Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Ik wilde je vanmorgen even bellen
om te zeggen : alles komt weer goed
maar ik kan de toekomst niet voorspellen
of je zeggen hoe je nu verder moet.
Plots zag ik dan in het ochtendschemer
dat jij ginder aan de rode horizon
uitbundig naar me stond te wuiven
in de schittering van de ochtendzon
Ik voelde dat ik begon te beven
ik riep met schorre stem je naam
't was enkel verbeelding want dit leven
brengt ons nooit meer te saam.
Maar ik zend je al mijn herinneringen
langs de flinterdunne draden van ons bestaan
ik zou je nog één keer willen horen zingen
om te vergeten wat men ons heeft aangedaan.
Ja, ik wilde je echt vanmorgen bellen
om te vragen hoe het nu met je gaat
maar ik kon jou toch niet vertellen
over al de pijn die jouw dood bij me achter laat.
Ingrid
05-11-2006
Zeven maanden
Dag Zus,
Nu het herfst is, en het zo stilaan kouder wordt, en de bomen hun bladeren verliezen, zo missen wij jou nu al zeven maanden.
En op een dag als vandaag, als we straks met z'n allen samen zijn, dan wordt het gemis nog groter, omdat ik weet dat jij er graag bij was geweest.
Vooral als ik het jeepke zie komen, en jij daar niet bij bent, dat maakt me verdrietig, en tegelijk ook een beetje kwaad.
Ook als ze zeggen zoals afgelopen donderdag in de kerk, dat je nu bij God bent.
Jij moet niet bij God zijn, maar bij je gezin, en familie. Ik heb mijn verdriet nu een beetje hier neergeschreven.
Want zeker op de 5de van elke maand heb ik het moeilijk, zeker om 13.45u, omdat het nu al zeven maanden geleden is dat jij bent gestorven.
Dag Zus, ik mis je,
Jan
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
