Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Vandaag bij ons thuis geweest, er stonden brandende kaarsjes naast je foto. Er was ook een kaartje waarop geschreven stond. "Zus, je bent niet dood, dood ben je pas als wij je zijn vergeten."
Mooi hé!
Er stond nog 26 bij. Ik vroeg aan moeder wat dat getal betekende. Ja zei ze, zoveel jaar zou ze zijn geworden. Toen begreep ze de fout en we moesten hard lachen. Ho... zei ze, als ze dat ziet zal ze wel op haar tippen lopen.
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
