Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Ik wilde je vanmorgen even bellen
om te zeggen : alles komt weer goed
maar ik kan de toekomst niet voorspellen
of je zeggen hoe je nu verder moet.
Plots zag ik dan in het ochtendschemer
dat jij ginder aan de rode horizon
uitbundig naar me stond te wuiven
in de schittering van de ochtendzon
Ik voelde dat ik begon te beven
ik riep met schorre stem je naam
't was enkel verbeelding want dit leven
brengt ons nooit meer te saam.
Maar ik zend je al mijn herinneringen
langs de flinterdunne draden van ons bestaan
ik zou je nog één keer willen horen zingen
om te vergeten wat men ons heeft aangedaan.
Ja, ik wilde je echt vanmorgen bellen
om te vragen hoe het nu met je gaat
maar ik kon jou toch niet vertellen
over al de pijn die jouw dood bij me achter laat.
Ingrid
05-11-2006
Zeven maanden
Dag Zus,
Nu het herfst is, en het zo stilaan kouder wordt, en de bomen hun bladeren verliezen, zo missen wij jou nu al zeven maanden.
En op een dag als vandaag, als we straks met z'n allen samen zijn, dan wordt het gemis nog groter, omdat ik weet dat jij er graag bij was geweest.
Vooral als ik het jeepke zie komen, en jij daar niet bij bent, dat maakt me verdrietig, en tegelijk ook een beetje kwaad.
Ook als ze zeggen zoals afgelopen donderdag in de kerk, dat je nu bij God bent.
Jij moet niet bij God zijn, maar bij je gezin, en familie. Ik heb mijn verdriet nu een beetje hier neergeschreven.
Want zeker op de 5de van elke maand heb ik het moeilijk, zeker om 13.45u, omdat het nu al zeven maanden geleden is dat jij bent gestorven.
Dag Zus, ik mis je,
Jan
26-10-2006
Herfst
Ik sta bij je grafje, plaats een bloem en kijk naar je foto.
De bladeren vallen van de bomen, afgerukt om te sterven.
Er rolt een traan, wetende dat een blad weer aangroeid,
maar jij, helaas, voor altijd van ons bent heengegaan.
Greet,
09-10-2006
Pijn
Jou te zien lijden, deed me pijn.
Jou sterven kan ik niet aanvaarden.
Jan
05-10-2006
Kreta
Hey tante Suzanne,
Ik was zo een beetje aan het denken...
Normaal gezien hadden wij nu in Kreta gezeten...
Samen met ons ma en Ingrid...
Het is nu even anders gegaan...
Ik mis je...
Heleen,
zes maanden
Dag Suzanne,
Vandaag is het zes maanden geleden, dat je ons hebt verlaten.
En nog steeds niet vergeten. Maar je leeft verder in ons hart.
We vergeten jou nooit. Je blijft altijd mijn grote zus.
Het ga je goed, en tot later.
Je broer Jan
Zus, Vriendin,
Lieve Suz,
Zes maanden, wat gaat de tijd toch snel.
Maar de pijn in ons hart verminderd niet.
Op reis ben ik een beetje verveeld geweest, omdat jij dit niet meer kunt.
Als we ergens naartoe gaan, zit je in onze gedachten, omdat jij er ook graag bij was.
We missen je, jouw naam staat in onze harten gegrift.
Je was een lieve zus en mijn beste vriendin,
Greet,
P.S. In Brugge staat er in een steen gegrift,
" belangrijk is niet
de weg die je gaat
maar het spoor
dat je achterlaat "
dat heb je goed geweten.
09-09-2006
Foto
Hoy Suz,
Ik heb nog een fotoke gevonden terwijl je aan 't smullen was van het leven.
Al was jouw leven veel te kort.
Greet,
25-08-2006
Toon Hermans
Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei
ik zal nog altijd grapjes met je maken
we zullen samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan
Greet
24-08-2006
Bloemen
Iedereen zegt wel dat er geen bloem is die altijd zal bloeien.
Maar jij bent een bloem die altijd zal bloeien in ons hart.
geschreven door Peter & Greet
Suzanne
Hoi, het is weer eventjes geleden dat ik nog eens iets op de blog gezet heb.
Het doet me toch wat als ik denk dat jij nooit je kleinkinderen zal zien.
Want dat had je toch nog graag meegemaakt, en dat doet me toch wel pijn, en maakt me verdrietig.
Wat zou ik graag weten waar je nu bent, en dat je daar gelukkig bent.
Waarom moest je sterven,dat vraag ik me elke dag af.
Als er een god is, dan is hij toch niet eerlijk, want jij had nog een heel leven voor je.
Binnenkort is het vijf maanden geleden, dat je bent gestorven.
Wat gaat de tijd toch snel.
Ik kom nog wel eens een keertje terug.
Dag Suzanne,
geschreven door Jan
19-08-2006
Tranen
Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug
Dan klommen wij hoog de hemel in
en haalden je gelijk terug
Peter
14-08-2006
Gedicht,
Ik voel nog in mijn hand
het laatste drukken van jouw hand,
daarin lag nog wat leven,
daarin lag nog je streven.
We bleven maar hopen,
maar konden je strijdlust niet kopen.
Het doet pijn te weten dat
je er niet meer zal zijn.
Er blijft alleen een stil verdriet.
En in het huis dat je verliet
hangt nog je liefde als een lied.
Maar wij verstaan de woorden niet...
Greet
11-08-2006
Suzke
Het is een tijdje geleden dat ik nog eens iets op deze blog gezet heb.
Al de mooie teksten van familie en vrienden laten blijken dat je totaal nog niet vergeten bent.
Maar hoe kan dat ook, voor mij was en ben je nog steeds mijn allerbeste vriendinneke.
Je weet dit wel, jij bent nog steeds in mijn gedachten.
Er gaan geen dagen voorbij of ik praat met jou en als ik het moeilijk hebt, lucht ik mijn hartje.
Ik weet dat je luistert.
Je had altijd zo'n goede raad voor mij en het is gek, maar als ik het moeilijk heb en mijn emoties vertel , dat lossen de problemen zich altijd wel weer op.
Zo zie je maar jij blijft mijn steunende pilaar voor eeuwig en altijd Suzke.
Je weet dat ik dit meen.
Wendy
05-08-2006
Lieve Suzanne
Als sterren kunnen spreken
Als sterren kunnen zien
Zou je dan vanavond eens willen pinken als groet
En ons hier beneden laten weten
Hoe jij het daarboven doet
Mieke
03-08-2006
Zonder jou
Om te aanvaarden dat jij sterven moest, jij zo levenswil, jij die je beste krachten schonk aan de zorg voor anderen, dat valt ons zwaar. Nog zovelen hadden je nodig, zovelen houden van jou maar moeten je loslaten. Terwijl jouw krachten minder werden ging er een kracht van je uit die jouw zwakke lichaam overtrof. Jouw sterven kunnen we niet aanvaarden, maar jouw leven willen we opnemen in ons leven, als een zaad gezaaid in ons om een vrucht te dragen. Voor jou en voor ons was je leven nog niet voltooid, de ongeneeslijke ziekte die al je levenskracht wegkrabte en ondermijnde heeft wonden geslagen in ons hart en bij herhaling doen zeggen: waarom jij? Maar wel ben je onvergetelijk geworden in ons leven. Zonder jou was ons leven armer geweest.
Jan
02-08-2006
Een lege plek
Een lege plek, een groot gemis.
Een fijne herinnering is al wat er nog is.
Ik zal je missen in dit leven.
En zal altijd om je blijven geven.
Greet
10-07-2006
Iemand zoals jij,
We kunnen je niet zien, niet horen.
Maar als we onze ogen sluiten, dan zien we jou.
We zien je elke dag, want elke dag denken we aan jou.
Iemand zoals jij kunnen we nooit vergeten.
Greet
06-07-2006
Drie maanden
Dag zus, gisteren was het drie maanden geleden dat je ons hebt verlaten. Met pijn in ons hart, en soms nog verdriet, proberen wij verder te leven, maar er zijn altijd dagen zoals gisteren, dat het moeilijk is. En dan vraag ik me af, waarom jij moest sterven. Jij blijft in mijn gedachten voortleven, en ik blijf over je praten, net als of je er nog bent. Dat zou jij zo gewild hebben. En ook ons Greet wil ik bedanken, voor deze mooie blog, waar we onze herringen aan jou kunnen schrijven, en lezen. Het ga je goed.
Je broer Jan
05-07-2006
pfff
Hoi Suz,
't Zomert in ons landje. Je zou het een geweldige zomer vinden. Steven en Kim geslaagd heb ik gehoord, een stralende zon, veel kansen om aan de zee te gaan genieten... Het doet een mens toch wat, als je er bij stil staat dat dit je niet meer gegund was...
Speciaal voor jou, omdat het alleen nog in cyberspace kan, hier een zonnetje bij de zee :
Allez, ik spring nog wel eens binnen.
Je kleine broertje,
Eric
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
