bekomen door de Ford arbeiders het werken te beletten lijkt mij twijfelachtig. Natuurlijk heeft men vandaag beroep gedaan op het gerecht om een einde te maken aan deze situatie. De rechtbank is op die vraag ingegaan, zodat je wellicht morgen opnieuw boel zal hebben aan de poorten. Het zelfuitgeroepen Comité denkt blijkbaar dat het zingen van De Stomme van Portici zal volstaan om zijn slag thuis te halen.
- een paar dagen geleden kreeg een Ford arbeider een vuistslag in het gezicht van een gemaskerde collega (?), duidelijk gefilmd door de TV-ploegen. De Ford directie ontslaat de dader onmiddellijk wegens zwaarwichtige reden. Nultolerantie tegenover geweld. De vakbonden gaan niet akkoord en eisen de intrekking van het ontslag ??? Volgen jullie nog ? Een slaande arbeider is meer waard dan een geslagen arbeider ?
- waarschijnlijk zal er, voorafgaand aan de echte sociale onderhandelingen, een eis van de vakbonden komen om stakingsdagen en dagen waarop door de barricade niet kon gewerkt worden, uit te betalen??? Volgen jullie nog ?
- de federale ambtenaren willen actie voeren op 7 februari tegen hervormingsplannen van staatssecretaris Bogaert. Het is een dogma van de vakbonden geworden: hervorming = acties. De cipiers beslissen maar meteen om op 7 februari gewoon te staken. Financiën, DIV, vreemdelingenzaken lijken te volgen. We stevenen dus af op een algemene staking van de ambtenaren, en wellicht, zeker in Wallonië, een aantal solidariteitsstakingen.
- De Waalse socialistische spoorwegmilitanten willen natuurlijk ook weer staken. Zij willen de Spoorwegen leiden, punt. Maar, ach ze zijn zo lief, meneer. De schatjes zullen niet staken op 7 februari, want dan zouden hun maatjes moeite hebben om in Brussel te geraken om te betogen. Honderd rode rakkers zullen op een andere dag het land platleggen, en als het van de harde kern afhangt zal de staking zich niet beperken tot 24 uur.
In dit alles zie en voel je iedere dag dat de vakbondstop hun organisaties helemaal niet meer in de hand hebben. Comités, kleine extreme harde kernen, minuscule onafhankelijke vakbonden spelen de muziek en de anderen, top inbegrepen, lopen mee in de maat van de hen opgelegde muziek.
Misschien moeten we toch even beginnen nadenken over deze anarchiezering.
Als cipiers om de haverklap staken omwille van de overbevolking in de gevangenissen, dan kunnen ze beter meteen een jaar of zeven/acht thuis blijven, want eerder zal die overbevolking niet opgelost zijn. Als het Waalse ACOD bij de Spoorwegen blijft staken tot zij de NMBS volledig in handen hebben, dan zijn we ook nog voor enkele jaren zoet. Als acties bij ondernemingen die geheel of gedeeltelijk sluiten, gepaard gaan met barricades, sabotage, gijzeling van de directie, dan is dat niet echt vooruitgang. Als er in Denderleeuw twintig man en een paardenkop staan te betogen tegen de nieuwe bestuurscoalitie en vijftien daarvan en de paardenkop zijn ABVV militanten, dan mag je toch even de wenkbrauwen fronzen.
Ik zou de erkende vakbonden de tijd geven om hun eigen stal uit te mesten en orde op zaken te stellen. Ik zou hen vragen om hun autoriteit te herstellen en onwettig en ongepast gedrag categoriek te veroordelen, eventueel leden te sanctioneren, enz.
Indien het verder de andere richting uitgaat met steeds groeiende economische schade en ongemak voor de burgers, dan zou ik wetgevend optreden en reguleren.
Misschien moeten we dan eindelijk toch die rechtspersoonlijkheid aan de vakbonden cadeau doen ?
De carnaval periode nadert en blijkbaar heeft Ingrid Lieten de ambitie om mee te dingen naar de titel van 'Prinses' carnaval.
Ze toont al een hele tijd binnen de Vlaamse regering dat ze een echte 'zottemuts' is. Je ziet het haar zo aan. Met Ingrid is het optimisme troef, grappen en grollen en billenkletsen. Een moordgriet. Hop met de beentjes.
Maar soms komt haar ware ik boven: een zeurkous, een wandelende depressie, een remedie tegen de liefde. Als je dan in haar aanwezigheid woorden als sympathie, respect, emotie, gevoelens uitspreekt, krijgt zij onmiddellijk een bijna-hartstilstand. Plots zie je dat haar lach geen lach is, maar gesis; haar glimlach is een grimlach, haar vriendelijke smile de gelaatsuitdrukking van een giftige slang.
Ze heeft terecht ambitie voor carnaval; heksen scoren altijd goed.
Mevrouw Lieten is door Minister President Kris Peeters meerdere keren op de vingers getikt. Reden: totaal gebrek aan loyauteit ten aanzien van de Vlaamse regering, haar coalitiepartners en haar individuele collega's. Verdwaalde (?) mails waarin ze haar mede ministers op de hoogte brengt van haar vicieuse afkeer voor hen; de solidariteit en de consensuele natuur van een regeringsbeslissing ( Uplace ) flagrant doorbreken en Schauvliege publiek onderuit halen. Kortom, een ideale collega !
De heks heeft, dit weekend, in het verre Limburg haar nieuwjaarsbrief voorgelezen.
HLN: ' Ze noemde de N-VA niet bij naam, maar de verwijzingen waren duidelijk. " Zij schelden, zij verfoeien, zij redeneren in simplismen... Het confederalisme is de nieuwe vlag waar we allemaal achter zouden moeten lopen. " Ook eerder al liet ze zich in de Vlaamse regering opmerken met stevige uithalen naar haar coalitiepartners van N-VA en CD&V. ' Leuke collega !
Maar je kan erger hallucineren. " In de media, in de parlementen, in de publieke opinie gaat er geen dag voorbij of wij worden gestigmatiseerd, gemarginaliseerd of doodgezwegen... Het is in de mode in de media om regelmatig de socialisten te bashen en te minoriseren."
Je moet maar durven ! De partij die al drie jaar lang geen andere boodschap heeft dan de N-VA uit te maken voor rotte vis, nazi's en fascisten en die zich geregeld zelfs distantieert van de CD&V en de Open VLD, om zich tegen de Pol Pot van de PVDA+ aan te vleien, komt bleiten omdat ze in het politieke landschap verwaarloosbaar is geworden en alleen nog maar meewarig wordt bekeken. En dan nog bij monde van Lieten... Wat een klucht.
Wie mij één relevant idee, of één relevante uitspraak van de kleine Tobback, over de laatste twee jaar, kan citeren wint een weekend met mevrouw Lieten. Indien Johan Vande Lanotte er niet was, had de SP.a nu nog 5%.
Lieten, van zottemuts tot bleitende heks ! Ik zou mij uit de politiek terug trekken en gaan lijnen.
