Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
Vele tranen hebben we al gelaten,
omdat je niet meer bij ons bent.
Toch lachten we al vele uren met de
herinnering die we aan jou hebben.
Suzanne, je bent zo geweldig en
onmisbaar, maar toch moeten we verder.
Greet,
01-08-2007
Lang geleden
Dag Suzanne,
Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog iets heb opgezet.
Ik ben je niet vergeten, alleen wat druk bezig geweest.
Ik ga regelmatig je grafje bezoeken, en zie dat het er mooi bij ligt.
Ik ga je nu laten,en spring nog wel eens binnen.
Tot binnenkort,
Jan
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
