Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
't Is alweer een tijdje geleden dat er nog eens iemand iets hier op gezet heeft. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we je vergeten zijn. Alleen heeft het allerergste verdriet nu plaats gemaakt voor het terugdenken aan mooie herinneringen. Gelukkig zijn er zo veel. Alleen al uit mijn kinder- en jeugdtijd : Jullie die wonen in "het huisje", met jullie mee rijden naar de rallycross, naar het zilvermeer, naar ..., zelf rallycrossen met den Dennis in den buggy en gij die in paniek naar buiten stormt, het grote bord spaghetti, ...
't Was dus maar gewoon om te zeggen dat we je nog niet vergeten zijn en zeker ook niet van plan zijn om dat te gaan doen. Trouwens, ge hebt me zelf vorige week waarschijnlijk nog efkes verwittigd. Ge had tegen ons Greet gezegd dat ge op onze kop zou komen kakken. Ik moet zeggen da ge aardig in de buurt kwam met die vogelstront op mijnen bot !
Deze blog is eigenlijk voor mij wat voor veel anderen je grafke op 't kerkhof is, een plaats om efkes aan je te denken. De computer was de laatste jaren toch één van je favoriete plaatsen, dus da past wa beter. Allee, 't was tof om nog eens met je gechat te hebben. Ik spring nog wel eens binnen.
Tot binnenkort
geschreven door Eric
29-04-2006
Geen woorden
Wij vinden geen woorden om te zeggen hoe wij haar zullen missen, allemaal
Het diepste gevoel is moeilijk uit te leggen het hart spreekt een niet te spreken taal
Dit sterven is zo moeilijk te verwerken haar leven was ons zoveel waard
Zij was voor ons "La Mama" onze haven, onze toevlucht, onze kracht
Ze is niet weg, ze blijft in wat we zien en voelen voortleven in ons bestaan
We missen je zo ontzettend hard!
geschreven door Heleen
24-04-2006
Suzanne
Ik mis je ,
Greet
22-04-2006
Nooit meer
Nooit meer
Nooit meer bellen hoe het met je gaat.
Nooit meer geheimpjes delen en vragen om goede raad.
Nooit meer op bezoek voor een kopje koffie of thee, het gemis dat je er niet meer bent draag ik met me mee.
Ik had je nog zoveel willen vragen en leuke dingen met je willen doen,het kan helaas niet meer,het wordt nooit meer zoals toen.
Het ging allemaal sneller dan ik had verwacht,maar ik troost me nu met de gedachte dat je ginds op me wacht.
Ingrid
14-04-2006
Mijn allerliefste vriendin
Mijn allerbeste vriendin,
Wat mis ik je toch alle dagen, bij alles wat ik doe, denk ik dat moet ik aan suz vertellen of laten zien, maar ja dat kan nu niet meer.
Zelfs ons Brittje heeft gisteren met jouw foto rond gelopen. Ik zal altijd aan je blijven denken.
Ingrid
13-04-2006
Lieve Suzanne
Weet je nog, die koffiekletsende avonden,
eigenlijk waren het Mylène home-party's.
Elk potje of flesje bracht wel een herinnering of gebeurtenis naar boven waar we dan eens goed mee lachtten.
Je voelde je goed als je nieuwe geuren of kleurtjes kon uitproberen.
Doch, het mag niet meer zijn, maar weet lieve nicht :
ik heb je mogen kennen,
ik heb nog lang geen spijt,
ik moet nog iets bekennen,
je was een kei-toffe meid.
We zullen je missen, maar niet vergeten.
Je nicht Greet.
12-04-2006
Een tuin vol bloemen
Als ik een bloem zou planten
voor elke keer dat ik aan jou denk,
zou mijn tuin altijd in bloei staan.
Frieda
11-04-2006
Een lieve vriendin
Dank je voor de sterke schouder
Waar ik zo vaak schuilen mocht
Terwijl ik best ook klein mocht wezen
Toen mijn hand de jouwe zocht
Want lachen door mijn tranen heen
Dat kon ik slechts met jou alleen
Mijn steun, mijn schat en toeverlaat
M'n allergrootste kameraad
Er is niets op de wereld
Dat ik meer vertrouw
Geen mooier geschenk
Dan de vrienschap van jou
Ingrid
10-04-2006
Hou de gedachte levend
Bij het lezen van al dit , ga je even stilstaan bij de zin van ons bestaan.
Een dierbare afgeven laat altijd een leegte na die moeilijk nog in te vullen valt,
draag haar mee in jullie harten en hou zo de gedachte aan haar levend .
Sunnie Shines / Sunneke
09-04-2006
Suzke
Suzke,
Als 't rouwrumoer straks rondom jou is verstomd,
en de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
dan voel ik dat er een diepe stilte komt,
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten,
en telkens weer zal ik je tegenkomen.
We zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam meegenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
Suzke , je blijft voor mij mijn hartsvriendinneke
Je weet wat jij voor mij betekend heb en nog betekent,
Ik blijf met je praten, want voor mij blijf je verder leven in mijn hartje...
Enkel had ik graag je nog eens goed geknuffeld en gezegd hoe graag ik je zag en wat je allemaal voor mij gedaan hebt , maar zoals ik al zei, dat weet je....
You don't have to say you love me.....
Vrienden weten dit van elkaar.
Wendy of (Dottemieke, zo noemde je me)
Moeilijk
Sorry mensen,
op dit ogenblik valt het me allemaal zo zwaar om over haar te schrijven.
Alles rondom mij herrinnert me aan haar en maakt dat ik weleens in tranen uitbarst.
Ze was mijn alles en dat alles is mij nu ontnomen.....
Ik wil iedereen bedanken voor de fantastische steun die ik mag ontvangen.
Ik wist niet dat er zulke geweldige mensen waren en dan doel ik op Suzanne en jullie allen.
Ik kom later als ik het aankan nog wel eens terug, maar nogmaals hartelijke dank voor alles toen en nu............
Luc
08-04-2006
Suzanne ( Frank Boeijen & Yasmine )
Suzanne neemt je mee
naar een bank aan het water
je onthoudt waar ze naar kijkt
als herinnering voor later
en het zonlicht lijkt wel honing
waaraan kinderen zich te goed doen
en het grasveld ligt bezaaid met wat de
mensen zoal wegdoen
in de goot liggen de helden
met een glimlach op de lippen
en de meeuwen in de lucht
lijken net verdwaalde stippen
als Suzanne je lachend aankijkt.
En je wilt wel met haar meegaan
samen naar de overkant
en je moet haar wel vertrouwen
want ze houdt al jouw gedachten in haar hand.
ingezonden door Eric
Afscheid
Lieve zus,
Je had nog zoveel plannen, Je wou nog zoveel doen.
Je had nu een hondje, waar je zo naar verlangde. Je was zo trots op jou hondje en gezin. We hebben zoveel samen weg geweest, op vrijdag naar het Klaverhof, zondag in één of andere taverne. Je was zo trots op je jeepke, dat je zelf op het internet gevonden had. En ook ging je zo graag met de moeders naar de carrefour, waar je een koffie ging drinken. Maar de laaste weken werd je ziek. Ik heb je iedere dag een bezoekje gebracht.
Je zei dat je op reis ging, een enkel ticket naar ....
Het ga je goed, tot ziens,
je broer Jan
Lieve Suzanne
Lieve Suzanne,weet je ik ben zo geen schrijver.Samen met de Luc,hadden we plannen om deze zomer naar Duitsland te gaan. Maar het lot heeft er anders over beslist.
Je was zo gelukkig omdat je nu een hondje had. Maar de laaste weken werdt je zieker, en had je veel pijn. Ondanks je steeds zieker werd, bleef je moed houden, en bleef je vechten.
Tot de ene dag het niet meer ging.Het ga je goed,ik vergeet jou nooit.
Dag suzanne.
Groetjes Jan
Weet je nog
Suzanne,
Weet je nog, we sliepen met drie zussen op één kamer.
Jij vertelde dan verhaaltjes bev. De drie biggetjes. Dat vonden we toch zo mooi.
Weet je nog, dat je mn knieen moest wassen tot je armen pijn deden van het schrobben.
Wat kon ik me toch vuil maken.
Weet je nog, dat je me leerde shminken,dansen en genieten van het leven.
En als ik een probleem of een vraag had, kon ik bij jou terecht. Je had altijd een oplossing.
Weet je nog, de keren dat de mensen mis waren en wij ze in de waan lieten.
We leken uiterlijk toch zo sterk op elkaar.
Weet je nog, dat we samen naar Willy Sommers reden en we soms een afslag misten omdat we zoveel te zeggen hadden.
Zo leerden we het Vlaamse wegennet kennen.
Weet je nog, de uren die we samen zijn gaan wandelen, eerst een kleine route later al iets groter.
Dat je een ongelukje had, we lachten ons krom.
Weet je nog, je laatste uren. Je was bang, bang dat we je zouden vergeten. Ik vertelde je van deze blog.
Ja zei je dan blijven jullie altijd aan me denken.
En je glimlachte
Van je zus,
Greet
06-04-2006
Verdriet
Liefste Suzanne,
blij je gekend te hebben. Alleen,het heeft niet lang genoeg kunnen duren. Eigenlijk vind ik hier nu geen woorden voor, ik kan alleen maar zeggen Lieve Suzanne, het gaat je goed en hopelijk ooit tot weerziens.
Vanwege je schoonzus, schoonbroer en neefje,
Carine,Bruno en Brent.
Herinneringen ( Marva )
Herinneringen.
Aan zoveel mooie dingen.
Dwalen dag en nacht voortdurend door m'n geest.
k Zie ieder straaltje.
Elke hoek, ieder plaatsje.
Daar waar ik eens met jou gelukkig ben geweest.
Een zomerland.
Een kleine haven.
Een wandeling hand in hand.
Langs het goudgele strand.
Een regendag.
Een kille avond.
Een vaarwel in de kou.
Dat is al wat me rest uit die tijd met jou.
Het is voorbij.
Het kon niet duren.
Dat wisten jij en ik.
Reeds voor alles begon.
Maar ik beleef.
Die mooie uren.
Weer in iedere droom.
Want dan is er geen paar dichterbij elkaar.
Herinneringen.
Aan zoveel mooie dingen.
Dwalen dag en nacht voortdurend door m'n geest.
'k Zie ieder straaltje.
Elke hoek, ieder plaatsje.
Daar waar ik eens met jou gelukkig ben geweest.
Testament ( Bram Vermeulen )
En als ik dood ga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
't Is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij mij bent vergeten.
En als ik dood ga, treur maar niet.
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
Het is heimwee dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten.
En als ik doodga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
't Is het verlangen dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij dat bent vergeten.
Dood ben ik pas, als jij dat bent vergeten.
Sporen in het zand
Samen maken we sporen in het zand,
sporen achterlatend op het strand,
tot de woeste zee gaat komen,
en alle sporen weer heeft meegenomen.
De zee spoelt dat wat is,
naar dat wat het was.
Wij waren, zijn en komen,
tekenen in het zand
wisbare sporen,
die de woeste zee kan bekoren
en voor altijd in haar sop heeft meegenomen.
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
