De inlaaddag en de vertrekdag van de verhuiswagen liggen ondertussen vast. Op 5 juli wordt een grote vrachtwagen van Vagotrans voorgereden om ingeladen te worden. Op 8 juli vertrekt onze hele inboedel richting Vinuela en hopelijk komt alles daar heelhuids aan op 11 juli. Ik heb er alle vertrouwen in dat dit vlot zal verlopen. Op facebook en internet lees je telkens opnieuw zoveel lovende commentaar over Vagotrans. Het blijft uiteindelijk toch wel een beetje vreemd om je hele hebben en houden mee te geven. Bij het inladen van de dozen moet ik nu vooral ook goed nadenken wat we de 7 dagen zonder inboedel wel nodig zullen hebben en wat dus mee zal moeten met de auto. Want wanneer op 5 juli de vrachtwagen uit Schoten wegrijdt, hebben we alleen nog onze Kangoo en alles wat daarin kan. Wat zeker mee moet: kledij voor 4 personen voor 7 dagen (al goed dat het zomer is en dat we niet zoveel nodig hebben), slaapgerei voor 4 personen (luchtmatrassen, kussens en dekens), eetgerei voor 4 personen (borden, glazen, bestek), entertainment voor de kinderen, enkele klapstoeltjes en een klaptafeltje, ... Een keuken hebben we zowel in België als in Spanje voorhanden, meubelen en huisgerei moeten we voorzien op kampeerniveau. Vooraleer we zelf met de auto vertrekken, slapen we nog drie dagen in een leeg huis. Miel gaat nog 1 nachtje bij één van zijn beste maten logeren, Miel en Sam vervolgens samen bij een andere beste maat. Steffen en ik zoeken nog een deftig bed om in te slapen... De laatste nacht brengen we samen door, zodat we op tijd kunnen vertrekken richting Vinuela. De reis is opgedeeld in drie stukken: dag 1 rijden we 800 km tot in het dorp Saintes, net boven Bordeaux. Dag 2 brengt ons na opnieuw 800 km tot in Madrid en op dag 3 bereiken we na 600 km Vinuela. Ik boekte ondertussen 2 IBIS-hotels langsheen onze route. Voor de kinderen wordt dit hun eerste hotelervaring. 800 km per dag rijden is te overleven, alleen valt het af te wachten hoe Sam dit zal doen. Door haar hooggevoeligheid is ze erg gevoelig voor de trillingen van de auto waardoor ze tijdens snelwegritten heel snel buikpijn krijgt. Met de nodige afleiding kan dit draaglijk worden, al is het heel moeilijk om haar 800 km lang af te leiden. We hebben een dvd-speler ter beschikking, een Nintendo Switch en een Nintendo 3ds. Ik zorg ook voor veel kussens en dekens achteraan zodat ze af en toe (hopelijk) een dutje kan doen. Steffen en ik zullen af en toe afwisselen in het rijden, al vraag ik me af of manlief het zal zien zitten om die lange ritten naast me door te brengen. Het stuur afgeven is niet makkelijk. ;-) Waarom vliegen we niet? Wel, om twee redenen. De eerste is heel evident, namelijk de kostprijs. Met 4 rijden is pakken goedkoper dan de auto laten transporteren en naar Vinuela vliegen. En ten tweede vinden we het belangrijk dat de kinderen door de lange rit beseffen waarheen we rijden en dat ze door de rit doorheen Spanje hun nieuwe land leren kennen. Momenteel is de autorit ook hetgeen waar vooral Sam zich zorgen maakt. Ik probeer haar gerust te stellen en we gaan er alleszins proberen een soort van roadtrip van te maken. Ook de hotelbeleving zal hopelijk een succes zijn. Voorlopig zien zowel Miel als Sam dat volledig zitten omdat ze elks bij mama of papa mogen slapen. Vooral voor Sam had dit een grote overtuigingskracht. Miel blijft er voorlopig allemaal vrij stoïcijns onder. Het zal een avontuur worden, maar een leuke start van ons nieuwe leven. Hasta luego, Lies!
