Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Er zijn momenten in het leven, dat je iemand zo ontzettend mist, dat je diegene zo uit je droom zou willen plukken en in het echt zou willen omhelzen en een knuffel zou willen geven...
Suzanne, we missen je...
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
