Als we een leven in Spanje willen opbouwen, hebben we enkele zaken nodig: een huis, een job, een auto en een school voor de kinderen. Het huis was onze eerste prioriteit. Daarover hebben jullie al meer kunnen lezen in eerdere posts. Ondertussen hebben we de 10% voorschot betaald en we wachten nu op de ondertekening van de leningsakte met onze Belgische bank. Als we het geld hebben overgeschreven naar onze Spaanse advocaat, Eduardo Pérez, kan de eigendomsakte ondertekend worden. Gelukkig moeten we hiervoor niet over en weer vliegen. De advocaat heeft een volmacht tot handtekenen en behartigt al onze zaken wat betreft het huis. Hij doet ook alle onderhandelingen met de verkoper. Het geeft een gerust gevoel dat een 'echte' Spanjaard ons helpt bij de verkoop. Mr. Pérez is een hele lieve, correcte man en probeert alle communicatie met ons in het Engels te doen. Echt grappig om hem te horen praten. Zijn assistente is een Nederlandse en zij helpt ook waar kan. Hopelijk kunnen we ons dus vanaf april de trotse eigenaars noemen van een Spaans huis. We kozen bewust voor een huis in een klein Spaans dorp. Vinuela is een dorp van een 2000-tal inwoners met een supermarktje, een apotheek, een dokterspost, enkele tapasbars, een pizzeria (Miel vindt dit super!) en een dorpsschool. En dit allemaal op wandelafstand van ons huis. We hebben dan ook beslist om de kinderen naar de dorpsschool te sturen. Zo zullen ze hopelijk snel Spaans leren, snel geïntegreerd geraken en Spaanse vrienden maken. Op deze school zitten ook enkele Vlaamse kinderen (oa de kinderen van An en Raf) en enkele Britten. De kinderen zullen in het begin af en toe apart genomen worden om snel Spaans te leren en zo hopelijk de lessen te kunnen volgen. Ze hebben alletwee gelukkig genoeg verstand in hun kopje en leren heel snel bij. Ze zijn er zelf niet weigerachtig tegenover. De schooldagen in Spanje kennen ook een ander ritme dan hier. De kinderen gaan naar school van 9u tot 14u, keren dan naar huis voor de lunch en de siësta. De klasgroepen zijn ook kleiner dan hier in België. Minder prikkels, minder drukte, kortere schooldagen en dus hopelijk minder gestresseerde kinderen. Doe daar het heilzame effect van de zon bij en dat maakt hen hopelijk gelukkige kinderen. De bedoeling is ook dat ik in het begin niet zal werken. Zo kan ik in de eerste plaats werken aan mijn herstel, Spaans leren en ten tweede er volop zijn om de kinderen te helpen en op te vangen. Na jaren van begeleiding door de psycholoog en de psychiater en na veel leeswerk zijn we erin geslaagd een handleiding te schrijven voor zowel Miel als Sam. Ze zullen altijd hun rugzakje meedragen, maar dat hoeft geen hindernis te zijn. We zullen hen helpen zodat deze rugzak niet te zwaar wordt. Ze kunnen in Spanje ook beginnen met een onbeschreven blad. Zo kunnen we al twee dingen van ons lijstje schrappen. De job en de auto, dat is iets voor een volgende post. Hasta luego, Lies
