We zijn nu bijna vier weken in Spanje. Op deze vier weken is onze Spaanse woordenschat al aardig uitgebreid. Engels spreken met een Spanjaard is meestal niet haalbaar, we zijn dus wel verplicht om Spaans te spreken. Google Translate is ondertussen ook onze beste vriend. Al twijfel is soms wel aan de correctheid van de vertalingen. Ikea, Mercadona, de slager, de bakker, het gemeentehuis, Worten, bar Miguel, gesprekken met buren... allemaal plekken waar je in de Spaanse taal gesmeten wordt. Doorgaans moeten we melden 'mas despacio por favor'. Want Spanjaarden spreken zo snel. Ze zijn wel blij om te horen dat je probeert Spaans te spreken en dan proberen zij zelfs ook enkele woorden Engels te gebruiken. En zo heeft Steffen al een paar keer te horen gekregen dat hij zich goed kan behelpen in het Spaans. Ik moest zelf al één keer zonder Steffen naar de ferreteria om enkele doe-het-zelfartikelen te halen. Probeer dat maar eens uit te leggen als je amper Spaans kan. Ik had op voorhand een aantal zinnen en woorden opgezocht en opgeschreven als hulpje. Je spreekt je eerste zin uit en dan volgt plots een zin die je totaal niet begrijpt omdat de andere partij woorden gebruikt die je niet hebt opgezocht. En als je dan een gesprek probeert op te bouwen, dan begrijp ik een beetje hoe de immigranten in België zich moeten voelen als ze met een Vlaams sprekend iemand te maken krijgen. Iemand ratelt iets, je verstaat er niets van, je voelt je hulpeloos, je doet je uiterste best om uit de context toch iets op te maken en je wordt misschien zelfs een beetje boos omdat die andere zijn best niet doet om jouw taal te begrijpen/spreken. Daarom dus een pleidooi voor iedereen die te maken krijgt met iemand die jouw taal niet beheerst... verwacht niet automatisch dat hij/zij je wel begrijpt en probeer een beetje tegemoet te komen. Dan wordt communiceren zoveel gemakkelijker. Alleszins, we blijven verder leren. Ook de kinderen... we haalden in de lokale bibliotheek (met authentieke kaartjes in de boeken :-)) enkele Spaanse (kinder)boeken. Samen proberen we te begrijpen wat er staat en er woorden uit te onthouden. Miel verstond vandaag in de elektrowinkel zelfs sneller dan mama wat de verkoopster wou zeggen. Goed bezig, niño! Ook het Engels van de kinderen gaat er goed op vooruit. In onze straat wonen heel wat Britten. Eén van hen heeft twee hondjes en onze dappere meid ging zelfs al eens mee wandelen met Mike, waarbij ze amper angst toonde om met hem te praten. Ze probeert gewoon. Goed bezig, niña! Het is wel heel vermoeiend voor dat deel van onze hersenen dat taal verwerkt. Soms is het gewoon effe teveel en ben je blij om eens naar Belgische televisie te kijken of een Nederlandse tekst te lezen. Sam maakt zich zorgen dat we op een bepaald moment geen Nederlands meer gaan spreken thuis, maar die kans schat ik klein. Steffen en ik blijven uiteindelijk allebei leerkrachten Nederlands... het zit in onze genen, dat krijg je er niet zomaar uit. Hasta luego, Lies!
