Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Dag Zus, het is weer een tijdje geleden dat ik hier nog eens iets geschreven heb. Ik ben je niet vergeten hoor, dat doe ik nooit. Alleen heb ik het de laaste tijd wat druk. Maar ik ga regelmatig naar je grafje kijken en zie dat het er goed bij ligt. Waar je nu ook bent ik hoop dat het je goed gaat en later zien we elkaar weer.
Zo ik ga je nu laten en spring nog wel eens binnen.
Dag Zus,
Broer Jan
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
