De sluiting van Ford Genk, in de loop van het jaar 2014, werd pas enkele dagen geleden aangekondigd.
Iedereen springt onmiddellijk in de bres met alle mogelijke creatieve en minder creatieve voorstellen om: - Limburg en de streek van Genk er economisch weer bovenop te krijgen - om zo veel mogelijk ontslagen arbeiders ( en bedienden ) aan een nieuwe job te helpen - om alle mogelijke vormen van outplacement en omscholing te voorzien
De Vlaamse en de Federale regering zullen samenwerken; de VDAB zal hier een prioriteit van maken; er worden onmiddellijk twee werkgroepen opgericht; er is reeds met Europa gesproken om te zien op welke fondsen Limburg een beroep kan doen; de overheden zullen de vakbonden begeleiden bij de sociale onderhandelingen met Ford; beroepsfederaties wijzen op vacatures in hun domein ( 500 jobs in de bouw, andere knelpuntberoepen, enz. ). Wij gaan Limburg en die mensen zo maar niet laten vallen; alle hens aan dek.
En wat is het eerste dat uit de mond komt van de vakbondsafgevaardigden: brugpensioen op 50 !!! Het zou gaan om misschien wel 1800 mensen.
Iedereen zegt: die mensen zijn niet versleten, ze zijn goed opgeleid, ze hebben ervaring. We kunnen die mensen zo maar niet bij het oud vuil zetten Wij moeten en zullen nieuwe jobs voor hen zoeken en creëren.
De vakbonden zeggen: die mensen zijn te oud voor de arbeidsmarkt; ze zullen nergens nog een job vinden.
Dus eigenlijk de wereld op zijn kop.
Wat ik denk is - en ik hoop dat ik absoluut ongelijk heb - dat de overgrote meerderheid van die vijftigers helemaal geen nieuwe job meer willen en niets liever vragen dan op brugpensioen te gaan. Vandaar die eis van de vakbonden.
Bedienden moeten bij brugpensioen veel inleveren tegenover wat ze ervoor verdienden, maar voor arbeiders valt dat dik mee. En in een situatie waar er veel technische werkloosheid is, zou het brugpensioen wel eens financieel interessant kunnen zijn.
De vakbonden begrijpen niet dat mensen en de overheid daar een probleem mee hebben: het is toch de onderneming die het supplement betaalt !
Natuurlijk heeft men daar een probleem mee: - de overheid zal de werkloosheidsuitkeringen moeten betalen tot aan 65 jaar; als de mensen daarentegen in het arbeidscircuit blijven, brengen ze op voor de staat. - het gaat volledig in tegen het generatiepact en de bezorgdheid, de noodzakelijkheid zelfs, om de mensen langer aan het werk te houden ( België heeft nu al de vroegste uitstapleeftijd in Europa ). - ook om de vergrijzing te betalen moet er een voldoende groot draagvlak van actieven blijven ( in België op dit ogenblik veel te laag ). - brugpensioen aan 50 kunnen wij ons eigenlijk economisch, sociaal en financieel niet permitteren.
Veel mensen voelen wel dat er hier ook ethisch iets verkeerd zit. Beginnen werken aan 16/18 jaar, stoppen aan 50 en leven tot 85. De kleine groep actieven kan ( en wil ? ) dit niet opbrengen.
Nog een veelgehoord argument van de vakbonden voor het brugpensioen aan 50 is: die mensen hebben toch niet gevraagd om hun job te verliezen. Dat is natuurlijk een open deur intrappen. Maar als je die redenering doortrekt, beland je in absurdistan. Dit argument geldt natuurlijk ook voor de twintigers, dertigers en veertigers. Moeten we die dan ook maar meteen met brugpensioen sturen ?
In de huidige omstandigheden brugpensioen vragen aan 50, is economisch, financieel, noch moreel te verantwoorden. Aan 50 ben je niet afgeschreven en zou je ook niet afgeschreven mogen worden, of willen worden...
Als je bij ons aan iemand zou vragen wat hij vindt over Laurette Onkelinx, in de veronderstelling dat iemand bij ons iets vindt over Laurette Onkelinx, dan zou hij waarschijnlijk zeggen: " 't Is altijd ne raren draai geweest ".
Deze morgen had ze het weer.
Europa is al enkele jaren aan het proberen om de crisis te bezweren en de toekomst voor te bereiden door, onder meer, een zeer strikte begrotingsdiscipline op te leggen aan de lidstaten. De begrotingstekorten moeten systematisch verminderen om over enkele jaren te komen tot begrotingen in evenwicht.
Iedereen weet hoe zwaar die Europese politiek weegt in landen als Griekenland, Spanje, Italië, waar gigantische besparingen moeten gebeuren. Maar ook in de andere landen moet er bespaard worden: Nederland, Frankrijk, België.
Daar zijn wij in België mee bezig. Het is zwaar, lastig maar we zitten lang niet in Zuid Europese toestanden. Voor volgend jaar moet er zowat 4 miljard gevonden worden, hetzij via besparingen, hetzij via nieuwe inkomsten ( belastingen ).
Laurette geeft hier een schoolvoorbeeld van intellectuele oneerlijkheid.
Ze begint met wat er deze week in Genk en La Louvière is gebeurd rechtstreeks te linken aan de door Europa opgelegde begrotingsdiscipline. Dit is incorrect en pure demagogie. Ford Genk wordt niet gesloten omdat de Belgische Overheden moeten besparen. No way.
Dit valselijk aangrijpende, suggereert zij dat als we verder die strikte begrotingspolitiek volgen er nog dergelijke catastrofen zullen gebeuren. Daarom stelt zij voor om voor volgend jaar de teugels te vieren en tegen Europa te zeggen dat ze de pot op kunnen met hun 2,15% te kort. Waarom zou het volgend jaar niet weer 3 of 4% mogen zijn ?
De liberalen hebben reeds geantwoord dat dit bijzonder riskant is, niet alleen tegenover Europa, maar vooral tegenover de financiële markten, die deze wijziging in strategie onmiddellijk en zwaar zouden afstraffen. Zelfs de uitspraak op zich van Laurette ( toch vice-premier ) is gevaarlijk en risicovol.
Ikzelf wil er nog aan toevoegen dat, indien we Laurette volgen, alle inspanningen van de laatste jaren voor niets zullen geweest zijn. Na drie jaar saneren, wil Laurette ons weer naar 'af' brengen.
Waarom zegt die troela dan zoiets ?
De besprekingen over de begroting 2014 zijn vandaag begonnen. Het is overduidelijk dat de liberalen ( Open VLD én MR ) en de andere Vlaamse partijen er zeer strikt zullen op toezien dat er geen ( of heel heel weinig ) nieuwe belastingen komen. Verschuiven kan, verhogen niet. Dit wil zeggen dat de inspanning voor 2014 moet komen, bijvoorbeeld van betere fraude-controle, maar hoofdzakelijk van ( structurele ) besparingsmaatregelen.
En dat is precies wat Wallonië en Brussel en vooral de P.S. absoluut niet willen. En zo is de cirkel rond.
Omdat de P.S. niet wil besparen, zullen we een hoogst noodzakelijke begrotingsdiscipline, opgelegd door Europa, laten varen. Levensgevaarlijk.
Jan Fabre ( naar eigen zeggen kunstenaar ) gezien in Terzake ? Neen ? Dan hebben jullie iets gemist.
In het kader van een film over zijn leven, werd er op de set in het Antwerps Stadhuis, minutenlang met katten gegooid die, om het leuk te houden niet op een vlakke ondergrond neervielen, maar op ...trappen. De zak stond er op te kijken en vond het blijkbaar leuk. Toen het gekrijs van de katten te erg werd, zijn een aantal mensen, waaronder schepen Bungeneers, komen zien wat er gaande was, waarop een lichtman, gezien de commotie, de spots heeft gedoofd. Einde van het spelletje voor Fabre en van de foltering voor de katten.
Bungeneers heeft onmiddellijk besloten om klacht in te dienen wegens dierenmishandeling, en een filmpje van de gebeurtenissen op YouTube lokt alleen maar verontwaardigde reacties uit.
Vanavond in Terzake wordt de meesterlul geïnterviewd. Ergens op straat in Antwerpen, als een debiele dandy, met de sigaret in de hand om tussen twee vragen in een trekje te kunnen nemen. Kunstenaars van wereldformaat staan immers totaal boven de wet en de goede manieren. Het zou niet artistiek zijn om te laten blijken dat men een goede opvoeding heeft gehad, hoewel ik in dit geval serieus twijfel of hij die wel heeft gehad.
Zijn prestatie was schandelijk en schandalig. Eerst zijn oortje slecht insteken, waardoor hij een paar vragen niet verstaat ( twee minuten gewonnen ), en daarna met een superieur glimlachje een beetje idioot gebrabbel. 'Allemaal een storm in een glas water. En, ik heb gezien dat een paar katjes verkeerd waren neergekomen en heb deze morgen direct gebeld om te weten of ze geen schedelbreuk hadden opgelopen, of een breuk van de ruggengraat. En neen, er is goed nieuws, ze hebben geen letsels en...ze zijn gelukkig ( sic ) !'
Toen Lieven Verstraete hem vroeg: " Alles voor de kunst ?", begon de clown dit te bevestigen tot hij plots een lucide moment had en aan Verstraete vroeg of dit een cynische vraag was. Verstraete is niet ingegaan op zoveel pretentieuze debiliteit en heeft het gesprek afgebroken.
Ik zou de zak onmiddellijk interneren, maar gezien dat niet kan voor wereldkunstenaars, zou ik hem goed in het oog houden, want ik zag hem denken: gezien de commotie vervangen we het kattenwerpen door dwergwerpen; dat zal nog een veel sterker artistiek signaal zijn.
Een kever van Fabre die tegen het plafond hangt van een zaal in het Koninklijk Paleis heeft, zelfs dood, meer verstand dan de meesterlul zelf.
Wereldkunstenaar ? Laat mij niet lachen. Wereldblaaskaak.
De Federale Politie zal, op verzoek van Joëlle Milquet, geen criminaliteitscijfers meer publiceren, om te vermijden dat ze fout zouden geïnterpreteerd worden.
De regering vond dit zo 'n geniaal idee, dat het kernkabinet deze namiddag heeft beslist, om vanaf nu volgende cijfers niet meer te publiceren:
- de begroting - de weersvoorspellingen van het KMI - de werkloosheidscijfers - de maximumprijzen voor benzine, diesel en stookolie - de index - de jaarlijkse kostprijs van het koningshuis - de verkiezingsuitslagen
Bij deze cijfers is het risico dat ze verkeerd worden geïnterpreteerd te groot, vooral bij de verkiezingsuitslagen.
Denk eens goed na over het democratisch gehalte van de beslissing van Milquet en van de motivering ! Hallucinant !
Natuurlijk is het normaal dat, naast de gewone arbeiders, vooral ook de vakbondsafgevaardigden en secretarissen zich bedrogen voelen. Zij hebben onderhandeld, zij hebben akkoorden getekend en zij hebben zich als het ware tegenover alle personeelsleden geëngageerd, garant gesteld bijna.
Het is dan ook te begrijpen dat de vakbonden harde taal spreken en acties aankondigen om het maximum uit het vuur te slepen.
Wat zij echter moeten proberen te vermijden is domme praat vertellen, want dat kan hen tijdens toekomstige gesprekken parten spelen, omdat bepaalde uitlatingen bewijzen dat zij er niet veel van begrijpen..
Een altijd weerkerend argument ( ook bij Opel ) is dat de besparingen over ( de ) verschillende fabrieken moeten gespreid worden. Dat is extreme economisch/financiële nonsens.
Fabriek A in Spanje draait aan 70% van haar capaciteit. Fabriek B in België draait aan 45% van haar capaciteit. Er is dus op dit moment een benutte capaciteit van 115. Dit is, gezien de overcapaciteit en de zwakke vraag, te veel, en dit moet afgebouwd worden tot 100, dus min 15.
De enig mogelijke bedrijfseconomische beslissing is: we sluiten fabriek B, en we verhuizen 30 naar fabriek A. Wat is het resultaat: er is 15% overcapaciteit weggesaneerd en in fabriek A zal de volledige capaciteit benut worden.
Het tegenvoorstel van de vakbonden houdt geen steek, want dat zou leiden tot de volgende situatie: in fabriek A wordt 10% van de capaciteit weggesaneerd tot 60% benutting. in fabriek B wordt 5% weggesaneerd tot 40% benutting.
Dit zou pure zelfmoord betekenen, want, gezien de hoge vaste kosten, zou je met twee nog meer onrendabele fabrieken overblijven.
Nu bestaat de mogelijkheid ( niet de zekerheid ) dat de overblijvende fabriek die aan 100% draait, wel rendabel wordt en blijft.
Daarom dat de herstructureringen en afdankingen in twee Engelse Ford fabrieken waarschijnlijk ook de voorbode zijn van een definitieve sluiting. ( Ik vrees dat dat jammer genoeg ook geldt voor de twee staalbedrijven in de streek van La Louvière; op een bepaald moment heeft een fabriek niet meer voldoende kritische massa om te kunnen overleven. )
Dura lex sed lex. Het is een harde wet, maar het is de wet.
LC
P.S.: In de keuzesituatie bij Ford tussen België en Spanje zullen de loonlasten in de respectieve fabrieken wel degelijk een rol hebben gespeeld ( samen met een aantal andere factoren ).
Over wat er vandaag is gebeurd in Limburg kan je alleen maar triest zijn. Een bloedbad, een slagveld, een oplawaai, een Griekse tragedie, een menselijk drama, menselijke drama's.
Twee bedenkingen.
1. Ik denk niet dat het mogelijk zal zijn om iets binnen te halen, wegens contractbreuk of het niet naleven van gedane beloftes, zelfs al werden ze schriftelijk gemaakt. De CEO van Ford Europa heeft zelf reeds aangegeven dat de nodige vrijwaringsclausules in al deze overeenkomsten zijn opgenomen. Alle poortjes en achterpoortjes worden gesloten in de ene richting en worden geopend in de andere richting. Het is niet voor niets dat grote Amerikaanse bedrijven hallucinante bedragen betalen aan gerenommeerde advocatenkantoren.
Maar toch ligt er volgens mij een onontgonnen terrein open. Ik weet niet of er precedenten zijn en tot welke jurisdictie men zich ideaal wendt, maar ik vind het in elk geval moreel absoluut verdedigbaar dat de Vlaamse en Federale overheden de teruggave eisen van elke euro die zij de laatste jaren hebben geïnvesteerd, gegeven en cadeau hebben gedaan aan Ford Genk. Dit is allemaal gedaan in het kader van een middellange en lange termijn vertrouwensrelatie. Als één van de partijen die vertrouwensrelatie onfatsoenlijk breekt, dan MOET het geld terugkeren.
2. Mijn tweede bedenking is toch kritisch tegenover 'de politieke overheden', zonder onderscheid tussen de regionale en de federale. Schweitzer was met de sluiting van Renault Vilvoorde een visionair. Hij was de eerste die begrepen had dat de auto-assemblage in België én in Europa geen toekomst had en de feiten hebben hem gelijk gegeven. Ik heb dit standpunt toen in tientallen discussies verdedigd.
En dat verwijt ik aan de politici; zij hebben precies hetzelfde gedaan wat zij decennialang hebben gedaan voor de steenkoolmijnen en voor de staalindustrie ( vooral in Wallonië , maar ook in Vlaanderen ). Zij hebben miljarden gestort in bodemloze putten, in industrieën die in België en Europa op termijn ter dood waren veroordeeld. Vooral de Vlaamse regering heeft met de auto-assemblage precies hetzelfde gedaan.
Stel u even voor dat alle miljarden die in de koolmijnen, in de staalindustrie en in de auto-industrie ( Kris Peeters heeft het voor die laatste sector alleen over 50 miljoen euro ) werden gestort, gebruikt waren voor investeringen in toekomstgerichte, hoogwaardige kmo's, innovatie, hoogtechnologische bedrijven, biotechnologie, biochemische en farmaceutische industrie, enz., enz., enz., dan zouden wij nu ongelooflijk veel verder staan.
Vijfentwintig jaar geleden werden vijf nationale sectoren gedefinieerd en gecreëerd ( staal, glas, textiel, scheepsbouw, en de vijfde ben ik vergeten ) die miljarden BEF aan subsidies hebben gekregen. Wat blijft er twintig jaar later nog over van die sectoren ? Bijna niets. Kijk bijvoorbeeld naar wat er de laatste twintig jaar met de textielindustrie is gebeurd. Wat is er nog over ? Enkel en alleen nog een kleine tapijtindustrie. Pronostiek: over pakweg vijftien à twintig jaar is ook die uit België en Europa verdwenen.
Hoe kan je dezelfde kapitale fout die je hebt gemaakt met steenkool en staal, opnieuw maken met de auto-assemblage ? Omdat politici geen kloten aan hun lijf hebben. Zij verspillen miljarden, omdat duizend of tweeduizend ontslagen bijzonder slecht zullen vallen bij de volgende verkiezingen. Zo simpel is het. Hoe gaat de spreuk ook weer ? Slechte...maken stinkende wonden. En daar zijn de politici precies heel goed in. In plaats van op het juiste moment te amputeren, blijft men aanmodderen tot men inderdaad etterende en stinkende wonden krijgt.
Ik heb nog een kleine bedenking de aantoont hoe wereldvreemd onze politici zijn tegenover de bedrijfswereld, tegenover economische realiteiten, enz.
Op een bepaald moment klaagt de auto-industrie, zoals veel anderen, over de hoge loonkost in België. De regering zal daar iets aan doen en zal ingrijpen in een problematisch aspect: de ongelooflijk hoge loonkost voor nachtwerk. Men verlaagt de lasten op lonen voor nachtwerk substantieel. Fijn. Wat heeft Ford Genk de laatste drie jaar aan deze spectaculaire ingreep van de overheid gehad . Absoluut niets, om de eenvoudige reden dat men al drie jaar geen nachtploeg meer heeft. Het is dus een maatregel die alleen effect ressorteert wanneer het niet nodig is, want alles draait op volle toeren. Als het moeilijk wordt, als er crisis is, op het moment dat de sector juist steun nodig heeft, dan is deze maatregel absoluut zinloos geworden. Verlaagde lasten voor nachtwerk voor een fabriek, die draait op veertig procent van haar capaciteit ? Hoe naïef kan je zijn ?
Iemand militeert een aantal jaren voor het Vlaams Blok en het Vlaams Belang. Hij geeft zijn ontslag uit die partij en beslist vanaf nu te militeren binnen een democratische en niet-racistische partij. Na twee jaar staat hij bij die nieuwe partij op de lijst van de gemeenteverkiezingen. Zijn partij wordt de grootste en hijzelf is derde wat het aantal voorkeurstemmen op de lijst betreft. Hij wordt door zijn partij voorgedragen als schepen. De locale afdeling van de SP.a, één van de coalitiepartners, ziet daar geen graten in.
24 uur later: Bruno Tobback tikt zijn locale afdeling zwaar op de vingers en stelt zijn veto tegen de door een andere partij voorgedragen schepen.
Ik dacht dat elke partij het recht heeft om haar kandidaat schepenen voor te dragen, zoals elke partij het recht heeft om haar ministers aan te duiden in de federale regering of gewestregering.
De andere partijen komen daar niet in tussen.
De jonge Tobback die stilaan een veel grotere dictator wordt dan papa ( ja, het is mogelijk ) en die nog sectairder is dan papa ( ja, het is mogelijk ), verandert nog maar eens op Stalinistische wijze de algemeen aanvaarde regels.
Hij, helemaal alleen, beslist autoritair dat het cordon sanitair rond het Vlaams Belang uitgebreid wordt tot een cordon sanitair tegen elk ex-lid van het Vlaams Belang en dit tot het einde van diens leven.
Indien je dezelfde regel zou toepassen op de ex-vriendjes van Lenin en Stalin, zonder Marx te vergeten, dan zouden de Tobbacks nooit enige aanspraak hebben kunnen maken op welk politiek mandaat dan ook.
Ik krijg hoe langer hoe meer het schijt van die onbenullige linkse dictators die nog altijd vinden dat een linkse dictatuur moreel aanvaardbaar is, een rechtse niet, dat een linkse vrijheidsbeweging moreel aanvaardbaar is, een rechtse niet, dat je Hamas moet steunen, Israël niet, dat je Chavez moet steunen, de democratie niet, enz.
Het geslacht Tobback weet niet eens hoe je het woord democratie moet schrijven.
LC
P.S. Heeft er ooit een partij een eeuwigdurend cordon sanitair gevraagd tegen de Agusta-gangsters ? Vijf jaar later waren ze allemaal weer minister. Het waren dan ook geen rechtse gangsters, maar linkse...
De laatste paar dagen lijkt het er wel op alsof de sport, de politiek van de voorpagina's heeft weggeduwd.
De grote brok is natuurlijk de val van Lance Armstrong. Eigenlijk toch wel de kroniek van een aangekondigde dood. De sancties, de uitsluiting, de val komen toch wel erg laat, maar beter laat dan nooit. Vooral de sponsors lijken de moed te hebben opgegeven: Dit komt nooit goed. Het afhaken van Rabobank en Q8 ( en anderen zullen waarschijnlijk volgen ) kan niet onderschat worden en zal in het wielrennen een zeer zware storm veroorzaken die een aantal jaren kan/zal duren. Dit zal de wielrennerij op haar grondvesten doen daveren.
Wie zeker ook boter op het hoofd hebben en nu proberen om door de mazen van het net te glippen zijn zonder enige twijfel de wielerjournalisten en commentatoren. Hallo, Michel Wuyts ( en anderen ) ? Wat nu ? Ik vind persoonlijk dat Michel Wuyts, als hij ook maar enig eergevoel heeft, zijn ontslag moet indienen, want zijn geloofwaardigheid die al een beetje in vraag werd gesteld, is nu absoluut nul geworden. Mensen als Wuyts zijn zonder meer medeplichtig aan wat er de laatste twintig jaar is gebeurd in het peloton; zij wisten het en zij hebben gezwegen. Waren er andere mogelijkheden ?
Natuurlijk, meerdere. Onder meer de Duitse publieke televisiezenders hebben dit enkele jaren geleden bewezen, na de dopingproblemen van onder andere Jan Ullrich. Gezien wielrennen een fundamenteel oneerlijke sport is geworden, geven wij er geen aandacht meer aan en zenden wij geen wielerwedstrijden meer uit. Dat noem ik een statement!
Wat betekent dit voor de jeugd ? Vele jonge gasten zullen spijtig zijn dat hun helden van hun troon vallen; velen zullen zich bedrogen voelen ( de ouderen onder ons vermoedden het al lang en zijn al lang een beetje cynisch geworden ). Indien het evenwel zou betekenen dat hiermee eindelijk eens de dopingpraktijken bij de jonge wielrenners zullen worden aangepakt, dan kan het een zegen zijn en leiden tot een fundamenteel gezonde wielersport over vijf à tien jaar.
In het voetbal was er de laatste paar dagen ook alleen maar ophefmakend nieuws:
- Ron Jans ontslagen als trainer van Standard - Trond Sollied ontslagen als trainer van Gent - Nog een paar trainers op de wip - WS Woluwe: periodekampioen in tweede afdeling. Gemiddeld aantal toeschouwers: pakweg 300...! - Johan Vermeersch, Voorzitter van Brussels, wordt nu zelfs fysiek bedreigd. - De Beerschotspelers zijn nog niet betaald voor September... - Standard moet waarschijnlijk een wedstrijd achter gesloten deuren spelen - Coulibaly wordt, met onmiddellijke ingang, ontslagen door Beerschot; hij zou Losada een mep verkocht hebben; als dat al niet meer mag...
Een mooi nieuwtje tenslotte: Sofie Gierts, de beste Belgische hockeyspeelster werd niet geselecteerd voor de Olympische Spelen, omdat ze een slecht karakter heeft. Sofie won dit weekend voor de zesde keer in haar carrière de Gouden Stick, als speelster van het jaar. Blijkbaar heeft zij, ondanks haar slecht karakter, toch nog zeer veel fans zowel binnen als buiten de hockeywereld. Proficiat Sofie !
Sinds de verkiezingen heb ik, beroepshalve, het grootste deel van mijn tijd doorgebracht met Franstaligen, Brusselaars zowel als Walen.
Dominerend onderwerp in de gesprekken: de verkiezingsuitslagen en meer bepaald de uitslagen in Vlaanderen. Hoe kijken zij daar tegen aan; wat is hun interpretatie, hun perceptie ?
Onweerlegbare vaststelling: zij kijken er tegen aan zoals, en denken wat de Franstalige pers hen voorgeschreven heeft.
Opmerkelijk uitgangspunt: de overwinningsspeech van Bart De Wever. Die toespraak werd op de RTBF uitgezonden met simultaan vertaling. Die vertaling was ongelooflijk gekleurd. Iedereen weet dat een woord meer of minder, de woordkeuze, de nuance in een vertaling de oorspronkelijke tekst kunnen dienen of verraden. In dit geval werd de speech van De Wever niet vertaald. Er werd een andere versie gegeven.
Hoofdzakelijk gebaseerd op dat soort informatie is het algemeen gevoel klaar en duidelijk: schrik !
Schrik waarvoor ? Voor 2014, voor N-VA, voor separatisme.
Er zit geen enkele rationaliteit meer in de reactie, waardoor gesprekken hoe langer hoe moeilijker worden.
Het separatisme zal een feit zijn, indien de N-VA in 2014 de grootste partij wordt in Vlaanderen en dat wordt voor Brussel, en vooral Wallonië, de Apocalyps. Vooral in Wallonië zal de levensstandaard met 10 à 20 % dalen; de N-VA zal de schulden willen verdelen op basis van 50-50 % en dat zal het failliet van Wallonië betekenen.
Argumenten als - het is quasi onmogelijk België te splitsen, gezien het uiterst complex gegeven Brussel - 80% van de Vlamingen willen geen splitsing hebben absoluut elke overtuigingskracht verloren.
Dus emotionaliteit troef.
Ik heb in alle discussies één sterk rationeel argument gehoord, komende van een Portugees die reeds een tiental jaar in Brussel woont.
" Indien jullie willen naar het confederalisme gaan, dan moeten jullie consequent zijn en het principe aanvaarden dat de personen- en vennootschapsbelastingen worden betaald op de plaats waar iemand werkt of op de plaats waar een bedrijf zijn zetel heeft. Jullie willen geld aan Brussel geven. Wij hoeven jullie geld niet, maar wie in Brussel werkt moet zijn belastingen betalen in Brussel. "
Emotionele argumenten overweldigen mij niet. Over dit laatste moet ik toch even nadenken.
Een beetje schrik bij de Franstaligen is voor ons niet slecht, maar ik zou dat toch niet cultiveren. Als de schrik paniek wordt zullen we nog verder van huis zijn !
1. Zouden de meeste Antwerpenaars de absolute obstructiestrategie van Patrick Janssens wel appreciëren? Zeggen dat hij de benoeming zal tegenhouden van CD&V schepenen, indien de CD&V zou beslissen om een coalitie te vormen met N-VA en bijvoorbeeld Open VLD, heet in de gewone volksmond nog altijd chantage of gijzeling.
2. Wat bezielt in godsnaam Marc Van Peel om het lot en de toekomst van de CD&V in Antwerpen vast te ketenen aan Patrick Janssens ? Als iemand ( politieke ) zelfmoord wil plegen, moet je dan volgen ? Als iemand zijn eigen bevolking wil gijzelen, doe je dan mee ? Als het enige doel van iemand is om Bart De Wever af te blokken, help je dan, wetende dat er over 18 maanden belangrijke verkiezingen aankomen ? Van Peel, als Janssens enkel wraak wil, dan hoef je daar niet noodzakelijk in mee te gaan.
Ik denk niet dat Antwerpen en de Antwerpenaars graag de inzet zijn van een pokerspel.
