Enkele maanden geleden reeds kwam ARCO, in huis bank van de katholieke zuil, zwaar in opspraak. De rol die ARCO gespeeld heeft in het hele DEXIA verhaal blijft overigens tot op vandaag hoogst onduidelijk. Als er in het verhaal bepaalde namen worden genoemd - Leterme, Vanackere - dan fietst iedereen er wijd omheen.
Wat wel duidelijk is, is dat er een quid pro quo was - voor wat hoort wat. ARCO was door de bevriende politici gedwongen geweest om alsmaar verder geld in DEXIA te stoppen, zelfs toen DEXIA reeds zwaar water maakte. In tegenprestatie zouden de bevriende politici zorgen voor een staatswaarborg voor alle houders van deelbewijzen in ARCO. Ons kent ons.
Klein probleem: binnen Justitie zijn er mensen die vinden dat zo'n staatswaarborg onwettig en dus nietig is. Wordt vervolgd.
Wat deze week door de N-VA op tafel werd gelegd, werpt een totaal ander licht op de zaak.
- enerzijds is er het luik over de belastingsafwending, eventueel belastingsontduiking, valsheid in geschrifte, enz.
- anderzijds is er de ontdekking van het feit dat, via dividenden op de deelbewijzen van ARCO in DEXIA, later BELFIUS, zeer belangrijke sommen naar ARCO terugstroomden, geld waarmee ARCO haar gedupeerde houders van deelbewijzen zou kunnen vergoeden. ARCO had haar 'leden' een eerste keer veraden ( door DEXIA te beschouwen als een risicoloze belegging ). In deze tweede fase verkrachtte ARCO haar leden een tweede keer: die enorme geldstromen die bij ARCO moesten binnen vloeien werden op het laatste moment afgeleid naar een nieuw vehikel, dat zo uitzonderlijk is dat nagenoeg niemand het kent of er ooit van gehoord heeft. Ze hebben dit vehikel gevonden in het rariteitenkabinet en gebruiken het nog maar eens om belastingen te ontwijken/ontduiken. Intussen zien tienduizenden ARCO leden deze enorme bedragen aan hun neus voorbij vliegen. Erger nog, ze waren zich niet eens bewust van deze truc van de foor.
Ik laat voorlopig het belastingluik gerust, wegens nog te onduidelijk.
Wat het luik oplichting van eigen leden betreft, denk ik dat de nodige bewijzen op tafel liggen. Klaar, duidelijk en onbetwistbaar. Dat elke ethische reflex onderweg van tafel gevallen is, is ook duidelijk.
De oplichters aan de top van het ACW hebben meteen alle geloofwaardigheid van het ACW weggegooid. Je moet het maar doen.
Hier zal dus een fiscaal staartje aan komen. Ik wijs er, ten overvloede, nog eens op dat Steven Vanackere één van de topfiguren van het ACW is ( die desgevallend alle dubieuze fiscale constructies heeft mee goedgekeurd ), én Minister van Financiën ! Belangenconflict, schijn van onpartijdigheid... nooit van gehoord.
Stel je even voor: je bent Amerikaanse ambassadeur in Brussel of je bent correspondent voor een vooraanstaande Zweedse krant.
Je zou wel eens iets meer willen weten over de Belgische Staatsveiligheid, de inlichtingendienst. Wat doe je: je kijkt naar het journaal op één, of je leest een krant en je zal alles weten wat je wil en moet weten.
- de grote baas stuurt dag na dag perscommuniqués uit en organiseert persconferenties... - de grote baas verschijnt op televisie en veegt de politici serieus de mantel uit... - de grote baas zegt geen dossiers aan te leggen over politici, maar het dik dossier van een politicus ligt duidelijk zichtbaar op zijn bureau... - de tweede man van de Staatsveiligheid zit in de gemeenteraad van zijn gemeente als fractieleider van een bepaalde politieke partij... - het privé-adres en de contactgegevens van de man vind je binnen de minuut op internet... - het comité dat de Staatsveiligheid moet controleren heeft geen 'clearance' om de documenten die zij moeten controleren in te kijken... - rapporten die aan een aantal ministers worden overgemaakt, worden gelekt... - een 'specialist' stelt voor om de Staatsveiligheid gewoon af te schaffen; dat is niet meer van deze tijd... ( Hallo Renaat, ik heb dat gisteren gesuggereerd, maar dat was wel een grapje hoor... )
Dit alles stond de laatste dagen in alle Belgische kranten te lezen, zo maar.
Het zal jullie niet verwonderen dat we in bepaalde buitenlanden niet hoog staan aangeschreven...
Vergeet niet dat de Amerikaanse ambassadeur en de Zweedse correspondent tezelfdertijd op televisie en in de kranten hebben kunnen zien, hoe in België een advocaat en plaatsvervangend rechter in vol SS-ornaat met zijn bataljon door de straten van een Belgische stad kan paraderen...Misschien kan Mijnheer de Rechter vanaf nu in uniform zetelen.
't Is toch carnaval !
Ok, enkele suggesties voor volgend jaar: een Kim De Gelder praalwagen, dansende schoolkinderen rond het wrak van een bus, een demonstratie door schoppende pesters, een bosmaaierballet. 't Is toch carnaval !
Met zo'n mentaliteit en bij gebrek aan enige zelfcorrectie, kan je beter het carnaval van Aalst afschaffen.
Ik heb blijkbaar ergens op zere tenen getrapt of een gevoelige zenuw geraakt.
Je kan op de blog elk artikel afzonderlijk een evaluatie geven, gaande van 0/5 tot 5/5.
Je kan ook de blog als geheel beoordelen, in de zin van 'zeer goed', 'redelijk goed', 'goed', 'nog werk aan', 'nog zeer veel werk aan'. Zeer weinig lezers doen dat.
Sinds een aantal maanden stond de teller onveranderd op 11 evaluaties, waarvan 80% zeer goed, 5% nog zeer veel werk aan.
Vorige week heb ik drie dagen na mekaar, drie maal zo veel bezoekers gehad als normaal. Ik was tevreden, maar had er geen verklaring voor.
Vandaag ga ik tussendoor eens kijken naar de evaluaties en wat blijkt:
- in drie dagen tijd zijn er 66 (!!!) evaluaties bijgekomen - 40% van de evaluaties zijn nu 'nog zeer veel werk aan', meer dan het aantal 'zeer goed'.
Ik lig daar absoluut niet wakker van, hoewel ik natuurlijk liever positieve evaluaties heb dan negatieve, maar ik maak mij wel de bedenking dat dit moeilijk toeval kan zijn.
Wat de bedoeling is van de evaluatiegever of gevers kan ik alleen maar raden. Misschien denkt men, door een negatief imago van de blog te geven, anderen of nieuwe bezoekers weg te houden ? Een beetje flauw ( de evaluaties zijn anoniem ).
Ik hoop alvast dat jullie regelmatig eens blijven langskomen en er plezier aan beleven.
Aarzel ook niet om mijn blogadres aan vrienden, kennissen en collega's door te geven. Hoe meer bezoekers, hoe meer vreugde !
De zesde staatshervorming wordt een hot thema. In De Zevende Dag was het hoofddebat er aan gewijd. In de komende maanden moet het gebeuren. Servais Verherstraeten belooft wetteksten over enkele weken en die zouden dan tegen de zomer kunnen worden goedgekeurd. Over de inwerkingtreding aarzelt men. Sommigen pleiten ervoor om te wachten tot 1 januari 2015, wellicht uit voorzichtigheid maar vooral ook omdat het misschien een beetje riskant is om van start te gaan een viertal maanden voor de moeder van alle verkiezingen.
De reacties op deze zesde staatshervorming geven mij een déjà-vu gevoel.
Aan Franstalige kant blijft iedereen kalm en rustig. Er is een sfeer van ingetogenheid. We hebben stand gehouden, we hebben bijna niets toegegeven en we hebben hier en daar iets belangrijks binnen gehaald, maar niet te luid roepen voor de buit binnen is.
Aan Vlaamse kant kan het enthousiasme van de CD&V, vooral bij monde van Verherstraeten en Eric Van Rompuy niet op. Een historische overwinning voor Vlaanderen en de Vlamingen, een reuzenstap vooruit, de afsluiting en meteen de bekroning van onze institutionele hervormingen. En zichzelf maar op de borst kloppen... Open Vld en sp.a zijn minder luidruchtig, want het institutionele en het communautaire zijn al altijd minder spek voor hun bek geweest. Het triomfalisme blijft uit; zij zullen zich meer bezig houden met de concrete uitwerking.
Dit bazuingeschal van de CD&V, en daarvoor de CVP, is niet nieuw. Van bij de eerste staatshervorming, pakweg veertig jaar geleden, waren hun overwinningskreten telkens opnieuw weer te horen: overwinning voor Vlaanderen, autonomie voor Vlaanderen, financiële middelen voor Vlaanderen..., dank zij ons.
We zijn nu veertig jaar en zes staatshervormingen later. Als je nu objectief naar het resultaat kijkt, dan is dat veel minder rooskleurig dan ons werd en wordt voorbehouden. Vlaanderen en de Vlamingen zijn niet de triomfators van dit lang proces. Integendeel.
Hoe komt dat ? Omdat de Vlaamse onderhandelaars altijd voor kleine pyrrusoverwinningen zijn gegaan, die op korte termijn goed klonken, terwijl de Franstaligen strategisch en tactisch veel sterker waren en de fundamentele overwinningen binnen haalden. De Vlamingen kijken aan het schaakbord twee zetten ver en pakken twee pionnen. Op dat moment hebben de Franstaligen reeds het eindspel in hun hoofd en weten precies hoe ze ons enkele zetten later schaakmat zullen zetten. Wat ze ook, telkens opnieuw, grandioos hebben gedaan.
Ik zal een paar voorbeelden geven om mijn stelling te staven.
- toen het woord 'federalisme' voor het eerst werd uitgesproken als toekomstmodel voor ons land, stootte men onmiddellijk op een splijtzwam. Voor de Vlamingen kon er enkel sprake zijn van een federalisme met twee: Vlaanderen en Wallonië, met Brussel als gemeenschappelijke hoofdstad. Voor de Franstaligen kon er enkel sprake zijn van een federalisme met drie: Vlaanderen, Wallonië en Bruxelles als drie evenwaardige gewesten. De discussie heeft jarenlang gewoed, zonder akkoord. Toen hebben de Vlamingen gekozen voor de gemakkelijkheidsoplossing: we spreken er niet meer over, net alsof er niet meer over spreken het probleem zou oplossen.
We zijn nu enkele decennia later. Het Federalisme met twee, grootste strijdpunt voor de Vlamingen, behoort al jaren tot de wereld van de fantasie. Durft het heethoofd van vroeger, Eric van Rompuy, nog beweren dat die Vlaamse eis werkelijkheid is geworden. Al jaren is de officiële naam van de regio Brussel: het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
De Franstaligen hebben hun slag thuis gehaald en hebben reeds de volgende stap gezet: binnen de groep van drie hebben zij intussen een confederatie Bruxelles - Wallonie gemaakt. Het is dus niet meer drie gelijkwaardige gewesten, maar twee tegen één. Dat dit een 'fait accompli' is heeft Johan Vande Lanotte vorige week nog bevestigd door te stellen dat het toekomstige België zal bestaan uit vier gewesten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en het Duitstalig Gewest. Dank u CVP/CD&V voor deze schitterende Vlaamse overwinning.
- de drie klassieke Vlaamse partijen zeggen: wij willen geen zevende staatshervorming. Zij vergeten erbij te zeggen dat een nieuwe hervorming grondwettelijk, wettelijk en praktisch onmogelijk is geworden. In 2010, tijdens de lange regeringsonderhandelingen, heeft Luc Huyse in een, voor hem, bijna pathetisch paginalang artikel in De Standaard, de partijen opgeroepen om alstublieft toch niet verder alles in de Grondwet te betonneren; voor hem moeten zelfs een aantal zaken terug uit die Grondwet gehaald worden.
Ook op dit vlak hebben wij gedamd en hebben de Franstaligen geschaakt. Van bij aanvang hebben zij systematisch elke wijziging of toegeving in hun voordeel in de Grondwet laten inschrijven. De Vlamingen hebben het laten gebeuren. Dit wil zeggen dat alles vergrendeld en geblokkeerd is ten eeuwigen dage. Voor een verdere, zelfs kleine staatshervorming, een gewone correctie of een verduidelijking, zal nu een Grondwetsherziening nodig zijn ( want alles is daarin gebetonneerd ) en wie denkt dat de Franstaligen nog zullen instemmen met een nieuwe Grondwetsherziening droomt en dwaalt. Je moet er dus aan denken dat, na al die hervormingen, onze staatsstructuur een grote gelijkenis vertoont met een krotwoning en dat we voor de rest van onze dagen met die krotwoning zullen blijven zitten. Dank u CD&V/CVP voor deze schitterende Vlaamse overwinning.
- wat doet jullie nu denken dat het met deze zesde staatshervorming, met onder meer de splitsing van BHV, anders zal aflopen ? Opnieuw staan Van Rompuy, Verherstraeten en hun acolieten op hun loftrompetten te blazen. Opnieuw zal, op het eerste zicht en voor enkele jaren de indruk worden gewekt dat Vlaanderen hier als grote winnaar uitkomt. Maar opnieuw zal over vijf of tien jaar blijken dat deze zesde staatshervorming en de manier waarop BHV werd gesplitst, voor Vlaanderen en de Vlamingen op een catastrofe zal uitdraaien. In de komende jaren ( in principe voor eeuwig ) zal Vlaanderen miljarden euro aan Brussel cadeau doen, zonder enige inspraak in de aanwending van die middelen ( wie het anders zegt, hallucineert ). De kans dat de Vlamingen in de toekomst nog zullen vertegenwoordigd zijn in de Brusselse instellingen, is zeer miniem. Door de manier waarop men het gerechtelijk arrondissement BHV heeft gesplitst, loodst men een Franstalig paard van Troye binnen in Vlaanderen. De Franstaligen zullen niet alleen van de Rand maar van heel Vlaams-Brabant een politiek wingewest maken, zonder mogelijk verweer. Opnieuw worden alle Franstalige verworvenheden in de Grondwet vergrendeld. In deze hervorming wordt de rol van de Koning niet geherdefinieerd. In deze hervorming wordt aan de taalpariteit in de Federale Regering niets veranderd. In deze hervorming wordt de belachelijke alarmbelprocedure ( absoluut uniek in de wereld ) niet genormaliseerd, enz. In deze hervorming wordt het belang van de provincies niet voor een deel teruggeschroefd.
Na de kunstmatige of naïeve euforie, zullen wij snel weer wakker worden in het besef, dat we nog maar eens terrein hebben verloren, of beter, hebben prijs gegeven.
Het verhaal van de zes staatshervormingen is voor Vlaanderen en de Vlamingen uiteindelijk een ontgoochelend, indien niet een vernederend verhaal.
Alles wat Vlaanderen heeft gekregen hebben Brussel en Wallonië ook gekregen. En daarbovenop hebben zij veel meer gekregen. Niet alleen toetjes en snoepjes, maar geld, voor eeuwig vergrendelde posities en veel meer politieke macht dan hen toekomt.
Fantaseer ik ?
Hebben we niet een Franstalige PS Eerste Minister, die nauwelijks Nederlands spreekt? Hebben we niet een Nederlands onkundige PS Vice-Premier? Hebben we niet een Nederlands onkundige Cdh Vice-Premier ? Heeft New York niet één burgemeester, en Brussel negentien ?
En hebben we in 2013, je acht het niet voor mogelijk, niet een Federale Regering die geen meerderheid heeft in Vlaanderen ?
Zes staatshervormingen, zes keer op de pot gezet. Goed bezig.
Dank u CVP/CD&V voor deze schitterende Vlaamse overwinningen.
- Bart De Wever provoceert opnieuw: hij toont een platte buik en een strakke huid.
- er is toch iets mis met onze Staatsveiligheid. Er zijn meer lekken dan geheimen. Wij hebben de enige Staatsveiligheidsdienst in de wereld waarvan de grote baas geregeld antwoordt op vragen van journalisten, en zelfs persconferenties geeft. Ik denk niet dat de boss van de FBI ooit met een journalist heeft gesproken. Never. Die baas, Alain Winants heeft een standaard antwoord: wij zijn perfect binnen onze opdracht gebleven. Alleen een beetje subjectief, dacht ik. Wat doet dat Comité I eigenlijk ? Minister Turtelboom ( van liberale strekking zoals Winants ) is bezig met alle gegevens van het dossier Debie - Dewinter te verzamelen. Dat kan toch niet moeilijk zijn. Die gegevens kunnen toch enkel en alleen maar bij de Staatsveiligheid liggen, of niet soms. Ik heb zo een vermoeden dat ons land veiliger zou zijn zonder Staatsveiligheid. De Amerikanen, de Engelsen, de Fransen en de Luxemburgers zullen wel over onze veiligheid waken.
- twee dagen geleden was er reeds een tekort van 3 miljard op de begroting 2013. Minister van Financiën Vanackere heeft er een nachtje over geslapen en er meteen 2 miljard van af gedaan. Dus nog 1 miljard zoeken voor het hele jaar zal voldoende zijn ??? Bovendien maakt de helderziende zich sterk dat de groei in het najaar hoger zal zijn dan de 0,2% die het Planbureau vooropstelt. Het is niet duidelijk op welke gegevens hij zich hiervoor baseert. We zullen het in de gaten houden.
- de sp.a en het ABVV die vechtend over straat rollen, dat we dit nog mogen meemaken !
- op een forum van De Morgen vraagt iemand zich af, of de overlopers van het Vlaams Belang naar de N-VA wel echt worden gescreend ? Natuurlijk. Door de Staatsveiligheid.
- het catastrofaal klantenverlies van Electrabel is, volgens mij, te wijten aan hun hautaine monopolistische houding gedurende tientallen jaren, maar vooral aan hun fundamenteel oneerlijke communicatie. Geen enkel bedrijf heeft zoveel jaren lang zoveel blazen in de nek geslagen van consumenten en klanten als Electrabel; geen enkele bedrijf heeft zo schaamteloos met hand en tand woekerprijzen verdedigd; geen enkel bedrijf heeft zo heftig de autoriteit van regering en toezichthouder betwist. Zo is stilaan een gespannen relatie ontstaan tussen Electrabel en alle andere partijen. Vande Lanotte heeft daarop ingespeeld door de consumenten tot tariefvergelijkingen aan te sporen en de verandering van leverancier te vergemakkelijken. De consumenten zijn gevolgd. In de zoveelste verkeerde inschatting heeft Electrabel gedacht dat het slechts een storm in een glas water zou zijn. En toen zij veel te laat reageerden met een zogezegd spectaculaire prijsverlaging, voelde iedereen met de ellebogen aan, dat ook deze boodschap eigenlijk niet correct en eerlijk was, en dat Electrabel volhardde in de boodschap. Daardoor kwam er in januari een nieuw record van Electrabel verlaters. En geloof het of niet, nu betwisten ze dat ook nog eens. Bedrijven die in België actief zijn en die vanuit Parijs worden geleid, zijn wel vaker het slachtoffer van de pretentieuze Parijse arrogantie.
- een aantal belangrijke mensen hebben hun gezond verstand teruggevonden, beter laat dan nooit, en vinden nu ook dat de komst naar België van Bernard Arnault - derde rijkste man ter wereld - misschien wel eerder een zegen is dan een schande. Nu blijkt ook dat Arnault reeds meer dan 10 miljoen euro belasting betaalt in ons land, dat dit bedrag zal stijgen en dat er ook bijkomende tewerkstelling zal komen. Zo veel financiële zwaargewichten komen er niet naar België. Als we er dan eens één hebben, gaan we die dan buiten gooien ? Als je nu 'links' volgt en de Arnaults buitenshot, de notionele interest afschaft, een belasting op de grote fortuinen invoert..., dan moet je wel beseffen dat je hier over vijf jaar een economisch en sociaal rampgebied zal hebben. Toch even nadenken. Alstublieft ?
De Belgische militairen die tijdens de Koude Oorlog ( 1945 - 1990 ) in Duitsland gekazerneerd waren, willen ook de eretitel van 'veteraan' krijgen. De Crem zegt categoriek njet.
Tot nu toe is dit statuut voorbehouden voor militairen die langdurig ingeschakeld waren in buitenlandse missies, of op leven en dood hebben gevochten aan het front, die anders gezegd, ver van hun naasten grote risico's hebben moeten nemen. In die zin is 'veteraan' een afkorting van 'oorlogsveteraan'.
De Federatie van Militairen in het Buitenland argumenteert: " Onze jongens in Duitsland leverden ook lange en intensieve diensten om het vaderland te beschermen. Zowel fysiek als familiaal waren de omstandigheden veeleisend. "
Ik wil mij daar 100% bij aansluiten. De omstandigheden in Duitsland verschilden in niets van die in Afghanistan, Libanon, Kosovo of Oost-Congo.
Bij deze, vraag ik dan ook meteen het erestatuut van 'veteraan' aan voor mijzelf.
Ik heb inderdaad in 1978, in de meest ondankbare omstandigheden, mijn militaire dienst gedaan in Essentho ( D ). Gedurende zeven maanden heb ik in dit onherbergzaam gebied op 60 kilometer van de Oost-Duitse grens en van de wachttorens van het IJzeren Gordijn ons vaderland verdedigd, niet vergezeld door familie of vrienden. De Dienst was intens, gevaarlijk en stressvol, gezien wij met 62 A Hawk de eerste verdedigingslinie vormden. De Hawk batterijen waren altijd in een hoge alarmfase. Eén keer per jaar mochten wij op oefenkamp in Corsica één oefenraket afvuren. In mijn periode heeft onze raket een hoogte van honderd meter bereikt, nagenoeg recht boven ons hoofd. Dan heeft ze zich bedacht, rechtsomkeer gemaakt en is loodrecht naar beneden teruggekeerd. Gelukkig waren wij goed getraind in het lopen !
Durft De Crem nu nog beweren dat ik geen recht heb op de eretitel 'veteraan' ?
Ik lees graag Liesbeth Van Impe in Het Nieuwsblad. Een paar dagen geleden heb ik haar nog een pluim gegeven.
Gisteren schrijft zij een lang stuk ( twee pagina's ) dat probeert wat orde te scheppen in de commotie rond Bart De Wever de laatste dagen en weken, en een beetje dieper boort naar de persoon en de persoonlijkheid van De Wever.
In de meeste van haar editorialen en ook dit keer past Van Impe de CVP/CD&V methode toe: enerzijds, anderzijds; of positief punt, negatief punt, positief punt, negatief punt... Dit lijkt voor haar de weg te zijn naar een 'evenwichtig' artikel. Ik geloof daar niet in. Het gewoon naast elkaar zetten van feiten volstaat niet. Je moet elk feit ook interpreteren en er een gewicht aan geven. Het ene weegt al zwaarder dan het andere.
Ik geef graag twee voorbeelden die aantonen dat de inkleuring van feiten door Liesbeth Van Impe soms zeer betwistbaar is.
- In verband met het regenboog T-shirt zinnetje, zegt Van Impe het volgende: De Wever wekte de indruk dat je wel homo mag zijn, maar het niet mag laten zien. Dit is redelijk ver van de pot gerukt. Het ging in het interview met De Wever helemaal niet over het homo zijn of niet en het laten zien of niet. De context was veel veel ruimer. Het ging onder andere over het begrip 'neutraliteit', meer bepaald voor loketbedienden. Het ging hier niet over het regenboog T-shirt, het ging over politieke voorkeuren, pro-Beerschot shirts, anti-abortus shirts, uiterlijke tekenen van godsdienst of geloof, slogans tegen Israël of voor Hamas, enz. 'De Wever wekt de indruk dat je homo mag zijn, maar het niet mag laten zien', is een totaal misplaatst intentieproces dat op niets is gebaseerd.
- In een soort conclusie schrijft Van Impe: in De Wever zitten twee personen: De Bart De Wever die provoceert en de Bart De Wever die verwonderd is dat men reageert op zijn provocaties en daar kritiek op heeft. De eerste stelling van Van Impe is onverantwoord ongenuanceerd. Terug naar ons T-shirt: klein zinnetje ter illustratie van de betekenis van neutraliteit achter het loket, in een zeer lang interview. Van provocatie is hier in de verste verte geen sprake. Bewijs: de holebi verenigingen voelen zich niet eens aangesproken, hebben geen enkel probleem met wat De Wever heeft gezegd, en gaan akkoord met zijn neutrale aanpak. Er is geen provocatie, er is gewoon niets.
Wie maakt er - met de grootste intellectuele oneerlijkheid - een provocatie van ? Joël De Ceulaer en De Standaard, door dat onschuldig illustratief zinnetje uit de context te halen en op de voorpagina te kletsen. ' Dag Allemaal ' krijgt navolging in de 'serieuze' pers... Schande.
Nog een voorbeeldje: voor 1 januari reeds beslissen de linkse clowns van ' Behoud de begeerte ' om De Wever te jennen, hem uit zijn kot te lokken en gooien hem een bananenschil voor de voeten: de Deconinck van het pleintje moet van voornaam veranderen: Pieter moet Herman worden. " Haha, hiermee zullen we De Wever bij zijn kl.... hebben ". De Wever antwoordt: dit is zowat het meest idiote voorstel dat ik ooit heb gehoord. Pandemonium vanuit linkse hoek: De Wever provoceert ! Een beetje ernst alstublieft. Van wie kwam de provocatie...?
Het is duidelijk dat Bart De Wever de controversie niet schuwt en dat hij meestal zegt wat hij denkt. Hij durft af en toe ook wel eens provoceren. De situatie vandaag is echter helemaal anders: het feit alleen al dat De Wever iets zegt, wordt door anderen als een provocatie bestempeld. Alles wat hij zegt wordt door de anderen systematisch als een provocatie voorgesteld. Als hij ja zegt, is hij een provocateur; als hij nee zegt ook en als hij niets zegt ook.
In zijn natrap-interview in het Franstalige weekblad Le Vif, oreert Bruno 'de Kleine' Tobback het volgende:
" Eigenlijk zegt Bart de Wever: ' de koning zou beter zwijgen, gezien de houding van zijn vader ( Leopold III ) tijdens de oorlog. ' Geen enkele journalist heeft er op gewezen dat het logisch gevolg van deze opmerking zou zijn, dat De Wever tegen elke vorm van amnestie is. "
Sorry, ik verontschuldig mij, maar van deze redenering begrijp ik, letterlijk, absoluut niets. Hier ben ik te dom voor.
Tobback lijkt verrast dat geen enkele journalist deze - volgens hem - evidente conclusie heeft getrokken. Ik ben niet verrast.
Ik heb de uitspraak van Tobback voorgelegd aan verstandige vrienden, aan germanisten, aan schriftgeleerden, aan filosofen, aan professoren in de logica en...niemand kan de redenering van Tobback volgen. Eerst oordeelden ze: het is een sofisme. Een sofisme is een redenering die niet klopt, maar wel aannemelijk lijkt. Maar achteraf was de gezamenlijke conclusie: dit is zelfs niet eens een sofisme, het is gewoon 'niets', prietpraat, zever in pakskes.
Je kan geen enkel redelijk verband vinden tussen ' de koning zou beter zwijgen ' en ' BDW moet tegen elke vorm van amnestie zijn '.
Overigens kan je zeggen dat Leopold III op een bepaalde wijze amnestie heeft gekregen. Dit belet niet dat je kan van oordeel zijn dat Albert II beter niet te veel in dat potje zou roeren.
Enfin, Bruno Tobback moet geen rekening houden met mijn domheid. Hij zal er wel van uitgaan dat ze in het Textielhuis en het Volkshuis perfect begrijpen wat hij zegt.
Als afsluiter kom ik nog eens terug op een onderwerp dat ik vroeger reeds heb opgeworpen: kan iemand mij eens zeggen welk belang Bruno Tobback heeft om in een Franstalig weekblad ( gelezen in Brussel en Wallonië ) de N-VA en De Wever nog maar eens te gaan afschieten, met opnieuw een duidelijke verwijzing naar het oorlogsverleden van de...grootvader van De Wever. Wat brengt hem dat op ? Wat bereikt hij daarmee ?
Een Vlaming die 30 à 35% van de Vlamingen gaat schofferen bij de Franstaligen... ? Ik dacht dat ze dat in de oorlog 'collaboratie met de vijand ' noemden.
1. Reyers Laat, met Etienne Vermeersch en Bart De Wever werd door meer dan 400.000 kijkers gevolgd. Dit is een absoluut record en het dubbel van het gemiddeld aantal kijkers. Lieven Van Gils, de presentator, voegt daar met een zekere trots aan toe dat bijna geen enkele kijker in de loop van de uitzending heeft afgehaakt, ondanks de soms moeilijke toegankelijkheid van het gesprek. Het is zeker dat er namedropping en haantjesgedrag aanwezig was. Tussen die twee kon je ook niets anders verwachten. Maar een hoffelijk gesprek op niveau kan blijkbaar toch een aantal Vlamingen boeien. Een pluim voor ons.
2. " Kris Peeters is ons uithangbord, ons boegbeeld voor de verkiezingen ! " Ik dacht dat de CD&V een hekel had aan partijen en partijvoorzitters die, maanden voor de verkiezingen reeds met de campagne starten. Nu zijn ze er toch ook als de kippen bij: de verkiezingen zijn over ...15 maanden !
3. We zijn in de eerste week van februari 2013 en nu reeds blijkt dat de begroting 2013 al een gat heeft van...3 miljard euro ! Het is elk jaar hetzelfde liedje, hetzelfde circus. Begrotingsopmaak: groeiverwachting: 0,7% Begrotingscontrole in maart: nieuwe groeiverwachting: 0,3% Begrotingscontrole in september: nieuwe groeiverwachting: 0,0%
Het onnozele van de Belgische aanpak is dat heel wat internationale instellingen nu reeds spreken van 0,0%. Dus op het moment dat de 3 miljard gevonden zijn, mogen we direct op zoek naar de volgende 3...
4. Stephen Odell, de baas van Ford Europa heeft gisteren op een persconferentie duidelijk gesteld: " Ford draagt verantwoordelijkheid voor zijn personeel en de toeleveranciers voor hun personeel. " Eigenlijk was dit een overbodige verklaring. Wettelijk is het zo, het is al altijd zo geweest en het zal nog een tijdje zo blijven. Rekenen op de goede inborst van Ford, op de gulheid, is natuurlijk puur sprookjesgedrag. Ford kan dit niet, niet alleen omdat er geen wettelijk kader is, maar bovendien zou dit een catastrofaal precedent scheppen binnen de Ford Groep en ook voor alle andere grote industriële groepen en multinationals. Ford zou als paria worden aanzien door de internationale businesswereld.
5. Zeggen dat het de schuld is van iemand anders is politiek niet correct en populistisch. Dat hebben ze ons enkele weken geleden gezegd. Maar wees nu eens eerlijk: wie is er verantwoordelijk voor het weglopen van het ABVV uit het sociaal overleg ? De Waalse centrales. Het wordt openlijk toegegeven: De Leeuw heeft zijn Waalse vleugel niet meer onder controle. Wie was verantwoordelijk voor de treinstakingen ? Het Waalse ACOD ( ABVV ) Spoor. Waar is het absenteïsme van de cipiers tot drie maal hoger dan in Vlaanderen...? Ik zal stoppen. Maar het is wel zo.
" Journalisten staan qua vertrouwen op hetzelfde niveau van de prostituees. " " We proberen iets minder mee te stappen in de waan van de dag. "
Weten jullie van wie die citaten zijn ? Van Yves Desmet, voor de derde keer hoofdredacteur van De Morgen.
Dat hij tijdens dat interview zat was, blijkt uit een derde uitspraak: " Er zijn dagen dat we een wereldkrant maken. " Allo !
Diezelfde Yves Desmet heeft twee dagen geleden de wisselstok overgenomen van De Ceulaer ( DS ), want er waren nog wel andere invalshoeken van waaruit je De Wever kon beschieten.
Terzake belt op maandag Bart De Wever ( na het homo T-shirt weekend ) en nodigt hem uit om in Terzake te komen uitleggen wat hij precies heeft bedoeld. De Wever vraagt naar het format en krijgt als antwoord: het kan onder de vorm van een interview of in de vorm van een debat, met bijvoorbeeld Yves Desmet. De Wever zegt toe om te komen, maar vraagt enige bedenktijd over het format.
Terzake belt met Yves Desmet en vraagt of hij eventueel beschikbaar zou zijn voor een debat met Bart De Wever over de holebi zaak. Desmet antwoordt positief. Terzake voegt er aan toe: het is nog niet definitief want er is nog geen beslissing over het format.
De Wever deelt aan Terzake mee dat hij het interview verkiest, omdat dit hem beter toelaat om te duiden wat hij heeft gezegd en om te antwoorden op alles wat is gezegd en geschreven.
Dit is absoluut geen uitzonderlijke manier van werken. Suggesties zoals De Wever is baas over de VRT, De Wever krijgt voorkeursbehandeling, zijn totaal uit de lucht gegrepen.
De Wever wordt geïnterviewd door Lieven Verstraete. Het interview wordt twee keer kort onderbroken voor commentaar van De Ceulaer en Yves Desmet.
Eergisteren kan Desmet het finaal niet meer verkroppen en schrijft een editoriaal van verongelijkt jongetje, omdat hij niet heeft mogen debatteren met De Wever, nochtans een vroegere 'vriend', in de studio's van Terzake.
En eigenaardig genoeg ( of juist niet ) past Desmet precies hetzelfde procédé toe als Joël De Ceulaer.
De Wever ontvlucht het debat, weigert het debat, heeft schrik van het debat. " Het is inderdaad veel gemakkelijker om met zichzelf te debatteren, " sneert Desmet.
Zoals het bij De Ceulaer subtiel in de richting gaat van 'tegen homo's, homofoob', gaat het hier in de richting van 'de man die het debat ontloopt'.
Te gek om los te lopen. Als er nu iemand is die altijd ( behalve in deze bijzondere omstandigheden - je moet tenslotte ook geen masochist zijn ) het debat met open vizier heeft aangegaan, met om het even wie, waar of wanneer, dan is het juist Bart De Wever. Is Desmet vergeten wie tijdens de verkiezingscampagne in Antwerpen elk debat heeft vermeden ? Bovendien suggereren dat De Wever schrik zou hebben van het debat grenst aan het ridicule. Zelfs zijn ergste vijanden noemen hem een superieur debater.
Heel deze tirade van het miskende jongetje dat even niet mocht meespelen is lachwekkend.
Desmet heeft het daarnaast nog over twee punten van kritiek:
- hij ( BDW ) problematiseert zaken die helemaal geen probleem zijn. Dit is al voorgevallen maar dit geldt absoluut niet voor het T-shirt zinnetje. Niet hij, maar Joël De Ceulaer heeft op een smerige en ongerechtvaardigde manier iets geproblematiseerd, zonder dat er een probleem was. Het volstaat om de reactie van de holebi organisaties te lezen om te weten dat De Ceulaer hier objectief bekakt uit komt.
- de 'Pim Fortuyn' uitspraak was erover. Hier ga ik akkoord met Yves Desmet. Etienne Vermeersch ook. Tijdens die uitzending heeft De Wever uitdrukkelijk toegegeven dat die uitspraak verkeerd was en dat hij die nooit meer zal herhalen.
Om af te sluiten nog dit: ik heb op het forum van De Morgen de reacties gelezen op het gesprek Vermeersch - De Wever. Zoals te verwachten: 90% negatief, 10% positief.
Wat mij vooral opvalt is dat jullie lezers begrippen als voornaamheid, beleefdheid, respect voor elkaars mening, kennis, cultuur niet hoog in het vaandel dragen. Verrassend voor mensen die regelmatig het geluk hebben om een 'wereldkrant' te lezen.
Nu de meest recente tsunami van kritiek op Bart De Wever is voorbijgetrokken ( Let op: morgen komt er nog een natrap van de kleine Tobback ), stel ik vanuit mijn helikopter toch een aantal 'eigenaardigheden' vast.
In de nasleep van het homo T-shirt incident...
Het is moeilijk in cijfers uit te drukken, maar het is overduidelijk dat je in de media ( met inbegrip van de on line media, forums, e.d. ) 90 % critici/bashers van De Wever vindt tegenover pakweg 10% steunbetuigers. Het is klaar: op enkele zeldzame uitzonderingen na, kunnen De Wever en de N-VA niet op de sympathie van de pers rekenen, integendeel.
Dit bevestigt het bizarre gekleurde perslandschap in Vlaanderen. Hier is geen sprake van een rechtse of linkse pers, van conservatieve en progressieve kranten. Op de politieke redacties overheerst, minstens als het om de N-VA gaat, rood. Ik wil een uitzondering maken voor LVDK in HLN en Liesbet Van Impe in Het Nieuwsblad. Die zijn ook kritisch tegenover De Wever - dat kan, dat mag en dat moet - , maar hun pen is niet altijd in de rode inktpot gedopt. Dit fenomeen is niet nieuw maar het is nu duidelijk geconcentreerd rond de nieuwe media-vedetten; de rode rakkers zijn idolen geworden, onder meer doordat ze allemaal behoren tot de twitter kampioenen. Joël De Ceulaer, Bart Brinckman, Walter Pauli, Yves Desmet, Jan Antonissen, Eric Goens, en anderen. Zij zetten nu de toon.
Laat ons beginnen met de nieuwste trendzetter, De Ceulaer. Die heeft het interview met De Wever afgenomen en samen met zijn hoofdredactie beslist om dat ene zinnetje, volledig uit de context gerukt, provocatief op de voorpagina te zetten. Ik heb hem daar iets horen over zeggen in Terzake van maandag en zijn 'justificatie' was flauw en een ernstige journalist onwaardig.
De interne Ombudsman van De Standaard, Tom Naegels, heeft uitzonderlijk zaterdag zijn column gebruikt om zich uitdrukkelijk te distanciëren en de beslissingsnemers op de vingers te tikken. " Dit hebben wij ( DS ) verkeerd aangepakt. "
Ik ben ook eens naar de twitterende De Ceulaer gaan kijken. Het is niet verwonderlijk dat hij er regelmatig met zijn pet naar gooit, als je ziet dat de man gewoon de hele dag aan het twitteren is. Cool. Tweets waarvan alleen hij denkt dat ze grappig zijn, een woordje Engels hier en een woordje daar, veel tweets waarin iedereen die enige twijfel of kritiek laat blijken, hooghartig wordt terechtgewezen. Waarschijnlijk moet hij toch zijn hemden speciaal laten maken, want zo'n maat van 'col' vind je niet in de confectie.
Het is onbetwistbaar dat De Ceulaer dit incident mee gecreëerd heeft, wetende wat de consequenties zouden zijn. Geen regenboog T-shirt achter het loket betekent: tegen homo's, tegen holebi's, homofoob. Ga eens op de fora kijken. Ongelooflijk. Maar het is heel erg. De Ceulaer weet, zoals iedereen die Bart De Wever als jaren kent en volgt, dat je hem veel kan verwijten, maar zeker niet dat hij homofoob zou zijn of homofoob zou reageren en beslissen. De Ceulaer weet ook, en had dat moeten specifiëren, dat de 'politiek' van De Wever op dit vlak, geen iota verschilt van de politiek van Patrick Janssens. Gezien dat zonder enige mogelijke betwisting zo is, hoe kan die pretentieuze lul dan beweren dat het hier om een nieuw feit, en dus om een nieuwsfeit ging. Begin je te zien hoe die heren permanent manipuleren. Ze manipuleren de feiten, het nieuws en hun lezers.
Wat ik de laatste dagen ook niet prominent heb gehoord en gelezen van De Ceulaer is, dat reeds enkele uren na het verschijnen van het manipulatie-artikel, alle gekende, 'officiële' holebi verenigingen luid en klaar hebben duidelijk gemaakt dat zij 100 % achter de kledingpolitiek van De Wever staan, dat zij zich niet aangesproken voelen door de provocatie van De Ceulaer, en dat zij helemaal geen probleem hebben met wat Bart De Wever heeft gezegd. Met andere woorden, alle stront die De Wever in dit verband over zich heen gekregen heeft, is er helemaal niet gekomen van de holebi's en hun verenigingen, maar is kunstmatig in gang gestoken door de perfiditeit van De Ceulaer.
Dat de enige verdediging van de nieuwe pers elite is: De Wever moet maar zwijgen, zegt veel over hun democratische principes.
Ik behoor niet echt tot de twitter generatie. Het is misschien daardoor dat ik niet wist dat de definities van journalistiek, objectiviteit en deontologie de laatste jaren volledig veranderd zijn.
LC
P.S.: De journalisten behoren ook tot de 'nouveaux maîtres' aan wie Alan Minc een epistel heeft geschreven ( zie een paar dagen geleden ). Voor Minc zijn zij ook een voorbeeld van een kleine minderheid die haar mening aan de meerderheid, aan iedereen, opdringt.
In een opiniestuk in De Morgen nodigt Professor Vermeersch Bart De Wever uit om eens een goed gesprek te hebben, een ernstig gesprek, een gesprek over het belangrijke.
Reyers Laat speelt vlug op de bal , nodigt Vermeersch uit en vraagt De Wever of hij op die vraag van Vermeersch wil ingaan. De Wever, en zo kennen we hem ook, zegt met plezier ja.
Zopas, op canvas, 50 minuten Vermeersch - De Wever.
Twee heren van stand en van verstand.
Puur intellectueel genot: voornaamheid in de discussie, zin voor humor, respect en vooral een zoektocht naar de essentie.
LC
P.S. Aan alle politici die het programma niet hebben gezien, kijk alstublieft uitgesteld. De moeite waard !
De discussies over de regenboog shirts, de nerveuze kaka van Lieve Blanquaert over een 'vrouwonvriendelijk' kroniekje, de recente verklaringen over hoofddoeken op school, deden mij - ik weet niet waarom - terugdenken aan een kleine boekje dat ik tien jaar geleden heb gelezen: " Epîtres à nos nouveaux maîtres ", van Alain Minc ( Grasset, 2002 ).
Alain Minc is een bekende controversiële figuur in Frankrijk. Joodse afkomst, afgestudeerd aan drie ( ! ) van de grootste scholen in Frankrijk, onder andere als laureaat van de fameuze ENA, economist, in dienst van de grootste Europese bedrijven als kaderlid, consultant of lid van de Raad van Bestuur, schrijver, Voorzitter van de Raad van Toezicht van de krant Le Monde, intimus van Sarkozy, geniale vrijdenker.
Minc richt zich in zijn tien epistels tot 10 bevolkingsgroepen, belangengroepen die hij de nieuwe machtshebbers noemt.
Ik ben het lang niet altijd eens met zijn analyses, maar je kan niet ontkennen dat hij zijn vinger legt op een aantal taboes en dat hij onuitspreekbare dingen durft zeggen.
- Hij heeft het uitgebreid over de macht van 'het politiek correct denken'. Wat de wereld en ons denken domineert is niet meer wat juist is, wat logisch is, wat gefundeerd is. Het enige wat nog telt, is wat ( op vandaag ) politiek correct is, wat ons als politiek correct wordt door de strot geramd en wat op zichzelf pretentieus en elitair genoeg is om alle kritiek te doorstaan. Wat politiek correct is wordt door een agressieve minderheid opgedrongen aan een stille meerderheid. Wat politiek correct is wordt gepositioneerd als intellectueel en moreel superieur. Wie niet politiek correct is, is een vijand van het volk, van de maatschappij,van het linkse toekomstproject; kortom wie niet politiek correct is, is een rechtse reactionaire zak.
- Minc gaat terug in de tijd. Hij vertrekt van een aantal groepen, maatschappelijke strekkingen, dromen, ambities, eisen, terechte eisen, sociale bewegingen, emancipatiebewegingen, ontvoogdingsbewegingen. Hij steunt die bewegingen in hun eis naar gelijkheid en gelijkberechtiging duizend procent.
- Minc stelt echter vast dat: ° wanneer die bewegingen hun doelstellingen bereiken, de strijd niet ophoudt, maar dat men van het momentum gebruik maakt om meer te bekomen dan wat men ooit op het oog had ° wanneer men de totale gelijkberechtiging heeft bereikt, men dan plots weer het recht opeist om in de gelijkheid toch verschillend te zijn
Minc argumenteert, naar mijn opinie niet onterecht, dat je niet eerst kan vragen om gelijk behandeld te worden, en eenmaal je dat bereikt hebt, opnieuw kan vragen om verschillend behandeld te worden.
- vrouwen willen op de arbeidsmarkt gelijk behandeld worden, maar willen quota's en positieve discriminatie. 'Positieve discriminatie', om je dood te lachen. Als je iemand positief discrimineert, dan discrimineer je toch automatisch iemand anders negatief, of niet soms. - vreemdelingen willen gelijk behandeld worden, maar eisen wel het recht op, om aparte uren te krijgen in de openbare zwembaden, of mogen door hun mannen niet behandeld worden door mannelijke dokters of gynaecologen... - homo's willen gelijk behandeld worden, maar eisen wel het recht op om twee keer per jaar in hun blote kont en met pluimen in hun gat door de hoofdsteden te paraderen; moeten jullie morgen maar eens proberen ! De super Queen David Davidse wil gelijk behandeld worden, maar protesteert wel omdat hij met zijn afstootwekkend blubberlijf niet voldoende met zijn slaphandje op televisie mag verschijnen.
Ok, het zij zo.
Maar Minc vraagt zich af hoe het zover is kunnen komen dat het precies al die 'minderheidsgroepen' zijn die nu de toon zetten. Radicale vreemdelingen, hoofddoekenmeisjes, provohomo's krijgen honderd keer meer aandacht dan hun aantal en hun soortelijk gewicht verantwoordt. Houd verdorie eens een pride parade voor andersvalide mensen, hou eens een actie voor alle psychiatrische patiënten die al jaren in de gewone gevangenissen tussen de zwaarste criminelen zitten opgesloten, doe eens iets voor de Roma-zigeuners. Doe eens iets concreets in plaats van te blijven naäpen wat die bende linkse salonfilosofen jullie blijven inspuiten.
Heel Vlaanderen moet nu politiek correct zijn, elke journalist moet nu politiek correct zijn, elke politicus moet nu politiek correct zijn.
Geen probleem, behalve dat wat politiek correct is , wordt bepaald door minuscule extreme minderheden, die worden opgevreeën door politici en journalisten, die niet eens meer in staat zijn om nog een eigen mening te hebben.
Dat minderheden van vroeger zich hebben opgewerkt tot op het niveau van de vroegere meerderheid verdient lof en respect. Waarom die vroegere meerderheid nu het gat moet likken van de minderheden van vroeger en die minderheden laten bepalen wat politiek correct is, is...onbegrijpelijk !
Zouden wij niet, als meerderheid, proberen om zelf weer te bepalen wat politiek correct is ?
Ik kan veel adjectieven bedenken voor Groen. Een adjectief dat ik nooit zou linken aan Groen is: elitair. Maar misschien moet ik mijn mening herzien.
In het Ancien Régime heeft Stefaan De Clerck van het BUDA -eiland in Kortrijk, een eilandje tussen twee meanders van de Leie, een kunsteiland gemaakt, in het verlengstuk van de ambitie om Kortrijk op de wereldkaart te zetten als designstad.
Op het eiland is er een Kunstencentrum, een Kunsttoren, een Kunstfabriek, enz. Het hele eiland is een gesubsidieerd territorium.
Natuurlijk kost dat ook geld aan de Kortrijkse belastingbetaler, voor wie het kunstgebeuren een elitaire ver-van-mijn-bed-show is. Laat ons zeggen dat het kunsteneiland relevantie heeft voor 2 à 3 % van de Kortrijkzanen.
De nieuwe stadscoalitie zegt: wij willen BUDA teruggeven aan alle inwoners. De activiteiten moeten opengetrokken worden , moeten veel breder, moeten meer mensen aanspreken en aantrekken. Weg met het elitaire gedoe .
De mensen van het Ancien Régime en de kunstelite staan natuurlijk op hun achterste poten.
En ook Bart Caron, gemeenteraadslid en Vlaams parlementslid voor Groen doet zijn zegje. Caron wordt een 'kunstliefhebber' genoemd, maar dat heeft wellicht vooral te maken met de breedgerande hoed die hij draagt.
Volgens Caron moet de werking van BUDA niet opengetrokken worden naar de culturele middenklasse. Culturele middenklasse ???
"Buda is een labo van de kunst. Als je het vergelijkt met kledij zijn de cultuur en ontmoetingscentra, het Cultuurcentrum en de Schouwburg de C&A's en de H&M's van de kunst en staat het BUDA-eiland voor de laatste nieuwe modeontwerpen."
De schouwburg en culturele centra zijn dus C&A's en Aldi's. BUDA staat voor Louis Vuitton en Dior...
Caron ( Groen ??? ) heeft nog meer elitaire prietpraat: " Het is voor BUDA ook niet nodig om een breed publiek aan te spreken. Daar wordt geëxperimenteerd en geïnvesteerd in de kunst van de toekomst. "
Kunst voor de elite. Brol voor de middenklasse.
Een mens zou er heimwee van krijgen.Waar is de tijd van de geitenwollensokken ?
Sinds enkele weken is nog zo'n uitzichtloze principiële discussie aan de gang.
Gratis bus/tram voor 65-plussers ?
De tijden zijn moeilijk, we moeten overal besparen, dus ook hier.
A: afschaffen dit gratis gedoe, het is gewoon niet meet betaalbaar B: behouden dit verworven recht voor onze ouderen
Als iedereen op zijn standpunt blijft staan, dan kunnen we dit debat nog jaren voeren.
Een simpel pragmatisch voorstel.
De mensen leven langer, ze blijven langer fit, gezond, mobiel. Ze rijden langer met de auto. Ze hebben langer vrienden die met de auto rijden. Ze nemen met een paar koppels of enkele vriendinnen al eens een taxi...
Indien we nu eens het principe van het gratis busvervoer voor de ouderen zouden handhaven, maar gezien de besparingsnood, de leeftijd gewoon zouden optrekken tot 70 jaar in plaats van 65, zou dat dan echt voor veel mensen een drama zijn ?
Niet goed genoeg ? Laat ons dan het optrekken van de leeftijd een beetje spreiden in de tijd: 67 jaar vanaf 1 januari 2014, 70 jaar vanaf 1 januari 2015.
Stop met erover te praten en te zeveren. Beslis en leg het uit aan de mensen.
Mensen van 65 jaar zijn niet debiel hoor. Als je het eerlijk aankondigt en uitlegt, zullen ze het begrijpen en aanvaarden.
Bart De Wever zegt iets in een uitgebreid interview met De Standaard: zoals hoofddoeken en andere religieuze symbolen niet kunnen voor het personeel aan de loketten van de stadsdiensten, zo kunnen bijvoorbeeld ook geen 'regenboog' shirts ( sympathie voor de holebi beweging ).
Hij had even goed kunnen zeggen: geen T-shirts met ' ik ben voor abortus ', ' ik ben transgender ', ' ik ben drugverslaafde ', ' ik ben een vrouw ', ' ik hou van SM ', ' ik ben psychisch gestoord ', ' ik ben een fan van Kim De Gelder ', ' ik ben 1 meter 96 ', ' ik haat mijn stiefvader ', ' mijn vrouw is een hoer ', ' ik ben supporter van Beerschot '...
De representatieve verenigingen van holebi's zien in de uitspraken van De Wever geen graten. Zij zijn het eens met het statement dat zo'n T-shirts niet thuishoren achter de loketten van de stadsdiensten. Zij erkennen overigens dat er niet de minste reden is om Bart De Wever te beschuldigen van homofobie, of discriminatoir gedrag. In het hele politieke optreden van De Wever kan je niet het kleinste vlekje in die richting terugvinden, integendeel. Hij heeft de holebi's altijd met respect en op basis van gelijkheid behandeld. Niet alleen de 'anonieme' verenigingen zeggen dat, maar ook individuele homo-BV's, zoals Sven Pichal en anderen.
Als de kritiek niet vanuit die hoek komt, waar komt hij dan wel vandaan ? Vanuit de hoek van de zogenaamde politieke correctheid. Vanuit de hoek van holebi's die nog altijd in de kast zitten maar die zich blijkbaar geschoffeerd voelen: Paul Magnette voelt zich blijkbaar rechtstreeks aangesproken, Wouter Beke ook, Rik Torfs ook, Gwendolyntje ook. Het feit dat zij zich in dit debat menen te moeten mengen, kan niets anders betekenen dan dat zij het bijzonder moeilijk hebben met hun onderdrukte seksualiteit.
Wat De Wever heeft gezegd was een quote in een lang interview, een voorbeeld.
Zij die zelfs daarin een provocatie zien die moet uitgemolken en uitgebuit worden, horen niet meer thuis in een normale democratie.
't Zijn mensen, maar 't zijn klootzakken;
LC
P.S.: 1. Communicantje Bruno Tobback: " Dit is het begin van de verkiezingscampagne van De Wever voor 2014. " Bart De Wever: " Denkt dat ventje nu echt dat ik, in de huidige tijd, zo idioot ben dat ik de verkiezingscampagne zou starten met een anti-holebi uitspraak ? "
2. Zie je de subtiele perfide strategie van Magnette komen ? ' Foutre le bordel . '
Onderwerp volop in de belangstelling, vooral ook van de kleine Tobback. Populistisch ? Wat dacht je ? Natuurlijk.
Je publiceert een lijst van honderd Belgische en buitenlandse grote bedrijven die, dank zij het Belgisch systeem van de notionele interestaftrek, nauwelijks of geen belastingen betalen in België en wellicht ook weinig of niets elders in de wereld, en het spel zit op de wagen. Uiteraard wordt er moord en brand geschreeuwd en zijn alle nuances weg.
1. Het systeem was bedoeld om bedrijven, in bepaalde omstandigheden, een fiscaal gunstregime te geven in tegenprestatie voor tewerkstelling. Zoals zo dikwijls in België wordt het wetsontwerp besproken in commissievergaderingen, in de wandelgangen, en aan goed gedekte tafels van Italiaanse restaurants. Er wordt aan gemorreld, gesleuteld, er komen compromissen op compromissen en uiteindelijk wordt er een kindje gebaard dat er uiterlijk goed uitziet, maar dat absoluut geen weerstand heeft. Bij het minste briesje is het eraan. Alle grote ondernemingen bestuderen het monstertje en laten het bestuderen door topfiscalisten: het hele systeem blijkt een geldkakkend ezeltje te zijn, dat zoveel geld opbrengt dat zelfs de grootste wereldbedrijven er op afkomen en er gebruik van maken. Resultaat: honderden miljoenen euro aan belastingbesparingen zonder enige tegenprestatie !
Was het dan niet mogelijk voor onze parlementsleden om hun gedrocht zelf eerst voor te leggen aan topfinanciers en fiscalisten, die hen vooraf hadden kunnen wijzen op de catastrofale nefaste gevolgen van dit hersenspinsel. Hoe naïef kan je zijn, hoe zelfingenomen ? Denken dat je het ei van Colombus hebt uitgevonden, dat je slimmer bent dan de topbedrijven en de topexperts in de wereld.
2. Het systeem werkt niet en heeft zelfs uiterst perfide en zware neveneffecten. Multinationals betalen geen belastingen meer en de verhoopte tewerkstelling is er niet gekomen. Schandaal. Kapitalistische holdup. Miljarden verlies voor België. Populistische bullshit natuurlijk. Al die buitenlandse multinationals die, via een financieel centrum in België, geen belastingen moeten betalen in België en in een groot deel van de wereld, kosten de Belgische schatkist geen euro, absoluut niets. Indien de notionele interestaftrek niet zou bestaan, dan zouden zij geen financieel centrum in België hebben opgericht en dus sowieso geen euro belastingen in België hebben betaald. De grote Belgische bedrijven zouden, indien het systeem van de notionele interestaftrek in ons land niet zou bestaan, al lang uitgeweken zijn naar andere landen, waar ze van andere gunstregimes kunnen genieten, zoals patrimoniumvennootschappen, stichtingen, e.a. waardoor ze ook weer aan belastingen in België zouden ontsnappen.
3. Maar er moet gecorrigeerd worden. Ik wil ten eerste komaf maken met het kinderlijk idealisme van de kleine Tobback en zijn kompanen: systeem afschaffen op basis van morele principes - kan je het geloven ? ' Wij weten dat die bedrijven de gunstigste belastingweg zoeken, dat mag, maar niet bij ons '. Om principiële redenen...? Komaf maken met het feit dat het systeem van de notionele interestaftrek niets bijbrengt voor ons land. Alle internationale topbedrijven weten nu dat België bestaat; ze weten waar wij liggen op de kaart. Al die bedrijven die hier hun financieel centrum neerzetten, de maatschappelijke zetel van tientallen van hun vennootschappen, vestigen brengen wel degelijk iets bij: enorme opportuniteiten voor advocatenbureaus, enorm veel werk voor fiscalisten, notarissen, een bijdrage voor de horeca, taxis, immobiliën, enz. ( Ik heb recent gelezen wat de aanwezigheid van Barco betekent voor Kortrijk; het is absoluut hallucinant: 3000 overnachtingen per jaar, 12.000 taxiritten, 6000 restaurantmaaltijden, enz. ).
4. Als er moet gecorrigeerd worden, moet je verstandig corrigeren, in de juiste richting, en in het belang van ons land. Het systeem afschaffen of fundamenteel wijzigen is geen optie. Dan ben je niet alleen 'financieel' verliezer, maar je verliest nog maar eens alle geloofwaardigheid tegenover alle wereldbedrijven. Je schreeuwt het gewoon uit: " Let op, we zijn niet te vertrouwen ". Je moet het systeem behouden maar corrigeren waar het fout is gelopen, namelijk op het vlak van de tewerkstelling.
5. Ga met elk van die bedrijven en met nieuwe potentiële kandidaten, individueel rond de tafel zitten. Wijs hen er op dat de filosofie en het uitgangspunt van het systeem scheefgetrokken is. Sluit individuele overeenkomsten af met als uitgangspunt: in ruil voor het behoud van het fiscale gunstregime vragen wij van jullie een concrete, effectieve tewerkstellingsbijdrage; geen belofte, maar een resultaatsverbintenis. Volgens mij kan je daar zeer concreet in gaan: sluit met elk van die bedrijven een overeenkomst waarin wordt bepaald hoeveel nieuwe vaste duurzame voltijdse betrekkingen in België moeten worden gecreëerd en aangehouden als tegenprestatie voor het gunstregime. Gezien dat gunstregime die bedrijven jaarlijks tientallen/honderden miljoenen euro opbrengt, lijkt het mij dat de oprichting in België van een call-center, een distributiecentrum, een logistiek centrum, een onderzoekseenheid, een marketingafdeling voor die bedrijven geen onoverkomelijke hinderpaal zal zijn. Integendeel. ( Ik zeg maar iets: 200 bedrijven maal 100 nieuwe jobs betekent toch 20.000 nieuwe jobs ).
Ik zeg niet dat je in businesstransacties alle morele overwegingen moet laten vallen. Ik zeg wel dat je niet, te pas en te onpas,de naïeve, idealistische moraalridder met het opgestoken vingertje moet spelen. Wees volwassen en probeer het project zo te moduleren dat het bijdraagt tot de economie, de welvaart en het welzijn van ons land en onze mensen.
Het vingertje van de kleine Tobback helpt ons in deze absoluut niet.. Het wordt zelfs ronduit belachelijk, wanneer hij zegt - hoe onbeschaamd kan je zijn ? - " ons land moet een belastingparadijs worden voor de mensen die werken ". Het is volstrekt ongelooflijk dat dit uit de mond van de kleine Tobback komt. Dit is duizend keer erger dan iedere werkende mens in België recht in zijn gezicht spuwen.
Belastingparadijs voor mensen die werken ? 1. Daar heeft zijn partij de laatste decennia fantastisch toe bijgedragen !!! 2. Daar draagt hijzelf met zijn PS vrienden de laatste jaren fantastisch toe bij !!! 3. Als hij en zijn vrienden op die manier verder gaan, dan zullen onze achterkleinkinderen daar misschien ooit iets van merken, maar dat valt sterk te betwijfelen.
Soms denk ik dat de kleine Tobback een groter gevaar is voor onze samenleving dan sommige mensen die met een enkelband vervroegd willen vrijkomen.
Vincent Van Quickenborne, burgemeester van Kortrijk, zegt op 2 februari in de regionale pagina's van HLN : " Eigenlijk is Felix The Cat... de nieuwe oppositieleider van de CD&V. "
Felix the Cat is 29 jaar, is een nitwit, zit amper vier maanden in de politiek, zit niet in de Kortrijkse gemeenteraad, en woont niet eens in Kortrijk !
Hoe kan hij dan de nieuwe oppositieleider zijn in Kortrijk ?
Ik zal dat in de komende dagen proberen uit te leggen. De democratie en de politieke cultuur op hun slechtst.
Hoe word je, als je de juiste familienaam hebt, van een onbenullig leeghoofd parlementslid, in pakweg drie jaar tijd. Met de juiste connecties kan, in de politiek, de weg van 'zero tot hero' zeer kort zijn. De meeste jonge werklozen kunnen dat niet zeggen...
Het was de week niet van Annemie Turtelboom: een hele week onder vuur, met de uitsmijters vrijdag op de frontpagina van de kranten. De " kip zonder kop ", van advocaat Walter Damen, was misschien wel een krachtige oneliner, maar iets galanter had ook gekund.
Turtelboom was niet de eerste minister, en ze zal ook niet de laatste zijn die plots in de vuurlinie ligt.
De week ervoor was het Pascal Smet, en nog ervoor Hendrik Bogaert, Steven Vanackere, Philippe Muyters, Freya Van den Bossche, e.a.
Dit spervuur heen en weer kadert uiteraard in een politieke context.
- Iedereen denkt nog alleen aan de verkiezingen van 2014. Het lijkt nog veraf, maar over een maand staan we op exact één jaar van het begin van de verkiezingscampagne. Dus elke partij, elke politicus/politica moet zich positioneren en profileren. Dit moet nu gebeuren, want binnenkort zullen nieuwe opiniepeilingen verschijnen, en iedereen is er als de dood voor om daarin onmiddellijk een ontgoochelend, of zelfs een negatief signaal te krijgen. Volgens mij zullen vroege peilingen nog nooit zo belangrijk zijn geweest: ofwel zullen ze de bestaande trend bevestigen/versterken, ofwel tonen ze het begin van een trendbreuk, zowel op het vlak van de verhoudingen N-VA enerzijds, de drie klassieke partijen anderzijds als op het vlak van de verhoudingen tussen de drie klassiek partijen.
- De drie traditionele partijen lijken begrepen te hebben ( op enkele individuen na ) dat het permanent praten over en schieten op de N-VA en De Wever geen goede strategie is. Ze stappen daarvan af en willen zich eindelijk opnieuw profileren op basis van hun eigen programma, voorstellen en ideeën.
- Door de gemeenschappelijke vijand, de N-VA, te verbannen, speelt die profileringsdrang zich plots weer af in een ouderwetse situatie: de drie vechten opnieuw rechtstreeks tegen elkaar, ze moeten weer onder mekaars duiven schieten, van elkaar vliegen afvangen. Tel daarbij de dubbelzinnige situatie van de Open VLD, niet in de Vlaamse regering, wel in de Federale, en er wordt dus meteen ook geschoten binnen beide niveaus en tussen beide niveaus.
- Op die manier krijg je dus de zenuwachtige guerilla-oorlog, met infiltranten, sluipschutters, hinderlagen. Jullie blokkeren ons wetsvoorstel in de Vlaamse regering, wij blokkeren de benoeming van jullie pion in de Federale; jullie gooien een bananenschil voor de voeten van onze minister, wij reageren met rotte eieren naar de kop van die van jullie... Kleine randopmerking: tussen de Franstalige partijen zie je dit fenomeen nauwelijks.
Los van dit politiek straatgevecht is er natuurlijk ook een inhoudelijke kant. De kritiek op veel van die excellenties en/of hun departement is vaak ( gedeeltelijk ) terecht.
Als je naar de bron gaat kijken van deze kritiek, de voedingsbodem, dan kom je in 99% van de gevallen terecht bij hetzelfde vertrekpunt: het ontbreken van een beleid. Er is in België, voor de meeste bevoegdheidsdomeinen al jarenlang geen beleid meer:
- er is één domein waar je sinds een paar jaar, en met een enorme coördinatie inspanning van Maggie De Block, kan spreken over een samenhangend beleid, en dat is migratie, vreemdelingen, asiel. - hier en daar kan je, op kleine gebieden, spreken van een beleid. Ik denk bijvoorbeeld aan het fietspaden beleid van Hilde Crevits - het eigenlijk beleid dat in bepaalde sectoren wel bestaat komt van Europa: landbouw, visserij, recent toezicht op de banken, monetair, enz.
Keren we terug naar Vlaanderen en België met enkele voorbeelden: - kan je met Pascal Smet spreken van een onderwijsbeleid ? Om te lachen. - kan je in België spreken van een energiebeleid . In de ons omringende landen rollen ze over de vloer als men in België spreekt over een energiebeleid; er is zelfs nog geen aanzet tot... - kan je in Vlaanderen met Freya spreken over een energie- en milieubeleid ? Daar zullen de plaatsers en eigenaars van zonnepanelen echt niet kunnen mee lachen. - is er iemand, behalve Jean Marie Dedecker, die de laatste tien jaar nog praat over een sportbeleid in Vlaanderen ? - kan iemand mij zeggen wat de laatste jaren het cultuurbeleid is in Vlaanderen ? - kan iemand zeggen wat het fiscaal beleid is in België: zo veel mogelijk voor de modale Belg, nul voor multinationals dank zij de notionele interestaftrek ? - wat is ons industrieel beleid, ons wetenschapsbeleid, ons mobiliteitsbeleid, ons begrotingsbeleid, enz. - weet iemand nog wat ons justitie- en gevangenissenbeleid is ?
Wij hebben op geen enkel vlak nog een korte, middellange en lange termijn visie, beleid en politiek.
En daarom gaat niets vooruit, daarom zwemmen de meeste ministers, daarom heb je steekvlampolitiek, stop-and-go...
Het lijken allemaal hyperkinetische mannetjes en vrouwtjes die iedere dag ideetjes hebben, voorstellen doen, initiatieven nemen, beloften maken zonder enige coherentie, zonder logica of samenhang, kortom zonder beleid.
Stop de guerrilla, laat jullie niet afleiden door nevengebeurtenissen, focus op het essentiële en zet bakens uit voor de toekomst.
Jullie weten dat ik van nabij een specifieke literatuurstroming volg, namelijk de lezersbrief.
Af en toe voel ik mij verplicht om een pareltje met jullie te delen.
Het voorbeeld hieronder illustreert zeer duidelijk een aantal typische kenmerken van deze literatuurvorm: - de tekst is tien keer te lang ( hoe kort hij ook is ) - de tekst bulkt van de tegenstrijdigheden - de tekst had nooit moeten geschreven worden
Daar gaan we.
Het meesterwerkje is van Fred Van Pottelbergh uit Nieuwerkerken ( HLN, 2/3 februari 2013 ).
" Roger Raveel. Ik zal waarschijnlijk een asociale kunstonkundige zijn en waarschijnlijk zal Roger Raveel een zeer gerenommeerde kunstenaar zijn, maar ik denk, met alle respect voor de man en wat hij heeft verwezenlijkt, dat er in het derde leerjaar minstens even goede kunstwerken worden gemaakt. Nogmaals mijn verontschuldigingen voor mijn onbegrip van deze kunstrichting die nooit aan mijn muur zal prijken. "
Ik ben nogal optimistisch van natuur, vooral ook wat de toekomst van Vlaanderen en de Vlamingen betreft. Maar soms wordt mijn optimisme zwaar op de proef gesteld.
Bestaat er echt geen mogelijkheid om zo'n mensen te vervolgen wegens smaad aan de intelligentie, de cultuur en de kunst?
LC
P.S.: Eén troost. Ik heb het gevraagd aan de schilderijen van Raveel. Geen enkel schilderij van Raveel zou aan één van de muren bij Van Pottelbergh willen hangen !
