Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Heb juist met weemoed je laatste e-mailberichtje nog eens gelezen. Wat hadden we toen toch fijne tijden. We wisten ook wel dat we het goed hadden en genoten ervan.
Ondanks alles wat we meegemaakt hadden beseften we toch nog te weinig dat er aan onze fijne tijden samen een einde zou komen. We hadden er samen al dikwijls over gepraat.
Maar ik kan je nu wel zeggen dat het toch anders is.
Ik mis onze cinema-avonden. We konden na de film nog zo'n fijne gesprekken hebben. Hier hadden we na onze ziekte allebei behoefte aan. Bedankt voor deze fijne momenten. Ik weet nu wat ze voor ons betekenden.
Soms wil ik je bellen. Wil je dan dringend iets vertellen. Maar elke keer moet ik beseffen dat dat niet kan. Ik word dat maar niet gewoon.
Maar ik voel het. Ergens ben je er nog. Je waakt over ons. Van ergens, ik weet niet waar, zorg je voor ons. Voor ons allemaal. Bedankt hiervoor. Want elke keer wanneer ik dat voel krijg ik weer zin om verder te gaan.
De groetjes ginder aan iedereen. Ook al weet ik niet wie er allemaal bij je is.
Dag en tot de volgende keer.
Chris
19-05-2009
Willy Sommers
Was dat dé Suzanne die zo'n grote fan was van willy Sommers ? Of vergis ik me ?
Katinka
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
