Leven deed je intens,
genieten van de goede dingen,
zolang het kon,
genieten van de gezelligheid,
genieten van je vrienden om je heen,
genieten van het leven,
tot op het moment dat het niet meer kon.
Bewonderen doen we je intens,
om de manier waarop je met alle
moeilijkheden omging.
Bewonderen doen we je om je relativeren
van de dingen in het leven.
Bewonderen doen we je om je moed en je
optimisme in het dragen van je ziekte.
Missen doen we je intens,
bij je familie,
bij je vrienden,
want je kende er zoveel...
In mijn droom heb ik je zien staan
je draaide je om en je keek mij aan
je lachte en wuifde zachtjes
terwijl je verdween in een zee van licht
ik opende mijn ogen en kneep ze weer dicht
Ik zal je nooit meer zien, enkel in mijn gedachten
Bedankt omdat je even in mijn dromen kwam
Ik mis je... Suzanne.
Greet,
Even
Hallo familie van Suzanne, even durf ik binnen te vallen in dit mooie monument voor Suzanne....om jullie sterkte te wensen op deze moeilijke dag....hoewel we niet veel kunnen doen.... bij onbegrijpelijke pijn kan men slechts woordeloos aanwezig zijn. Mijn man heeft al vier broers verloren op jonge leeftijd en zijn ouders....hij heeft ook een blog gemaakt vooral voor zijn broer Kris en andere familieleden....omdat hij nog alleen achterblijft... heeft hij het erg moeilijk...daarom volgen we een klein beetje jullie blog voor Suzanne...indien je graag even komt kijken geef ik graag de link door naar het blog:
http://www.bloggen.be/krisjanssen/
ik wens jullie nog veel sterkte... Greet de vrouw van Luc
04-04-2007
1 jaar geleden
Lieve Zus,
Het is nu een jaar geleden,dat je ons hebt verlaten.
Het afscheid viel me zwaar, nog steeds mis ik je lach, je aanwezigheid.
Vaak heb ik zo'n moment, dan wil ik met je praten.
Maar dan besef ik weer dat je weg bent van hier.
Dan staar ik naar een ster, die heb ik jou naam geven.
Ik fluister dan heel zacht, heel diep in mijn hart, was jij nog maar hier.
In mijn dromen blijf je altijd toch nog voortbestaan,
een stralende lach, zoals elke dag, zie ik jou daar nog staan.
Dag zus,Ik mis je
Jan
01-04-2007
Sterkte
Van ieder op deez' blog
zal ik niemand kennen
ook ik verloor enk'le vrienden
het zal wel nooit echt wennen
wat ik hier zie,
u zal het allen weten
Suzanne zal pas echt sterven
als U haar bent vergeten
Zoals het hier gebeurd
zal vele mensen sterken
4 dagen nog te gaan
weer een dag om te verwerken
Pa en Ma van Suzanne, aan zeker u veel kracht
een dochter om te beschermen
helaas U beiden kunt
niet meer over haar ontfermen
Vrienden van Suzanne
durf nimmer te versagen
ontmoet elkaar en praat nog steeds
blijf naar Suzanne's herinnering vragen
Groet, Leon
29-03-2007
Gevoelens
Na de woede komt de pijn.
De pijn zal wel overgaan, zeggen ze.
De moeilijke dagen zullen voorbijgaan.
Ze hebben makkelijk praten. 't Zijn andermans gevoelens.
Het is niet hún hart. Zij voelen niet die pijn.
Hoe moet ik verdergaan?
Soms heb ik de blues.
Loop alleen door donkere straten.
Tranen in de ogen, pijn in het hart.
Drink iets in een bruine kroeg.
Stille muziek, vreemde mensen.
Wat doe ik hier?
Terug naar buiten. Diep ademhalen.
En toch maar opnieuw verdergaan,
voor de zoveelste keer.
Chris.
28-02-2007
28 februari
wat moet ik met deze dag?
deze dag waarop je het levenslicht zag
deze dag waarop je je geboorte mocht vieren
de dag waarop je elk jaar je leven mocht vieren
met enthousiasme, want je leefde graag
en we deelden graag in dat feest
zonder feestvarken geen feest
zonder leven geen vieren van het leven
een ankerpunt dat er geen meer is
een naam met een kruisje achter
een dag met een kruis over
een dag die niet leeg is, maar toch...
51 jaar zou je vandaag geworden zijn, wat had ik dat nog graag met jou gevierd.
Greet,
Jarig !!!
Normaal gezien zou ik je gisteren een sms'je gestuurd hebben... omdat je jarig was...
51 jaar... maar stiekem werd je ieder jaar opnieuw 46
Want weet je nog vorig jaar, hoe hard we toen gelachen hadden omdat je een kaart kreeg met "46" erop? Je had voor ons allemaal lekker gekookt, stoofvlees, 't was zo gezellig, de hele familie bij mekaar...
Heleen
26-02-2007
Proficiat
Een prachtig blog,zo intens...ik heb er bijna geen woorden voor.In ieder geval wens ik jullie heel veel sterkte in dit grote verlies!
En werk verder aan jullie blog,want ik vind het echt iets .....nogmaals,geen woorden voor.
ingezonden door Carine
18-02-2007
Sterkte
Hallo dag familie van Suzanne*,
Toevallig kwam ik hier terecht. Jullie hebben een mooi herinnerings-blogje met prachtige foto's gemaakt voor jullie lieve zus Suzanne*. Het is amper 10 maanden geleden dat zij is heengegaan, in jullie hart zal ze altijd aanwezig blijven. Veertien maanden geleden is m'n kleinzoontje ook naar de hemel vertrokken, hij werd 14 maanden "jong". Hij is overleden aan een erfelijke spierziekte. Het doet heel veel pijn een dierbare te verliezen, ik weet heel goed hoe het voelt. Nog veel sterkte toegewenst voor heel de familie.
Liefs van Yvette, mams (oma) van Kelseyke* xxx
De tijd heelt niet alle wonden, hij verzacht alleen de pijn.
Zonder Suzanne* zal er blijvend een enorme leegte zijn...
11-02-2007
Suzanne,
Ik heb nog een mooi fotoke gevonden van jou met je blauwe trui,
daar stond je toch zo goed mee.
Greet,
03-02-2007
Onze ouders
Hallo Suz,
Peter was al vroeg vertrokken ( job in Frankrijk ) en ik lag te denken aan de laatste tien maanden. Ik was aan 't denken hoe sterk ons moeder en ons vader de laatste maanden geweest zijn. Want een kind verliezen is toch niet niks. Daarbij zit vader ook nog eens tegen zijn kanker te vechten. Wat voor hen ook niet gemakkelijk is. Ondanks dit alles hebben ze voor ieder van ons nog tijd en aandacht. Niet dat ze jou vergeten zijn, want jouw kaarsje brandt nog iedere dag. Jij was hun lieveling, jij kwam ook dagelijks bij hen op bezoek. Wat jij voor hen gedaan hebt, kunnen wij met zijn allen niet doen. Je bent onvervangbaar voor hen en voor ieder van ons.
Maar ondanks hun groot verdriet en pa's ziekte houden ze zich heel sterk en kunnen wij allen nog altijd bij hen terecht. Ik bewonder hen daarvoor en ik hoop dat ik ook een deel van hun kracht heb mogen erven zodat ik mijn gezinnetje in moeilijker tijden kan helpen met diezelfde kracht en liefde.
Ma, Pa, bedankt voor deze levensles, ik zal ze nooit vergeten.
Greet,
17-01-2007
Mis je
Hoy Suz, wat mis ik je toch erg. Gisteren heb ik nog tegen ons Liesbeth gezegd dat ik je zo mis en nooit nog zo'n vriendin zal vinden als jij voor mij was.
Weet je nog dat we rond deze tijd altijd naar Brussel gingen om naar de solden te gaan. Wat hadden we dan toch plezier.
Ik zit nu al meer dan een week in de lappenmand onder de pillen en pijnstillers net nu ik zo'n toffe job gevonden had.
Ik vind het wel fijn dat je af en toe via ons Britt je nog laat voelen zoals laatst toen ze al bijna buiten was en terug gelopen kwam om jouw foto een dikke kus te geven.
We zullen je steeds in ons hart dragen en je nooit vergeten.
Groetjes,
Ingrid
04-01-2007
Hoi Suz,
T'is ondertussen toch alweer een tijdje geleden dat ik hier nog eens binnen gekomen ben. Gelukkig zijn er anderen die dit in de lucht houden (merci Greet & co). Ik vind het toch goed om te weten dat we hier af en toe eens langs kunnen komen om nog eens te kijken.
Langs het kerkhof gaan, heb ik geprobeerd. T'is niks voor mij. Om één of andere reden vind ik het daar zo... doods. Al moet ik wel zeggen dat jouw stukje er mooi bij ligt. Ge moogt gerust zijn.
Ondertussen hebben we de eindejaarsfeesten achter de rug, al was er wel één te weinig deze keer. We hebben ons moe een verjaardagskalender van haren hele kroost gegeven en we hebben ook een album gemaakt van de jubilee. Ze had er precies veel plezier aan. Dat had ik ook wel gedacht, als ge ziet hoeveel plezier ze had aan die album die jullie in elkaar gestoken hadden en op de jubilee afgegeven hebben.
Ikzelf heb er ook wel van genoten om die dingen te maken. Het is altijd plezant om nog eens in die foto's te neuzen.
Allee, ik zal die blog nu maar over laten aan andere mensen die serieuze dingen te zeggen hebben. Ik spring nog wel eens binnen.
Groetjes,
Eric
31-12-2006
2006
Ik besef meer dan ooit dat een mens niet alles in de hand heeft.
2006 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift als het jaar dat je stierf.
Je was pas 50, en bezweek aan de moordende ziekte, kanker.
Jouw heengaan is een tragedie voor heel de familie
en die schok blijft bij iedereen nazinderen.
Suzanne, we missen je.
Greet,
30-12-2006
Nieuwjaar
Na een storm kan je
nooit de bloesems terug
brengen aan de takken,
hoe hard je het ook probeert.
Het oude jaar versleten
Het nieuwe jaar geboren
Greet
Kerstmis
Kerstmis,
dagen van warmte,
dagen van feest
Kerstmis,
een muur vol kaarten,
met lieve en goede wensen,
dagen van familie en vrienden
Kerstmis,
dagen van bezinning,
dagen van warmte en licht,
dagen van mooie herinnering
Kerstmis,
dagen van eenzaamheid,
dagen van pijn en verdriet,
dagen van extra voelen
van wie je zo vreselijk mist
Heleen
29-12-2006
Kerst
Buiten is het koud en stil
in huis een sprookje van licht en goud
Mijmeren over hoe het vroeger was
dromen van een betere wereld
Missen wie er niet meer bij is
Het mag
want het is Kerstmis.
Tante Suzanne,
ik ben niet zo goed in het schrijven van zo'n berichtjes, maar 'k wil toch efkes zeggen :
we missen je alle dagen,
maar in deze periode missen we je nog net iets méér
We hebben Kerstmis gevierd,
't was leuk, gezellig, lekker eten (voor de eerste keer kalkoen met Kerstmis ! ) net als altijd...
maar 't was toch niet helemaal hetzelfde
Jij was er niet bij deze keer, raar, geen vrolijke tante die met haar kodak rondhuppelt in huis...
...ik had nog zo graag kerstmis gevierd met jou erbij....
Heleen
25-12-2006
Van binnen (Eva van Maele)
Oh ja, ik kan weer meedoen
ik kan weer vrolijk zijn
de buitenkant die gaat wel
van binnen zit de pijn
Oh ja, het gaat weer beter
kijk hoe ik weer geniet
de buitenkant die wil wel
van binnen huist het verdriet
Oh ja, ik wil wel leven
ik doe al aardig mee
de buitenkant moet verder
de binnenkant zegt nee
Maar af en toe geniet ik echt
met hen die naast me staan
die weten en ook voelen
dat het echt nooit meer
echt zal gaan
Greet,
13-11-2006
Vanmorgen ( Ivette Bens )
Vanmorgen
Ik wilde je vanmorgen even bellen
om te zeggen : alles komt weer goed
maar ik kan de toekomst niet voorspellen
of je zeggen hoe je nu verder moet.
Plots zag ik dan in het ochtendschemer
dat jij ginder aan de rode horizon
uitbundig naar me stond te wuiven
in de schittering van de ochtendzon
Ik voelde dat ik begon te beven
ik riep met schorre stem je naam
't was enkel verbeelding want dit leven
brengt ons nooit meer te saam.
Maar ik zend je al mijn herinneringen
langs de flinterdunne draden van ons bestaan
ik zou je nog één keer willen horen zingen
om te vergeten wat men ons heeft aangedaan.
Ja, ik wilde je echt vanmorgen bellen
om te vragen hoe het nu met je gaat
maar ik kon jou toch niet vertellen
over al de pijn die jouw dood bij me achter laat.
Ingrid
05-11-2006
Zeven maanden
Dag Zus,
Nu het herfst is, en het zo stilaan kouder wordt, en de bomen hun bladeren verliezen, zo missen wij jou nu al zeven maanden.
En op een dag als vandaag, als we straks met z'n allen samen zijn, dan wordt het gemis nog groter, omdat ik weet dat jij er graag bij was geweest.
Vooral als ik het jeepke zie komen, en jij daar niet bij bent, dat maakt me verdrietig, en tegelijk ook een beetje kwaad.
Ook als ze zeggen zoals afgelopen donderdag in de kerk, dat je nu bij God bent.
Jij moet niet bij God zijn, maar bij je gezin, en familie. Ik heb mijn verdriet nu een beetje hier neergeschreven.
Want zeker op de 5de van elke maand heb ik het moeilijk, zeker om 13.45u, omdat het nu al zeven maanden geleden is dat jij bent gestorven.
Dag Zus, ik mis je,
Jan
Weet dat we nog van je houden,
weet dat we je nog graag zien.
Je was een rots op wie we bouwden,
maar ging vroeger dan voorzien.
