Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
17-12-2010
Slowen met de bazin.
Straks met de helft van het personeel naar de medische controle. De goeie helft. Niet bewegen, niet ademen. Die kerel zegt dat in zijn slaap zeker. Zijn wijf is er wel mee. Alst èm een wijf heeft. Of wil hebben. 'k Heb zo mijn twijfels. De baas was weer niet tevreden. 'Waarom moet dat weer midden in de voormiddag zijn? Omdat zijn roodgelipte dat wil zeker? Verleden jaar heeft ze ons gevoerd en nu mag ze niet mee. En ze is pissed.
Verleden jaar. Hij wilde zeker zijn dat we, in tegenstelling tot het jaar ervoor, terugkeerden naar de garage. Was dat een misse! Na de control met z'n allen gaan aperitieven. Ten éénen een piza op de kosten van de zotte doze en s'namiddags in de dans in een gekend spel. De bazinne amuseerde zich blijkbaar en rond vijven een taxi moeten bellen. 't Ging luide, zoals we hier zeggen, toen we op 't werk kwamen.
Opzij, opzij,opzij, we hebben ongelooflijke haast.
Moet maar om negen beginnen. Gisteren tot vanmorgen gewerkt. Eén van de gasten van den aannemer, bazin's beste vriend, heeft de oprit van d'autostrade gemist. Camionet schoon gepatteeld. Moest vandaag weer kunnen rijden. Toen de kortgerokte vroeg of ik het zag zitten was mijn enige vraag 'Moet het keurbaar zijn?'. Antwoord van de aannemer die met zijn ogen uit haar décolté niet kon blijven, 'De Pool die hem zal kopen moet er zijn plang maar mee trekken' Ik had carte blanche. Mijn bazin weet dat ik mij niet ging leren kennen.
Samen met ons leercontractje en de piloot van de camionet er een patat op gegeven. Chassisbalk afgescheven van wrak dat hier buiten ligt en samen met heel de kop vervangen. Hamer en beitelwerk. Trekken en kloppen zoals in de voorhistorie. Om acht frieten met stovers van de bazin en een sixpac Jupels. En Fanta voor de kleine. Nadien ophanging gewarmd en weer toegesoudeerd. Polyester en pàte. Een lik verf en een streep routex. Tegen één uur vanmorgen kon je het niet meer zien. Dat doe ik nu eens gèren zè. 'k Heb bijna compassie met die Pool. Bijna.
Gistermiddag met de grootste tegenzin toch ééntje gaan drinken geweest. Mijn copain zit thuis van zijn werk wegens te koud en moest buiten van zijn triene. Maandag is kuisdag en hij wordt daarbij niet getolereerd. Gelukkig voor hem zou'k zo zeggen. Probleem is dat ik hem niet wil betrekken bij de aankoop van onze machine. Hij is nogal zot van het kutmerk van mijn baas en als er iets is dat niet binnenkomt is't zo'n karjot. Dus, om een lang verhaal kort te maken: vannacht om drie uur door de koude wakker geworden in mijn zetel. Scheel van de honger. Koude spaghetti naar binnen gespeeld en met kleren en al in de koffer gedoken. Zojuist opgestaan met een kater om U tegen te zeggen. Vandaag platte rust. Part time, m'n kloten.
Mijn Italiaans droom zal niet doorgaan. Niks te maken met zaterdag. Ofwel te duur ofwel te vort. Ik ben er nog niet uit. Ik ga geen spel kopen dat reeds rally's gereden heeft en thentgetjoold is. Ik ben in de laatste weken veel te weten gekomen over te koop staande rallykoten. De verkopers zijn over het algemeen zo betrouwbaar als sommige bisschoppen bij dreumesen. Van sommigen zie je letterlijk de Eurotekens in hun ogen. Nee ik ga er zelf één maken. Maar wuk vor één? Alleszins een kot waarvan er niet te veel van rondlopen. Ik wil niet met het honderste Kadettje rond rijden. Skoon autootje, maar ben ze een beetje beugezien. Deze namiddag ga ik nog eens een poginkje doen. Een Japannertje.
Wijven. De dag dat ik ze versta, valt Pasen op een maandag. En hebben we een regering. Vrijdagavond nog naar de coiffeur geweest. Coiffeuse eigenlijk. Zoals doktores en tantiste. Geen venten aan mijn lichaam. Coiffeuse dus. Kwestie van mooi te blinken voor mijn aanstaande. Want dat dacht ik toch. Ik liep op wolkjes. Ze had me 's middags opgebeld. Of ik zaterdag tegen drie uur in het Mamoetcenter van Roeselare kon zijn. Aan die winkel.Een date. Een echte. Ik had over enkele weken een slechte ervaring in dat groot olifantgedoe en vertrok vroeg. Om halftwee stond ik al aan te schuiven. Om kwart voor drie was ik ter plaatse. Rotplek. Ik zat in de spiegel de binnenkant van mijn neus te controleren op eventuele puiten toen ze op mijn ruit klopte. Dat begon al goed. 'Groooote klasse' moet ze gedacht hebben. Of had ze het niet gezien? Ze gebaarde in elk geval van piekenaas. 'Ik herkende eerst je auto niet met die rode bumper. Een ongevalletje gehad? ' Nee, onnozele trut, ik heb er een rooie opgezet voor de leute.' Ik was nogal opgefokt door dat neusincident. Gelukkig dacht ik het maar en antwoordde normaal. 'Ja, moeten uitwijken in de sneeuw voor een kat.' Ik had evengoed 'Plectosaurius' kunnen zeggen. Want zeg nu zelf, hoeveel katten zie je in de sneeuw de straat oversteken? Die beesten zijn slimmer dan dat. Ze lachte lief en deed alsof ze het geloofde. Zo'n schoon wijf en mij mee uit vragen. In de tearoom kwam ze naast me zitten. 'Om naar buiten te kunnen kijken'. Loog ze. In tegenstelling tot de vorige keer vlotte het gesprek, dat ik aan jullie neus niet zal hangen, dit maal wel. Alles ging goed tot ik begon over mijn rallyproject. De gelukzalige schijn die ik al gans de namiddag op haar wondermooi gezicht had gezien, verdween. Toen ik voorzichtjes peilde naar het waarom, antwoordde ze ' Wil je de rekening vragen? Ik ben al laat.' We betaalden, ik kreeg een kus op mijn wang en ze verdween. Were van dadde! Tien seconden later was ze daar terug. ' Ik bel je woensdagnamiddag, goed?' Ze lachte weer. Nog een kus. En weg was ze. Een kwartier later zat ik, nog steeds aan mijn stoel genageld, naar de garson te staren. 'Mag ik afruimen of drinkt mijnheer nog iets?' ' Euuch.....welk merk van pils hebt ge hier?'
Gisteren ten achten had de baas me de sleutels van twee bakken gegeven met de woorden 'Freins en schijven rondom vor den dezen en gewoon onderhoud voor den anderen. Ik was er direct aan begonnen en tegen tienen waren de snertbakken weer buiten. Weer een goeie prestatie niettegenstaande ik aan niets anders dacht dan July, mijn aanstaand lief.
'Rond elven mocht ik naar de bureau komen. ' Euch, Vroem, wat hebt ge gedaan aan de auto van Gaston?' ' Ewel baas, zoals je gezegd hebt, Onderhoud. Is er iets?' De mierenneuker had een kwartiertje geleden een gigantische rekening mogen betalen, denk ik toch want de bazin schrijft met een dubbele stilo, en toen hij vertrok schraapten zijn freins nog evenveel als toen hij hem binnenbracht. Gaston, een gepensioneerde leraar stond erbij alsof hij mij voor het vuurpeloton ging zetten. ' Er moesten freins op, gie stommen uil. Ik wil niet meer hebben dat die knoeier nog aan mijn auto werkt' zei hij. Ola! Stommen uil tegen ik? Ik had de lul bijna bij zijn nek toen de bazin tussen ons kwam, haar joekels mogen er zijn, en het brandje bluste. Ze troonde hem mee naar minder gevaarlijke oorden.. Dat is haar werk. De potschijters doen geloven dat alles goed komt.
Toen ze buiten waren moest ik nog iets bekennen. Toen ik hem zei dat ik de remmen op de verkeerde gestoken had begon de normaal altijd rode kop van mijn baas verschillende kleuren te krijgen. Paars, purper, lila en mauve........ Toen hij een beetje bedaard was vroeg hij hoe zoiets kon gebeuren. En ik vroeg hoe het kwam dat de anderen een werkfiche met nummerplaat en opdracht kregen en ik niet. Ik mocht beschikken.
De Willy gaat content zijn. Remmen en schijven rondom voor een prikje. Want de Willy kennende zien we hem niet meer terug.
Deze middag tijdens schafttijd. Dingdong. Berichtje: 'Hallo Vroum, heb je al een rallyauto?' Iemand die weet dak een rallykar zoekt? Dat zijn er niet veel. Gasten vant café die me aan't treiteren zijn, zeker. Nie op antwoorden, Vroem.
Dingdong. Nog een berichtje: 'Waarom heb je me niet meer gebeld?' Niet met mijn kloten spelen hé, mannen. Want als ik zenuwen krijg smijten mijn stuuten met paté op en word ik helemaal krekelorig. En, ik vergeet niet gauw. Rustig Vroum.
Dingdong. 'Kan ik je bellen? Geef een seintje. July.'
Baf. Mijn tasse op de grond. July...........What the fuck hebben we hier aan mijn frak. Dat wijf heeft me verleden maand zo zot als een achterdeur gemaakt en me achtergelaten als een leeg blikje Jupiler. Gekreukt. Dat ze mijn kloten kust.
'Sorry July, nieuwe gsm en je nummer kwijt' 'Hoe ist?' Domme lul dak ben. Maar kon het niet laten. July..... Zou haar vent pleite zijn? Is ze toppezot van mij? Ligt mijn haar goed? Heeft ze mij nodig? Heb ik nog verse sokken? De roze brij onder mijn hersenpan kon even niet volgen.
Dingdong. ' Bel me morgen om kwart na twaalf op als je wilt. Salluuu.' Morgen. Waarom bestaat vandaag nog?
Rond tweeën dacht ik opeens dat ik vergeten had 'Oké' terug te sturen. Tedjuu, ik ga het nooit leren. En mijn paté smeet op. Geen Jupiler vanavond. Of misschien ééntje. Tegen de zenuwen.
Tataataratataaaaa!!!! Belgisch rallykampioenschap heeft een nieuwe naam! En, een nieuwe baas! Ze gaan dit, Ze gaan dat. Ze gaan het NOG beter promoten! Vooral de groep R. Heuh? Zijn dat niet die oude bakken waarvan ze eerst niets van wilden weten? 'Maar alléé, omdat je het zo mooi vraagt mogen jullie erbij. Samen met die andere, hoe heten die ook weer? Groep S en M en die van voor den oorlog.' Dat moet destijds zo ongeveer de motivatie van de RACB bonzen geweest zijn. Met lede ogen zagen ze een jaar later het criterium erbij komen. Wat een schande! Wisten die mannen in hun ivoren torentje ( Francochamps?) veel. Dat er in ons landje maar drie mensen en een spinnenkop meededen aan dat kampioenschap kon hun worst wezen. Ze hebben er in ieder geval alles aan gedaan om die groepen buiten te sluiten. En nu gaan ze de groep R extra promoten! Aan me hoela.
Ik weet ook niet of onze Nationale Freddy erg blij is met de nieuwe naam van het kampioenschap. Ik kan me voorstellen dat hij liever een koerske of twee meer had gereden met de stongs die ze nu tegen allerhande onnozelheden gaan smijten. Zoals dure hotels en kratten champagne voor de 'skoone gekamden' van den RACB.
Niet dat ik tegen een nieuwe sponsor ben. Ver van dat. Alle steun aan de rallysport moet toegejuicht worden. En daar wringt het schoentje volgens mij. Het zullen enkel de happy few zijn die er van zullen profiteren. En het zal voor miserie zorgen. Als deze hoofdsponsor met zijn 'Village' neerstrijkt in, pakweg Bocholt, zullen de Nederlanders met hun caravans en veertigtonners de rest van dat stadje innemen. Dan mogen de Belgische rallymensen zich in Bree gaan servicen en de deelnemers aan het Criterium in Poepeloerekapelle. Tiens, in gans het persbericht en kalendervoorstelling niets van dat criterium gezien of gehoord. 't Zal door al dat klaroengeschal geweest zijn zeker?
Te koud om in de hof te werken. Dan maar een beetje de autosportsites afgeschuimd. Veel nieuws valt er anders niet te rapen. Ze zijn een beetje aan het surplassen. Ze worden voorzeker niet persoonlijk op de hoogte gehouden van de grote mannen. En 't klein volk is waarschijnlijk z'n geld aan't tellen. Als mijn spel gereed is ga ik toch die kerels contacteren om foto's op het net proberen te krijgen. Zou ge daarvoor moeten betalen? En hoeveel?
Mijn eerste sponsor is ook binnen. Voor alle eerlijkheid moet ik zeggen dat de copain er voor gezorgd heeft. Ik ben niet zo goed met vragen. Schooien, eigenlijk. Alléé, de baas van ons stamcafé betaald onze eerste bak nafte. Oevele zou dat kosten? Zeventig euro. Of nog nie toe. Als we een weekendje bij hem tanken heeft hij het al were. In't dubbel. De krotzak.
Dat part time werken heeft nog voordelen, heb ik gisteren ondervonden. Niet over uitweiden Vroum.
Toen ik gisteren thuiskwam en de post uithaalde zat er weer één tussen met dat blauw logo. Dat is nu al de vijfde dit jaar. Ze kunnen begot zout kopen voor heel de gemeente op mijn kosten. En toch is hier geen strooiwagen gepasseerd. De klootzakken laten enkel voor hun deur strooien. Wacht tot ik er één tegenkom. Een klootzak, geen strooiwagen want dat is moeilijker.
We dwalen af, we dwalen af. Ik ging het over de boete hebben. Eenenvijftig waar vijftig mag. Voor de vierde maal dezelfde snelheid. Op dezelfde plaats. Ben ik nu dom of zijn die gasten clever? Die brieven zijn voorgedrukt op naam zeker? Vijftig uro. Weer een namiddag voor niets gewerkt. Ow.....
Ik weet dat ik er niet superintelligent uit zie. En het ook niet ben. Maar wat ze me zaterdag probeerden wijs te maken is te zot voor woorden. Ben naar drie oude ketels gaan kijken. In de advertenties stond bij de één: "Koetswerk heeft aandacht nodig. Kleine reparaties aan spatborden uit te voeren." Spatborden? Welke spatborden? Er konden geen gaten meer bij. Het WAS één gat. Eén bol roest, vier halve manen die de wielen moesten voorstellen en enkele aan elkaar gelaste resords, (veren, voor de analfabeten) die doorgingen voor zetels. Toen hij het zeil weghaalde is mijn bakkes open gevallen en ik heb geen woord meer kunnen uitbrengen. Hij wel. Hij ratelde aan één stuk door in een taaltje dat moest doorgaan voor mooi Nederlands. Het laatste wat ik hoorde was 'Uniek stuk'. 'Stuk' klopte. Van in 'kapot'
Toegekomen bij wijsneus nr twee. ' Wat staat er op het net? Vierduizend euro? Nee, nee, maat. Het is veertienduizend. Je moet mislezen hebben'. Ik wilde hem de afgeprinte advertentie laten zien maar ik had de courage niet. Ik had al tweehonderd km gereden voor de buksm'nkloten en begon stilaan goesting te krijgen om op iemands smoel te timmeren. Den éérste de beste zou wel eens prijs kunnen hebben. Ik kruiste mijn vingers dat het de combimannen niet zouden zijn.
'Niet aankomen, hij is nog maar juist gespoten' Was de openingszin van Laurent. Hij heet eigenlijk Joel. ' Op het net heeft toch iederéén een nickname?' Nee dus. Ik niet. Toen ik opmerkte dat er nogal wat stof in de lak zat gaf hij toe dat hij de auto ter plaatse had gespoten. Twee weken geleden. En de verf was nog niet droog. Goe poeier. 'En de motor? Is die in orde?' ' Kweet nie, hij ligt daar.' Hij wees naar een berg metaal onder olie en vet die ooit wel een motor was geweest. Een mens moet veel kunnen verdragen.......
Toen ik rond achten in m'n stamcafé toekwam zat mijne copain, al lichtjes bruin aan de toog. Ik ging bij hem staan en bestelde er twee. Hij trakteerde direkt terug en we hielden een uur of vier een strak tempo aan. Tegen twaalven hadden we een rally of zes gewonnen en werden we in 2011 kampioen. Lichtjes bruin was toen al een veel donkere schakering geworden. Voor beiden.
Vandenamiddag breekt het grote moment aan! Ik, en ik alleen, ga naar mijn toekomstig speelgoedje kijken. Ik heb gekozen voor een Italiaan. Geen sportkar, duiten te kort, maar een oude ketel waar ooit, ergens, wel een rally mee gereden zal zijn. In Italie. En je ziet er hier geen meer rijden, meer wil ik er niet over kwijt.
Ik heb een nieuwe barechok nodig voor mijn voiture. Veel uitleg hoeft er niet bij. Sneeuw, handrem, paaltje. Meng dat met enkele Jupilers, een would be rallypiloot en een enthousiast cafégesprek. Zet er een nieuwbakken copiloot nevens en het is van dadde. 'k Ga mijn bazin d'r gat moeten likken. Figuurlijk, figuurlijk.
Valà zè. Moet maar tegen negen op 't werk zijn. Vanmorgen al een depanageke gedaan. De baas heeft een klandizie die gemiddeld dichter tegen de honderd dan de twintig is en daar zitten nogal rare vogels tussen. Zoals de komieken van vanmorgen. Hij kon niet slapen en had het lumineus idéé om te zien of zijn krakkemikkig vervoermiddel wel zou starten. Hij rijdt nog met een model vanuit de tijd dat ik mijn plechtige communie deed en mijnheer wilde persé weten of hij nog startte bij min negen! Om vijf uur in de morgen! Den halve gedraaiden. Nu, werk is werk en depanagekes brengen veel op. Toen ik toekwam stond èm buiten te wachten! Met een kegel van vijf centimeter aan zijn neus! 't Vriest dat kraakt, halve zot! Zijn uitleg? Bang dat ik zou voorbijrijden! Het is te hopen dat ik zo niet word.
Van eersten keer, samen met veel show, een nieuw batterij verkocht. Na de gedane arbeid, de uren lopen toch door, nog genoten van een pot koffie of drie met een zestal druppels. En blij dat hij was. Ik ook. 't Is te hopen dat ik de blauwe gestreepten niet tegenkom.
Ik mag van de groeze van mijne copain niet meer binnen bij hen. 't Is allemaal mijn schuld zegt ze. Haar veranda is naar de vaantjes volgens haar. Kan ik er aan doen dat haar onnozele tuit altijd honger heeft als hij gezopen heeft. Ik heb de bbq niet in brand gestoken. Ik heb er geen thinner opgegoten. Ik heb hem niet omver gestoten. En van haar gordijnen moet ze niet zeveren, die waren zo oud als de straat. En dat het nu binnenregent? Ja war wil je met gesmolten raamlijsten.
Meer dan een week geen internet! Wegens niet betaald! Ik heb het mogen horen van de kleine. " Je bent nog geen drie maand alleen en je zit al in de shit. Vind maar gauw een nieuw lief." "Of ne vent" Lachte ze. De teve. Nu, ik heb mijn financiën weer overgedragen aan haar. Dat zal gezonder zijn voor bibbi.
Dat part time werken bevalt me anders wel. Tijd zat om aan mijn nieuwe hobby te werken. Nu nog een geschikte oude ketel vinden. 't Zal beter gaan met tinternet. Vandaag eens rondneuzen.
Gans het weekend, of toch bijna, verkloot aan het pinten drinken. Mijne copain zijn wijf was naar Londen met enkele vrienden en hij had het kot alleen. Zondagochtend tot vijf uur, bij schoon volk gezeten en zondag van armoe thuis bij hem enkele sixpacks de nek omgedraaid. Plannen gemaakt om volgend jaar zelf rally te rijden. Het begint toch te kittelen. Vooral na een dosis Jupiler. Ben, copain's zoontje, kan de pot op, we gaan er zelf voor. Schol.
Op het net naar enkele koopjes gemaild. Een paar lelijke mails teruggekregen. Ofwel konden ze het niet lezen ofwel was ons bod te laag. Ne Mitsu voor honderduizend frank, dat hadden we er wel voor over. Na een paar keer over en weer gemaild te hebben hadden we het door. 't Waren Euro's. Onze fout mannekes, ge moet geen zo lelijke dingen zeggen via e-mail. Voor hetzelfde geld rijden we die luls volgend jaar naar huis.
Na dat voorvalletje beter gekeken. We hebben er enkele afgeprint en we gaan ze deze week bekijken. Op ons succes alvast het laatste sixpack soldaat gemaakt. O, we hebben 's avonds lekker gegeten ook. BBQ in de veranda!
De kleine kindjes op het forum hebben een nieuw topicske uit hun duim gezogen.' Top of Flop rally' Ja, goen dag ier. Bende nestkakkers. Ze gaan gans het jaar zo goedkoop van de ene rally naar de andere, gebruikmakend van alle mogelijke omwegen om maar niet te moeten betalen en als ze niets te doen hebben en het te koud wordt breken ze alle organisaties af. Pamperdragers. Let op, je hebt er tot achttien kilo. Bij velen zitten ze iedere dag vol, me dunkt. Nestbevuilers.
Mag zeker drie weken geen zwaar werk doen. Toch een beetje gaan helpen in de garage. De Louis is nu ook zo gene slechte gast. Een beetje dom, maar geen slechte. Was onozel blij dat zijn kallut gedaan was. Stond daar al twee weken en de super carrossier's van ons zagen het niet zitten. Hun handjes zouden vuil worden. Paneeltjes af en opvijzen, ja dat. Maar als een beetje moeilijk word, naar de baas zijn broer. Die heeft een carrosserie. En als niet veel mag kosten en er moet met de hamer en beitel gewerkt worden mag den dezen het doen.
Binst te wijle het briefje van de doktoor afgegeven. Heb beloofd om alst echt nodig is toch een handje toe te steken. De bazin lachte mooi naar me. De valse teve.
Rond negen uur gisterenavond lag ik nog op de tafel bij de dokter. Na me eerst de levieten gelezen te hebben over mijn laatste bloedtest, meer Jupiler dan bloed volgens hem, melkte hij nog een tijdje door over het feit dat ik te vroeg begon te werken. 'Je bent toch niet zelfstandig?' Zou hij een socialist zijn? 'Morgen om negen uur hier voor een nieuwe test. Nuchter!' 'En nog gans de week thuis, ik bel je baas wel!' 'Wat is het nummer van die klotegarage weer? Ik bel direct' Hij was niet goed gezind. Nee, niet mijn baas. De dokter!
