Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
T'is ondertussen toch alweer een tijdje geleden dat ik hier nog eens binnen gekomen ben. Gelukkig zijn er anderen die dit in de lucht houden (merci Greet & co). Ik vind het toch goed om te weten dat we hier af en toe eens langs kunnen komen om nog eens te kijken.
Langs het kerkhof gaan, heb ik geprobeerd. T'is niks voor mij. Om één of andere reden vind ik het daar zo... doods. Al moet ik wel zeggen dat jouw stukje er mooi bij ligt. Ge moogt gerust zijn.
Ondertussen hebben we de eindejaarsfeesten achter de rug, al was er wel één te weinig deze keer. We hebben ons moe een verjaardagskalender van haren hele kroost gegeven en we hebben ook een album gemaakt van de jubilee. Ze had er precies veel plezier aan. Dat had ik ook wel gedacht, als ge ziet hoeveel plezier ze had aan die album die jullie in elkaar gestoken hadden en op de jubilee afgegeven hebben.
Ikzelf heb er ook wel van genoten om die dingen te maken. Het is altijd plezant om nog eens in die foto's te neuzen.
Allee, ik zal die blog nu maar over laten aan andere mensen die serieuze dingen te zeggen hebben. Ik spring nog wel eens binnen.
Groetjes,
Eric
31-12-2006
2006
Ik besef meer dan ooit dat een mens niet alles in de hand heeft.
2006 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift als het jaar dat je stierf.
Je was pas 50, en bezweek aan de moordende ziekte, kanker.
Jouw heengaan is een tragedie voor heel de familie
en die schok blijft bij iedereen nazinderen.
Suzanne, we missen je.
Greet,
30-12-2006
Nieuwjaar
Na een storm kan je
nooit de bloesems terug
brengen aan de takken,
hoe hard je het ook probeert.
Het oude jaar versleten
Het nieuwe jaar geboren
Greet
Kerstmis
Kerstmis,
dagen van warmte,
dagen van feest
Kerstmis,
een muur vol kaarten,
met lieve en goede wensen,
dagen van familie en vrienden
Kerstmis,
dagen van bezinning,
dagen van warmte en licht,
dagen van mooie herinnering
Kerstmis,
dagen van eenzaamheid,
dagen van pijn en verdriet,
dagen van extra voelen
van wie je zo vreselijk mist
Heleen
29-12-2006
Kerst
Buiten is het koud en stil
in huis een sprookje van licht en goud
Mijmeren over hoe het vroeger was
dromen van een betere wereld
Missen wie er niet meer bij is
Het mag
want het is Kerstmis.
Tante Suzanne,
ik ben niet zo goed in het schrijven van zo'n berichtjes, maar 'k wil toch efkes zeggen :
we missen je alle dagen,
maar in deze periode missen we je nog net iets méér
We hebben Kerstmis gevierd,
't was leuk, gezellig, lekker eten (voor de eerste keer kalkoen met Kerstmis ! ) net als altijd...
maar 't was toch niet helemaal hetzelfde
Jij was er niet bij deze keer, raar, geen vrolijke tante die met haar kodak rondhuppelt in huis...
...ik had nog zo graag kerstmis gevierd met jou erbij....
Heleen
25-12-2006
Van binnen (Eva van Maele)
Oh ja, ik kan weer meedoen
ik kan weer vrolijk zijn
de buitenkant die gaat wel
van binnen zit de pijn
Oh ja, het gaat weer beter
kijk hoe ik weer geniet
de buitenkant die wil wel
van binnen huist het verdriet
Oh ja, ik wil wel leven
ik doe al aardig mee
de buitenkant moet verder
de binnenkant zegt nee
Maar af en toe geniet ik echt
met hen die naast me staan
die weten en ook voelen
dat het echt nooit meer
echt zal gaan
Greet,
13-11-2006
Vanmorgen ( Ivette Bens )
Vanmorgen
Ik wilde je vanmorgen even bellen
om te zeggen : alles komt weer goed
maar ik kan de toekomst niet voorspellen
of je zeggen hoe je nu verder moet.
Plots zag ik dan in het ochtendschemer
dat jij ginder aan de rode horizon
uitbundig naar me stond te wuiven
in de schittering van de ochtendzon
Ik voelde dat ik begon te beven
ik riep met schorre stem je naam
't was enkel verbeelding want dit leven
brengt ons nooit meer te saam.
Maar ik zend je al mijn herinneringen
langs de flinterdunne draden van ons bestaan
ik zou je nog één keer willen horen zingen
om te vergeten wat men ons heeft aangedaan.
Ja, ik wilde je echt vanmorgen bellen
om te vragen hoe het nu met je gaat
maar ik kon jou toch niet vertellen
over al de pijn die jouw dood bij me achter laat.
Ingrid
05-11-2006
Zeven maanden
Dag Zus,
Nu het herfst is, en het zo stilaan kouder wordt, en de bomen hun bladeren verliezen, zo missen wij jou nu al zeven maanden.
En op een dag als vandaag, als we straks met z'n allen samen zijn, dan wordt het gemis nog groter, omdat ik weet dat jij er graag bij was geweest.
Vooral als ik het jeepke zie komen, en jij daar niet bij bent, dat maakt me verdrietig, en tegelijk ook een beetje kwaad.
Ook als ze zeggen zoals afgelopen donderdag in de kerk, dat je nu bij God bent.
Jij moet niet bij God zijn, maar bij je gezin, en familie. Ik heb mijn verdriet nu een beetje hier neergeschreven.
Want zeker op de 5de van elke maand heb ik het moeilijk, zeker om 13.45u, omdat het nu al zeven maanden geleden is dat jij bent gestorven.
Dag Zus, ik mis je,
Jan
26-10-2006
Herfst
Ik sta bij je grafje, plaats een bloem en kijk naar je foto.
De bladeren vallen van de bomen, afgerukt om te sterven.
Er rolt een traan, wetende dat een blad weer aangroeid,
maar jij, helaas, voor altijd van ons bent heengegaan.
Greet,
09-10-2006
Pijn
Jou te zien lijden, deed me pijn.
Jou sterven kan ik niet aanvaarden.
Jan
05-10-2006
Kreta
Hey tante Suzanne,
Ik was zo een beetje aan het denken...
Normaal gezien hadden wij nu in Kreta gezeten...
Samen met ons ma en Ingrid...
Het is nu even anders gegaan...
Ik mis je...
Heleen,
zes maanden
Dag Suzanne,
Vandaag is het zes maanden geleden, dat je ons hebt verlaten.
En nog steeds niet vergeten. Maar je leeft verder in ons hart.
We vergeten jou nooit. Je blijft altijd mijn grote zus.
Het ga je goed, en tot later.
Je broer Jan
Zus, Vriendin,
Lieve Suz,
Zes maanden, wat gaat de tijd toch snel.
Maar de pijn in ons hart verminderd niet.
Op reis ben ik een beetje verveeld geweest, omdat jij dit niet meer kunt.
Als we ergens naartoe gaan, zit je in onze gedachten, omdat jij er ook graag bij was.
We missen je, jouw naam staat in onze harten gegrift.
Je was een lieve zus en mijn beste vriendin,
Greet,
P.S. In Brugge staat er in een steen gegrift,
" belangrijk is niet
de weg die je gaat
maar het spoor
dat je achterlaat "
dat heb je goed geweten.
09-09-2006
Foto
Hoy Suz,
Ik heb nog een fotoke gevonden terwijl je aan 't smullen was van het leven.
Al was jouw leven veel te kort.
Greet,
25-08-2006
Toon Hermans
Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei
ik zal nog altijd grapjes met je maken
we zullen samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan
Greet
24-08-2006
Bloemen
Iedereen zegt wel dat er geen bloem is die altijd zal bloeien.
Maar jij bent een bloem die altijd zal bloeien in ons hart.
geschreven door Peter & Greet
Suzanne
Hoi, het is weer eventjes geleden dat ik nog eens iets op de blog gezet heb.
Het doet me toch wat als ik denk dat jij nooit je kleinkinderen zal zien.
Want dat had je toch nog graag meegemaakt, en dat doet me toch wel pijn, en maakt me verdrietig.
Wat zou ik graag weten waar je nu bent, en dat je daar gelukkig bent.
Waarom moest je sterven,dat vraag ik me elke dag af.
Als er een god is, dan is hij toch niet eerlijk, want jij had nog een heel leven voor je.
Binnenkort is het vijf maanden geleden, dat je bent gestorven.
Wat gaat de tijd toch snel.
Ik kom nog wel eens een keertje terug.
Dag Suzanne,
geschreven door Jan
19-08-2006
Tranen
Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug
Dan klommen wij hoog de hemel in
en haalden je gelijk terug
Peter
14-08-2006
Gedicht,
Ik voel nog in mijn hand
het laatste drukken van jouw hand,
daarin lag nog wat leven,
daarin lag nog je streven.
We bleven maar hopen,
maar konden je strijdlust niet kopen.
Het doet pijn te weten dat
je er niet meer zal zijn.
Er blijft alleen een stil verdriet.
En in het huis dat je verliet
hangt nog je liefde als een lied.
Maar wij verstaan de woorden niet...
Greet
11-08-2006
Suzke
Het is een tijdje geleden dat ik nog eens iets op deze blog gezet heb.
Al de mooie teksten van familie en vrienden laten blijken dat je totaal nog niet vergeten bent.
Maar hoe kan dat ook, voor mij was en ben je nog steeds mijn allerbeste vriendinneke.
Je weet dit wel, jij bent nog steeds in mijn gedachten.
Er gaan geen dagen voorbij of ik praat met jou en als ik het moeilijk hebt, lucht ik mijn hartje.
Ik weet dat je luistert.
Je had altijd zo'n goede raad voor mij en het is gek, maar als ik het moeilijk heb en mijn emoties vertel , dat lossen de problemen zich altijd wel weer op.
Zo zie je maar jij blijft mijn steunende pilaar voor eeuwig en altijd Suzke.
Je weet dat ik dit meen.
Wendy
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
