Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Wat gaat de tijd toch snel. Alles veranderd rondom ons. Je was bang dat we je zouden vergeten. Maar dat gebeurd niet, nooit. Zelfs je naam spreken we nog veel uit. Met zeer veel liefde. We hebben toch een halve eeuw samen mogen zijn, waar we veel goede herinneringen aan hebben. Ik hoop dat waar je nu bent, het even goed is of nog beter.
