Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Gisteren verjaardag gevierd van Moek. Er was ook een heel speciaal kado bij van Heleen en Filip. Het eerste achterkleinkind is op komst. Vovo stond sprakeloos en stond met open mond te luisteren, Moek was heel blij, maar moest een traantje wegpinken. Haar woorden waren "Telkens als ik zo gelukkig ben denk ik aan ons Suzanne en vind ik het spijtig dat ze dit niet meer mag meemaken". Na die woorden kwamen er bij meerdere een traantje piepen. Vovo heeft zich even afgezonderd. Natuurlijk waren we ook heel blij, voor de rest van de dag ging het gesprek alleen nogmaar over zwanger zijn en kindjes krijgen. Deze verjaardag zal moeder nooit vergeten.
12-10-2011
De tijd
Hallo Suzanne,
Er wordt meestal gezegd dat alles slijt met de jaren, maar voor mij is dat zeker niet van toepassing. Alle dagen ga ik naar je blogje kijken, ook al schrijf ik niets, maar lees ik gewoon enkele teksten. Jou heengaan is voor mij net of het gisteren was. Moeder is gisteren ook naar je grafje geweest, net zoals eergisteren en al de dagen ervoor. Sinds zij met het karretje kan rijden, brengt ze je bijna dagelijks een bezoekje en zorgt dat je grafje er mooi bijstaat. Ingrid heeft ook mooie bloemen op je grafje gezet, daar is ze heel blij mee. Zo zie je maar, wij zijn je zeker niet vergeten.
