Ik ontwaakte zoals gewenst om 10u30 en maakte me klaar om me naar het zwembad te begeven. Olga had ook belooft te komen maar wist nog niet wanneer dus begon ik maar alvast mijn lengtes te doen. Ik strandde op 2500 meter. Ik was best tevreden daar het zo een eind geleden was in het water vertoeft te hebben. Nadien positioneerde ik me in de zon en genoot tot 3u30 van het mooi leven. Nadien kreeg ik honger, logisch gevolg als je vergat te ontbijten en geen lunch had genomen, en ging ik naar Matsi om croque monsieurs te maken. Ik kwam Elena onderweg tegen en die vroeg me of ik toevallig geen zin had nog naar de Zara te gaan. Ze had nog een broek nodig en wist anders niet goed wat doen. Ik stemde in en nadat ik mijn croques had verorberd vertrok ik met haar richting stadscentrum meerbepaald Zara. Ze keek rond in de vrouwenwinkels maar vond niet echt haar goesting. Ik stelde haar de vraag of ze toevallig geen zin had ook de mannelijke winkel te bezoeken, daar ik nood had aan een 2de pullover. Ze stemde zonder morren in en vonden uiteindelijk wel mijn ding. Een bruin-grijs gestreepte trui aan een aanvaardbare prijs. Daar het nog steeds mooi weer was stelde ik voor om te gaan apertieven in Kitchen Bar daar we er toch niet ver vandaan zaten vond ik dit het goede moment. Het zicht snoerde haar ook de adem eventjes af. We namen plaats op de eerste rij en keuvelden gezellig over allerlei zaken. Het was snel 7u30 en het koelde al evensnel af waardoor we ons dan maar in beweging zetten richting studentenrestaurant. Anna; Theresa, Julia en Antonio (corresponderende nationaliteiten: Duits-Nederlandse, Oostenrijkse, 2 Spanjaarden) waren daar ook aanwezig en we schoven dan maar gezellig bij. Het eten was niet te fameus. Na het toch te hebben binnengewerkt verplaatsten we ons dan maar naar Matsi. Alvorens Matsi te betreden nodigden Theresa en Anna me nog uit om mee te kijken naar een film die ze gingen huren. Ik beloofde langs te gaan maar uiteindelijk was het compleet uit mijn gedachten gegaan toen ik met Anastasia aan de babbel was geslagen in haar kamer. We babbelden uiteindelijk alweer tot 3u. Hoe we er steeds in slagen die tijd vol te praten ik versta het niet. Dus landde ik weer niet echt vroeg in mijn bed.
Dit was eens een dag vol met goede voornemens zoals je normaal op nieuwjaar hebt. Alhoewel er met nieuwjaar al dikwijls eentje onuitgevoerd blijft slaagde ik er vandaag in om alles wat op het programma stond uit te voeren. Het eerste voornemen was om 10u vertrekken uit het gebouw. Daar ik me de voorbije dagen af en toe eens begon te vervelen en daar ik het 50 meterbad gevonden had, waar we als student vrije toegang tot hebben, was de verleiding te groot om nog langer te wachten om de certificaten te behalen bij cardioloog en dermatoloog om me geschikt te verklaren aan sport te mogen deelnemen. Ik vertrok te voet richting ahepa die hier het gereral hospital wordt genoemd. Daar vroeg ik het aan de infodesk maar door het rotatiesysteem van dokters was het niet mogelijk om maar een van de 2 dokters te zien. Ze gaven me het adres en het telefoonnummer mee van het Hypocratia hospitaal waar ik me na een korte rit van 20 minuten met bus nummer 10 bevond. In Ahepa hadden gezegd dat het niet ver was dus was ik eerst beginnen stappen maar toen ik het vroeg aan iemand dan vertelde die me dat het heus veel te ver was de baan te voet af te leggen. Bovendien liep ik in de verkeerde richting. Dus de bus dan maar op. Daar aangekomen keek ik snel eventjes rond. Dit was precies een veel rustiger gedeelte van de stad. Ik besliste dan maar mij ter plekke te begeven zodat ik vooruit geraakt en misschien morgen zou kunnen zwemmen. Ik liep daar op de parking en kwam daar chirurgen tegen. Ik dacht dit is mijn kans om een lange wachtrij, die normaal is aan de infodesk, te ontlopen. En inderdaad ik vertelde hem dat ik die certificaten nodig had om te mogen sporten en die vriendelijke man informeerde even aan de infodesk, chirurgen hebben namelijk voorrang op alles en liet me uiteindelijk binnen in een bureautje achter de infodesk waar een stevige Griekse dame had post gevat met nog een andere Griekse studente die met hetzelfde probleem zat als ik. Daar zij alleen engels kon moest ik alles aan haar uitleggen en zijvertaalde dit dan. De matrone belde wel een half uur naar tal van telefoonnummers om een cardioloog te vinden. Ja en nee wisselden af maar uiteindelijk werd het toch ja. Een andere man begeleide ons naar het lokaal van consultatie maar liep zelf verloren in het hospitaal. Na een kwartiertje gerondloop en gewacht kwamen we uiteindleijk aan de consultatieruimte uit. De dokter was een sloeberachtig type van rond de 60. Het zag er een zeer sympathieke man uit. We hadden een korte babbel want hij had in België een vriend-collega die hetzelfde beroep praktiseerde. Nadien was het de beurt aan Maria (de andere Griekse studente). Als elementaire beleefdheid wachtte ik op haar om dan samen achter de eindstempel te gaan zodat het certificaat geldig is. Zij had nog een afspraak bij een orthophedist in hetzelfde hospitaal. Ik moest naar Delfon hospitaal die op een klein halfuurtje van Hypocratia gelegen was. We wisselden nog snel onze nummers uit en beloofden zeker contact te houden. Ik was nog niet volledig in Delfon en ze belde al voor te vragen of ik het gevonden had. Echt een superlief mens dus. Daar was niet overdreven veel volk aan de infodesk dus werd ik snel geholpen. Ik werd nummer 19 en ze waren juist begonnen. Een dik uurtje wachten dus. Er was daar geen bordje die de nummers aangaf, neen hoor ze hadden een beter systeem. Een verpleegster die niets anders moest doen dan daar rondlopen en de lokalen toewijzen, want er waren meerdere dermatologen aan het werk, en schreewde luidkeels de nummers in het Grieks wel te verstaan. Ik toonde gewoon telkens mijn nummer. Nadat het derma bezoek was afgelopen nam ik contact op met haar. Ik wilde haar bedanken voor de hulp die ze me had geboden en haar trakteren op een drinkje. Zij was blijkbaar ook net buiten uit het ziekenhuis en we spraken af aan de bushalte Hypocratia. We verplaatsten ons naar het centrum terug en genoten van een muntthee op een zonnig terrasje met zicht op zee. Ja ja het leven kan lastig en mooi tegelijk zijn. Daar ze eigenlijk een nogal druk bezet mens is omdat ze actief is op toneelvlak (decor-regisseur en dans) kon ze niet veel langer blijven maar ze vond het zeer tof om kennis gemaakt te hebben. Ze nodigde me uit om savonds deel te nemen aan de cursus Rock en Roll maar daar dit nogal ver buiten de stad gelegen was beloofde ik andere keer. Op vrijdag organiseert ze volksdans aan de white tower. Dit is niet zo ver van Matsi dus daar ga ik wel naartoe. Dat beloofde ik. Op de terugweg kocht ik me nog een pitta en verplaatste me uiteindelijk richting zwembad waar ik tot zonsondergang een 3 tal uurtjes later dus vertoefde. Het was zalig genieten van de zon. En wetende dat ik morgen aan de andere kant van de bariere in het water mocht plaatsnemen. Na zonsondergang haalde ik snel een foto op in mijn kamer en begaf ik me naar het gymnasium waar men de kaarten om toegang te krijgen tot de sportfaciliteiten aanmaakt. Daar had ik een tof gesprek met een Griek die me nog wat meer wegwijs maakte in Thessaloniki. Nadien begaf ik me naar het restaurant en keerde terug naar het zwembad, waar men elke avond waterpolo speelt. De activiteit duurde tot 11u en dan kwam ik maar terug huiswaarts. Ik wilde er vroeg inkruipen zodat ik om 11u paraat stond om te gaan zwemmen want we krijgen enkel gratis toegang van 11 tot 2 Maar slaagde er niet in dit te volbrengen. Ik ging nog binnen op de kamer van Anastasia samen met Caroline (de bruine) en Olga was ook aanwezig. We babbelden wat en voor we het wisten was het 3u. Ondertussen hadden we nog muziek uitgewisseld ook. Zeer tof om te doen. Dus het laatste voornemen was niet gelukt!
Deze morgen een paar keer wakker geworden door het kletterende water tegen de luiken maar toch nog kunnen verderdutten tot 11u30 ontwaakte ik toch tamelijk snel. Daar ik gisteren om kwart voor 12 een douche nam die eigenlijk tot 12u warm water moet bieden maar dit niet deed veerde ik recht toen ik zag dat het 11u30 was. En het loondde ik had nog medium warm water. Beter dan de ijsblokjes die er gisteren uitkwamen in elk geval. Met lichte hoofdpijn verkoos ik dan maar er een dagje alleen tussenuit te trekken. Dit om aanvaringen met schipbreuken te vermijden. Om 3u moest ik Anne (De Duits-Nederlandse) naar het French institute brengen daar zij niet wist waar zich dit bevond. Nadien bezocht ik het ziekenhuis voor de certificaten om te mogen zwemmen maar dit was niet mogelijk bij hen dus morgen een ander hospitaal zoeken. Daarna deed ik een flinke wandeling doorheen de stad ging ik een pizza eten en iets drinken om uiteindelijk tegen 10u in mijn gezellig warm kamertje te arriveren. Eens in alle rust op mijn eigen en eens weg uit de drukte het deed in elk geval geen kwaad.
Over vandaag zal ik heel erg kort zijn daar we eigenlijk nog minder gedaan hebben dan mensen die in een rust en verzorgingstehuis zitten. Ik ben opgestaan tegen 10 en wat relatief vroeg was als de slaap pas kon worden ingezet tegen 3u30. Maar ik voelde me fit genoeg. Alhoewel het ochtendhumeur zich wel manifesteerde dit vergezeld met een paar dingen die tegen gaan zoals de computer die blokeert van in het begin dingen laten vallen ... . Tegen 2en hadden we ontbijt en lunch naar binnen gesmikkeld en begaven we ons naar de bib waar we tot 7u zijn gebleven. Lekker asociaal wezend dus. Om 7u kreeg Clinckeman een berichtje van de Franse meiden meerbepaald de Fabie dat ze gekookt hadden en dat we mochten mee aanschuiven indien we dat wensten. Khad hem tot noch toe nog nooit opgejaagd gezien maar hij stond precies op een brandend kolenveld. De pot schafte, voor de verandering, pasta met tomatensaus en erin bevond zich tonijn en champignons. We namen dit in ons op, voor het eerst dat ik champignons binnenkrijg zonder te kokhalzen!!! Ik begon dan maar aan de afwas terwijl de andere als echte staatsarbeiders stonden toe te kijken, op de 2 caro's en Sofia dan na die in de andere keuken de schotels afwastten. Plots heerste er een mysterieuze sfeer, er was iets op til blijkbaar. Ik had vorige avond al lachende tegen iemand gezegd dat er misschien grootscheepse acties in mijn naburige kamer aan het gebeuren waren gewoon voor de lol en blijkbaar heeft diene pipo dat gaan doorzeggen en zij heeft me dan maar eens mijn bekomst gegeven met vergiffenis achteraf maar toch. Dan ben ik maar naar boven gegaan daar de deur zich alweer in gesloten toestand bevond en kwam ik terecht bij Victoria, een super lieve Londense meid. We babbelden over van alles en nog wat. Ook het thema een shorttrip naar huis kwam aan bod. Zij zou er graag ook eventjes tussenuit willen zijn om eens haar normale taal te kunnen gebruiken want hier moet ze supertraag spreken. Daar ik mij momenteel ook eerder Waal dan Vlaming voel door het overdadig gebruik van het Frans zou ik er ook niet tegenopzien eens voor eventjes terug in Belgie te zijn. Ook het gemis van een gezellig hoekje waar het rustig is kwam aan bod evenals het gemis van de propere groene vlaktes. Het schijnt dat Kassandrou ( de andere residentie) toch nog een pak beter is dan Matsi. Ik ga een dezer dagen zeker eens een kijkje nemen. We zien dan wel wat er gebeurd. Ons gesprek duurde iets langer dan verwacht want het was alweer 3u tegen dat ik in mijn kamer belandde.
Daar we eigenlijk vorige avond afgesloten hebben op het uur dat ik me normaal uit mijn bed moet heffen om richting Brussel te vertrekken kon ik er maar des te meer van genieten om tot het middaguur in mijn bed te blijven liggen. Wel moet ik zeggen dat ik om 7 uur eventjes wakker ben geworden door een verbrande geur die in mijn kamer hing. Ik ging dan ook maar eens op onderzoek wat het eventueel kon zijn. Na alles omgekeerd te hebben en mijn handen eens te hebben verfrist raakte ik mijn schroeiend hete handdoek aan. De oorzaak was gevonden, ze hadden namelijk de chauffage aangestoken. Beetje bij beetje werd het knusjes warm in de kamer. Ik omhelsde dan ook maar eerst eens mijn lieftallige verwarming om eens echt lekker warm te hebben alvorens onder de wol te kruipen. Het werd dus zoals ik reeds zegde middag vooraleer ik me terug in de gemeenschappelijke gedeelten van het gebouw liet zien. Ik had zelfs de indruk dat ik nog een van de eerste was.
Daar ik nog steeds op zoek moest gaan naar een hotel voor mijn ouders van 27 oktober tot 3 november en voor mijn goede vrienden Edoardo en Marianna van 1 november tot de 4 de moest ik me dus maar op het terrein begeven niettegenstaande het er totaal niet uitnodigend bijlag. Het was fameus aan het regenen en er stond een zeer koude snijdende wind. Maar het was geen kwestie van willen maar van moeten. Ik bezocht dezelfde hotels van gisteren maar ze stelden me gedeeltelijk teleur. De enige mogelijkheid was mijn ouders bij aankomst van Edoardo en Marianna doen verhuizen van hotel daar bijna alle hotels volboekt zijn. Er is hier namelijk van 1 tot 4 november het fameuze filmfestival van Thessaloniki. Vandaar dat alle hotels dus druk bezet zijn. Ze vragen zelfs meer dan de normale prijs in deze periode. Ik heb nog verschillende ander hotels ook afgelopen waarvan er zelfs eentje was die je een slaapplaats aanbood voor een luttele 255 euro per nacht! Na 3 uur en een half rondgehos in de gietende regen en dus uiteindelijk 2 hotels gevonden te hebben keerde ik licht onderkoeld met de bus terug richting Matsi. Blij dat ik was aangekomen in elk geval want de radiator had nog wat warm. Mijn vriendelijke buurman was gisteren niet al teveel waard, zo leeg als het achterste van een koe laat maar zeggen. Hij was na mij opgestaan had een uurtje gaan lopen en dat was het. Toen ik vroeg om mee te gaan naar de winkel om eten te gaan kopen voor de komende dagen wilde hij niet mee om te helpen dragen. Aan tafel savonds viel hij tijdens het gesprek in slaap tot we hem verplichtten om naar zijn bed te gaan. Ook al was het nog maar 8u30. Het was voorzien dat de franse meisjes nog een film gingen komen kijken in het batiment bij ons maar daar had ik niet echt zin in. Fabienne ook niet en Thijs al evenmin. Wel moet ik bekennen dat Mr. Thijs een beetje opgewekter werd toen hij wist dat Fabienne zich hier ook bevond in het gebouw. Ze gingen samen naar zijn kamer en de deur ging dicht . Ik ging dan maar op zoek naar Anastasia en de 2 Olgas van vorige avond om mijn avond te vullen. We babbelden gezellig en deden het uitbeeldspel. De zotste woorden eerst natuurlijk allerlei rare dingen moesten worden uitgebeeld en zo ging de tijd ook voorbij. Het werd dus alweer 2u30 alvorens ik, in mijn nog medium warme kamer, binnentrad
Gisterenavond actief vandaag iets minder daar ik een klein beetje vergeten was dat ik om 8u30 moest opstaan. Om 9u30 werden we namelijk bij de prof van econometrics verwacht en dus moesten we wel maken dat we daar op tijd waren. En we slaagden er toch in daar net op tijd te geraken. Hij overhandigde ons een bundeltje met de eerste 2 hoofdstukken die we moeten doornemen en binnen een drie tal weken zullen we opnieuw elkaar ontmoeten om de meeste problemen uit de weg te kunnen ruimen. En hij voorziet er precies heel wat. We verlieten een beetje verslagen het lokaal want als we eens snel onze neus in de cursus staken zagen we dat het er nogal ingewikkelde materie uitzag.
Daar onze volgende afspraak slechts om 12u was hadden we dus ruimschoots de tijd om een wandeling te doen en op zoek te gaan naar de hotels die we gisteren hadden gevonden op het internet. Op de wandeling zelf kwamen we er nog een paar good looking hotels tegen waar ik natuurlijk ook eens ging informeren voor de prijs. Meestal viel je nogal achterover maar wat kan je anders verwachten. Na het bezoek aan deze hotels keerden we onze wagen richting universiteitscampus voor tijdig aan te komen op onze 2de afspraak van de dag. Daar aangekomen stonden er reeds enkele studenten buiten aan het lokaal met een boek van ongeveer 300 bladzijden en een pak kopies. We moesten er maar onze plan mee trekken om het gekopieerd te krijgen. Iedereen had de beloofde 40 paginas verwacht maar uiteindelijk waren het er dus een veelvoud meer. Allemaal nogal aangeslagen trokken we dan maar met de ganse economische bende richting studentenrestaurant. Beneden in dit restaurant is er een kopiecenter dus staken we daar het ganse gebeuren binnen om het te laten kopiëren en gingen we in tussentijd eten. Op die manier was het nuttige aan het aangename gekoppeld. Op het gemak begaven we ons nadien met het hoopje paginas naar ons lieftallige woonst om een siesta te houden. Ik wil daar heus niet aan beginnen omdat ik schrik heb wanneer ik in België terug mijn oude leventje opneem er wel eens problemen zou kunnen mee hebben. Ik maakte me dan nog maar gauw croque monsieurs daar het eten in de restaurant voor de verandering weer niet te vreten viel en dan brak het brandende gevoel van 15u aan die het gevoel gaf van euforie. Een laatste les Grieks, en dit na zo een lange periode van 2 weken. Vandaag stond er de eerste 2u les op het menu en de laatste 2 was een film in het genre zoals iedereen die wel kent, het Griekse voorbeeld van film, My big fat greek wedding. Ik verliet de zaal wat vroeger samen met Elena die haar bus moest halen om een trip te doen dit weekend. Ik stak mijn hoofd nog gauw eens binnen in het studentenrestaurant om te zien wat men daar verschafte en dit keer was het nog aanvaardbaar. Spaghetti in een soort vettige tomateuze toestand. Ik at snel een bordje leeg en ging verder naar de residentie. In tussentijd had Thijs de was gaan doen. Dus thuisgekomen snel deze allemaal in mijn kastje stoppen en beginnen aan het avondmaal. We kozen nogaals voor pasta maar dit keer onder de vorm van pene in samenspraak met een heerlijke verse pot van het italiaanse merk Barilla met opschrift aubergine. Het smaakte zeer goed in elk geval.
Voor de avond stond er een 2de erasmusparty op het programma. Het heeft dus eigenlijk alweer een weekje geweest met non stop feest. Je gelooft het misschien niet maar op den duur wil je gewoon eens de rust van het normale leven terug. Het kan op de duur saai worden en zeker met het genre muziek ze hier hebben anders zou dit het leed nog kunnen verzachten. Dus ten 10en verplaatste het matsi gepeupel zich richting uitgaansbuurt waar het feest doorging. We waren er als eerste blijkbaar. We dropten onze overlast aan kleren in een hoekje en bestelden het een en het ander aan de toog. Het zag er naar uit dat het weer een avond ging worden die snel te vergeten zal zijn als je zag hoe de mensen nogal genageld aan de grond bleven staan ten gevolge van de onprettige muziek. Tegen 12en was het volle bak, zo erg zelfs dat je eigenlijk niet meer in de mogelijkheid was om nog te kunnen bewegen. Ik was niet de enige die er niet van hield om opeengeprest te staan als sardienen in een blik. Bovendien werd ik ziek van het moeten aanschouwen hoe losbollig mensen worden als ze een glaasje ophebben. Het menselijke zelfrespect is dan precies nogal ver weg. Ik begon zelfs te denken aan een orgie achtige toestand toen ik vanop de trap een beeld kreeg over het zaaltje. Iedereen stond wel te wasmasjienen met iemand en als je een kwartiertje later nog eens een kijkje ging nemen zag dit beeld er al gans anders uit. Niet dat ik antiek wil voorkomen maar partnerruil vind ik gelijk niet echt passend. Het komt misschien omdat ik een zoals er wel meerdere beweren niet helemaal juist ben omdat ik altijd te nuchter ben ten opzichte van de andere. Maar het zal me een ganse slagerij worst wezen. Om 1u kwam normaal de laatste matsi inwoner nog af, het was ons Moldavische Olga. Aanvankelijk had ze niet echt veel zin om nog af te komen maar door stimulerende telefoontjes van een Oekrainische Olga en vriendin Anastasia kon men haar toch overhalen. Olga had nog een paar taken te verrichten in de bibliotheek en daarmee kwam ze dus later. Erg maar puur waarheid om een uur sprak ik samen met Olga van Oekraine en Anastasia er al over om huiswaarts te keren daar we het allen niet konden hebben ons in een conservenblik te voelen. We belden de Olga dan maar die onderweg was om haar te emlden dat we weg gingen en zochten een punt waar we samen konden komen om samen terug huiswaarts te trekken. We dronken dan maar nog ets op Anastasias kamer met ons gevier en lieten het uiteindelijk 4u30 worden. Ik als kelderbewoner word er natuurlijk mee geconfronteerd als er nog activiteiten aan de gang zijn in de keuken. En natuurlijk was dit het geval. Ze waren alle roddels aan het verspreiden wie zoal met wie had aangehouden en dat kon ik natuurlijk niet missen. Ik sloot dan ook maar aan aan de tafel waar men nog pasta aan het koken was. Het was ongeloofelijk wat er allemaal werd verteld een mens zou het nooit geloven. Daar sloten we de boite af tegen 6 uur. Alweer een record die dus er moest aan geloven.
Niettegenstaande ik toch wel voldoende nachtrust kreeg slaagde ik er toch niet in om voor 11 uur uit mijn bed te pieren. Het kan gelegen zijn aan de oplopende tekorten van de voorbije dagen misschien. Ik begon de dag dan maar met het voorprepareren van mails en de blog zodat ik enkel copy paste moet doen wanneer het interent zich aandient. Ik was daar ongeveer al een uur en een half mee bezig tegen dat mijn buur voet uit zijn bed zette. We raakten beide precies niet echt op dreef want het was 1 uur voor we het wisten. Ik wilde in elk ge val nog die mails versturen dus moest ik zeker richting bib trekken. En tegen 3en moest ik evidament naar de Griekse les. De tijd in de bib vloog snel voorbij daar ik ook nog wat research pleegde naar hotels in Thessaloniki voor mijn ouders die langskomen in de herfstvakantie vergezeld van Italiaanse vrienden van me. Ik noteerde van diegene die me het meest aanstonden van prijs en gebouw het adres om morgen te bezoeken. En dan brak het moment aan om naar de les te vertrekken; Alweer mocht ik me licht haasten om er tijdig (een kwartier te laat) te geraken. Het was tevens Sofias verjaardag en bij het verlaten van het gebouw kwamen de andere franse dames juist richting gebouw met de cadeautjes die bedoelt waren voor tijdens de avond te overhandigen. We kwamen juist op het goede moment buiten, ze konden zich nog net verbergen en zij had niets in de mot. We daalden dan maar verder af richting Griekse school. De les was zeer interessant, ik heb zelfs 50 paginas kunnen lezen uit mijn boek dode hand. Het ging eindelijk eens vooruit om te lezen en de les duurde eens niet vervelend lang.
Nadien eventjes langs de studentenrestaurant waar men de keuze had tussen aubergine en nog zo het een en het ander gestoofd of aardappeltjes zwemend in de olie. Ik koos het 2de. Nadien kon de birthdayparty van start gaan. We begonnen er uitzonderlijk vroeg aan deze keer. Alweer hadden de 2 keuken prinsessen Alexandra en Fabienne hun uiterste best gedaan om cakes te bakken. Alweer waren ze uitzonderlijk lekker. Alleen spijtig dat we ze met zovelen moesten delen. Ik sloeg dan maar aan de kook om pannenkoeken te bakken die precies ook gretig over de toonbank gingen. Er werd gezellig gebabbeld, gelachen, gezongen, en je zag het aan Sofia, ze genoot ervan. Iedereen bleef eens in het gebouw. Een van de uitzonderlijke avonden. Daar we er zo vroeg aan begonnen waren was het ook al wat vroeger opgedoekt. Tegen 2en waren de meeste reeds gaan slapen. Ik verkeerde nog in een zeer actieve bui en vandaar dat ik besloot om nog een avondwandeling te maken. Tegen 3en geraakt ik dan ook onder de 2 warme dekens in mijn kamer.
Hoe ik het elke dag volhoud ik weet het niet maar toch slaagde ik er weer in vlotjes 11uur te bereiken in horizontale houding. Al moet ik wel bekennen dat ik om 7u een kleine tussenpauze heb moeten inlassen om een pull te nemen daar ik te koud had. Dus logischer wijs werd het alweer 12u alvorens we het batiment konden verlaten. Ik had als doel vandaag een heuse hotelwandeling te maken. Op de meeste vakantiebestemmingen doe ik dit uit interesse om de prijzen te weten en een vergelijk te hebben met mijn verblijfplaats. Hier dus wel erg verschillend maar dit even in het achterhoofd houdend stapte ik op de verschillende receptieposten af. Keer op keer verschoor ik in de negatieve zin. De hotels zijn hier dus echt wel duur. Ondertussen hadden we het linkse deel van de dijk ook eens afgewandeld, een gedeelte die tot voor vandaag voor ons compleet ongekend terrein was. We begaven ons na afloop van onze trip nog naar het studentenrestaurant waar we iets walgelijks aangeboden kregen te eten en maakten ons daar dan maar gauw uit de voeten. Daar het al tegen 3en begon te draaien en ik mijn notas niet bij me had voor de Griekse les moest ik dus maar terugkeren richting Matsi om dit op te halen en naar de toffe Griekse lessen te gaan. Ik beindigde ze een beetje vroeger met behulp van een leugentje om bestwil. Ik had namelijk les, kookles is ook les. Alleen heb ik zelf niet gekookt. Ik was aan de babbel geslaan met Olga en ondetussen had Thijs reeds het dinner geserveerd in onze keuken daar we hadden gehoord dat het eten deze avond in het restaurant ook niet veel soeps was. Om 10u deze avond ging er een bootparty van start. Je moest 6euro ingang betalen de boot vaarde een 2 tal uren en de drank was er enorm duur. Ik opteerde dan maar voor de meer economische optie en lichamelijk meer aanvaardbare optie om terug te keren naar Matsi om eens vroeg te gaan slapen. Ik dronk nog een glas met Sofia die dezelfde mening als mij deelde over het dure uitgaan met de boot en ging uiteindelijk slapen.
Deze morgen was het vroeg, voor hier te wezen althans,uit de veren. We ontwaakten tegen 9enen alleen duurde het wel tot 10u tegen we beide uit ons kamer geraakten. We namen een kort ontbijt en vertrokken richting universiteit waar we om 11u onze eerste afspraak hadden met de professor die ons kennis van Econometrics I zou moeten verschaffen. Deze wist ons doodleuk te vertellen dat we de enige 2 waren onder de erasmussers die voor zijn vak hadden gepostuleerd met as logisch gevolg dat hij geen onderricht wil geven aan slecht 2 studenten. Hij deed eerst een voorstel om een boek onder zelfstudie te geven maar uiteindelijk zag hij van dit idee af en stelt hij ons komende vrijdag een cursus van een goede 20 tal paginas ter beschikking die we op eigen houdje moeten verwerken. Na een 2 tal weken organiseert hij dan eens een moment waarop we vragen kunnen stellen. We kunnen het examen afleggen vanaf we hem melden dat we er klaar voor zijn. Het is eens iets anders op die manier studeren.
De 2de professor die we moesten zien die moest normaal beschikbaar zijn tussen 10 en 12 in zijn kantoor maar was dit natuurlijk niet. We gingen zelfs meerdere malen langs in zijn kantoor maar hij bleef spoorloos voor ons. De 3de afspraak was om 12u. Dit was blijkbaar een groepsmeeting van allerlei erasmussers. Alhoewel om van een groep te kunnen spreken heb je meer nodig dan 10 mensen vind ik. Ook deze prof wist ons doodleuk te vertellen dat er geen lessen zullen zijn in het engels daar we met te weinig waren. Opnieuw zelfstudie en een werk hoogstwaarschijnlijk. Next meeting => Friday. Dan weten we dus hopelijk nog iets meer. Dan bezochten we ook nog het kantoor van de prof van Human resource management die ons ook al te weten gaf dat we geen les krijgen. Er zal een presentatie zijn en een gewoon examen over de cursusboek. Over de momenten van salenkomst gaat hij ons een mail sturen een van komende dagen, weken maanden of jaren. Hier moet je alles incalculeren! Nadien was het alweer tijd om mij richting toffe griekse lessen te begeven waar ik me ontzettend goed heb verveeld. Maar met het vooruitzicht steak friet vanavond op het menu kon me niet al teveel meer iets tegen gaan. Ongeloofelijk maar waar er was blijkbaar eens niets te doen deze avond. Iets zeer uitzonderlijk dus. Anne, een Duits-Nederlandse waar we een paar dagen geleden mee kennis hadden gemaakt en die vandaag met Thijs had gelopen op de piste vandaag stelde voor om samen een filmpje mee te pikken vanop de laptop in een van onze kamers. De film van de dag werd De Da Vincicode. Moest Ratzinger het geweten hebben hij stuurde een bombrief wellicht. Tegen 1en was de film algelopen kletsten we nog een halfuurtje en haalde ik alles uit mijn kast om de lieve Anne warm te houden daar het gigantisch koud begon te worden in de kamer en daar ze naar de les moest de volgende ochtend ging ze dan maar naar bed na een halfuurtje. Ziezo, dag 22 in schoonheid afgerond.
Vandaag beslisten we maar eens om het ontbijt over te slaan in plaats van het middagmaal. Daar het middagmaal ons toch gratis ter beschikking wordt gesteld door de universiteit en we het economisch moeten aanpakken de komende weken beslisten we maar dit zo aan te pakken. We gingen dan ook zeer vroeg, het was al tegen 12en toen we daar arriveerden. Het was alweer niet veel soeps maar aangezien er knagende honger heerste lieten we ons toch maar meeslepen. Nadien verplaatsten we ons naar de bibliotheek om na te gaan of er nog proffen zijn die ons geantwoord hebben op de aanvraag van ons om ons van onderricht te willen voorzien. Nog wat geïnternet zorgde er al snel voor dat het tegen 3en begin te draaien. Tijd voor mij dus om me voor de 6de keer naar de Griekse language school te begeven. Daar plaatste ik me naast een Spaans meisje en heb ik mijn eerste leerzame les genoten. Het had niets te zien met het Grieks maar ik vertaalde de vocabulaire die we in de Griekse les zagen naar het Spaans. Een goede opfrissing dus voor taal nummer 5 uit mijn gekend talenpakket. Zij was er ook blij mee een activiteit te kunnen doen dus de 4 uren gingen sneller voorbij dan normaal. De voorbije middag hadden we lopen stoefen over de aankoop van onze friteuze met als logische gevolg dat we savonds mochten bewijzen echte belgen te zijn. Alexandra, Laure, Fabienne hebben we dan ook maar geïnviteerd om te komen genieten van de van Belgische hand gesneden frieten. Eigenlijk van Thijs hand daar ik in de les zat mocht hij die taak op zich nemen. Het vlees werd meegebracht door de ladies. Zij hadden een soort kruidenhamburger meegenomen uit de supermarkt. Alleen wisten ze niet dat wij eerder frieteneters zijn dan vleeseteres indien er zich frieten aandienen. Maar we aten alweer eigenlijk iets te overdadig.
Op het avondprogramma stonden 2 keuzes. In het stadion vlak naast de residentie gelegen vond de opening plaats van de atletiekweek. Dit ging gepaard met een concert en een heus vuurwerk maar daar we op het ogenblik van het vuurwerk nog aan tafel zaten bekeken we het dan maar vanuit de keuken. Tegen dat alles opgeruimd was evenals de overheerlijke desserts van Laure (gateau au chocoloat à la façon de Laure) verorberd was namen we contact op met onze Nederlandse correspondente ter plaatse die ons met spijt moest mededelen dat het spektakel reeds was afgelopen. Er zat dus niets anders op dan de 2de optie te kiezen. Deze bestond eruit de andere te vergezellen die reeds eerder deze avond vertrokken waren richting Bar waar men voor slechts 5 euro een maaltijd kon nemen en voor de rest van de avond gratis allerlei dranken kon drinken. We hadden op voorhand beslist het niet laat te maken dus deden we dit dan ook niet daar we de dag erna proper moesten verschijnen voor verschillende proffen. We arriveerden tegen kwart na 1 in ons kamertje en de lichten gingen snel uit. De rest kwam een uurtje later binnen. Er vertelde me iemand dat ze best nog veel lawaai gemaakt hebben maar ik heb erdoor geslapen blijkbaar. Gelukkig maar.
Tegen 11en werd er op de deur geklopt want de bel die er niet is doet het niet. Het was mijn gebuur. Hij was reeds wakker en wenste de dag te beginnen. We vlogen er dan maar meteen in wetende dat het zondag was en dat ons uitgebreid ontbijt zich niet vanzelf opdiende wisten wat doen. Tegen 12u30 waren we volledig klaar gegeten, afgewassen en gedouches evenals op ons paasbest om samen met Laure en Fabienne een city walk te doen. Eerst langsheen de shoppingstraat waarvan de winkels gelukkig op zondag gesloten waren met als richting de haven. In de haven vonden we een immens geweldig toffe boite om iets te eten. Het was een terras in de zon, au bord du mer om het in het mooie Frans te zeggen. We nestelden ons dan maar in de zetels die rond een tafeltje stonden en lieten de menukaart op ons afkomen. Het had veel allures van het gentse Café théatre, lounghebar inclusief! Direct mijn ding dus. De prijzen waren ook zeer schappelijk zeker voor het zicht die je aangeboden kreeg. Ik bestelde me een traditionele spaghetti basilico fresco en Thijs voorkeur ging uit naar een funghi pasta. Nadien voelde we nog iets voor een dessert ook en werd er chocomousse besteld en profiterollekes. We betaalden ons verorberde stukken en namen ons op om verder de stad te exploreren. Daar de zon achter het gebouw aan het kruipen was en we dus in de schaduw waren terecht gekomen en daar het ook niet overdreven warm was beweegden we ons dan maar richting wegenstelsel van Thessaloniki. We beslisten dan maar, daar we eigenlijk meer tijd hadden verloren dan voorzien in het nieuwe stadsgedeelte omdat ons bezoek aan die kitchen bar niet voorzien was, om gauw de bergen in te gaan op zoek naar het oude gedeelte van de stad. We namen willekeurig links en rechts en volgeden onze neus. We kwamen in zeer gezellige steegjes terecht. Ik moet wel vermelden dat het verschil tussen arm en rijk zich hier wel uit. Dit valt vooral op dat je echt wijken hebt met zeer jonge gebouwen die zeer goed onderhouden zijn en daarnaast zijn er ook gebouwen die er eerder wat verloederd bijstaan. Het was een tocht van ongeveer een uur klimmen maar het beeld die we daar kregen over de ganse stad was adembenemend. Een uur ervoor hadden we zicht van zee naar boven en nu omgekeerd. Alweer stonden we allen aan de grond genageld. We genoten van de ondergaande zon op een bankje en het werd zelfs zo stil dat je een speld kon horen vallen. Met volle teugen genieten dus van het centrale thema hier carpe diem.
Eenmaal we de zon bijna volledig hebben zien zakken in de zee, merkten we dat het gevoelig veel frisser werd. We wilden dan ook zo snel mogelijk terug in de residentie geraken om een warm drankje tot ons te nemen. Alleen lag dit gebouw een beetje verder dan voorzien. We vervolgden onze weg en werden de bossen ingestuurd. We volgden een nogal kronkelend wegje die niet eens voorzien was van een voetpad om uiteindelijk, navigerend op de OTE toren en het stadium die vlakbij de residentie gelegen was, de weg naar huis te vinden. Onderweg kwamen we nog de Zoo tegen. We wisten het bestaan ervan af maar wisten totaal niet hoe het te bereiken. Dus alweer een goede wetenschap bij. Tegen 7enen en zeer gelukkig het gevonden te hebben plaatsten we ons in de keuken met de oven open en de platen volledig aan om toch enige vorm van verwarming te hebben. We speelden een paar uno spelletjes tot op het ogenblik Fabienne besliste haar naar huis te begeven daar Alexandra elk moment thuis kon arriveren van haar trip naar de kloosters. De rest van de avond gebeurde er niet echt grootse dingen. We begaven ons nog richting bibliotheek voor de mails te raadplegen en belandden uiteindelijk tegen 1en in ons bed. Wat dus tot op heden een van de vroegste keren was.
Je raad het nooit, alweer begon de dag dichter tegen de middag dan de ochtend. Ons plan van naar de carrefour te gaan moest nu echt wel worden uitgevoerd. We hadden het al een paar keer uitgesteld maar op zondag moet je ook niet naar een supermarkt gaan. Dus met lege maag maakten we ons dan maar klaar om in de taxi te stappen richting Carrefour. Onderweg kwamen we nog een makro tegen ook maar daar ons voornemen was de carrefour te bezoeken weken we niet af van ons plan. De plaatselijke carrefour hier was blijkbaar gelegen in een heus shopping center met bijhorende restaurantjes, een bowlingzaal, een cinema, . We lieten ons dan maar verleiden om een pizzabar binnen te gaan alvorens ons tussen de rekken met overdaad aan voedingswaren te wagen. De pizza smaakte overheerlijk in dit vroege namiddaguur en het was zelfs zoveel dat we beiden het beste van onszelf moesten geven hem volledig naar binnen te kunnen werken. Nadien volgde de onvermijdelijke middagdip maar na een halfuurtje daar te bekomen ter plaatse zetten we ons in beweging richting Carrefour. We zagen er ook nog andere erasmussers dus het is blijkbaar wel een gekend oord. We wandelden doorheen alle rayons en laadden ons karretje met alles wat we praktisch zagen om in huis te hebben. We kochten zelf een elektrotoestel. Jawel hoor blijkbaar kan een belg niet overleven als hij drie weken geen frieten heeft kunnen bakken. Vandaar dat we dan maar overgingen tot de aankoop van de goedkoopste frietpot die men in het warenhuis had. De eerste in gebruikname zal pas maandag plaatsvinden in combinatie met een echte steak. De rayons evenals de uren schoven voorbij in de enorm grote supermarkt waar ze echt alles hadden van klein electro tot volledige keukens enzoverder. Tegen 18u30 dus zo een dikke 3 en een half uur na onze intrede in de supermarkt begeven we ons naar de kassas. Onze winkeluitstap was dus een daguitstap geworden. We werden beide een aardige duid armer maar we waren tenminste zeker dat moest er een oorlog uitbreken dat we toch voor een paar weken verder kunnen. Buitenkomende met al onze zakjes moesten we op zoek gaan naar een taxi die ons terug huiswaarts wilde brengen. Een half uurtje hebben we de koude moeten trotseren want het was echt koud geworden een goeie 15 graden en een zeer venijnige snijdende wind liet zich voelen.
Na veel gerondvraag van de taxichauffeur wist hij ons uiteindelijk toch naar de residentie te brengen. Ondertussen had ik in de taxi een invitatie ontvangen van Alexandra, een Frans meisje die samen met haar vriendin Fabienne in een appartement woont, om te komen eten deze avond. Laure en Sofia waren ook van de partij. We gingen dan ook maar op deze uitnodiging in zonder veel gemor. Snel de boodschappen uitladen dus, snel een beetje opfrissen en presentabel maken en vertrekken naar beneden toe, waar het appartement gelegen was. Het was een gigantisch groot appartement met een franse eigenaares genaamd Pierrette die ons ook verwelkomde. Een echte la mama de la casa. We werden hartelijk verwelkomt door de andere ook en begaven ons naar de veranda waar iedereen plaats kon nemen. Eerst was er eenaperitiefhapje die werd gevolgd door overheerlijke spaghetti bolognese en als dessert koekjes en een chocoladetaartje. Het was overheerlijk in elk geval, alweer goed voor de vetrolletjes te onderhouden of aan te kweken. Tegen 10en werden we verwacht in een bar waar men televisie kan kijken daar frankrijk tegen Engeland een rugbymatch moest spelen. De Fransen verloren uiteindelijk met een klein verschil de préfinale. Een beetje als verslagen honden en moe van de voorgaande avonden besliste iedereen dan maar om huiswaarts te keren. Het was nog steeds immens koud. Zelfs met pull was het daveren geblazen. We waren allen blij in het gebouw te zijn aangekomen niet dat het daar overdreven warm was maar het was al beter dan buiten.
Nadat we de avond zo laat hadden afgesloten was mijn buurman veronderendswaardig deze morgen toch de eerste uit de veren. Om 11u namen we ontbijt die eens eiloos was voor mij kwestie van een beetje aan de gezondheid te denken. Nadat we dit hadden naar binnen gewerkt herinnerden we ons dat er nog kaas en hesp in huis aanwezig was die met het oog op het maken van croques monsieurs aangekocht eerder deze week. Daar we daar beide wel trek in hadden maar slechts enkele sneetjes toastbrood meer hadden moesten we ons alvorens aan het middagmaal te kunnen beginnen toch nog naar de supermarkt. Daar we plannen hebben om morgen over te gaan tot Romeinse aankopen in de plaatslijke carrefour hoefdewe niet veel aandacht te besteden aan de nog andere benodigde zaken. Na ons bezoekje aan de supermarkt spoeiden we ons terug huiswaarts om aan de croques te kunnen beginnen en ik moet toegeven, ze smaakten verrukkelijk. Daarna een gebruikelijk klopje na een heerlijke maaltijd die ons niet al te ver van de tafel verdreefom uiteindelijk alle moed bijeen te rapen om af te wassen en nadien eens contact op te nemen met onze Brusselse school daar zij een mail hadden gestuurd om een aantal problemen uit te klaren. Met skype liep het moeilijker dan verwacht dus belde ik dan maar met de gewone gsm. Nadien begon het tijdstip om te vertrekken richting greek course, voor mij althans daar Thijs niet is ingeschreven door een fout in de administratie, te naderen. Ik raapte nog snel mijn spullen samen die moesten worden gewassen omdat mijn waarde collega plannen had tijdens mijn lesuren zich naar de wasserij te begeven. De les stopte een volle 3 kwartier vroeger en de gebruikelijke pauze van een half uur duurde al een kwartier langer. Het laatste uur van de les was niemand nog aan het luisteren, echt iedereen maar ook iedereen lag op zijn vuist te slapen. De lesgeefster zegde er niets op alleen dat het geen zin had om nog verder te gaan daar toch niemand nog wakker genoeg was en daarmee stopte ze dan maar. Ik begaf me dan maar naar Matsi alvorens misschien moves te maken naar het studentenrestaurant. Onderweg kwam ik al mensen tegen die er gaan eten waren en het was alweer maar eens pasta dit keer met tomatensaus. In gemeenschappelijk verleg beslisten we dan maar het kalfsvlees die zich in onze diepvries bevond te lijf te gaan daar we beide enorm zin hadden in een stevige brok vlees. Ondertussen hoorden we wat de andere studenten van plan waren voor vanavond. Ze wilden mensen uitnodigen bij ons in het gebouw. Iets wat normaal door de conciërge strictly forbidden is maar aangezien meneer niet thuis is nemen we maar het risico. We begaven ons nog snel in tussentijd naar de bibliotheek om nog wat telefoontjes te plegen en maakten dat we er tegen 11en als de kippen bijwaren om de party @ Matsi tot leven te zien komen. Het keukentje was gigantisch veel te klein en het volk veel te talrijk maar niemand liet het aan zijn hart komen en de meesten lieten zich dan maar op het gemak vollopen alhoewel ik de indruk had dat men deze taak volbracht op een gezapig tempo. Niet iedereen was dronken toen we werden buitengezet door pyamawoman (de vrouw die in het gebouw leeft om een oogje in het zeil te houden en die op elk uur van de dag zich in pyama doorheen het gebouw verplaatst). We waren tegen 12en bijna voltallig toen plotseling de deur opendraaide van de keuken. Eerst moesten er wel 3 mensen verhuizen al rechtstaande om de deur open te krijgen want anders stond die geblokkeerd door het vele volk maar na veel geduw van haar kant kreeg ze ze toch open. Ze begon daar een scène te maken in het Grieks en ons te beschuldigen dat we allemaal alcoholiekers waren. Dat was het enige die we van gans de vertoning konden begrijpen. Uiteindelijk had ze al in het snotje dat er mensen binnen waren die hier niet woonden en pikte ze er een paar uit die ze aan de deur zette. We speelden dan maar het spelletje van onze sleutels te tonen en deze door te geven aan diegene die er geen hadden. Na een kwartiertje waren we het eigenlijk beu om in de onzekerheid te leven dat ze zou overgaan tot het bellen naar de conciërge en beslisten we dan maar gauw zelf op te stappen. Iedereen was een beetje verrast over Sofia, zij drinkt normaal ook bitterweinig tot niets maar ze had er toch in geslaagd een aar glazen bacardi te legen en was daarom echt in een plezante staat van dronkenschap gesteld. Zwiepzwappend van links naar rechts en ondersteund door 2 personen wilde ze echt mee naar de party maar dit was van korte duur. Toen we zagen dat de Griekse mannen misbruik wilden maken van haar toestand beslisten we dan maar wijselijkerwijs haar terug huiswaarts te brengen waar ze haar uitgebreid excuseerde voor haar gedrag.
Alvorens we naar de party vertrokken maakten eerst nog maar eens superveel lawaai op straat om te laten zien dat we nog meer overlast kunnen veroorzaken dan enkel in het gebouw en uiteindelijk begaven we ons naar de universiteitscampus. Er stond volk binnen en buiten de entree was 1 euro maar las je kordaat binnenstapte was er geen kat die je wat vroeg. Binnenin het gebouw lag de vloer er al erg besmeurd bij waardoor je met platte zolen nogal snel onderuit ging. Het was bovendien ook nog snikheet binnen zodat vanaf je een beweging deed je kleddernat werd van het zweet. Is dit de reden waarom Grieken aan de grond genageld staan of is het de slechte muziek die hen niet aanzet tot dansen god moge het wijs zijn maar ambiance makers zijn het in elk geval niet. Iedereen begon toch wel een zeker gehalte van alcohol in zijn bloed te hebben en uiteindelijk kon men op de dansvloer het duidelijk afgebakend gebied zien tussen Grieken en Erasmusstudenten. De erasmussers waren de enigen die dansten. Ik hield het tegen 3en voor bekeken omdat het me zo hard begon tegen te steken slechte muziek te moeten aanhoren en iedereen stillaan te zien ondergaan aan hun ingenomen alcoholhoudende drankjes. Als enige nuchtere mens van de Matsi keerde ik dan maar op eigen houdje terug. De anderen kwamen terug tegen 4u30 maar hielden het zeer rustig bij hun aankomst.
Vandaag is dus eindelijk de eerste dag aangebroken die ons beide wat dichter brengt bij de reden waarvoor we naar hier zijn gekomen. We hadden vandaag tegen 11en afspraak met mevrouw Stella Kostopoulou. Haar naam klinkt al, voor ons bierlandje althans, even goed als dat ze vriendelijk is. In samenspraak met haar moeten we bekijken welke vakken we kunnen volgen. Er was een kleine 20 tal mensen aanwezig maar zuivere economisten waren er bijna niet. De meeste kwamen van andere faculteiten die nog iets extra wenstten te volgen. Deze lieve moederkloek ontfermde zich over ons allen en liet ons dan maar toe over te gaan tot de selectie van de vakken. De ene had al wat meer hulp nodig dan de ander maar wij hadden geluk. Ons dossier was snel in orde en daardoor kon ze het reeds ondertekenen voor goedgekeurd. Wij zijn dus vrijgesteld voor de komende week, de andere moeten volgende week nog eens terugkeren. Nadien heb ik Nog gepoogd om uit te treden uit de Griekse lessen maar ze stuurden me van hier naar daar en uiteindelijk bleek het niet mogelijk te zijn tenzij je een "afkoopsom" van 100 EUR te betalen. Dus volgen we dat gedoe maar verder en doen we wat ander werk tijdens de les zoals de blog schrijven . Het tijdstip van het begin van de les naderde opnieuw sneller dan verwacht dus haastte ik me dan maar om nog snel mijn computer van de bibliotheek terug te brengen naar de Matsi om daar mijn boeken voor de les op te halen. De les was opnieuw overdadig boeiend maar we hebben het in elk geval weer overleefd. Na de les gingen we direct naar het studentenrestaurant daar dit onder de baan ligt om terug huiswaarts te gaan. Het was alweer komkommer als groente, tot nu toe al elke dag 2 keer, vergezeld met rijst ook meer dan regelmatig en opnieuw met een warm tomaatje. De dag voor ons vertrek richting eilanden kregen we hetzelfde menu voorgeschoteld. Mevrouw Kostoupoulou had ons gevraagd om naar elke prof waarvan we les krijgen een mail te sturen voor te weten te komen wanneer we onze eerste les krijgen. Dit deden we dan ook bij aankomst in Matsi, daar er internet was hoefden we ons niet naar de bib te verplaatsen. Er waren nog plannen in het gebouw om samen nog iets te gaan drinken. Beide waren we erg moe maar daar Alexandra haar uiterste best deed me toch te overtuigen stapte ik dan ook maar mee op. Maar ik zwoor, niet meer dan een consumptie. Ik wilde het absoluut niet laat maken. Tegen 11en stroomden we met zn allen uit de Matsi residentie richting een gezellig barke tegen de faculteit. Om 2u sloot men de zaak en zette men ons op straat. We keerden dan maar noodgedwongen terug naar huis maar onderweg manifesteerde zich opnieuw een constructief hongergevoel. Terug binnengekomen slaagden we dan toch nog maar eens aan de kook. De pot schafte spaghetti napolitana. Het smaakte verrukkelijk. We babbelden nog een beetje onder ons getwee en de tijd een beetje uit het oog verloren zijnde verschoten we ons een bult toen we van de klok aflazen dat het reeds half vier was geworden. We beslisten dan maar snel over te gaan om te gaan slapen. Wat de bedoeling was van eens vroeg te gaan slapen was een van de meest late avonden geworden dus.
Het goede voornemen om om 10u op te staan heb ik genegeerd dankzij de voorbije nacht. Ik dus de hele tijd tussen slaap en wakker gehangen te hebben heb dus vandaag een beetje last gehad van een nogal expliciet ochtend-dag humeurtje. Maar ik heb geluk iedereen is zo moe vanavond dat ik denk dat het vanavond eens rustig zal zijn. Dat hoop ik althans. Ik begon de dag dan maar tegen 11u30 met overheerlijke spiegeleitjes. Zo moest ik de moeite niet meer doen nog langs de studentenrestaurant te lopen alvorens naar de bibliotheek te trekken om te kijken voor de retourtickets met kerstmis. Na wat geskype werd het uiteindelijk weer tijd richting Matsi te trekken om de computer achter te laten en het boeltje te nemen voor de Griekse les. Vandaag was het opnieuw te boeiend, het was zelfs zo boeiend dat iedereen er signalen van naar de buitenwereld zat te sturen met sms berichtjes. Kwestie dat iedereen toch op de hoogte was. Nadat de les was voltrokken keerde ik dan maar terug huiswaarts voor de resterende scampi con pasta tot mij te nemen. En dat zal het voor vandaag zijn geweest denk ik. Veel meer staat er niet op het programma alleen is er een enorm verlangen naar slaap op dit ogenblik. Ik ga dus direct maar eens vroeg crashen denk ik.
Blijkbaar waren de batterijen toch platter dan voorzien. Daarom verschoot ik dan ook dat ik pas wakker werd tegen 11u30. Ontbijt maken hoefde dus niet meer, alweer veel werk uitgespaard. Er moesten nog een paar dingetjes afgehandeld worden zoals de aanschaf van een Griekse telefoonkaart (+30 69 405 41 544) een headsetje om makkelijker en duidelijker hoorbaar te kunnen skypen en zo nog wat prullen van aankopen. Daar we om 15u15 terug in de Griekse les verwacht werden moesten we dus snel voortdoen. We namen zelfs het risico om voor het eerst de bus te nemen richting residentie. Dit spaarde ons een hoop klimwerk en bijgevolg ook zweet uit. De les was al even frustrerend als de dag voordien alleen was het verschil dat we nu al over een cursus konden beschikken. Gisterenavond waren er op 2 plaatsen partys georganiseerd. Iedereen die me kent weet dat ik van al da zattegespel niet al teveel moet weten en gelukkig zijn er hier nog zo in het gebouw alhoewel je ze niet erg talrijk kan noemen. Laure zat reeds ingeduffeld in haar bed en wenste daar dan ook te blijven. Sofia die ook eerder een gezellige bar prefereert waar je nog tegen elkaar iets kan zeggen was er dan ook direct voor te vinden om met mij nog een avondwandeling te maken aan de zeedijk. Ik had dit in de voorbije 3 weken bij avond nog nooit gedaan. Op de zeedijk zelf valt er niet al teveel te beleven omdat deze grotendeels ligt opgebroken momenteel maar de bars die zich aan de ander kant van de straat bevinden zijn erg trendy. Allemaal puilden ze uit van het jong volk iets wat men van onze kust niet kan zeggen. Bovendien waren ze allemaal lounche-achtig ingericht wat toevallig mijn favoriete stijl is. De muziek was dan ook aangepast. Tegen 12en begon het te verfrissen en kozen we dan maar de weg terug naar boven te nemen. Onder de baan kwamen we de andere Matsi (=residentie) bewoners tegen die juist aan het vertrekken waren. Ze waren blijkbaar al goed opgewarmd om erin te vliegen er liep bijna geen enkele meer van recht en de avond nacht moest nog beginnen. Het was dus super rustig in het gebouw toen ik en Sofia het gebouw betraden. Een van de eerste avonden zelfs dat het zo stil was op dit vroege uur. Ik las nog een beetje in mijn boek en ging daarna slapen. Om 4u15 kwam men met mondjesmaat terug binnen gestrompeld. Ik durf zelfs denken dat een bestorming door de Duitsers in 1945 minder lawaai maakte dan de manier hoe ze hier zijn binnengevallen. Ze hadden er niets beters op gevonden om dan nog de avond af te sluiten in de voor mijn kamer nabijgelegen keuken. Opnieuw vloeiden de liters alcohol gretig over de tafel. Zonder enige zin van rekening te houden met andere bewoners stond men doodleuk in de gang luidkeels te babbelen en muziek te draaien. De afsluitdrink duurde tot ongeveer 5u30 daarna keerde de rust terug.
En uiteindelijk brak de eerste voorziene lesdag aan voor de rechtenstudenten. Ze zijn bij de gelukkigen want hun lesweek begint met een lesvrije dag. Toch stonden de meeste toch tamelijk vroeg op in verhouding met de voorbije dagen. Solidair dat we zijn ontwaakten we dan ook maar om 9u15. Wat ons later zou verplichten eens 3 maaltijden tot ons voedingsbak te nemen. We zetten de dag in met een traditioneel bekend traditioneel continentaal ontbijt bestaande uit eitjes en consorten. Om 15u15 werden we verwacht in de school for modern greek language om er te kunnen deelnemen aan de gratis cursus van de Griekse taal. In die les gingen we van start met het alfabet die in het Grieks ver afstaat van het onze. Tot hier konden de meeste nog mee. Eenmaal deze opsomming voltooid was begon het fout te gaan. Ze begon sneller en sneller te gaan schreef zinnen in het Griekse alfabet en we waren niet in de mogelijkheid meer om te kunnen volgen. We wisten zelfs niet hoe we het moesten uitspreken laat staan begrijpen wat we aan het zeggen waren. Er waren een paar mensen in onze klasgroep aanwezig die reeds wat Grieks onder de knie hadden waardoor de prof dan ook maar enkel met hen interactie had omdat zij zaten te duwen om te antwoorden. Als er een vraag naar ons gericht was wisten we niet eens wat zeggen of doen. Iedereen en surtout ik kwam nogal gefrustreerd buiten. Zeker als je al 6 talen onder de knie hebt en dat men nu in een taal begint waarvan je geen enkel woord kan linken met een van de gekende talen om de betekenis te achterhalen. Ik was lang niet de enige die zich als een schilder in het leslokaal voelde. De vraag is dus of we morgen nog steeds zullen deelnemen of niet. Het zal dus van de meerderheid afhangen.
Daar we de belofte hadden gedaan om voor de 4 Franse dames onder ons te koken voor de eerste lesdag te vieren waren we dan ook genoodzaakt bepaalde voorbereidingen te treffen voor het diner deze avond. Op het menu stonden als voorschotel Bruschetti à la façon de Calix, hoofdschotel: scampi provençale en coöperation des deux chefs en de vrouwen verzorgden het dessert die bestond uit fijngesneden banaatjes, perziken, gesmolten chocolade, chocolade-ijs en vanille-ijs. Het was een beetje à la grande boef deze avond maar iedereen at met veel plezier de volle borden leeg en tankte voor een tweede keer bij en sommige zelfs voor een derde keer. Om het eten wat te laten zakken beslisten er sommigen onder ons waaronder mezelf incluis nog een korte avondwandeling te maken. Voor de rest gingen de meeste tamelijk vroeg naar bed daar zeer morgen tegen 8u30 al uit moeten voor naar de les te trekken. Bij ons stelt dit probleem zich nog niet dus wij dommelen gewoon verder tot wie weet opnieuw 11u misschien.
. 
