Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Het is lang geleden dat ik nog iets op je blog geschreven heb. Voor Moek hebben we een apartementje gevonden, dat zal voor haar veel gemakkelijker worden. Met je kinderen is alles goed, ze komen met hun problemen bij Moek, die hen met raad en daad bijstaat. Nu Steven en Joke aan het verbouwen zijn, gaan ze veel bij haar eten. Spijtig dat ze er niet voor naar hun thuis kunnen gaan en dat jij hen er niet meer mee kan helpen.
Ze missen je, en wij ook. Je zus Greet
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
