Enkele maanden geleden reeds kwam ARCO, in huis bank van de katholieke zuil, zwaar in opspraak. De rol die ARCO gespeeld heeft in het hele DEXIA verhaal blijft overigens tot op vandaag hoogst onduidelijk. Als er in het verhaal bepaalde namen worden genoemd - Leterme, Vanackere - dan fietst iedereen er wijd omheen.
Wat wel duidelijk is, is dat er een quid pro quo was - voor wat hoort wat. ARCO was door de bevriende politici gedwongen geweest om alsmaar verder geld in DEXIA te stoppen, zelfs toen DEXIA reeds zwaar water maakte. In tegenprestatie zouden de bevriende politici zorgen voor een staatswaarborg voor alle houders van deelbewijzen in ARCO. Ons kent ons.
Klein probleem: binnen Justitie zijn er mensen die vinden dat zo'n staatswaarborg onwettig en dus nietig is. Wordt vervolgd.
Wat deze week door de N-VA op tafel werd gelegd, werpt een totaal ander licht op de zaak.
- enerzijds is er het luik over de belastingsafwending, eventueel belastingsontduiking, valsheid in geschrifte, enz.
- anderzijds is er de ontdekking van het feit dat, via dividenden op de deelbewijzen van ARCO in DEXIA, later BELFIUS, zeer belangrijke sommen naar ARCO terugstroomden, geld waarmee ARCO haar gedupeerde houders van deelbewijzen zou kunnen vergoeden. ARCO had haar 'leden' een eerste keer veraden ( door DEXIA te beschouwen als een risicoloze belegging ). In deze tweede fase verkrachtte ARCO haar leden een tweede keer: die enorme geldstromen die bij ARCO moesten binnen vloeien werden op het laatste moment afgeleid naar een nieuw vehikel, dat zo uitzonderlijk is dat nagenoeg niemand het kent of er ooit van gehoord heeft. Ze hebben dit vehikel gevonden in het rariteitenkabinet en gebruiken het nog maar eens om belastingen te ontwijken/ontduiken. Intussen zien tienduizenden ARCO leden deze enorme bedragen aan hun neus voorbij vliegen. Erger nog, ze waren zich niet eens bewust van deze truc van de foor.
Ik laat voorlopig het belastingluik gerust, wegens nog te onduidelijk.
Wat het luik oplichting van eigen leden betreft, denk ik dat de nodige bewijzen op tafel liggen. Klaar, duidelijk en onbetwistbaar. Dat elke ethische reflex onderweg van tafel gevallen is, is ook duidelijk.
De oplichters aan de top van het ACW hebben meteen alle geloofwaardigheid van het ACW weggegooid. Je moet het maar doen.
Hier zal dus een fiscaal staartje aan komen. Ik wijs er, ten overvloede, nog eens op dat Steven Vanackere één van de topfiguren van het ACW is ( die desgevallend alle dubieuze fiscale constructies heeft mee goedgekeurd ), én Minister van Financiën ! Belangenconflict, schijn van onpartijdigheid... nooit van gehoord.
Stel je even voor: je bent Amerikaanse ambassadeur in Brussel of je bent correspondent voor een vooraanstaande Zweedse krant.
Je zou wel eens iets meer willen weten over de Belgische Staatsveiligheid, de inlichtingendienst. Wat doe je: je kijkt naar het journaal op één, of je leest een krant en je zal alles weten wat je wil en moet weten.
- de grote baas stuurt dag na dag perscommuniqués uit en organiseert persconferenties... - de grote baas verschijnt op televisie en veegt de politici serieus de mantel uit... - de grote baas zegt geen dossiers aan te leggen over politici, maar het dik dossier van een politicus ligt duidelijk zichtbaar op zijn bureau... - de tweede man van de Staatsveiligheid zit in de gemeenteraad van zijn gemeente als fractieleider van een bepaalde politieke partij... - het privé-adres en de contactgegevens van de man vind je binnen de minuut op internet... - het comité dat de Staatsveiligheid moet controleren heeft geen 'clearance' om de documenten die zij moeten controleren in te kijken... - rapporten die aan een aantal ministers worden overgemaakt, worden gelekt... - een 'specialist' stelt voor om de Staatsveiligheid gewoon af te schaffen; dat is niet meer van deze tijd... ( Hallo Renaat, ik heb dat gisteren gesuggereerd, maar dat was wel een grapje hoor... )
Dit alles stond de laatste dagen in alle Belgische kranten te lezen, zo maar.
Het zal jullie niet verwonderen dat we in bepaalde buitenlanden niet hoog staan aangeschreven...
Vergeet niet dat de Amerikaanse ambassadeur en de Zweedse correspondent tezelfdertijd op televisie en in de kranten hebben kunnen zien, hoe in België een advocaat en plaatsvervangend rechter in vol SS-ornaat met zijn bataljon door de straten van een Belgische stad kan paraderen...Misschien kan Mijnheer de Rechter vanaf nu in uniform zetelen.
't Is toch carnaval !
Ok, enkele suggesties voor volgend jaar: een Kim De Gelder praalwagen, dansende schoolkinderen rond het wrak van een bus, een demonstratie door schoppende pesters, een bosmaaierballet. 't Is toch carnaval !
Met zo'n mentaliteit en bij gebrek aan enige zelfcorrectie, kan je beter het carnaval van Aalst afschaffen.
Ik heb blijkbaar ergens op zere tenen getrapt of een gevoelige zenuw geraakt.
Je kan op de blog elk artikel afzonderlijk een evaluatie geven, gaande van 0/5 tot 5/5.
Je kan ook de blog als geheel beoordelen, in de zin van 'zeer goed', 'redelijk goed', 'goed', 'nog werk aan', 'nog zeer veel werk aan'. Zeer weinig lezers doen dat.
Sinds een aantal maanden stond de teller onveranderd op 11 evaluaties, waarvan 80% zeer goed, 5% nog zeer veel werk aan.
Vorige week heb ik drie dagen na mekaar, drie maal zo veel bezoekers gehad als normaal. Ik was tevreden, maar had er geen verklaring voor.
Vandaag ga ik tussendoor eens kijken naar de evaluaties en wat blijkt:
- in drie dagen tijd zijn er 66 (!!!) evaluaties bijgekomen - 40% van de evaluaties zijn nu 'nog zeer veel werk aan', meer dan het aantal 'zeer goed'.
Ik lig daar absoluut niet wakker van, hoewel ik natuurlijk liever positieve evaluaties heb dan negatieve, maar ik maak mij wel de bedenking dat dit moeilijk toeval kan zijn.
Wat de bedoeling is van de evaluatiegever of gevers kan ik alleen maar raden. Misschien denkt men, door een negatief imago van de blog te geven, anderen of nieuwe bezoekers weg te houden ? Een beetje flauw ( de evaluaties zijn anoniem ).
Ik hoop alvast dat jullie regelmatig eens blijven langskomen en er plezier aan beleven.
Aarzel ook niet om mijn blogadres aan vrienden, kennissen en collega's door te geven. Hoe meer bezoekers, hoe meer vreugde !
De zesde staatshervorming wordt een hot thema. In De Zevende Dag was het hoofddebat er aan gewijd. In de komende maanden moet het gebeuren. Servais Verherstraeten belooft wetteksten over enkele weken en die zouden dan tegen de zomer kunnen worden goedgekeurd. Over de inwerkingtreding aarzelt men. Sommigen pleiten ervoor om te wachten tot 1 januari 2015, wellicht uit voorzichtigheid maar vooral ook omdat het misschien een beetje riskant is om van start te gaan een viertal maanden voor de moeder van alle verkiezingen.
De reacties op deze zesde staatshervorming geven mij een déjà-vu gevoel.
Aan Franstalige kant blijft iedereen kalm en rustig. Er is een sfeer van ingetogenheid. We hebben stand gehouden, we hebben bijna niets toegegeven en we hebben hier en daar iets belangrijks binnen gehaald, maar niet te luid roepen voor de buit binnen is.
Aan Vlaamse kant kan het enthousiasme van de CD&V, vooral bij monde van Verherstraeten en Eric Van Rompuy niet op. Een historische overwinning voor Vlaanderen en de Vlamingen, een reuzenstap vooruit, de afsluiting en meteen de bekroning van onze institutionele hervormingen. En zichzelf maar op de borst kloppen... Open Vld en sp.a zijn minder luidruchtig, want het institutionele en het communautaire zijn al altijd minder spek voor hun bek geweest. Het triomfalisme blijft uit; zij zullen zich meer bezig houden met de concrete uitwerking.
Dit bazuingeschal van de CD&V, en daarvoor de CVP, is niet nieuw. Van bij de eerste staatshervorming, pakweg veertig jaar geleden, waren hun overwinningskreten telkens opnieuw weer te horen: overwinning voor Vlaanderen, autonomie voor Vlaanderen, financiële middelen voor Vlaanderen..., dank zij ons.
We zijn nu veertig jaar en zes staatshervormingen later. Als je nu objectief naar het resultaat kijkt, dan is dat veel minder rooskleurig dan ons werd en wordt voorbehouden. Vlaanderen en de Vlamingen zijn niet de triomfators van dit lang proces. Integendeel.
Hoe komt dat ? Omdat de Vlaamse onderhandelaars altijd voor kleine pyrrusoverwinningen zijn gegaan, die op korte termijn goed klonken, terwijl de Franstaligen strategisch en tactisch veel sterker waren en de fundamentele overwinningen binnen haalden. De Vlamingen kijken aan het schaakbord twee zetten ver en pakken twee pionnen. Op dat moment hebben de Franstaligen reeds het eindspel in hun hoofd en weten precies hoe ze ons enkele zetten later schaakmat zullen zetten. Wat ze ook, telkens opnieuw, grandioos hebben gedaan.
Ik zal een paar voorbeelden geven om mijn stelling te staven.
- toen het woord 'federalisme' voor het eerst werd uitgesproken als toekomstmodel voor ons land, stootte men onmiddellijk op een splijtzwam. Voor de Vlamingen kon er enkel sprake zijn van een federalisme met twee: Vlaanderen en Wallonië, met Brussel als gemeenschappelijke hoofdstad. Voor de Franstaligen kon er enkel sprake zijn van een federalisme met drie: Vlaanderen, Wallonië en Bruxelles als drie evenwaardige gewesten. De discussie heeft jarenlang gewoed, zonder akkoord. Toen hebben de Vlamingen gekozen voor de gemakkelijkheidsoplossing: we spreken er niet meer over, net alsof er niet meer over spreken het probleem zou oplossen.
We zijn nu enkele decennia later. Het Federalisme met twee, grootste strijdpunt voor de Vlamingen, behoort al jaren tot de wereld van de fantasie. Durft het heethoofd van vroeger, Eric van Rompuy, nog beweren dat die Vlaamse eis werkelijkheid is geworden. Al jaren is de officiële naam van de regio Brussel: het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
De Franstaligen hebben hun slag thuis gehaald en hebben reeds de volgende stap gezet: binnen de groep van drie hebben zij intussen een confederatie Bruxelles - Wallonie gemaakt. Het is dus niet meer drie gelijkwaardige gewesten, maar twee tegen één. Dat dit een 'fait accompli' is heeft Johan Vande Lanotte vorige week nog bevestigd door te stellen dat het toekomstige België zal bestaan uit vier gewesten: Vlaanderen, Wallonië, Brussel en het Duitstalig Gewest. Dank u CVP/CD&V voor deze schitterende Vlaamse overwinning.
- de drie klassieke Vlaamse partijen zeggen: wij willen geen zevende staatshervorming. Zij vergeten erbij te zeggen dat een nieuwe hervorming grondwettelijk, wettelijk en praktisch onmogelijk is geworden. In 2010, tijdens de lange regeringsonderhandelingen, heeft Luc Huyse in een, voor hem, bijna pathetisch paginalang artikel in De Standaard, de partijen opgeroepen om alstublieft toch niet verder alles in de Grondwet te betonneren; voor hem moeten zelfs een aantal zaken terug uit die Grondwet gehaald worden.
Ook op dit vlak hebben wij gedamd en hebben de Franstaligen geschaakt. Van bij aanvang hebben zij systematisch elke wijziging of toegeving in hun voordeel in de Grondwet laten inschrijven. De Vlamingen hebben het laten gebeuren. Dit wil zeggen dat alles vergrendeld en geblokkeerd is ten eeuwigen dage. Voor een verdere, zelfs kleine staatshervorming, een gewone correctie of een verduidelijking, zal nu een Grondwetsherziening nodig zijn ( want alles is daarin gebetonneerd ) en wie denkt dat de Franstaligen nog zullen instemmen met een nieuwe Grondwetsherziening droomt en dwaalt. Je moet er dus aan denken dat, na al die hervormingen, onze staatsstructuur een grote gelijkenis vertoont met een krotwoning en dat we voor de rest van onze dagen met die krotwoning zullen blijven zitten. Dank u CD&V/CVP voor deze schitterende Vlaamse overwinning.
- wat doet jullie nu denken dat het met deze zesde staatshervorming, met onder meer de splitsing van BHV, anders zal aflopen ? Opnieuw staan Van Rompuy, Verherstraeten en hun acolieten op hun loftrompetten te blazen. Opnieuw zal, op het eerste zicht en voor enkele jaren de indruk worden gewekt dat Vlaanderen hier als grote winnaar uitkomt. Maar opnieuw zal over vijf of tien jaar blijken dat deze zesde staatshervorming en de manier waarop BHV werd gesplitst, voor Vlaanderen en de Vlamingen op een catastrofe zal uitdraaien. In de komende jaren ( in principe voor eeuwig ) zal Vlaanderen miljarden euro aan Brussel cadeau doen, zonder enige inspraak in de aanwending van die middelen ( wie het anders zegt, hallucineert ). De kans dat de Vlamingen in de toekomst nog zullen vertegenwoordigd zijn in de Brusselse instellingen, is zeer miniem. Door de manier waarop men het gerechtelijk arrondissement BHV heeft gesplitst, loodst men een Franstalig paard van Troye binnen in Vlaanderen. De Franstaligen zullen niet alleen van de Rand maar van heel Vlaams-Brabant een politiek wingewest maken, zonder mogelijk verweer. Opnieuw worden alle Franstalige verworvenheden in de Grondwet vergrendeld. In deze hervorming wordt de rol van de Koning niet geherdefinieerd. In deze hervorming wordt aan de taalpariteit in de Federale Regering niets veranderd. In deze hervorming wordt de belachelijke alarmbelprocedure ( absoluut uniek in de wereld ) niet genormaliseerd, enz. In deze hervorming wordt het belang van de provincies niet voor een deel teruggeschroefd.
Na de kunstmatige of naïeve euforie, zullen wij snel weer wakker worden in het besef, dat we nog maar eens terrein hebben verloren, of beter, hebben prijs gegeven.
Het verhaal van de zes staatshervormingen is voor Vlaanderen en de Vlamingen uiteindelijk een ontgoochelend, indien niet een vernederend verhaal.
Alles wat Vlaanderen heeft gekregen hebben Brussel en Wallonië ook gekregen. En daarbovenop hebben zij veel meer gekregen. Niet alleen toetjes en snoepjes, maar geld, voor eeuwig vergrendelde posities en veel meer politieke macht dan hen toekomt.
Fantaseer ik ?
Hebben we niet een Franstalige PS Eerste Minister, die nauwelijks Nederlands spreekt? Hebben we niet een Nederlands onkundige PS Vice-Premier? Hebben we niet een Nederlands onkundige Cdh Vice-Premier ? Heeft New York niet één burgemeester, en Brussel negentien ?
En hebben we in 2013, je acht het niet voor mogelijk, niet een Federale Regering die geen meerderheid heeft in Vlaanderen ?
Zes staatshervormingen, zes keer op de pot gezet. Goed bezig.
Dank u CVP/CD&V voor deze schitterende Vlaamse overwinningen.
- Bart De Wever provoceert opnieuw: hij toont een platte buik en een strakke huid.
- er is toch iets mis met onze Staatsveiligheid. Er zijn meer lekken dan geheimen. Wij hebben de enige Staatsveiligheidsdienst in de wereld waarvan de grote baas geregeld antwoordt op vragen van journalisten, en zelfs persconferenties geeft. Ik denk niet dat de boss van de FBI ooit met een journalist heeft gesproken. Never. Die baas, Alain Winants heeft een standaard antwoord: wij zijn perfect binnen onze opdracht gebleven. Alleen een beetje subjectief, dacht ik. Wat doet dat Comité I eigenlijk ? Minister Turtelboom ( van liberale strekking zoals Winants ) is bezig met alle gegevens van het dossier Debie - Dewinter te verzamelen. Dat kan toch niet moeilijk zijn. Die gegevens kunnen toch enkel en alleen maar bij de Staatsveiligheid liggen, of niet soms. Ik heb zo een vermoeden dat ons land veiliger zou zijn zonder Staatsveiligheid. De Amerikanen, de Engelsen, de Fransen en de Luxemburgers zullen wel over onze veiligheid waken.
- twee dagen geleden was er reeds een tekort van 3 miljard op de begroting 2013. Minister van Financiën Vanackere heeft er een nachtje over geslapen en er meteen 2 miljard van af gedaan. Dus nog 1 miljard zoeken voor het hele jaar zal voldoende zijn ??? Bovendien maakt de helderziende zich sterk dat de groei in het najaar hoger zal zijn dan de 0,2% die het Planbureau vooropstelt. Het is niet duidelijk op welke gegevens hij zich hiervoor baseert. We zullen het in de gaten houden.
- de sp.a en het ABVV die vechtend over straat rollen, dat we dit nog mogen meemaken !
- op een forum van De Morgen vraagt iemand zich af, of de overlopers van het Vlaams Belang naar de N-VA wel echt worden gescreend ? Natuurlijk. Door de Staatsveiligheid.
- het catastrofaal klantenverlies van Electrabel is, volgens mij, te wijten aan hun hautaine monopolistische houding gedurende tientallen jaren, maar vooral aan hun fundamenteel oneerlijke communicatie. Geen enkel bedrijf heeft zoveel jaren lang zoveel blazen in de nek geslagen van consumenten en klanten als Electrabel; geen enkele bedrijf heeft zo schaamteloos met hand en tand woekerprijzen verdedigd; geen enkel bedrijf heeft zo heftig de autoriteit van regering en toezichthouder betwist. Zo is stilaan een gespannen relatie ontstaan tussen Electrabel en alle andere partijen. Vande Lanotte heeft daarop ingespeeld door de consumenten tot tariefvergelijkingen aan te sporen en de verandering van leverancier te vergemakkelijken. De consumenten zijn gevolgd. In de zoveelste verkeerde inschatting heeft Electrabel gedacht dat het slechts een storm in een glas water zou zijn. En toen zij veel te laat reageerden met een zogezegd spectaculaire prijsverlaging, voelde iedereen met de ellebogen aan, dat ook deze boodschap eigenlijk niet correct en eerlijk was, en dat Electrabel volhardde in de boodschap. Daardoor kwam er in januari een nieuw record van Electrabel verlaters. En geloof het of niet, nu betwisten ze dat ook nog eens. Bedrijven die in België actief zijn en die vanuit Parijs worden geleid, zijn wel vaker het slachtoffer van de pretentieuze Parijse arrogantie.
- een aantal belangrijke mensen hebben hun gezond verstand teruggevonden, beter laat dan nooit, en vinden nu ook dat de komst naar België van Bernard Arnault - derde rijkste man ter wereld - misschien wel eerder een zegen is dan een schande. Nu blijkt ook dat Arnault reeds meer dan 10 miljoen euro belasting betaalt in ons land, dat dit bedrag zal stijgen en dat er ook bijkomende tewerkstelling zal komen. Zo veel financiële zwaargewichten komen er niet naar België. Als we er dan eens één hebben, gaan we die dan buiten gooien ? Als je nu 'links' volgt en de Arnaults buitenshot, de notionele interest afschaft, een belasting op de grote fortuinen invoert..., dan moet je wel beseffen dat je hier over vijf jaar een economisch en sociaal rampgebied zal hebben. Toch even nadenken. Alstublieft ?
