Op woensdag 11 juli kwam de verhuiswagen aan. Rond 12u kwam het bericht dat Nick een uur later aan onze Spaanse deur zou staan met heel ons hebben en houden. De nacht was kort, ongemakkelijk en warm geweest op de luchtmatrassen, dus we keken ernaar uit om onze eigen matrassen terug te hebben. Nick kreeg het gezelschap van Geronimo, een Nederlandse verhuizer en zijn Spaanse werkman om al onze dozen uit te laden uit de vrachtwagen. Het was warm en het was eigenlijk siëstatijd maar we gingen aan de slag. Al snel leerde ik nieuwe Spaanse woorden: la cocina, la oficina, la dormitoria, la quarto de baño, el salon, abajo, ariba... Ongeveer alles werd in de juiste kamer geplaatst. Het uitladen ging gelukkig sneller dan het inladen. Na ongeveer 4 uur kon Nick met een lege vrachtwagen vertrekken. Alles was heel aangekomen. Er was slechts een beetje waterschade door een airco die had gelekt (niet die van ons) maar dat droogde snel. We zijn echt heel tevreden van de samenwerking met Vagotrans! Ik installeerde tijdens het uitladen de televisie al zodat de kinderen op het grote scherm Nintendo konden spelen. First things first. :-) Nu begon het volgende werk: zorgen dat alles zijn plekje vond. Elke kamer stond vol gele dozen. Na de televisie was ons volgende doel de installatie van de bedden. Ons bed werd in elkaar gestoken (jeuj, terug slapen in ons eigen bed), de matrassen van de kinderen kregen een plaats en werden opgemaakt tot een echt bed. Ook el salon werd al grotendeels op zijn plaats gezet. De zetels, de tafel met stoelen, ... en er werden zelfs al dozen uitgeladen. Dat was ook het scenario voor de dagen die volgden. Dozen uitladen, nadenken over de goede inrichting van oa bureau, speelkamer, living ... Waar moesten alle kaders komen, welke verlichting hangen we op? We zijn er ettelijke dagen mee bezig geweest en het werk gaat nog voort. Het komt onze oren uit... Nu drie weken later staat alles grotendeels op zijn plek. We hebben er al een bezoek aan de Ikea opzitten en er zal er nog één volgen. Bij het uitladen heb ik geen tijd (en vooral geen zin) gehad om eerst te poetsen vooraleer alles uit te laden. Gelukkig waren de kasten vrij proper. Het poetsen komt nu wel aan bod. Geleidelijk aan krijgt alles een poetsbeurt (met airco of laat op de avond). Het voelt al echt aan als thuis. Maar het was echt een huzarenwerk. We zijn eigenlijk twee maanden lang bezig geweest met inpakken, verhuizen en terug uitpakken. Dit doe je niet elk jaar. Wat me vooral heel blij maakt... tijdens deze twee drukke maanden hebben Steffen en ik amper ruzie gemaakt. Alles gebeurde in overleg, werd rustig aangepakt, bezorgde ons wel enige stress wanneer er iets niet ging zoals gepland. Maar we hielden samen stand. Een bewijs dat dit goed zit. Ook de kinderen hebben deze hele transitie goed doorstaan. Ze hebben slechts af en toe gezeurd. Er kwamen natuurlijk tranen aan te pas, maar dat is oké. Heimwee hebben mag. We proberen het op te vangen waar kan. Skypen met de bekende Belgische wereld helpt. Zo voelen ze zich niet helemaal onthecht. Steffen en ik proberen ook heel bewust tijd te maken voor de kids. Ze genieten ervan als we samen in het zwembad springen, als we samen de nieuwe omgeving ontdekken... en ik ben er zeker van dat we daarvoor nog veel tijd zullen hebben in de toekomst. Hasta luego, Lies
