|
Dag 29: dinsdag 23 oktober 2007
Dit was eens een dag vol met goede voornemens zoals je normaal op nieuwjaar hebt. Alhoewel er met nieuwjaar al dikwijls eentje onuitgevoerd blijft slaagde ik er vandaag in om alles wat op het programma stond uit te voeren. Het eerste voornemen was om 10u vertrekken uit het gebouw. Daar ik me de voorbije dagen af en toe eens begon te vervelen en daar ik het 50 meterbad gevonden had, waar we als student vrije toegang tot hebben, was de verleiding te groot om nog langer te wachten om de certificaten te behalen bij cardioloog en dermatoloog om me geschikt te verklaren aan sport te mogen deelnemen. Ik vertrok te voet richting ahepa die hier het gereral hospital wordt genoemd. Daar vroeg ik het aan de infodesk maar door het rotatiesysteem van dokters was het niet mogelijk om maar een van de 2 dokters te zien. Ze gaven me het adres en het telefoonnummer mee van het Hypocratia hospitaal waar ik me na een korte rit van 20 minuten met bus nummer 10 bevond. In Ahepa hadden gezegd dat het niet ver was dus was ik eerst beginnen stappen maar toen ik het vroeg aan iemand dan vertelde die me dat het heus veel te ver was de baan te voet af te leggen. Bovendien liep ik in de verkeerde richting. Dus de bus dan maar op. Daar aangekomen keek ik snel eventjes rond. Dit was precies een veel rustiger gedeelte van de stad. Ik besliste dan maar mij ter plekke te begeven zodat ik vooruit geraakt en misschien morgen zou kunnen zwemmen. Ik liep daar op de parking en kwam daar chirurgen tegen. Ik dacht dit is mijn kans om een lange wachtrij, die normaal is aan de infodesk, te ontlopen. En inderdaad ik vertelde hem dat ik die certificaten nodig had om te mogen sporten en die vriendelijke man informeerde even aan de infodesk, chirurgen hebben namelijk voorrang op alles en liet me uiteindelijk binnen in een bureautje achter de infodesk waar een stevige Griekse dame had post gevat met nog een andere Griekse studente die met hetzelfde probleem zat als ik. Daar zij alleen engels kon moest ik alles aan haar uitleggen en zijvertaalde dit dan. De matrone belde wel een half uur naar tal van telefoonnummers om een cardioloog te vinden. Ja en nee wisselden af maar uiteindelijk werd het toch ja. Een andere man begeleide ons naar het lokaal van consultatie maar liep zelf verloren in het hospitaal. Na een kwartiertje gerondloop en gewacht kwamen we uiteindleijk aan de consultatieruimte uit. De dokter was een sloeberachtig type van rond de 60. Het zag er een zeer sympathieke man uit. We hadden een korte babbel want hij had in België een vriend-collega die hetzelfde beroep praktiseerde. Nadien was het de beurt aan Maria (de andere Griekse studente). Als elementaire beleefdheid wachtte ik op haar om dan samen achter de eindstempel te gaan zodat het certificaat geldig is. Zij had nog een afspraak bij een orthophedist in hetzelfde hospitaal. Ik moest naar Delfon hospitaal die op een klein halfuurtje van Hypocratia gelegen was. We wisselden nog snel onze nummers uit en beloofden zeker contact te houden. Ik was nog niet volledig in Delfon en ze belde al voor te vragen of ik het gevonden had. Echt een superlief mens dus. Daar was niet overdreven veel volk aan de infodesk dus werd ik snel geholpen. Ik werd nummer 19 en ze waren juist begonnen. Een dik uurtje wachten dus. Er was daar geen bordje die de nummers aangaf, neen hoor ze hadden een beter systeem. Een verpleegster die niets anders moest doen dan daar rondlopen en de lokalen toewijzen, want er waren meerdere dermatologen aan het werk, en schreewde luidkeels de nummers in het Grieks wel te verstaan. Ik toonde gewoon telkens mijn nummer. Nadat het derma bezoek was afgelopen nam ik contact op met haar. Ik wilde haar bedanken voor de hulp die ze me had geboden en haar trakteren op een drinkje. Zij was blijkbaar ook net buiten uit het ziekenhuis en we spraken af aan de bushalte Hypocratia. We verplaatsten ons naar het centrum terug en genoten van een muntthee op een zonnig terrasje met zicht op zee. Ja ja het leven kan lastig en mooi tegelijk zijn. Daar ze eigenlijk een nogal druk bezet mens is omdat ze actief is op toneelvlak (decor-regisseur en dans) kon ze niet veel langer blijven maar ze vond het zeer tof om kennis gemaakt te hebben. Ze nodigde me uit om savonds deel te nemen aan de cursus Rock en Roll maar daar dit nogal ver buiten de stad gelegen was beloofde ik andere keer. Op vrijdag organiseert ze volksdans aan de white tower. Dit is niet zo ver van Matsi dus daar ga ik wel naartoe. Dat beloofde ik. Op de terugweg kocht ik me nog een pitta en verplaatste me uiteindelijk richting zwembad waar ik tot zonsondergang een 3 tal uurtjes later dus vertoefde. Het was zalig genieten van de zon. En wetende dat ik morgen aan de andere kant van de bariere in het water mocht plaatsnemen. Na zonsondergang haalde ik snel een foto op in mijn kamer en begaf ik me naar het gymnasium waar men de kaarten om toegang te krijgen tot de sportfaciliteiten aanmaakt. Daar had ik een tof gesprek met een Griek die me nog wat meer wegwijs maakte in Thessaloniki. Nadien begaf ik me naar het restaurant en keerde terug naar het zwembad, waar men elke avond waterpolo speelt. De activiteit duurde tot 11u en dan kwam ik maar terug huiswaarts. Ik wilde er vroeg inkruipen zodat ik om 11u paraat stond om te gaan zwemmen want we krijgen enkel gratis toegang van 11 tot 2 Maar slaagde er niet in dit te volbrengen. Ik ging nog binnen op de kamer van Anastasia samen met Caroline (de bruine) en Olga was ook aanwezig. We babbelden wat en voor we het wisten was het 3u. Ondertussen hadden we nog muziek uitgewisseld ook. Zeer tof om te doen. Dus het laatste voornemen was niet gelukt!
|
